စကၠန္​႔​ေျခာက္​ဆယ္​ စဆံုး

#စကၠန္႔ေျခာက္ဆယ္=တစ္မိနစ္(စ/ဆံုး)

#အသစ္ပါဗ်,😊

[1]

🎶ညေန ေနရီေနရီ ေရခပ္ခ်ိန္ေလးနီး
   လာၿပီ🎶
🎶သနပ္ခါးေလးနဲ႔,,,,,,,,🎶🎼🎵

ထိုအသံၾကားလိုက္သည္ႏွင့္'သူရ'တစ္ေယာက္ပါးစပ္ထဲငံုလက္စ ထန္းရည္မ်ားပ
င္'ဖူးကနဲ'ျပန္ထြက္သြားသည္အထိမ်က္လံုးမ်က္ဆန္ျပဴးကာပတ္ဝန္းက်င္အားက်ီးကန္းေတာင္းေမွာက္ၾကည့္လၽွက္အထိတ္
တလန္႔ပံုစံျဖင့္,
"ေဟ်ာင့္,ေဟ်ာင့္ ႂကြက္နီ,အဲ့ သီခ်င္းဘ
ယ္ကဖြင့္ေနတာလဲ"
"ဟ,,,ၿမိဳ႕သားရ,တဲထဲကေနဖြင့္ေနတာေ
လကြာ,ထန္းရည္ေလးျမံဳလိုက္ အဲ့သီခ်င္း
ေလးခံစားလိုက္နဲ႔ဘယ္ေလာက္အဓိပၸါ
ယ္ရွိတဲ့ညေနခင္းလဲ,မင္းတို႔ၿမိဳ႕မွာဒါမ်ိဳး
ေတြရွိလား,ေျပာ"
စကားအဆံုးမ်က္လံုးေမွးစင္းလၽွက္ေပါင္
အား'တဖတ္ဖတ္'ပုတ္ကာစည္းခ်က္လိုက္ရင္းသီခ်င္းညည္းေနေသာ'ႂကြက္နီ'အဖို႔ထိုသီခ်င္းသံမွာနားဝင္ပီယံရွိေကာင္းရွိႏိုင္ေသာ္ျငား ,ၿမိဳ႕ေပၚမွကထိန္ပြဲနီးလာသ
ည္ႏွင့္'ဗိုလ္ေအာင္ဒင္'ဗိုင္းရပ္စ္၏ႏိွပ္စက္
ကလူျပဳခံရျခင္းအားေရွာင္ကြင္းရန္သူငယ္
ခ်င္းရြာသို႔စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ေျပးလာ
ေသာ'သူရ'အဖို႔ ထိုသီခ်င္းသံမွာ'ဗိုလ္ေ
အာင္ဒင္'မထြက္ခင္ေရွ႕ေျပးမုန္တိုင္းတစ္
ခုသဖြယ္,,,,,,,,,,
'သူရ'၏တြက္ကိန္းဒက္ထိမွန္ခဲ့သည္ဟုပ
င္ဆိုရမည္ေလာ,,,,,,,,,,

