သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ(Best friends forever)
အပိုင္း ၁
ငါးႏွစ္ဆိုသည့္အတိုင္းအတာတြင္သူမတစ္ကယ္ပဲ
ေျပာင္းလဲလာခဲ့သည္လား၊သူမဝတ္ထားေသာမ်က္မွန္
ကေတာ့ပါဝါထပ္တိုးလာသည္ပင္။
" စာေတြလာတယ္"
မနီစကားေၾကာင့္သူမကြန္ပ်ဴတာစခရင္ကိုအား႐ုံစိုက္
ေနရင္း
"ခံုေပၚမွာခ်ထားခဲ့လိုက္ ဇတ္ဝင္ခန္းေတြအၿပီးသတ္ရ
မွာမို႔လို႔"
"မယ္ေလးေတြဆီကဆိုရင္အဲ့ဒီ့ဇတ္ဝင္ခန္းအတြက္
စိတ္ဝင္စားမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး"
"ဟင္ မယ္ေလးေတြဆီကဟုတ္လား၊ဒါဆိုေပးေပး"
သူမ ကြန္ပ်ဴတာတြင္႐ုိက္လက္စကိုထားကာစားပြဲေပၚ
မွစာအိတ္ေတြကိုဖြင့္ဖတ္လိုက္သည္။
ခ်စ္မႀကီး အားဘြားေနာ္
ပထမဆံုးဖြင့္ဖတ္လိုက္သည့္စာရြက္ေပၚမွစာေၾကာင္း
ေၾကာင့္သူမႏွစ္ၿခိဳက္စြာျပဳံးလိုက္မိသည္။မယ္ေလးေတြ
သူမဆီကေနထြက္သြားသည္မွာဒီေန႔ဆိုသံုးလတင္းတင္းျပည့္ၿပီ ထြက္က်လာေသာဓတ္ပံုတစ္ပံုေၾကာင့္သူမအ
ျပဳံးကမေျပေသးေပ။ လွပၿပီးငယ္ရြယ္တဲ့စံုတြဲတစ္တြဲ၊
သူမေနာက္ထပ္စာအိတ္ေလးအိတ္ေဖာက္လိုက္ေတာ့
ပထမအိတ္ထဲကလိုစာရြက္မ်ားႏွင့္ဓတ္ပံုမ်ားထြက္က်
လာသည္။
"မမကလည္းညည္းတို႔ေလးေတြကိုသတိရေနလ်က္ပါ
ကြယ္"
သူမတိုးတိုးေလးေျပာလိုက္ရင္း ဟိုလြန္ခဲ့သည့္ငါးႏွစ္
ဆီသို႔သူမစိတ္ေတြလြင့္ပါးသြားခဲ့သည္။
...............................................................................
နစ္ထပ္အိမ္ႀကီး၏အေ႐ွ႕တြင္ဇိမ္ခံကားငါးစီးေ႐ွ႕ဆင့္
ေနာက္ဆင့္ေရာက္လာၾကသည္။ ကားထဲမွမိန္းကေလး
ငါးေယာက္ဆင္းလာၿပီးသက္ဆိုင္ရာသူမတို႔ကားေပၚမွ
ဒ႐ုိင္ဘာေတြကအိတ္ေတြကိုခ်ေပးကာထြက္သြားၾက
သည္။
ျခံေ႐ွ႕႐ွိမိန္းကေလးေတြကတစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္
ေယာက္ၾကည့္ၿပီးျခံဂိတ္ေဘးတြင္တပ္ထားေသာလ်ပ္
စစ္ေခါင္းေလာင္းကိုနိပ္ရန္၊သူလိုလိုငါလိုလိုျဖစ္ေနသ
ျဖင့္ေယာက္က်ားေလးစတိုင္မိန္းကေလးကဇိုးဇိုးဇက္
ဇက္ႏွင့္နိပ္လိုက္ေတာ့သည္။
"လာၿပီ လာၿပီ အခ်ိန္တိက်သားပဲ"
အရပ္ငါးေပမ႐ွိတ႐ွိအမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္လား၊သူတို႔
ႏွင့္ရြယ္တူလားမခြဲနိင္ေသာအမ်ိဳးသမီးကဂါဝန္႐ွည္ႀကီး
ကို မ ကာအိမ္ထဲမွအေျပးေလးထြက္လာၿပီးေျပာလိုက္
ျခင္းျဖစ္သည္။
"လာေလ ဝင္ၾက ေဩာ္ ကိုယ့္အိတ္ကိုယ္သယ္ေလညီ
မေလးကလည္း"
ေယာက္က်ားစတိုင္ေကာင္မေလးကျခံထဲသို႔ဒီအတိုင္း
ဝင္လာသျဖင့္အမ်ိဳးသမီးေျပာမွသူမေလးလ်ွာထုတ္ကာ
ျခံျပင္႐ွိသူမအိတ္ကိုသြားသယ္ကာျခံထဲသို႔ဝင္လာသည္
"လာၾက လာၾက ဧည့္ခန္းထဲမွာခဏထိုင္ၾကအံုး၊တစ္
ေယာက္ခ်င္စီမိတ္ဆက္ၾကမယ္"
ပုပုေသးေသးအမ်ိဳးသမီးကိုၾကည့္ၿပီးငါးေပေက်ာ္ေက်ာ္
ေကာင္မေလးေတြကသူမကိုမသိမသာအကဲခတ္ေန
ၾကသည္။
"မမနာမည္ႏိုႏို အခုတက္သစ္စစာေရးဆရာမႏိုဒါဆို
တာမမပဲ၊ၾကားဖူးၾကလား"
"ၾကားဖူးဘူး"
"အယ္"
ငါးေယာက္သားၿပိဳင္းတူေျပာလိုက္သျဖင့္သူမမ်က္ႏွာပ်က္သြားကာအျမန္ဆံုးျပန္ျပင္လိုက္ၿပီး
"ဟုတ္မွာပါ အခုေခတ္လူငယ္ေတြကစာအုပ္ထက္အြန္
လိုင္းေပၚကစာေတြပဲဖတ္တာမ်ားေတာ့ဘယ္သိပါ့မလဲ
မမကအပ်ိဳႀကီးအသက္ကေတာ့ညီမေလးေတြထက္ႏွစ္
ဆယ္ေက်ာ္ႀကီးတယ္ကြဲ႔"
အပ်ိဳႀကီးမမစကားေၾကာင့္ေကာင္မေလးေတြမ်က္လံုးျပဴး
ကာအံ့ဩသြားၾကသည္။ မအံ့ဩပဲ႐ွိမလားအသက္သာ
ႀကီးသည္မိန္းကေလးေတြႏွင့္အၿပိဳင္လန္းတာထားလိုက္၊သူ႔ကိုယ္သူမမ၊မမႏွင့္အတင္းကိုငယ္ခ်င္ေနသည္
ကမ်ားေနေသာအပ်ိဳႀကီးျဖစ္လို႔ေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
"ဒီအိမ္ႀကီးထဲမွာထမင္းခ်က္နီနီနဲ႔အိမ္အလုပ္ေတြကူ
ေပးတဲ့ေဝေဝပဲ႐ွိတယ္၊အိပ္ခန္းငါးခန္း႐ွိတယ္၊ေအာက္
ခန္းကမမေနတဲ့အခန္းအေပၚကေလးခန္းမွာညီမေလး
တို႔ေနရမွာ၊တစ္ခုေတာ့႐ွိတယ္ ညီမေလးတို႔ကငါး
ေယာက္ဆိုေတာ့မဲႏိႈက္ရမယ္"
"မဲေတာ့ မႏႈိက္ခ်င္ပါဘူး တစ္ေယာက္တစ္ခန္းပဲလို
ခ်င္တယ္"
မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကေျပာလိုက္သျဖင့္က်န္
သည့္မိန္းကေလးေတြကေခါင္းညိတ္ကာေထာက္ခံၾက
သည္။
"ဒီလိုလုပ္ပါလား"
ေယာက္က်ားစတိုင္ေကာင္မေလးစကားေၾကာင့္အား
လံုးသူ႔ကိုဝိုင္းကာၾကည့္လိုက္ၾက၏။
"မမႏိုရဲ႕အခန္းကိုဖယ္ေပးလိုက္ရင္သဲတို႔တစ္ေယာက္
တစ္ခန္းရတာေပါ့"
"ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္ ေထာက္ခံတယ္"
"ဟင္ အဲ့ဒါဆိုမမကဘယ္မွာသြားေနရမွာလဲ"
"သိဘူးေလ အိမ္ႀကီးကအႀကီးႀကီးပဲဟာေနာက္အခန္း
ေတြမ႐ွိေတာ့ဘူးလား"
"မီးဖိုေခ်ာင္ဘက္မွာေတာ့စတိုးခန္း႐ွိတယ္၊အခုလက္
႐ွိအိပ္ခန္းထက္ႀကီးတယ္၊ေကာင္းၿပီ မဲႏိႈက္ၾကမယ္၊မ
မအခန္းကိုက်တဲ့သူကစတိုးခန္းကိုေသခ်ာ႐ွင္းေပးရ
မယ္သေဘာတူလား"
"ဟာ မတူပါဘူး တစ္ေယာက္တည္း႐ွင္းဖို႔က် ဘယ္တ
ရားပါ့မလဲ"
"ဟုတ္တယ္ ႐ွင္းမယ့္႐ွင္းအားလံုးဝိုင္း႐ွင္းရမွာ"
"မ႐ွင္းခ်င္ဘူးဆိုလည္း နစ္ေယာက္တစ္ခန္းေနဖို႔မဲ
ႏႈိက္ၾကမယ္"
"ဟာ မျဖစ္ဘူး ဗီးနပ္စ္ကတစ္ေယာက္တည္းပဲေနခ်င္
တယ္၊သူမ်ားနဲ႔ေရာတာမႀကိဳက္ဘူး"
"လရိပ္ကရတယ္ တစ္ေယာက္တည္းေနတာေၾကာက္
တတ္ေတာ့သူမ်ားနဲ႔ေနရင္လည္းကိစၥမ႐ွိဘူး"
"ဒါဆိုလည္းသဲပဲ ဒီကလရိပ္နဲ႔ပဲေနေတာ့မယ္၊မမကိုသူ႔
အခန္းမွာပဲသူျပန္ေနခိုင္းေပါ့"
မိန္းကေလးေတြကေျပာၿပီးထိုင္ခံုတြင္ထိုင္ကာသူတို႔
ေျပာေသာစကားကိုမသိခ်င္ဟန္ေဆာင္ကာေဖစ့္ဘြတ္
ပြတ္ေနေသာအပ်ိဳႀကီးႏိုႏိုကိုၾကည့္လိုက္ၾကသည္။
"မမႏို သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကတစ္ခန္းေနမယ္လို႔ေျပာ
တယ္၊မမအခန္းမမပဲေနလိုက္ေတာ့"
"ေကာင္းၿပီ ကိုယ့္ကိုကိုယ္မိတ္ဆက္ၾကေတာ့"
"သမီးနာမည္က လရိပ္ပါ႐ွင့္ အသက္ကဆယ့္ခုႏွစ္ႏွစ္
ဆယ္တန္းတစ္ခါက်ၿပီးသားပါ႐ွင့္"
"ေတာ္ၿပီ နာမည္ပဲေျပာၾက၊အသက္ေတြအတန္းေတြ
မမသိတယ္"
"မိတ္ဆက္ဆိုလို႔လရိပ္ကအျပည့္အစံုေျပာတာကိုမ
မကတစ္မ်ိဳးထင္တယ္အဟင့္ဟင့္"
"အယ္ မငိုနဲ႔ေလ အသက္ရယ္အတန္းရယ္ကတစ္
ကယ္ပဲသိထားလို႔ပါ၊က်န္တဲ့ညီမေလးေတြလည္းသူ
နဲ႔တူတူပဲမဟုတ္လား "
"ဟုတ္တယ္ တူတူပဲ လရိပ္ခ်ိဳ ငိုမေနနဲ႔၊တစ္ဆိတ္႐ွိ
မ်က္ရည္က်တိုင္းေကာင္းတာမဟုတ္ဘူး"
"ေဩာ္ ညီမေလးကလည္းမဆူပါနဲ႔ကြယ္၊ညီမေလး
နာမည္ေရာဘယ္လိုေခၚလဲ"
"သမီးနာမည္ကဗီနပ္စ္ပါမမ"
်"သမီးနာမည္ကသက္တန္႔ေမပါမမ"
"နာမည္ေလးကလွလိုက္တာ"
"သားနာမည္ကသဲသုတ"
"ဟင္ ဂစ္တာတီးတတ္တယ္ဟုတ္လား၊ဂစ္တာေတာင္
ပါလာတယ္ဆိုေတာ့ ေတာ္႐ုံစေကးမဟုတ္ဘူးပဲ"
"ဒါ သားအသက္ပဲ"
"ဘယ္လိုအဆိုေတာ္၊ဘယ္လိုသီးခ်င္းမ်ိဳးအႀကိဳက္ဆံုး
လဲ"
