စေကၠာမလိႈဏ္ဂူမွ လွ်ိဳ႕ဝွက္ရတနာသိုက္
*****************************
(ဒုတိ္ယတြဲ --စတုတၳပိုင္း ---- )
----------------------------------------
''ဟင္
သကၠ နင္ နင္ နင့္အသံက''
''ဟားးး ဟားးး ဟားး ဟားးး သကၠ တဲ႔လား
ငါ့အမိန္႔ကို ဖီဆန္ျပီး သင္ထင္ရာစုိင္းေနခဲ႔တာ အခုရပ္ဖို႔
အခ်ိန္ေရာက္ျပီ ေရႊစာ''
''သ သ သခင္မေလး''
''မေျပးနဲ႔ လိုက္ျကစမ္း သူ႔ေနာက္ကို''
ေရႊစာထြက္ေျပးေသာေနာက္သို႔ မင္းခ်င္းကိုယ္ပြားမ်ားလိုက္
ေသာ္လည္း မမီႏိုင္
ေရႊစာမွာ ႏွစ္အတန္ျကာ ေသြးမွီဝဲမႈေျကာင့္ ေသြးစုတ္မ
ျဖစ္မွန္းမသိျဖစ္ေနကာ လူကဲ႔သုိ႔ေနထိုင္ႏိုင္ေနျပီျဖစ္သည္
အေစာင့္ေရွာက္ ဝိဥာဥ္သက္သက္ တေစၧတို႔ မွာ ေရႊစာအား
ယွဥ္ျပိဳင္ရန္ အစြမ္းမရွိျက
သကၠ၏ ကိုယ္ထဲမွ ျဖဴျဖဴသ႑ာန္တခု ခြဲထြက္လာျပီး
ျမတ္ထြန္း အနီးသုိ႔ခ်ဥ္းကပ္လာသည္
ျမတ္ထြန္းမွာ ဆုတ္စရာေနရာမရွိေတာ့
ထိုသ႑ာန္ရွင္ကိုပဲ မ်က္ေတာင္မခတ္စိုက္ျကည့္ေနမိသည္
''အေမာင္လူသား
သင္ ဘယ္လိုေျကာင့္ဤ ေနရာကိုေရာက္လာခဲ႔တာလဲ
ကြ်ႏ္ုပ္ကိုေျပာျပႏိုင္မလား''
''ဟုတ္ ဟုတ္ ေျပာျပႏိုင္ပါတယ္ '' ဟု အစခ်ီကာ
ျမတ္ထြန္း၏စကားဆံုးေသာ္ ဧကရီမွာ မ်က္ေမွာင္ေလးက်ဳံ႕၍
''သူေျပာသမွ် သင္ယံုခဲ႔တယ္ေပါ့''
''အခုခ်ိန္မွာ အယံုျကည္မရွိတဲ႔အျပင္ သူ႔ကို----''
စကားမဆက္ေတာ့ပဲ ရပ္လိုက္ျပီး အံတင္းတင္းျကိတ္ထားေသာ
ျမတ္ထြန္းအား
ဧကရီသည္ ျပံဳးျပီးျကည့္ေနသည္
-----
''ကိုယ့္ ေဘာ္ဒါတို႔ ေျမပံုအရဆို
ဒီနားတဝိုက္ပဲ ဒါနဲ႔ ကိုမင္းေခါင္ ပုရပိုက္ထဲကစာကို
အေျဖရွာလို႔ရျပီလား''
မင္းေခါင္မွာ ေခါင္းငိုက္စိုက္ခ်လ်က္
''အင္း''
''ဘာတဲ႔တုန္းဗ် ေျပာစမ္းပါအံုး''
''အိမ္မက္အရ က်ဳပ္က သခင္ေလးျဖစ္မယ္ဆိုရင္
ဧကရီကို ေတြ႔ေအာင္ရွာျပီး------''
''အာာာ
အဲ႔ဒီ အိမ္မက္ကို ေဖ်ာက္ထားလိုက္ပါ ကိုမင္းေခါင္''
''ဟုတ္တယ္ ကိုမင္းေခါင္