🎶တြန္တလြန္႔တြန္🎶🎶🎶
🎶တြန္တလြန္႔တြန္🎶🎶🎶🎼🎼

ပထမသီခ်င္းဆံုးသြားသည္ႏွင့္ခ်က္ခ်င္းဆို
သလိုေပၚထြက္လာေသာ'ဗိုလ္ေအာင္ဒင္'
သီခ်င္း၏ေရွ႕ေျပးတီးလံုးသံထြက္ေပၚလာ
သည္ႏွင့္,
"ရွင္းမယ္ဗ်ိဳ႕,,,,,ပိုက္ဆံဒီမွာထားခဲ့ၿပီ,ပိုလဲ
ျပန္အမ္းမေနနဲ႔ေတာ့"
လက္က်န္တစ္ခြက္အားကုန္စင္ေအာင္ေမာ့လိုက္ၿပီးေနာက္ပိုက္ဆံခ်ထားေပးခဲ့ၿပီး
သံစဥ္ထဲစီးေျမာလၽွက္ရွိေသာသူငယ္ခ်င္း
ႂကြက္နီ'အားဂုတ္မွဆြဲလၽွက္ထိုင္ရာမွထ,
ကာအေျပးတစ္ပိုင္းခပ္သုတ္သုတ္လစ္ထြ
က္ခဲ့ေလေတာ့သည္။
"ေဟ်ာင့္ သူရ,ဘာလဲကြ,ဘာျဖစ္တာလဲ"
သူ႔အားေမးခြန္းမ်ားတရစပ္ေမးရင္းနားမ
လည္ႏိုင္ေသာမ်က္လံုးျပဴးႀကီးမ်ားျဖင့္ၾကည့္လၽွက္တစ္လမ္းလံုးလိမ္ဖယ္လိမ္ဖယ္
ျဖင့္ဆြဲေခၚရာေနာက္ပါလာေသာ'ႂကြက္နီ'
"ေအး,,,ဘာမွမေမးနဲ႔,အဲ့သီခ်င္းသံၾကား
ရင္ငါလူသတ္ခ်င္စိတ္ပါေပါက္တယ္,ငါ့
လေခြး,,,,အသားေတြပါတဆတ္ဆတ္
တုန္လာၿပီ,ၿမိဳ႕မွာ'ဒင္း'ႏိွပ္စက္တဲ့ဒဏ္မ
ခံႏိုင္လို႔လြတ္ရာလြတ္ေၾကာင္းေလးရွာခဲ့
မိပါတယ္,fanအစစ္ႀကီးေတြနဲ႔မွလာေတြ
ေနရတယ္လို႔,ေသၿပီေလ,,,, "
"ေဟ်ာင့္ သူရ'မင္းဘာေတြေျပာေနတာ
လဲ,မင္းေျပာေနတာေတြဘာတစ္ခုမွငါ
နားမလည္ဘူးရယ္"
"ေအး,နားမလည္လဲအဲ့အတိုင္းသာထား
လိုက္,မင္းလဲကထိန္ပြဲၿပီးသြားတာနဲ႔ငါ့ဒု
ကၡကိုကိုယ္ခ်င္းစာတတ္သြားလိမ့္မယ္"
သို႔ႏွင့္'သူငယ္ခ်င္း'ႏွစ္ေယာက္သား'ဗိုလ္
ေအာင္ဒင္'ဋီကာခ်ဲ့ကာသူတစ္ေမးကိုယ္တစ္ေျဖျဖင့္ရြာဝင္လမ္းမႀကီးအတိုင္းစကားတစ္ေျပာေျပာေလၽွာက္လာခဲ့ၾကေလေတာ့သည္။

အခ်ိန္ကား ႏြားရိုင္းသြင္းခ်ိန္,,,,
ညီအစ္ကိုမသိတသိအခ်ိန္,,,,,,,,
အရပ္စကားျဖင့္ဆိုရေသာ္ ေကာင္းကင္
တစ္ခြင္လံုးေရႊညိဳေရာင္သန္းလၽွက္ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ျပင္လံုး၌ေတာက္ေနေသာထို
အေရာင္ႀကီးအား'အက်ဥ္းတန္မ်ားလွသည့္အခ်ိန္'ဟုပင္ၾကံၾကံဖန္ဖန္ေခၚေဝၚသမုတ္ၾကေပေသးသည္။
ေက်းလက္ရြာေျခေဒသမ်ားအဖို႔ယခုလိုည
ေနေစာင္းတိမ္ေတာက္သည့္အခ်ိန္ကား
မျမင္အပ္ေသာပရရြာသူနာနာမေကာင္းဆိုးဝါးမ်ားအတြက္ခိုလွံုရာအသီးသီးမွထြက္လာၾကရန္တာစူေနခ်ိန္ပင္တည့္။

