သူငယ္‌ခ်င္‌းဆိုတာ အပိုင္‌း၃+အပိုင္‌း၄

သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ (Best friend forever)
       အပိုင္း ၃

            ဗီးနပ္စ္ (ဆူမယ္)
သူမကေက်ာ္ေက်ာ္ႏွင့္ငုဝါတို႔ရဲ႕ေမြးခ်င္းသံုးေယာက္ထဲ
တြင္အႀကီးဆံုးသမီးျဖစ္ၿပီးသူမ်ားကိုဆရာအရမ္းလုပ္
တာအေမႏွင့္တပံုစံတည္းျဖစ္သျဖင့္အေဖ့အသည္း
ေက်ာ္ျဖစ္ကာအလိုလိုက္ထားသျဖင့္ဆိုးသူလည္းျဖစ္
သည္။
"ဗီးဗီး စာေလးဘာေလး က်က္ဖို႔မ႐ွိဘူး တစ္ေန႔တစ္ေန႔
က်ဴ႐ွင္ဆိုၿပီးထြက္တာ မေျပာခ်င္ဘူးေနာ္"
ေဒၚငုဝါ သမီးျဖစ္သူကိုမ်က္ေစာင္းထိုးၿပီးေျပာလိုက္သ
ျဖင့္ ဗီးနပ္စ္မ်က္ႏွာ႐ႈံ့တြသြားကာ
"ဟာ ေမေမကလည္း မီးရဲ႕ဦးေဏွာက္ကစာမွလက္မ
ခံတာ က်န္တဲ့ႏွစ္ေယာက္ကစာေတာ္တယ္၊မီးကိုက်
လႊတ္ထားလိုက္ေပါ့"
"အမေလး အမေလး ဟဲ့ ေက်ာ္ေတြ႔လားနင့္သမီးေျပာ
ပံု အဲ့လိုစာမေတာ္ခ်င္ပံုေပါက္ရင္နင္နဲ႔တူတာ"
"ငါ့လားအျပစ္မခ်နဲ႔ အခုထက္ထိေတာ့နင့္သမီးေလသံ
ကနင့္အတိုင္းပဲေရမေရာဘူး"
"မျဖစ္ဘူး ဗီးဗီး နင္အျပင္ထြက္တာေလ်ွာ့ေတာ့ က်ဴ
႐ွင္ဆိုၿပီးတစ္ေနရာသြားေနတယ္ဆိုတာငါသိတယ္
ေနာ္"
"ေဖႀကီးေတြ႔လား ကိုယ့္မိန္းမကိုယ္ေျပာထား မီးဆိုဆူ
ဖို႔ႀကီးပဲ"
ဗီးနပ္စ္ကေျပာၿပီးေျခေဆာင့္ကာထြက္သြားသျဖင့္ငု
ဝါေယာက္က်ာၤးျဖစ္သူကိုမ်က္ေစာင္းထိုးလိုက္သည္။
"မိန္းမကလည္း သမီးေလးကိုအလိုလိုက္တာမဟုတ္
ဘူး "
"အို မလိုက္နိင္ပါဘူး သူ႔ေအာက္က ကေလးေတြကပ
ညာရည္ေကာင္းၿပီးဘာျဖစ္လို႔သူကစိတ္မဝင္စားရ
တာလဲ"
"အဲ့ဒါေတာ့ဘယ္သိမလဲမိန္းမရဲ႕ "
"သိပ္ေကာင္းတယ္ ႐ွင္လည္းတစ္ေန႔တစ္ေန႔အလုပ္
ထဲမွာပဲေနေတာ့ ငါ့မွာေတာ့ ကေလးသံုးေယာက္နဲ႔လံုး
လည္ခ်ာလည္ကိုလိုက္ေရာ"
"ငုဝါကလည္းကြာ ကိုယ္အလုပ္လုပ္ေနတာငုဝါတို႔
သားအမိအတြက္ပဲဟာ၊အခုၾကည့္လူတန္းေစ့ေနနိင္
ေအာင္ထားေပးထားတာပဲ၊သိပ္မၾကာပါဘူး ကိုယ္မင္း
နဲ႔ကေလးေတြေဘးမွာအခ်ိန္ျပည့္ေနနိင္ေအာင္ႀကိဳး
စားေပးမယ္"
"ေအး အဲ့ဒီ့အခ်ိန္ေရာက္ရင္ ကေလးေတြအေတာင္စံု
လို႔ပ်ံသြားၿပီ"
"ရတယ္ မိန္းမတစ္ေယာက္လံုး႐ွိေနေသးရင္ေတာ္ၿပီ"
"႐ွင္ေနာ္"
"ဟား ဟား ဟား "
ငုဝါကမ်က္ေစာင္းထိုးကာထြက္သြားသျဖင့္ေက်ာ္ေက်ာ္
ရယ္ကာက်န္ခဲ့ေတာ့သည္။
................................................................................
"ဟိုမွာလာပါၿပီ ဆရာမႀကီး"
"သူကဆရာႀကီးသာလုပ္တာ စာက်ေတာ့ဘိတ္ခ်ီး"
မလွမ္းမကမ္းတြင္႐ွိေသာေက်ာင္းသူေလးႏွစ္ေယာက္စ
ကားေၾကာင့္လွမ္းေနေသာေျခလွမ္းေတြရပ္သြားရသည္
လက္သီးကိုတင္းတင္းဆုတ္ရင္း ဗီးနပ္စ္သူမစိတ္ကိုအ
တတ္နိင္ဆံုးေျဖကာေျခလွမ္းအေရြ႔
"ေျပာေတာ့လည္းနာတယ္ အဲ့လိုလူမ်ိဳးနဲဲ့ေဝးေဝးေ႐ွာင္
ရမယ္ၾကားလား"
"ဗီးနပ္စ္တက္တစ္ခ်က္ေခါက္လိုက္ၿပီးေနာက္ျပန္လွည့္
ကာေက်ာင္းသူမေလးႏွစ္ေယာက္ဆီသို႔ေလ်ွာက္လာ
လိုက္သည္။
"ဟဲ့ ဒီမွာ ေျပာခ်င္ရင္တည့္တည့္ေျပာ ေစာင္းတာေတြ
ရြဲ႔တာေတြလာမလုပ္နဲ႔"
"ဘာလဲ ဘာေတြလာေျပာေနတာလဲ နင့္ကိုေျပာရ
ေအာင္နင့္နာမည္ပါလို႔လား"
"မပါေပမယ့္အ႐ွင္းႀကီးပဲေလ ေဩာ္အခုမွသိတယ္
ငါ့နာမည္မပါတာ ငါ့ကိုေၾကာက္လို႔ပဲျဖစ္မွာ"
"ဟဲ့ေကာင္မ နင့္ကိုဘာျဖစ္လို႔ေၾကာက္ရမွာလဲဟုတ္
တယ္ဟာ နင့္ကိုေစာင္းေျပာတာဘာျဖစ္ခ်င္လဲ"
"ေအး အဲ့ဒါျဖစ္ခ်င္တယ္"
ဗီးနပ္စပ္ကေျပာၿပီးထိုင္ေနေသာေကာင္မေလး၏မ်က္
ႏွာကိုလြယ္အိတ္ႏွင့္လွမ္း႐ုိက္လိုက္သျဖင့္ေကာင္မ
ေလးအထိနာသြားကာေဘးမွေကာင္မေလးကသူမ၏
ဆံပင္ကိုေဆာင့္ဆြဲလိုက္သည္။ သူမကလည္းေခသူမ
ဟုတ္၊သူမဆံပင္ကိုဆြဲေနေသာေကာင္မေလးလက္
ကိုကိုက္တာမလႊတ္ေပးေတာ့ေခ်။
................................................................................