ဘာမွန္းမသိ ညာမွန္းမသိ လူမဟုတ္တဲ႔သူေတြကိုေမ့ထား
လိုက္ပါ ေရွ႕ဆက္ဖို႔ပဲ အေရးျကီးပါတယ္''
''ဟူးးးး''
စကားဝိုင္းမွာ တဒဂ ၤျငိမ္သက္သြားခဲ႔သည္
''ဝုန္းးးး ဒုန္းးး ေဖ်ာ-----ဝေရာ------- ဂ်ိမ္းးးး''
ေတာေတာင္တခုလံုး တုန္ခါသြားေအာင္ ျပင္းထန္ေသာအသံ
ျကီးေျကာင့္ မင္းေခါင္တို႔သုံးဦးမွာ ေျမျပင္တြင္မတ္တပ္ရပ္ေန
ျခင္းငွာ မစြမ္းႏိုင္ အားလံုးပင္ ေျမျပင္ေပါ ္တြင္ အားလ်ားေမွာက္
ကာ အေျခအေနကို ေစာင့္ျကည့္ေနလိုက္သည္
သစ္ရြက္ တရြက္မွ မလႈပ္ သစ္ပင္မ်ားျပိဳလဲျခင္းကင္းေသာ
ေျကာင့္ ဘာသံဟု သူတို႔မတြက္ဆတတ္
''ဟားးးး ဟားးးး ဟားးးး ဟားး ဟားးး''
မိန္းမတစ္ေယာက္၏
ေျကာက္မက္ဖြယ္ရီသံႏွင့္အတူ သူတို႔ေရွ႕သုိ႔ အနီေရာင္
အရိပ္တခု ေရာက္လာရာ
လွဲေနရာမွ ျဖတ္ကနဲထကာ ထိုအရာအား ရင္ဆိုင္ရန္
အသင့္အေနအထားသို႔ေျပာင္းလဲလိုက္ျကသည္
''ေအာ္ ေအာ္ မိန္းမသားတစ္ေယာက္ကို ေယာက်ာ္းျကီး
ေတြက လက္နက္ကိုင္ေဆာင္ျပီး တိုက္ျကေတာ့မယ္ေပါ့ေလ
အဟင္းးး ဟင္းးး ဟင္းး ဟက္ ဟားးးဟားးးဟားးဟားး''
''နင္ ဘယ္သူလဲ''
မာထန္ေသာ မင္းေခါင္၏ အသံေျကာင့္
''သခင္ေလး
ကြ်န္မကို မမွတ္မိတာ ဝမ္းနည္းမိသရွင္''
''ေရႊစာလား''
''ဟုတ္ပရွင္ ကြ်န္မ ေရႊစာပါ ဟားး ဟားး ဟားး''
''ကိုမင္းေခါင္ ေနာက္ဆုတ္ ဒါပံုမွန္မဟုတ္ဘူး''
ဖိုးေတမွာ မင္းေခါင္အား ေနာက္သုိ႔တြန္းထုတ္၍ ေရႊစာအား
ရင္ဆိုင္လိုက္သည္
''မဆိုင္သူ ဝင္မရႈပ္နဲ႔''
ေရႊစာက လက္တဖက္ကိုေဝွ႔ယမ္းလိုက္ရာ ဖိုးေတမွာအေဝးသုိ႔
လြင့္ထြက္သြားသည္
ဖိုးကူးကလည္း မေခ ေရႊစာ့ထံေျပးထြက္ကာ ဝင္လံုးေလသည္
သို႔ရာတြင္ ေလထုတခုအား ဖမ္းဆုတ္မိသကဲ႔သုိ႔သာရွိေနရာ
ဖိုးကူးမွာ ေျမျပင္ေပါ ္သုိ႔ တဘိုင္းဘိုင္း
''ကိုဖိုးကူး ေနာက္ဆုတ္''
ဖိုးေတ၏ ေအာ္ဟစ္သတိေပးသံႏွင့္အတူ ''ဒိန္းးး''
က်ယ္ေလာင္ေသာ ေသနတ္သံပါ တပါတည္း