ထိုသို႔ျဖင့္ေလၽွာက္လာၾကရင္းရြာဝင္လမ္း
အဆံုးရြာထိပ္ရွိသစ္ပုတ္ပင္ႀကီးနားသို႔ေရာက္ခဲ့လၽွင္ပဲ,
ေတာက္ပေနေသာဆည္းဆာအေရာင္ပင္
ကြယ္ေပ်ာက္ကာေကာင္းကင္ျပင္ရွိအခ်ိဳ႕
ေနရာမ်ား၌အစုလိုက္အစုလိုက္ေပၚထြက္
လၽွက္ရွိၾကေသာၾကယ္စုေလးမ်ားႏွင့္ပုစဥ္း
ရင္ကြဲသံေလးမ်ားေၾကာင့္ညခ်မ္းအခ်ိန္သို႔
ပင္ဆိုက္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း'ႂကြက္နီ'တစ္ေယာက္သိခဲ့ေခ်ေတာ့ရာ,,,,,,,
"သူရ,သူရ သူငယ္ခ်င္း,ဒီသစ္ပုတ္ပင္ႀကီး
ေက်ာ္သြားတာနဲ႔သခ်ႋဳင္းတစ္ခုေတြ႕လိမ့္
မယ္,အဲ့ဒီသခ်ႋဳင္းေရွ႕ကရြာထဲျဖတ္ဝင္ရ
မွာ,အဲ့ဒီေရွ႕ေရာက္ရင္မင္းစကားမေျပာ
နဲ႔ေတာ့, ဟာ,,,,ၾကာပါတယ္ကြာ,ခုကတ
ည္းကမေျပာနဲ႔ေတာ့"
"ဟမ္!ဘာလဲဟ,အဆန္းႀကီး,ငါ့ပါးစပ္နဲ႔ငါ
ေျပာတာ,ပတ္ဝန္းက်င္ေအာ္ဆဲေနတာမွ
မဟုတ္တာ,ဘယ္သူ႔ထိခိုက္ေနလို႔လဲ"
"ငါေျပာသလိုသာလုပ္စမ္းပါ သူငယ္ခ်င္း
ရာ,အိမ္ေရာက္မွဒီအေၾကာင္းေတြငါေျပာ
ျပမယ္"
ဒီေန႔မနက္မွ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ'ႂကြက္နီ'
တို႔ရြာသို႔ေရာက္ရွိခဲ့ေသာ'သူရ'လဲရြာ၏အ
ေျခအေနအရပ္ရပ္အားေကာင္းစြာမသိရွိ
ခဲ့ရေသးပဲ,ရြာသို႔ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပင္သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ရြာထိပ္ထန္းရည္ဆိုင္
သို႔ခ်ီတက္ခဲ့ၾကသည္ျဖစ္ရာ,ရြာခံလူျဖစ္သူ
'ႂကြက္နီ'ကလဲေစာေသးသည္အထင္ျဖင့္
ဘာကိုမၽွႀကိဳတင္အသိေပးထားခဲ့ျခင္းမရွိ
ခဲ့ေပ။

