#ေသြးနဲ႔ေရးတဲ့သံေယာဇဥ္
***********************
''ဘယ္သူလဲ ''
တဲအတြင္းဝင္လာေသာ အရိပ္တစ္ခု။
အက်င့္ပါေနေသာ စစ္ေျမျပင္သတိေၾကာင့္ ဖ်တ္ခနဲ လန္႔ႏိုးသြား
ရသည္။ေခါင္းအံုးေအာက္မွာ ထားေသာ ပစၥတိုကိုေကာက္ကိုင္ျပီး
က်ည္ထိုးရင္း အိပ္ရာမွ ထ လိုက္ခ်ိန္ တဲအတြင္းမွာ ဘယ္သူမွ
မရွိ ။အျပင္ကို ထြက္ျပီး ၾကည့္လိုက္ေတာ့လဲ လေရာင္ေအာက္မွာ
စခန္းတစ္ခုလံုး ဘာလႈပ္ရွားမႈမွ မေတြ႕ရေလာက္ေအာင္ တိတ္ဆိတ္
ျငိမ္သက္လ်က္ရွိသည္။
''ကင္းသမား ''
''ရွိ ဗိုလ္ၾကီး ''
''ငါ့တဲထဲ ဘယ္သူဝင္ေသးလဲ ''
သူ႔အေမးေၾကာင့္ ကင္းေစာင္႔ရဲေဘာ္က ဇေဝဇဝါႏွင့္ …
''ဘယ္သူမွ မလာဘူးေလ ဗိုလ္ၾကီး ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ''
ဒီတစ္ခါ ဇေဝဇဝါ ျဖစ္သြားရတာက သူ…။
''ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးကြာ ။ေမးၾကည့္တာပါ ''
ဒြိဟစိတ္နွင့္ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်ရင္း တဲထဲကို ျပန္ဝင္လာခဲ႔သည္။
အိပ္ရာေပၚ ထိုင္ရင္းႏွင့္ စဥ္းစားမိသည္။ငါပဲ အျမင္မွားတာလား ဟု။
မျဖစ္နိုင္။သူ ေသခ်ာေတြ႔လိုက္ရတာပဲ။ဒါဆို ငါျမင္လိုက္ရတာက
ဘာလဲ။အေျဖက မရ။
စိတ္ရႈပ္႐ႈပ္ႏွင့္ ေဘးကစားပြဲေပၚက လက္က်န္ေဆးလိပ္တိုကို
လက္လွမ္းရင္း မီးေကာက္ညွိလိုက္မိသည္။''ေခ်ာက္''ခနဲ လင္းသြား
ေသာ မီးျခစ္မီးေရာင္ေအာက္မွာ ျမင္လိုက္ရေသာ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္
သူ ပါးစပ္အေဟာင္းသား ျဖစ္သြားခဲ႔ရ၏။
စားပြဲေပၚမွာ ေတြ႕လိုက္ရသည္က citizen တံဆိပ္ လက္ပတ္နာရီေလး
တစ္လံုး …။
''ဒါ ဒါ ငါ့နာရီပဲ ။ဘယ္လိုလုပ္ ဒီေရာက္ေနရတာလဲ ''
နာရီကို ေကာက္ကိုင္လိုက္မိခ်ိန္ သိလိုက္ရေသာအေတြ႔အာရံုက
ဒါ သူ႔နာရီပါ ဆိုတာကို ပိုျပီးေသခ်ာသြားေစခဲ႔သည္။အျပင္ဘက္က
စခန္းေပၚျဖာက်ေနေသာ လေရာင္ကို တဲအတြင္းမွ အဓိပၸါယ္မဲ႔
ေငးၾကည့္ရင္း သူ ေဆးလိပ္တစ္႐ိႈက္ ဖြာထုတ္လိုက္မိသည္။
လြင့္ဝဲသြားေသာေဆးလိပ္ေငြ႔မ်ားအတြင္းမွာ လြန္ခဲ႔ေသာရက္ပိုင္းက