''ဟားးး ဟားးး ဟားးး ဟားး ဟားး''
ဖိုးကူးႏွင့္ ဖိုးေတတို႔၏ အျဖစ္ကို ဟားတိုက္ရီေမာေနေသာ
ေရႊစာ
ဖိုးေတမွာ ဇြဲမေလွ်ာ့ ေသနတ္ထဲမွ က်ည္ဆန္မ်ားမကုန္မခ်င္း
ပစ္ခတ္ေနသည္
ေသနတ္သံေျကာင့္ အနီးအပါးမွ သတၲဝါတို႔ထြက္ေျပးျကသံႏွင့္
အတူ ဆီးႏွင္းခဲျကီးမ်ားမွာလည္း ကြဲအက္ကာ အပိုင္းအစမ်ား
အျဖစ္ လွိမ့္ဆင္းလာခဲ႔ျကသည္
္
က်ည္ဆန္ေျကာင့္ ေရႊစာ၏ အျပဳအမူတို႔တန္႔ တန္႔သြားသည္ကို
ျမင္ေတြ႕မိေသာ မင္းေခါင္မွာ လက္ထဲမွ ေသနတ္ျဖင့္ေရႊစာအား
အဆက္မျပတ္ ပစ္ခတ္ရင္း ဖိုးကူးအားဆြဲထူကာ
လြတ္ရာသုိ႔တဟုန္ထိုး ထြက္ေျပးေလေတာ့သည္ ဖိုးေတလည္း
လဲက်ေနရာမွ အားယူထကာ မင္းေခါင္တို႔ေနာက္သုိ႔ေျပးလိုက္
သြားေလေတာ့သည္
္
ကြဲအက္ကာေျကြက်ေနေသာ ရဲခဲတံုးမ်ားအားေရွာင္ရွားရင္း
ေက်ာက္နံရံတခုကိုမွီကာ မင္းေခါင္တို႔ႏွစ္ဦးသား အေမာေျဖ
ေနခိုက္ ဖိုးေတေရာက္လာသည္
''ကိုမင္းေခါင္ ကိုဖိုးကူး ဘာမွမျဖစ္ဘူးေနာ္''
''ကံေကာင္းလို႔ေပါ့ကြာ ေတာ္ေတာ္မလြယ္တဲ႔ ေရႊစာပဲ''
''ကိုဖိုးေတ ပစၥည္းေတြက်ေနခဲ႔တာေတြ ဘာေတြရွိလား''
''မရွိဘူး ကိုမင္းေခါင္ က်ည္ဆန္ သုံးကတ္လည္းက်န္ေသး
တယ္ ''
''အင္း ကိုဖိုးကူးေရာ''
''ဘာမွ မက်ခဲ႔ဘူး ကိုယ့္လူတို႔ ဒီမွာျကည့္
ဒါေလးေတာင္မွ ရွိေနေသးတယ္''
''ဟာ ဒီလူ တကယ့္လူျကီးပဲ ''
''တကယ့္လူမလုပ္နဲ႔ ကိုယ့္လူ က်ဳပ္ အေဖရွာပံုေတာ္ခရီးတုန္း
က အေဖာ္မြန္ေလးပါဗ်
ေနာက္ျပီး က်ဳပ္ရွာခဲ႔တုန္းက ဒီေနရာကို မေရာက္ခဲ႔ဖူးဘူး
ထူးေတာ့ထူးဆန္းသား''
''ထူးတာ ခနထား ခင္မ်ားရဲ႕ အေဖာ္မြန္ေလး နည္းနည္းေလာက္
မွီဝဲ မွထင္တယ္ ေသြးေလလည္ပတ္မႈအရေပါ့ဗ်ာ''
''လုပ္လိုက္ေလ ျကာသလားလို႔''
''ဟားးး ဟားးး ဟားး ဟားး ဟားးး''
''ဒါနဲ႔ အခုက်ဳပ္တို႔ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ''
''ေျမပံုက အသုံးဝင္ေတာ့မယ္မထင္ဘူး သံလိုက္အိမ္ေျမွာင္ပဲ