"ဟဲ့ ဗီးနပ္စ္ နင့္ရန္ပြဲတိုင္းကိုလိုက္႐ွင္းရတာ ဘယ္
ေလာက္မ်က္ႏွာပူရလဲ၊ ေက်ာင္းထဲေတာင္မဝင္ခ်င္ရ
ေအာင္႐ွက္ရတာ ကဲ့ေမးမယ္ နင္စာေရာဆက္သင္ခ်င္
ရဲ႕လား"
"မသင္ခ်င္ဘူးဆိုရင္ေရာ ေမေမကမထားပဲေနမလို႔
လား"
"ေက်ာ္ေက်ာ္ နင့္သမီးကို ငါလုပ္မိလိမ့္မယ္၊စိတ္ထိန္း
ထားရတာ"
"စိတ္ေလ်ွာ့ နင့္သမီးပဲေလ ေဒါသထြက္ေနမယ့္အစား
ဘာလုပ္သင့္လဲဆိုတာစဥ္းစားၾကမယ္"
"ေဖေဖတို႔ကလည္းလြယ္လြယ္ေလးကိုခက္ေနတယ္
သူ႔ကိုေက်ာင္းအိပ္ေက်ာင္းစားေဘာ္ဒါပို႔လိုက္ေပါ့"
"ကိုငယ္ေနာ္ နင္ဝင္မပါနဲ႔"
ေမာင္ျဖစ္သူကဝင္ေျပာလိုက္သျဖင့္ဗီးနပ္စ္မ်က္ႏွာ႐ႈံ

မဲ့သြားရသည္။
"ဟုတ္တယ္ ငုဝါ အဲ့ဒီ့အၾကံေကာင္းတယ္ "
"ေတာ္ၿပီ ေနာက္တေနရာလည္း ရန္ပြဲေတြလိုက္႐ွင္း
ရမွာ"
ငုဝါကလက္ကာျပကာေျပာလိုက္ၿပီးစဥ္းစားေနသည္။
"ေမေမ ဒီစာေရးဆရာမကေမေမတို႔သူငယ္ခ်င္း
လား အရမ္းဖတ္လို႔ေကာင္းတာပဲ"
"ဟင္ ေပးစမ္း"
သမီးအလတ္မရဲ႕စကားေၾကာင့္ငုဝါသမီးဆီကစာအုပ္
ကိုဆြဲယူလိုက္ၿပီးေယာက်ာၤးျဖစ္သူကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္
ေတာ့ ေက်ာ္ေက်ာ္ မ်က္မွန္ကိုပင့္တင္ကာ
"ႏိုႏိုမလား "
ငုဝါကျပဳံးကာေယာက္က်ာၤးျဖစ္သူကိုစာအုပ္ေထာင္ျပ
လိုက္ၿပီး
"မ်က္ခံုးလႈပ္ေတာ့ ႏိုႏိုမေရ"
...............................................................................
ေဒါက္ ေဒါက္ ေဒါက္
"မႏို မႏို "ီ
ႏိုဒါစာေရးေနစဥ္အခန္းအျပင္ဘက္မွမနီတံခါးကိုထုကာေခၚသံေၾကာင့္တပ္ထားေသာမ်က္မွန္ကိုခြၽတ္ၿပီး
တံခါးထဖြင့္လိုက္၏။
"ညႀကီးသန္ေခါင္ဘာျဖစ္ေနတာလဲ"
"မယ္ေလးေတြေလ"
"ဘာလဲ သရဲေျခာက္ျပန္ၿပီတဲ့လား"
"ဘယ္ကသာ ေတြးမယ္နဲ႔ေဆြးမယ္ ရနိျဖစ္ေနၾကလို႔"
မနီစကားေၾကာင့္သူမအခန္းတံခါးကိုအသာပိတ္လိုက္
ၿပီးအေပၚထပ္သို႔မနီႏွင့္တက္လာခဲ့လိုက္သည္။
"ဟဲ့ သက္တန္႔ေမ ငါ့ ပစၥည္းကိုနင္ကိုင္ခ်င္တိုင္းကိုင္
လို႔မရဘူးဟဲ့"
"မွန္တင္ခံုေပၚမွာေတြ႔လို႔ယူသံုးတာ မွန္တင္ခံုေပၚက
ပစၥည္း ငါ့ပစၥည္းပဲ"
"မရဘူး ကိုယ့္ပစၥည္းကိုယ္သံုး"
အခန္းထဲကဆူညံသံႏွင့္အတူအခန္းတစ္ခုလံုးရစရာမ
႐ွိေအာင္႐ႈပ္ပြကာေခါင္းအံုစြပ္ေတြလည္းျပဲၿပီးလည္မို႔
ေတြကလည္းရစရာမ႐ွိေအာင္အျပင္မွာၾကဲျပန္႔ေန
သည္။
"မနက္တစ္နာရီ ႐ွိေနၿပီဘာျဖစ္ေနၾကတာလဲ"
သက္တန္႔ေမႏွင့္ၿဖိဳးခက္ခက္ေအာင္ကႏိုဒါ့စကား
ေၾကာင့္တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ေခါင္းအံုကိုင္ၿပီး
႐ုိက္ေနရာမွရပ္လိုက္ၿပီး
"မမႏို သက္တန္႔ေမ သမီး ဘီးကိုယူသံုးတယ္"
"မမႏို စဥ္းစားၾကည့္ေလ ေရေမႊးလည္းမဟုတ္ဘူး၊
ေဘာ္ဒိလူ႐ွင္းလဲမဟုတ္ဘူး၊သူ႔ဘီးယူဖီးမိပါတယ္
ေျပာတာရစရာမ႐ွိဘူး"
"႐ွဴးး ေတာ္ၾကေတာ့ ေဘးအိမ္ၾကားရင္မေကာင္းဘူး
အေနာက္ကမယ္ေလးေတြနဲ႔မနီသြားအိပ္ၾကေတာ့
မယ္ေတြးနဲ႔မယ္ေဆြးကအခန္းကိုနာရီဝက္အတြင္း႐ွင္း
ၿပီးအျပင္ကဧည့္ခန္းထဲလာခဲ့"
"သမီးအျပစ္မဟုတ္ဘူး သူ႔ကို႐ွင္းခိုင္း"
"ဘာ ငါတစ္ေယာက္ထဲေတာ့မ႐ွင္းနိင္ဘူး နင္လည္း
ဖြတဲ့အထဲမွာပါတယ္"
"ေတာ္ၾကေတာ့ မ႐ွင္းခ်င္တဲ့သူ ကိုယ့္အထုတ္ကိုယ္
ထုတ္ၿပီးမနက္ျဖန္အိမ္ျပန္ေတာ့"
ႏိုဒါကေျပာၿပီးအခန္းျပင္ထြက္လာေတာ့မယ္ေလးေတြ
ကသူတို႔အခန္းထဲကေနျပဴတစ္ျပဴတစ္ေခ်ာင္းေနၾက
သည္။
ႏိုဒါကလပ္ေတာ့ပ္ကိုျပန္ဖြင့္ကာစာက္ုဆက္ေရးေနရင္း
ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ကိုသတိမထားမိပဲ႐ွိသြားသည္။
"မမႏို "
သူမေဘးမွေခၚသံေၾကာင့္သူမေမာ့ၾကည့္ေတာ့မယ္
ေဘးႏွစ္ေယာက္သူမေဘးေရာက္ေနတာကိုေတြ႕
လိုက္ရသည္။
"အခန္း႐ွင္းၿပီးၿပီလား"
"႐ွင္းၿပီးသြားၿပီ နာရီဝက္ေတာင္႐ွိသြားၿပီ"
"ဟင္ ဟုတ္လား လပ္ေတာ့ပ္ထဲကအခ်ိန္ကိုၾကည့္