"ဦးငွက္ရဲ႕သီးခ်င္းအကုန္ႀကိဳက္"
"ေဩာ္ ေနာက္တစ္ေယာက္ညီမေလး နာမည္ဘယ္လို
ေခၚလဲ"
ႏိုဒါက ဒူးေပၚလက္ေထာက္ကာတစ္ေနရာသို႔ၾကည့္ေန
ေသာေကာင္မေလးကိုေျပာလိုက္ေသာလည္းသူမေလး
ကအေတြးလြန္ကာမၾကာေခ်။၊
""ဟဲ့ နင့္ကိုမမေခၚေနတယ္"
သဲသုတကသူမေလးပုခံုးကိုပုတ္ၿပီးေျပာလိုက္သျဖင့္သူ
မကိုယ္ေလးတြန္႔သြားကာ
"ေဆာရီးေနာ္မမ သားနာမည္ကၿဖိဳးခက္ခက္ေအာင္ပါ"
"လူေလးေတြကလည္းလွ၊နာမည္ေလးေတြကလည္း
အမိုက္စားဆိုေတာ့ မမကအိမ္နာမည္ေလးေတြေပး
မယ္ယူမလား"
သူမအေျပာေၾကာင့္အားလံုးေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သျဖင့္
"ဗီးနပ္စ္ညီမေလးကအရာရာကိုေကာင္းတာျဖစ္ေစ
ခ်င္တယ္၊ဆူမယ္လိမ္မာေအာင္တည့္ေပးေစခ်င္မွန္း
ေပၚတယ္၊ဒါေပမဲ့အျမဲတမ္းေတာ့မဆူနဲ႔ေပါ့အျမင္မ
ေတာ္တာေတြကိုေျပာျပေပးအဲ့ဒါေၾကာင့္ဆူမယ္လို႔
ေခၚမယ္"
"ဟုတ္ ႀကိဳက္ပါတယ္မမ "
"လရိပ္ခ်ိဳညီမေလးကထစ္ကနဲဆိုငိုဖို႔ပဲ မငိုမိေအာင္
ထိမ္းေပါ့ကြယ္အခုေတာ့အလြယ္နည္းနဲ႔ငိုမယ္လို႔ေပး
လိုက္မယ္၊ ဟိုတစ္ေယာက္ညီမေလးသဲသုတကအား
လံုးထဲမွာအသြက္ဆံုးဆိုေတာ့ေပ်ာ္မယ္၊သက္တန္႔ေလး
ရဲ႕မ်က္ဝန္းေလးေတြကရီေဝေနလို႔ေဆြးမယ္၊ၿဖိဳးခက္
ဆိုတဲ့ညီမေလးကေတြးေနတဲ့ပံုေပါက္ေတာ့ေတြးမယ္
ဘယ္လိုလဲႀကိဳက္ၾကလား"
"ႀကိဳက္ပါတယ္"
အားလံုးၿပိဳင္တူေျပာလိုက္ၾကၿပီးအပ်ိဳႀကီးႏိုဒါေျပာစကား
ကိုေစာင့္ေနလိုက္ၾကသည္။
"မမမိဘေတြကမ႐ွိၾကေတာ့ဘူး၊မမကတစ္ဦးတည္
ေသာသမီးဆိုေတာ့၊ညီမေလးေတြကိုမမရဲ႕ညီမေလး
ေတြလိုခ်စ္ခင္မယ္၊ညီမေလးတို႔ကလည္းမမေျပာစ
ကားကိုနားေထာင္နိင္သေလာက္နားေထာင္ေပး"
"ဟင္ မမကလည္းနားေထာင္ဆိုနားေထာင္ေပးလို႔
ေျပာတာမဟုတ္ဘူးဘာျဖစ္လို႔နားေထာင္နိင္သ
ေလာက္နားေထာင္ေပးလို႔ေျပာတာလဲ"
"ဒါ မမရဲ႕စိတ္နဲ႔ႏႈိင္းၿပီးေျပာလိုက္တာ၊. ဂစ္တာနဲ႔ညီမ
ေလးဘယ္သူ"
"သဲသုတပါမမ "
"မယ္ေပ်ာ္ေလးေပါ့ သူကဂစ္တာတီးဝါသနာပါတယ္
ေလ၊အဲ့ဒါကိုမမကဂစ္တာမတီးရလို႔အမိန္႔ထုတ္ရင္
ႀကိဳက္ပါ့မလား"
"ဟင့္အင္း မႀကိဳက္ဘူးမမ"
သဲသုတကေခါင္းကိုခါလိုက္သျဖင့္ႏိုဒါျပဳံးလိုက္ကာ
"ဒါသူ႔ဝါသနာကိုအစ္မတားလိုက္တာနဲ႔အတူတူပဲေလ
အစ္မေျပာမယ့္စကားကမျဖစ္မေနနားေထာင္ရရင္
နားေထာင္ေပးၿပီးမျဖစ္နိင္တာကိုေတာ့အေၾကာင္းျပ
ခ်က္ေပးအစ္မျပန္႐ုပ္သိမ္းေပးမယ္"
"ဟုတ္ကဲ့မမႏို သဲတို႔ႀကိဳးစားပါ့မယ္"
"ေကာင္းၿပီ မမကညီမေလးေတြကိုမျဖစ္မေနစည္း
ကမ္းခ်က္ေလးေတြေပးမယ္၊က်န္တာကေတာ့ကိုယ့္အ
သိညဏ္နဲ႔ေနေပးရမယ္၊ဘယ္လိုလဲသေဘာတူရဲ႕
လား"
"တူပါတယ္ "
အားလံုးကေခါင္းညိတ္သေဘာတူသျဖင့္စားပြဲေပၚ႐ွိစာ
ရြက္ငါးရြက္သို႔ေမးေငါ့ျပလိုက္ၿပီး
"အဲ့ဒီ့မွာေရးထားတယ္၊မျဖစ္မေနမို႔ျငင္းလို႔မရဘူး"
မိန္းကေလးေတြကစာရြက္ေတြကိုယူကာဖတ္လိုက္
သည္။
တစ္အခ်က္။ အိပ္ယာကိုမနက္ခုႏွစ္နာရီထရမည္။
ႏွစ္အခ်က္။ နံနက္စာကိုမနက္ခုႏွစ္နာရီခြဲစားရမည္။
သံုးအခ်က္။ ေန႔လည္အျပင္မထြက္လ်င္ေန႔လည္စာကို
ဆယ့္ႏွစ္နာရီတိတိမွာစားရမည္။
ေလးအခ်က္။ ညခုႏွစ္နာရီအေရာက္ျပန္လာၿပီးညစာ
ကိုခုႏွစ္နာရီခြဲမွာစားရမည္။
ငါးအခ်က္။ အိမ္မႈ့ကိစၥကိုဝိုင္းလုပ္ရမည္။
သူမတို႔ေတြစာကိုဖတ္ၿပီးမ်က္ႏွာေတြ႐ႈံမဲ့သြားၾကသည္။
"ဒါကမျဖစ္မေနလုပ္ရမယ့္အစီစဥ္ေတြပဲ၊နီနီနဲ႔ဝါဝါခ
ဏလာၾကပါ"
ႏိုဒါလွမ္းေခၚလိုက္သျဖင့္ႏိုဒါ့အရြယ္အမ်ိဳးသမီးနစ္
ေယာက္ထြက္လာၾကသည္။
"သူကနီနီ မနီလို႔ေခၚ ထမင္း၊ဟင္းခ်က္တယ္၊သူကဝါ
ဝါ အိမ္အလုပ္ေတြလုပ္တယ္ မဝါလို႔ေခၚလို႔ရတယ္ တစ္ခုေတာ့႐ွိတယ္ မမအိမ္မွာအိပ္တာနဲ႔စားတာအလ
ကားရေပမယ့္ အဝတ္ေလ်ွာ္တာေတာ့အလကားမရဘူး
မဝါကိုမုန္႔ဖိုးေပးၿပီးေလ်ွာ္ခိုင္းေပါ့အဲ့ဒါမွမဟုတ္ရင္ကိုယ့္
ဘာသာေလ်ွာ္ဝတ္၊အိပ္ခန္းေတြ႐ွင္းမယ္ဆိုလည္းမုန္႔
ဖိုးေပးရင္သူလုပ္ေပးမယ္၊မီးဖိုေခ်ာင္ေတာ့အသိစိတ္
ဓတ္နဲ႔ေက်ာင္းပိတ္ရက္ဝင္ကူေပး ဘယ္လိုလဲ"
"အဲ့လိုပဲသေဘာတူရမွာေပါ့ သမီးတို႔ကမဝါကိုဘယ္
ေလာက္ေပးရမွာလဲ"
ဟင္းဟင္း မိန္းကေလးေတြပိုက္ဆံကိုမႏွေမ်ာၾကပါ
လား အခုကတည္းကအလြယ္လမ္းလိုက္ေနၾကတယ္
ေပးခ်င္သေလာက္ပဲယူလိမ့္မယ္၊ကဲ့ သြားလို႔ရၿပီ၊အ
ေပၚထပ္ကအခန္းေတြကိုအဆင္ေျပသလိုခြဲယူၾကမမ
ဘာအသံမွမၾကားခ်င္ဘူး"
မိန္းကေဘးေတြထြက္သြားမွသူမဖုန္းေတြေခၚလိုက္
သည္။
................................................................................
"ဟဲ့ နင္တို႔ကိုေမးရအံုးမယ္၊မမႏိုဆီဘယ္သူကသိလို႔
လႊတ္လိုက္တာလဲ"
"ေမက်ေတာ့ ကိုကိုႀကီးကသူ႔သူငယ္ခ်င္းဆိုၿပီးေဖေဖတို႔
ကိုေျပာလို႔သေဘာတူၿပီးဒီေရာက္လာတာ"
"ဗီးနပ္စ္က်ေတာ့ ေဖေဖနဲ႔သူငယ္ခ်င္းဆိုလို႔ေရာက္လာ
တာ"
"သဲလည္းေဖေဖ့သူငယ္ခ်င္းဆိုၿပီးေရာက္လာတာ"
"လရိပ္ကကိုႀကီးသူငယ္ခ်င္းဆိုၿပီးေရာက္လာတာ"
"ၿဖိဳးက်ေတာ့ေဖေဖ့သူငယ္ခ်င္းဆိုၿပီးေရာက္လာတာ"
"ဟင္ ဒါဆို ဒီေဒၚႏိုဒါကဟိုတုန္းကတည္းကေယာက္
က်ားငါးေယာက္ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ဖူးတာေပါ့"
"ေနၾကစမ္းပါအံုး ဗီနပ္စ္သိသေလာက္ေျပာရရင္အပ်ိဳ
ႀကီးဆိုတာဇီဇာေၾကာင္တယ္၊စည္းကမ္းႀကီးမယ္၊မ်က္
ႏွာထာတည္တည္ႀကီးေတြ၊အခုေတြ႔ရတဲ့မမႏိုနဲ႔တစ္
ျခားစီပဲ"
"ဟုတ္တယ္ သူကေဖေဖတို႔နဲ႔ရြယ္တူေလးဆယ္သာ
ေျပာတာႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္သံုးဆယ္ေလာက္ပဲအရြယ္က"
"ဧကနၽၱသူကေသြးစုတ္ဖုတ္ေကာင္လားမသိဘူး"
"ဟင္ လရိပ္ေၾကာက္တယ္၊ဒီမွာမေနခ်င္ေတာ့ဘူး"
ၿဖိဳးခက္စကားေၾကာင့္လရိပ္ကိုယ္ေလးၾကဳံကာငိုမဲ့မဲ့
ေလးေျပာလိုက္သည္။
"သြားစမ္းပါ အဓိပၸါယ္မ႐ွိတာေတြေျပာမေနနဲ႔၊သဲက
ေတာ့မမႏိုကိုျမင္ျမင္ခ်င္းခ်စ္သြားၿပီ"
"ဟင္ နင့္ပံုစံကေယာက္က်ားမက်မိန္းမ မက်မထူးဆန္း
ပါဘူး လရိပ္နင့္အစားရင္ေလးတယ္"
"ဘာေတြလာေျပာေနတာလဲ သဲကလႊတ္လပ္မႈ့ကို
ႀကိဳက္တယ္၊ဇတ္တူသားမစားဘူးေအာ္ဂလီဆန္လြန္း
လို႔ အခုဟာကကိုယ့္အမႀကီးလိုခ်စ္တာလို႔ေျပာတာ၊
လာလရိပ္အခန္းအႀကီးဆံုး႐ွာၿပီးေနမွာ၊သူတို႔ကတစ္
ေယာက္တည္းသမားေတြေသးရင္ေသးပါေစ"
သဲသုတကေျပာၿပီးလရိပ္ခ်ိဳလက္ကိုဆြဲကာတစ္ခန္း
ဝင္တစ္ခန္းၾကည့္ေနသျဖင့္ၿဖိဳးခက္ကပုခံုးတြန္႔ျပကာ
"ေျပာေတာ့ ေယာက္က်ားလ်ွာမဟုတ္ဘူးတဲ့၊ပံုစံနဲ႔အျပဳ
အမူကိုလည္းၾကည့္အံုး"
"ေတာ္ၿပီ သူမ်ားအေၾကာင္းမေျပာနဲ႔ေတာ့အခန္းေတြ
သြား႐ွာပိုတာ ဗီနပ္စ္ယူမယ္"
ဗီးနပ္စ္အေျပာေၾကာင့္ၿဖိဳးခက္ႏွင္္သက္တန္႔ေမအိတ္ကို
ဆြဲကာအခန္းေတြဆီထြက္သြားေတာ့သည္။
...............................................................................
