ဝတၳဳ ေတြထဲကလိုခ်စ္ၾကမယ္
အပိုင္း ၅ (ဇတ္သိမ္း)
"အငယ္မ နင္ေတာ္ေတာ္ကိုေျပာလို႔ဆိုလို္မရေတာ့ဘူး
လား"
"မာမီကလည္းသူ႔အေမမေကာင္းတာနဲ႔ပဲသူကမ
ေကာင္းဘူးလို႔ေျပာနိင္လို႔လား"
"ညည္းကအခုမွငယ္ငယ္ေလးပဲ႐ွိေသးတယ္၊ဒီကိစၥ
ေတြကိုမစဥ္းစားခ်င္ပါနဲ႔"
"မီးသိတယ္ အန္တီသံစဥ္ကမီးနဲ႔သူ႔သားကိုသေဘာတူ
ထားတာ"
"ေတာ္ၿပီ အငယ္မ စာပဲရေအာင္ႀကိဳးစား က်န္တာေတြ
ေခါင္းထဲထည့္မေနနဲ႔"
"မာမီသာမီးကို ကိုႀကီးနဲ႔သေဘာတူေပး၊မီးဂုဏ္ထူး
ေတြပါေအာင္လုပ္ေပးမယ္"
"အမေလး ေလးမိန္းမေနာက္ပိုးမနဲ႔ေတြ႔ေနရတယ္
ညိဳႀကီး သူ႔ကိုဝိုင္းထိန္းအံုး အလိုမလိုက္နဲ႔"
မာမီႀကီးစကားကိုၾကားၿပီးညိဳ ႀကီးမ်က္ႏွာမထားတတ္
ေအာင္ပင္၊ ခ်စ္တယ္လို႔ေျပာၿပီးသူႏွင့္စကားမေျပာရမ
ေတြ႔ရတာတစ္ပတ္နီးပါး႐ွိေနတာေတာင္သူကေနနိင္
သျဖင့္သူမကလည္းမသိခ်င္ဟန္ေဆာင္ကာေနလိုက္ရ
ေပမည့္သတိရစိတ္ကသူမ၏ရင္ကိုပူေလာင္ေစခ်င္မိတာအမွန္ပါ။
"ေနာ္လို႔ မမညိဳ ႀကီး"
"ဟင္ ဘာေျပာလိုက္တာလဲ မငယ္"
"ေတြ႔လား မီးစကားဆို ေသခ်ာနားမေခါင္က်ဘူး"
"မဟုတ္ပါဘူး ေျပာေလ ဘာေျပာမလို႔လဲ"
"မီးတို႔လက္ထပ္ၿပီးရင္ မမညိဳ ႀကီးလည္းလိုက္ေနရ
မယ္လို႔ေျပာတာ"
ေျပာရက္လိုက္တာမငယ္ရယ္၊အဲ့လိုအခ်ိန္မ်ိဳးကိုဘယ္
ရင္နဲ႔လိုက္ေနရမွာလဲ၊အစ္မရဲ႕ႏွလံုးသားေတြတစတစ
ကြဲအက္ေၾကမြသြားမယ္ဆိုတာမငယ္မသိလို႔ပါ.....
"ဟာ ငုတ္တုတ္အိပ္ငိုက္ေနတာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး
ေနာ္"
"မဟုတ္ပါဘူး အစ္မလုပ္စရာေလးေတြ႐ွိေသးတယ္၊
ညေနက်ရင္ လက္ဖက္သုတ္ေပးမယ္ စာက်က္ရင္းအိပ္
ခ်င္ေျပေအာင္လို႔"
" ေမးတာကိုမေျဖပဲေ႐ွာင္သြားမလို႔လား မမညိဳႀကီးက
လဲ"
ထြက္သြားၿပီျဖစ္ေသာညိဳ ႀကီး၏ေက်ာျပငိကိုၾကည့္ၿပီး
မငယ္ ေျခေဆာင့္၍ေျပာလိုက္သည္။
................................................................................
