" မဖဲ၀ါအား စိမ္ေခၚမိၾကသူမ်ား "(စ\ဆုံး)
______________________________________
ေရြေမာ္ၿမိဳင္ ရြာေလးသည္ ေက်းလက္ေတာရြာေပမို႔ ည(၁၀)နာရီေက်ာ္ေနာက္ပိုင္း လူသံသူသံတိတ္ဆိတ္လ်က္ ကိုယ္စီကိုယ္ငွ လယ္ယာ ကိုင္းကြၽန္း အလုပ္မ်ားအတြက္ မနက္အေစာႀကီးထရန္ညဘက္ေစာေစာ အိပ္ယာ၀င္ကုန္ၾကၿပီျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္ ရြာအလယ္ ပိုင္းေလာက္တြင္ ႐ွိေသာ က်ယ္၀န္းေသာ ျခံ၀ိုင္း အတြင္းမွ ႏွစ္ထပ္ေက်ာင္းေဆာင္တြင္ အတြင္းမွ စာသင္ခန္းႏွစ္ခုတြင္ မီးေရာင္မ်ားထိန္လင္းစြာ႐ွိေနလ်က္ ႐ွိေနပါသည္။
ရြာေက်ာင္းမွ ေအာင္ခ်က္ေကာင္းေစရန္အတြက္ ဆရာ ဆရာမမ်ား ဦးစီးလ်က္ ညေက်ာင္း စာဖတ္၀ိုင္း စီစဥ္ ထားေသာေၾကာင့္ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ား စာဖတ္သံမ်ားျဖင့္ၿမိဳင္ဆိုင္ေနလ်က္႐ွိသည္။
တျမန္ႏွစ္က အိမ္ေျခ (၃၀၀) ဆယ္တန္းေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူ အေယာက္ ၈၀ နီးပါးခန္႔ ႐ွိေသာ သူတို႔ရြာက ေက်ာင္းသားေျခာက္ေယာက္ခန္႔ေလာက္သာ စားေမးပြဲ ေသာေၾကာင့္ ယခုႏွစ္ေအာင္ခ်က္ေကာင္းေစေရးအတြက္ အထူးစီမံခ်က္ အေနျဖင့္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး ဦးထြန္းျမင့္မွ ဦးစီး၍ စာေမးပြဲေျဖရန္တစ္လခန္႔အလိုတြင္ ညေက်ာင္းဖြင့္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
ေရြေမာ္ၿမိဳင္တြင္.....
အထက္တန္းေက်ာင္း႐ွိေသာ္လည္း စာစစ္ငွါန ပါမစ္မက်ေသာေၾကာင့္ ဆယ္တန္းစာေမးပြဲကို သူတို႔ရြာေလးနဲ႔ မိုင္ [၃၀]ခန္႔အကြာၿမိဳ႕ေလးတြင္ စာေမးပြဲသြားစစ္ရသည္။
ယခင္ႏွစ္ထက္ေက်ာင္းသားမ်ားအား ေက်ာင္းမွ ဆရာဆရာမမ်ားကိုယ္တိုင္ ၾကပ္မတ္ သင္ၾကားေပးေနျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
ညေက်ာင္းအတြက္ အထူးတလည္ စီမံေနရာခ်စရာမလိုပဲ ဆယ္တန္း ေက်ာင္းသားမ်ားက သူတို႔အခန္႔အျပင္ လြတ္ေနေသာ ကိုးတန္းခန္းကိုပါယူလ်က္ အဖြဲ႔ ႏွစ္ဖြဲ႔ ျဖစ္၍ တစ္ခန္းစီကြဲသြားသည္။
မိန္းခေလးမ်ားကားသိပ္မမ်ားတာေၾကာင့္ ႐ွစ္တန္းအခန္းမွာပဲစုေနၾကသည္။
ေက်ာင္းဖြဲ႔စည္းပုံကား ေ႐ွးေဟာင္းလက္ရာမ်ားျဖင့္ တည္ေဆာက္ထားေသာ သစ္သားေက်ာင္းတစ္ေဆာင္ပင္ျဖစ္သည္။
ေအာက္ထပ္တြင္ ၃.၄.၅.၆.႐ွိၿပီးအေပၚထပ္တြင္ ၇.၈.၉.၁၀.႐ွိသည္။