လိုက္ေတာ့ႏွစ္နာရီထိုးေနၿပီ
"နာရီဝက္နဲ႔ၿပီးတာကိုအခုမွဘာျဖစ္လို႔လာရတာလဲ"
"သမီးတို႔မမႏိုေဘးေရာက္ေနတာနာရီဝက္႐ွိၿပီ"
"ဟင္ ဒါဆိုအဲ့လိုပဲမတ္တပ္ရပ္ေနတာ နာရီဝက္႐ွိေန
ၿပီေပါ့"
"ဟုတ္တယ္မမႏို"
"အဲ့ဒါဆိုထိုင္ၾက ဘာျဖစ္လို႔မမကိုမေခၚတာလဲ"
"မမကစာထဲမွာစိတ္ဝင္စားေနလို႔မေခၚတာပါ"
"အခန္းထဲမွာ႐ွိေနတဲ့မယ္ေလးေတြမအိပ္ေသးရင္
သြားေခၚလိုက္ "
သူမရဲ႕စကားေၾကာင့္ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္အခန္း
ႏွစ္ခန္းဆီသို႔ထြက္သြားၾကသည္။ မၾကာခင္မယ္ေလး
ေတြအားလံုးေရာက္လာသျဖင့္ႏိုဒါကဆိုဖာဆီသို႔ေမး
ေငါ့ျပကာ
"အဲ့ဒီမွာထိုင္ၾက မမႏိုရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြကမင္းတို႔မိ
ဘမင္းတို႔အစ္ကိုေတြဆိုတာသိတယ္မဟုတ္လား"
"သိပါတယ္"
အားလံုးၿပိဳင္တူေခါင္းညိတ္ၿပီးေျပာလိုက္သျဖင့္ႏိုဒါက
ျပဳံးလိုက္ကာ
"တစ္ကယ္လို႔ မမႏိုနဲ႔သူတို႔ေတြတစ္ကယ့္သူငယ္ခ်င္း
အရင္းေခါက္ေခါက္ေတြမဟုတ္ရင္ ညီမေလးတို႔ဒီကိ
ေရာက္လာပါ့မလား"
ႏိုဒါ့စကားေၾကာင့္သူမတို႔ေတြတစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္
ေယာက္ၾကည့္လိုက္ၾကၿပီး
"သူငယ္ခ်င္းမရင္းရင္ေတာ့ေရာက္မွာမဟုတ္ဘူး
မမႏို"
အားလံုးထဲတြင္အသြက္ဆံုးျဖစ္ေသာသဲသုတစကား
ေၾကာင့္ႏိုဒါရယ္လိုက္ၿပီး
"မမတို႔တုန္းကဆိုေျပာျပမယ္၊ေအာင္ေအာင့္သမီး
ဘယ္သူလဲ"
"သမီးပါ "
သဲသုတကလက္ေလးေထာင္ကာေျပာလိုက္သျဖင့္
"ေအာင္ေအာင္ဆို မမႏိုဆီကပိုက္ဆံေခ်းသလား
မေမးပါနဲ႔"
"ဟင္ ေဖေဖကဟုတ္လား "
"ဟုတ္တယ္ မယ္ေပ်ာ္ေလးက႐ွက္စရာမလိုဘူး၊
ေယာက်ာၤးေလးဆိုတာအဲ့လိုပဲ၊သူေခ်းသြားၿပီးရင္ဆယ္
ခါမွာသံုးခါေတာ့ျပန္ရတယ္ ခုႏွစ္ခါကအလကားေပး
လိုက္ရတယ္၊ ကဲ့ အဲ့လိုစိတ္ဆိုးေစတာဆို ေအာင္
ေအာင့္သမီးမယ္ေပ်ာ္ေလးကမမဆီေရာက္လာပါ့မ
လား သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ အခ်စ္ဆံုးတစ္သက္လံုးပဲ၊အ
မ်ားစုကေတာ့ အေပၚယံေၾကာထားၾကတယ္၊မမတို႔က်
ေတာ့မေတြ႔တဲ့ႏွစ္ဆယ့္တစ္ႏွစ္မွာေခၚေျပာသိပ္႐ွိၾကတာမဟုတ္ဘူး၊ ဒါေပမဲ့ရင္ထဲမွာအျမဲပဲမမတို႔ခုႏွစ္
ေယာက္႐ွိၾကတယ္၊အခုသူတို႔အကူညီလိုေတာ့ညီမ
ေလးတို႔ကို မမကလက္ခံေပးတာပဲ ေတာ္႐ုံစိတ္နဲ႔ဆို
လက္ခံမလား၊မမကစာေရးတဲ့သူေနာ္ စိတ္႐ႈပ္ခံတာမ
ဟုတ္ဘူး"
"ဒါဆို မမႏိုအပါအဝင္သူငယ္ခ်င္းငါးေယာက္က
တကၠသိုလ္မွာမခြဲအတူတူေပါ့ေနာ္"
"ဟုတ္တာေပါ့ မယ္ေပ်ာ္ေလးနဲ႔မယ္ဆူေလးရဲ႕မိဘေတြ
ဆိုပိုဆိုးမခြဲခ်င္လို႔တစ္သက္လံုးလက္တြဲတာပဲၾကည့္
ေတာ့"
"မမႏို က်ေတာ့ေရာ ခ်စ္သူမ႐ွိဘူးလား"
"အဟင္း ဟင္း သံုးလက္မေထာင့္ကိုဝတ္ၿပီးေပမွီ
ေထာင့္မွီေတြၾကားထဲေနေနရတဲ့မမကိုဘယ္သူကစိတ္
ဝင္စားမွာလဲ"
"မွာတယ္ မမႏို "
"ဟင္ မမကမွားတယ္ေျပာစမ္းပါအံုးမယ္ငိုေလးရဲ႕"
"ကိုႀကီးရဲ႕ဒိုင္ယာရီထဲမွာ မမႏိုကအျမဲတမ္းပါတယ္"
"မယ္ငိုေလးရဲ႕ကိုႀကီးက"
"ကိုႀကီးထြန္းထြန္းပါ"
"ဟင္ ဒါဆို ေမ့ရဲ႕ကိုႀကီးေရာပဲ"
သက္တန္႔ေမစကားေၾကာင့္ႏိုဒါမ်က္လံုးျပဴးးသြားကာ
"တူတူကဘာတဲ့လဲ"
"ကိုႀကီးရဲ႕ဒိုင္ယာရီမွာ အျမဲအႏွစ္နာခံတတ္တဲ့ေပမမွီ
ေထာင့္မမွီနဲ႔သံုးလက္မေဒါက္ကိုအျမဲစီးတတ္တဲ့ႏိုဒါ
ဆိုတဲ့ေကာင္မေလးကိုစြဲလန္းေနပါတယ္တဲ့"
"ဟယ္"
"ဟင္"
"ဘုရားေရ မထင္ရဘူး တစ္ကယ္ဟုတ္လို႔လားမယ္
ေဆြးရယ္"
"ဟုတ္ပါတယ္ဆို "
သက္တန္႔ေမကခက္သြက္သြက္ေခါင္းညိတ္ၿပီးေျပာလိုက္သလို၊ႏိုဒါကမတ္တပ္ထရပ္ၿပီး
"ဗိုက္ဆာၾကလား"
"ဆာတယ္ မမႏို"
"ဆာရင္ မီးဖိုထဲသြားၿပီး႐ွိတာသြားစားၾကမယ္လာခဲ့
ၾက"
သူမေျပာၿပီး အိမ္ေအာက္ထပ္သို႔ဆင္းလာခဲ့သည့္တိုင္
သူမ မထင္ထားေသာထြန္းထြန္းႏွင့္တူးတူးကသူမကို
စိတ္ဝင္စားတယ္ဆိုတာကို........