အျဖစ္အပ်က္မ်ားသည္ အေႏွး႐ုပ္ရွင္ျပေနသလို တစ္ကြက္ျခင္း
ေပၚလာပါေတာ့ေလသည္…။
*************************
(၂)
''ကင္းသမား ''
''ရွိ''
''ဘယ္သူလဲကြ ''
''ေအာင္ေအာင္ပါ ဗိုလ္ၾကီး ''
ညဘက္ စခန္းကုန္းကို လိုက္စစ္ရင္းနဲ႔ ကင္းစစ္ေနျခင္းပင္ ။
သူ ညဘက္ဆို စိတ္ခ်လက္ခ် မအိပ္တတ္ေတာ့ အခါအားေလ်ာ္စြာ
စခန္းကို ခဏ ခဏ ပါတ္ၾကည့္မိသည္။
''တပည့္ေက်ာ္ မင္းကင္းခ်ိန္က ဘယ္အခ်ိန္ထိလဲ ''
''၂နာရီထိပါ ဗို္လ္ၾကီး ''
''ဟာ ေဟ့ေကာင္ အခု ၃ နာရီထိုးေနျပီဟ
မင္း ကင္းအိပ္ေပ်ာ္ျပီး မခ်ိန္းျဖစ္တာလား ''
သူ႔စကားေၾကာင့္ တပည့္ေက်ာ္က ပ်ာပ်ာသလဲႏွင့္
''မအိပ္ပါဘူး ဗိုလ္ၾကီး
တပည့္ နာရီမရွိလို႔ပါ ''
သူ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားရသည္ ။
''ဟာကြာ မင္းေစာေစာကေတာ့ မေျပာဘူး
ေရာ့ ငါ့နာရီယူထား ''
''ဟုတ္ကဲ႔ အဲ
ဒါေပမယ့္ ဗိုလ္ၾကီးကေရာ ''
သူက ျပံဳးျပီး…
''ငါက အခုမလိုေသးပါဘူးကြာ ။မင္းယူထားပါ ရပါတယ္
ငါ ေပးအဖြဲ႕တက္လာရင္ မင္းအတြက္မွာလိုက္ပါ့မယ္
အဲက်မွ မင္းမလိုေတာ့ဘူးဆိုမွ ငါ့ကို ျပန္ေပးေပါ့ကြာ ''
''ဟုတ္ကဲ႔ ဗိုလ္ၾကီး ''
**********************
(၃)
သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်ျပီး ေဆးလိပ္မီးခိုးေငြ႔ေတြကိုသာ မႈတ္ထုတ္
လိုက္မိေတာ့သည္။ဒီဇာတ္လမ္းက ဒီမွာတင္ျပီးသြားရင္ ေကာင္း
မွာပဲဟုလည္း ေတြးမိလိုက္၏။ သို႔ေသာ္… …။
''ဝုန္း ဝုန္း ''
ပြိဳင့္ ၁၆၀၇ သို႔ တိုက္ပြဲအတြက္ ခဲယမ္းမ်ားသြားပို႔ျပီး ျပန္လာခ်ိန္။
မန္ေမာ္ရြာအတက္နား ေကြ႕မွာ သူစီးလာေသာ ပြိဳင့္ကားေနာက္မွ
ေပါက္ကြဲသံႏွင့္အတူ မီးခိုးေငြ႔မ်ား လံုးခနဲထသြားတာကို ဘက္မွန္
ထဲမွ ေန၍ေတြ႔လိုက္ရသည္ ။သူတို႔ ျခံဳခိုတိုက္ခံလိုက္ရျပီျဖစ္၏။
လက္ထဲမွာ အသင့္က်ည္ထိုးထားေသာ အမ္ေအ-၁၁ေသနတ္ကို
ထုတ္၍ခ်က္ခ်င္း counter fire ျပန္လုပ္လိုက္၏။
''ဒိုင္း ဒိုင္း ဒိုင္း ဒိုင္း ဒိုင္း ''
ျငိမ္သက္ေနေသာ ပါတ္ဝန္းက်င္ကား အက်ည္းတန္သြားေခ်ျပီ။
'ကားဆရာ ေမာင္း ေမာင္း ေရွ႕ကေကြ႕ကို ေမာင္း ''