မူလတန္းေက်ာင္းေလးကာ ေက်ာင္းႀကီးနဲ႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းအကြာေလာက္တြင္ ႐ွိေနသည္။
ည.၇နာရီ ေက်ာင္းသို႔ ေရာက္ေအာင္လာ ၈ နာရီ စာစက်က္ ၁၂.နာရီအိပ္ မနက္ေလးနာရီထျဖင့္စာက်က္ခ်ိန္သတ္မွတ္ထားသည္အိပ္သည့္ေနရာကား စာသင္ခုံမ်ားေဘးဖယ္လ်က္ အခန္းအလယ္တြင္ပင္စုအိပ္ၾကျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
မီးအတြက္မူကား ေက်ာင္း႐ွိတ႐ုပ္နီမီးစက္ႀကီးအားေက်ာင္းသားမ်ားဆီဖိုးစုေပါင္းကာ.... မီးစက္အား တာ၀န္ယူထားသူမွာ ေက်ာင္း ဒရ၀မ္ ေငွးေအာင္ပင္ျဖစ္သည္။
ဒီလိုနဲ႔ ညေက်ာင္းတက္ၿပီး ႏွစ္ပတ္ခန္႔ အၾကာမွာ ဒီဇတ္လမ္း စတင္လာျခင္းျဖစ္သည္။
ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးၿမိဳ႕နယ္အစီးအေ၀း႐ွိ၍ ေက်ာင္းတြင္မ႐ွိခိုက္ အခန္႔ေစာင့္ ဆရာကလည္း မလာေသာေၾကာင့္ တဖက္ခန္းမွ ဆရာႏွစ္ေယာက္ထဲမွတစ္ေယာက္အခန္းေစာင့္ေရာက္လာခ့ဲသည္။
ထိုဆရာကား စာသင္ေကာင္းေသာ္လည္း ညေနတိုင္း ေဆးျဖစ္၀ါးျဖင့္ မွီ၀ဲတတ္ေသာအခါ ည ၁၀ နာရီခန္႔မွာပဲ အရွိန္တက္ကာအိပ္ေပ်ာ္သြားပါေတာ့သည္။
ဆရာအိပ္ေပ်ာ္သြားေသာ ျမင္ကြင္းအားၾကည့္ကာ သေဘာအက်ႀကီး က်ေနေသာ သူသုံးေယာက္က ႐ွိေနပါသည္။
ထိုသုံးေယာက္ကား ေက်ာင္္းသားဆိုးစရင္း၀င္သုံးေယာက္ပင္ျဖစ္သည္။
သူတို႔သုံးေယာက္နာမည္ကား.....
မင္းကို...
ေမာင္ထူး
ေက်ာ္၀င္း
သေကာင့္သားသုံးေကာင္ကား နဂုိကတည္းကပင္အၾကံအစည္႐ွိထားၾကသူမ်ားပင္ျဖစ္သည္။
ဟိုေနရာ စပ္စပ္ ဒီေနရာ စပ္စပ္ ပါတတ္ေသာ ေမာင္ထူးကား လူႀကီးမ်ား ခုံျဖင့္ သရဲေခၚေသာအေၾကာင္းကို ေျပာျပထားသည္မွာၾကာၿပီ ဟိုႏွစ္ေကာင္ကလည္း သူေျပာသမ် စတ္၀င္တစားမ်က္လုံးေလးေပကလပ္ေပကလပ္လုပ္ကာ နားေထာင္ေနၾကသျဖင့္ သူလည္း ရြာထဲမွာ ကာလသားမ်ားျဖင့္ ခုန္သရဲတခါေခၚလိုက္ဖူးျခင္းကို အစမွအဆုံး အဆုံးမွအစဖန္တရာေတေအာင္ ဒီႏွစ္ေကာင္အား ေျပာျပဖူးသျဖင့္ ဟိုႏွစ္ေကာင္က သူ႔အားဆရာတင္ကာ သူတို႔လည္း ခုန္သရဲ ေခၚဖူးျခင္ေၾကာင္း ေျပာေနၾကသျဖင့္ သာကဆရာႀကီးလုပ္ကာ ယေန္႔ညကိုေရြးထားျခင္းျဖစ္သလို အခန္းေစာင့့္ဆရာကပါ အေစာႀကီးအိပ္ေပ်ာ္သြားျခင္းေၾကာင့္ဘယ္သူမွမရိပ္မိေအာင္ ခနအသာေနၾကရင္း တစ္ေယာက္ဆီအေပါ့သြားသလို ဘာလိုလုပ္ရင္းအားလုံး အားလုံးေက်ာင္းေအာက္တစ္ေနရာတြင္စုလိုက္ရင္း ရြာလယ္လမ္းမွတေနရာမွ ေဒါဘုမ အေၾကာ္ေရာင္းေသာ ခုံနဲ႔ အေၾကာ္ေၾကာ္ေသာ မီးဖို မွ အုပ္နီခဲႏွစ္ခဲအားယူလိုက္ၾကရင္း လသာသာျဖင့္သုံးေယာက္သား ခုံကိုႏွစ္ေယာက္မ အုပ္နီခဲတစ္ေယာက္ကိုင္ရင္း သုံးေယာက္သားလသာသာျဖင့္ ရြာျပင္သခ်ိဳင္းဆီသို႔ ခ်ီတက္ခ့ဲၾကေတာ့သည္။
