​ေသြးစုပ္​ဖုတ္​ စဆံုး

``ေသြးစုပ္ဖုတ္´´   [ျဖစ္ရပ္မွန္ ဇာတ္လမ္း]_ စ/ဆံုး
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

PART 1

         ကိုျမင့္ဦးႏွင့္ မၾကင္ခင္တို႔မိသားစုသည္  ေတာင္ငူျမိဳ႕သစ္ နတ္စင္ကုန္း ႐ြာမႀကီးတြင္ ေနထိုင္ၾကသည္။ ကိုျမင့္ဦးမွာ ကားသမားျဖစ္ၿပီး မၾကင္ခင္ႏွင့္ သား2ေယာက္ရွိေလသည္။
ကို႔ျမင့္ဦး ၏မိခင္ျဖစ္သူ အသက္70အ႐ြယ္ ေဒၚျမေအးမွာ သားသမီး5ေယာက္အနက္ အငယ္ဆံုးသားျဖစ္သူ ကိုျမင့္ဦးႏွင့္သာ အတူေနသည္။ ေဒၚျမေအးမွာ မ်က္စိကြယ္ေနၿပီး ေလျဖတ္ထားေသာေၾကာင့္ အိပ္ရာထက္မွမထႏိုင္သည္မွာ 2ႏွင့္နီးပါးေလာက္ရွိၿပီျဖစ္ရာ မၾကင္ခင္မွာ ေယာကၡမႀကီးအား  ကေလးတစ္ဦးကို ျပဳစုရသကဲ့သို႔ ျပဳစုေနရေလသည္။
_ _ _ _ _

~ အခ်ိန္ကား - ည12နာရီခန္႔ ~

"အီး ဟင္း ဟင္း ဟီးးး"
ေယာကၡမျဖစ္သူ၏ ၿငီးသံႀကီးေၾကာင့္ မၾကင္ခင္ အိပ္ရာမွလန္႔ႏိုးလာၿပီး ေဒၚျမေအးကုတင္သို႔ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေသာအခါ
ေျခလက္မ်ားကုပ္ေကြး၍ တဟီးဟီးးတဟင္းဟင္းျဖင့္ က်ယ္ေလာင္စြာ ၿငီးျငဴရင္း အျပင္းဖ်ားေနေသာ ေဒၚျမေအးကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
"အီးးးဟင္းးးဟင္းးး"
"အေမ သက္သာရဲ႕လား အေမ့ သတိထားအံုးေလ"
မၾကင္ခင္ ေယာကၡမျဖစ္သူကို လႈပ္ႏႈိးရင္းမွ
"သန္႔စင္ ဟဲ့သားႀကီး ထအံုး ႐ြာထဲက ေဆးမွဴးကို သြားေခၚစမ္း ျမန္ျမန္"
အသက္14ႏွစ္အ႐ြယ္လူရည္လည္ေနၿပီျဖစ္ေသာသားျဖစ္သူသန္႔စင္အားအလ်င္အျမန္ေျပးႏႈိး၍ေဆးမွဴးေခၚခိုင္းလိုက္သည္။
_ _ _ _ _

"အမၾကင္ခင္ေရ မမွီေတာ့ဘူးဗ် လူနာက အသက္ထြက္ေနၿပီ ျပင္စရာရွိတာေတြ ျပင္ဆင္လိုက္ေတာ့ဗ်ာ"
ေဆးမွဴးစကားေၾကာင့္ မၾကင္ခင္ ထိတ္လန္႔သြားၿပီး
"ဘာ အေမဆံုးၿပီ ဟုတ္လား  ဒုကၡပါပဲ ကိုျမင့္ကိုဘယ္လိုေျပာရ မွန္းေတာင္မသိေတာ့ပါဘူး"
"ကြၽန္ေတာ္လဲ စိတ္မေကာင္းပါဘူးဗ်ာ ခြင့္ျပဳပါအံုး"
_ _ _ _ _

ထိုစဥ္
ေဆးမွဴးျပန္သြားသြားခ်င္းပင္ ေဒၚျမေအးသည္ အိပ္ရာထက္မွ ေငါက္ခနဲ ငုတ္တုတ္ႀကီး ထထိုင္ေလသည္။