ကလင္ ကလင္ ကလင္
"ဟာ ဘာလဲ အိပ္လို႔ေကာင္းေနတုန္း"
"ဟင္ အေစာႀကီးပဲ႐ွိေသးတယ္"
"စိတ္ေလတယ္ နာရီႏိုးစက္ကလည္းဘယ္လိုေရာက္
လာတာလဲ"
အခန္းတိုင္းတြင္နာရီႏိုးစက္ကထျမည္လာသျဖင့္မိန္း
ကေလးေတြအိပ္ခ်င္မူးတူေတြျဖစ္ကာထထိုင္ၿပီးေခါင္း
ေတြသာကုတ္ေနေတာ့သည္။
"ဝါး ျပန္ဆက္အိပ္ခ်င္တယ္"
"အိပ္ခ်င္တာေတာ့အိပ္ခ်င္တာေပါ့စည္းကမ္းခ်က္ထဲ
မွာခုႏွစ္နာရီထရမယ္တဲ့ထေတာ့လရိပ္"
သဲသုတကေျပာၿပီးအခန္းထဲတြင္တြဲလ်က္ပါေသာေရ
ခ်ိဳခန္းအိမ္သာထဲဝင္သြားသည္။
လရိပ္ခ်ိဳကအိပ္မႈံစံုႁမႊာျဖင့္ထိုင္ကာအိပ္ငိုက္ေနသလို၊
တစ္ဖက္ခန္းမွာ႐ွိေသာၿဖိဳးခက္ကႏိုးစက္ကိုပိတ္ၿပီးျပန္
အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။
"လာ ကေလးတို႔ဘာႀကိဳက္တတ္မွန္းမသိလို႔မုန္႔ဟင္း
ခါးခ်က္ထားတယ္၊ေနာက္ေန႔မွစားခ်င္တာေျပာ"
မနီစကားေၾကာင့္မုန္႔ဟင္းခါးႀကိဳက္ေသာသဲသုတတို႔
ထမင္းစားပြဲတြင္ဝိုင္းထိုင္ကာမနီထည့္ေပးေသာမုန္႔
ဟင္းခါးကိုၾကည့္ရင္သြားရည္ယိုေနၾကသည္။
"အေၾကာ္ေတြကလည္းလတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ေၾကာ္
ထားတာ၊ဘူးသီးေၾကာ္၊ပဲေၾကာ္၊အီၾကာေကြးကလမ္း
ထိပ္ကလက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာအေစာႀကီးမွာထားတာ"
"႐ွယ္ပဲ အားရပါးရစားအံုးမယ္"
"စားၾကစားၾက မႏိုကအိမ္မွာခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္တာ
ကိုပဲႀကိဳက္တယ္၊ေတာ္႐ုံအျပင္မွာဝယ္မစားဘူး"
"မႏိုဆိုလို႔ မမႏိုကေရာမထေသးဘူးလား"
"မထေသးဘူး ညကစာေရးေနလို႔အိပ္တာေနာက္က်
တယ္၊ဆယ္နာရီေလာက္မွထမွာ"
"ဟင္ သူက်ေတာ့ထခ်င္တဲ့အခ်ိန္ထၿပီး လရိပ္တို႔က်
ေတာ့ဘာျဖစ္လို႔ ခုႏွစ္နာရီထခိုင္းတာလဲ"
"ကေလးတို႔ကမနက္အေစာႀကီးထၿပီးေက်ာင္းသြားရ
မွာဆိုေတာ့ အေစာႀကီးထရေအာင္ေလ့က်င့္ေပးထား
တာပါ ဟင္ ေနပါအံုး တစ္ေယာက္လိုေနတယ္"
မနီကသူမေ႐ွ႕တြင္႐ွိေသာမိန္းကေလး ေလးေယာက္ကို
ၾကည့္ၿပီးေျပာလိုက္၏။
"ဟာ ဟုတ္တယ္ ျပန္အိပ္ေနတာထင္တယ္"
"အဲ့ဒါမွ ဒုကၡပဲ"
"ဟင္ ဘာျဖစ္လို႔လဲမနီ "
"မႏိုကေျပာထားတယ္ ခုႏွစ္နာရီခြဲမွလာမစားရင္မနက္
စာမေကြၽးရဘူးတဲ့"
"ဒါေတာ့မတရားပါဘူး၊စည္းကမ္းခ်က္ထဲမွာအဲ့ဒါမွမ
ေရးထားတာ"
"ဟုတ္တယ္ သက္တန္႔ေမေျပာတာမွန္တယ္"
"တစ္ကယ္ဆိုစည္းကမ္းခ်က္ထဲမွာထားေပးရမွာ"
"သဲအထင္ေရးစရာမလိုဘူးထင္တာပဲ၊မနက္ခုႏွစ္နာ
ရီထရမယ္၊ခုႏွစ္နာရီခြဲရင္မနက္စာစားရမယ္၊မလာ
ရင္ေတာ့ေနာက္ဆက္တြဲအက်ိဳးကိုခံရမွာေလ"
သဲတုတစကားေၾကာင့္က်န္သည့္မိန္းကေလးသံုးေယာက္သူမကိုမ်က္ေစာင္းဒိုင္းကနည္းထိုးလိုက္ၾကသည္။
"ေမာနင္း သူငယ္ခ်င္းတို႔"
ၿဖိဳးခက္ကထမင္းစားဝိုင္းတြင္ထိုင္ရင္းေျပာလိုက္သျဖင့္
အားလံုးကသူမကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ၾကသည္။ သူမေ႐ွ႕
တြင္႐ွိေနေသာမိန္းကေလးေတြ၏မ်က္ႏွာကမေကာင္း
သျဖင့္သူမ မနီဆီၾကည့္လိုက္ေတာ့
"ကေလး အခ်ိန္နဲ႔မေရာက္လာေတာ့မစားရဘူးတဲ့"
"ဟင္ ဘယ္သူေျပာလဲ"
"မႏို မွာထားတာ"
"ဟာ စည္းကမ္းခ်က္ထဲမွာအဲ့ဒါမပါ ပါဘူး"
"ဟုတ္တယ္ အဲ့ဒါကိုပဲေမေျပာေနတာ"
"မနီ မမႏိုကအိပ္ေနတာဆိုေတာ့ ၿဖိဳးကိုေကြၽးတာ
ေတာ့သိမွာမဟုတ္ဘူး၊ဒီတစ္ခါေတာ့ေကြၽးလိုက္ေနာ္"
"ဗီးနပ္စ္စကားေၾကာင့္မနီမ်က္လံုးျပဴးကာလက္ကာျပ
ရင္း
"မျဖစ္ဘူး မနီကမႏိုစကားကိုမလြန္ဆန္ခ်င္ဘူးဒါ
ေၾကာင့္ပါ"
"ထားလိုက္ပါ ဗီးနပ္စပ္ရယ္ ၿဖိဳးအျပင္မွာပဲသြားစား
မယ္"
"အဲ့လို စားခြင့္မေပးဘူး၊မႏိုအိပ္ယာထမွေမးေပးမယ္"
"ဟာ သူအိပ္ယာထမွဆိုဘာမွမ႐ွိေတာ့ဘူး"
"မနီ ထည့္ေပးလိုက္ပါ ညည္းေလးဒီတစ္ခါကပထမဦး
ဆံုးနဲ႔ေနာက္ဆံုးျဖစ္ပါေစ"
ႏိုဒါကထမင္းစားခန္းထဲဝင္ၿပီးေျပာကာသူမပါထမင္း
စားဝိုင္းတြင္ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
"မမကစာေရးဆရာဆိုေတာ့ အခ်ိန္မတိက်ဘူးအိပ္တာ
စားတာ၊ညီမေလးတို႔က်ေတာ့အခုမွအပ်ံသင္ကာစေလး
ေတြေလ၊ထခ်ိန္၊စားခ်ိန္ေလးေတာ့စည္းကမ္း႐ွိသင့္
တယ္"
ႏိုဒါ့အေျပာကိုမိန္းကေလးငါးေယာက္သေဘာမက်ေပ
မည့္ျပန္မေျပာရဲတာလား၊ေျပာဖို႔ကိုစိတ္မပါတာလား
မသိအစားကိုသာငံု႔စားေနၾကသည္။
တူတီ တူတီ
ခဏေလး ဖုန္းလာေနလို႔ ဟယ္လို ခက္ေအာင္လား
အခုေတာ့ေျပာလို႔ရေနတာပဲ"
ႏိုဒါကဖုန္းကိုကိုင္ၿပီးထမင္းစားခန္းမွထြက္သြားသျဖင့္
"ဦးခက္ေအာင္ကဘယ္သူ႔အေဖလဲ"
"ၿဖိဳး အေဖပါ ဘာေတြတိုင္မလဲမသိဘူး"
"ေဩာ္ တိုင္စရာလားအခုမွေရာက္တာတစ္ရက္နဲ႔မ
နက္အေစာႀကီးပဲ႐ွိေသးတာ"
"အိပ္ယာထေနာက္က်တာကိုေျပာတာ"
"ေက်ာင္းမွမတက္ရေသးတာ၊ခြင့္လႊတ္မွာပါ"
သူမတို႔စားလက္စကိုမစားနိင္ပဲ ဧည့္ခန္းထဲတြင္ေခါက္
တံု႔ေခါက္ျပန္လမ္းေလ်ွာက္ကာစကားေျပာေနေသာႏို
ဒါ့ဆီသာၾကည့္ေနၾကေတာ့သည္။
"ကဲ့ စားၿပီးၿပီလား သြားၾကမယ္"
"ဟင္ ဘယ္သြားၾကမွာလဲ"
"ေက်ာင္းအပ္ရမယ္ေလ ေက်ာင္းဖြင့္ဖို႔ႏွစ္ပတ္ပဲက်န္
ေတာ့တယ္၊အခုေနအပ္မွရမွာ"
"ဟင္ သမီးတို႔ကဒီမွာမွမေနတာဘယ္လိုအပ္မလဲ"
"မမဆီမွာ ညည္းတို႔ေလးေတြရဲ႕ေက်ာင္းလက္မွတ္ေတြ
႐ွိတယ္၊သြားအဝတ္စားေတြၾကည့္ေပ်ာ္႐ႈ့ေပ်ာ္ဝတ္ခဲ့ၾက"
ႏိုဒါ့စကားေၾကာင့္သူမတို႔ေတြမိမိဝတ္ထားေသာအဝတ္
စားမ်ားကိုငုံ႔ၾကည့္လိုက္ၾကသည္။
"နင္ဝတ္ထားတာကေပါင္တိုေလးဆိုေတာ့သြားျပန္လဲ"
ဗီနပ္စ္ကၿဖိဳးကိုေျပာလိုက္ၿပီးသဲသုတဘက္သို႔လွည့္
လိုက္၏။
"နင္က်ေတာ့ ေယာက္က်ားေလးစတိုင္ဆိုေတာ့၊ရလား
မရလားမသိဘူး မမႏိုကိုေမး၊ဟိုႏွစ္ေယာက္ကဂါဝန္
ေလးေတြနဲ႔ဆိုရတယ္"
"ေဩာ္ ငါတို႔ကိုေတာ့ေျပာတယ္ ခါတိုအင္က်ီနဲ႔စကင္းနီ
ဂ်င္းဝတ္ထားတဲ့နင့္ကိုယ္နင္လည္းျပန္ၾကည့္အံုး"
သဲသုတတို႔ေလးေယာက္ကဗီနပ္စ္ကိုၾကည့္ၿပီးသက္တန္႔ေမကေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
"ဟဲ့ ေဩာ္ ဘာရပ္လုပ္ေနၾကတာလဲအဝတ္စားသြားလဲ
ၾကေလ"
"သမီးတို႔ကလဲစရာမလိုေတာ့ဘူးေလ"
"ညည္းေလးတို႔ကဆယ္တန္းေက်ာင္းသူေတြေလ၊
ေက်ာင္းဝတ္စံုသြားဝတ္ရမွာ"
"ဟင္ မမႏိုေျပာေတာ့ၾကည့္ေပ်ာ္၊႐ႈ့ေပ်ာ္ဆို"
"အစတုန္းကေတာ့အျပင္အဝတ္စားပဲထင္တာ၊မေဝ
ရဲ႕သမီးဆယ္တန္းသြားအပ္တုန္းကေက်ာင္းယူနီေဖာင္
ဝတ္ရတယ္လို႔ေျပာတယ္၊ညည္းေလးတို႔ကတစ္ႏွစ္ပဲ
က်တာပါ ဘာျဖစ္လို႔ေက်ာင္းအပ္တာေတြေမ့သြားရ
တာလဲ"
"မမႏိုကလည္း ေက်ာင္းအပ္တာမလိုက္ခ်င္ပါဘူး၊ၿပီး
ရင္တစ္ႏွစ္ပတ္လံုး ေက်ာင္းစိမ္းပဲဝတ္ေနရမွာ၊ပ်င္းစ
ရာႀကီး"
"မရဘူး သြားဝတ္ၾက၊မေဝေရ သူတို႔ရဲ႕ေက်ာင္းယူနီ
ေဖာင္ ေတြထုတ္ေပးလိုက္"
"ဟင္ ဝတ္ခ်င္ပါဘူး မမႏိုက်ေတာ့ဂါဝန္နဲ႔ထမီဝတ္ရ
မွာေပါ့ "
"ညည္းတို႔ေလးေတြလိုေက်ာင္းသူမဟုတ္ဘူး၊မဝတ္
ခ်င္ပါဘူး"
"မရဘူး သမီးတို႔ရဲ႕အုပ္ထိန္းသူကအဲ့လိုေခတ္ဆန္
ဆန္ဆို႐ွက္စရာႀကီး"
"ဟင္ ဘာေျပာလိုက္တယ္၊မယ္ေတြးေနာ္ မမကိုသာ
ေျပာေနတာ ညည္းေလးတို႔ဝတ္တာေတြလည္းၾကည့္
အံုး"
"ေမတို႔ေက်ာင္းယူနီေဖာင္ဝတ္မယ္၊ဒါဆို မမႏိုလည္း
ထမီသြားဝတ္ေလ"
"ဟင္ ညီေလးတို႔ေနာ္ "
ႏိုဒါသူမတို႔ကိုမ်က္ေစာင္းထိုးကာထြက္သြားသလို၊မေဝ
ေရာက္လာၿပီးသူမတို႔ႏွင့္သက္ဆိုင္ေသာေက်ာင္းယူနီ
ေဖာင္ေတြကိုသူမတို႔လက္ထဲလာထည့္သြားေလသည္။
................................................................................