တကယ္ကခုံသရဲေခၚသည္ဆိုရာတြင္
ေျခေလးေခ်ာင္းပါ ခုံတလုံးအား အုပ္နီခဲခု၍ ခုံေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္အား ဒီအတိုင္းထားကာ ခုံသရဲ၀င္လာပါက ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္ေနရင္အိမ္ေထာင္က်မယ္ စာေမးပြဲေအာင္မယ္ မေအာင္ဘူး ေအာင္မယ္ဆို ခုံေျခေထာက္ေျမႀကီးနဲ႔ဘယ္ႏွစ္ခ်က္ေခါက္ျပ မေအာင္ဘူးဆိုရင္ မေခါက္ျပနဲ႔ စေသာကစားနည္းျဖစ္သည္။
သေကာင့္သားသုံးေယာက္သည္ ရြာျပင္လယ္ကြင္းႀကီးအားျဖတ္လာၾကရင္း ေတာစပ္ေဘး႐ွိသင္ခ်ိဳင္းကုန္း အစပ္ေျမညီညီ ညာညာ႐ွိေသာေနရာအားေရြးရင္း ခုံအားခ်လိုက္ၾကာက အုပ္ခဲမ်ားခုလိုက္ၾကရင္း..ေမာင္ထူးက သူ႔ငွက္ေပ်ာဖက္ျဖင့္ထုတ္လာေသာ အထုပ္တစ္ခုအားခုံေပၚတင္ကာဖြင့္လိုက္သည္။
အမဲသားမ်ားပင္ ညေနကတည္းက အိမ္မွခိုးထည့္လာျခင္းပင္ျဖစ္သည္
"ကဲ မင္းတို႔ လက္၀ါးႏွစ္ဖက္ ေမွာက္ၿပီး ခုံေပၚတင္ထားၾက ခုံနဲ႔ ထိတယ္ဆို႐ုံဖြဖြေလးေႏွာ္ ....
ေမာင္ထူးကေျပာရင္းဆိုရင္း သူကိုယ္တိုင္လက္၀ါးေမွက္တင္လိုက္ရင္းလက္သန္းျခင္းထိစပ္ေစကာ ခုံအလယ္႐ွိ အမဲသားပုံအား၀ိုင္းလိုက္ရင္းသူနဲ႔ မင္းကိုၾကားမွ တစ္ေနရာအားလက္သန္းမဆက္ပဲ ၀င္ေပါက္ဖြင့္ထားလိုက္ရင္းသင္ခ်ိဳင္းကုန္းအတြင္းလွမ္းေမ်ာ္ၾကည့္လိုက္ကာ.......
"ကဲကြၽန္ေတာ္တို႔ ဒီသင္ခ်ိဳင္းကုန္းအတြင္းမွာ ႐ွိတ့ဲ မစားရ မေသာက္ ရျဖစ္ေနေသာ ပုဂိၢဳလ္ မ်ား႐ွိပါက ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေကြၽးေမြးေနေသာ အစာအစာမ်ားလာေရာက္ စားေသာက္ႏိုင္ပါတယ္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေကြၽးေမြးေသာအစာမ်ားအားမည္သူမဆို လာေရာက္စားေသာက္ႏိုင္ပါတယ္.....
တိတ္ဆိတ္ေနေသာ ညမွာ ေမာင္ထူးရဲ႕ တုန္တုန္ယင္ယင္ သရဲေခၚသံက ၏့္အေမွာင္အားထိုးခြင္း၍ ထြက္ေပၚလာသည္။
သူကဟိုႏွစ္ေကာင္ေ႐ွ႕မွာသာ ဆရာႀကီးလုပ္ေနရတာ သူေၾကာက္လန္႔စိတ္ျဖင့္ ေနာက္ေက်ာမလုံသလိုခံစားေနကသည္။
"ေရာက္ၿပီဆိုရင္ ခုံကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းတခ်က္ဘယ္ညာယိမ္းျပေပးပါ....
ေဟ့ေကာင္ ငါကပိတ္ဆိုတာနဲ႔ မင္းနဲ႔ငါဖြင့္ထားတ့ဲလက္သန္းခ်င္းဆက္လိုက္ေႏွာ္....