လြန္ခဲ့ေသာ(၄)လခန္႔,,,,,,,,,,
'ႂကြက္နီ'တို႔၏ရြာေလးထဲ၌ေလာင္းကစား
သမား'ဖိုးေနာင္'ဆိုလၽွင္ရြာရွိလူမ်ားသာမ
ကရြာနီးခ်ဳပ္စပ္အထိပင္ကေလးအစေခြးအဆံုးမသိသူမရွိေအာင္ေလာင္းကစားအရာ၌အလြန္အင္မတန္ဝါသနာထံုလြန္းလွ
သူ,ေလာင္းကစားနဲ႔ပတ္သက္လာလၽွင္
'ဖိုးေနာင္'တြင္အေျခအေနမသိ၊အခ်ိန္အ
ခါမရွိ, ေႁမြမေၾကာက္,ကင္းမေၾကာက္,
တေစၧမေၾကာက္,သရဲမေၾကာက္,,,,,,
ထိုသို႔ေသာမေၾကာက္စိတ္ကပင္သူခံုမင္
လြန္းေသာေလာင္းကစားအရာအားအမွီသဟဲျပဳလၽွက္'ဖိုးေနာင္'၏ဇီဝိန္အားေႁခြယူခဲ့ေလသည္ေလာ ဆိုတာကိုေတာ့ကာ
ယကံရွင္'ဖိုးေနာင္'မွလြဲ၍က်န္သူမ်ားသိရွိ
ႏိုင္ၾကလိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။
'ဖိုးေနာင္'မေသခင္ညက သူတို႔ရြာေျမာ
က္ပိုင္း၌စပါးပြဲစားမ်ားႏွင့္ရြာခံေလာင္းကစားသမားအခ်ိဳ႕ႀကိတ္ဝိုင္းၾကေသာပြဲႀကီးပြဲ
ေကာင္းဖဲဝိုင္းတစ္ခုက'ဖိုးေနာင္'၏စိတ္တို႔အားတစ္ေန႔လံုးေနမထိထိုင္မသာျဖစ္
ေအာင္ဆြလၽွက္ရွိေနသျဖင့္ထိုေန႔မနက္ေနမထြက္မီကပင္တစ္ရြာလံုးတစ္အိမ္မက်န္လက္တိုလက္ေတာင္းေဝယ်ာဝစၥမ်ားအားလိုက္လံကူညီလုပ္ကိုင္ေပးရင္းအိမ္
ရွင္မ်ားမွျပန္စြန္႔ၾကဲေသာေစတနာေၾကးမ်ားအားစုေဆာင္းထားခဲ့ေသာ္လည္းညေနေစာင္းသည့္အခ်ိန္ကိုပင္ေရာက္လင့္ကစား,လူသာဖတ္ဖတ္ေမာလၽွက္တစ္ကိုယ္လံုးကိုင္ေပါက္ခံထားရသကဲ့သို႔ႏံုးနယ္ေပ်ာ့ေခြေနေသာ္လည္းစုေဆာင္းထားမိသည့္ေငြစမ်ားမွာမူထိုဝိုင္းသို႔တိုးရန္ပြဲဦးအဖြင့္မၽွေလာက္ပင္ရွိေျခရာ'ဖိုးေနာင္'တစ္ေယာက္စိတ္အႀကီးအက်ယ္ညစ္ျငဴးရင္းေခါင္းခဲလၽွက္ရွိေပေတာ့သည္။