................................................................................
ဟိုင္း
လပ္ေတာ့ပ္မွန္သားျပင္ေပၚကဟိုင္းစာတန္းေလးကို
ၾကည့္ၿပီးႏိုဒါ သက္ပ်င္းခ်မိ၏။
ဟိုင္း
ေနေကာင္းလား ႏိုႏိုမ......
ေကာင္းတယ္နင္ေရာ.......
တူးတူးဆီကျပန္ေျဖလာမည့္စာေၾကာင္းကိုၾကည့္ၿပီး
သူမ၏ဘယ္ဘက္ရင္ဘတ္ကိုစမ္းမိလိုက္၏။
ေကာင္းတယ္ ကေလးေတြေရာဘယ္လိုေနလဲ.......
ေကာင္းပါတယ္ ငယ္ရြယ္သူေတြဆိုေတာ့နဲနဲေျပာရတာ
ေပါ့........
နင္ဘာလိုခ်င္လဲ ငါျပန္လာဖို႔ မလိုေတာ့ဘူး........
ဘာမွမလိုခ်င္ပါဘူး ...............
နင္စာေရးေနတာလား ငါအေႏွာင့္ယွက္ေပးသလိုျဖစ္
ရင္ေျပာေနာ္...........
မေရးပါဘူး နင့္ကိုေမးစရာ႐ွိလို႔ ေမးရင္ေကာင္းမလား
မေမးရင္ေကာင္းမလားလို႔စဥ္းစားေနတာ........
ေမးေလ ဘာေမးမလို႔လဲ..........
နင့္မွာခ်စ္သူ႐ွိလား..........
ေမးတာကိုမေျဖပဲေနေနသျဖင့္ႏိုဒါမ်က္ေမွာက္ကုတ္
လိုက္ၿပီး စာကိုဆက္႐ုိက္လိုက္သည္။
ဧကနၱခ်စ္သူေတြဘယ္ေလာက္႐ွိလို႔မေျဖနိင္ရေသး
တာလဲ........
အဲ့ဒီ့ေမးခြန္းကိုငထြန္းကိုေမးၿပီးၿပီလား.......
ဟင္ ဘာျဖစ္လို႔လဲ......
ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး လုပ္စရာ႐ွိလို႔ငါလိုင္းေအာက္ေတာ့
မယ္ ဘိုင္.......
"ဟင္ ဘယ္လိုႀကီးလဲ ေျဖတာေတာင္ဒီေလာက္ခက္ရ
လား မယ္ငိုေျပာသလိုမ်ား ဟာ မဟုတ္ပါဘူး "
ႏိုဒါ ေခါင္းခါလိုက္ကာ လပ္ေတာ့ပ္ကိုပိတ္လိုက္၏။
...............................................................................
မမေရ အေ႐ွ႕မွာ ေခါင္းငံု႔ကာေျခစံုရပ္ကာ ကြၽန္ေတာ္
ေက်ာက္႐ုပ္ျဖစ္ေန.........ေျပာဖို႔ၾကံစည္ထားတဲ့စကား
လံုးေတြ ေပ်ာက္ဆံုးသြား......မရယ္ပါနဲ႔မမရယ္....
ဒီေကာင္ခ်စ္တာ မမတစ္ေယာက္ပဲသိလား.....ကြၽန္
ေတာ္ဟာ မ ကိုအခ်စ္ႀကီးခ်စ္မိေနၿပီ....
"ဟဲ့ အိမ္ေ႐ွ႕မွာဂစ္တာနဲ႔ဆိုေနၾကတာ"
"ဟယ္ အပ်ိဳႀကီးကိုလား"
"ဟုတ္ပ အပ်ိဳႀကီးစြံေနပံုမ်ားဟာ"
မယ္ေလးေတြကေျပာၿပီးအိမ္ေပၚထပ္ျပတင္းေပါက္
ကေနအျပင္ဘက္ကိုေခ်ာင္းၿပီးျပဳံးစိျပဳံးစိျဖစ္ေနၾက
သည္။
"မမေရ ခ်စ္တယ္ကြာ"
"သိပ္ခ်စ္တယ္မမေရ"
"မမေရ႐ူးၿပီ"
အိမ္အျပင္ဘက္႐ွိအမိုးဖြင့္ကားေပၚတြင္ဂစ္တာထိုင္
တီးေနေသာလူငယ္သံုးေယာက္ရဲ႕အသံေၾကာင့္စာေရး
ေနေသာႏိုဒါ မ်က္မွန္ကိုဆတ္ကနဲဆြဲခြၽတ္လိုက္ၿပီး
ေနရာမွထလာခဲ့သည္။
"ဟဲ့ မယ္ေလးေတြအဲ့ဒါဘာလုပ္ေနတာလဲ၊သြားကိုယ့္
ေနရာကိုယ္သြားၾက"
သူမအသံေၾကာင့္ေကာင္မေလးေတြလ်ွာေလးထုတ္ျပဳံး
စိစိလုပ္ကာအခန္းထဲသို႔ေျပးဝင္သြားၾကသည္။
"ဟုတ္ပါတယ္ ကြၽန္မအိမ္ေ႐ွ႕မွာလာဆိုေနလို႔ပါ"
".............."