ေမာင္ထူးက သရဲေခၚေနရင္းမွ သူနဲ႔ မင္းကို ၾကားလက္သန္းခ်င္း မဆက္ပဲထားေသာေနရာအားပိတ္ရန္သတိေပးေနသည္။
အေျခအေနကားထူးျခားမလာေပ။
ေမာင္ထူးလည္း ေနာက္တႀကိမ္အေစာနကတ္ိုင္းထပ္ေခၚလိုက္သည္ ခုံအားေရာက္မေရာက္လူပ္ျပခိုင္းသည္။
ခုံကားတုပ္တုပ္မ်ပင္မလူပ္...
ေမာင္ထူး ေခြၽးပင္ျပန္လာေခ်ၿပီ ....
တျခားသူမ်ားန႔ဲ သြားေခၚစဥ္က သူကေနာက္လိုက္အျဖစ္ျဖင့္ တျခားသူမ်ားသရဲေခၚပုံေခၚနည္းမွတ္သားထားကာေခၚေနသမ် သူ႔အလွဲ႔က်မွမရေသာအခါ
ျခင္ကိုက္ျဖဳတ္ကိုက္ခံၿပီးေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ေနေသာ ဟိုႏွစ္ေယာက္ကလည္း ေညာင္းလည္းေညာင္းစိတ္လည္းတိုေနၾကေခ်ၿပီ....
"ကဲေမာင္ထူး မင္းေျပာေတာ့ မိုးလားကဲလားေတြခုေတာ့ အေျခအေနကလည္း ဘာမွမထူးပါလားကြ ဒီမွာျဖဳတ္ကိုက္ျခင္ကိုက္ခံရလို႔ ေသြးေတာင္ခမ္းေနၿပီလားမသိဘူး..ေညာင္းလည္းအေတာ္ေညာင္းေနၿပီ.....
ေက်ညည္းညဴ သံေၾကာင့္ ေမာင္ထူးမွာ ဘာမွမေျပာသာေတာ့ေပ...
သူတို႔ေျပာလည္းေျပာစရာပင္မဟုတ္လား...
"ကဲေမာင္ထူး မင္းေခၚလို႔ မရ ရင္ငါေခၚမယ္ကြာ "
အနည္းငယ္စိတ္ဆတ္ေသာမင္းကို ကေမာင္ထူးအား ေဒါသထြက္ေနဟန္ျဖင့္လွမ္းေျပာလိုက္ရင္း....
"ကဲဒီသင္ခ်ိဳင္းကငတ္ေနတ့ဲေကာင္ေတြ မင္းတို႔စားဖို႔ တကူးတက လာေကြၽးတာ လာစားၾကေလကြာ
လာၾက ဒီသင္ခ်ိဳင္း မွာ အႀကီးဆုံးဆ္ိုတ့ဲ အေကာင္ လာစားၾက သတၱိမ႐ွိၾကဘူးလား လာစားၾကေလကြာ.....
"ဟာေဟ့ေကာင္ ဘယ္လိုေခၚလိုက္တာလဲ မင္းဟာက စိန္ေခၚသလိုျဖစ္ေနၿပီ.....
"ေအးစိန္ေခၚတယ္ကြာ...ဘာျဖစ္လဲ
"လာၾကေလ ဘာလုပ္ေနၾကတာလဲ မင္းတို႔စားဖို႔တကူးတက လာေကြၽးရတာကြ....
မင္းကိုရဲ႕ မိုက္႐ူးရဲဆန္ၿပီးစိန္ေခၚေသာစကားေၾကာင့္ ေမာင္ထူးထိတ္လန္႔စြာ တားလိုက္ေသာ္လည္း မင္းကိုကားဆက္ေခၚျမဲ
"လာၾက.....
ေ၀ါ.....၀ုန္း...၀ုန္း...
ဟာ...
ေဟ့ေကာင္ ဘာလဲ
မင္းကို စကားမဆုံးလိုက္ သူတို႔အနီး လေရာင္ အလင္းမက်ေကာက္ပဲ အနည္းငယ္အေမွာင္ရိပ္သန္းေနေသာ ေရသဖန္းပင္ေပၚမွ တေ၀ါေ၀ါတ၀ုန္း၀ုန္း အမဲေရာင္ အလုံးႀကီး သုံးလုံးေအာက္သို႔ ျပဳတ္က်လာသည္။
ေအာက္ေရာက္္ေတာ့ဘာမွ႐ွိမေနေပ။
မင္းကိုလည္းေၾကာက္လန္႔ႏုတ္ဆိတ္ကာ တစ္ေယာက္တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္လ်က္ ထိတ္လန္႔ေၾကာက္ရြံ႔ေနၾကေတာ့္သည္။
"ျပန္.. ျပန္..ၾက..ရေအာင္....