အားကိုးရေတာ့မယ္''
မင္းေခါင္သည္ သံလိုက္အိမ္ေျမွာင္အားထုတ္ယူေနစဥ္
မ်က္လံု၏ ေထာင့္ဖ်ားဘက္မွ အရိပ္တရိပ္ကို ျမင္လိုက္ရသည္
ဧကရီ
ဟုတ္သည္ ဒါ ဧကရီပဲျဖစ္ရမည္
သူျကည့္ေနစဥ္အတြင္းမွာပဲ ထိုျဖဴျဖဴသ႑ာန္က လက္ယပ္
ေခါ ္ေနသလိုလို
မင္းေခါင္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တခုကို လ်င္ျမန္စြာခ်လိုက္သည္
''ကိုဖိုးကူး ကိုဖိုးေတ က်ဳပ္ကို ယံုလား''
''ယံုပါတယ္ ကိုမင္းေခါင္ ဒီေနရာထိ ကိုမင္းေခါင္ကိုယံုျကည္
မႈတခုထဲ နဲ႔ လိုက္လာတာပါ''
''ဒါဆို အခုကစျပီး က်ဳပ္ေနာက္လိုက္ခဲ႔ ေျမပံုမလိုဘူး''
ယံုျကည္မႈအျပည့္ျဖင့္ ေရွ႕မွ ထြက္သြားေသာ မင္းေခါင္ေနာက္
သုိ႔ ဖိုးကူးႏွင့္ ဖိုးေတ တို႔ လိုက္ပါသြားျကသည္
မင္းေခါင္မွာလည္း ေရွ႕တြင္သြားေနေသာ ဧကရီ၏ အရိပ္ေနာက္
မွ ထပ္ျကပ္မကြာ
တေနရာသုိ႔ ေရာက္ေသာ္ ဧကရီသည္ ရပ္တန္႔လိုက္ျပီး
မင္းေခါင္၏ လည္ပင္းအားညႊန္ျပျပီး ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလျပီ
မင္းေခါင္မွာလည္း အူေျကာင္ေျကာင္ျဖင့္ ဧကရီညႊန္ျပရာ
မိမိလည္ပင္းကို စမ္းသတ္မိသည္
''ေအာ္ ဒါကိုေျပာတာျဖစ္မယ္'' သူတီးတိုးေရရြတ္လိုက္ေပမယ့္
ေတာလိုက္မုဆိုးျဖစ္ေသာဖိုးကူးမွ
ျကားျဖစ္ေအာင္ျကားသြားသည္
''ဘာကိုေျပာတာလဲ ကိုမင္းေခါင္''
''ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး ဒီေနရာတဝိုက္မွာ ဂူရွိလိမ့္မယ္ထင္တယ္
ဝင္ေပါက္ ရွာျက''
''ဟုတ္ ကိုမင္းေခါင္''
ျကည့္ေလရာ ေရခဲျပင္ႏွင့္ ေတာင္ကတံုးမ်ား ေတာင္ပူစာ
ေလးမ်ားႏွင့္ တုန္ခါမႈေျကာင့္ကြဲအက္ျပဳတ္က်ေနခဲ႔ေသာ
ေရခဲတံုးမ်ားသာ
ႏွင္းမ်ားအဆက္မျပတ္က်ဆင္းတတ္ေသာေနရာျဖစ္၍
သစ္ပင္မွ အရြက္မ်ားမွာလည္း ႏွင္းကိုက္မႈေျကာင့္ က်ိဳးတိုက်ဲတဲ
ထိုအရာႏွင့္ဆန္႔က်င္စြာ
ျကီးမားေသာေတာင္နံရံတြင္ ကပ္တြယ္ေပါက္ေနေသာႏြယ္ပင္
