ျမန္​မာ့ပုတီး၁၀၈လံုးဘာ​ေၾကာင္​့ပါတာလည္​း

ျမန္မာစိပ္ပုတီးမွာ ၁၀၈ လံုးပါတာ ဘာေၾကာင့္ပါလဲ?
+++++++++++++++
ေရစႀကဳိအရွင္ဧသိက၊ စစ္တမ္း - စာ ၁၅၆ ရဲ့ စိပ္ပုတီးျပႆနာ အေျဖရွာ ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါး ေလးမွာ ျမန္မာစိပ္ပုတီးရဲ့ျမစ္ျဖာခံပံုကစၿပီး စိပ္ပုတီးစိပ္ျခင္းရဲ့ အဓိပၸါယ္ေတြ အသံုးျပဳပံုေတြ ကိုစံုစံုလင္လင္ေလး ေဖၚျပထားတာႀကည္ညိဳဖြယ္ဖတ္ရလို႔အလြန္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
အဲ့ဒီ ေဆာင္းပါးမွာ ဟိႏၵဴဘာသာတြင္ ဗိႆႏုိးဂုိဏ္း၀င္တုိ႔သည္ ၁၀၈-လုံး ပုတီးကုိ အသုံးျပဳေလ့ ရွိၾကၿပီးျမန္မာ တုိ႔ကလည္း ၁၀၈-လုံး ပုတီး ကုိပင္ အသုံးျပဳ မ်ားၾကတယ္လို႔လဲေဖၚျပထား ပါ တယ္။
ဘယ္လို အေၾကာင္းေၾကာင့္ ပုတီး ၁၀၈-လုံးျဖစ္ျဖစ္၊ ပုတီး၀ယ္ ရင္လည္း ၁၀၈-လုံးရွိတဲ့ ပုတီးကံုးပဲ ၀ယ္လို႔ရတာမို႔ ပုတီးစိပ္မယ္ဆိုရင္ ျမတ္ဘုရားရဲ့ စက္ လကၡဏာေတာ္ ၁၀၈ ကြက္ကိုရည္ရြယ္ၿပီးစိပ္ၾကမယ္ဆိုရင္ ပိုမိုအံ၀င္ၿပီး၊ ျမင့္ျမတ္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။
ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာကို အာရံုျပဳမိေအာင္ နံပတ္မ်ားကို ေအာက္ပါကဲ့သို႔ အာရံုျပဳၾကည့္ပါ။
၁။ နံပတ္ဆိုရင္။ ျမတ္ဘုရားကိုအာရံုျပဳပါတယ္။
၂။ နံပတ္ဆိုရင္။ ရုပ္နာမ္ႏွစ္ပါးလို႔အာရံုျပဳပါတယ္။
၃။ နံပတ္ဆိုရင္။ ဘုရား၊တရား၊သံဃာ၊ ရတနာသံုးပါး ကိုအာရံုျပဳပါတယ္။
၄။ နံပတ္ဆိုရင္။ သစၥာေလးပါး ကိုအာရံုျပဳပါတယ္။
၅။ နံပတ္ဆိုရင္။ ဘုရား၊တရား၊သံဃာ၊ မိဘ၊ဆရာ၊ အေႏၱာ အႏၱ ငါးပါးကိုအာရံုျပဳပါတယ္။
၆။ နံပတ္ဆိုရင္။ တရားဂုဏ္ေတာ္ ေျခာက္ပါး ကိုအာရံုျပဳပါတယ္။
၇။ နံပတ္ဆိုရင္။ ၀ိသုဒၶိတရား (၇) ပါး ကိုအာရံုျပဳပါတယ္။
၈။ နံပတ္ဆိုရင္။ မဂၢင္ရွစ္ပါး ကိုအာရံုျပဳပါတယ္။
၉။ နံပတ္ဆိုရင္။ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ ကိုးပါး ကိုအာရံုျပဳပါတယ္။
၁၀။ နံပတ္ဆိုရင္။ ကိေလသာဆယ္ပါး ကိုအာရံုျပဳပါတယ္။
စိတ္သာရွင္ေစာဘုရားေဟာ ဆိုတဲ့အတိုင္း စိတ္အာရံုကသာ ေကာင္းက်ိဳး၊ ဆိုးက်ိဳး တို႔ကိုျဖစ္ ေစတာမို႔ ပုတီးလံုး ၁၀၈ လံုးကို ျမတ္ဘုရားရဲ့စက္လကၡဏာေတာ္ ၁၀၈ ကြက္ကို အာရံုျပဳ မယ္ ဆိုရင္ ပိုမိုေကာင္းမြန္ျမင့္ျမတ္မယ္လို႔ထင္ပါတယ္။
အရွင္သာရိပုတၱရာမွ သစၥက၏အစ္မေလးေယာက္အားေမးေသာပုဒ္စာ (၁၀) မ်ိဳး၏အေျဖ။
၁။ တစ္ခုေသာတရားဆိုတာ = အာဟာရ။
၂။ ႏွစ္ခုေသာတရားဆိုတာ = နာမ္ႏွင့္ရုပ္။
၃။ သံုးခုေသာတရားဆိုတာ = ေ၀ဒနာသံုးပါး။
၄။ ေလးခုေသာတရားဆိုတာ = သစၥာေလးပါး။
၅။ ငါးခုေသာတရားဆိုတာ = ဥပဒါနကၡႏၶာ။
၆။ ေျခာက္ခုေသာတရား ဆိုတာ = အာယာတနေျခာက္ပါး။
၇။ ခုႏွစ္ခုေသာတရား ဆိုတာ = ေဗာဇၩင္ခုႏွစ္ပါး။
၈။ ရွစ္ခုေသာတရား ဆိုတာ = မဂၢင္ရွစ္ပါး။
