ပုပၸါးေတာင္အေၾကာင္း ဖတ္ၾကည့္ပါ

ဧရာဝတီျမစ္ ေကာက္ေစခဲ့တဲ့
ပုပၸါးေတာင္အေၾကာင္း
ပုပၸါးေတာင္သမိုင္းျဖစ္စဥ္ | Posted by YEPHYO
ပုပၸါးေတာင္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ အလယ္ပိုင္း မႏၱေလးတုိင္း
ေက်ာက္ပန္းေတာင္းၿမိဳ႕နယ္အတြင္း၊
ပဲခူးရုိးမ၏ ေျမာက္ဘက္အစြန္းတြင္
သီးျခား ထိုးထြက္ေနေသာ မီးေတာင္ေဟာင္းႀကီး တစ္ခုပင္ ျဖစ္သည္။
ေျမာက္ လတၱီတြဒ္ ၂၀ ဒီဂရီ ၅၂မိနစ္ ၊
အေရွ႕ ေလာင္ဂ်ီတြဒ္ ၉၅ ဒီဂရီ ၁၄မိနစ္ တြင္တည္ရွိသည္။

ဖြဲ႔စည္းတည္ရွိပံုမွာ -
ပုပၸါးေတာင္တြင္ အလယ္က ခ်ိဳင့္ပဲ့ျဖစ္ေနေသာ ေတာင္မႀကီးအျပင္
အေနာက္ဖက္သို႔ ဆင္ေျခေလွ်ာ နိမ့္ဆင္း သြားရာ အပိုင္း၌
ပုပၸါး ေတာင္ကလပ္ လည္းပူးတဲြပါရွိေနသည္။

ပုပၸါးေတာင္ကလပ္မွာ ပုပၸါးေတာင္မႀကီး ေပါက္ကြဲရာမွ
ပဲ့က်လာသည့္ အစိတ္အပိုင္းဟု ယူဆ တတ္ေသာ္လည္း
မီးေတာင္လည္တိုင္တစ္ခုဟု အဆိုရွိ သည္။

ပုပၸါးေတာင္မႀကီးသည္ အျမင့္ေပ(၄၉၈၁) ရွိၿပီး
ဆယ့္ကိုးယုတ္ငါးေထာင္ ဟု လြယ္ကူေအာင္မွတ္သား တတ္ၾကသည္။

ပုပၸါးေတာင္ကလပ္သည္(၂၄၁၇ ေပ)သာျမင့္မားေသာ္လည္း
လြန္စြာမတ္ေစာက္ကာ ကလပ္ ပံုျဖစ္သည္။

ေတာင္မႀကီးတြင္ ပုပၸါး (ရုပ္/သံ) ထပ္ဆင့္လႊင့္စခမ္းတည္ရွိၿပီး
ေတာင္တက္ခရီးလမ္း ခက္ခဲသည္။
ပုပၸါးေတာင္ကလပ္တြင္
ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မႈဆိုင္ရာ ဘုရားပုထိုးမ်ား၊
အေဆာက္အဦးမ်ား မ်ားစြာတည္ရွိၿပီး
ဘုရားဖူး သူမ်ား အပမ္းေျဖေလ့လာေရး
ခရီး ထြက္ သူမ်ား (ေတာင္ကလပ္အေျခအထိ ကားလမ္းေပါက္သျဖင့္)
စည္ကားသိုက္ၿမိဴက္စြာ သြားလာႏိုင္ၾကသည္။

ပထ၀ီ၀င္ အေနအထားမွာ -
ပုပၸါးေတာင္သည္ ပင္လယ္ေရမ်က္ႏွာျပင္အထက္ (၄၉၈၁) ေပ ျမင့္သည္။
ပုပၸါးေတာင္၏ မီးေတာင္ ကေတာ့၀ မွာ
ေတာင္၏ ေျမာက္ ဘက္ပိုင္းတြင္ အေနာက္ဘက္သို႔
အနည္းငယ္ ယြန္းလ်က္ နိမ့္၍
ေတာင္ဘက္ ၊အေနာက္ ဘက္ႏွင့္ အေရွ႕ဘက္တို႔တြင္ ျမင့္မားသည္။