"အိမ္မွာအပ်ိဳေလးေတြ႐ွိတယ္ဆိုတာလဲမွန္ပါတယ္
ဒါေပမဲ့သူတို႔ရည္ရြယ္ၿပီးလာဆိုေနတာက၊အပ်ိဳဟိုင္း
ႀကီးကြၽန္မ႐ွင့္ သိရင္လည္းလာေခၚပါေတာ့႐ွင္"
ႏိုဒါကေျပာၿပီးဖုန္းကိုပိတ္ကာစားပြဲေပၚသို႔ပစ္တင္
လိုက္၏။
"ခစ္ ခစ္"
"အဟင္း ဟင္း "
"ဟား ဟား မမႏိုတို႔ကေတာ့လုပ္ခ်လိုက္ၿပီ"
"ေဩာ္ ျဖစ္ရမယ္မႏိုရယ္"
အဝတ္မီးပူတိုက္ၿပီးသားကိုသယ္လာေသာမနီကႏိုဒါ့ရဲ႕အေျပာေၾကာင့္ရယ္၍ငို၍မရေသာမ်က္ႏွာျဖစ္သြားသ
လို၊အခန္းထဲမွမယ္ေလးေတြကဗိုက္နိပ္ကာရယ္ရင္း
သေဘာေတြက်ေနၾကေတာ့သည္။

ဆက္ရန္
ေက်းဇူးတင္လ်က္ ႏိုဒါ UK
15.09.16
သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ (Best friends forever )
                အပိုင္း ၄

သဲသုတ (ေပ်ာ္မယ္)
သူမက ဦးေအာင္ေအာင္ႏွင့္ေဒၚသဲပြင့္တို႔ရဲ႕တစ္ဦး
တည္းေသာသမီး၊ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္ၿပီးတစ္ခါတေလ
တကိုယ္ေကာင္းဆန္သည့္စိတ္ေလး႐ွိသည္။
"သဲသဲရယ္ စိတ္ညစ္ပါတယ္ စာေမးပြဲပဲနီးေနၿပီ ဂစ္
တာတစ္လက္နဲ႔ စာရြက္ေတြလည္းၾကဲလို႔ မိန္းကေလး
တဲ့အခန္းကေႁမြဝင္ေခြလို႔ရၿပီ"
"ဟာ ေမႀကီးကလည္းအာ႐ုံလာေဏွာက္တယ္ကြာ
ဒီမွာသီခ်င္းေရးေနတာ မရေသးလို႔ ဦးေဏွာက္စားေန
တာ"
"ဘာ ညည္းကိုယ္ညည္းဘာမွတ္ေနလဲ မျဖစ္ေသးဘူး
ကိုေအာင္နဲ႔တိုင္ပင္ေတာ့မယ္"
"ေမႀကီးကလည္း သားတစ္ခ်က္ေျပာရင္ ေဖႀကီးေခါင္း
ညိတ္တာလည္းသိသားနဲ႔လအခ်ိန္ကုန္တယ္"
"ညည္း ညည္းေတာ့ေနာ္ မိန္းကေလးတဲ့ ကိုေအာင္ဖ်က္
စီးထားလို႔ ေယာက်ာၤးေလးပံုျဖစ္ေနတာ၊မိန္းကေလး
ျဖစ္ၿပီးေယာက္က်ားေလးလိုေနတာ မျဖစ္ေသးဘူး ေအး
ညည္းစကားတစ္ခြန္းကိုနားေထာင္မလားငါ့စကားကို
နားေထာင္မလား ျပရေသးတာေပါ့"
"ဟာ ေမႀကီးမညစ္နဲ႔ သားေျပာေပမယ့္ေမႀကီးတစ္ည
ေျပာရင္ရတယ္ စိတ္ညစ္ပါတယ္"
ေက်ာခိုင္းၿပီးထြက္သြားေသာအေမျဖစ္သူကိုၾကည့္ၿပီး
သဲသုတဂစ္တာကိုတေဒါင္းေဒါင္းေခါက္ပစ္လိုက္ေတာ့
သည္။
................................................................................
"ကိုေအာင္ရယ္ ႐ွင့္သမီးကအဆိုေတာ္႐ူးလား၊သီးခ်င္း
ေရးဆရာ႐ူးလား စိတ္ညစ္ပါတယ္"
"ညစ္မေနနဲ႔ ဒီႏွစ္႔က်ရင္ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔တိုင္
ပင္ၿပီး တစ္ေနရာသြားပို႔မယ္"
"ေဘာ္ဒါေဆာင္လိုမ်ိဳးလား "
"မဟုတ္ပါဘူး ခပ္ဆင္ဆင္ပါပဲ အခုတက္သစ္စစာေရး
ဆရာမႏိုဒါ ကိုသိလား"
"သိတာေပါ့ ဟိုတေလာေလးတင္သူ႔ ဝတၳဳ ကိုတီဗြီထဲမွာ
ေၾကာ္ျငာသြားတာ"
"ဟုတ္တယ္ သူ႔ဆီမွာသြားထားမယ္"
"အဲ့ဒါဆို ေသခ်ာေပါက္ေအာင္နိင္မလား"
"မသိဘူး မင္းေျပာတာထက္ေတာ့နားေထာင္မယ္လို႔
ထင္တာပဲ"
ဘုတ္
အိမ္ထဲကမိဘႏွစ္ပါးေျပာသည့္စကားကိုက်ဴ႐ွင္ကျပန္
လာေသာသဲသုတၾကားၿပီးေက်ာပိုးအိတ္ကိုအိမ္ေ႐ွ႕တြင္ပစ္ခ်လိုက္ကာေဘးကပန္းအိုးကိုကန္ပစ္လိုက္၏။
ဟူး ေက်ာင္းမဆက္တက္ပဲ သီးခ်င္းသာေရးလိုက္ခ်င္
ေတာ့တယ္ စာေတြမက်က္ခ်င္ဘူး
"ဟင္ သဲသုတ ညည္းဘာေျပာလိုက္လဲ"
"အယ္ ဘာမွမဟုတ္ဘူးေမေမ သားဟိုဘက္အိမ္သြား
ၿပီ"
အိမ္ထဲမွဘြားကနဲေပၚလာေသာအေမေၾကာင့္သူမျခံ
ျပင္သို႔အေျပးေလးထြက္ေျပးလာခဲ့ေတာ့သည္။
................................................................................