၉။ ကိုးခုေသာတရား ဆိုတာ = သတၱ၀ါသဘံုကိုး၀။
၁၀။ ဆယ္ခုေသာတရားဆိုတာ = အဂၤါဆယ္ပါးႏွင့္ျပည့္စံုေသာရဟႏၱာ။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး၏ ႏွစ္ဖက္ေသာ ေျခဖဝါးေတာ္အျပင္တို႔၌ တစ္ေထာင္ ေသာ အကန္႔၊ အကြက္ အကြပ္တံကူ၊ ပံုေတာင္းခ်က္မႏွင့္တကြ ျဖစ္ကုန္ေသာ၊ ခပ္သိမ္းေသာ အျခင္းအရာ တို႔ႏွင့္ျပည့္စံုကုန္ေသာ (၁၀၈)ကြက္ စက္လကၡဏာမ်ားမွာ---
(၁) သတၱိစက္-လွံမပံု။
(၂) သီရိဝစၧစက္-အိမ္မြန္ပံု။
(၃) နႏၵိယာဝဋၬစက္-ဇလပ္ပန္းပြင့္ပံု။
(၄) ေသာဝတၱိကစက္-လည္ေရးသံုးဆင့္ပံု။
(၅) ဝဋံသကစက္-ဦးေဆာက္ပန္းပံု။
(၆) ဝၯမာနကစက္-ထမင္းပြဲပံု။
(၇) ဘဒၵပီဌစက္-အင္းပ်ဥ္ဝန္း (ေခၚ) ေရႊသလြန္ေတာ္ပံု။
(၈) အကၤုသစက္-ခၽြန္းေတာင္းပံု။
(၉) ပါသာဒစက္-ျပာသာဒ္ပံု။
(၁၀) ေတာရဏစက္-တံခါးတိုင္ပံု။
(၁၁) ေသတစၧတၱစက္-ထီးျဖဴပံု။
(၁၂) ခဂၢစက္-သန္လ်က္ပံု။
(၁၃) တာလဝဏၬစက္-ထန္းရြက္ယပ္ဝန္းပံု။
(၁၄) မယူရဟတၳစက္-ဥေဒါင္းျမီးယပ္ပံု။
(၁၅) ဥဏွီသစက္-သင္းက်စ္ပံု။
(၁၆) မဏိစက္-ပတၱျမားပံု။
(၁၇) ပတၱစက္-သပိတ္ပံု။
(၁၈) သုမနဒါမစက္-ျမတ္ေလးပန္းဆိုင္းပံု။
(၁၉) နီလုပၸလစက္-ၾကာညိဳပန္းပံု။
(၂၀) ရတၱဳပၸလစက္-ၾကာနီပန္းပံု။
(၂၁) ေသတုပၸလစက္-ၾကာျဖဴပန္းပံု။
(၂၂) ပဒုမစက္-ပဒုမၼာၾကာပန္းပံု။
(၂၃) ပု႑ရိကစက္-ပု႑ရိက္ၾကာပန္းပံု။
(၂၄) ပုဏၰဃဋစက္-ေရျပည့္အိုးပံု။
(၂၅) ပုဏၰပါတိစက္-ေရျဖည့္ဖလားပံု။
(၂၆) သမုဒၵစက္-သမုဒၵရာပံု။
(၂၇) စကၠဝါဠပဗၺတစက္-စၾကဝဠာေတာင္ပံု။
(၂၈) ဟိမဝႏၲပဗၺတစက္-ဟိမဝႏၲာေတာင္ပံု။
(၂၉) ေမရုပဗၺတစက္-ျမင္းမိုရ္ေတာင္ပံု။
(၃၀) သူရိယမ႑လစက္-ေနဝန္းပံု။
(၃၁) စႏၵမ႑လစက္-လဝန္းပံု။
(၃၂) နကၡတၱာနိစက္-နကၡတ္တာရာမ်ားပံု။
(၃၃) ပုဗၺဝိေဒဟစက္-အေရွ႔ကၽြန္းပံု။
(၃၄) အပရေဂါယာနစက္-အေနာက္ကၽြန္းပံု။
(၃၅) ဇမၺဳဒီပစက္-ဇမၺဴဒိပ္ေတာင္ကၽြန္းပံု။
(၃၆) ဥတၱရကုရုစက္-ေျမာက္ကၽြန္းပံု။
(၃၇) စကၠဝတၱိစက္-စၾကဝေတးမင္းပံု။
(၃၈) ဒကၡိဏဝဋၬသခၤစက္-လက္ယာရစ္ခရုသင္းအျဖဴပံု။
(၃၉) သုဝဏၰမစၧယုဂဠစက္-ေရႊငါးၾကင္းအစံုပံု။
(၄၀) စကၠာဝုဓစက္-စက္လက္နက္ပံု။
(၄၁) လဝဏသီတာစက္-ဆားငန္ရည္သီတာပံု။
(၄၂) ဥစၧဳသီတာစက္-ၾကံရည္ခ်ိဳသီတာပံု။
(၄၃) သုရာသီတာစက္-ေသရည္သီတာပံု။
(၄၄) သာဓိသီတာစက္-အမငခပ္သိမ္းျပီးေသာသီတာပံု။
(၄၅) ဒဓိသီတာစက္-ႏို႔ဓမ္းသီတာပံု။
(၄၆) ဒုဒၶသီတာစက္- ႏို႔ရည္သီတာပံု။
(၄၇) ဇလသီတာစက္-ေရခ်ိဳသီတာပံု။
(၄၈) ယုဂႏၶရစက္-ယုဂႏၶရေတာင္ပံု။
(၄၉) ဣသႏၶရစက္-ဣသႏၶရေတာင္ပံု။
(၅၀) ကရဝိကစက္-ကရဝိကေတာင္ပံု။
(၅၁) သုဒႆနစက္-သုဒႆနေတာင္ပံု။
(၅၂) ေနမိႏၶရစက္-ေနမိႏၶရေတာင္ပံု။
(၅၃) ဝိတနကစက္-ဝိတနကေတာင္ပံု။
(၅၄) အႆကဏၰစက္-အႆကဏၰေတာင္ပံု။
(၅၅) အေနာတတၱစက္-အေနာတတၱေရအိုင္ပံု။
(၅၆) ကဏၰမု႑စက္- ကဏၰမု႑ေရအိုင္ပံု။