ပုပၸါးေတာင္ကို အေနာက္ဘက္မွ ၾကည့္လွ်င္
ေတာင္ထြတ္ႏွစ္ခု ျမင္ရ၍
ေျမာက္ဘက္မွ ၾကည့္လွ်င္ ေတာင္ထြတ္ တစ္ခုသာ ျမင္ရသည္။

ပုပၸါးေတာင္သည္ ေတာင္ထြတ္ တစ္ခု တည္းသာ ရွိသည္ မဟုတ္ပဲ
စပါးပံုေတာင္ ၊
ေရတြင္းေတာင္ ၊ ေမာင္းေတာင္ ၊ ငုတ္တိုေတာင္ ၊ လပို႔ေတာင္ ၊
မွန္ေတာင္ ၊ ေဆးပြင့္ေတာင္ ၊ စိန္ေတာင္ ၊ မာလာေတာင္ ၊
ကင္ပြန္းေတာင္ စသည္ျဖင့္ ေတာင္စြယ္မ်ားစြာ ရွိေလသည္။

ပုပၸါးေတာင္မႀကီး မီးေတာင္ ထိပ္၀သည္ တစ္မိုင္ခြဲခန္႔ က်ယ္၍
ေပ ၂၀၀၀ ၊ ၃၀၀၀ ခန္႔ နက္ရိွဳင္း သည့္ ေခ်ာက္ကမ္းပါးႀကီး ျဖစ္သည္။
ယင္းေခ်ာက္ႀကီးကို ခ်ံဳမတြင္း ေခ်ာက္ဟု ေခၚသည္။

ေပၚထြန္းလာပံုမွာ -
ဘူမိေဗဒပညာရွင္တို႔အဆိုအရ
ပုပၸားေတာင္သည္ လြန္ခဲ့ေသာအႏွစ္ (၁၅) သန္း ေလာက္က
ေပၚထြန္းလာေၾကာင္း သိရွိရပါသည္
(Dr. Nyi Nyi, “Burma One Million Years Ago”,
The Working People’s Daily, March 15, 1964 Sunday Supplement)။
ျမန္မာရာဇဝင္ဆရာတို႔ကလည္း ပုပၸားေတာင္ ေပၚေပါက္ခဲ့ပံုကို
ေဂါတမဗုဒၶဘုရားရွင္၏ ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ႏွင့္တြဲ၍ ေဖာ္ျပခဲ့ဖူး ပါသည္။

ရာဇဝင္ ဆရာႀကီး ဦးကုလားက ဘုရားသခင္ သည္
ငါးဝါအရ၌ သုနာပရႏၲႏွင့္ တမၸဒီပတို႔သို႔ ႂကြေတာ္မူလာခဲ့ၿပီး
ဖိုဦးေတာင္ထိပ္ ၌ ရပ္ေတာ္မူ၍ သာသနာ (၁ဝ၁) ခုတြင္
ပုပၸားေတာင္ေျမမွ စုန္႔စုန္႔ေပၚမည္ဟု ဗ်ာဒိတ္ ထားခဲ့ေၾကာင္း ကို
ယင္း၏ မဟာရာဇဝင္ေတာ္ႀကီး တြင္ ေဖာ္ျပ ထားခဲ့သည္
(ကုလား၊ မဟာရာဇဝင္ေတာ္ႀကီး၊ ပ၊ ၁၉၆ဝ၊ ၁ဝ၉)။

ဘူမိပညာရွင္တို႔အဆိုႏွင့္ ႏွစ္ပရိေစၧဒ မ်ားစြာ ကြာျခားလွ ေသာ္လည္း
ပုပၸားေပၚေပါက္လာပံု သေဘာသဘာဝကား အသိျခင္း တူညီၾကသည္ဟု
ဆိုႏိုင္ပါသည္။
ေရွးျမန္မာႏိုင္ငံ အလယ္ပိုင္းသားတို႔ ပုပၸားေတာင္ကို
သမိုင္းမတင္မီ ပေဝသနီကာလကတည္းကပင္ စိတ္ဝင္စားခဲ့ ၾကေၾကာင္း
ခန္႔မွန္းရမိေပသည္။

ပုပၸားေတာင္သည္
ေက်ာက္ေခတ္ဦး အညာသားယဥ္ေက်းမႈ
(Anyathian Culture) ထြန္းကားခဲ့ရာ
ေခ်ာက္၊ ေရနံေခ်ာင္းတို႔ႏွင့္ ေရေျမ တဆက္တစပ္တည္း ရွိေသာေၾကာင့္
ထိုအခ်ိန္ကာလက တည္းကပင္ ေက်ာက္ ေခတ္ လူသားတို႔
ေနထိုင္ရာအရပ္ ျဖစ္ေန ေကာင္း ေလာက္ၿပီ ယံုၾကည္ရပါသည္။