ေနာက္ဆံုးၾကံရာမရသည့္အဆံုးရြာသခ်ႋဳင္းထဲသို႔ဝင္၍အုတ္ဂူေဖာက္ရန္ၾကံမိၾကံရာ
ၾကံခဲ့ရာမွ ျပန္လည္ရရွိခဲ့သည့္ရလာဒ္မွာ
ေက်ာတစ္ျပင္လံုးညိဳမဲေနေသာလက္ဝါးရာႀကီးနဲ႔သူ၏အသက္တစ္ေခ်ာင္းပင္ျဖစ္
ခဲ့ေတာ့သည္။
'ဖိုးေနာင္'၏ေအာ္သံနက္ႀကီးေၾကာင့္တစ္
ရြာလံုးအထိတ္တလန္႔ျဖစ္သြားခဲ့ၾကၿပီးေျပးထြက္ခဲ့ၾကရာေနရာသို႔အေရာက္မ်က္လံုးႀကီးအဆမတန္ျပဴးထြက္လၽွက္ပါးစပ္ႀကီးအေဟာင္းသားျဖင့္ေက်ာေကာ့ကာအသက္ခႏၶာကင္းမဲ့ေနေသာ'ဖိုးေနာင္'၏စိတ္မသက္သာဖြယ္အေလာင္းကိုသာနံေဘး၌ပ်ံ႕ၾကဲေနေသာတူရြင္းတစ္ေခ်ာင္း၊ေပါ
က္ျပားတစ္လက္နဲ႔အတူေတြ႕ခဲ့ရေပေတာ့
၏။သို႔ေသာ္မည္သူကသတ္၍မည္သို႔မည္
ပံုေသဆံုးခဲ့သည္ဆိုတာကိုေတာ့တိတိက်က်ေရေရရာရာသိခဲ့သူမရွိၾကေပ။
ထို႔ေနာက္ပိုင္း ရြာသခ်ႋဳင္းအနီး၌နည္းမ်ိဳးစံု
သံုးကာေျခာက္လွန္႔တတ္ေသာ'ဖိုးေနာင္'
၏သတင္းမ်ားမၾကာခဏၾကားရတတ္ၿပီး,
အဆိုးဆံုးမွာညအခါမ်ား၌သခ်ႋဳင္းေဘးမွ
ျဖတ္ေလၽွာက္သြားၾကတိုင္းအထဲရွိဇရပ္ဆီ
သို႔ၾကည့္မိၾကလၽွင္ျဖင့္,
ဇရပ္ေပၚ၌ငုတ္တုတ္ႀကီးထိုင္ကာသူနဲ႔ေလာင္းကစားလုပ္ေပးရန္အသံနက္ႀကီးျဖင့္ေခၚတတ္ေသာေျခာက္လွန္႔မႈႀကီးကအဆိုးဝါးဆံုးပင္ျဖစ္ေပသည္။
ရြာထဲသို႔ဝင္သည့္လမ္းမွာလဲထိုလမ္းတစ္
လမ္းထဲသာရွိသည္ျဖစ္ရာခဏခဏအေျခာက္လွန္႔ခံေနရေသာရြာသူ/သားမ်ားလဲ
ညေရးညတာ၌အေရးတႀကီးကိစၥမရွိလၽွင္
ထိုလမ္းသို႔မျဖတ္ရန္သာဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ခဲ့
ၾကရေလေတာ့သည္။

