ပဥၥမေျမာက္ပန္းေဒဝီ
…………………………
အပိုင္း(3)
ဒီေန့ဟာလျပည့္ေနမို႕လဟာဝိုင္းစက္လုံးဝန္းလ်ွက္
ရွိေနေတာ့သည္။ နကၡဆရာဝမ္ရန္ဟာ နန္းေတာ္
ရဲ႕ေလဟာျပင္တြင္ တစ္ေယာက္တည္ရပ္ေနလ်ွက္
ေကာင္ကင္ကိုေမာ့ျကည့္ျပီ နကၡတြက္ရင္း ရင္
ေမာလ်ွက္သည္။ လကိုျကည့္ေနရင္းျဖင့္ ညဥ့္နက္
သန္းေခါင္ယံအခ်ိန္တြင္ လနားဆီမွ ခုနွစ္စင္ျကယ္
က ထြက္ေပၚလာေတာ့သည္။ ထိုခုနွစ္ျကယ္ထဲမွ
ငါလုံးေျမာက္ျကယ္ျဖစ္ေသာျကယ္ဟာ ပို၍လင္း
ထိန္ေတာက္ပလ်ွက္ရွိသည္။နကၡဆရာဝမ္ရန္ဟာ
ထို ရွည္လြန္တဲ႔သူ၏မုတ္ဆိတ္ကို လက္နွင့္ပြတ္
သပ္ရင္း နူတ္မွ
"အခ်ိန္က်ျပီ………"
ရုတ္တရပ္အတြင္းမွာဘဲ လကက်က္ေတာ့သည္။
ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ေလျပင္းျပင္းေတြက တိုက္ခတ္
လာျပီ ေခြးမ်ားကပါ လက်က္တာနွင့္ စတင္အူျက
ေတာ့သည္။ေကာင္းကင္မွ ေတာက္ပလ်ွက္ရွ္ိေသာ ခုနွစ္စင္ျကယ္ထဲက ငါးလုံးေျမာက္ျကယ္ဟာ ေျမ
ျပင္ထက္ဆီသို့ ရုတ္တရပ္အတြင္းေျကြက်ေလ
ေတာ့သည္။ ျကယ္ဟာ ေျကြက်ရာ မ်ဥ္းေျဖာင့္ အတိုင္း ေတာင္တန္းကိုေက်ာ္လြန္ ေျကြက်ေလ ေတာ့သည္ ဝမ္ရမ္ဟာ ျကယ္ကိုျကည့္၍ ဘယ္ေန
ရာဘယ္ဘက္ကို ေျကြက်သလည္ဟု သူခ်က္ခ်င္း
တြက္ခ်က္ျကည့္လိုက္သည္။
"ဟင္…နတ္က်ြန္းဆီကို ေျကြက်တာလား ဒါဆို ဒီ
ကေလးဟာ အစြမ္းအရမ္းရွိမယ့္ ကေလးဘဲ"
သူတြက္ခ်က္ေနရင္း ထိတ္လန့္တုန္လႈပ္သြား
ေတာ့သည္။ ေခါင္းေလးခါရင္း ေနာက္သို့သုံးလွမ္း
ဆုတ္ကာ လကက်က္ေနသည္ကို ေသြးပ်က္
ေျကာက္လန့္ကာ ျကည့္ေနေတာ့သည္။
*နတ္က်ြန္း*နတ္က်ြန္းဟုေခၚတြင္ေလာက္
ေအာင္ နတ္ေဆးဆရာအမ်ားစုေနထိုင္ျကေသာ
က်ားေစာ္ဘြားေတြသာျဖစ္ျကသည္။ ထိုနတ္က်ြန္း
တြင္ နတ္က်ြန္း၏ေစာ္ဘြားေခါင္းေဆာင္ မူရမ္း၏
ဇနီးသည္ ယေန့ညဥ့္နက္ယံတြင္ ငါးေယာက္
ေျမာက္သမီးေတာ္ကို ဖြားျမင္ေလေတာ့သည္။
ကေလးဟာ အလြန္ခ်စ္စရာေကာင္းလွသည္ ေမြး
ျပီတာ စတင္ရယ္ေသာ ကေလးျဖစ္၍ မူရန္အံျသ
မိေလေတာ့သည္။ထိုကေလးေမြးဖြားတာနွင့္