"ေအး..ျပန္ၾက..ရေအာင္..မင္းကိုမင္းေနာက္မွာ ....
"ဟာ ဘာႀကီးလဲ"
ေက်ာ္၀င္း၏ ေၾကာက္လန္႔စြာ ျပန္ရန္ေျပာေနျခင္းကို ေမာင္ထူးကေထာက္ခံစကားေျပာရင္း မင္းကိုေက်ာဖက္မွလူခါးေစာင္းခန္႔ျမင့္ေသာ ေခြးနက္ႀကီးတစ္ေကာင္သည္သားေရတမ်ားမ်ားက်ရင္းလေရာင္ေအာက္တြင္ နီရဲေတာက္ပေသာ မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ သူတို႔ သုံးေယာက္အားစိုက္ၾကည့္ေနတာေၾကာင့္ သုံးေယာက္သားေနရာမွာပင္ ေၾကာက္ေသးမ်ားထြက္ကုန္ေတာ့သည္။
သူတို႔လက္တင္ထားေသာခုန္သည္လည္း ဘယ္ညာျဖည္းျဖည္း စတင္ ယိမ္းထိုးလာလ်က္ ........
ဒုန္း...
ဒုန္း.....
ဒုန္း...
ဒုန္း....
လြတ္ေနေသာ ခုံေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္က တိတတ္ဆိတ္ေနေသာ ညတြင္ တဒုန္းဒုန္း ေျမႀကီးေပၚ စီး၀ါး႐ုိက္က်ေနလ်က္႐ွိေတာ့သည္။
ဟာ.....
အားလုံးေၾကာက္လန္႔တၾကား ခုံေပၚမွလက္႐ုပ္လိုက္ေသာ္လည္း ခုံႀကီးကား တေယာက္ေယာက္ ၀င္ပူးၿပီးလူပ္ေနသာ္အလား ေသြးပ်က္ဖြယ္ရာေတြ႔ေနရေတာ့သည္။
ခြၽတ္....ဂြၽတ္ ....ခြၽတ္....ဂြၽတ္.....
ထိုစဥ္မွာပင္ သူတို႔႐ွိရာေနရာသို႔. အလြန္ထူထပ္လွေသာ ျခဳံႏြယ္ ပိတ္ေပါင္းမ်ားအား တလွမ္းခ်င္း ေလ်ာက္လာေသာ ေျခသံႀကီးတစ္ခုအား ၾကားလိုက္ရေတာ့သည္။
ယခုလို ညမေျပာနဲ႔ ေန့ဖက္မွာပင္ ယခုလို ျခဳံႏြယ္ ထူထပ္လွေသာ ေနရာတြင္ေအးေဆးလမ္းေလ်ာက္ လာဖို႔ဆိုရာမလြယ္ေပ ခုကား သစ္ပင္ငယ္မ်ားအား ေျချဖင့္နင္းလိုက္၍ လာေနေသာ ေျခသံႀကီးတစ္ခုနဲ႔ သူတို႔႐ွိရာ ေနရာသို႔တျဖည္းျဖည္းတလွမ္းခ်င္းေလ်ာက္လာေနသည္မွာ ေၾကာက္စရာအလြန္ပင္ေကာင္းလြန္းလွေတာ့သည္။
ေခြးနက္ႀကီးကား ေျခသံထြက္ေပၚလာရာ သင္းခ်ိဳင္းအတြင္းခ်ဳံမ်ားၾကားသို႔လွစ္ခနဲတိုး၀င္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီျဖစ္သည္။
ဒုန္း....ဒုန္း...ၿဗိ....ဂြၽတ္.....
"အား...........၊
ေအာင္မေလး........ကယ္ၾကပါအုံး......ဗ်ိဳ႕....