ေက်ာက္လက္နက္မ်ားလည္း ထိုနယ္ အႏွံ႔မွ ေတြ႔ရွိရဖူးေသာေၾကာင့္
ဤအေတြး ဤအယူအဆ မွန္ႏိုင္ ေကာင္းမည္ ထင္ပါသည္။

အေမရိကန္ပညာရွင္ မိုးဗီးယပ္စ္ (Movius) က
ပုပၸားနယ္တြင္ ေက်ာက္ေခတ္သစ္လူေန ရွိေနေၾကာင္း ကိုကား
အခိုင္အမာဆိုခဲ့သည္။
(Hellmut De Terra and Hallam movius,
Jr. Research on Early Man in Burma, 1943,pp. 342,379-382)
ကၽြႏု္ပ္တို႔ေခတ္ ပညာရွင္တို႔ ကြင္းဆင္းေလ့လာ ႏုိင္ေသးလွ်င္
ထို႔ထက္ တိက်က်ယ္ျပန္႔ေသာ အေျဖထြက္ေပၚလာ ႏိုင္စရာ ရွိပါေသးသည္။
ပုပၸားေတာင္ ဝန္းက်င္ေဒသသည္
ေရွးက ယခုမ်က္ေမွာက္ အခ်ိန္အခါထက္ ရာသီဥတု ေကာင္းႏိုင္သကဲ့သို႔
ေတာလိုက္၍ လူေန၍ ေကာင္းေသာေနရာ လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။

ရာဇ၀င္တြင္ ခရစ္မေပၚမီ အႏွစ္ ၄၄၃ က၊
ဧရာ၀တီျမစ္႐ိုး၏ အလယ္ပိုင္း ေလာက္တြင္
အံ့ၾသဘြယ္ အေၾကာင္း အျခင္း အရာ ငါးရပ္ ေပၚေပါက္ခဲ့ သည္ဟု
ဆိုေပသည္။

အသံႀကီးစြာ ျမည္လ်က္ ေျမငလ်င္လႈတ္ခဲ့သည္။
ဖိုးဥေမာင္အရပ္မွ ေရအိုင္ႀကီးတစ္အိုင္ ေပၚလာသည္။
စမံု၊ စၿမိတ္ ျမစ္ႏွစ္စင္း စီးဆင္းလာသည္။
ပုပၸါးေတာင္ ေျမကထြက္လာသည္။

သေရေခတၱရာ ၀န္းက်င္က
ပင္လယ္သည္ ခမ္းေျခာက္သြားသည္။
(မွန္နန္းရာဇ၀င္၊ အဂၤလိပ္ဘာသာျပန္၊ ၁၉၂၃၊ စာ-၇)

ထိုသို႔ ေျမ အႀကီးအက်ယ္ လႈတ္သြားတာ
အရင္ႏွစ္ေပါင္း တစ္သန္းက ျဖစ္မည္ဟု ထင္ရသည္။

ရာဇ၀င္တြင္ ခရစ္မေပၚမီ အႏွစ္ ၄၄၃ က၊
တစ္ည တည္း ျဖစ္ပြားခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။
(မွန္နန္းရာဇ၀င္၊ အဂၤလိပ္ဘာသာျပန္၊ ၁၉၂၃၊ စာ-၁၄)
ျမန္မာရာဇဝင္က်မ္းမ်ားတြင္
ပုပၸားေတာင္ကို ပုဂံေခတ္အပိုင္း၌
မ်ားစြာ အေရးထား ေဖာ္ျပေပးေနသည္မွာ
ထိုေဒသသည္ အလြန္ေရွးက်ေသာ ကာလမ်ားကတည္းက
စဥ္ဆက္မျပတ္ လူေနရွိေနခဲ့ေၾကာင္း၊
အေရးပါေသာ ေနရာဌာန တခုျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္း ေဖာ္ၫႊန္းေနျခင္းျဖစ္ပါမည္။

ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ေက်ာက္ေခတ္ဦး သို႔မဟုတ္ ေက်ာက္ေခတ္ေႏွာင္း ကာလ
ယဥ္ေက်းမႈ စတင္ထြန္းကားစျပဳကတည္းက
ထူျခားေသာေတာင္ အျဖစ္လည္းေကာင္း၊

အားထားကိုးကြယ္ ေလာက္ေသာ (ျမင့္ျမတ္ေသာ နတ္
) ေတာင္ အျဖစ္ လည္းေကာင္း စဥ္းစားခဲ့ၾကမိမည္မွာ
ယံုမွားသံသယ ကင္းပါ သည္။

တနည္းအားျဖင့္
ပုပၸားကို နတ္တို႔ ေနရာဟူ၍ လက္ခံယံုၾကည္ေနေလာက္ၿပီဟူ၍တည္း။
ဤယံုၾကည္ခ်က္ သည္ ျမန္မာတို႔ တတၳေဒသ၌
အရိမဒၵန ပူရ (ရန္မ်ိဳးႏွိမ္ၿမိဳ႕) မင္းေနျပည္ေတာ္ႀကီးကို
တည္ေထာင္ ႏိုင္ေသာကာလထိ ဆင္းသက္ပါရွိ လာခဲ့ဟန္ ရွိပါ သည္။

ရာဇဝင္ဆရာတို႔အဆိုအရ ပုဂံမင္းတို႔ ပုပၸားေတာင္ကို
တေလးတစားျပဳေနၾကသည္မွာ
ပုပၸားေတာင္၏ အစဥ္အလာ ႀကီးခဲ့မႈ ေၾကာင့္သာ ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။

နတ္ေတာင္ဟူ၍ အထင္အရွားျဖစ္ရန္
နတ္တပါးကို ေနရာ ခ်ထားေပးမွျဖစ္မည္ဟု သေဘာေပါက္ လာေသာ အခါ
မဟာဂီရိ (ေတာင္ႀကီး) ဟူေသာ ပါဠိေဝါဟာရျဖင့္ ေခၚဆိုခဲ့ေသာ
ထီးထီးမားမား တခုတည္းသာရွိသည့္ (ပုပၸား) ေတာင္ႀကီး ကို
နတ္ေနအျဖစ္ ေျပာင္းလိုက္ျခင္း ျဖင့္
လြယ္ကူစြာ ၿပီးေျမာက္သြားခဲ့ေလေတာ့သည္။

သို႔ေသာ္ တေကာင္းမွ ပန္းပဲေမာင္တင့္တယ္ ကိုကား
ပုဂံသို႔ ေရာက္ရွိလာေအာင္ဇာတ္လမ္းေဖာ္ရဦးမည္ ျဖစ္သတည္း။

ၿမိဳ႕ျပႏိုင္ငံမ်ား စတင္ထြန္းကားစျပဳခ်ိန္
ပ်ဴေခတ္က ပုပၸားေတာင္သည္
မည္သို႔ေသာ အေျခအေနတြင္ရွိေၾကာင္း ေျပာရန္ခက္ပါသည္။

အေၾကာင္းမွာ ထိုေပၚထြန္းလာခဲ့ေသာ ေရွးေဟာင္းၿမိဳ႕ျပ ႏိုင္ငံမ်ားသည္
ပုပၸားေတာင္ႏွင့္ အတန္ငယ္ အလွမ္းေဝးကြာေသာေၾကာင့္
ထိုအခ်ိန္ကသမို္င္းတြင္ ပုပၸားေတာင္သည္
တိမ္ျမဳပ္လ်က္ ရွိေနသကဲ့ သို႔ ျဖစ္ပါသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ပ်ဴေခတ္တြင္ ယင္းအေၾကာင္းကို
ခန္႔မွန္းေျပာဆိုရန္ ခက္ခဲပါသည္။

သို႔ေသာ္ ပုဂံေခတ္ တြင္မူ အလြန္အေရးပါလာခဲ့ေၾကာင္း
ျမန္မာရာဇဝင္က်မ္းမ်ားတြင္ အထင္အရွား ေတြ႔ရွိေနရေပ သည္