"ဟာ  .. အေမ့ အဖြားမေသဘူးဗ် အဖြားဘာမွမျဖစ္ဖူး"
သားျဖစ္သူ စကားေၾကာင့္ လွည့္ၾကည့္မိေလရာ
ေယာက္ခကၡမျဖစ္သူမွာ အိပ္ရာထက္တြင္ ငုတ္တုတ္ႀကီးထထိုင္ေနၿပီး မ်က္လံုးမ်ားမွာလဲ ျပဴးေၾကာင္ေနသည္ကို ျမင္လိုက္ရေလသည္။
"ဟင္ .. အေမ  .. အေမ ဘာမွမျဖစ္ဖူးေနာ္"
ထိုအခါေဒၚျမေအးမွ
"ငါဘာမွမျဖစ္ဘူး"
ဟုေလသံမာမာျဖင့္ ျပန္ေျပာေလသည္။ မၾကင္ခင္လဲ ေယာက်ၤားေၾကာက္ရသူမို႔ အေမေသသည့္ကိစၥကိုမည္သို႔ေျပာရမလဲ ပူပန္ေနစဥ္ ေယာကၡမက မေသပဲ ျပန္ေကာင္းလာသျဖင့္ ဝမ္းသာသြားသည္။မိမိကိုယ္တိုင္လဲ မိခင္မရွိေတာ့သျဖင့္ မျငဴစူပဲ ေယာကၡမအား အေမလိုပင္ျပဳစုခဲ့သည္။

ေဒၚျမေအးသည္ 2ႏွစ္ေလာက္အိပ္ရာထဲလဲေနရာမွ ယခုမူ အိပ္ရာထက္တြင္ ထထိုင္လာႏိုင္ၿပီး
စကားလဲမာမာေျပာႏိုင္ေလၿပီျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္  မ်က္စိကြယ္ေနတာက တစ္ေၾကာင္း ေလျဖတ္ၿပီး ေအာက္ပိုင္းေသေနတာက တစ္ေၾကာင္းမို႔ လမ္းေတာ့ထမေလွ်ာက္ႏိုင္ေပ။
_ _ _ _ _

"လာၾကစမ္း ဘယ္ေတြေရာက္ေနၾကလဲ တစ္ေယာက္မွမရွိဘူးလား"
ေဒၚျမေအးသည္ သူ႔အနားလူမရွိလွ်င္မေန မက်င္ခင္ႏွင့္ ေျမးမ်ားအား တစ္ခ်ိန္လံုး ေအာ္ေခၚေနတတ္ၿပီး သူ႔အား နင္းခိုင္း ႏွိပ္ခိုင္း တစ္ခ်ိန္လံုး လုပ္ခိုင္းေနတတ္သည္။
ထမင္းဟင္းလဲ မစားေပ။
တစ္ေနကုန္ေနလို႔ အတင္းေကြၽးကာမွ တစ္နပ္ေလာက္သာ စားသည္။

"လာၿပီ အေမေရ အေမအတြက္ ၾကက္ေလးျပဳတ္ေပးမို႔ပါ"
"ငါမစားဘူး မျပဳတ္နဲ႔ နင္တို႔ေတြငါ့နားမွာ တစ္ေယာက္မွမရွိဘူး ငါ့ကိုတစ္ေယာက္ထဲ ပစ္ထားၾကတယ္အီးးးးဟီးးးဟင့္.."

