ပဥၥမ‌ေျမာက္‌ပန္‌း‌ေဒဝီ အပိုင္‌း ၁

ပဥၥမေျမာက္ပန္းေဒဝီ
…………………………
                       အပိုင္း(1)
ကန္ေတာ္ျကီးေပၚရွိ ခုံတန္းေလးတစ္ခု တြင္ထိုင္
ရင္း က်ြန္ေတာ္ကိုင္ထားေသာစာအုပ္ေလးတစ္
အုပ္ကိုဖတ္ရန္ေတြးလိုက္သည္ စာအုပ္နာမည္
က ရာဇာဝင္ထဲကပန္းေဒဝီျဖစ္သည္။ ဒီစာအုပ္ေလးဟာ လြန္ခဲ႔ေသာ ခရစ္နွစ္AD107 ခုနွစ္ေလာက္က ရာဇာဝင္တစ္ခုကို အဂၤလိပ္လို ေရးသားထားျခင္းျဖစ္သည္။ စာေရးသူဟာနကၡတ
ပညာရွင္မစၥတာေဂ်ာ့ဂိုးျဖစ္သည္။ သူဟာ နကၡတာ
ရာကို စိတ္ဝင္းစားသူျဖစ္၍ တရုတ္ျပည္သို့အလည္
ေရာက္ရင္း အမွတ္မထင္ ထိုရာဇာဝင္ကိုျကားသိ
ရျပီ စိတ္ဝင္စားသျဖင့္ ျပန္လည္ေရးသား ျခင္းျဖစ္
သည္။ ထို့စာအုပ္ကို {Historic flower
princess}ဟု နာမည္ျဖင့္ မစၥတာေဂ်ာ့ဂိုးဟာ 1897ေလာက္မွ စာအုပ္ထုတ္ေဝ ခဲ႔ျပီ ေအာင္ျမင္ မႈမရရွိခဲ႔ေခ်။ထိုအတြက္သူအရမ္းစိတ္မေကာင္း
ျဖစ္ခဲ႔ရသည္ဟုသိရသည္။ထိုစာအုပ္သည္ သူသိ
နည္းလွေတြ သိတဲ႔လူသိပ္မ်ားမ်ားစားစားမရွိေခ်။
     ယခုမွာေတာ့ ဒီစာအုပ္ကိုက်ြန္ေတာ္ဖတ္ရန္အ
အတြက္က်ြန္ေတာ္ အဖိုးမဆုံးခင္ကေပးခဲ႔ျခင္းျဖစ္
သည္။အဖိုးဟာက်ြန္ေတာ္ေမြးဖြားစဥ္ကက်ြန္
ေတာ္ကို နကၡတြက္၍ ဒီစာအုပ္ကို က်ြန္ေတာ္
အသက္နွစ္ဆယ္အရြယ္ေရာက္လ်ွင္ ေပးဖတ္ရန္ က်ြန္ေတာ္အေဖ ကိုမွာခဲ႔ေတာ့သည္။ အဖိုးဟာ ဘာေျကာင့္က်ြန္ေတာ္ကို တျခားလက္ေဆာင္
မေပးဘဲ စာအုပ္တစ္သာေပးသြား ရလည္ဆိုတာ က်ြန္ေတာ္ အခုခ်ိန္ထိနားမလည္ခဲ႔ပါ။ က်ြန္ေတာ္
နွင့္ ဒီစာအုပ္ကေရာ ဘယ္လိုပါတ္သတ္ေနသလဲ။
က်ြန္ေတာ္မသိပါ။ က်ြန္ေတာ္ မိဘမ်ားကိုက်ြန္
ေတာ္ေမးေသာလည္ အဖိုးဘာေျကာင့္ က်ြန္ေတာ္
ကို ဒီစာအုပ္တစ္အုပ္ေပးသြားမွန္းမသိျကပါ။ အဖိုး
ဟာရည္ရြယ္ခ်က္ရွိသူျဖစ္၍ တစ္ခုခုရည္ရြယ္ရွိေန