သူတို႔ေ႐ွ႕မွလူမပါပဲ ယိမ္းထိုးကာ ခုံေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ေျမႀကီးကို စည္း၀ါးက်က် ႐ုိက္ေနေသာ ခုံ အလယ္မွ ႏွစ္ပိုင္းက်ိဳးသြားျခင္းနဲ႔အတူ ထန္းပင္တမ် ျမင့္ေသာ အရပ္ ဆံပဖိုး႐ုိးဖားယား ျဖင့္ မိန္းမႀကီးတစ္ဦး သင္ခ်ိဳင္းကုန္းအတြင္း ျခဳံႏြယ္သစ္ပင္မ်ားၾကားမွ လွမ္းထြက္လာေသာအခါ သုံးဦးသား တိုင္ပင္ထားသည့္အလား ေၾကာက္လန္႔တၾကားေအာ္ဟစ္ရင္း ရြာဖက္ဆီေျပးၾကပါေလေတာ့သည္။
ပုဆိုးအႏိုင္ပ၀ါမႏိုင္သုံးဦးသား အေၾကာက္လြန္ကာ လယ္ကြက္မ်ားဆီျဖတ္ေျပးၾကရင္းမွ
ေနာက္သို႔ တခ်က္လွည့္ၾကည့္ရာ ထန္းပင္မ်ျမင့္ေသာ အရပ္ျဖင့္ထိုမိန္းမသည္လယ္ကြက္မ်ားအား ေျခလွမ္းက်ဲႀကီးမ်ားျဖင့္ေက်ာ္လ်က္ လိုက္လာေနသည္ကို ေတြ႔လိုက္ ရတာေၾကာင့္ ဖေနာင့္နဲ႔ တင္ပါးတသားတည္းက်ေအာင္ပင္ ရြာထဲဆီ၀င္ေျပးၾကေတာ့သည္။
အခ်ိန္ကား ညတစ္နာရီခန္႔ပင္ ႐ွိၿပီ တစ္ရြာလုံးလဲ အိပ္ေမာက်ေနၿပီျဖစ္ကာ တိတ္ဆိတ္ေနလ်က္ ႐ွိသည္။
ထိုထန္းပင္တမ် အရပ္ျဖင့္မိန္းမႀကီး သည္လည္း သူတို႔နဲ႔ ရြာထဲအတူ လိုက္၀င္လာေသာေၾကာင့္ သူတို႔ သုံးေယာက္လည္း ေၾကာက္လန္႔ တၾကားျဖင့္ ရြာအတြင္းေျပးရင္းမွ ရြာဦးေက်ာင္းဖက္ ေရာက္လာေသာအခါမွ .....
"ေဟ့....ေကာင္....ေတြ....ေက်ာင္း....ထဲ....၀င္ ....ေျပး....
ေက်ာ္၀င္းကား အေမာေဖာက္ ေသာအသံျဖင့္ အားလုံးအားသတိေပးေသာအခါမွ ေတာသဘာ၀မုိ႔ ျခံတခါးပိတ္ေလ့မ႐ွိေသာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၀င္းအတြင္း ၀င္ေျပးၾကေတာ့သည္။
ထိုအခါမွ ထိုထန္းပင္တမ် အရပ္ျဖင့္ မိန္းမသည္ဘေက်ာင္းျခံ၀္ိုင္း အုပ္တတိုင္းအျပင္မွ လွည့္ပတ္ရင္း.....
ေတာက္.....
တိတ္ဆိတ္ေနေသာညတြင္ၾကက္သီးထစဖြယ္ မေက်မနပ္တက္ေခါက္လိုက္ေတာ့သည္။
"အ႐ွင္ဘုရား....အ႐ွင္ဘုရား..ဟင္း..ေဟာ..ဟဲ
သုံးေယာက္သားရြာ ဦးေက်ာင္း ဘုန္းႀကီးက်ိန္းစက္ ရာ ေက်ာင္းေအာက္မွ လွမ္းေခၚလိုက္ၾကခ်ိန္.......
"ဘယ္သူေတြ လဲကြ ညအခ်ိန္မေတာ္
ဟင္....မင္းတို႔ ဘာေတြျဖစ္လာတာလဲ....."
ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱရ နဲ႔ အတူ ဥဇင္းမ်ားကို ရင္မ်ားေက်ာင္းေအာက္ေရာက္လာေသာအခါ ...
လူသုံးေယာက္ ဖုန္လူး ျပာလူးျဖင့္ ေက်ာင္းေအာက္ေျမျပင္ေပၚ လဲက် အေမာေဖာက္ေနသည္ကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။
"လာလာ....ဦးဇင္းေတြ ..ဒီေကာင္ေလးေတြကို ေက်ာင္းေပၚတင္လာခ့ဲၾက....
ေက်ာင္းေပၚေရာက္ေတာ့ ခနေနမွ ဟင္းခနဲ သက္ျပင္းေမာႀကီးက်ရင္း ေမာင္ထူးနဲ႔ မင္းကို သတိရလာကာ.....
"ေအာင္မေလး ေၾကာက္ပါၿပီး..အား ကယ္ၾကပါအုံး "
"ဒကာေလးတို ့စိတ္ေအးေအးထား ဒကာေလးတို႔ ေနာက္ ဘယ္သူမွလိုက္မလာႏိုင့ေတာ့ ပါဘူး ဘာေတြျဖစ္ခ့ဲ ၾကလဲဆိုတာေသခ်ာေျပာျပ....