"မေဝ သမီးအိပ္ခန္း႐ွင္းေပး မုန္႔ဖိုးေပးမယ္"
"မေဝ သမီးအိပ္ခန္းေရာေနာ္"
"မေဝ အဝတ္ေရာ ေလ်ွာ္ေပးမလား"
တစာစာေျပာေနေသာမိန္းကေလးသံုးေယာက္ကိုၾကည့္
ၿပီးဗီနပ္စ္မ်က္ႏွာမဲ့ကာ
"အိမ္ကမုန္႔ဖိုးေပးတာအကုန္မခံနိင္ပါဘူး၊ကိုယ့္ဘာ
သာပဲလုပ္မယ္၊သဲ နင္ေရာငါနဲ႔အတူ အဝတ္ေလ်ွာ္မ
လား"
"အဲ့ဒါေတာ့နင္နဲ႔သဲနဲ႔စိတ္ခ်င္းတူသြားၿပီ၊လရိပ္ နင္အိပ္
ခန္း႐ွင္းခိုင္းရင္ကိုယ့္ဘာသာေပး၊သဲကေတာ့ကိုယ့္အိပ္
ရာကိုယ္႐ွင္းသြားၿပီးအဝတ္ေတြ႐ွင္းသြားမယ္"
"လရိပ္ကေလ်ွာ္လည္းမေလ်ွာ္တတ္ဘူး။လက္သည္းေတြက႐ွည္ေနတာ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ"
သူမကလက္သည္း႐ွည္ေတြကိုေထာင္ျပကာေျပာလိုက္
သျဖင့္သဲသုတမ်က္ႏွာ႐ွဴံ့မဲ့ျပကာထြက္သြားသည္။
"မေဝ သမီးရဲ႕အဝတ္ေတြနဲ႔အိပ္ခန္းကို႐ွင္းေပးေနာ္"
"ေလ်ွာ္ေပးမယ္၊႐ွင္းေပးမယ္၊အိပ္ခန္းထဲကေလ်ွာ္တဲ့
ေတာင္းထဲသာထည့္ခဲ့"
မေဝကေျပာၿပီးလရိပ္ခ်ိဳအခန္းထဲဝင္ကာစၿပီး႐ွင္းေန
သည္။
"မေဝေရ "
"လာၿပီ မႏို လရိပ္ ခဏေလးေနာ္ ကေလးရဲ႕အဝတ္
ေတြကိုဒီကတန္းေပၚလႊာတင္ေပးၿပီးမွအမလာ႐ွင္းေပးမယ္"
မေဝကေျပာၿပီးႏိုဒါ့ဆီသို႔ထြက္သြားသျဖင့္လရိပ္ခ်ိဳသူမ
အခန္းထဲကၾကမ္းျပင္တြင္က်ဲပန္႔ေနေသာသူမအဝတ္
ေတြကိုလိုက္ေကာက္ကာတန္းေပၚတင္ေပးလိုက္သည္
...............................................................................
"ကိုႀကီး လရိပ္ ဒီမွာမေနခ်င္ဘူး"
"...................."
"ကိုႀကီးကလည္း သူကကိုႀကီးသူငယ္ခ်င္းေလ မီးနဲ႔မွ
မဟုတ္တာ အခုလည္းမီးပိုက္ဆံနဲ႔အခန္း႐ွင္းခိုင္းရ
တယ္၊အဝတ္လည္းေလ်ွာ္ခိုင္းရတယ္၊မီးနဲ႔ေနတဲ့တစ္
ေယာက္ကသူ႔ဘာသာသူ႐ွင္းတာ၊မီးမေပ်ာ္ဘူးေဖႀကီး
နဲ႔စကားေျပာခ်င္တယ္"
"..............."
"မီးမလုပ္ခ်င္တာေတြကိုပိုက္ဆံေပးၿပီးလုပ္ခိုင္းရမွာ
ကိုႀကီးပဲပိုက္ဆံေပး ၿပီးေတာ့ သူတို႔ကသိပ္ခင္ဖို႔မ
ေကာင္းဘူး ဟင့္ဟင့္ "
"ဟဲ့ လရိပ္ငိုမေနနဲ႔ လာျပစရာ႐ွိတယ္"
သဲသုတကလရိပ္ခ်ိဳလက္ကိုဆြဲကာတံခါးနားမွာမိုးတိုး
မတ္တပ္ရပ္ေနေသာမိန္းကေလးသံုးေယာက္နားဝင္
တိုးလိုက္သည္။
႐ွဴးး တိုးတိုး
ဗီးနပ္စ္ကလက္ညိဳးကိုႏႈတ္ခမ္းနားကပ္ကာေျပာလိုက္
ၿပီးေစ့ထားေသာအခန္းထဲျပန္ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္၏။
လရိပ္ခ်ိဳလည္းဗီနပ္စ္ေခ်ာင္းေနသည့္ေနရာကိုတိုးအ
ၾကည့္
"ကိုရယ္ ႏို႔ကိုသတိရတယ္ဆိုၿပီးဖုန္းလည္းမလာတာ
ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ"
ႏိုဒါက အခန္းထဲတြင္ဝမ္းနည္းပံုႏွင့္လမ္းေလ်ွာက္ကာ
စကားေျပာေန၏။
"တကယ္ဆို ကိုကႏို႔ကိုေျပာသင့္တာဘာျဖစ္လို႔ဘယ္
လိုအေၾကာင္းေၾကာင့္ထားသြားရတာလဲဆိုတာ အဟင့္
ဟင့္"
ႏိုဒါကငိုသလိုလုပ္ၿပီးစားပြဲေပၚမွာ႐ွိေသာလပ္ေတာ့ပ္
႐ွိရာသို႔ျပန္လာၿပီးစာေတြ႐ုိက္ေနလိုက္သည္။
"ကို ျပန္လာခဲ့ပါ ႏိုအျမဲေစာင့္ေနတာ႐ွင္သိပါတယ္"
"ခစ္ခစ္ ရယ္ရတယ္ ဒီအပ်ိဳႀကီး"
"ေအးဟယ္ အစကဘာျဖစ္ေနလဲလို႔အခုေတာ့လည္း
ရယ္စရာပဲ"
ဗီးနပ္စ္ႏွင့္သက္တန္႔ေမကတိုးတိုးေလးရယ္ကာေျပာ
လိုက္သျဖင့္လရိပ္ခ်ိဳ ေခ်ာင္းေနရာမွသူတို႔ၾကားက ေလး
ဘက္ေထာက္ထြက္လာၿပီးဖုန္းေခၚလိုက္သည္။
"ကိုႀကီး ျပန္မလာေတာ့ဘူး ပိုက္ဆံေပးဖို႔မေမ့နဲ႔ ဘိုင့္"
သူမဖုန္းအခ်
"ဟဲ့ကေလးေတြ ဘာလုပ္ေနတာလဲ"
"ဟင္ မနီ "
"အယ္ မနီ"
သူမတို႔မနီေအာ္ေျပာေသာေၾကာင့္အားလံုးဝ႐ုန္းသုန္
ကားျဖစ္ကာအခန္းထဲသို႔ဝင္ေျပးသြားၾကေတာ့သည္။
ေက်းဇူးတင္လ်က္ ႏိုဒါ UK
01.09.16
..
သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ(Best friends forever)
အပိုင္း ၂
အပ်ိဳႀကီး စာေရးဆရာမ ႏိုဒါ
သူမကတစ္ဦးတည္းေသာသမီးျဖစ္ၿပီးသူမ၏မိဘမ်ားကလည္းတစ္ဦးတည္းေသာမ်ားျဖစ္သျဖင့္ေဆြးမ်ိဳးမ်ား
မ႐ွိေတာ့ေပ။ သူမဆယ္တန္းအေရာက္တြင္မိဘမ်ား
ကားအက္ဆီဒင့္ျဖစ္ၿပီးဆံုးပါးသြားသျဖင့္သူမအိမ္တြင္
ေနထိုင္လုပ္ကိုင္ေနေသာမနီနီႏွင့္နံနက္လာ၊ညေန
ျပန္ေသာမေဝေဝတို႔ႏွင့္အေဖာ္ျပဳကာေနလာရသည္။
သူမဆယ္တန္းေအာင္တက႕ၠသိုလ္ေက်ာင္းအတက္
တြင္သူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖစ္ေသာ၊ေက်ာ္ေက်ာ္၊ေအာင္ေအာင္၊ထြန္းထြန္း၊ခက္ေအာင္ႏွင္တူးတူးတို႔ကိုသူငယ္ခ်င္းမမ်ားျဖစ္သာငုဝါႏွင့္ႂကြယ္ႂကြယ္တို႔မွတစ္ဆင့္သိခဲ့ရာမွရင္းႏွီးေသာသူငယ္ခ်င္းအျဖစ္သို႔ေျပာင္းလဲလာၾကသည္မွာေလးႏွစ္တိုင္ပင္ျဖစ္သည္။
"ႏိုႏိုမ နင္ကဘာျဖစ္လို႔ျမန္မာစာယူတာလဲ"
"ငါလား စာေရးဆရာမျဖစ္ခ်င္လို႔ျမန္မာစာယူတာ"
ေက်ာ္ေက်ာ့္စကားကိုႏိုဒါကျပန္ေျဖလိုက္သျဖင့္ႂကြယ္
ႂကြယ္ကမ်က္ႏွာမဲ့ကာ
"ငါကေတာ့စာေရးရမွာပ်င္းတယ္၊အဲ့ဒါေၾကာင့္စာေရး
ဆရာမ မလုပ္ခ်င္ဘူး"
"ဟဲ့ ႂကြယ္မ နင့္ကိုဘယ္သူကစာေရးဆရာမလုပ္ခိုင္း
ေနလို႔လဲ၊ငါ့ဘာသာငါဝါသနာပါတာ၊နင္နဲ႔အေနသာ
ႀကီး"
ႏိုဒါကႂကြယ္ႂကြယ့္ကိုမ်က္ေစာင္းထိုးကာေျပာလိုက္
သည္။
"ေတာ္ၾကေတာ့ နင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကလည္းေလ၊မ
တည့္အတူေန တစ္ေယာက္ကလည္းလူပုအထိမခံ
ဟိုတစ္ေယာက္ကလည္းကိုယ္နဲ႔မဆိုင္တာဝင္ပါတာ
ႀကီးပဲ"
"နင္ကေရာဘာထူးလို႔လဲဆရာဝင္လုပ္လိုက္မယ္ဆို
တာႀကီးပဲ"
ႂကြယ္ႂကြယ္ကမ်က္ေစာင္းထိုးကာငုဝါကိုေျပာလိုက္
သည္။
"အံမယ္ ငါကဘာပုလို႔လဲ ရင္ခြင္မွီအရပ္ဟဲ့"
ႏိုဒါကစိတ္တိုကာထရပ္ၿပီးစီးထားေသာသံုးလက္မ
ေထာင့္ကိုအားမနာစြာေျပာလိုက္သည္။
"ေတာ္ၾကေတာ့ နင္တို႔မိန္းကေလးေတြကေလ၊ျပသနာ
ေသးေသးေလးကိုအႀကီးႀကီးျဖစ္ေအာင္လုပ္ခ်င္ေနၾကတယ္"
ေက်ာ္ေက်ာ့္စကားေၾကာင့္ေအာင္ေအာင္ကေက်ာ္ေက်ာ့္
ပုခံုးကိုမနာတနာထိုးလိုက္ကာ
"မင္းပဲသြားစတာေလ၊ဒါနဲ႔ေမးရအံုးမယ္ မင္းေရာဘယ္
လိုလဲအေျခေန"
"ဘာကိုဘယ္လိုလဲေမးတာလဲ"
ေအာင္ေအာင္ကငုဝါဘက္မသိမသာေမးေငါ့ျပၿပီး
"မင္းပဲလႈပ္႐ွားမယ္ဆို"
"ဟာ ေနစမ္းပါကြာ သူဆရာလုပ္တာနဲ႔ပဲတစ္သက္လံုး
ငါ တစ္ပည့္လိုေနရမွာ"
"ဟား ဟား ဟား ငုဝါမ ကိုေတာ့သနားတယ္ကြာ"
"ဟာ ေဟ့ေရာင္ ႐ွဴ း"
ေအာင္ေအာင္ကအားျပဲႏွင့္ေျပာကာရယ္ေနသျဖင့္
ေက်ာ္ေက်ာ္ကေအာင္ေအာင့္ပါးစပ္ကိုမရမကလိုက္ပိတ္ေန၍ေအာင္ေအာင္ကမိန္းကေလးသံုးေယာက္ကိုအကာကြယ္ယူကာေျပးေနေသာေၾကာင့္အားလံုး႐ုန္း
ရင္းဆန္ခတ္ျဖစ္ေနၾကသည္။
.............................................................................
"ဟဲ့စာေရးဆရာမ႐ူး"
"ဟဲ့ ပလုပ္တုတ္ လန္႔လိုက္တာႂကြယ္မရဲ႕"
စာထိုင္ေရးေနေသာႏိုဒါ့ကိုေနာက္မွ႐ုတ္တရက္
ေရာက္လာကာေအာ္ေျပာလိုက္ေသာႂကြယ္ႂကြယ္
ေၾကာင့္ႏိုဒါလန္႔ကာေယာင္ရင္ေျပာလိုက္သည္။
"ဘယ္အခ်ိန္ၾကည့္ၾကည့္ေဘာပင္နဲ႔စာအုပ္နဲ႔မသိရင္
စာအရမ္းႀကိဳးစားတဲ့ပံု၊ေျပာကိုမေျပာခ်င္ဘူး"
"ဟဲ့ ငါ့ဝါသနာကိုပဲလာ လာထိေနတယ္၊အဲ့ဒါမပါပဲ
ေျပာလို႔မရဘူးလား"
"နင့္ကိုျမင္ရင္ စာေတြနဲ႔တြဲျမင္ေနလို႔ေလ၊ငါေျပာမွာ
ေတာင္ေမ့သြားၿပီ ငုဝါမနဲ႔ေက်ာ္ေက်ာ္ခ်စ္သူေတြျဖစ္သြား
ၾကၿပီတဲ့"
"ဘာ ဘာေျပာတယ္"
"ဟဲ့ လန္႔လိုက္တာဟယ္ ေျဖးေျဖးေျပာလဲရပါတယ္"
ႏိုဒါကစားပြဲကိုျဖန္းကနဲ႐ုိက္ၿပီးမတ္တပ္ရပ္ကာ
ေျပာလိုက္သျဖင့္ေဘးဘီသို႔ၾကည့္ကာႏိုဒါ့ကိုျပန္ထိုင္
ခိုင္းလိုက္သည္။
"ေဘးကလူေတြၾကည့္ေနတယ္ ႐ွက္စရာႀကီးဟယ္
နင္ကလည္းမသိရင္ နင့္ခ်စ္သူ သူမ်ားနဲ့ပါသြားတာက်
ေနတာပဲ"
"ဟဲ့ ငါကသူ႔ကိုခ်စ္သူေတာ္စရာလား၊ေဝးေသး ငါအံ့
ဩသြားလို႔ပါ၊ေအးေအးေနတတ္တဲ့ေက်ာ္ေက်ာ္နဲ႔ဆရာ
မႀကီး ညိွသြားၾကလို႔"
"ငါေတာင္သူမ်ားေျပာလို႔သိတာ၊ငါ့သူငယ္ခ်င္းတစ္
ေယာက္သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုပန္းျခံထဲမွာေတြ႕ခဲ့လို႔တဲ့"
"ဘယ္တုန္းကတည္းကခ်စ္သူျဖစ္လဲမသိဘူး၊သူတို႔အ
သိမခံခ်င္တာမသိခ်င္ဟန္ေဆာင္ေပးလိုက္၊အခုစာေရး
ေနတာပ်က္တယ္"
"အမေလးဟယ္ စာေရးဆရာမႀကီးေလသံနဲ႔၊ဟိုေကာင္
ေတြကလည္းဘယ္ေရာက္ေနမွန္းမသိဘူး၊ေနာက္ဆို
နင့္ဆီမလာပါဘူး"
"ႏိုႏိုမ နင္တို႔ကဒီမွာကိုး ငါပိုက္ဆံလိုလို႔ေခ်းစမ္းဟာ"
အေမာတေကာႏွင့္ေရာက္လာေသာေအာင္ေအာင္အ
ေျပာေၾကာင့္ႏိုဒါႏွင့္ႂကြယ္ႂကြယ္တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ
တစ္ေယာက္ၾကည့္လိုက္ၿပီး သူတို႔လြယ္အိတ္ေတြကို
က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဖက္ထားလိုက္ၾကသည္။
"နင္ ဟိုတစ္ေန႔ကငါ့ဆီကေခ်းထားတဲ့ပိုက္ဆံလဲျပန္
မေပးပဲနဲ႔ထပ္လိုခ်င္ရလား၊ႏိုႏိုမဆီကေခ်း "
ၾကြယ္ႂကြယ့္စကားေၾကာင့္ေအာင္ေအာင္မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြး
ကာ
"ႏိုႏိုမရယ္ ငါ့ကိုသနားေသာအားျဖင့္ေခ်းပါဟာ"
"နင့္အိမ္ကေပးတဲ့ပိုက္ဆံေတြဘယ္ေရာက္သြားၿပီလဲ
ကုန္တာျမန္တယ္ဆိုေတာ့ မဟုတ္မွလြဲေရာ၊နင္ေဆး
ေတြမ်ားစြဲေနၿပီလား" "ဲဘာေတြေျပာေနတာလဲ၊ေဆးစြဲဖို႔ေနေနသာသာ
ေဆးလိပ္ေတာင္မေသာက္တတ္တာ"
"လကုန္တာတစ္ပတ္ပဲ႐ွိေသးတယ္ ဘယ္လိုသံုးလိုက္
လို႔ကုန္တာလဲ"
"အရင္ကအေႂကြးေတြဆပ္တယ္...."