[2]

"အု,,,,,,,,,,,ဝူ::::::::::::::::::::::::::::::::::::::: "
သစ္ပုတ္ပင္အားေက်ာ္၍ေကြ႕လိုက္သည္
ႏွင့္သခ်ႋဳင္းစပ္သို႔အေရာက္,
ဘယ္ေနရာကေပၚထြက္လာမွန္းမသိေသာဆြဲဆြဲငင္ငင္ျဖင့္ေခြးအူသံႀကီးက'သူရ
နဲ႔ႂကြက္နီ'တို႔၏ေက်ာရိုးတိုင္မ်ားအားဆစ္
ကနဲ'ဆြဲေဆာင့္လိုက္သကဲ့သို႔,,,
အေၾကာင္းျပခ်က္တစ္စံုတစ္ရာမရွိေသာ္
ျငားတစ္ကိုယ္လံုးအႏွံ႔သီး၍ထ,လာေသာ
ၾကက္သီးေမႊးညႇင္းမ်ားႏွင့္တင္းလာေသာ
နားထင္ေၾကာမ်ားကမၾကာခင္ၾကံဳေတြ႕ရ
ေတာ့မည့္တစ္စံုတစ္ရာ၏အခ်က္ေပးသံ
မ်ားလားေပ။
ခုနကေသာက္ထားေသာအရွိန္မ်ားျဖင့္ေလက်ယ္ခဲ့ေသာ'သူရ'တစ္ေယာက္လဲယခုလိုနဖူးေတြ႕ဒူးေတြ႕ရေသာအေျခအေန
သို႔ေရာက္ေသာ္,ဘာမွန္းတိတိက်က်မသိ
ရေသးခင္ကပင္အေၾကာက္တရားတို႔တရိပ္ရိပ္စိုးမိုး၍ေနေတာ့၏။ႏွစ္ေယာက္သား
စကားမဆိုမိၾကသည့္တိုင္စိတ္ထဲကိုယ္စီ
ႀကီးစိုးေနေသာေၾကာက္စိတ္တို႔ေၾကာင့္ပို
၍ပို၍နီးကပ္လာၾကေတာ့ရာ 'ႂကြက္နီ'မွ,
"သူရ, ဇရပ္ဆီမၾကည့္မိေစနဲ႔ေနာ္"
ထိုသို႔အသံခပ္အုပ္အုပ္ျဖင့္သတိေပးခဲ့ေသာ္ျငား,
"ဖရူး"
ရုတ္တရက္ၿငိမ္သက္ေနရာမွမည္သည့္အရပ္ကမည္သို႔တိုက္ခတ္လိုက္မွန္းမသိေသာေလရူးတစ္ခ်က္, သူရ'၏မ်က္ႏွာတစ္
ဖက္သို႔ခပ္ျပင္းျပင္းရိုက္ခ်လိုက္ရာရုတ္တရက္မို႔ေယာင္ယမ္းၿပီးမ်က္ႏွာလႊဲမိလိုက္ေလေတာ့၏။  ထိုလႊဲမိသည့္အၾကည့္တို႔သ
ည္ကား ညအေမွာင္ၾကယ္စုမ်ား၏ဝိုးတဝါ
အလင္းေအာက္ဟိုတစ္စုဒီတစ္ပံုပ်ံ႕ၾကဲလၽွက္ရွိေသာေျမပံုမ်ားႏွင့္အုတ္ဂူက်ိဳ႕တို႔က်ဲတဲ
တို႔၏အလယ္၌မေကာင္းဆိုးဝါးသတၱဝါႀကီးတစ္ေကာင္ဝပ္တြားသကဲ့သို႔ေျခာက္ျခားဖြယ္တည္ရွိေနေသာဇရပ္ပ်က္ႀကီးဆီ
သို႔တန္း၍ေနေအာင္ပင္။
"ေဟ်ာင့္,ႂကြက္နီ,ဟို ဟို ဇရပ္ပ်က္ထဲမွာ
လူတစ္ေယာက္ငုတ္တုတ္ႀကီးထိုင္ေန
တယ္ဟ,ငါ့ကိုလဲလက္ယပ္ေခၚေနတယ္
ေျပာခ်လိုက္ေသာ'သူရ'၏စကားအဆံုး
ေခါင္းငံု႔ေလၽွာက္ေနေသာ'ႂကြက္နီ'တစ္
ေယာက္မ်က္လံုးမ်ားျပဴးက်ယ္ကာအလြန္အမင္းထိတ္လန္႔ဟန္ျဖင့္'ဆတ္ကနဲ'ေခါင္းေထာင္ထ,လာၿပီး,
"သူရ,မင္း မင္း,ဇရပ္ကိုၾကည့္မိလိုက္တာ
လား"
"ေအးကြ"
"ဟိုက္!ေသာက္ျပႆ    နာေတာ့တက္ပါၿပီ
ေကာ,အီ::::ဟီ::::::::"
'ႂကြက္နီ'၏ငိုသံေနာက္၌ပဲ့တင္ထပ္၍ကပ္
ပါလာေသာသူ႔ငိုသံထက္အဆမတန္က်ယ္ေလာင္လွသည့္ညည္းသံႀကီးတစ္ခု,
"ဟင္:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::"
ထိုအသံႀကီးေၾကာင့္ႏွစ္ေယာက္သားေက်ာမ်ားပင္'စိမ့္ကနဲ'ျဖစ္သြားၾကၿပီးေနာက္သို႔မရဲတရဲလွည့္ၾကည့္လိုက္ၾကရာ,,