ေမာင္ထူးကားမ်က္ရည္မ်ား စီးက်လာရင္းမွလက္အုပ္ခ်ီလိုက္ကာ..
ဒီလိုပါ ဘုရားဟု သူတို႔ အေၾကာင္းမ်ား အားအစအဆုံးေျပာျပပါေတာ့သည္။
"တယ္မိုက္တ့ဲ ခေလးေတြကိုး မေသေကာင္းမေပ်ာက္ေကာင္း ကံႀကီးေပလို႔....
ထိုအခ်ိန္မွာပင္ လဲက်သတိလစ္ေနေသာ ေက်ာ္၀င္းမွာ တဟင္းဟင္းညည္းရင္ ဌိဳင္လာပါေတာ့သည္။
ေခြၽးစီးေခြၽးေပါက္မ်ားျဖင့္ တကိုယ္လုံးစိုရြဲေနသည့္အျပင္ မဲနက္ေသာအသားေပၚတြင္ အက်ီအျဖဴ၀တ္ထားၿပီး ထိုအက်ီအျဖဴကား ယခုကား ဆီသည္ ေဒၚဘုမလက္သုတ္လိုပင္ ျဖစ္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။
သူကားအ့ံတႀကိတ္ႀကိတ္ ျပဴးက်ယ္ေသာ မ်က္လုံးမ်ားကားအယမ်က္ျဖဴဆိုက္ေနလ်က္ သြားရည္တမ်ားမ်ားက်ေနေသးသည္။
နဂိုကပင္ၾကည့္ရဆိုးေသာသူ႔မ်က္ႏွာအားယခုလိုေတြ႔ရေသာအခါအားလုံးထိတ္လန္႔သြားမိၾကသည္။
"ဟင္း....ဟင္း.....သတ္မယ္.....သတ္မယ္.....ငါ့သခ်ိဳင္း...လာၿပီး......ေစာ္ကားေမာ္ကား..ေျပာတ့ဲ....သုံးေယာက္စလုံးကိုသတ္မယ္.....ဟင္းဟင္း.....
ေက်ာ္၀င္းကား သူနဂို နားေထာင္ရဆ်ိဳးေသာ အသံျပဲႀကီးျဖင့္ ေျပာျခင္းမဟုတ္ပဲ မိန္းမႀကီးတေယာက္က တဟင္းဟင္းျဖင့္ အ့ံႀကိတ္ေျပာေနသံေၾကာင့္ ရပ္ၾကည့္ေနေသာသူအားလုံးထိတ္လန္႔သြားသည္။
ေက်ာ္၀င္းကားမ်က္ျဖဴလန္ေနေသာမ်က္လုံးႀကီး ေမာင္ထူးနဲ႔ မင္းကို ကို ၾကည့္ေနတာေၾကာင့္ ထိုႏွစ္ေယာက္မွာ ေၾကာက္လန္႔စြာ ဆရာေတာ္ေနာက္၀င္ပုန္းလိုက္ၾကသည္။
"တပည့္ေတာ္တို႔ကို ကယ္ပါအုံးဘုရား"
ခုေတာ့ သူတို႔မဟုတ္သည့္အလား ဆရာေတာ္ထံေညာင္နာနာျဖင့္အသနားခံေနၾကေတာ့သည္။
ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱရ ကားအေတြ႔အၾကဳံအရ ပေယာဂ ၀င္ပူးေနမွန္းသ္ိလိုက္တာေၾကာင့္....
"ေဟ့ ခေလးဆီမွာ ပူးကပ္ေနတာ ဘယ္သူလဲ ငါေ႐ွ႕မွာေတာင္ပမာမခန္႔နဲ႔......ေျပာ...
ခေလးေတြကို နင္ထိရဲထိၾကည့္ ...ငါနဲ႔ေတြ႔သြားမယ္....
ထိုအခါမွသရဲ၀င္ပူးခံေနရေသာ ေက်ာ္၀င္းသည္။
ေခါင္းငုံသြားရင္း ....
"တပည့္ေတာ္မ ေဒါသထြက္သြားလို႔ အ႐ွင္ဘုရားေ႐ွ႕မွာ ေျပာမွားဆိုမွား ျဖစ္မိတာေဗြမယူပါနဲ႔ ဘုရား ဒီသုံးေကာင္ကတပည့္ေတာ္မပိုင္ သင္ခ်ိဳင္းထဲလာၿပီးေစာ္ကားေမာ္ကားေျပာလို႔ ေဒါသထြက္လြန္းလို႔ပါ ဘုရား
.......