(၅၇) ရထကာရစက္-ရထကာရေရအိုင္ပံု။
(၅၈) ဆဒၵႏၲစက္-ဆဒၵႏၲေရအိုင္ပံု။
(၅၉) ကုဏာလစက္-ကုဏာလေရအိုင္ပံု။
(၆၀) မ႑ကိနီစက္-မ႑ကိနီေရအိုင္ပံု။
(၆၁) သီဟပၸပါတစက္-သီဟပၸပါတေရအိုင္ပံု။
(၆၂) သုပဏၰရာဇာစက္-ဂဠဳန္မင္းပံု။
(၆၃) သံသုမာရစက္-မိေက်ာင္းမင္းပံု။
(၆၄) ဓေဇာစက္-တံခြန္လ်ားပံု။
(၆၅) ပဋာကစက္-တံခြက္ကုကၠားပံု။
(၆၆) သုဝဏၰသိဝိကာစက္-ရတနာသန္လ်င္ပံု။
(၆၇) သုဝဏၰဝါဠဗီဇနီစက္-ေရႊစာမရီသားျမီးယပ္ပံု။
(၆၈) ေကလာသပဗၺတစက္-ေကလာသေငြေတာင္ပံု။
(၆၉) သီဟရာဇာစက္-ျခေသၤ့မင္းပံု။
(၇၀) ဗ်ဂ ၣရာဇစက္-က်ားမင္းပံု။
(၇၁) ဝလာဟကအႆရာဇာစက္-ဝလာဟကျမင္းပ်ံပံု။
(၇၂) ဥေပါသထဆဒၵႏၲ ဟတၳိရာဇာစက္-ဥေပါသထ ဆဒၵန္ဆင္မင္းပံု။
(၇၃) ဗာသုကီနာဂရာဇာစက္-ဗာသုကီနဂါးမင္းပံု။
(၇၄) ဟံသရာဇာစက္-ဟသၤာမင္းပံု။
(၇၅) ဥသဘရာဇာစက္-ႏြားလားဥသဘမင္းပံု။
(၇၆) ဧရာဝဏဟတၳိရာဇာစက္-ဧရာဝဏ္ဆင္မင္းပံု။
(၇၇) သုဝဏၰမကာရစက္-ေရႊမကာရ္းပံု။
(၇၈) သုဝဏၰနာဝါစက္-မုခ္ဦးေလးခုရွိေသာ ေရႊေလွပံု။
(၇၉) ျဗဟၼရာဇာစက္-ျဗဟၼာမင္းပံု။
(၈၀) သဝစၧကာေဓႏုစက္-ႏို႔တိုက္ေနေသာ ႏြားသားအမိပံု။
(၈၁) ကႎပုရိသ ကႎပုရိသီစက္-ကိႏၷရာအဖိုႏွင့္ ကိႏၷရာအမပံု။
(၈၂) ကရဝိကရာဇာစက္-ကရဝ္ိက္ငွက္မင္းပံု။
(၈၃) မဟူရရာဇာစက္-ဥေဒါင္းမင္းပံု။
(၈၄) ေကာဥၥရာဇာစက္-ႀကိဳးၾကာငွက္မင္းပံု။
(၈၅) စကၠဝါကရာဇာစက္-စကၠဝါငွက္မင္းပံု။
(၈၆) ဇီဝ ဇီဝက ရာဇာစက္-ဇီဝဇိုးငွက္မင္းပံု။
(၈၇) စတုမဟာရာဇိကာစက္-စတုမဟာရာဇ္နတ္ဘံုပံု။
(၈၈) တာဝတႎသာစက္-တာဝတႎသာနတ္ဘံုပံု။
(၈၉) ယာမာစက္-ယာမာနတ္ဘံုပံု။
(၉၀) တုသိတာစက္-တုသိတာနတ္ဘံုပံု။
(၉၁) နိမၼာနရတီစက္-နိမၼာနရတီနတ္ဘံုပံု။
(၉၂) ပရနိမၼိတဝသဝတၱီစက္-ပရနိမၼိတဝသဝတၱီနတ္ဘံုပံု။
(၉၃) ျဗဟၼပါရိသဇၨာစက္-ပါရိသဇၨာျဗဟၼာဘံုပံု။
(၉၄) ျဗဟၼပုေရာဟိတာစက္-ပုေရာဟိတ္ျဗဟၼာဘံုပံု။
(၉၅) မဟာျဗဟၼာစက္-မဟာျဗဟၼာဘံုပံု။
(၉၆) ပရိတၱာဘာစက္-ပရိတၱာဘာျဗဟၼာဘံုပံု။
(၉၇) အပၸမာဏာဘာစက္-အပၸမာဏာဘာျဗဟၼာဘံုပံု။
(၉၈) အာဘႆရာစက္-အာဘႆရာျဗဟၼာဘံုပံု။
(၉၉) ပရိတၱသုဘာစက္-ပရိတၱသုဘာျဗဟၼာဘံုပံု။
(၁၀၀) အပၸမာဏသုဘာစက္-အပၸမာဏသုဘာျဗဟၼာဘံုပံု။
(၁၀၁) သုဘကိဏွာစက္-သုဘကိဏွာျဗဟၼာဘံုပံု။
(၁၀၂) ေဝဟပၹလာစက္-ေဝဟပၹလာျဗဟၼာဘံုပံု။
(၁၀၃) အသညသတၱာစက္-အသညသတ္ျဗဟၼာဘံုပံု။
(၁၀၄) အဝိဟာစက္-အယိဟာျဗဟၼာဘံုပံု။
(၁၀၅) အတပၸာစက္-အတပၸာျဗဟၼာဘံုပံု။
(၁၀၆) သုဒႆာစက္-သုဒႆာျဗဟၼာဘံုပံု။
(၁၀၇) သုဒႆီစက္-သုဒႆီျဗဟၼာဘံုပံု။
(၁၀၈) အကနိ႒ာစက္-အကနိ႒ာျဗဟၼာဘံုပံု။
အထက္ပါစက္လကၡဏတို႔မွာစၾကာ၀ေတးမင္းမွာလည္းပါ ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ဘုရားေလာင္း ေမြးဖြါးစဥ္ကေဗဒင္ဆရာေတြကစၾကာ၀ေတးမင္း သို႔မဟုတ္ ဘုရားျဖစ္မယ္လို႔ ေဟာခဲ့တာပါ။
ဒါေပမဲ့ စၾကာ၀ေတးမင္းမွာေတာ့ သိပ္မထင္ရွားဘူးလို႔ဆိုပါတယ္။