"ေအာင္မယ္ေလးဗ်!!!!!!!!!!!!"
"အာ:::::::အေမေရ,,,,,,သရဲႀကီးဗ်ိဳ႕!!!!!!!!!!"

ေတြ႕ျမင္လိုက္ၾကရသည္မွာကား,
သြားရည္မ်ားတျမားျမားက်လၽွက္သူတို႔အားအျပင္သို႔ျပဳတ္ထြက္က်မတတ္အဆမတန္ျပဴးထြက္ေနေသာမ်က္လံုးႀကီးႏွစ္လံုးျဖင့္စိုက္ၾကည့္ေနေသာ ညိဳမြဲစုတ္ျပတ္
ေနသည့္'ဖိုးေနာင္'၏ပံုသ႑ာန္ႀကီးပင္။
သံၿပိဳင္အာေခါင္ျခစ္ေအာ္လၽွက္သုတ္ေျခ
တင္ေျပးၾကေတာ့ရာ ေခၽြးမ်ားရႊဲ၍ေဟာဟဲ
စိုက္သည့္အေျခအေနမွအေျပးရပ္ကာအ
ေမာေျဖရင္းပတ္ဝန္းက်င္သို႔အကဲခတ္ၾကည့္လိုက္မိၾကရာ,
"ဟာ,,,,,,,,"
"ဟင္!ဗုေဒၶါ,ငါ ငါတို႔ဒီေလာက္ေျပးလာ
တာဒီေနရာကမေရြ႕ပါလား"
ေၾကာက္အားလန္႔အားျဖင့္ေျပးလာၾကရာ
ေနာက္မွဆြဲထားေသာ'ဖိုးေနာင္'ရွိသည္
ကိုသတိမထားမိခဲ့ၾကပဲယခုမွပင္မိမိတို႔၏
အေျခအေနအားသိခဲ့ၾကရျခင္းပင္။
ထိုစဥ္မွာပင္,
"ဟီ:::::::::::::: မျပန္ၾကပါနဲ႔ဦးကြာ"
ေျခာက္ကပ္ကပ္ထြက္ေပၚလာေသာရီသံ
ႀကီးနဲ႔အတူေျပာခ်လိုက္သည့္အသံဩဩ
ႀကီးေၾကာင့္နားထင္သို႔ပင္'ဒိန္းကနဲ'ေသြး
မ်ားေဆာင့္တက္သြားသကဲ့သို႔တစ္ကိုယ္
လံုးေအးစက္ေတာင့္တင္းသြားၾကေတာ့ရာထပ္၍ေျပးမည္အျပဳ,
သူတို႔၏အက်ႌေကာ္လံမ်ားအားလွမ္းဆြဲ
ထားေသာေအးစက္စက္လက္တစ္စံုေၾကာင့္အသားမ်ားတဆတ္ဆတ္တုန္ကာဒူး
မ်ားပင္မခိုင္ခ်င္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ေၾကာက္လန္႔ေနၾကစဥ္,
"မင္းတို႔ရြာထဲျပန္ဝင္ခ်င္ၾကလား"
ၿပိဳင္တူေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္ၾကရာ,
"ေကာင္းၿပီ,ဒါဆို ငါနဲ႔အေလာင္းအစားတ
စ္ခုလုပ္ရမယ္,ႏိုင္ရင္မင္းတို႔ႏွစ္ေကာင္
ရြာထဲကိုအေႏွာင့္အယွက္ကင္းကင္းနဲ႔
ျပန္လို႔ရမယ္,ရွံုးခဲ့ရင္ေတာ့ႏွစ္ေကာင္လံုး
ဒီေနရာမွာပဲငါ့ကိုအေဖာ္လုပ္ေပးရလိမ့္
မယ္,ဟီ::::::::::: သေဘာတူလား"
မတူလဲတူရေတာ့မည့္အေျခအေနမို႔ၿပိဳင္
တူေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္ၾကေပေတာ့ရာ,
"မင္းတို႔ထဲကတစ္ေကာင္ ငါ့မ်က္ႏွာကို
တစ္မိနစ္တိတိမ်က္ေတာင္လံုးဝမခတ္
ပဲစိုက္ၾကည့္ေနရမယ္,ငါကဘာပဲလုပ္ျပ
လုပ္ျပလံုးဝမေအာ္ရဘူး,မ်က္ေတာင္လဲ
လံုးဝမခတ္ရဘူး,ေအး ေျပာထားတဲ့ထဲ
ကတစ္ခုခုလုပ္လိုက္တာနဲ႔မင္းတို႔ဝိဥာဥ္
ေတြလြင့္ၿပီပဲ,ဟီ:::::::::::::::::"
ဝမ္းေခါင္းသံႀကီးအဆံုးလွိုက္၍ေပၚလာေသာ'ဖိုးေနာင္'၏ေျခာက္ျခားဖြယ္ရီေမာသံ
ႀကီးက'သူရနဲ႔ႂကြက္နီ'တို႔၏အေၾကာက္တရားမ်ားမွလြတ္ေျမာက္လမ္းအားရွာေဖြၾက
ရန္အခ်က္ေပးလိုက္သကဲ့သို႔,
ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္'ႂကြက္နီ'ေရွ႕သို႔'ဖ်တ္ကနဲ'ေပၚလာေသာ'ဖိုးေနာင္'၏ေၾကာက္မက္ဖြယ္မ်က္ႏွာႀကီးေၾကာင့္လန္႔သြားၿပီး
ေအာ္မည္ျပဳစဥ္,
"ပြဲစၿပီေနာ္"