တျပိဳက္နက္ နတ္က်ြန္းတစ္ခုလုံးရွိ ပန္းပင္မ်ားဟာ အားလုံးဟာ ပန္းမ်ားေဝဆာ ေမြးပ်ံ လန္းဆန္းပြင့္
ဖူူးလ်ွက္ရွိသည္။ ပန္းမ်ားဟာ အငုံေတာင္မွ ခ်က္
ခ်င္ျကီးထြားကာ ပြင့္ျကလာေတာ့သည္။ ေစာ္
ဘြားမူရန္ဟာ သူကေလးဟာ ထူး ျခားသည့္ဟု စိတ္ထဲမွ ထင္လ်ွက္ေမြးေမြးျပီခ်င္ နကၡတြက္ေလ
သည္။ နကၡဆရာက ကေလး၏နံဖူး၌ လင္းေန
ေသာျကယ္စကို လက္နွင့္ဖိ၍ အာယုံခံျကည့္ရာ
နံဖူးက အလင္းေရာင္က သူကိုေဆာင့္တြန္းသလို
ျဖစ္သျဖင့္ ေနာက္သို့ယိုင္တိုင္တိုင္ျဖစ္သြားေတာ့
သည္။ ကေလးငယ္ကိုခ်ီမထားေသာ မူရမ္းဟာ
နကၡဆရာ အျပဳမႈကိုျကည့္ျပီ စိုးရိမ္သြားသျဖင့္
"ဘာျဖစ္တာလဲ ဆရာေတာ္"
ဆရာေတာ္ဟာ အိေျႏၵျပန္ဆယ္လိုက္ျပီ
"ဒကားျကီး မူရန္ ဒကားျကီးရဲ႕ ကေလးဟာ
မိစၧာဝင္စားတဲ႔ကေလးဘဲ ေကာင္းကင္က က်ိမ္စာ
သင့္ျပီ ေမြးဖြားလာတဲ႔ ကေလးဘဲ ဒကားျကီး"
မူရန္ဟာ ဆရာေတာ္စကားကို ျကား၍တုန္လႈပ္
ေျခာက္ခ်ားသြားေတာ့သည္။
"မျဖစ္နိုင္ဘူးဆရာေတာ္ မျဖစ္နိုင္ဘူး"
"ဒကားျကီး ဒီကေလးဟာ အသက္နွစ္ဆယ္အရႊယ္
ေရာက္လ်ွက္ လူကိုေသြးစုပ္၍ အသက္ရွင္လိမ့္
မည္ သူကိုအသက္ရွင္လ်ွက္ေမြးထားမိခဲ႔ရင္ ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွ အႏၲရယ္ရွိလာနိုင္တယ္"
"ဘာ………"
"သူကို မည္သူကမွမသတ္နိုင္ဘူး သူ၏အစြမ္း
သည္ ဘယ္သူကမွ မထိန္းခ်ဳပ္နိုင္ဘူး သူခ်စ္တဲ႔
သူသာ သူကိုထိန္းခ်ဳပ္နိုင္လိမ့္မယ္ သူဟာက်ိန္စာ
သင့္ျပီ ေမြးဖြာလာတဲ႔ ပန္းမိစာၦျဖစ္တယ္ သူဆႏၵ
အေလ်ွာက္ ပန္းေတြဟာသူစကားကိုနားေထာင္
ျကလိမ့္မယ္ ပန္းေတြဟာ သူမိစၦာျဖစ္တာနဲ ပန္း
တိုင္းကို စားမိသူ ခူးယူမိသူတိုင္း ေသဆုံးျကလိမ့္
မယ္ သူကိုမိစာၧျဖစ္တာနဲ သတ္ပစ္မွရမယ္ သူကို
မသတ္ပစ္ရင္ သူဟာလူသားေတြကိုေသေစလိမ့္
မယ္ ဒကား"
"ဘာ………… မျဖစ္နိုင္ဘူး ငါကေလးက မိစာၧမ
ျဖစ္ရဘူး"
ကေလးကို ေပြ႕ခ်ီထားရင္း မူရမ္း တုန္းလႈပ္ေခ်ာက္
ခ်ာသြားေတာ့သည္။ ကေလးက တခစ္ခစ္ရယ္၍