ပုတီးမွာ ၁၀၈ လံုးထားၾကတဲ့ ျမန္မာေတြရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ပါ။

ပုတီးဟာ မူလက ေထရဝါဒရဲ႕ အသံုးမဟုတ္ဘူး...
ဟိႏၵဴတို႔ရဲ႕ အသံုးျဖစ္တယ္ ...။
ဟိႏၵဴဝါဒထဲမွာလည္း တႏၲရ၊ မႏၲရ ဂိုဏ္းသားမ်ားရဲ႕ အသံုးျဖစ္တယ္ ...။
တႏၲရ၊ မႏၱရ ဂိုဏ္းသားမ်ားဟာ ဂါထာမႏၲာန္မ်ားကို ပုတီးစိပ္ၾကရတယ္...

ဒီေနရာမွာ 'စိပ္' ဆိုတာ ဇမၺနပုဒ္ရင္း ... 'ဇပ္' က 'ဇိပ္'၊ 'ဇိပ္' က ' စိပ္' ျဖစ္လာ တယ္ ...။

"ဇမၺန"ဆိုတာ ပြားမ်ားျခင္း အနက္ကိုေဟာတယ္...ပြားမ်ားတယ္ဆိုတာ အဖန္တလဲလဲ ရြတ္ဆိုျခင္းျဖစ္တယ္ ...။

တႏၲရ၊ မႏၲရ ပုဂၢိဳလ္မ်ားဟာ အင္း၊ အိုင္၊ ခါးလွည့္၊ လက္ဖြဲ႔၊ မႏၱာန္မ်ားကို
အသံုးျပဳတဲ့ အထက္ဂိုဏ္၊ ေအာက္ဂိုဏ္း၊ ဂိုဏ္းပုဂၢိဳလ္မ်ား ျဖစ္ၾကတယ္ ...။

သူတို႔ဟာ ေဆးကိုေဖ်ာ္ၿပီးေတာ့လည္း ဂါထာ၊ မႏၲာန္မန္းမႈတ္တတ္ၾကတယ္...
ယုတ္စြအဆံုး လက္ခုပ္၌ေသာ္လည္း ဂါထာမႏၲာန္ မန္းမႈတ္တတ္ၾကတယ္ ...။

သူတုိ႔ မန္းမႈတ္တဲ့ ဂါထာ၊ မႏၲာန္ကလည္း ခုနစ္ေခါက္မန္းရမယ္ ... အႀကိမ္ တစ္ေထာင္မန္းရမယ္ စေသာအားျဖင့္ ဂါထာအေရအတြက္ကို ပိုင္းျခားထား တယ္ ...။

ပိုင္းျခားထားတဲ့ မႏၲာန္ေအာက္ ယုတ္ေလ်ာ့ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ပိုင္ျခားထား သည္ထက္ ပိုလြန္ေသာ္ လည္းေကာင္း ရြတ္ဆိုခဲ့လွ်င္ .....

အက်ိဳးမရဘူး .....

ဒါေၾကာင့္ -

ေရွးကရြတ္ၿပီးသား မႏၲာန္မ်ားကို ေခ်ဖ်က္ၿပီး အသစ္ ထပ္မံ ရြတ္ဖတ္ရတယ္ ... မန္းမႈတ္ရတယ္ ...။

အဲဒါေၾကာင့္ -

ဂါထာအေရအတြက္ မတိုးမေလ်ာ့ေအာင္ စိပ္ပုတီးႏွင့္ မွတ္ၾကရတယ္ ...။

အဲဒီလို မန္းမႈတ္ရာက စိတ္ပုတီးဟာ ဘာသာေရးအတြင္း ဝင္ေရာက္လာၿပီး
ေရွးဦးစြာ ဟိႏၵဴမ်ားက စိပ္ၾကတယ္ ...

အဲဒီေနာက္ ... ဗုဒၶဘာသာ၊ ခရစ္ယာန္၊ မဟာေမဒင္ စတဲ့ဘာသာေပါင္းစံု အတြင္း ဝင္ေရာက္လာတယ္ ...။

ဒါေၾကာင့္ .....

ပုတီးဟာ မူလက ဗုဒၶဘာသာတို႔ရဲ႕ အေဆာင္အေယာင္ မဟုတ္ပါဘူး ...။

ႏိုင္ငံေတာ္ ၾသဝါဒါစရိယ၊ ျမန္မာစာၾသဝါဒါစရိယ
အဂၢမဟာသဒၶမေဇာတိကဓဇ ဘဒၵႏၲေဒဝိႏၵာဓိပတိ
(ထီးခ်ိဳင့္ၿမိဳ႕ - တည္ေတာဆရာေတာ္ႀကီး)
၏မိန္႔ဆိုခ်က္မွ ေကာက္ႏႈတ္ ။