"ဟဲ့ ညကဘယ္သူေတြလဲ မမကိုလာပိုးၾကတာ"
"သိဘူးေလ နင္ကလည္းၿငိမ္ၿငိမ္ေနစမ္း"
သက္တန္႔ကေျပာၿပီးသူမဆံပင္ပံုေဖာ္ေပးေနေသာလ
ရိပ္ခ်ိဳရဲ႕ဆံပင္ကိုေဆာင့္ဆြဲလိုက္၏။
"အား နာတယ္ ေျဖးေျဖးလုပ္ပါ"
"လုပ္ေနတာပဲ နင့္ေခါင္းကိုကဟိုဘက္၊ဒီဘက္လွည့္
ေနလို႔ ဟဲ့ဟဲ့ ငိုမယ္မၾကံနဲ႔ေနာ္ ငါနင့္ကိုအရမ္းလုပ္တာ
မဟုတ္ဘူး"
သူမတို႔ငါးေယာက္အိမ္ေပၚထပ္႐ွိေလသာေဆာင္တြင္
ထိုင္ေနၾကၿပီးသဲသုတကဂစ္တာတစ္လက္၊စာရြက္
တစ္ရြက္၊ေဘာပင္တစ္ေခ်ာင္းႏွင့္အလုပ္႐ႈပ္ေနၿပီး၊ဗီး
နပ္စ္ကကင္မရာတစ္လံုးႏွင့္အေပၚထပ္ကေနအေဝး
သို႔ခ်ိန္ကာ႐ုိက္ေနသည္။ သက္တန္႔ေမကလရိပ္ခ်ိဳဆံ
ပင္ကို ေဖ့စ္ဘြတ္တြင္လုပ္ျပေနေသာအတိုင္းဖုန္းကို
ၾကည့္လိုက္ဆံပင္ကိုလုပ္လိုက္၊လႈပ္သြားေသာလရိပ္
ခ်ိဳေခါင္းကဆံပင္ကိုဆြဲလိုက္ႏွင့္သူတစ္ေယာက္ထဲအ
လုပ္႐ႈပ္ေနသည္။
"သက္တန္႔ကလည္း လရိပ္သနားပါတယ္ ေျဖးေျဖး
လုပ္လည္းရသားနဲ႔ "
"ၿဖိဳးခက္ခက္ေအာင္ကလွမ္းေျပာသျဖင့္သက္တန္႔ေမ
ကမ်က္ႏွာမဲ့လိုက္ၿပီး
"အဲ့ဒါဆို နင္တစ္လွည့္လာထိုင္ေလ"
"အမေလး မထိုင္ခ်င္ပါဘူး အခုေတာင္ ငါကဘာပံုဆြဲ
ရင္ေကာင္းမလဲစဥ္းစားတာ"
"အင္း နင္ေျပာမွပဲ ေမးမယ္ ေမးမယ္နဲ႔မေမးရေသးဘူး
နင္တို႔ဘာေတြဒီေလာက္ဝါသနာပါလို႔စာေမးပြဲက်တာ
လဲ၊ ငါကေတာ့ ဝါသနာေၾကာင့္မဟုတ္ဘူးစာမက်က္
ခ်င္လို႔က်တာ"
သက္တန္႔ေမစကားေၾကာင့္ၿဖိဳးခက္ကမ်က္ႏွာမဲ့လိုက္ၿပီး
"႐ွင္းသြားတာပဲ ငါလည္းစာမက်က္ခ်င္လို႔ဝါသနာက
ေတာ့ပန္းခ်ီဆရာျဖစ္ခ်င္တာလည္းပါတယ္၊နင္က
ေရာ ဗီးနပ္စ္"
"တူတူပဲ စာမက်က္ခ်င္ဘူး ငါကေတာ့ ဓတ္ပံုပညာ႐ွင္
ပဲျဖစ္ခ်င္တယ္"
"ဟိုတစ္ေယာက္ေတာ့ေမးစရာမလိုဘူးထင္တာပဲ"
ၿဖိဳးခက္ကေခါင္းမေဖာ္တမ္းအလုပ္႐ႈပ္ေနေသာသဲသု
တကိုေမးေငါ့ျပလိုက္သျဖင့္အားလံုးသဲသုတကိုဝိုင္း
ၾကည့္လိုက္ၾကသည္။
"မဝါ ပဲ စဥ္းစားၾကည့္ေလ မယ္ေလးေတြ႐ွိလို႔လာဆို
တယ္ဆိုလူၾကားေကာင္းေသးတယ္ အခုေတာ့ကြၽန္မ
လိုသူတို႔အေမအရြယ္ႀကီးကိုလာပိုးၿပီးဆိုတယ္ဆို
ေတာ့ သူတို႔ေတြလာရြဲ႔တာပဲျဖစ္ရမယ္"
ဧည့္ခန္းထဲကႏိုဒါ့အသံေၾကာင့္သူမတို႔ေတြတိုးတိုးဟု
လက္ညိဳးေလးေတြပါးစပ္နားကပ္လိုက္သလိုဂစ္တာ
တီးေနေသာသဲသုတကဂစ္တာကိုတိကနဲရပ္လိုက္
သည္။
"မႏိုကလည္းအပ်ိဳႀကီးသာဆိုတယ္ မယ္ေလးေတြနဲ႔
ၿပိဳင္လို႔ေတာင္ရေသးတယ္လန္းတာ(စာေရးသူစိတ္
ကူးယဥ္ ��) ဒီတစ္ခါလာဆိုရင္သာထြက္ၿပီးေျပာလိုက္
ေပါ့"
"ေျပာမွာစိတ္သာခ်  ေဩာ္ ဒါနဲ႔ မဝါတူေလးေရာဘယ္
လိုလဲေမးထားလား"
"အဆင္ေျပပါတယ္ သူကသူ႔လုပ္အားခနဲ႔စက္မႈ့
ေက်ာင္းတက္ေနရေတာ့ ဒီလိုအလုပ္မ်ိဳးလက္ခံတယ္"
"ဒါဆိုလည္း မယ္ေလးေတြကိုေျပာျပလိုက္မယ္ မဝါ
သမီးေရာ စာလိုက္နိင္လား မလိုက္နိင္ရင္ဒီမွာလာ
တက္ခိုင္းေလ"
"ရတယ္ မႏို သမီးကစာေတာ္တယ္"
"ေဩာ္ ဟုတ္သားပဲ အကိုဝမ္းကြဲကေတာင္ဒီေလာက္
စာေတာ္ေနတာ မဆန္းပါဘူး"
ႏိုဒါႏွင့္မဝါထြက္သြားမွသူမတို႔ေတြတစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ
တစ္ေယာက္ၾကည့္ကာ
"စက္မႈ့ေက်ာင္းသားက"
"ငါတို႔ငါးေယာက္ကို"
"စာသင္ေပးမယ္တဲ့"
"ဟာ မျဖစ္နိင္ဘူး"
"အား....."
သူမတို႔ငါးေယာက္တစ္ေယာက္တစ္ခြန္းစီအေျပာေနာက္ဆံုးလရိပ္ခ်ိဳကေအာ္လိုက္သျဖင့္က်န္သည့္ေလး
ေယာက္လန္႔သြားၾကသည္။
"ဟဲ့ လရိပ္ ဘာျဖစ္လို႔ေအာ္တာလဲ"
ေအးေလ လန္႔သြားတာပဲ"
"ကလူကလူ ငါ့လိပ္ျပာျပန္လာခဲ့"
"နင္တို႔ကဘာသိလို႔လဲ ငါတို႔နဲ႔မတိမ္မယိမ္႐ွက္စရာ
ႀကီး"
လရိပ္ခ်ိဳစကားေၾကာင့္က်န္သည့္ေလးေယာက္မ်က္ႏွာ
ေလးေတြ႐ႈံမဲ့ကုန္ၾကသည္။
...............................................................................