ေဒၚျမခင္တစ္ေယာက္ သူ႔အားပစ္မထားၾကေစရန္
မ်က္ရည္ေလးစမ္းစမ္းျဖင့္ ငိုၿပီးေျပာေလသည္။

"မဟုတ္ပါဘူး အေမရယ္ သမီးတို႔သားအမိေတြလဲ ခုတေလာ
ပင္ပန္းၿပီး အားမရွိသလိုျဖစ္ေနလို႔ပါ"
အခုတေလာ မၾကင္ခင္ေရာ သားေတြပါ
ႏံုးဖတ္ဖတ္ေတြျဖစ္ေနၾကသည္။

"လာ ၾကင္ခင္ ငါေညာင္းေနလို႔ နင္းေပးစမ္း"
ေယာကၡမစကားေၾကာင့္ မၾကင္ခင္တစ္ေယာက္ စိတ္မသက္မသာျဖစ္သြားၿပီး
"ဟင္ ဘယ္နင္းရအံုးမွာလဲ အေမရဲ႕"
"ေျခေထာက္ေပါ့ေအ့ ေျခေထာက္ေပါ့ နင္းပါေအ"
ေဒၚျမေအး ဆူဆူေဆာင့္ေဆာင့္ျဖင့္ ျပန္ေျဖေသာေၾကာင့္ မၾကင္ခင္ ဘာမွမေျပာေတာ့ပဲ နင္းေပးလိုက္ေတာ့သည္။
_ _ _ _ _

"ၾကင္ခင္ ညီမေရ ၾကင္ခင္"
"ဟယ္  မႀကီး လာေလ လာ အိမ္ေပၚတက္"
မခင္ေမာ္ ညီမျဖစ္သူကိုေသခ်ာ ၾကည့္လိုက္ရင္း
"ဟဲ့ ၾကင္ခင္ နင့္ၾကည့္ရတာ ျဖဴဖတ္ျဖဴေရာ္နဲ႔ ေနထိုင္ေကာင္းရဲ႕လား နင့္ေယာက်ၤားေရာ"
"ကိုျမင့္ျပန္မေရာက္ေသးဘူး မႀကီး ခုတေလာ ငါေရာ သားေတြေရာ ေနထိုင္မေကာင္းဘူး မူးေနာက္ေနာက္နဲ႔ အမရယ္"
ညီမျဖစ္သူ စကားေၾကာင့္ မခင္ေမာ္၏အၾကည့္မ်ား ေဒၚျမေအးဆီသို႔ ေရာက္သြားေလသည္။

ထိုစဥ္
"ဝုန္း ခလြမ္း ခြမ္း
သြား နင္မလာနဲ႔ နင္ျပန္.. သြား"
ေဒၚျမေအးတစ္ေယာက္ ကုတင္ေဘးစားပြဲေလးေပၚမွ အၾကမ္းပန္းကန္လံုးမ်ားႏွင့္ အိမ္နံရံအားပစ္ေပါက္လ်က္ ေဒါသႀကီးစြာ ေအာ္ဟစ္ေနရာ မၾကင္ခင္ အံ့ၾသသြားၿပီး
"အေမ  အေမ ဘာျဖစ္တာလဲ "
"သူ႔ကိုျပန္ခိုင္းလိုက္ အိမ္ကိုေပးမလာနဲ႔ .."
"အေမရယ္ အသံမမွတ္မိေတာ့ဘူးလား ဒါ သမီးအမဝမ္းကြဲ ေက်ာင္းဆရာမ ခင္ေမာ္ေလ အေမ့က်န္းမာေရးကို လာေမးတာပါ"
"သိတယ္ မွတ္မိတယ္ မလာနဲ႔ ေနာက္လဲလာမေမးနဲ႔ ျပန္လႊတ္လိုက္ သြားး ထြက္သြားးး.."
အေၾကာက္အကန္ေအာ္ဟစ္ေနေသာ ေယာကၡမျဖစ္သူအား
ထူးဆန္းစြာၾကည့္ရင္း
အမျဖစ္သူကို လက္တို႔ကာ အိမ္ေအာက္သို႔ဆင္းခဲ့ေလသည္။

"ဟဲ့ ၾကင္ခင္ ငါေျပာမယ္ ေသခ်ာနားေထာင္ နင့္ေယာကၡမက လူမဟုတ္ေတာ့ဘူး ဖုတ္ဝင္ေနၿပီ"
အမျဖစ္သူ စကားေၾကာင့္ မၾကင္ခင္လဲ အလြန္ထိတ္လန္႔သြားၿပီး
"ဟင္ .. ဘာ ဘာ  .. ဟုတ္ရဲ႕လား အမရယ္.."
"ဒီပံုစံမ်ိဳး ငါတာဝန္က်ခ့ဲဖူးတဲ့ ႐ြာေလးမွာ ေသခ်ာျမင္ဖူးတယ္ ေသခ်ာပါတယ္ ဖုတ္ပါပဲ နင္တို႔ သူ႔အနား မကပ္နဲ႔ေတာ့ ဆရာေလး ဘာေလးနဲ႔ ျပၾကည့္အံုး"
"ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့ အမ"