ေရွးေဟာင္း ျမန္မာရာဇဝင္က်မ္းမ်ား အဆိုအမိန္႔အရ
ပုပၸားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ပုဂံေခတ္တြင္ ထင္ရွား ေသာ အခ်က္သံုးရပ္ကို
သတိထားမိေပသည္။
ယင္းတို႔မွာ (၁) ပ်ဴမင္းထီးလက္ထက္မွစ၍
ပုဂံမင္းမ်ား ႏွစ္စဥ္ ပုပၸားေတာင္တက္ပြဲ က်င္းပခဲ့ျခင္း၊
(၂) နတ္ေတာင္ဟု အတိအလင္း ေဖာ္ျပလာျခင္းႏွင့္
(၃) ႏိုင္ငံေရးအရ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ နယ္အျဖစ္
အေရးပါလာျခင္းတို႔ ျဖစ္ပါသည္။

ဤအခ်က္သံုးရပ္ကို အနည္းငယ္ တိုးခ်ဲ႕ ရွင္းလင္းျပပါမည္။
ေခတ္သစ္ ျမန္မာသမိုင္းဆရာမ်ား အဆိုအရ
ျမန္မာတို႔သည္ ပ်ဴတို႔ေနာက္မွ
ဤေျမ၊ ဤေရေဒသသို႔ ေရာက္ရွိ လာ ခဲ့ၾကသူမ်ားျဖစ္ၿပီး
တတၴေဒသဟုေခၚေသာ ဤအရပ္၌ပင္
အရိမဒၵန (ရန္မ်ိဳးႏွိမ္) ၿမိဳ႕ဟုေခၚေသာ
ပုဂံၿမိဳ႕ ေတာ္ကို တည္ေဆာက္၍ အုပ္ခ်ဳပ္လာခဲ့ၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္။

ယင္းတို႔သည္ ပ်ဴတို႔ထံမွ ေကာင္းေမြ ဆိုးေမြမ်ား ကို ရရွိခံ စံခဲ့ၾက ပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ပုပၸားအေၾကာင္းကို
ပုဂံေခတ္မတိုင္မီက စာေပအေထာက္အထား မရရွိ ေသာ္လည္း
ပုဂံသူ၊ ပုဂံသားတို႔အေနျဖင့္မူ
ယင္းတို႔ အရင္ ေနထိုင္သြားခဲ့ၾကေသာ
ပ်ဴတို႔ထံမွ သိတန္သမွ် သိခဲ့ၾကပါမည္ဟု ထင္ပါသည္။

ထိုေတာင္ကို နတ္ေတာင္အျဖစ္ စတင္ျပဳလုပ္ခဲ့သည္မွာလည္း
ပ်ဴတို႔ထံမွ ရရွိေသာ အေမြပင္ ျဖစ္ႏိုင္ ေကာင္းပါမည္။

အေၾကာင္းမွာ ပ်ဴမင္းထီး လက္ထက္ ျမန္မာမင္းတို႔
ပုပၸား ေတာင္တက္ပြဲကို ႏွစ္စဥ္ စတင္က်င္းပခဲ့ေၾကာင္း
ဆိုလာ ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။
(ကုလား၊ ပ၊ ၁၄၂) မည္သည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္
ယခုကဲ့သို႔ ေတာင္တက္ပြဲက်င္းပခဲ့သည္ကိုမူ
အထင္အရွား မသိရေပ။

စင္စစ္ျမင့္ျမတ္ေသာ နတ္ေတာင္ဟု အသိအမွတ္ျပဳထားေသာေၾကာင့္သာဟု
ထင္မိပါသည္။
မည္သည့္နတ္ ဟူ၍ အမည္နာမျဖင့္
ကိုးကြယ္ေနမႈမ်ိဳး ေစာေစာပိုင္းက မရွိေသးဟုလည္း ေ
တြးဆရသည္။

ပ်ဴမင္းထီးေနာက္ ေလးဆက္ေျမာက္ ျဖစ္ေသာ
ေသဥ္လည္ေၾကာင္မင္း (ေအဒီ ၉ဝ၄) လက္ထက္ ေရာက္ေသာ အခါ
ပုပၸား၏ သမိုင္း ေၾကာင္း ေျပာင္းလဲစျပဳၿပီဟု ဆိုႏိုင္ပါသည္။

အေၾကာင္းမွာ ေသဥ္လည္ေၾကာင္မင္းသည္
တေကာင္းမွ ေမ်ာလာခဲ့ေသာ
ေမာင္တင့္တယ္ နတ္ေမာင္ႏွမတို႔ေနသည့္ စကားပင္ႀကီးကို
နတ္႐ုပ္မ်ားထု၍ ပုပၸားတြင္ တင္ထား လ်က္
ျပည္သူတို႔အား ကိုးကြယ္ေစခဲ့ ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