“ပုတီး နဲ႔ တျခားဘာသာမ်ား”
++++++++++++++++++
ပုတီးကို သာလြန္ျမန္မာ အဘိဓာန္ကေတာ့ “ rosary; necklace “ လုိ႔ဘာသာျပန္ထားတယ္။ rosary ကို CABRIDGE LEARNER’S DICTIONARY ကေတာ့ -ဘရင္ဂ်ီိဂိုင္း၀င္၊ ခရစ္ယာန္ေတြဆုေတာင္းတဲ့အခါသုံးတဲ့ပုတီးကုန္းလို႔ ဘာသာျပန္တယ္။ Necklace ကေတာ့ အလွဆဲြပုတီးမို႔အထူးမေျပာေတာ့ပါဘူး။ ဒီဖြင့္ဆိုခ်က္ေတြကိုႏိႈင္းယွဥ္ျပီးေကာက္ခ်က္ခ်ရင္ ပုတီးဟာ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္ေတြလည္းသုံးတယ္။ ေတြ႔လည္းေတြ႔ျမင္ေနၾကရတယ္။ ေဒလီတကၠသိုလ္ အင္တာေနရွင္နယ္ ေက်ာင္းသားေဆာင္မွာေနေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြကစုံတယ္။ နုိင္ငံေပါင္းစုံကလာၾကတာ။ တစ္နုိင္ငံမွ ၅ ေယာက္ႏႈန္းေလာက္ဘဲလက္ခံတာ။ ဒါေၾကာင့္ နုိင္ငံစုံ၊ လူမ်ိဳးစုံ၊ ဘာသာစုံ အစုံရွိတယ္။ အစုံသိရတယ္။ အဲဒီမွာေနတုန္း ေနကလည္းပူေတာ့ အျပင္ထြက္ပုတီးမစိတ္တဲ့အခါ အေဆာင္ corridor စၾကၤန္လမ္းေတြမွာပတ္ျပီး လမ္းေလွ်ာက္ရင္းလည္း ပုတီးစိတ္ျဖစ္တယ္။ အဲဒီအခါတစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ကိုယ္အမူအရာနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္သြားၾကတယ္။ လက္ေကေလးေျမွာက္လို႔၊ ေခါင္းကေလးျငိမ့္လို႔ေပါ့။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ မ်က္နွာအမူုအရာနဲ႔ႏႈတ္ဆက္ၾကတယ္။ ျပုံးျပၾကတာေပါ့။တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ လက္ဆဲြႏႈတ္ဆက္လာတယ္။ အဲဒီအခါ ပုတီးကို ဘယ္လက္ေျပာင္းျပီး ညာလက္နဲ႔ဆဲြျပီးႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္။ ႏႈတ္ဆက္တဲ့အခါ အမ်ားစုကေတာ့ ညာလက္ခ်င္းဆဲြျပီးႏႈတ္ဆက္ေလ့ရွိၾကတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ပုတီးစိတ္တာသိလို႔လား၊ စိတ္မ၀င္စားလို႔လားမသိဘူး ၊ ဘာမွမႏႈတ္ဆက္ဘဲ ဒီတုိင္းေလး တိမ္းေရွာင္သြားၾကတယ္။ ထူးျခားတာကေတာ့ မူစလင္ဘာသာ၀င္လူမ်ိဳးေတြ၊ အာရပ္နုိင္ငံကလူေတြရွိတယ္။ ဘဂၤလားေဒရွ္႕ကေက်ာင္းသားေတြရွိတယ္။ သူတို႔ထဲက တစ္ခ်ိဳ႕သူေတြဆို၊ ပုတီးစိတ္တာေတြ႔ရင္ လာျပီးႏႈတ္ဆက္ျပီး ပုတီးကိုကိုင္ၾကည့္ျပီးေျပာတယ္…သူတုိ႔လည္း ပုတီးစိတ္တယ္တဲ့။ ဒါေၾကာင့္ သတိထားမိတာက မြတ္စလင္ေတြလည္း ပုတီးစိတ္ၾကတယ္။ ပုတီးကိုလက္ခံတယ္။ ေနာက္ ဟိႏၵဴ။ ဟိႏၵဴဘုန္းၾကီးေတြကို ဆာဒူးေတြလို႔ေခၚၾကတာ။ တစ္ျခားနုိင္ငံကဘုန္းၾကီးေတြကိုေတာ့ အျပင္မွာ ႏႈတ္ကေတာ့ “ဘေႏၱ” လို႔ေခၚၾကတာ။ စိတ္ထဲနဲ႔ ကြယ္ရာမွာေတာ့ ဘယ္လုိေခၚၾကတယ္မသိ။ အဲဒီ ဟိႏၵဴဘုန္းၾကီးေတြမွာလည္း ပုတီးကုန္းၾကီးေတြေတြ႔တာဘဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဟိႏၵဴဘာသာမွာလည္း ပုတီးရွိတယ္။ ပုတီးကိုလက္ခံတယ္။ ေနာက္ဘာသာတူညီအကိုေတြျဖစ္တဲ့ မဟာယာနာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ျဖစ္ၾကတဲ့ တိဗက္တို႔ ဗီယက္နမ္ တို႔မွာလည္း ပုတီးကိုသုံးတယ္။ လက္ခံတယ္။ ဒရမ္စလာဆိုတဲ့ ေဟမခ်ယ္ျပည္နယ္ (ဟိမ၀ႏၱာ အစိတ္အပုိင္း) ေတာင္ေပၚေဒသာမွာ တိဗက္ဗုဒၶဘာသာေတြအမ်ားၾကီး။ လူေတြေရာ ဘုန္းၾကီးသီလရွင္ေတြေရာ။ တိဗက္လူမ်ဳိးေတြကေတာ့ ပုတီးစိတ္ရာမွာ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားေတြထက္ပိုတယ္။ သြားေလရာရာမွာ ပုတီးစိတ္ျပီးသြားေနၾကတာမ်ားတယ္။ အသက္နဲနဲၾကီးျပီး သြားနုိင္လာနုိင္တဲ့ အဖိုးၾကီးေတြ အဖြားၾကီးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ပုတီးစိတ္ျပီးသြားလာေနတာမ်ားတယ္။ ေစ်းေရာင္းလည္းပုတီးစိတ္ေနတာမ်ားတယ္။ ႏႈတ္ကလည္းတတြတ္တြတ္ရြတ္ေနတာ။ ပုတီးစိတ္ကေတာ့ ျမင္ဘူးေတြ႔ဘူးသမွွ်ထဲမွာ တိဗက္လူမ်ိဳးေတြကို ဘယ္သူေတြမွမမွီဘူး။ ဒါေပမယ့္သူတို႕က မႏၱရ မာႏၱာန္ဆန္ဆန္သုံးၾကတာ။ သူတို႔လည္းသုံးၾကတယ္။  လက္ခံက်တယ္။