'ဖိုးေနာင္'၏သတိေပးလိုက္သံေၾကာင့္ေအာ္သံမွာလည္ေခ်ာင္းဝ၌သာတစ္သြားၿပီး
ျပန္လည္ၿမိဳခ်လိုက္ရေတာ့ရာ,
"အု"ဟူ၍သာခပ္တိုးတိုးျမည္သြားေတာ့
သည္။
သို႔ႏွင့္ မိမိ၏မ်က္ႏွာအားအနီးကပ္တိုးက
ပ္ကာပါးစပ္ႀကီးအားအစြမ္းကုန္ျဖဲဟျပလိုက္,မ်က္လံုးႀကီးမ်ားကၽြတ္ထြက္မတတ္ျပဳး
ျပလိုက္,လၽွာႀကီးအားရင္ညြန္႔ထိတိုင္ထုတ္ျပလိုက္,ေခါင္းအားတစ္ပတ္လည္ျပလိုက္ျဖင့္မ်ိဳးစံုေျခာက္လွန္႔ေနေသာ'ဖိုးေနာင္'
အားအသက္ကိုအံတုကာမမွိတ္မသုန္အားတင္းစိုက္ၾကည့္ေနရသည့္ဒုကၡနဲ႔က်ိန္းစပ္လာသျဖင့္မ်က္ရည္ၾကည္မ်ားပင္စို႔
တက္လာေသာေဝဒနာအားခံစားေနရေသာ'ႂကြက္နီ'တစ္ေယာက္ေၾကာက္စိတ္ကိုအတတ္ႏိုင္ဆံုးထိန္းထားေသာ္ျငား,
ေအာက္ဆီမွ'တသြင္သြင္'စီးက်ေနေသာ
ဆီးမ်ားကေၾကာက္စိတ္တို႔၏ထြက္ေပါက္
သဖြယ္ပင္။
တစ္ဖက္၌လည္း အမွတ္စဥ္ေရရင္းျဖင့္
'ႂကြက္နီ'ေအာ္မိမွာ(သို႔)မ်က္ေတာင္ခတ္မိမွာကိုစိုးရိမ္တႀကီးၾကည့္ေနရွာေသာ'သူရ',
'ႂကြက္နီ'တစ္ေယာက္အဖို႔ေတာ့ယခုၾကံဳ
ေတြ႕ေနရေသာမိနစ္၆၀မွာအႏွစ္၆၀ကဲ့သို႔
ရွည္လ်ားသည္ကဲ့သို႔ခံစားေနရမည္မွာမုခ်မလြဲႏိုင္ေပ။
".................၅၅,၅၆,၅၇,၅၈,၅၉,၆၀,
အေမေရ,,,,,,,,ကယ္ပါဦးဗ်,အီ::::::ဟီ::::"
တစ္မိနစ္ျပည့္သည္ႏွင့္သူငယ္ခ်င္းေကာင္းပီသစြာရြာထဲသို႔တခ်ိဳးထဲေအာ္ငိုရင္းေျပး
ထြက္သြားေသာ'သူရ'
က်န္ရစ္ခဲ့သူ'ႂကြက္နီ'မွာကား,,,
"ကို,ကိုဖိုးေနာင္,ကၽြန္,ကၽြန္,ကၽြန္ေတာ္
ႏိုင္ၿပီေနာ္"
"သြားေတာ့,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,"
"အေမႀကီးေရ,,,,,,,,,,အီ:::::::ဟီ::::::::::,
ဟိုေခြးသူခိုး,ငါ့ကိုေစာင့္ပါဦးဟ,,,,"
သူ႔အားမေက်မနပ္စိုက္ၾကည့္ရင္းေအာ္ဟစ္ေမာင္းထုတ္လိုက္သျဖင့္'သူရ'ေနာက္သို႔ထပ္ၾကပ္မကြာေအာ္ေခၚရင္းရြာအဝင္
လမ္းတိုင္းေျပးဝင္ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾက
ေပေတာ့သည္။
ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ရြာထဲ၌,
ညက'သူရနဲ႔ႂကြက္နီ'တို႔အား'ဖိုးေနာင္'
ေျခက္လွန္႔လိုက္ေသာသတင္းမွာပ်ံ႕ႏွံ႔လၽွက္ရွိၿပီး၄င္းတို႔ႏွစ္ေယာက္မွာေတာ့ရြာဦး
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းရွိဘုရားခန္းေရွ႕၌ေၾကာက္ဖ်ားဖ်ားကာမနဲကုယူရသည္အထိပင္,,,
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

စာဖတ္ေနတဲ့စာဖတ္သူေတြလဲအေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္လို႔ဇာတ္လမ္းထဲကရြာကိုေရာက္ျဖစ္ခဲ့ၾကရင္ရြာထိပ္သခ်ႋဳင္းထဲကဇရပ္ဆီမၾကည့္မိၾကဖို႔ဒီေနရာကေနပဲတိုက္တြန္းလိုက္ပါရေစဗ်ာ:::: ။

#Harley
The End။  ။9:30pm(21/11/16)
Thanks a lot for reading!