သျဖင့္ ေပးခဲ႔ျခင္းျဖစ္သည္ဟုယူဆမိပါသည္။
  အေမေျပာျပတာေတာ့ က်ြန္ေတာ္ဟာက်ြန္ေတာ္
ကိုေမြးတုန္းကထူဆန္းသည္ဟုေျပာသည္။က်ြန္
ေတာ္ဟာ ေမြးကတည္းက စလြယ္ပါ၍မင္းလကၡ
ဏနွင့္ျပည္စုံသည္ ဟုအဖိုးကေျပာခဲ႔သည္ကိုအေမ
ကတဆင့္ သိရသည္။က်ြန္ေတာ္၏ေက်ာအေနာက္
တြင္လည္း ခုနွစ္စင္ျကယ္ပုံသ႑န္ မွဲ႕ပါသျဖင္
က်ြန္ေတာ္သည္ အရမ္းထူးျခားပုဂိၢဳလ္ျဖစ္သည္ ဟုေျပာခဲ႔သည္။ အရင္ဘဝက မင္းဧရာဇ္ျဖစ္မည္ ဟုယူဆလ်ွက္ မင္းမဟာဟု က်ြန္ေတာ္ကို အဖိုးက နာမည္ေပးခဲ႔သည္။ က်ြန္ေတာ္တစ္ခါေလးမွ ဒီစာ
အုပ္ကိုဖတ္ခ်င္စိတ္မျဖစ္ဖူးပါ အခုအသက္နွစ္
ဆယ္ေက်ာ္မွ ဒီစာအုပ္ကိုဖတ္ျကည့္ခ်င္လာသည္။
ဒါေျကာင့္စာအုပ္ကိုဖတ္ဖို့ က်ြန္ေတာ္စဥ္းစားမိ
သည္ ဒါေျကာင့္ဒီေနက်ြန္ေတာ္အတန္းမတတ္ဘဲ တစ္ေယာက္တည္း ေအးေအး စာဖတ္ခ်င္လို က်ြန္
ေတာ္ ဒီကိုလာခဲ႔ျခင္းျဖစ္ေတာ့သည္။
     ပထမစာအုပ္ရဲ႕စာရြက္ပထဦးဆုံးကိုလွန္လိုက္
ခ်ိန္မွာက်ြန္ေတာ္ေနာက္မွ
"ဟိတ္…ဘာလုပ္ေနလဲ"
အေနာက္ကေနတစ္ခုခုနွင့္ လွမ္းေပါက္သျဖင့္
က်ြန္ေတာ္လွည့္ျကည့္လိုက္ရာ က်ြန္ေတာ္နဲရြယ္
တူ မိန္းကေလး သုံးေယာက္ကို ေတြရသည္။
စာသင္ခန္းထဲတြင္ က်ြန္ေတာ္ကို အျမဲတမ္း
စေနာက္ေနေသာ မိန္းကေလးမ်ားျဖစ္ျကသည္။
က်ြန္ေတာ္က ထိုင္ရာကမတ္တပ္ရပ္လိုက္ျပီ
"မင္းတို့ ဘာလာလုပ္တာလဲ"
သူတို့ထဲက ခပ္ဆြာဆြာ ေကာင္းမေလးက
"ရွင္ကေရာ ဒီမွဘာလာလုပ္ေနလဲ အတန္းလစ္ျပီ
ေတာ့"
ပန္းေရာင္ဝတ္ဆင္ထားေသာ ေကာင္းမေလးက
"သူ့ေကာင္းမေလးေစာင့္ေနတာေနမွာေပါ့"
"ဟားးးး  ဟားးးးးဟားးးးး"
"ဟုတ္လား သူေကာင္းမေလးက ဒို့ေလာက္ေခ်ာ
ပါ့မလား"
"ေစာင့္ျကည့္မွေပါ့ လူရိုးျကီးရဲ႕ေကာင္းမေလး
ဆိုေတာ့ ေရခဲတုံးဘဲေနမွာ"
"ဟားးးဟားးးဟားး"
က်ြန္ေတာ္ သူတို့သုံးေယာက္ျကည့္ျပီ စိတ္ပ်က္
သြားသည္ ေတာ္ေတာ္မလြယ္မိန္းကေလးေတြဘဲ