''ပုတီးနဲ႔ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ''
++++++++++++++++++
ဗုဒၶဘာသာရဲ့ ပုတီးကိုေတာ့ေလးနက္ေစခ်င္ရင္ ေရွ႕ကေန စိတ္ဆိုတဲ့ စကားလုံးေလးထည့္ျပီးေျပာမွ စဥ္းစားမွ ပိုျပီးေလးနက္လာမယ္ အဓိပၸါယ္ရွိလာမယ္။ “စိတ္+ပုတီး” “ စိတ္ပုတီး”။ ဒီလိုေျပာလုိက္မွ လည္ဆဲြပုတီး၊ ထန္းရြက္ပုတီး၊ ေရြပုတီး၊ပုလဲပုတီး၊စိန္ပုတီးတဲ့ necklace သေဘာေဆာင္တဲ့ အသုံးေဆာင္ပုတီးေတြနဲ႔ကဲြမွာျဖစ္ပါတယ္။ ေခၚတာကေတာ့ၾကိုက္သအလြယ္ေခၚလို႔ရပါတယ္။ ပုတီးလို႔ေခၚေခၚ၊ စိတ္ပုတီးသုံးသုံးသုံး ရပါတယ္။ အခုေျပာတာက မူရင္းအဓိပၸါယ္ေပၚလြင္ေအာင္ေျပာျပတာပါ။  အခုပုတီးကို ဗုဒၶဘာသာလည္းလက္ခံတယ္။ က်င့္သုံးေနတယ္။ လက္ခံက်င့္သုံးပုံခ်င္းတူသလား။ မတူဘူးလားဆိုတာ စဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္။ ဗုဒၶဘာသာမွာ ပုတီးကိုလက္ခံသင့္မခံသင့္စဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္။
စိတ္ပုတီးရဲ့အဓိပၸါယ္
စိတ္ပုတီးရဲ့အဓိပၸါယ္ကို သီတဂူဆရာေတာ္ၾကီးရဲ့တရားတစ္ခုထဲမွာ နာၾကားမွတ္သားဖူးတယ္။ “စိတၱံ ပါတိ ရကၡတီတိ စိတ္ပုတီး “ တဲ့။ “စိတၱံ-စိတ္ကုိ၊ ပါတိ-ရကၡတိ- ေစာင့္ေရွာက္တတ္၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ စိတ္ပုတီး” တဲ့။ စိတ္ကို ေစာင့္ေရွာက္တတ္လို႔စိတ္ပုတီးလို႔ေခၚတယ္။ လုိ႔မွတ္သားနာၾကားဖူးတယ္။ ကိုယ့္ဆရာေတာ္မို႔မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီအဓိပၸါယ္ကို သိပ္သေဘာက်ခဲ့တယ္။ စာေမးပဲြေလးေတြအထိုက္အေလွ်ာက္ေအာင္လာ စာေလးလဲနဲနဲသိလာေတာ့ အေတြးေခၚေတြလည္းက်ယ္ျပန္႔လာတယ္။ စာကိုစဥ္းစားမိျပီးသိလာေတာ့ သီတဂူဆရာေတာ္မိန္႔ခဲ့တဲ့အဓိပၸါယ္ကို ပိုသေဘာက်လက္ခံမိတယ္။ ဗုဒၶစာေပထဲက ကမၼ႒ာန္း ၄၀ ထဲမွာ ပထ၀ီကသိုဏ္း၊ အာေပါကသိုဏ္း စတဲ့ ေျမကိုကသိုဏ္းရႈတာ။ ေရကိုကသိုဏ္ရႈ႕တာစတဲ့ကမၼ႒ာန္းေတြပါတယ္။ ျခုံငုံသုံးသပ္ျပီးေျပာရင္ သမထကမၼ႒ာန္းဆိတာ အာရုံတစ္ခုကို စူးစိ္တ္ေလ့လာျပီး သမာဓိရေအာင္ စိတ္လည္ၾကည္ေအာင္ထူေထာင္ျခင္းပါ။ အဲဒီကမၼ႒ာန္း ၄၀ ထဲမွာလည္း ဗုဒၶါႏုႆတိကမၼ႒ာန္းဆိုတာ တိုက္ရိုတ္ပါတယ္။ ဘုရားဂုဏ္ကို ေအာက္ေမ့သတိရျခင္းေပါ့။ ပုတီးကုန္းပုတီးလုံးေတြက ကမၼ႒ာန္းထဲမွာမေပမယ့္ စိတ္ပုတီးစိတ္တယ္ဆိုတာ စိတ္ပုတီးကိုအသုံးခ်ျပီးဘုရားဂုဏ္ေတာ္ပြားမ်ားတာပါဘဲ။ ပုတီးတစ္လုံး ဂုဏ္ေတာ္တစ္ပါး မွတ္သားရေတာင္လြယ္ေသးတယ္။ တစ္ရာ့ရွစ္လုံးပုတီးတစ္ပတ္ျပည့္တဲ့အခါ ရင္ထဲမွာ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ေတြ တရာ့ရွစ္ၾကိမ္ပြားမ်ားျပီးသြားပါျပီး။ ပုတီးဆိုတဲ့ အရာ၀တၳဳ ပုတီးကုန္းကို အထူးအာရုံမျပုဘဲ ဘုရားဆိုတဲ့ အာရုံကို အထူးအာရုံျပဳတယ္။ ပစၥည္းတစ္ခုဟာ အသုံးျပဳတဲ့ပုဂၢဳိလ္အေပၚမွာမူတည္တယ္။ သားသတ္သမား တို႔ မုဆိုးတို႔ရဲ့လက္ထဲက ဓားလွံလက္နက္ဟာ သားေကာင္ေကာင္ကိုသတ္ဘို႔။ ရန္သူ႔လက္ထဲက လက္နက္ဟာ ရန္သူကိုသတ္ဘို႔။ သူရဲေကာင္းရဲ့လက္ထဲက ဓားလွံလက္နက္ဟာ တုိင္းျပည္ကိုကာကြယ္ဘို႔ပါဘဲ။ ဓားလွံလက္နက္ခ်င္းေတာ့တူတာပါဘဲ။ ဒါေပမယ့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ကဲြျပားတယ္။ ရယ္ရြယ္ခ်က္ရဲ့ အန္ိမ့္အျမင့္အေပၚမူတည္ျပီး၊ မြန္ျမတ္တယ္ မမြန္ျမတ္ဘူး။ ေကာင္းတယ္ မေကာင္းဘူး ဆိုတာ ကဲြျပားသြားတာပါ။ ဒီေတာ့ ဗုဒၶဘာသာစစ္စစ္တို႔ရဲ့ စိတ္ပုတီးစိတ္ျခင္းဟာ ဘုရားဂုဏ္ကို အာရုံျပဳျပီးစိတ္တာျဖစ္လို႔ ဒီလိုပုတီးမ်ိဳးကိုက်ေတာ့ “ဂုဏ္ေတာ္ပုတီး” လို႔ေခၚပါတယ္။ ဆုေတာင္းခ်င္းသက္သက္လည္း မဟုတ္သလုိ အေရာင္ေဆာင္လူအထင္ၾကီးခံရဘို႔လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ဗုဒၶါႏုႆတိကုသိုလ္ေတြ ထပ္ခါထပ္ခါရေအာင္ၾကိုးပမ္းေနခ်င္းမွ်သာပါဘဲ။ (တစ္ခ်ိဳ႕အေယာင္ေဆာင္ေတြလည္းရွိၾကမွာပါဘဲ။ ဒါကေတာ့ ကိုယ့္အသိနဲ႔ကိုယ္ သုံးသတ္ၾက၊ ဆုံးျဖတ္ၾက၊ ခ်ဥ္းကပ္ၾကေပါ့။) ဒါေၾကာင့္ သီတဂူဆရာေတာ္ၾကီးရဲ့ စိတ္ပုတီးအဓိပၸါယ္ကို သေဘာက်ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ပုတီးနဲ႔ အရွင္