မၾကင္ခင္မွာ ေဒၚျမေအး ယခုကဲ့သို႔ ျပန္က်န္းမာလာသည္ကို သမရိုးက်သာထင္ခဲ့သည္။
_ _ _ _ _

PART 2

         ေနာက္ေန႔တြင္ မခင္ေမာ္သည္ ဟိႏၵဴဆရာတစ္ဦးကို အိမ္ေခၚလာေလသည္။
ထိုဆရာမွာ အစြမ္းမရွိ ၿဖီးျဖန္းစားေနေသာ ဆရာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သိကၡာေတာ့မက်ေစရန္ ပါလာေသာေဆးမႈန္႔မ်ားကိုဟန္လုပ္၍ေပးခဲ့ေလသည္။
"ကဲ ေရာ႕ ေဟာ့ဒီေဆးမႈန္႔ကို အစာထဲေန႔တိုင္းထည့္ေကြၽးလိုက္"
"ဟုတ္ကဲ့ ဆရာ"

မၾကင္ေအးလဲ ဆရာျပန္သြားေသာအခါ  အေပၚထပ္သို႔အသာတက္ၾကည့္လိုက္ရာ ကုတင္ထက္တြင္ ငုတ္တုတ္ႀကီး ထိုင္လ်က္  ေဒၚျမေအးတစ္ေယာက္ 
မ်က္ႏွာႀကီးတင္းမာၿပီးမ်က္လံုးႀကီးမ်ား ျပဴးထြက္ေနကာ ေဒါသႀကီးစြာျဖင့္  တက္ေခါက္ေနသည္ကို ျမင္လိုက္ရေလသည္။
_ _ _ _ _

"ၾကင္ခင္ေရ မိန္းမ ငါျပန္လာၿပီေဟ့"
ကိုျမင့္ဦး အိမ္ေရာက္သည္ႏွင့္ အသံျပဳလိုက္ေတာ့
"အေမေရ အေဖျပန္လာၿပီ"
သားႏွစ္ေယာက္က ကိုျမင့္ဦးကိုအေျပးအလႊား ထြက္ႀကိဳၾကေလသည္။
"သားတို႔ေနေကာင္းရဲ႕လား မ်က္ႏွာေတြလဲ မေကာင္းၾကပါလား"
"ကိုျမင့္ ရွင္ျပန္လာၿပီလား"
"ဟင္ မိန္းမ မင္းမ်က္ႏွာလဲ ျဖဴဖတ္ျဖဴေရာ္နဲ႔ပါလား ေနမေကာင္းဘူးလား ဘာေတြျဖစ္ေနလဲ ငါ့အေမေရာ"
_ _ _ _ _

"ဟာ ဟုတ္ရဲ႕လား က်င္ခင္ရာ"
"ေသခ်ာပါတယ္ ကိုျမင့္ရယ္
သူက တစ္ေယာက္မဟုတ္ တစ္ေယာက္ေခၚၿပီး နင္းခိုင္းႏွိပ္ခိုင္းနဲ႔ ၿပီးရင္ က်ဳပ္တို႔မွာ မူးေမာေနတာပဲ က်ဳပ္တို႔သားအမိေတြလဲ သူနဲ႔ေနရတာ ေသလုေျမာပါးျဖစ္ေနၿပီ"

ျမင့္ဦးမွာ ဖုတ္ဝင္ေနသည္ဟု ဆိုေသာ မိခင္ျဖစ္သူအား တစ္ရက္ၿပီး
တစ္ရက္ ထိုေဆးမႈန္႔ေတြထည့္ေကြၽးရင္း ဘာမွထူးျခားမလာေသာအခါ
မၾကင္ခင္ေျပာသလို ဖုတ္မွဟုတ္ရဲ႕လား ဟု ကိုျမင့္လဲ မိန္းမကို သံသယဝင္လာမိသည္။