မ်ားမွာ အရြက္မ်ားတဖားဖားႏွင့္ စိမ္းစုိလန္းဆန္းေနသည္
''ကိုမင္းေခါင္ ဒီေတာင္ျကီးပဲျဖစ္မယ္ဗ် ဝင္ေပါက္ေတာ့
မေတြ႔ရဘူး''
မင္းေခါင္မွာ သူ၏ လည္ပင္းတြင္ဆြဲထားေသာ စျကၤာ ပံုဆြဲျပား
အားဆုတ္ကိုင္၍ ဝင္ေပါက္ေတြ႔လွ်င္ဖြင့္ရန္အသင့္အေနအထား
ဖိုးကူးႏွင့္ ဖိုးေတမွာလည္း ႏြယ္ပင္မွ အရြက္မ်ားကို
ဖယ္ရွားကာ ဝင္ေပါက္အား အသဲအသန္ရွာေဖြေနျကသည္
''သယ္ ငမိုက္သားေတြ ဒင္းတို႔မေသျကေသးဘူးကိုး
ေရႊစာတဲ့ တစာထဲရွိတယ္ ဒင္းတို႔ လိႈဏ္ဂူထဲ မေရာက္ေစရ
ဘူးေဟ့''
ဟုဆိုကာ ေျမျပင္အား ဖေနာင့္ျဖင့္ေပါက္လိုက္ေလသည္
အက္ကြဲေျကာင္းမ်ားျဖစ္ေပါ ္လာျပီးေနာက္
ျကီးမားေသာ ေျမျကီးမ်ားတျဖည္းျဖည္း က်ယ္ျပန္႔လာေခ်ျပီ
ေရႊစာအား ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ရန္ မင္းေခါင္တို႔ စိတ္မကူးရဲ
''ကိုမင္းေခါင္
ဒီ ဘက္လာခဲ႔ ဒါ ေသာ့ထည့္ရမယ့္ေနရာပဲျဖစ္မယ္''
ရႈပ္ေထြးေနေသာအေျခအေန အရ ဘာကိုမွ် မစဥ္းစားႏိုင္
ဖိုးေတ ေျပာေသာေနရာသို႔ လည္ဆြဲကိုထည့္ေပးလိုက္သည္
ေမွာင္မည္းေသာ နံရံကို ေက်ာ္ျဖတ္ကာ သုံးဦးသားလိွမ့္ဝင္လိုက္
ျကသည္
တခ်ိန္ထဲမွာလည္း တေဝါေဝါျမည္သံႏွင့္အတူ လိႈဏ္ဂူတံခါးမွာ
ပြင့္သြားေလျပီ
ီ
ေရႊစာသည္ ဂူတြင္းသုိ႔လိုက္၍ မဝင္ရဲ အျပင္မွသာ အံတျကိတ္
ျကိတ္ျဖင့္ သူ၏အစြမ္းမွာ
သစၥာျဖင့္ေဆာက္တည္ထားေသာ ထိုဂူအေပါ ္၌ သက္ေရာက္မႈ
မရွိသည္ကို သူမသိထားျပီးျဖစ္သည္္
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေတြ႔ရာတိရစၧာန္၏ ေသြးမ်ားကိုေသာက္လာခဲ႔
ေသာ္လည္း လူသား၏ ေသြးမဟုတ္ေသာေျကာင့္ ထင္သေလာက္
အစြမ္းမထက္ခဲ႔
ျပိတၲာဝိဥာဥ္ဘဝျဖင့္ မေနလို၍ သူမထက္
အဆင့္ျမင့္ေသာ ဖုတ္သရဲတို႔ထံမွ နည္းနာခံ၍ ျကိဳးစားခဲ႔ေသာ္
လည္း ဧကရီ၏ သစၥာကိုမူကား မခ်ိဳးဖ်က္ႏိုင္
လူေသမ်ားမွ ေသြးေသာက္ရန္လည္း မျဖစ္ႏိုင္ ေသျပီးသူသည္
ေသြးဆုတ္ျပီးမွသာ ေသေလ့ရွိသျဖင့္