နံနက္ေစာေစာမယ္ေလးမ်ားေက်ာင္းစတက္မည့္ေန႔ျဖစ္
သလိုအားလံုးကအဆင္သင့္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ေနရသ
ျဖင့္ေျပးလႊာေအာ္ဟစ္ေနၾကသည္။
"ဟဲ့ လရိပ္ ျမန္ျမန္ထြက္ငါဝင္ကလည့္"
"ဟာ ငါလည္းအခုမွဝင္တာ ေအာက္ကိုသြား"
ေရခ်ိဳးခန္းႏွင့္အိမ္သာတြဲထားသျဖင့္ သူမမ်က္ႏွာသစ္
ခ်င္သျဖင့္သဲသုတေအာက္ထပ္သို႔ဆင္းေျပးလာခဲ့သည္
ေဒါက္ ေဒါက္
"မနီပါ အိမ္သာသြားမလို႔လား"
"မ်က္ႏွာသစ္မလို႔"
"မႏို အခန္းထဲသြားသစ္ေလ"
"ဟာ ေတာ္ၾကာႏိုးသြားရင္စိတ္ဆိုးေနပါ့မယ္ "
"မနီကအခုမွဝင္တာ"
အိမ္သာထဲမွာ အေပါ့အပါးသြားၿပီးရင္လက္ေဆးဖို႔ေရ
စဥ္ပါသျဖင့္သူမေရာက္လာေသာလည္းအပ်ိဳႀကီးအခန္း
ဝင္ရမွာမ်က္ခံုးခပ္လႈပ္လႈပ္ပင္။
"ဘယ္ေတာ့ ၿပီးမွာလဲ မနီက"
"မသိဘူး မေန႔ကခ်ဥ္ေပါင္ဟင္းခ်ိဳေတြေသာက္ၿပီးဝမ္း
သြားေနတာ"
"ရက္ခ္ ေတာ္ၿပီ မမႏိုအခန္းပဲသြားေတာ့မယ္"
သဲသုတ သြားပြတ္တံႏွင့္သြားတိုက္ေဆးဘူးကိုကိုင္ကာ
ႏိုဒါ့အခန္းတံခါးဘုကိုေျဖးေျဖးခ်င္လွည့္ကာတြန္းဖြင့္
လိုက္၏။ ေအးျမေသာေလစိမ့္စိမ့္ေလးကရင္ဝသို႔တိုး
လာသလို ေမႊးရနံ႔သင္းသင္းေလးကႏွာေခါင္းဝသို႔တိုး
လာသည္။ ကုတင္ေဘး႐ွိႀကီးမာေသာလိုက္ကာႀကီးက
ပိတ္ထားသလို၊ကုတင္ေဘးတဖက္တခ်က္႐ွိညမီး
ေရာင္ျပာလဲ့လဲ့ေၾကာငိ့ထူထဲေသာေစာင္ႀကီးတြင္ႏိုဒါ
ေရာက္ေနမွန္းသိလိုက္ရသည္။
သဲသုတ ေျခဖ်ားကိုအသာေထာက္ရင္း ေရခ်ိဳးခန္းဆီသို႔
တစ္လွမ္းခ်င္လာခဲ့သလို၊ရင္ေတြကတဒိတ္ဒိတ္ခုန္ေန
၏။ အပ်ိဳႀကီးမမအခန္းသို႔ မနီကလြဲလို႔မည္သူမွမဝင္ရ
တာသူမ၊မသိမဟုတ္သိသည္။ အခုထတာေနာက္က်
သျဖင့္ႏိုဒါ့ေရခ်ိဳးခန္းကိုခိုးသံုးေနရေသာလည္းရင္ကတ
ဒိတ္ဒိတ္ သူခိုးလူမိမွာလည္းစိုးသည္။
ကလင္ ကလင္ ကလင္
" အိုႏိုး ဒုကၡပဲ"
ႏိုဒါ့အိပ္ယာေဘး႐ွိ နာရီစက္ႏိုးသံေၾကာင့္သဲသုတျမန္
ျမန္မ်က္ႏွာသစ္လိုက္ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွ ေလးဘက္
ေထာက္ကာထြက္လာလိုက္၏။ ႏိုဒါကကုတင္ေပၚတြင္
ထိုင္ေနၿပီး မ်က္စိမွိတ္ထားကာလက္ႏွစ္ဖက္ကိုေျမႇာက္
ၿပီးအပ်င္းေက်ာဆြဲလိုက္သျဖင့္နံရံကပ္ေဘးတိုက္မွန္ဘီ႐ုိေဘးတြင္အသာေလးဝပ္ေနလိုက္သည္။
ႏိုဒါကကုတင္ေပၚမွဆင္းကာေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားမွ
သဲသုတအခန္းျပင္သို႔ေျပးထြက္လာၿပီး ဟူးကနဲသက္
ပ်င္းခ်နိင္ေတာ့သည္။
"မယ္ေပ်ာ္ ျမန္လိုက္တာ မ်က္ႏွာသစ္တာ"
"ဟင္ ျမန္တယ္ ဟုတ္လား သားမွာေတာ့ တကမၻာၾကာ
တယ္ မနီေရ "
"ဟယ္ ေပါက္ေပါက္႐ွာ႐ွာ ငါးမိႏွစ္ေတာင္မျပည့္ေသး
တာ"
အေပၚထပ္သို႔ေအာ္ေျပာကာေျပးတက္သြားေသာသဲသု
တကိုၾကည့္ၿပီးမနီေခါင္းကုတ္ကာေျပာလိုက္သည္။
..............................................................................
ေနာက္မွာ တစ္ေတာက္ေလ်ွာက္လံုးပါလာေသာလူ
တစ္ေယာက္ေၾကာင့္လရိပ္ခ်ိဳေျခဖ်ားလက္ဖ်ားေတြေအး
လို႔ေနသည္။ ဒီေန႔အားလံုးအတူတူအျပင္သြားၾကၿပီး
သူမေခါင္းထဲညီစီစီျဖစ္သျဖင့္လမ္းထိပ္တြင္သူမကို
ခ်ေပးကာျပန္ထြက္သြားသျဖင့္လမ္းထဲကိုသူမတစ္
ေယာက္ထဲဝင္လာရျခင္းျဖစ္သည္။
"ေဟ့ ဒီမွာ "
ဘုရားေရ သူမစိတ္ထဲကဘုရားတလိုက္ၿပီး လမ္းကို
ခပ္သြက္သြက္ေလ်ွာက္လိုက္၏ ပူျပင္ေသာေန႔လည္
တြင္လူေတြသိပ္မထြက္ေသာေၾကာင့္သူမႏွင့္ထိုလူ
သာႏွစ္ေယာက္ထဲ၊ ဒီလိုျဖစ္ရတာဟိုေလးေယာက္
ေၾကာင့္ဟုအျပစ္တင္ကာသူမမ်က္ရည္ဝိုင္းသြားရ
သည္။
"ေဟ့ ဒီမွာေခၚေနတာမရဘူးလား "
လူရြယ္ကသူမအေ႐ွ႕ဘက္ပိတ္ၿပီးရပ္ကာေျပာလိုက္
သျဖင့္သူမလန္႔ကာရပ္လိုက္သည္။
"ဒီလမ္းထဲမွာ စာေရးဆရာမႏိုဒါ ေနတယ္မဟုတ္လား
အိမ္နံပတ္မမွတ္မိေတာ့လို႔သိရင္ေျပာျပေပးပါ"
"ညာဘက္ျခံေလးျခံေျမာက္ကသူ႔အိမ္ "
"ေက်းဇူးပဲ"
လူရြယ္ကေျပာၿပီးသူမေ႐ွ႕ကေနေျခလွမ္းၾကဲႀကီးေတြ
ႏွင့္ထြက္သြားသျဖင့္သူမအခုမွအေၾကာက္ေျပသြား
ရသည္။
ဂိတ္တံခါးေဘးကလ်ပ္စစ္ေခါင္းေလာင္းကိုနိပ္ၿပီး
ခြန္းသာၾကည္ရပ္ေစာင့္ေနလိုက္သည္။
"ဘယ္သူနဲ႔ေတြ႔ခ်င္လို႔လဲကြဲ႔"
အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ထြက္လာၿပီးေမးလိုက္သျဖင့္
"ကြၽန္ေတာ္ ဆရာမႏိုဒါနဲ႔ေတြ႔ခ်င္လို႔ပါ"
"မ႐ွိဘူး သူနဲ႔ခ်ိန္းထားလို္႔လား"
"မခ်ိန္ထားပါဘူး ကြၽန္ေတာ့္အေဒၚကလမ္းၾကဳံရင္ဝင္
ေတြ႔လိုက္ပါလို႔ေျပာလို႔ပါ"
"ေဩာ္ မဝါရဲ႕တူေလးလား မႏိုျပန္လာရင္ေျပာေပး
မယ္ေနာ္ ဟင္ လရိပ္ တစ္ေယာက္ထဲလား မႏိုတို႔ေရာ"
အမ်ိဳးသမီးစကားေၾကာင့္ခြန္းသာၾကည္ သူ႔ေနာက္မွ
မိန္းကေလးကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္မိသည္။
"သူတို႔သြားစရာ႐ွိလို႔ဆက္သြားၾကတယ္"
"လာ လာေနကလည္းအရမ္းပူတယ္ ဒီက ကေလးေရာ
မႏိုကိုဘာေျပာေပးရမလဲ"
"ရတယ္ အေဒၚ ကြၽန္ေတာ္ေနာက္မွဆက္သြယ္မယ္"
သူကေျပာၿပီးေဘးမွာေခါင္းငံု႔ရပ္ေနေသာေကာင္မေလး
ကိုမ်က္ေမွာက္ၾကဳတ္ကာၾကည့္ၿပီးထြက္လာခဲ့သည္။
ဘယ္လိုေကာင္မေလးလည္းမသိဘူး၊ေမးတုန္းကမ႐ွိ
ဘူးအျပင္ထြက္သြားတယ္ဆိုၿပီးေရာ၊ေနကလည္းပူ
လမ္းထိပ္ထြက္ရမွာလည္းအေဝးႀကီး ေတာ္ေတာ္ကိုယ္
ခ်င္းမစားတဲ့မထံုတတ္ေတး.......သူ႔စိတ္ထဲကပြစိပြစိလုပ္ကာထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္။
...............................................................................