[သို႔ေသာ္ တစ္ညတြင္ေတာ့]

"ဟင္ .. အ. . အေမ့ အဲ့ဒါ ဘာလုပ္တာလဲ အမေလး ကိုျမင့္ေရ ကိုျမင့္ လာပါအံုးေတာ့ ကိုျမင့္"
အေပါ့အပါးသြားရန္ထလာေသာ မၾကင္ခင္တစ္ေယာက္ အိမ္ေရွ႕ခန္းတြင္ အိပ္ေနေသာ သားငယ္၏ျခင္ေထာင္စကို မ,ကာ ဝင္ရန္ ဟန္ျပင္ေနေသာ ေယာကၡမျဖစ္သူေဒၚျမေအးကို ျမင္လိုက္ေသာအခါ အလြန္အမင္း ေၾကာက္လန္႔ၿပီး ေယာက်ၤားျဖစ္သူကို ေအာ္ဟစ္ၿပီးႏႈိးလိုက္ေလသည္။
အေၾကာင္းမွာ ေဒၚျမေအးသည္ မ်က္စိကြယ္ေနသည့္ အျပင္ ေျခေထာက္မွာလဲ ေလဖ်က္ထားၿပီး အေၾကာမ်ား ေသေနေသာေၾကာင့္  အကူအညီမပါလွ်င္ ကုတင္ေအာက္ေတာင္မဆင္းႏိုင္ပါ။
ယခုမူ 
"မိန္းမ ဘာျဖစ္တာလဲ အလန္႔တၾကားနဲ႔"
"ရွင့္ ရွင့္အေမ ဟိုမွာ"
"ဟာ"
မတ္တပ္ႀကီးရပ္လ်က္ ကုန္းကုန္းကြကြျဖင့္ ျခင္ေထာင္စကိုင္ကာ သူ႔အားမ်က္လံုးႀကီးျပဴးထြက္က်မတတ္ လွည့္ၾကည့္ေနေသာ မိခင္ျဖစ္သူကို ေတြ႕လိုက္ရေသာ ျမင့္ဦးတစ္ေယာက္လဲ အလြန္အံ့အားသင့္ကာ
"အ အေမ အေရွ႕ကို ဘယ္လိုေရာက္ေနတာလဲ"
"ဘုန္း"
ထိုစဥ္
ေဒၚျမေအးသည္ ေျခေထာက္မပါသည့္ဟန္ျဖင့္ ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ဘုန္းကနဲ႔ပစ္ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး
"ငါ ငါအေပါ့သြားခ်င္လို႔ပါ အီးဟီးး သားႀကီးေမာင္ျမင့္ အေမ့ကိုလာတြဲပါအံုး"
ငိုႀကီးခ်က္မျဖင့္ ေဒၚျမေအးပလီေလေတာ့သည္။
_ _ _ _ _

မနက္လင္းသည္ႏွင့္ မခင္ေမာ္တစ္ေယာက္ဆရာေတာ္ႀကီး တစ္ပါးအား အိမ္သို႔ပင့္လာၿပီး ျမင့္ဦးတို႔လင္မယားႏွင့္ေတြ႕ေပးေလသည္။

"ဟဲ့ ျမင့္ဦး ဒီဆရာေတာ္ႀကီးက နင့္အေမကိစၥကို ၾကည့္ေပးမွာ"
"ဟာ အမခင္ေမာ္ လာဗ်ာ ကြၽန္ေတာ္လဲ ခုပဲ ဒီကိစၥလုပ္ေတာ့မလို႔
အရွင္ဘုရား အေပၚႂကြပါဘုရား"

ေက်ာေပးၿပီးအိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ေဒၚျမေအးကို ဆရာေတာ္ႀကီးက တစ္ခ်က္မွ်စူးစိုက္ၾကည့္၍
"ဒီမွာမေျပာဘူး ဒကာတို႔
ေအာက္ျပန္ဆင္းၾကပါ"
ဆရာေတာ္ႀကီးမွ အိမ္တံစက္ၿမိတ္သို႔ေရာက္သည္ႏွင့္