"ဟင္ နင္အေႂကြးေတြဆပ္တယ္ေျပာရေအာင္ငါ့အ
ေႂကြးေတာ့မဆပ္ဘူး"
"ေနစမ္းပါ ႂကြယ္မရယ္ ဆံုးေအာင္နားေထာင္စမ္းပါ
ကဲ့ဆက္ေျပာ ေအာင္ေအာင္"
"ၿပီးေတာ့ ၿပီးေတာ့ေလ ဟိုဟာ "
ေအာင္ေအာင္ကေခါင္းကုတ္ကာဆက္မေျပာရဲသျဖင့္
ႂကြယ္ႂကြယ္ဆီသို႔ၾကည့္ၿပီး
"နင့္အေႂကြးကိုမေပးရင္ဘာမွမျဖစ္ဘူး၊အခုဟာက
မေပးရင္ငါမလြယ္ဘူး"
"ဟင္ နင္ကဘာျဖစ္လို႔မလြယ္ရတာလဲ"
"ငါဖဲသြား႐ုိက္တာ"
"ဘာ"
"ဘာေျပာတယ္"
"ဟာ တိုးတိုးသက္သာေျပာစမ္းပါ၊ဘာျဖစ္လို႔ေအာ္ေန
တာလဲ"
"နင္ဖဲကစားလို႔႐ႈံးတာကိုငါတို႔ကနင့္ကိုေခ်းေပးရမယ္
ဟုတ္လား မေပးဘူး"
"ရတယ္ေလ အဲ့ဒီ့ အၿပိဳင္အဆိုင္ ကငါ့ကိုအျပစ္ေပး
ရင္လည္းခံလိုက္ေတာ့မယ္"
"အၿပိဳင္အဆိုင္ ဟို အီးေမဂ်ာကကင္းလား"
"ဟုတ္တယ္ေလ နင္တို႔သိသားပဲ၊လူကေခ်ာသေလာက္
သူ႔ကိုေက်ာတဲ့လူကိုအျပစ္ေပးတာပါးပါးေလးနဲ႔ထိတယ္
ေနာ္၊ နင္တို႔လည္းသူ႔အေၾကာင္းသိသားနဲ႔"
ေအာင္ေအာင္ေျပာလည္းေျပာစရာပင္၊အီးေမဂ်ာကင္း
အၿပိဳင္အဆိုင္ကတစ္ဦးတည္းေသာသားျဖစ္ၿပီးႏွစ္
တိုင္းကင္းရထားသူ၊အရပ္ေျခာက္ေပနီးပါး႐ွိၿပီးသူငယ္
ခ်င္းေတြႏွင့္တ႐ုန္း႐ုန္းေနေနရသည္ကိုကသူ၏စတိုင္
ျဖစ္ေနသည္။
"လာခဲ့ ငါ့ေနာက္လိုက္ခဲ့ၾက"
"ဟာ ႏိုႏိုမ နင္ကေပမမွီေထာင့္မမွီနဲ႔ဟိုကေျခာက္
ေပ နင္ဘယ္လိုမွီမလဲ"
"သူ႔ဘာသာဘယ္ေနရာေျခာက္ေပ႐ွိ႐ွိ ငါဂ႐ုမစိုက္ဘူး
အခုငါသြားမွာက ေက်ာင္းအုပ္႐ုံခန္းကိုသြားမလို႔"
"ဟာ နင္ကလည္းမသြားပါနဲ႔ဟာ သူ႔ကိုတိုင္ရင္ငါပါ
ဒုကၡေရာက္သြားမွာေပါ့၊ဒီတစ္ခါတည္းပါ ေနာက္တစ္ခါ
ငါမကစားေတာ့ဘူး"
"ကတိေတြကစြတ္ေပးေနတာပဲ၊ဖဲကစားတာေလာင္းကစားတစ္မ်ိဳးပဲ၊ အဲ့ဒီ့ေကာင္ေတြနဲ႔ဖဲလည္းမကစားဘူး
ေပါင္းလည္းမေပါင္းဘူးလို႔ကတိေပး ငါပိုက္ဆံမေခ်းဘူး
ဒီတိုင္းေပးလိုက္မယ္"
"ဟင္ နင္တစ္ကယ္ေျပာတာလား၊ကတိေပးတယ္ တစ္
ကယ္ကိုေပးတယ္၊သိပိမၾကာဘူးငါ့ဆီကပိုက္ဆံလာ
ေတာင္းမယ္လို႔ေျပာတယ္"
"တစ္ကယ္ေနာ္ ေရာ့ ဟင္"
ႏိုဒါကပိုက္ဆံအိတ္ထဲမွပိုက္ဆံယူၿပီးေအာင္ေအာင့္ကို
အေပးၾကားျဖတ္လုယူျခင္းခံလိုက္ရသျဖင့္အံ့အားသင့္
သြားရသည္။
"ေပမမွီေထာင့္မမွီကသူငယ္ခ်င္း အခ်င္းခ်င္းကိုေသြးခြဲ
တယ္ေပါ့"
"ဘာ ဘာေျပာတယ္ ငါ့ဘာသာေပမမွီလို႔ေထာင့္လဲမမွီ
ခ်င္မမွီဘူးနင့္အပူဘာပါလဲ အ႐ုိင္းအစိုင္းရဲ႕"
"ဟ ငါ့နာမည္ကအၿပိဳင္အဆိုင္၊အ႐ုိင္းအစိုင္းမဟုတ္
ဘူး"
"နင့္ဘာသာၿပိဳင္လို႔မကလို႔ဆိုင္ဆိုင္ ငါ့ပိုက္ဆံျပန္ေပး"
"ဒီပိုက္ဆံကသူ႔ကိုနင္ေပးတာေလ၊အေႂကြးဆပ္ဖို႔"
"သူ႔လက္ထဲငါထည့္ေပးမွာနင့္ကိုေပးတာမဟုတ္ဘူး
ဖဲဝိုင္းေတြ႔တိုင္း႐ုိက္ေနတဲ့သူကမ်ား"
"ဘာ ေျပာတယ္ ေဟ့ေရာင္ ေအာင္ေအာင္မင္းေပမမွီ
ကေတာ္ေတာ္ေဖာင္းေနၿပီ၊ေျပာထားအံုး"
"ႏိုႏိုမ ေတာ္ၿပီဟာ ေဘးမွာလူေတြလည္းၾကည့္ေနၾက
တယ္"
ႂကြယ္ႂကြယ္ကႏိုဒါ့လက္ေမာင္းကိုလွမ္းဆြဲပီးတိုးတိုး
ေလးေျပာလိုက္သလို၊ေအာင္ေအာင့္မ်က္ႏွာေလးက
ငယ္ေနသည္။
"ငါပိုက္ဆံေပးတာေအာင္ေအာင္ေလ သူ႔ကိုမွမဟုတ္
တာ၊ၿပီးေတာ့လူကိုလည္းေပမမွီေထာင့္မမွီလို႔အေခၚ
ခံရေသးတယ္"
"စိတ္ေလ်ွာ့ဟာ အခုဟိုေကာင္ေတြမေရာက္ခင္သြား
ၾကရေအာင္၊ေတာ္ၾကာသူတို႔ေရာက္လာရင္အားလံုး
႐ႈပ္ကုန္လိမ့္မယ္"
"ႏိုဒါဆိုတဲ့ ေပမမွီေထာင့္မမွီေလး ပိုက္ဆံအတြက္
သန္႔ခ္ယူပါ "
အၿပိဳင္အဆိုင္ကလက္ထဲမွာ႐ွိေသာပိုက္ဆံကိုႏႈတ္ခမ္း
ႏွင့္အသာထိကာႏိုဒါ့ကိုမ်က္စိမွိတ္လိုက္ၿပီးေျပာလိုက္
သျဖင့္ႏိုဒါေဒါသထြက္သြားရသည္။
"ငါက နင္ေျပာေျပာေနတဲ့ ေပမမွီေထာင့္မမွီမဟုတ္ဘူး
ငါ့အရပ္ကရင္ခြင္မွီအရပ္ဟဲ့ မွတ္ထား"
"ဟဲ့ ႏိုႏိုမ"
ႏိုဒါကအၿပိဳင္အဆိုင္ကိုမ်က္ေစာင္းထိုးကာေျခေဆာင့္
ၿပီးထြက္သြားသျဖင့္ႂကြယ္ႂကြယ္သူမေနာက္ကလိုက္
ေျပးသြားၿပီး အၿပိဳင္အဆိုင္ကႏွစ္ၿခိဳက္စြာျပဳံးလိုက္ကာ
"ရင္ခြင္မွီအရပ္ အင္းမဆိုဘူး မင္းကငါ့ရဲ႕ရင္ခြင္မွီေလး
ေပါ့"
ေအာင္ေအာင္ကေခါင္းကုတ္ကာအၿပိဳင္အဆိုင္ကိုၾကည့္ေနေလေတာ့သည္။
................................................................................
"နင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ခ်စ္သူျဖစ္သြားတာ ငါတို႔ကိုေတာ့အ
သိမေပးဘူး"
ႂကြယ္ႂကြယ္ကငုဝါပုခံုးကိုစာအုပ္ႏွင့္႐ုိက္ကာငုဝါေဘး
တြင္ဝင္ထိုင္ရင္းေျပာလိုက္သည္။
"ေပးမလို႔ပါပဲ နင္လည္းသိသားနဲ႔ ဟိုေကာင္ေတြကအ
ရမ္းအစသန္တာအဲ့ဒါေၾကာင့္ေက်ာ့္ကိုမေျပာပါနဲ႔အံုးလို႔
ေျပာထားရတယ္"
"သူတို႔ကိုမေျပာရင္ေနေပါ့ ႏိုႏိုမနဲ႔ငါ့ကိုေျပာသင့္ပါ
တယ္"
"နင္တို႔ကိုေတြ႔မွမေတြ႔ရေသးတာ၊အခုေျပာမလို႔ဟာ
နင္ဦးသြားတယ္ေလ"
"ဟုတ္ပါၿပီ ထားလိုက္ပါေတာ့ ႏိုႏိုမအခုတေလာသူ႔စာ
နဲ႔နပန္းလံုးေနတယ္"
"စာေမးပြဲေျဖဖို႔လိုပါေသးတယ္၊ႏိုႏိုမကလည္းမ်က္မွန္
တပ္ခ်င္ေနၿပီထင္တယ္"
"ဟဲ့ နင္ကလည္းဘာေတြေျပာေနတာလဲ၊စာဆိုတာသူ႔
ရဲ႕အေရမရအဖတ္မရစာေတြကိုေျပာတာ"
"တိုးတိုးေျပာ ေတာ္ၾကာသူ႔စာေတြကိုအေရမရအဖတ္
မရေျပာလို႔တစ္လတိတိစကားမေျပာတာအမွတ္မ႐ွိ
ေသးဘူးလားဟယ္၊ အခုတေလာထြန္းထြန္းလည္း
ေပ်ာက္ခ်က္သားေကာင္းေနတယ္"
"ေပ်ာက္ဆို ေနာက္ဆံုးႏွစ္က်မွ သေဘာၤလိုက္ဖို႔ျပင္ဆင္
ေနတယ္တဲ့"
"ဟင္ ဟုတ္လား တူးတူးက်ေတာ့ေရာ"
"တူးတူးက သူ႔အေမေနမေကာင္းလို႔စာေမးပြဲေျဖမွလာ
မယ္လို႔ေျပာတယ္"
ငါတို႔စတက္တုန္းကလိုေျပာစရာမေကာင္းေတာ့ဘူး
ေနာ္၊ဘြဲ႔ရခါနီးေလ ငါတို႔ေတြလူႀကီးစိတ္ကဝင္လာ
ေနသလိုပဲ"
"တစ္ေန႔ငါတို႔လူစုၿပီးကတိေတြေတာင္းရေတာ့မယ္
အဲ့ဒီ့တစ္ေန႔ကိုနင္ပဲရေအာင္လုပ္ေပးဟာ"
"ႂကြယ္မ နင္က ကတိေတာင္းမယ့္လူေလနင္ပဲစုေပး
ရမွာ"
"ဟဲ့ ငုဝါမ နင္ကအခုေက်ာ္ေက်ာ္နဲ႔ျဖစ္ေနတာေလ၊
သူ႔အကူညီနဲ႔စုေပးေပါ့ လြယ္လြယ္ေလးကို"
"ဘာေတြစုဖို႔လဲ"
"ႏိုႏိုမ ဘယ္သြားေနတာလဲ"
"အင္လ်ားကန္မွာသြားထိုင္ၿပီး၊သိပ္ခ်စ္ၾကတဲ့စံု
တြဲေလးအေၾကာင္းေရးေနတာ"
"မေျပာဘူးလား၊စာႀကိဳးစားေနပါတယ္လို႔"
"႐ူးပါ့ဟယ္"
ႂကြယ္ႏွင့္ငုဝါကႏိုဒါ့ကိုမ်က္ေစာင္းထိုးလိုက္ၿပီးသူမတို႔
စာအုပ္ေတြကိုလွန္ကာၾကည့္ေနလိုက္ၾကသည္။
...............................................................................
"ေဟ့ ေပမမွီေထာင့္မမွီေလး"
"႐ွင္ေနာ္ ကြၽန္မအရပ္ကေပမမွီေထာင့္မမွီမဟုတ္ဘူး
ရင္ခြင္မွီအရပ္႐ွင့္"
ႏိုဒါလွမ္းေနေသာေျခလွမ္းကိုရပ္ကာေဒါသထြက္ေနေပ
မည့္သူမေနာက္သို႔လွည့္မၾကည့္ရဲေပ။
အၿပိဳင္အဆိုင္ႏွင့္သူ၏သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္သူမ
လမ္းေလ်ွာက္လာစဥ္ေျပာေနတာျဖစ္ေၾကာင္းသူမ သိ
လိုက္သည္။
"ရင္ခြင္မွီအရပ္ဆို ကိုယ့္အတြက္ပဲျဖစ္ပါေစေနာ္၊
ဘယ္သူ႔ရဲ႕ရင္ခြင္မွီမျဖစ္ေစရဘူး"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ အၿပိဳင္ရယ္"
အၿပိဳင္အဆိုင္အေျပာကိုသူ၏သူငယ္ခ်င္းကႏြဲ႔ျပကာ
မ်က္လံုးေပကလပ္၊ေပကလပ္လုပ္ကာအေျပာႏိုဒါ
လွည့္အၾကည့္ႏွင့္တိုးသြား၏။
"ဒီမွာ နင္တို႔ကေယာက္က်ားေလးျဖစ္ၿပီးေတာ္ေတာ္
ေစာင္းတာဝါသနာပါလွေခ်လား"
"ဟားဟား ေစာင္းရေအာင္ နင့္နာမည္တစ္ခုမွေတာင္
မပါဘူးေနာ္၊ဘာလဲ နင့္ကိုေစာင္းေစခ်င္လို႔လား"
"ေတာက္ နင္ နင္ေနာ္"
အၿပိဳင္အဆိုင့္အေျပာေၾကာင့္ႏိုဒါ ေဒါသထြက္သြားကာ
လက္ညိဳးေငွါက္ေငွါက္ထိုးၿပီးေတာက္ေခါက္၍ထြက္
သြားသည္။
"ဟား ဟား ဘာေလးလည္းမသိဘူးကြာ"
"မင္းကစေနတာလားအတည္လား"
"မင္းကဘယ္လိုထင္ေနလို႔လဲ"
"မင္း႐ုပ္မင္းရည္နဲ႔ သူ႔ကိုမင္းစေနတယ္လို႔ပဲထင္
တယ္"
"ငါကအတည္ဆိုရင္ေရာ "
"မင္းမ်က္မွန္တပ္ဖို႔လိုၿပီလို႔အၾကံျပဳရမွာပဲ"
"ဟားဟားဟား မနက္ျဖန္မ်က္စိေဆးခန္းသြားေတာ့
မယ္ မင္းအေဖာ္လိုက္ခဲ့ေပးပါ"
အၿပိဳင္အဆိုင္စကားေၾကာင့္သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူကမ်က္
လံုးျပဴ းကာ
"ဟင္ ဒါ ဒါဆို "
အၿပိဳင္အဆိုင္ေခါင္းခါ၍ရယ္ကာထြက္သြားေတာ့သည္။
...............................................................................