မလြယ္ဘူး ဒီေနရာကေန အိမ္ျပန္မွျဖစ္မယ္ ေနာက္ဆိုက ေတာ္ေတာ္ေလးကို သူတို့နဲျကပ္ခံထိ
လိမ့္မယ္…သူေတြးကာ ျဖင့္အိမ္ျပန္ရန္သူတို့ကို ဘာမွမေျပာဘဲ လွည့္ထြက္လိုက္သည္။ ထိုအခ်ိန္ပန္းေရာင္အက်ီ ၤဝတ္ထားေသာေကာင္း
မေလးက
"ဘယ္သြားမွလဲ ရွင့္ေကာင္းမေလးကိုမေစာင့္
ေတာ့ဘုူးလား"
က်န္ေသာနွစ္ေယာက္ကပါ
"သူကိုစိတ္ကုန္သြားလို မလာေတာ့ဘူးထင္တယ္
ဟားးးး"
သူတို့ေျပာလိုက္ရီေနျကေတာ့သည္။သူလည္းဂရု
မစိုက္ ခ်င္သျဖင့္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ လိုက္
သည္။ ထိုအခါ ပန္းေရာင္ဝတ္ထားေသာေကာင္း
မေလးက သူအနားေျပးလာျပီ သူအေရွ႔မ်က္နွာ
မႈရပ္ကာ
"ေရာ…ရွင့္အတြက္ လက္ေဆာင္ေပးတာ"
သူအံျသသြားသည္ ထိုေကာင္းမေလးက သူကို
နွင္းဆီပန္း အနီေရာင္ တစ္ပြင့္ကို လက္ကမ္းေပး
ေနေတာ့သည္။သူက
"ငါ ပန္းမျကိုက္ဘူး ငါကိုမေနွာက္ယွက္ပါနဲ မင္းတို့ ေအးေအး ေဆးေဆးနျကပါ"
သူက သူမကိုမ်က္နွာလြဲကာ လွည့္ထြက္လိုက္
ေတာ့သည္။ သူမက
"မင္းမဟာ… ငါတို့နင္ကို ခင္လိုစတာပါ နင္ငါတို့ကို
စိတ္ဆိုးလား ငါေတာင္ပန္းပါတယ္ ငါတို့က နင္
ကိုခင္လိုပါ"
သူကသူမကို တစ္ခ်က္လွည့္ျကည့္လိုက္ျပီ သုူမ
မ်က္နွာငယ္ေလး နွင့္ေတာင္ပန္းေနသည္ကိုေတြ႕
ရသည္။သူက မ်က္နွာခပ္တည္တည္ျဖင့္
"ငါ ဘယ္သူနဲမွ မခင္ခ်င္ဘူး သူငယ္ခ်င္းလည္
မလိုဘူး ငါတစ္ေယာက္တည္းဘဲေနခ်င္တယ္ ငါ
ကို မင္းတို့ ေနွာက္ယွက္ေနတာေတြ ရပ္လိုက္ပါ
ငါ မင္းတို့နဲ သူငယ္ခ်င္းမျဖစ္ခ်င္ဘူး ငါသြားေတာ့
မယ္"
သူမကသူစကားေျကာင့္ တိတ္ဆိတ္သြားေတာ့
သည္။ သူမက သူစကားကို ေတြးေဝသြားပုံရ
သည္။ သူလည္သူမအား တစ္ခ်က္ျကည့္ျပီ ထိုေနရကေန ေလ်ွာက္လွမ္းလာလိုက္သည္။ သူ
တို့လည္ က်ြန္ေတာ္ရဲ႔မာထန္တဲ႔မ်က္နွာထား
ေျကာင့္ ဘယ္သူမွဆက္၍မတားရဲျကေတာ့ေခ်။
