ခ်စ္ေသးရဲ႕လား

ခ်စ္ေသးရဲ႕လား
~~~~~~~~~~

"ကြ်န္မအရင္လိုမလွေတာ့ဘူး"တဲ႕လား။

ဟုတ္တာေပါ့ေမာင္ရယ္။ေမာင္တမ္းတမိေနတဲ႕အရင္တုန္းကကြ်န္မဆိုတာ မနက္(7)နာရီေလာက္မွအိပ္ယာကထၿပီးအေမျပင္ဆင္ေပးထားတဲ႕မနက္စာကိုအခန္႔သားေလးဝင္စား၊မွန္တင္ခံုေရွ႕မွာတစ္နာရီေလာက္ၾကာေအာင္အလွထိုင္ျပင္ၿပီးမွ ေမာင္ရွိတဲ႕ေက်ာင္းကိုႀကြႀကြ႐ြ႐ြေလးလာတတ္တဲ႕မိဘအရိပ္မွာအပူအပင္မရွိေနလာခဲ႕တဲ႕ ကြ်န္မေလ။

အခု ေမာင္ၿငီးေငြ႕ေနတဲ႕ကြ်န္မကညညဆိုေမာင္ျပန္လာတဲ႕အခ်ိန္ထိမအိပ္ဘဲေစာင့္ေနရသလို မနက္ဆိုရင္လည္း ေမာင္တို႔မနိုးခင္မနက္(5)နာရီေလာက္ကတည္းကလူးလဲထလို႔ ေမာင္တို႕စားဖို႔မနက္စာကိုအဆင္သင့္ျပင္ဆင္ေနရသူေလ။လွသထက္လွေအာင္အခ်ိန္ဆြဲၿပီးအလွျပင္ဖို႕မဆိုထားနဲ႕ မွန္တင္ခံုမွာေရွ႕မွာေတာင္မထိုင္ျဖစ္တာၾကာေနၿပီမို႔ မွန္တင္ခံုရဲ႕ ထိုင္ခံု
မွာေတာင္ဖုန္ေတြကပ္ေနၿပီေလေမာင္။

ကြ်န္မကိုယ္ကြ်န္မလွဖို႔ပဖို႔ထက္ ေမာင္တို႔ေတြလူအျမင္
တင့္တယ္ဖို႔ဦးစားေပးထည္႔တြက္ေနရတဲ႕၊တစ္ခါတစ္ေလေမာင္အိမ္ျပန္ေနာက္က်တဲ႕ရက္ေတြဆိုရင္ေမာင္မ်ားတစ္ခုခုျဖစ္ေနမလားအေတြးနဲ႕ ပူပန္ရင္း လင္သားအရိပ္မွာေနရတဲ႕ ေမာင့္ရဲ႕အိမ္ေထာင္ရွင္မဘဝေလေမာင္။

"ကြ်န္မစကားေတြကအရင္တုန္းကေလာက္မခ်ိဳသာေတာ့ဘူး"တဲ႕လား။

ဟုတ္တာေပါ့ေမာင္ရယ္။ အိမ္ေထာင္ရွင္မဆိုတာက လင္ေယာက္်ားေပးသမွ်ကိုယူ၊ ေကြ်းသမွ်ကိုစား၊ထားရာမွာေန၊ေစရာကိုသြားဆိုၿပီး ကိုယ္ေအးေအးေဆးေဆးေနရရင္ၿပီးေရာဆိုတဲ႕စိတ္နဲ႕ခပ္ဆိတ္ဆိတ္ေနလို႔မရဘူးေလ။ေမာင္နဲ႕သားသမီးေတြအရိပ္အကဲကိုၾကည္႔ၿပီး ေခ်ာ့သင့္တဲ႕ေန
ရာမွာေခ်ာ့၊ ေျခာက္သင့္တဲ႕ေနရာမွာေျခာက္၊ ေငါက္သင့္တဲ႕ေနရာမွာေငါက္ေနရတဲ႕ကြ်န္မကေမာင္နားဝင္ခ်ိဳေအာင္မေျပာတတ္ေတာ့တာကြ်န္မဘက္ကလစ္ဟင္းမႈတစ္ခုျဖစ္ေနတာလားေမာင္။မိဘလက္ထက္တုန္းကေတာ့ ေဒါသ ေမာဟ စိုးရိမ္ေၾကာင့္က်မႈေတြကင္းလို႔ မိဘေမာင္ႏွမေတြအေပၚဆိုးႏြဲ႕ရင္း ကေလးဆန္ဆန္ေနခဲ႕တဲ႕ကြ်န္မက စကားကိုလည္းခြ်ဲခြ်ဲႏြဲ႕ႏြဲ႕ေလးေျပာတတ္ခဲ႕တာေပါ့ေမာင္ရယ္။

"ကြ်န္မ အရင္ကထက္ပိုဝလာတယ္"တဲ႕လား။

ဟုတ္တာေပါ့ေမာင္ရယ္။ေမေမတို႕နဲ႕အတူေနတုန္းက တစ္ေန႔တျခားဝဝလာတဲ႕အေမ့ကိုၾကည္႕ၿပီးငါသာအေမ့ေနရာေရာက္ရင္အေမ့လိုမဝေအာင္ေနမယ္စိတ္ကူးထားေပမယ့္အခုခ်ိန္မွာေတာ့ကြ်န္မကအေမ့ဝဋ္လည္ေနၿပီေမာင္။ေမာင္တို႕ကဗိုက္ပူမွာစိုးလို႔၊ အဆီတက္မွာစိုးလို႕ဆိုၿပီးမစား