"ခ်စ္ဆံုးႀကီး"
"ဟဲ့ ပလုတ္တုပ္ ေဩာ္ မယ္ေပ်ာ္ရယ္ ေျဖးေျဖးေခၚ
လည္းရပါတယ္၊လန္႔လိုက္တာ"
ႏိုဒါ့ကိုအေနာက္ကေနဖက္ကာသဲသုတကေအာ္ေခၚ
လိုက္သျဖင့္ႏိုဒါလန္႔သြားရျခင္းျဖစ္သည္။
"မမႏိုကလည္းေခၚေနတာကိုၾကားမွမၾကားတာ၊တစ္
ေယာက္တည္းျပဳံးေနတယ္၊မမႏိုစိတ္ေတြကအေဝး
ေရာက္ေနေတာ့ သဲကလည္းမမဆီအေရာက္ျပန္
ေမာင္းလာရတာေပါ့ "
"မမကဟိုတုန္းကအေၾကာင္းေတြသတိရသြားလို႔ပါ"
"ျပဳံးေနပံုေထာက္ရင္ ငယ္ရီးစားအေၾကာင္းပဲျဖစ္ရ
မယ္"
"ဟယ္ ေပါက္ေပါက္႐ွာ႐ွာ ဘယ္ကသာရီးစား႐ွိရမွာလဲ
မမလိုေပမမွီေထာင့္မမွီကို"
"ဟာ မမႏိုကလည္းရင္ခြင္မွီအရပ္ပါဗ် ဒီမွာၾကည့္ေလ"
သဲသုတကႏိုဒါ့ကိုသူမရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္း၍ေျပာလိုက္သ
ျဖင့္ႏိုဒါျပန္႐ုန္းကာ
"ဟုတ္တယ္ မယ္ေပ်ာ္ေလးအရပ္နဲ႔ဆိုရင္ခြင္မွီအရပ္
ေျခာက္ေပေလာက္ဆိုမဟုတ္ေတာ့ဘူး"
"ေျခာက္ေပ ဟုတ္လား ဘယ္သူလဲေျခာက္ေပက"
"ေဩာ္ ဘယ္သူ႔မွမဟုတ္ဘူး အျပင္မွာမိုးရြာေနတယ္
မယ္ေလးေတြကိုေခၚၿပီးအဝတ္ေတြသြား႐ုပ္ၾကေတာ့"
ႏိုဒါ ကေျပာၿပီးသူမအခန္းထဲဝင္သြားသျဖင့္သဲသုတအ
ခန္းထဲမွာ႐ွိေနၾကေသာမိန္းကေလးေတြကိုတံခါးေခါက္
ကာသြားေခၚေနေတာ့သည္။
...............................................................................
"မိုးကလဲ ဒီေန႔မွအရမ္းရြာေနေတာ့တာပဲ"
မိုးသည္းသည္းၾကားမွာလွပေသာထီးကိုေဆာင္းေနရ
ေပမည့္မိုးမလံုေသာေၾကာင့္ေတြ႔ရာဆိုင္တစ္ဆိုင္ေ႐ွ႕ကို
ႏိုဒါေျပးဝင္လိုက္ကာထီးကိုပိတ္ၿပီးေျပာလိုက္၏။
"မိန္းကေလး ဒီေနရာကမိန္းကေလးနဲ႔မသင့္ေတာ္ဘူး"
"အယ္ေတာ့"
လူႀကီးတစ္ေယာက္စကားေၾကာင့္သူမဆိုင္ထဲလွမ္း
ၾကည့္လိုက္ေတာ့ဘီယာဆိုင္ျဖစ္ေနၿပီးဘီယာအခိုးအ
ေငြ႔ေတြႏွင့္သူမကိုမ်က္စိကြၽတ္မတတ္ၾကည့္ေနေသာ
သေကာင့္သားေတြေၾကာင့္သူမထီးကိုျပန္ဖြင့္ကာဆိုင္
ထဲမွထြက္လာလိုက္သည္။
"တီ......."
"အေမ့"
႐ွည္လ်ားစြာဆြဲလိုက္ေသာကားဟြန္းသံႏွင့္အတူႏိုဒါ
ေယာင္၍လမ္းေဘးသို႔ကပ္ရပ္လိုက္သည္။
"ရင္ခြင္မွီေလးပါလား၊ဒီေန႔မွကားမပါလာဘူးလား လမ္းၾကဳံတယ္ေလ လိုက္ခဲ့မလား"
ကားထဲမွအၿပိဳင္အဆိုင့္စကားေၾကာင့္သူမသူ႔ကိုမ်က္
ေစာင္းထိုးကာေ႐ွ႕သို႔သာဆက္ေလ်ွာက္သြားသည္။
"ဟိတ္ တစ္ကယ္ကူညီေပးမလို႔ေခၚေနတာ၊မိုးေရထဲ
မွာမ်က္မွန္းတန္းေနတဲ့မိန္းကေလးကိုမထားခ်င္လို႔
ေခၚေနတာ၊ဘာစိတ္မွမ႐ွိဘူး"
အၿပိဳင္အဆိုင္ကႏိုဒါ့ထီးေအာက္ထဲငုပ္ဝင္လာကာေျပာ
လိုက္သျဖင့့္ထီးကိုင္ထားေသာသူမလက္ကအလိုလို
ေနရင္းေျမာက္ထားလိုက္ရသည္။
"လာေလ လိုက္ပို႔ေပးမယ္"
"ဟင့္အင္း ႐ွင္နဲ႔မလိုက္ဘူး"
"တစ္ကယ္လားၿပီးမွေနာင္တမရနဲ႔"
အၿပိဳင္အဆိုင္ကေျပာၿပီးထီးအျပင္အထြက္
ဂ်ိမ္း ဒလိန္ ဒံုး
"အေမ့"
မိုးၿခိမ္သံႏွင့္အတူႏိုဒါလန္႔သြားသလိုထီးကိုလႊတ္ခ်ၿပီး
သူမမ်က္လံုးေတြပိတ္ကာနားႏွစ္ဖက္ကိုပိတ္ထား
လိုက္သည္။
"ဟိတ္ မိုးေတြလည္းၿခိမ္ေနတယ္၊ကားနဲ႔လိုက္ခဲ့"
သူမတေျဖးေျဖးမ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့သူမရဲ႕ထီး
ကိုကိုင္ၿပီးသူမကိုျပဳံးၾကည့္ေနေသာအၿပိဳင္ဆိုင္ေၾကာင့္
ရင္ေတြတဒိတ္ဒိတ္ခုန္ကာမ်က္ေတာင္မခတ္တမ္း
ၾကည့္ေနမိေတာ့သည္။
................................................................................
ေခ်ာက္ ေခ်ာက္
ဂ်စ္ ဂ်စ္
တေျခာက္ေျခာက္တဂ်စ္ဂ်စ္အသံေတြေၾကာင့္အခန္းသံုးခန္းမွဗီးနပ္စ္၊ၿဖိဳးခက္ခက္ေအာင္ႏွင့္သက္တန္႔ေမတို႔ေတြထထိုင္လိုက္ၾကသည္။
ကြၽီ
ေျဖးေျဖးေလးပြင့္သြားေသာတံခါးေၾကာင့္သူမတို႔ေတြ
ေစာင္ကိုေခါင္းထိျခဳံကာအသာေတြတဆတ္ဆတ္တုန္
၍ေနေတာ့သည္။
ေဒါက္ ေဒါက္ ေဒါက္
"ဘယ္သူေတြလည္း အိပ္ေကာင္းေနရတဲ့ၾကားထဲ"
ႏိုဒါ အဆက္မျပတ္ေခါက္ေနေသာတံခါးသံေၾကာင့္လန္႔
ႏိုးလာၿပီးတံခါးကိုဆြဲအဖြင့္မိန္းကေလးသံုးေယာက္သူ
မကိုတြန္းကာသူ႔ထက္ငါအလုအယက္သူမကုတင္ေပၚ
တက္ထိုင္လိုက္သျဖင့္သူမေၾကာင္သြားရသည္။
"ဘာျဖစ္ၾကတာလဲ အခုမွမနက္တစ္နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ပဲ
႐ွိေသးတယ္"
"အေပၚမွာသရဲေျခာက္ေနလို႔"
"ဟာ မျဖစ္နိင္တာ မမဒီအိမ္မွာအူဝဲကတည္းကေန
တာ ဘာသရဲမွမ႐ွိဘူး"
"ဟုတ္ပါတယ္ မမႏိုရဲ႕ သမီးေတာ့တစ္ေယာက္တည္း
မေနရဲဘူး "
"ဟုတ္တယ္ သားလည္းတစ္ေယာက္တည္းမေနရဲဘူး
"သမီးေရာပဲ"
"ဟုတ္ရဲ႕လားဟယ္ ညည္းတို႔ေလးေတြကၾကားတယ္
ဆိုတာေတာ့ဟုတ္ပါၿပီ၊ဟိုႏွစ္ေယာက္ေရာမေတြ႔ပါ
လား"
"ဟင္ ဟုတ္သားပဲ ငါတို႔သာၾကားၿပီးဟိုႏွစ္ေယာက္မ
ၾကားရဘူးဆိုေတာ့မဟုတ္ေသးဘူး"
"အိပ္တာသိုးေနၾကလို႔ေနမယ္"
"ကဲ့ေတာ္ၾကေတာ့ ဒီညဒီမွာပဲအိပ္ၾကေတာ့ မမကဒီဒ
ရင္းဘတ္မွာအိပ္မယ္၊ညည္းေလးတို႔ကအဲ့ဒီ့အိပ္ယာ
ေပၚမွာပဲအိပ္ၾကေတာ့"
"ေက်းဇူးပဲမမႏို "
သံုးေယာက္သာၿပိဳင္တူေက်းဇူးတင္ၿပီးသူမ၏ကုတင္
ေပၚက်က်နနအိပ္ေနၾကေတာ့သည္။
...............................................................................