အရွင္တို႔ သကၤန္း၀တ္ခါစက ပုတီးကိုလည္ပင္းမွာ အျမဲနီးပါးဆဲြျပီးထားပါတယ္။ ဘာရယ္ေတာ့မဟုတ္ ေကာင္းမယ္ထင္လို႕လုပ္ၾကည့္ေနရုံသက္သက္ပါဘဲ။ အဲဒီအခါ ေက်ာင္းေအာက္ထပ္က ဥပုသ္သည္ေတြက ေတြျဖစ္တဲ့ ေဒၚၾကည္သိန္းတို႔ ၊ ေဒၚခင္လွတို႔စတဲ့ ရြာထဲက ဒကာမၾကီးေတြ ပုတီးစိတ္ေနၾကတယ္။ အဲဒီအခါ  ဦးၾကီးျမေက်ာ္က လာျပီး “ ကိုရင္ ကိုရင္၊ ေက်ာင္းေအာက္က ဥပုသ္သည္ေတြကို ပုတီးစိတ္ေလးဘာေလးသင္ေပးလိုက္စမ္းပါ” ဆိုျပီး လာေလွ်ာက္တယ္။ အဲဒါနဲ႔ ေက်ာင္းေအာက္ေရာက္ေတာ့ ဒကာမၾကီးေတြက  အသီးသီးေလွွ်ာက္ထားၾကတယ္။ “တပည့္ေတာ္မ စိတ္တာက ၃ လုံးဘဲ လိုတာဘုရာ့။ သူဆို ၅ လုံးေတာင္ လုိတယ္။ သူဆို ၇ လုံးပိုေနတာ” စသျဖင့္ ၁၀၈ လုံး ပုတီးပုတီးကုန္းနဲ႔ ဂုဏ္ေတာ္ အပတ္ေရနဲ႕ကမကိုက္ဘူးျဖစ္ေနၾကတယ္။ (အားနာလုိ႔ ဘယ္သူက ဘယ္နွလုံးလိုတယ္ဆုိတာေတြေတာ့ မေရးေတာ့ မေျပာေတာ့ပါဘူး။ ရြာေရာက္ရင္ ဆြမ္းမပို႕ဘဲေနလိမ့္ဦးမယ္)။ အဲဒီအခ်ိန္အရွင္ကလည္းသကၤန္း၀တ္ခါစဆိုေတာ့ မသိေသးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္  ပုတီးစိတ္တယ္ဆိုတာ ပုတီးလုံးေတြကိုလိုက္ျပီးေရတြက္တာမဟုတ္ဘူး လို႔ေတာ့ နားလည္ခံစားမိတယ္။ ဒါနဲမုံရြာပေဇၨာတာရုံစာသင္ဘို႔ေရာက္တယ္။ မူတလန္း ပထမငယ္တန္း ပမလတ္တန္းေရာက္ခါစ အထိေတာ့ ပုတီးစိတ္ျဖစ္တယ္။ သကၤန္း၀တ္ စာသင္တုိက္လည္းလာဆိုေတာ့ ေတာကလိုေတာ့မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ စာေလးေတြလည္း ဖတ္ျဖစ္တယ္။ အဲဒီအခါ ပုတီးမစိတ္သင့္တဲ့အေၾကာင္းေရးထားတဲ့ စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ရဲ့စာကိုဖတ္ရေတာ့ ပုတီးက မစိတ္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ပုတီးဆိုတာ တုိ႔ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာရဲ့ က်င့္ထုံးမဟုတ္ဘူးဆိုျပီး ပုတီးစိတ္တာကို ရပ္ဆိုင္းထားခဲ့တယ္။ နွစ္လည္ေလာက္ေရာက္ေတာ့ ေက်ာင္းတုိက္ကို ခ်င္းတြင္းျမစ္အေနာက္ဖက္ မိုင္းကဆရာေတာ္ပေဇၨာတာရုံေက်ာင္းတုိက္ကို ၾကြတဲ့ အခါ နာယက ဘုန္းၾကီးက ေက်ာင္းတိုက္ကိုလုိက္ျပဖို႔မိန္႔ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ တည္ေဆာက္ဆဲ ေရႊရတုေက်ာင္းကိုလုိက္ျပရတာပါ။ အဲဒီမိုင္းဆရာေတာ္က မုံရြာပေဇၨာတာရုံ ဆရာမ်ားရဲ့ ဆရာ။ မုံရြာဆရာေတာ္နဲ႔အတူတဲြျပီးစာခ်လာခဲ့တာ။ သာမေဏေက်ာ္စာေမး႔ပဲြေတြကို ေက်ာင္းတိုက္မွာစတင္ခ်ေပးခဲ့ျပီး သာမေဏေက်ာ္မ်ိဳးေစ့ကို စတင္က်ဲခ်ခဲ့ျပီး ၾကီးပြားေအာင္ စည္ပင္ေအာင္လုပ္ခဲ့တဲ့ ဆရာေတာ္။ ယမိုက္ပ႒ာန္း သိပ္က်ြမ္းတာ။ စာခ် အလြန္ေတာ္တဲ့ဆရာ။ ဆရာတို႔ရဲ့ ဆရာပါဘဲ။ (ယခုစာေရးေနခ်ိန္မွာ ဆရာေတာ့္ရဲ့ တပည့္ေတြထဲက ပိတကတ္သုံးပုံေဆာင္ျပီး တိပိတကဓရ၊ တိပိတကေကာ၀ိဒျဖစ္ေတာ္မူၾကတဲ့ ဆရာေတာ္ ၃ ပါးအထိရွိေနပါျပီ။) ထိုဆရာေတာ္၏ဘဲြ႔ေတာ္မွာ သီတဂူဆရာေတာ္၏ဘဲြ႔နာမေတာ္နဲ႔ အတူပင္ျဖစ္ပါသည္။ (ဆရာမ်ားကိုေလးစားေသာေၾကာင့္ ဘဲြ႔အမည္နာမထုတ္မေျပာခ်င္းမွာ ေထရ၀ါဒလာ က်င့္ထုံးတစ္ခုျဖစ္ပါသည္။ ထုိေၾကာင့္ ထုတ္မေျပာေတာ့ပါ။) အဲဒီလိုမိုင္းဆရာေတာ္ေနာက္ကေနလုိက္ျပရင္း ေရႊရတုေက်ာင္းေဆာင္ေအာက္ထပ္ေရာက္ေတာ့ ေမးမိတယ္။ ေမးလည္းေမးခ်င္တယ္။ စာတတ္ေပတတ္။ ဆရာျမတ္တို႔အေလးထားရတဲ့ ဆရာေတာ္မို႔ အရဲစြန္႔ျပီး ေလွ်ာက္ထားေမးျမန္းမိတယ္။ “ဆရာေတာ္ဘုရား တစ္ခ်ိဳ႕စာေရးဆရာေတြေရးတာဖတ္ရလို႔ ပုတီးဆိုတာ ေထရ၀ါရဗုဒၶဘာသာတို႕ရဲ့က်င့္ထုုံးမဟုတ္ဘူး မွတ္သားရပါတယ္ဘုရား။ ဒါေၾကာင့္  ဘုရားတပည့္ေတာ္လည္း အရင္ကပုတီးစိတ္ခဲ့ေပမယ့္ အခုေတာ့ ပုတီးမစိတ္ျဖစ္ေတာ့ပါဘုရား။ အဲဒါ ပုတီးစိတ္တာ ေကာင္းသလား မေကာင္းဘူးလား။ မိန္႔ၾကားေပးေတာ္မူပါလုိ႔ ေလွ်ာက္ထားမိခဲ့တယ္။  အဲဒီအခါ ဆရာေတာ္က “ ေကာင္းပါတယ္ကြ။ စိတ္ပါ။ မင္းၾကည့္လိုက္ေလ လယ္တီဆရာေတာ့္ပုံေတြထဲမွာေတာင္ ပုတီးေတြ႔တယ္မဟုတ္လား။ စိတ္တာစိတ္။ ျပီး ငါရိပ္သာတစ္ခုထဲရားသြားထုိင္ေတာ့ အဲဒီရိပ္သာရဲ့ ကမၼ႒ာနာစရိယဘုန္းၾကီးတစ္ပါးလက္ထဲမွာ ပုတီးေလးကိုင္ထားတာေတြ႔တယ္ကြ။ အမ်ားနဲ႔ၾကားထဲလည္းျဖစ္၊ ရိပ္သာလည္းျဖစ္ေတာ့ သူလည္းေပၚေပၚတင္တင္ေတာ့မဟုတ္ဘူး။ သကၤန္ၾကားထဲကေနစိတ္ေနတာေတြ႔တယ္။ စိတ္တာစိတ္။ ပုတီးမစိတ္တာထက္စာရင္ ပုတီးစိတ္တာက  ပိုေကာင္းတာေပါ့” တဲ့။ (ရိပ္သာနာမည္ပါဆရာေတာ္မိန္႔ေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ သူတို႔ဂုဏ္သိကၡာကိုထိခုိက္မွာစိုးေသာေၾကာင့္ နာမည္ခ်န္လွပ္ခဲ့ပါသည္။) အဲဒီအခ်ိန္ကစျပီးအခ်ိန္ရရင္ ရသလိုစိတ္လာတာ အခုခ်ိန္အထိပုတီးစိတ္ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ အဲဒီပုတီးကေတာ့ စိတ္ပုတီး ဂုဏ္ေတာ္ပုတီးပါဘဲ။
“ယထာ အဂါရံ ဒုစၦႏၷံ၊ ၀ု႒ီ သမတိ၀ိဇၥ်တိ။
ဧ၀ံ အဘာ၀ိတံ စိတၱံ၊ ရာေဂါ သမိတိ၀ိဇၥ်တိ။
ယထာ အဂါရံ သုုစၦႏၷံ၊ ၀ု႒ီ န သမတိ၀ိဇၥ်တိ။
ဧ၀ံ အဘာ၀ိတံ စိတၱံ၊ ရာေဂါ န သမိတိ၀ိဇၥ်တိ။” (ဓမၼပဒ-၁၄-၁၅)
အမိုးအကာေကာင္းစြားမိုးကာမထားတဲ့ အိမ္ကို မိုးေရေတြအလြယ္တကူ၀င္ေရာက္နုိင္သလို။ သမထ၀ိပႆနာ ဆိုတဲ့ အမိုးအကာမရွိသူရဲ့ ခႏၶာကိုယ္အိမ္မွာလည္း ရာဂစတဲ့ ကိေလသာမိုးေတြအလြယ္တကူ၀င္ေရာက္နိုင္တယ္။
အမိုးအကာေကာင္းစြာမိုးကာထားတဲ့ အိမ္ကို မိုးေရေတြမ၀င္နုိင္သလို။
သမထ၀ိပႆနာဆိုတဲ့ အမိုးအကာနဲ႔ ေကာင္းစြာကာရံထားတဲ့သူခႏၶာကိုယ္အိမ္မွာလည္း ရာဂစတဲ့ ကိေလသာမိုးေရေတြအလြယ္တကူမ၀င္နုိင္ဘူး။ လို႔ျမတ္ဘုရားမိန္႔ေတာ္မူခဲ့တယ္။ ဒီေနရာမွာ လူလူရွင္ရွင္ အကုန္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ အရွင္တို႔ သင္တို႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္အိမ္ထဲကို ကိေလာသာမိုးေရးေတြမ၀င္ေအာင္ သမထ၀ိပႆနာဆိုတဲ့ အမိုးအကာေတြနဲ႔ မိုးကာထားသင့္တယ္။ ပုတီးစိတ္တယ္ဆိုတာ သမထအလုပ္ပါ။ သထမထသည္ ကာရံတားဆီးရုံသက္သက္မွွ်သာပါ။ ထိန္းခ်ဳပ္ထားရုံသက္သက္မွ်သာပါ။ ၀ိပႆနာကေတာ့ တားလည္းတားဆီးနုိင္သလို ဖ်က္လည္းဖ်က္ဆီးပ်က္ႏိုင္တယ္။ ေကာင္းတာကေတာ့ ၀ိပႆနာနဲ႔ ကာရံထားတာ အေကာင္းဆုံးေပါ့။ အဲဒီလို ၀ိပႆနာနဲ႔ မကာရံႏိုင္ၾကေသးတဲ့သူမ်ားအတြက္ေတာ့ သစ္မရခ်င္စပ္ၾကား ၀ါးကူဆိုသလို။ ၀ိပႆာနာမေရာက္ခင္စပ္ၾကား သမထူေထာင္ထားၾကဘို႔၊ ပုတီးကိုလည္း သမထဲဆိုျပီး ေဘးမွာခ်ိတ္ထားတဲ့ ခ်ိတ္ပုတီးသက္သက္မဟုတ္ဘဲ စိတ္ၾကတဲ့ စိတ္ပုတီး ၊ စိတ္ကိုေစာင့္တဲ့ စိတ္ပုတီး၊ ဂုဏ္ေတာ္ပြားတဲ့ ဂုဏ္ေတာ္ပုတီးအျဖစ္ေဆာင္ၾကဘို႔ အထူးသတိေပးလိုက္ပါတယ္။ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္အေပါင္းတို႔………………………………………………
“သစ္မရခ်င္စပ္ၾကား ၀ါးကူ။
၀ိပႆနာမရခ်င္စပ္ၾကား သမထထူ။”
(ေနာက္မွေတြ႕ရတာ ျမန္မာ့စြယ္စုံက်မ္းထဲမွာလဲ ပုတီးအေၾကာင္းပါတယ္။ ထိုမွလည္းယူၾကပါကုန္)
                                      
သီတဂူအရွင္ဥာဏ၀ရ

ယခုအခါ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ၀င္အမ်ားစုတို႔ အသံုးျပဳလ်က္ရွိၾကေသာ စိပ္ပုတီး-ကား ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာတို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ဘာသာေရး အသံုးအေဆာင္ပစၥည္း မဟုတ္ပါေခ်။ အမွန္ဆိုရေသာ္ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ၌ က်င့္စဥ္တရားမ်ားအေနျဖင့္ ဒါနက်င့္စဥ္၊ သီလက်င့္စဥ္၊ သမ