ယင္းတို႔အားလည္း မဟာဂီရိ နတ္ေမာင္ႏွမဟု တြင္ေစ ခဲ့သည္။
မဟာဂီရိ ဟူသည္မွာ ႀကီးျမတ္ေသာ ေတာင္ေတာ္ ဟု အဓိပၸာယ္ ရသည္။

သို႔ျဖင့္ ပုပၸားသည္ ျပည္သူတရပ္လံုး ကိုးကြယ္ေသာ
မင္းမဟာဂီရိတို႔ နတ္ေမာင္ႏွမစံေပ်ာ္ရာ
ေတာင္ ေတာ္ျဖစ္လာခဲ့ ေလေတာ့သည္။

ျမန္မာ႐ိုးရာ နတ္ယံုၾကည္မႈသမိုင္းတြင္
မင္းမဟာဂီရိကို အမည္နာမျဖင့္ အေစာဆံုး သိရွိခြင့္ရေသာ
နတ္တပါး ျဖစ္သည္ ဟု ဆိုႏိုင္ပါသည္။

ျမန္မာနန္းတြင္း၌ မင္းမဟာဂီရိနတ္ကို
မႏၲေလး ရတနာပံုေခတ္တိုင္
စဥ္ဆက္မျပတ္ ထားရွိ ကိုးကြယ္ခဲ့ၾကဟန္ ရွိပါသည္။

အဓိပၸာယ္မွာ ယင္းသည္
တိုင္းျပည္ႏိုင္ငံေစာင့္နတ္၊
အိမ္ေစာင့္နတ္ (Guardian Spirit) ဟု
ယံုၾကည္လာခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေလသည္။

မင္းမွအစ ျပည္သူတရပ္လံုး
တႏွစ္တႀကိမ္ ထိုနတ္ေမာင္ႏွမ ကို ဖူးေျမာ္ရေၾကာင္းဆိုသျဖင့္လည္း
ျမန္မာတို႔နတ္ ကိုးကြယ္မႈ အျမစ္တြယ္ ေနၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း
သိသာေလေတာ့သည္။

ယင္းကို အနိ႐ုဒၶႏွင့္ ရွင္အရဟံတို႔၏ ေထရဝါဒဗုဒၶသာသနာေတာ္က
ခ်ဳပ္ၿငိမ္း ကြယ္ေပ်ာက္သြား ေအာင္ မတတ္ႏိုင္ခဲ့ပါ။
ယေန႔တိုင္ ျမန္မာအိမ္တိုင္းေလာက္နီးပါး၌
အိမ္တြင္းမင္းမဟာဂီရိဟူ၍ ထားရွိကိုးကြယ္ေနၾကဆဲ ျဖစ္ပါသည္။

ပုပၸားသည္ နတ္ေတာင္ျဖစ္လာသကဲ့သို႔
ပုဂံမင္းဆက္တြင္
ပုပၸားေစာရဟန္းမင္းဟူ၍လည္း မင္းတပါးရွိခဲ့ဖူးရာ
ထိုမင္းသည္ ပုပၸားသား ျဖစ္ၿပီး ထိုနယ္၏ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံျဖင့္
မင္းျဖစ္လာခဲ့ဟန္ တူပါသည္။

ရာဇဝင္ ေတာ္ႀကီး တြင္
ယင္းမင္းျဖစ္ပံုကိုအေသအခ်ာ ေဖာ္ျပမထားေပ။
သို႔ေသာ္ ဥမ်ိဳးမင္းမ်ိဳးမွ ဆင္းသက္လာသူ မဟုတ္ေသာေၾကာင့္
မဟာဂီရိနတ္က စကားမေျပာဟုဆိုသျဖင့္
ယင္းဒ႑ာရီ ၏ေနာက္တြင္ ေတြးေတာစရာမ်ား မ်ားစြာ ေတြ႔ရွိရသည္။

ရာဇဝင္ဆရာႀကီး တြင္းသင္းတိုက္ဝန္ မဟာစည္သူ (ဦးထြန္းညိဳ) ကမူ
ယင္း၏ ရာဇဝင္သစ္၌ ဤသို႔ေဖာ္ျပခဲ့ေပသည္။