"ဒါနဲ႔. ဒကာမႀကီးက ဘယ္သူတုန္း.....
"မဖဲ၀ါ ပါဘုရား.....
တစ္ခါမွမၾကားဖူးေသာနာမည္းတစ္ခုေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ အ့ံျအသြားေသာ္လည္း ဘာကိစၥ ကို ေျပလည္ေအာင္ အရင္႐ွင္းရမည္မို႔ ....
"ကဲ တကာမႀကီး မဖဲ၀ါ ဒီခေလးေတြအစား က်ဳပ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေနာက္ဒီလိုမျဖစ္ေစရပါဘူး...က်ဳပ္ဆုံးမေပးပါ့မယ္....
ေက်နပ္လိုက္ပါေတာ့....
"တင္ပါ့ဘုရား ဆရာေတာ္ ေတာင္းပန္ခ်က္ေၾကာင့္ သယတို႔ကို တပည့္ေတာ္ မခြင့္လြတ္ လိုက္ပါ့မယ္ ...တပည့္ေတာ္ေနရပ္ျပန္ပါေတာ့မယ္ဘုရား.....
ေက်ာ္၀ငးကား တဆတ္ဆတ္တုန္ကာေျပာေနရင္းမွေနရာတြင္ပင္ေခြက်သြားေတာ့သည္။
ဆရာေတာ္ကား သူတို႔သုံးေယာက္ ပရိတ္ေရတိုက္ ပရိတ္ေျခမန္းကြင္းစြတ္ၿပီးခ်ိန္က်မွ ေက်ာ္၀င္းတစ္ေယာက္ေၾကာင္ေတာင္ျဖင့္ သတိရလာသည္။
ဘာျဖစ္လို႔ ျဖစ္သြားမွန္းပင္မသ္ိ.....
"ကဲမင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားတ့ဲအတိုင္းပဲ မင္းတို႔သူငယ္ခ်င္းကိုလည္း ေသခ်ာေနာက္မွ ႐ွင္းျပလိုက္ၾက. ေနာက္တခါ ဆိုရင္ေတာ့ ငါမကယ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးေႏွာ္...မင္းတို႔ထိုက္ မင္းတို႔ကံပဲ....
"တင့္ပါဘုရားတပည့္ေတာ္တို႔ေနာက္မလုပ္ရဲေတာ့ပါဘူး....
"ကဲကဲ မိုးလည္းလင္းခါနီးၿပီေရမိုးခ်ိဳးၿပီးေက်ာင္းမွာပဲအိပ္လိုက္ၾကေတာ့ ေန႔လည္က်ရင္ မင္းတို႔အေဖေတြေခၚၿပီး ေက်ာင္းတစ္ေခါက္ျပန္လာခ့ဲ....
ထိုသုံးေကာင္၏စိတ္တြင္ကား ေက်ာင္းေျပး၍ ေပါက္ကရေတြ ေလ်ာက္လုပ္၍ ေဒါသျဖစ္ေနေသာ မ်က္ႏွာနဲ႔ ႀကိမ္လုံးမ်ားအားတြဲျမင္မိၾကေတာ့သည္။
မနက္ေစာေစာစီးစီး အေၾကာ္သယ္ေဒၚဘုမတစ္ေယာက္ သူ႔အေၾကာ္ဖိုအတြင္း ခုံေပ်ာက္ေသာေၾကာင့္ ခုႏွစ္အိမ္ၾကား႐ွစ္အိမ္ၾကားေအာ္ဆဲေနပါေတာ့သည္။
ၿပီးပါၿပီ...
ႀကိဳးစားလ်က္..
ရာ၀န
..ဒီေနရာမွာ တစ္ခုေျပာခ်င္တာက ကြၽန္ေတာ္တို႔ေဒသမွာ မဖဲ၀ါကို မသ္ိၾကပါဘူး သင္းခ်ိဳင္းကုန္းမွာ ႏွစ္ခ်ိဳ႕ သံခေမာက္ေဆာင္းတေစၦႀကီးတစ္ေကာင္ေစာင့္တယ္ လို႔ပဲ လူႀကီးေတြေျပာစကားအရသိထားပါတယ္ ေနာက္က်ေနာ္စာေတြဖတ္မွ မဖဲ၀ါေစာင့္မွန္းသိခ့ဲရပါတယ္ ...
မဖဲ၀ါဆိုေသာ နာမည္အားကြၽန္ေတာ္တို႔နယ္သားမ်ားမၾကားဖူးေသာ နာမည္ဆန္းအား လူဆိုးသုံးေကာင္ေၾကာင့္ တနယ္လုံးသိခြင့္ရပါေတာ့သည္။
Post a Comment