ခ်စ္စရာအလြန္ေကာင္းေနေတာ့သည္။ အနားရွိ
အခိုင္းေစမ်ား လာေရာက္ ကေလးကိုျကည့္ရွဴျက
ေသာ မိတ္ေဆြမ်ားလည္း အသံတိတ္ကုန္ျက
သည္။ တစ္ေယာက္က ထိုင္ေနရာကထ၍
"ကေလးကို သတ္လိုက္ပါ ျဂိဳလ္ဆိုးပါလာတဲ႔ ကေလးကို သတ္လိုက္ပါ"
ေနာက္တစ္ေယာက္ကပါ
"ဟုတ္တယ္ ကေလးကို သတ္ပါ ေခါင္းေဆာင္"
က်န္ေသာ လူေတြက ကေလးကိုသတ္ရန္ ဝိုင္းဝန္း
ေထာက္ခံျကေတာ့သည္။ ကေလးေမြးျပီျခင္း မႈရမ္
၏ဇနီး ေသာက်ြမ္းဟာ ကေလးရဲ႕ဇတာကို ျကားသိရ၍ ထိန့္လန္တျကား ေျပးလာ၍ မူရမ္
လက္ထဲက ကေလးကိုယူ၍ေပြ႕ခ်ီလိုက္ျပီ
"ငါသမီးေလးေတာေလးကို မသတ္ပါနဲ ငါရဲ႕သမီး
ေတာ္ေလးကို မသတ္ပါနဲ ရွင္ျကီး ကယ္ပါဦး က်မ
ကေလးကို ကယ္ပါဦး"
မႈရမ္လက္ကိုဆြဲ ၍ငိုယိုက ေတာင္းဆိုေနေတာ့
သည္။ မႈရမ္းလည္ ေက်ာက္ရုပ္ပမာရပ္ေနျပီ ဆြံအ
ေနလ်ွက္ရွိေတာ့သည္။ ပတ္ဝန္းကလူေတြကလည္
ကေလးကို သတ္ရန္သာအမိန့္ေပးျကေတာ့သည္။
မူရမ္ဟာ သူဟာနတ္က်ြန္းရဲ႕အျကီးအကဲကျဖစ္
ေနျပန္ ကေလးကလည္ သူကေလးရဲအေဖျဖစ္ေန
ျပန္ေတာ့ သူအျကားျကီး ဆူညံသံေတြျကားထဲ က
ေနစဥ္းစားလိုက္ရသည္။ ျပီမွာ
"အားလုံးတိတ္ျကပါ"
သူရဲ႕မာန္ေျကာင့္ အားလုံးတိတ္ဆိတ္သြားျက
ေတာ့သည္။ သူက
"ကေလးကို မသတ္နိုင္ဘူး ငါဒီကေလးကို ေမြးမယ္
တစ္ကယ္လို့ သူအသက္နွစ္ဆယ္ျပည့္လို မိစာၦျဖစ္
ခဲ႔ရင္ က်ဳပ္ကိုယ္တိုင္သူကို သတ္မယ္ က်ဳပ္အား
လုံးတာဝန္ယူတယ္ အားလုံးစိတ္မပူျကပါနဲ"
တစ္ေယာက္က
"မိစာၧကိုေမြးထားတာမေကာင္းဘူး အခုကတည္း
ကမသတ္ရင္ ေနာက္မွေနာင္တရရလိမ့္မယ္"
"က်ဳပ္ေျပာျပီးသားဘဲ က်ဳပ္တာဝန္ယူတယ္ သူ
လူတစ္ေယာက္ကို သတ္မိတာနဲ က်ဳပ္ကိုတိုင္
သတ္ပစ္မယ္ အခုေတာ့ဘာမွနားမလည္ေသးတဲ႔
ကေလးကို မသတ္ပါရေစနဲ က်ဳပ္ေတာင္းပန္းပါ
တယ္ ဘာမွမသိတတ္နားမလည္တဲ႔ ကေလးကို
ေျကာက္လို့သတ္ရတာ သူရဲေဘာေျကာင္ပါတယ္"
ေနာက္ထပ္တစ္ေယာက္က
"ေခါင္းေဆာင္က ေတာင္းပန္ေနျပီဘဲ ငါတို့လက္ခံ
ရမယ္ ငါေခါင္းေဆာင္ကို ယုံတယ္ ကေလးလည္
ငယ္ေသးေတာ့ ဘာမွမျဖစ္နိုင္ေသးပါဘူး အ