    သူလမ္းေလ်ွာက္လာရင္း ေတြးေနမိသည္။ ငါ
ဒီစာအုပ္ေလးကို ဖတ္မယ္ဆိုမွ အေနွာက္အယွက္
ေတြကမ်ားလိုက္တာပန္းေဒဝီရယ္။မင္းနဲငါမ်ား
တစ္ခုခုမ်ား ဆက္စပ္ေနသလား ပန္းေဒဝီရယ္။
မင္းကို ဘာလို ပန္းေဒဝီလို ေခၚတြင္းေစခဲ႔တာ
လဲ ငါနဲေရာမင္းက ဘယ္လိုဆက္စပ္ေနမလည္း
ငါသိခ်င္မိတယ္ ငါဟာေမြးလာကတည္းက ငါလက္
နဲပန္းေတြကို ထိလိုက္တိုင္းဘာလို့ညိႈးႏြမ္းသြားရ
တာလဲပန္းေဒဝီ ဒါေျကာင့္ငါ ခုနက မိန္းကေလး
ေပးေသာ ပန္းကိုမယူခဲ႔တာဟာ အဲဒီပန္းဟာ ငါလက္နွင့္ထိလ်ွင္ ႏြမ္းသြားမယ္ဆိုတာ သိေနျခင္း
ေျကာင့္ပါ သူေတြးရင္းနွင့္ တစ္ေယာက္တည္း လမ္းေလ်ွာက္လာေတာ့သည္။
     သူကားလမ္းမေပၚေရာက္ေတာ့taxiကိုတား
လိုက္ျပီ ကားသမားက
"ညီေလး ဘယ္သြားဖို့လဲ"
သူက
"ဆူေလ ဘုရားလမ္းကို"
"တတ္ေလ ညီေလ"
"ဟုတ္ကဲ႔"
သူလည္ကားေပၚ တတ္လိုက္ျပီထိုင္လိုက္သည္
ကားသမားကေမာင္းလာလိုက္ျပီ
"ဘယ္ဘက္ကို ေမာင္းရမလည္းညီ"
" လမ္း သုံးဆယ္ဘက္ကို ေမာင္းပါ"
ကားသမားလည္ သူကိုေခါင္း ျငိမ့္ျပကာ ကားကို
သား ဂရုစိုက္ေမာင္းေနေတာ့သည္။ သူကေတာ့
ကားျပတင္းေပါက္ ဘက္ကေနအျပင္းသို့ေငးျကည့္
ေနလိုက္သည္ လက္ထဲတြင္လည္ စာအုပ္ကိုေသ
ခ်ာ ဆုပ္ကိုင္ထားေတာ့သည္။
  သူကားစီးရင္း အျပင္ဘက္ကိုေငးလားမိေတာ့
သည္။ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ရဲ႕ျမင္ကြင္းဟာ အရမ္းကိုပင္ ရႈပ္ေတြလွသည္။ လမ္းတြင္ ကားမ်ားကိုလည္
မ်က္လုံးမူးေနွာက္ေအာင္ ေတြ႕ရေနေတာ့သည္။
ျမင့္မားတဲ႔ အေဆာက္အဦးေတြေျကာင့္ ေကာင္း
ကင္ကို လွလွပပမျမင္ရေခ်။ ရႈပ္ယွက္ခတ္ေနတဲ႔
ကားေတြ လမ္းေပၚတြင္ ကို္ယ္လိုရာ လမ္းေလ်ွာက္
ေနျကတဲ႔သူေတြ ကားစည္းကမ္းမဲ႔ေကြ႕ခ်င္သလို ေကြ႕ေနျကပုံေတြ။ မီးပြဳင့္ မိ၍ကားကို ခဏခဏရပ္