ေသသူထံမွ ေသြးမရႏိုင္ အသားပုပ္မ်ားသာ ရျမဲ
ဲ
ရံဖန္ ရံခါ လူေသြးေသာက္သုံးရေသာ္လည္း ယခုမူ ပညာကို
အားကုန္ထုတ္သုံးလိုက္မိေသာေျကာင့္ အင္အားဆုတ္ယုတ္
ကာ ယခင္လို လိႈဏ္ဂူေစာင့္ ဝိဥာဥ္တေစၧသာသာ အဆင့္သုိ႔
ျပန္လည္ေရာက္ရွိေတာ့မည္ျဖစ္သည္
္
သူမ လံုးဝ မျဖစ္ခ်င္ဆံုးေသာ ဘဝတခုပင္
ဧကရီ၏ ႏွလံုးေသြးပြက္အား ရယူစားသုံးႏိုင္လွ်င္က်ိန္စာပ်ယ္ကာ
ပညာခန္းအထြတ္အထိပ္သုိ႔ ေရာက္ရွိမည္ဟု
သူမ၏ အထက္မွ ေသြးစုတ္ေကာင္ကေျပာဖူးသည္
ထို႔ေျကာင့္
ဧကရီ၏ ႏွလံုးသည္းပြက္ျဖစ္ေသာ မင္းေခါင္အား ဖမ္းဆီး
သတ္ျဖတ္ရန္ ျကိဳးစားရေပအံုးေတာ့မည္
ဧကရီႏွင့္ မင္းေခါင္
သူတို႔ႏွစ္ဦး ဆံု၍မျဖစ္ သူတို႔ႏွစ္ဦးဆံုခဲ႔လွ်င္
ထိုအေတြးသည္ ေရႊစာအား အိမ္မက္ဆိုးတစ္ခုလို ႏွိပ္စက္
ေနသည္
-------
လိႈဏ္ဂူ၏ အတြင္းထဲတြင္
့
''ကိုဖိုးကူးတို႔ ကိုဖိုးေတတို႔ကို
ကြ်န္ေတာ္ တခုေလာက္မွာထားပါရေစ''
''ေျပာပါ ကိုမင္းေခါင္''
''ဒါက ရိုးရိုးလိႈဏ္ဂူတခု မဟုတ္ေျကာင္းေတာ့ အထူးရွင္းျပစရာ
မလိုဘူးထင္ပါတယ္ သတိႏွစ္ဆတိုးျပီး ေရွ႕ဆက္ျကပါ
ေနာက္ျပီး
ဂူအေနအထားအရ သုံးေယာက္ယွဥ္ျပီးေလွ်ာက္လို႔ရေနေတာ့
ေရွ႕ေနာက္မသြားေစခ်င္ဘူး''
''ဟုတ္ကဲ႔ပါ ကိုမင္းေခါင္''
''ခရီးေဆာင္အိတ္ေတြ ပစ္ခ် စမ္းသတ္ျပီးမွ ဆက္မယ္ေနာ္
ready''
''ဟုတ္ ready ပဲ''
''စမယ္''
-------------
အလင္းေရာင္ေကာင္းစြာရေနေသာ အေျကာင္းႏွင့္ ေလမျပတ္
ေသာအေျကာင္းအရာတို႔အား သိရွိျပီးျဖစ္ေသာ္လည္း
ျပဒါးဖန္လံုးႏွင့္အတူ ျပဳတ္က်ခဲ႔သည္ဆိုေသာေျကာင့္ ယခုခ်ိန္
ထိအလင္းရရွိေနသာ္ကို ဇာတ္ေျကာင္းစုံျကားျပီးေနေသာ
မင္းေခါင္ႏွင့္ဖိုးေတမွာ အံ႔ျသေနျကသည္
ဂူနံရံမ်ားကိုမူ မထိရဲ
ဂူျကမ္းျပင္အား ခရီးေဆာင္အိတ္ျဖင့္ ပစ္ေပါက္၍ စမ္းသတ္ျပီး
ဂူအမိုးအားလည္း မ်က္ေျခမျပတ္ျကည့္ေနရသည္