သက္နွစ္ဆယ္ေရာက္မွ မိစာၧျဖစ္ခဲ႔တယ္ဆိုရင္ အဲဒီ
ခ်ိန္ေရာက္မွ တစ္မ်ိဳးစဥ္းစားျကတာေပါ့"
ေနာက္တစ္ေယာက္ကပါ
"က်ဳပ္လည္ လက္ခံတယ္ ကေလးကိုမသတ္သင့္
ေသးဘူး"
က်န္တဲ႔ လူေတြပါ တစစနဲ လက္ခံလာျကေတာ့
သည္။ ပထမဦးဆုံးေျပာတဲ႔ လူတစ္ေယာက္က
ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ဘဲ အားလုံးျငိမ္ေနျက
ေတာ့သည္။ ထိုအခ်ိန္ မူရမ္က ဆရာေတာ္ကို
"ဆရာေတာ္ က်ဳပ္ရဲ႕သမီးေတာ္ေလးကို သင့္
ေလ်ာေသာ နာမည့္တစ္ခုေပး ေပးပါ"
ဆရာေတာ္ ကေခါင္းျငိမ့္ျပီ စဥ္းစားတြက္ခ်က္
လိုက္ျပီ ခဏျကာမွ မုတ္ရွည္ကိုကိုင္ဆြဲကာျဖင့္
"ေမာ့ရန္ …က်န္ေမာ့ရန္"
"သိပ္ေကာင္းတဲ႔ နာမည္ဘဲ ေမာ့ရန္ က်န္ေမာ့ရန္
ဟားးးးးဟားးးးး"
ပတ္ဝန္းက်င္ရွိလူမ်ားလည္ အားလုံးေထာက္ခံျက
ေတာ့သည္။ ညဥ့္ကနက္လာျကသျဖင့္ အားလုံး
လည္ ကေလးကိုျကည့္ျပီ မူရမ္နွင့္သူဇနီးကို ဂုဏ္
ျပဳက မိမိအိမ္သိုျပန္ျကေလေတာ့သည္။
ေကာင္းကင္ကိုျကည္၍ သက္ပ်င္းခ်ေနေန
ေသာ နကၡဆရာဝမ္ရန္ဟာ လကိုသာ တစ္စိုက္
မတ္မတ္ျကည့္လ်ွက္ရွိသည္။ လဟာ အခ်ိန္အ
ေတာ္အျကာ က်က္ေနခဲ႔ရာ ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္
သြားေတာ့သည္။ တိုက္ခတ္ေနေသာ ေလျပင္းျပင္း
မ်ားလည္ ျငိမ္သက္သြားေတာ့သည္ လနား၌ထြန္း
လင္းေနေသာ ခုနွွစ္ျကယ္ ျပန္လည္ေပ်ာက္ကြယ္
သြားေတာ့သည္။ အရာရာတိုင္းက အရင္အတိုင္း
ပုံမွန္လိုျပန္လည္ ျဖစ္သြားေတာ့သည္။ အူေနေသာ
ေခြးသံေတြလည္ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္သြားသည္။
သူလည္ ထိုအျဖစ္အပ်က္ကိုျကည့္ေနရင္း
"အနွစ္ဆယ္အတြင္း ငါတို့မိစၧာကို တားဆီးနိုင္
ေအာင္လုပ္ရေတာ့မယ္ မိစၦာကို ဝင္လာဖို့ သူမိ
ဘေတြကခြင့္ျပဳလိုက္ျကပါလား ဟူးးး"
သူနူတ္မွေရရြတ္က သူလည္ေလဟာျပင္ကာေန
သူအိပ္ေဆာင္ ဆီသို့လွည့္ထြက္လာေလေတာ့
သည္။
အပိုင္း(3)ျပီး၏စာဖတ္သူမ်ားအားေလးစားလ်ွက္
စာေရးသူ…လင္းသုခ
Post a Comment