"ဟား ဟား ဟား "
"အဟင္း ဟင္း ဟင္း "
"ျဖစ္ရမယ္လရိပ္ရယ္"
"ေနပူပူနဲ႔ေတာ္ေတာ္တင္းသြားမွာပဲနင့္ကို"
"မတတ္နိင္ဘူးေလ ငါလည္းငါ့ေနာက္လိုက္တယ္ထင္
လို႔ေပါ့ ဆက္ေျပာမလို႔ပဲသူကအျမန္ထြက္သြားေတာ့
မေျပာျဖစ္လိုက္တာ"
"ေနပူလို႔နင္ပဲတစ္လွမ္းခ်င္ေလ်ွာက္ေနတာ"
"သနားပါတယ္ေနာ္ ငါတကယ္မရည္ရြယ္ပါဘူး"
"ငါကေတာ့ ေပ်ာ္တယ္ သူ႔စိတ္ထဲမွာလရိပ္ကေရာက္
ေနေလာက္ၿပီ ဒီေကာင္မေလးငါ့ကိုပညာျပတာငါလည္း
ျပန္ျပမွာပဲဆိုၿပီးနင့္ကိုပဲတာဂက္ထားမွာ ငါတို႔လႊတ္
တာေပါ့"
"ဟင္ ဟုတ္လား ငါတကယ္မရည္ရြယ္ပါဘူး ငါ့ကိုစာ
ႀကီးပဲေမးရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ငါေၾကာက္တယ္"
"သဲသု နင္ကလည္းေၾကာက္ေအာင္သြားေျပာေနၿပီ
လရိပ္နင္ကလည္းျပန္ေတြ႔ရင္ေသခ်ာ႐ွင္းျပၿပီးေတာင္း
ပန္လိုက္"
သက္တန့္ေျပာလိုက္သျဖင့္သဲသုတကမ်က္ႏွာကိုမဲ့ျပ
လိုက္ၿပီး
"သူက ဘာျဖစ္လို႔ေတာင္းပန္ရမွာလဲ မရည္ရြယ္ဘူးလို႔
ေျပာထားတယ္ေလ"
"အို႔ ေတာင္းပန္ရမွာေပါ့ မရည္ရြယ္ေပမယ့္ျဖစ္ၿပီးသြား
ၿပီေလ၊ျပန္ေတာင္းပန္လိုက္လရိပ္"
"ေတာင္းပန္စရာမလိုဘူး လရိပ္"
"ေတာ္ၾကေတာ့ ဘာမဟုတ္တာနဲ႔စကားမ်ားခ်င္ေနၾက
တယ္ သူ႔မ်က္ႏွာရိပ္မ်က္ႏွာကဲၾကည့္ၿပီးေျပာလိုက္"
ဗီးနပ္စ္ထေအာ္မွပဲသဲသုတႏွင့္သက္တန္႔တစ္ေယာက္
မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ကာမ်က္ေစာင္းထိုးလိုက္ၾက
သည္။
"လရိပ္မပူနဲ႔ ဆရာဆိုတာစိတ္႐ွည္တယ္၊ေတာင္းပန္
ရင္ခြင့္လႊတ္ေပးရတယ္၊႐ွင္းျပရင္လြယ္လြယ္ေလးနဲ႔
နားလည္တယ္"
ဗီးနပ္စ္ကလရိပ္ခ်ိဳကိုဖက္ၿပီးေျပာလိုက္သျဖင့္လရိပ္ခ်ိဳ
ကျပန္ဖက္ကာျပဳံးလိုက္သည္။
................................................................................
မႏို ျခံဂိတ္မွာဒီပန္းစည္းေတြ႔လို႔ယူလာတာ"
မဝါစကားေၾကာင့္သူမပန္းစည္းကိုယူၿပီးပန္းစည္းထဲ
ကကတ္ကိုဖတ္လိုက္သည္။
မမကိုသိပ္ခ်စ္တယ္""7
"ဟင္ လာျပန္ၿပီ ဘယ္သူေတြကေနာက္ေနတာလဲမ
သိပါဘူး မယ္ေလးေတြေရာေတြ႔သြားေသးလား"
"မသိဘူးေလ မႏိုရဲ႕ ကြၽန္မကအခုမွေရာက္လာတာ
ေလ"
"မယ္ေလးေတြမသိရင္လည္းထားလိုက္ ကေလကလာ
ေတြ တကယ္ပါပဲ"
ႏိုဒါကေျပာၿပီးသူမစာေရးသည့္အခန္းထဲဝင္သြားသည္။
"မဝါ ဟိုတစ္ေန႔က မဝါတူေလးလာသြားေသးတယ္"
"ဟုတ္လား အဲ့ဒါဆို သူစာသင္ေပးဖို႔သေဘာတူတယ္
ထင္တာပဲ"
အခန္းထဲမွာေတာ့ အပ်ိဳႀကီးႏိုဒါတစ္ေယာက္စာမေရး
နိင္ပဲ ပန္းစည္းတရားခံကိုသိခ်င္ေနမိသည္၊

ဆက္ရန္
ေက်းဇူးတင္လ်က္ ႏိုဒါ UK
16.09.16