ညဘက္သုံး နဖူးစည္းမီးလံုးမ်ားကိုမူ ခရီးေဆာင္အိတ္မွထုတ္ကာ
လည္ပင္းတြင္တြဲလြဲခ်ထားျကသည္
ေသနတ္မ်ားကို ေက်ာတြင္လြယ္ကာ သုံးဦးသားယွဥ္လ်က္
ေဘးတိုက္ အေနအထားျဖင့္ ေရွ႕သို႔ တျဖည္းျဖည္းတိုးလာခဲ႔
ျကသည္
ကိုက္တစ္ရာခန္႔အထိပင္ ေရာက္လာခဲ႔ျကေသာ္လည္း
အႏၲရာယ္ဟူ၍ မေတြ႔ရ
သို႔ေသာ္ ၎တို႔မွာ သတိမလြတ္ရဲျက
''ဘုတ္''
ခရီးေဆာင္အိပ္အား ပစ္ခ်ျပီး အေျခေနမထူးေျကာင့္
အိတ္ကိုေကာက္ယူကာ ထိုေနရာသို႔ေျခခ်မည္အျပဳ
''ကိုဖိုးေတ ေနာက္ဆုတ္''
ဖိုးေတအား
မင္းေခါင္က ေနာက္သုိ႔ဆြဲယူကာ ဟန္႔တားထားလိုက္သည္
''ဘာလို႔လဲ ကိုမင္းေခါင္''
ဖိုးေတအေမးကိုျပန္မေျဖပဲ ေနရာသုိ႔ေခါင္းဆတ္
ျပလိုက္ရာ ဖိုးေတေျခခ်မည့္ေနရာတြင္ အမည္းေရာင္အကြက္
ျကီးျဖစ္ေပါ ္လာကာ အက္ကြဲေျကာင္းမ်ားထြက္ေပါ ္လာခဲ႔သည္
ေရွ႕ကိုဆက္ရမလား
ေနာက္ဆုတ္ေျပးရမလား ေဝခြဲမရျဖစ္ေနစဥ္
သူတို႔ႏွင့္ ကိုက္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္အကြာမွ ျဖဴျဖဴသ႑ာန္အရိပ္
ကိုေတြ႕လိုက္ရ၍
''လာ လာ ကိုဖိုးေတ ကိုဖိုးကူး''
က်န္ႏွစ္ေယာက္၏
လက္ကိုဆြဲကာ ျဖဴျဖဴသ႑ာန္အရိပ္ရပ္ေနေသာေနရာအထိ
မင္းေခါင္ ေျပးထြက္သြားလိုက္သည္
အက္ကြဲေျကာင္းမ်ားမွာ ၎ တို႔ႏွင့္ ဆယ္ကိုက္အကြာတြင္
ရပ္တန္႔က်န္ရစ္သည္
''ဟာ
ကိုမင္းေခါင္ ျကည့္ပါအံုး''
ဖိုးကူး၏ အသံေျကာင့္ ၎ညႊန္ျပရာသုိ႔ျကည့္လိုက္ရာ
ဂူအမိုးေပါ ္တြင္ အရိုးစုတခု
ထိုအရာကိုျမင္ေသာ္ ဦးဘေသာင္းေျပာျပသည့္ အထမ္းသမား
တစ္ဦးျဖစ္မည္ဟု တြက္ဆမိေသာေျကာင့္
ထိုေနရာ၌ ျကာရွည္ ရပ္ေနရန္မျဖစ္
''ကိုဖိုးကူး ျမန္ျမန္ လာ''
ေရွးကနည္းတူ
ခရီးေဆာင္အိတ္မ်ားျဖစ္စမ္းသတ္ျပီး ေရွ႕ဆက္လာခဲ႔ျကသည္
နံရံမ်ားကိုမူ သတိျကီးစြာထား၍ ေရွာင္ျကသည္
တခါ တခါ ထြက္ေပါ ္လာေသာ ႏြယ္အရွင္ကဲ႔သုိ႔ေသာ
အမွ်င္အတန္းေလးမ်ားကိုလည္း ေရွာင္ရွားခဲ႔ရသည္
စကားလံုးဝမေျပာရဲ
အသံထြက္သည္ႏွင့္ ထြက္ေပါ ္လာမည့္ ယႏၲယား အႏၲရာယ္မွ