သူ႔အမိန္႔သံၾကားမွ ကားဆရာက သတိဝင္လာျပီး ဂီယာကို ထိုးကာ
ေဝါခနဲ ေဆာင့္ထြက္၏။ေနာက္က ယာဥ္တန္းလံုျခံဳေရးရဲေဘာ္ေတြ
၏ တန္ျပန္ပစ္ခတ္သံကို လည္း ၾကားေနရ၏။
ကားကို အကာအကြယ္ေရာက္သည္ႏွင့္ သူ တံခါးဖြင့္၍ ခုန္ဆင္း
လိုက္သည္။
''ေဟ့ေကာင္ေတြ ဆင္းစမ္း ေနရာယူစမ္း ''
''ဒီေကာင္ေတြ ေလာင္ခ်ာနဲ႔ပစ္တာကြ
လက္နက္ငယ္နဲ႔ မမွီဘူး ဘီေအ ၁၀၀ နဲ႔ ၄၀ လာစမ္း ''
ရန္သူကား ျမင္ကြင္းမွ ေပ်ာက္သြားေသာ သူတို႔ကားကို ရုတ္တရက္
ရွာမရျဖစ္ေနဟန္တူသည္။သူ႔ေနရာကေန လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့
ရန္သူ အခ်ဳိ႕ကို ခပ္ဝါးဝါးေတြ႔လိုက္ရ၏။
''ဟိုမွာေတြ႔လား ေခြးသားတ႐ုတ္ေတြ ''
''ေတြ႔တယ္ ဗိုလ္ၾကီး ''
''ေအး အဲဒီေနရာကို ရွိသမ်ွ အကုန္ထု
အရံနည္းနည္းပဲ ခ်န္ထား ''
''ဟုတ္ ဗိုလ္ၾကီး ''
တိုက္ပြဲကား ျပင္းထန္သည္။အလစ္ဝင္ဆြဲေသာ ေခြးသားေတြမွာ
ေခြးေျပးဝက္ေျပး ျပန္ဆုတ္ေျပးသြားရ၏။အရင္းစစ္လိုက္ေတာ့
ကိုးကန္႔မ်ားထံမွ ေသနတ္တစ္လက္ရ၏။သူတို႔ဘက္က ရဲေဘာ္တစ္ေယာက္က်၏။က်ဆံုးသြားသူမွာကား တပ္သား
ေအာင္ေအာင္ပင္တည္း။
အေလာင္းကို ေျမျမွပ္သျဂိဳလ္ေတာ့ သူနာရီေလးကိုပါ ထည့္ေပး
လိုက္ခဲ႔၏။ဘယ္မွာ ျပန္ယူရက္ပါေတာ့မည္နည္း ။အညတရေတြ၏
ေနာက္ဆံုးခရီးကား ျငိမ္သက္တိတ္ဆိတ္လြန္းလွပါေခ်သည္။
***************************
(၄)
ေဆးလိပ္ေငြ႔ေတြကို ေလထဲသို႔ မႈတ္ထုတ္လိုက္ရင္း သက္ျပင္းေတြ
တြင္တြင္ခ်လိုက္မိေတာ့သည္။
လက္ထဲကနာရီေလးကို အဓိပၸါယ္မဲ႔ ပြတ္သပ္ေနရင္းက ရင္ထဲမွာ
ဆို႔နင့္လာသည္။သူ ကိုယ္တိုင္သတိမထားမိလိုက္ခ်ိန္မွာပင္
သူ႔မ်က္ဝန္းမွ မ်က္ရည္မ်ားတြင္တြင္ က်ဆင္းလာခဲ႔ရေတာ့သည္။
သူ႔အဖို႔ ဒီနာရီေလးကို ဘယ္သူထားသြားတယ္ဆိုတာကို
အထူးတလည္ စဥ္းစားေနစရာ မလိုေတာ့ျပီ မဟုတ္လား။
''ေၾသာ္ တပည့္ေက်ာ္ရယ္ …''
တိတ္ဆိတ္ေနေသာ ညနက္ထဲ စခန္းကုန္းတစ္ခုေပၚက
စစ္သားရင့္မာၾကီး တစ္ေယာက္ၾကိတ္ငိုေနေသာ အသံသည္
က်ဆင္းလာေသာ မိုးႏွင္းမ်ားေအာက္တြင္ တိုးမေပါက္နိုင္စြာ
ရွိေနေလေတာ့သည္တကား… …။
~ Zaya Kyaw Htin ~
Post a Comment