"ဟပ္ခ်ီး ဟပ္ခ်ီး "
"ဟဲ့ နင္ေခ်းေနတာ ငါေရထားတာဒီတစ္ခါနဲ႔ဆိုသံုး
ဆယ့္ႏွစ္ခါ႐ွိၿပီ"
ငုဝါကႏိုဒါ့ကိုတစ္႐ွဴ လွမ္းေပးရင္းေျပာလိုက္သျဖင့္ႏို
ဒါကတစ္႐ွဴ ကိုယူလိုက္ၿပီးျပဳံးလိုက္ကာ
"မေန႔ကမိုးမိလို႔ပါဟာ၊မၾကာပါဘူးေပ်ာက္သြားမွာပါ"
"ဟပ္ခ်ီး ဟပ္ခ်ီး "
ကန္တင္ထဲဝင္လာေသာအၿပိဳင္အဆိုင္ကလည္းမ်က္ႏွာ
နီရဲကာလက္ကိုင္ပုဝါကိုႏွာေခါင္းႏွင့္ပါးစပ္တြင္အုပ္
ကာႏွာေခ်းေနသျဖင့္အားလံုးကအၿပိဳင္အဆိုင္ႏွင့္ႏိုဒါ့
ကိုတစ္လွည့္စီဝိုင္းၾကည့္ေနၾကသည္။
"ဟဲ့ ႏိုႏိုမ ဟိုကင္းကလည္းေခ်းေနတာ၊ ဧကနနင္တို႔
ႏွစ္ေယာက္မ႐ုိးေတာ့ဘူးေနာ္"
"ဘာမွမ႐ုိးစရာအေၾကာင္းမ႐ွိဘူး ဟပ္ခ်ီး"
"ဒီတစ္ခါသံုးဆယ့္သံုးခါ"
"ငုဝါ နင္ကလည္း ေတာ္ေတာ့ မေရနဲ႔ေတာ့ ကင္းပါအ
တူတူျဖစ္ေနတာစဥ္းစားစရာပဲ"
ႂကြယ္ႂကြယ့္စကားေၾကာင့္ငုဝါ ဟန္ပါပါသူမေမးေစ့ကို
ပြတ္ကာ
"ႏိုႏိုမ အေၾကာင္းတစ္ခုခု႐ွိရမယ္၊ဟိုေကာင္ေတြမလာ
ခင္အမွန္အတိုင္းဝင္ခံလိုက္ပါ၊သူတို႔လာရင္ပိုဆိုးမွာ
ေနာ္"
"ဂ႐ုစိုက္ဘူး ငါ့ဘက္ကအေနသာႀကီး၊သူတို႔လာတာနဲ႔
ငါနဲ႔ဘာဆိုင္လို႔ ဟပ္ခ်ီး"
"ဆိုင္တာေပါ့ ေဟာ့ေျပာရင္းဆိုရင္းလာၾကပါၿပီ"
ေယာက္က်ားေလးငါးေယာက္ႏိုဒါတို႔စားပြဲခံုတြင္ဝင္
ထိုင္လိုက္ရင္းႏွားသီးနီေနေသာႏိုဒါ့ကိုၾကည့္ကာေန
ၾကသည္။
"ႏိုႏိုမ နင့္မ်က္ႏွာကလည္းနီေနတာပဲ ေနမေကာင္း
ခ်င္လို႔လား"
"နင္ကလည္း ႏွာေခ်းေနတာအႀကိမ္သံုးဆယ္ေက်ာ္ၿပီ"
"ဟပ္ခ်ီး "
"အၿပိဳင္ မင္းကလည္း ႏွာေခ်းေနတာမၿပီးေတာ့ဘူး"
တစ္ဖက္ခံုမွအသံမ်ားေၾကာင့္ေအာင္ေအာင္တို႔ေတြအားလံုးႏိုဒါ့ကိုလွမ္းၾကည့္ရင္း
"ႏိုႏိုမ ဒီကိစၥကို႐ွင္းပါ"
"ဟုတ္တယ္ မ႐ုိးသားဘူး"
"ဘယ္ကေနဘယ္လိုနင္နဲ႔ၿငိသြားတာလဲ"
"နင္ေျပာေတာ့သူ႔ကိုၾကည့္မရဘူးဆို"
"ဒီကိစၥမ႐ွင္းသ၍နင္ဒီဝိုင္းကမထြက္ရဘူး"
တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ေျပာေနေသာသူငယ္ခ်င္းေျခာက္ေယာက္ကိုၾကည့္ၿပီးႏိုဒါမ်က္ေစာင္းထိုးကာ
"ဟဲ့ နင္တို႔ကငါ့ကိုပုလိပ္စစ္ စစ္ရေအာင္ငါနဲ႔သူနဲ႔တြဲ
ၿပီးျမင္ဖူးလို႔လား"
"ဟ သက္ေသ႐ွိတာေပါ့ ေဟ့ေရာင္ ေက်ာ္ေက်ာ္ျပ
လိုက္"
"ဟာ မျပခ်င္ပါဘူး ႐ွက္စရာႀကီး"
"ေခြးေကာင္ ဘာေတြေျပာေနတာလဲ"
"အား နာတယ္ ဘာျဖစ္လို႔ငါ့ကိုနရင္းအုပ္တာလဲ"
ေအာင္ေအာင္ကနရင္းအုပ္လိုက္သျဖင့္ေက်ာ္ေက်ာ္က
႐ႈံ့မဲ့ကာေျပာလိုက္သည္။
"မင္းကဘာျပမွာမို႔႐ွက္တာလဲ"
"မင္းကေရာဘာျပခိုင္းတာလဲ"
"ေတာ္ၾကစမ္း လိုရင္းမေရာက္ေတာ့ဘူး၊ေက်ာ္ေက်ာ္
မင္း႐ုိက္ထားတဲ့ပံုျပလိုက္လို႔ေျပာတာ"
"ေဩာ္ ဒါလား ဒီမွာၾကည့္ေလ"
ေက်ာ္ေက်ာ္ကလြယ္အိတ္ထဲမွဓတ္ပံုမ်ားကိုထုတ္ျပသ
ျဖင့္ႂကြယ္ႂကြယ္ႏွင့္ငုဝါအလုအယက္ယူၾကည့္လိုက္ခ်ိန္
ႏိုဒါကလည္းဓတ္ပံုတစ္ပံုကိုလုၿပီးၾကည့္လိုက္သည္။
"ဟင္ နင္တို႔ထင္သလိုမဟုတ္ဘူး"
မိုးေရထဲတြင္ထီးေဆာင္းကာႏွစ္ေယာက္သားမ်က္ႏွာ
ခ်င္းဆိုင္ေနပံုျဖစ္ေနသည္။
"မထင္ရဘူးဟာ ကားေပၚအထိပါသြားလိမ့္မယ္လို႔"
ေအာင္ေအာင္ကလည္းဓတ္ပံုတစ္ပံုကိုင္ကာေျပာလိုက္
သျဖင့္ႏိုဒါကေအာင္ေအာင့္လက္မွဓတ္ပံုကိုအလုေအာင္ေအာင္ထိုင္ေနရာမွထကာထြက္ေျပးေတာ့၏။
"ဟဲ့ ငေအာင္မေျပးနဲ႔ အို "
"ဟာ"
ေအာင္ေအာင့္ကိုထလိုက္စဥ္ အၿပိဳင္အဆိုင္တို႔နား
ေအာင္ေအာင္အေရာက္အသြားမွီကာနီးျဖစ္ေသာႏိုဒါ
ကလွမ္းအဆြဲအ႐ွိန္လြန္ကာထိုင္ေနေသာအၿပိဳင္အဆိုင္အေပၚလဲက်သြားသည္ျဖစ္သျဖင့္အၿပိဳင္အဆိုင္ကလည္းဖမ္းဆြဲထားကာမသိလ်င္သူ႔ေပါင္ေပၚႏိုဒါ့ကိုထိုင္ခိုင္း
သလိုျဖစ္ေနသည္။
"ဟာ လူျမင္ကြင္းႀကီးမွာ စိတ္ေတြေလ်ွာ့ၾက"
"ေအးေလ မဟုတ္ဘူး မဟုတ္ဘူးနဲ႔"
တစ္ေယာက္တေပါက္အသံေတြေၾကာင့္ႏိုဒါ႐ွက္သြား
ကာ
"႐ွင္ ကြၽန္မကိုလႊတ္ေတာ့"
"ေဟ့ ဘယ္သူကဘယ္သူ႔ဆီေရာက္လာတာလဲ ကိုယ့္
ဘာသာကိုယ္ထ"
အၿပိဳင္အဆိုင့္အေျပာေၾကာင့္ႏိုဒါ သူ၏ရင္ဘတ္ကို
တြန္းကာထရပ္ၿပီး႐ွက္႐ွက္ႏွင့္ထြက္ေျပးသြားေတာ့
သည္။
"အၿပိဳင္အဆိုင္ မင္းကတစ္ကယ္ပဲႏိုႏိုမနဲ႔ခ်စ္သူေတြ
လား"
"ကိုယ့္လူကိုယ္ေမးၾကည့္ေလ "
အၿပိဳင္အဆိုင္ကျပဳံးစိျပဳံးစိႏွင့္စားပြဲေပၚပိုက္ဆံတင္ကာထြက္သြားသျဖင့္ႂကြယ္ႂကြယ္တို႔ေတြအားလံုးေနမထိထိုင္မသာျဖစ္သြားၾကရသည္။
...............................................................................
"မမႏိုဆီမွာခ်စ္သူ႐ွိ္လားမသိဘူးေနာ္"
သဲသုတစကားေၾကာင့္သက္တန္႔ေမကပုခံုးတြန္႔ျပလိုက္
ၿပီး
"အဲ့ဒါေတြအသာထား ညကျဖစ္တဲ့ကိစၥကိုဘယ္လို႐ွင္း
မလဲ"
"ဘာလဲ ဘာကိစၥလဲ"
"နင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ေတာ့သိမွာမဟုတ္ဘူး ငါတို႔သံုး
ေယာက္ကိုညကသရဲေျခာက္လို႔"
"ဟင္ ဟုတ္လား သဲရယ္လရိပ္ေၾကာက္တယ္"
လရိပ္ခ်ိဳကသဲသုတလက္ေမာင္းကိုကိုင္ၿပီးေျပာလိုက္သ
ျဖင့္ ဗီးနပ္စ္ကမ်က္ႏွာမဲ့ကာ
"ဟိုႏွစ္ေယာက္နင္တို႔လည္းေၾကာက္ရင္ႏွစ္ေယာက္တစ္ခန္းေနၾက၊ငါကေတာ့တစ္ေယာက္တည္းပဲေနတတ္တယ္"
"ေတာ္ေတာ္အေျပာေကာင္းတဲ့ ဗီးနပ္စ္မ ညကသူပဲမ
မႏိုအိပ္ခန္းထဲအရင္ဆံုးဝင္ေျပးတာ၊ဘယ္လိုလဲသက္
တန္႔ ၿဖိဳးအခန္းထဲမွာလာေနမယ္မဟုတ္လား"
"လာေနမယ္ ညက်ရင္အဲ့ဒီ့သရဲ ဗီးနပ္စ္ကိုလာေျခာက္
ပါေစေတာ္"
"ဟဲ့ သက္တန္႔ နင္ေျခာက္တိုင္းေၾကာက္ရေအာင္ငါ
သရဲေဘာမေၾကာင္ဘူး"
"အိုေခ ၾကည့္ၾကတာေပါ့"
ဗီးနပ္စ္ႏွင့္သက္တန္႔ေမစကားနားထိုးထာကိုၾကည့္ရင္း
လရိပ္ခ်ိဳတို႔ဘာမွဝင္မေျပာသလို၊တစ္ေနရာမွျပဳံးကာ
ၾကည့္ေနေသာတစ္ေယာက္ကိုလည္းသူတို႔သတိမထား
မိၾကေပ။
................................................................................
"ကဲ့ တူးတူးလည္း အေမသက္သာလို႔ျပန္လာၿပီဆို
ေတာ့ သူငယ္ခ်င္း႐ွစ္ေယာက္လံုးဆံုဆံုလင္လင္႐ွိၿပီ"
ႏိုဒါ့အိမ္တြင္႐ွမ္းေခါက္ဆြဲခ်က္စားၾကၿပီးဟိုတစ္ေန႔က
မေျပာလိုက္ရေသာစကားကိုႂကြယ္ႂကြယ္ကအစခ်ီလိုက္
သည္။
"လူစံုတုန္းေျပာစရာ႐ွိတာေျပာထား၊ေ႐ွ႕ဆက္ၿပီးငါအား
မွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး"
"ဟင္ မင္းကဘာေတြမအားျဖစ္ေနရတာလဲ"
"မအားဆို ေက်ာင္းၿပီးရင္ သေဘာၤလိုက္ဖို႔စီစဥ္ေန
လို႔ပါ"
"ဟာ မင္းကလည္းမမိုက္ပါဘူး ေလးႏွစ္ေတာင္တက္
ၿပီးမွဘာမွမဆိုင္တဲ့ သေဘာၤကတက္ရမယ္ဆိုေတာ့"
ေက်ာ္ေက်ာ့္စကားေၾကာင့္ထြန္းထြန္းျပဳံးလိုက္ၿပီး
"ငါ တစ္ကယ္ဝါသနာပါလို႔ပါ "
ထြန္းထြန္းစကားေၾကာင့္ေအာင္ေအာင္တို႔ေခါင္းခါ
လိုက္ၾကၿပီး ႂကြယ္ႂကြယ္ကထရပ္လိုက္ကာ
"ေျပာစရာ႐ွိပါတယ္ဆိုမွ လိုရင္းကိုမေရာက္နိင္ေတာ့
ဘူး အခုေက်ာင္းလဲၿပီးေတာ့မယ္၊အတြဲေတြကလြဲလို႔
က်န္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြကျပန္ဆံုနိင္ၾကမွာမဟုတ္ဘူး"
"ခဏေလး ခဏေလး"
ႂကြယ္ႂကြယ့္စကားကိုတူးတူးကလက္ျပတားလိုက္ၿပီး
"အတြဲဆိုလို႔ ေက်ာ္ေက်ာ္နဲ႔ငုဝါအတြဲပဲ႐ွိတာ၊အခုႂကြယ္
မေျပာသြားတဲ့အတြဲေတြဆိုတာ႐ွင္းပါ"
"အယ္ "
ႂကြယ္ႂကြယ္ကစကားဆက္မေျပာနိင္ေတာ့ပဲ႐ိႈတို႔႐ွန္တန္းလုပ္ေနသျဖင့္အားလံုးရဲ႕အာ႐ုံကႂကြယ္ႂကြယ့္ဆီမွာပင္။
"ႂကြယ္ေလး အသာေန ကိုယ္ပဲေျပာလိုက္မယ္"
"ဟင္ ခက္ေအ
Post a Comment