ေရွာင္ႏိုင္ေစရန္ျဖစ္သည္
မင္းေခါင္၏ စိတ္ထဲတြင္ ထိုဂူႏွင့္ပတ္သတ္၍ အမွန္အတိုင္းေျပာ
ျပခဲ႔ေသာ ဦးဘေသာင္းအား ျကိတ္၍ ေက်းဇူးတင္မိသည္
''ဟင္''
အသံမထြက္ရဲ စိတ္ထဲမွသာ
သူျမင္သလို က်န္ႏွစ္ဦးလည္းေတြ႔လိမ့္မည္ဟု မင္းေခါင္ထင္မိသည္
ေရခဲ ေက်ာက္စြန္းအား အမွီျပဳလ်က္ တဖက္တခ်က္စီတြင္
အရိုးစုတျခမ္းစီရွိေနေသာ မတ္တပ္ရပ္လ်က္ အေလာင္းတေလာင္း
ေအးျမေသာ လိႈဏ္ဂူအတြင္းတြင္ မပုပ္မသုိးပဲရွိေနရမည့္အစား
အရိုးစုသာေတြ႕ရသျဖင့္
စိတ္ထဲတြင္ သိပ္ျပီးမသတီခ်င္ေတာ့ ဂူနံရံတြင္းသုိ႔ စုပ္ယူျခင္း
ခံရသည့္ အထမ္းသမားမွာလည္း ဂူအမိုးေပါ ္တြင္ အရိုးစုသ႑ာန္
အျဖစ္ေတြ႔ခဲ႔ရသည္ မဟုတ္ပါလား
ရုတ္တရတ္
ေရႊစာအား သတိရမိေသာအခါ ျကက္သီးေမႊးညွင္းမ်ားပင္
ထလာမိသည္
ထိုေနရာမွ ေဝးႏိုင္သမွ် ေဝးေစရန္ ခပ္သြက္သြက္ လွမ္းႏိုင္
ရန္ ျကိဳးစားလိုက္ျကသည္
''က်ြီ------အီ-------အီ-----''
ရုတ္တရတ္ ဂူနံရံမွ တံခါးသဖြယ္ အေပါက္ျကီးတေပါက္ျဖစ္
ေပါ ္လာကာ နံရံ အပိုင္းအခ်ိဳ႕သည္ ဆံုလည္တံခါးကဲ႔သုိ႔
''ကိုဖိုးကူး သတိထား''
လည္ပတ္လာေသာ တံခါးရြက္သ႑ာန္ေက်ာက္ခ်ပ္ျကီးႏွင့္
အနီးဆံုးတြင္ရွိေနေသာ ဖိုးကူးအား သတိေပးလိုက္မိသည္
အသံထြက္မိသည္ႏွင့္ တျပိဳင္တည္း
''ေဝါ------ဝေရာ-------- ေဝါ------ရႊီ------ရႊီ-----ရႊီ''
ဂူနံရံမွ ေျမြအေသးေလးမ်ား အေျမာက္အမ်ားထြက္ေပါ ္လာျပီး
ဂူျကမ္းျပင္တြင္ ေျခခ်စရာမရွိေလာက္ေအာင္မ်ားျပားလာခဲ႔သည္
သူတို႔ သုံုးဦးမွာ
ျကရွည္စဥ္းစား၍ မေနႏိုင္ အသင့္ပြင့္ေနေသာ
ဂူနံရံ ေပါက္ထဲသုိ႔ တျပဳိင္တည္း ေျပးဝင္လိုက္ျကေလေတာ့သည္။
---------
ဆက္ရန္
---------------
ေနာက္တပိုင္းတြင္ ဇာတ္သိမ္းေပးပါမည္
ဆက္လက္ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေပးပါအံုး
Zar Zar Win
ရာရာ
----
Post a Comment