"အင္းး ဒီဒကာမႀကီးက ဆံုးသြားတာ 2လေတာင္ရွိေနၿပီကြယ့္  ဒီကိစၥက ဘုန္းႀကီးနဲ႔ေတာ့ မသက္ဆိုင္ေပဘူး
အခု သူက လူမဟုတ္ေတာ့ဘူး သူ႔ခႏၲာကိုယ္ထဲ ေသြးစုပ္ဖုတ္ဝင္ၿပီး ဒကာတို႔မိသားစုကို ေသြးစုပ္ေနတာ ၾကာရင္ ဒုကၡေရာက္မယ္
ကဲ ကဲ ကိုယ့္ဘာကိုယ္လုပ္ၾက ၾသဇာ႐ြက္7႐ြက္ခူးၿပီး
သူအိပ္မယ့္ အိပ္ရာေအာက္မွာ ျဖန္႔ခင္းထားလိုက္
ၿပီးရင္ အသုဘအတြက္ တစ္ခါထဲ ျပင္ဆင္ထားလိုက္ေတာ့ ဒကာတို႔"
"တင္ပါ့ဘုရား"

မၾကင္ခင္လဲ ဆရာေတာ္ ေျပာသည့္အတိုင္း ၾသဇာ႐ြက္7႐ြက္ခူးၿပီး ေဒၚျမေအး၏ အိပ္ရာေအာက္သို႔ ခင္းထားလိုက္ေလသည္။

ညေရာက္ေသာအခါ • • •

"အမေလး ပူတယ္ ကုတင္က ပူလိုက္တာ"
ေဒၚျမေအး ေအာ္ဟစ္ၿပီး ကုတင္ ေအာက္သို႔ လွိမ့္ခ်လိုက္ေလသည္။
ကိုျမင့္ဦးႏွင့္ မၾကင္ခင္လဲ
ေဒၚျမေအးကိုယ္ႀကီးအား ကုတင္ေပၚသို႔ ျပန္မတင္ၿပီး လွိမ့္မခ်ႏိုင္ရန္ ေျခေထာက္ႏွင့္လက္မ်ားအား, အားႏွင့္ ဖိထားလိုက္ၾကသည္။
"အား ပူတယ္ ျပန္ခ်ေပး  ...ငါ့ကိုလႊတ္ ပူတယ္ ပူတယ္ ..."
ေဒၚျမေအးသည္ ေၾကာက္စရာေကာင္းေသာ အသံနက္ႀကီးျဖင့္ လူးလွိမ့္ေအာ္ဟစ္ကာ မၾကာခင္ပင္ အသက္ထြက္သြားေလသည္။
• • • • •

ေဒၚျမေအး ေသေသခ်င္းပင္ ဒါြရေပါက္မ်ားမွ ရိ႐ြဲေသာအရည္မ်ားထြက္လာၿပီး မ်က္တြင္းႀကီးကခြက္ဝင္လ်က္
အသားအရည္မ်ားလဲခ်က္ခ်င္း ႀကံဳလွီသြားေလသည္။
အပုပ္နံ႔ႀကီးမွာလဲ မခံမရပ္ႏိုင္ေအာင္နံလြန္းလွသျဖင့္
ေဒၚျမေအး၏ အေလာင္းႀကီးအား အဆင္သင့္ျပင္ထားေသာ အေခါင္းျဖင့္ ညတြင္းခ်င္းပင္ သၿဂိဳလ္လိုက္ရေလေတာ့သည္။

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

[ၿမိဳ႕၊ေနရပ္နဲ႔ အမည္မ်ားလႊဲ၍ ေရးသားထားပါတယ္ရွင္။
#အဖြားေဒၚၾကင္ခင္ကေတာ့အသက္ #66ႏွစ္မွာဆံုးပါးသြားပါတယ္။]

THE ENT.
THANKS A LOT OF READING.

#WB - Sue Yint Marn