ဥမ်ိဳးမဟုတ္ျဖစ္၍ မဟာဂီရိနတ္မထြက္၊ စကားမဆို၊
ပူေဇာ္ပသဖိုု႔ ခ်က္ေသာ ကြၽဲသား၊ ႏြားသား၊ ဝက္သား၊
ဆိတ္သား တို႔လည္း မက်က္ရွိေလ၍ ပ
ညာရွိတို႔ကို ေမးေတာ္မူ ေသာအခါ
“မင္း႐ိုးမဟုတ္ေသာေၾကာင့္ နတ္မင္း စကားမဆို သည္၊
အမဲသား ငါးလည္း က်က္ၿမဲမက်က္သည္” ဟုေလွ်ာက္သျဖင့္
မင္း႐ိုးမင္းစဥ္ မပ်က္ေကာင္း ပေလဟု မင္းသားေရႊအံုးသီးကို
သမီးေတာ္ႏွင့္ ေဆာင္ႏွင္း၍ အိမ္ေရွ႕ေပးေတာ္မူ၏။
(ရာဇဝင္သစ္၊ပ၊ ၁၉၆၈၊ ၆၅)

ဤတြင္ ပုပၸားနတ္သည္ ထီးနန္းစိုးစံေသာမင္းကို
တရားဝင္ေအာင္ လုပ္ေပးႏိုင္သူဟူ၍ ယူဆရမည္ကဲ့သို႔ ျဖစ္လာေတာ့သည္။

ပုပၸားနတ္ စကားမေျပာေသာ မင္းသည္
တရားမဝင္ သို႔မဟုတ္
မင္း႐ိုးမဟုတ္ဟု ယူဆရမည္ ျဖစ္လာေသာေၾကာင့္
နတ္ႏွင့္ မင္းတို႔သည္ အျပန္ အလွန္ အားျဖင့္
အေပးအယူလုပ္ရန္ လိုအပ္လာေတာ့သည္။

ရာဇဝင္ဆရာ တို႔က မင္း႐ိုးကို နန္းျပန္ရေစလို၍
ဤဇာတ္လမ္းကို ထြင္ခဲ့ ေလသေလာ ဟုလည္း ေတြးဆဖြယ္ ျဖစ္သည္။

မင္း႐ိုးမဟုတ္ဟု ေခတ္သစ္သမိုင္းပညာရွင္တို႔
ယူဆယံုၾကည္ထား ေသာ
ထိလိုင္မင္း ေခၚ က်န္စစ္သား မင္းသည္
မဟာဂီရိနတ္မင္းႏွင့္ အႀကိမ္ႀကိမ္ စကားေျပာခဲ့ေၾကာင္း ေတြ႔ရွိရျပန္သျဖင့္
ထိုမင္းကား မင္း႐ိုးဟု ဆိုလိုျပန္ေလ ေတာ့သည္
(ကုလား၊ပ၊၂၁၄) ။

ယင္းအသိ ေၾကာင့္ပင္ ပုဂံမင္းတို႔
ႏွစ္စဥ္ ပုပၸားေတာင္တက္ပြဲ က်င္းပေနၾကရ ျခင္း ျဖစ္သည္ဟု
ဆိုလိုရာ ေရာက္ေတာ့ သည္။

ကၽြဲဲ၊ ႏြား၊ ဝက္၊ ဆိတ္ စသည္တို႔ကို သတ္၍
ပူေဇာ္ရေသာေၾကာင့္လည္း
ဤအေလ့အထ သည္ ေထရဝါဒဗုဒၶ သာသနာႏွင့္
မည္သို႔မွ် ဆက္စပ္၍ မရႏိုုင္ ေလာက္ေအာင္ ကြဲျပားလ်က္ရွိေနျပန္ပါသည္။

ကုိးကား
ေဒါက္တာသန္းထြန္း၏ ပ်ဴေတြဘယ္ေပ်ာက္သြားသလဲ (၂၀၀၆-ခု၊ ဇူလိုင္၊ ပႀကိမ္)
၀ီကီျမန္မာ အြန္လုိင္းစြယ္စံုက်မ္းမွ ကူးယူသည္။ အခ်က္လက္ အတိက်မ်ားအား ၀င္ေရာက္ျပင္ႏိုင္သည္။
Credit "
မူရင္း