ေနရတဲ႔ အျဖစ္ေတြ ကိုသူျကည့္ရင္း စိတ္ပ်က္လာ
ေတာ့သည္။ ဒီလိုနဲကားက ဆက္၍ေမာင္းလာခဲ႔ရာ
ဆူေလ ဘုရားနားသို့ေရာက္လာေတာ့သည္။ ဆူေလလမ္းမွေပၚ တြင္ ခိုေတြကို အစာေက်ြးေန
ေသာ စုံတြဲတစ္တြဲကိုေတြရျပန္သည္။ ခိုေတြအမ်ား
ျကီးျကား အစာေတြကိုေေျမာွက္ေျမွာက္၍ ပစ္ကာ
ေပ်ာ္ျမဴးေနျကေသာ ခ်စ္သုူစုံတြဲတစ္ျဖစ္သည္။ တျခားျကည့္သူ အဖို့ေတာ့ေတာ္ေတာ္ျကည္နူးစရာ
ပုံေလးပါ က်ြန္ေတာ္ကေတာ့ ထိုစုံတြဲကိျကည့္၍ တစ္ခ်က္သာျကည့္၍ျပဳံးမိသည္ ဒီလိုနဲ႔ကားေမာင္း
လာရာအိမ္ေရွ႔သို့ ေရာက္လာသည္။ကားေပၚက ဆင္းလိုက္ျပီ က်ြန္ေတာ္ကားခကို ဒရိုင္ဗာကို ရွင္းေပးလိုက္သည္။ ျပီေတာ့က်ြန္ေတာ္အိမ္ထဲသို့
ဝင္လာေတာ့သည္။
    အေမက အိမ္ထဲက ထြက္လာျပီက်ြန္ေတာ္ကို
ေတြ႕၍
"သား ျပန္လာျပီလား ဒီေန့အေစာျကီးပါလား ဘာ
ျဖစ္လိုလဲ ေနမေကာင္းဘူးလား"
အေမက က်ြန္ေတာ္အနားသို့လာ၍ က်ြန္ေတာ္န
ဖူးေလးကိုစမ္းကာ ဂရုတစိုက္ေမးလိုက္သည္။
"ေနေကာင္းပါတယ္ေမေမ သားအတန္းမတတ္
ခ်င္ေတာ့လိုပါ"
"ဘာျဖစ္လိုလဲသားရယ္"
"စိတ္မပါလို့ပါေမေမ"
"အဲဒါဆိုလည္းေရ မိုးခ်ိဳးျပီ ဆင္းလာခဲ႔ သားျကိုက္
တတ္တာေတြ ေမေမခ်က္ထားတယ္ ထမင္းစားရ
ေအာင္ေနာ္"
သူေခါင္းေလးသာ ျငိမ့္ျပလိုက္ျပီ အိမ္အေပၚ
ထပ္သူအခန္းဆီသို့ လာလိုက္ေတာ့သည္။သူစာ
အုပ္ကို စားပြဲေပၚသို့တင္လိုက္သည္။ စာအုပ္ကိုသူ
ညျကမွဖတ္ရန္ဆုံးျဖတ္လိုက္ေတာ့သည္။
သူကုတင္ေပၚသို့ခဏထိုင္လိုက္ျပီ သက္ျပင္း
တစ္ခ်က္ စာအုပ္ကိုျကည့္လ်ွက္ခ်လိုက္ေတာ့သည္
။ တစ္ခဏျကာသူနားျပီမွ သူေရခ်ိဳးရန္အတြက္ မ်က္နွာသုတ္ပုဝါကို ယူျပီ ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို့ ဝင္လိုက္ေလေတာ့သည္။

အပိုင္း(1)ျပီ၏စာဖတ္သူမ်ားအားေလးစားလ်ွက္
                                  စာေရးသူ…လင္းသုခ