ဘဲခ်န္ထားတတ္တဲ႕ super dietေတြကို လႊင့္ပစ္ရမွာႏွေမ်ာတဲ႕စိတ္နဲ႕ အကုန္သိမ္းႀကံဳးစားေနရတဲ႕ကြ်န္မကိုေမာင္ကေတာင္ဘူဒိုဇာေလးလို႕ခ်စ္စနိုးေခၚေနေသးတယ္မဟုတ္လား။ၾကက္သားဆိုရင္ ေတာင္ပံနဲ႕အေရျပားကအဆီမ်ားလို႕မစားရတာနဲ႕။ မုန္႔ပံုးတစ္ပံုးေဖာက္လိုက္ရင္လည္း
သၾကားအုပ္ထားတဲ႕မုန္႔ခ်ပ္ေတြဆိုအခ်ိဳကဲလို႔ဖယ္ထားရတာနဲ႕။ညနက္မွျပန္လာတတ္တဲ႕ေမာင့္ကို ထမင္းစားပြဲျပင္ဆင္ထားၿပီးေစာင့္ေနတတ္ေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ေလမွာေမာင္က"အျပင္မွာအဆာေျပစားရင္း ဗိုက္တင္းသြားလို႔မစားနိုင္ေတာ့ဘူးကြာ"တစ္ခြန္းတည္းနဲ႕ဒီအခ်ိန္ထိေစာင့္ေနရ
တဲ႕ကြ်န္မနဲ႕ေမာင့္အတြက္ျပင္ဆင္ထားတဲ႕စားစရာေတြကိုလြယ္လြယ္နဲ႕မ်က္ႏွာလြဲပစ္နိုင္ေပမယ့္ အိမ္တစ္ေဆာင္ရဲ႕မီးဖိုေခ်ာင္စာရင္းကိုေန႔စဥ္လက္ခ်ိဳးတြက္ရင္း ရင္ေမာေနရတဲ႕ကြ်န္မက ေမာင္တို႔မစားနိုင္တဲ႕စြန္႔ပစ္စာေတြကိုလ်စ္လ်ဴမရွဳႏိုင္ခဲ႕တာ ကြ်န္မအလွပ်က္ဖို႔ျဖစ္လာခဲ႕တာေပါ့ေမာင္ရယ္။

"ကြ်န္မကေမာင့္ကိုအရင္လိုဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ဘူး"တဲ႕လား။
ဟုတ္တာေပါ့ေမာင္ရယ္။မိုးလင္းကေနမိုးခ်ဳပ္တဲ႕အထိေမာင္တို႕သားအဖေတြ ေဝယ်ာဝစၥနဲလံုးခ်ာလည္လိုက္ေနတဲ႕ကြ်န္မကေမာင့္အေပၚျပဳစုယုယဖို႔ပ်က္ကြက္တာေတြေတာ့ရွိခဲ႕မွာေပါ့ေနာ္။

ဒါေပမယ့္ေမာင္ရယ္----အိမ္ေထာင္တစ္ခုရဲ႕လိုအပ္ခ်က္ကို ေငြစကၠဴေတြနဲ႕ပဲခ်ိန္တြက္လို႔ေမာင္ကမ်က္ႏွာလြဲခဲပစ္ေနလိုက္လို႕ရေပမယ့္ အိမ္ေထာင္တစ္ခုတည္ၿမဲသာယာဖို႔အတြက္ကြ်န္မတို႕မိန္းမသားေတြက မွီခိုသူအမည္ခံၿပီးေနရာတကာမွာ"ပါေလရာ ငါးပိခ်က္"လုပ္ေနရတာကိုလည္း စာနာေပးပါဦးေမာင္ရယ္။ေမာင္ေပ်ာ္ေနရင္ကြ်န္မပါလိုက္ေပ်ာ္လို႔ ၊ ေမာင္ဝမ္း
နည္းေနတဲ႕အခါ ကြ်န္မပါေနစရာေနရာမရွိေတာ့ေလာက္ေအာင္ထပ္တူခံစားတတ္သူပါ။

ေမာင္ေအာင္ျမင္ေနခ်ိန္မွာေမာင့္လမ္းေၾကာင္းမတိမ္းေစာင္းေအာင္ေဘးကေနကူတည္႕ေပးလို႔ေမာင္က်ရွံဳးခ်ိန္မွာလည္းကြ်န္မပုခံုးႏွစ္ဖက္နဲ႕ေမာင့္ကိုကူညီေထာင္မတ္ေပးထားပါ့မယ္။

ေမာင့္မ်က္ႏွာရိပ္မ်က္ႏွာကဲကိုၾကည္႔႐ံုနဲ႕ေမာင့္ရင္ထဲကိုတစ္ဆံုးအထိျမင္နိုင္စြမ္းရွိတဲ႕ကြ်န္မပါ
ေမာင္။

ေမာင္ရယ္---

သာယာတဲ႕မိသားစုဘဝကိုတည္ေဆာက္နိုင္ဖို႔ ဘဝတစ္လံုးရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံထားတဲ႕ကြ်န္မဆီ
မွာေမာင္သေဘာမေတြ႕စရာေတြမ်ားေနၿပီလားကြယ္။ ကေလးကလားဆန္တယ္ပဲေျပာေျပာ
ေမာင့္ကိုစကားတစ္ခြန္းေတာ့ေမးခ်င္ေသးတယ္။

** အရင္လိုခ်စ္ေသးရဲ႕လားကြယ္။**

Credit to မေနာျဖဴ