"ပုသိမ္ၿမိဳ႕ရဲ႕ ေခ်ာင္က်က်ရြာေလးကိုေရာက္ရတာလြမ္း
ေမာစရာေကာင္းလိုက္တာ"
မယ္ပို႔စကားေၾကာင့္ ႏြားလွည္းေပၚတြင္ထိုင္လိုက္
လာေသာ ျဖဴႏုႏု၊မယ္ပိုႏွင့္ညိဳ ႀကီးကေ႐ွ႕မွာလွမ္းေတြ႔
ေသာရြာကိုၾကည့္လိုက္သည္။ တဖက္ႏြားလွည္းတြင္
မငယ္၊မိုးကဗ်ာႏွင့္ဝါဝါတို႔လိုက္လာၾကၿပီး၊ညိဳ ႀကီး၏
ေမြးေန႔ေၾကာင့္ရြာကိုသံုးရက္ျပန္ေစသျဖင့္အားလံုးသူ
မ၏ရြာသို႔အလည္လိုက္လာျခင္းျဖစ္သည္။
"ဟင္ ေကာက္လႈိင္းညိဳ ျပန္လာၿပီ အဘေရ"
"ဟာ ေကာက္လိႈင္းညိဳ လူေတာင္မွားတယ္၊လာၾက
လာၾက"
"အဘက ဒီအရြယ္ကဒီအရြယ္ပဲ အရြယ္တင္တယ္"
"ေအး နင္ေျမႇာက္ေနပံုေထာက္ေတာ့ ငါ့အိမ္မွာၿမိဳ႕ထဲ
ကလူေတြတည္းခိုင္းေတာ့မယ္ထင္တယ္"
"မတည္းခိုင္းပါဘူး ကြၽန္မအိမ္ဘက္ပဲေခၚသြားမလို႔ပါ"
"ေအးေလ နင့္အိမ္ကဒီရြာမွာအႀကီးဆံုးပဲ ေခၚသြား
ေပါ့"
ရြာလူႀကီးစကားေၾကာင့္မိုးကဗ်ာႏွင့္မငယ္တို႔ေတြတစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္လိုက္ၿပီး
"မမညိဳ ႀကီးအိမ္ကဒီရြာလူႀကီးအိမ္ထက္ႀကီးတယ္ဆို
ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ႀကီးမွာပဲေနာ္"
"ဘိုးဘြားပိုင္ျခံပါ အေဖဘက္ကပိုင္တာ အခုထက္ထိ
အေဖတို႔ကမ႐ွိလည္းမေရာင္းပဲထားတာ"
"အဲ့ဒါဆို ျမန္ျမန္လာေလ ဘယ္လိုလည္းလို႔ၾကည့္
ခ်င္တယ္"
မငယ္ကမိုးကဗ်ာလက္ကိုတစ္ဖက္ကဆြဲပီးညိဳ ႀကီး
လက္ကိုပါက်န္လက္တဖက္ကဆြဲရင္းေျပာလိုက္
သည္။ ညိဳႀကီးကေတာ့ မိုးကဗ်ာကိုမၾကည့္မိေအာင္ေန
ရင္းသူမတို႔မိသားစုေနထိုင္ရာသို႔ေခၚေဆာင္လာသည္။
"အဘေရ မမညိဳ ျပန္လာတယ္"
"သမီးႀကီးရယ္ ျပန္လာေသးတယ္ေနာ္"
ေတာသူေတာင္သားပံုစံေတြ႐ွိသည့္လူမ်ားကို မငယ္
ေတြ႔ၿပီးရယ္ျပလိုက္သည္။
"အဘနဲ႔အေမ သူတို႔ကၿမိဳ႕ကလိုက္လာတာ၊မငယ္က
သမီးေနတဲ့အိမ္ကအိမ္႐ွင္သမီး၊သူတို႔ကသူငယ္ခ်င္း
ေတြ၊အဘကငါ့ရဲ႕ဦးေလးေလ"
သူမမိတ္ဆက္ေပးလိုက္ၿပီးမသိမသာမိုးကဗ်ာကိုမိတ္
မဆက္ပဲထားေပးလိုက္သည္။
"ေဩာ္ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားေတြကိုလာၾကပါ"
တဲသာသာအိမ္ေ႐ွ႕တြင္စကားေျပာေနသျဖင့္ဒီလူအုပ္
ႏွင့္ဒီတဲဘယ္လိုျဖစ္နိင္မည္ဟုစဥ္းစားေနၾကရသည္။
"လာၾကေလ ေကာက္လိႈင္း ဧည့္သည္ေတြကိုေခၚေလ"
"လာၾကေလ အိမ္ထဲကိုဝင္ၾကေလ"
ညိဳ ႀကီးအေျပာေၾကာင့္မငယ္ကမိုးကဗ်ာလက္ေမာင္းကို
ဆြဲကာညိဳ ႀကီးေနာက္မွလိုက္လာခဲ့သည္။
"ဟင္"
"ဟာ"
"ဝါး "
တဲထဲသို႔ဝင္ၿပီးအေနာက္ကအထြက္၊ ေျခတံ႐ွည္အိမ္
ေျခာက္အိမ္ကိုေတြ႔ရၿပီး အိမ္ေတြရဲ႕အေနာက္ဘက္
တြင္ေခ်ာင္းေလးတစ္ေခ်ာင္းကိုေတြ႔လိုက္ရသည္။
အိမ္ေတြရဲ႕ေဘးဘက္တြင္စားပင္သီးပင္မ်ားစိုက္ပ်ိဳး
ထားၿပီး ခပ္လွမ္းလွမ္းျခံက်ယ္ႀကီးတြင္ၾကက္ျခံႏွင့္ဝက္
ျခံ၊ႏြားျခံတို႔ကိုေတြ႔လိုက္ရသည္။
"မမညိဳ ႀကီးဒါေတြကမမညိဳ ႀကီးတို႔ပိုင္တာလား"
"အဖိုးပိုင္တာ၊အေဖ့ဘက္ကအေဖ့မွာအကိုတစ္
ေယာက္ညီတစ္ေယာက္႐ွိတယ္၊အားလံုးဝိုင္းလုပ္ဝိုင္း
စားလုပ္စားၾကတယ္"
"ဒါဆို ဘာျဖစ္လို႔နင္က အေဖကေလျဖတ္၊အေမက
ပန္းနာရင္ၾကပ္၊အငယ္သံုးေယာက္ကိုလုပ္ေကြၽးေန
ရတယ္ဆို"
"ဟုတ္တယ္ေလ အေဖကအိမ္ေပၚမွာ႐ွိတယ္"
"ငါ့အထင္ နင္အလုပ္မလုပ္လည္းမငတ္နိင္ေလာက္ပါ
ဘူး"
"ငါက ဒီလိုေနရာမ်ိဳးကိုမွမႀကိဳက္တာ"
"ေကာက္လိႈင္း ဧည့္သည္ေတြကိုေနရာခ်ေပးလိုက္
ေတာ့ေလ"
"လာၾက ဒီအိမ္ကဧည့္သည္ေတြလာရင္တည္းတာ"
ေျခတံ႐ွည္အိမ္ေ႐ွ႕အေရာက္ညိဳ ႀကီးကေျပာၿပီးသူမ
အရင္ေလွကားအတိုင္းတက္သြားသည္။
အိမ္ထဲတြင္ ေဟာခန္းႀကီးျဖစ္ၿပီး အခင္းကဝါးေတြျဖစ္
ေနသျဖင့္မိုးကဗ်ာ ႏွင့္မငယ္ကတက္ရမွာေၾကာက္ေန
ၾကသည္။
"မမျဖဴႏုေရ ေခ်ာင္းဘက္သြားၾကည့္ၾကမယ္၊ဘယ္သူ
လိုက္မလဲ"
မငယ္ကဝါးခင္းေပၚသို႔ေျခေထာက္မခ်ခင္.ျပန္႐ုပ္
သိမ္းလိုက္ၿပီးေျပာလိုက္သျဖင့္မငယ္စကားကိုက်န္
မိန္းကေလးမ်ားသေဘာတူကာသူမေနာက္သို႔လိုက္
သြားၾကသည္
အိမ္ေပၚမွာမိုးကဗ်ာႏွင့္ညိဳ ႀကီးသာက်န္ခဲ့ေတာ့သျဖင့္
ညိဳ ႀကီးကလည္းဆင္မည္အျပဳ မိုးကဗ်ာကညိဳ ႀကီး
လက္ကိုဆြဲထားလိုက္သည္။
"အို လႊတ္ပါ ဘာလုပ္တာလဲ"
"ဧည့္သည္ကိုဧည့္ခံတာစိမ္းကားလွေခ်လား"
"အကိုက ကြၽန္မရဲ႕ဧည့္သည္မွမဟုတ္တာ"
"ဟာ.ေျပာရက္လိုက္တာ မင္းေလးမ်က္ႏွာနဲ႔ကိုယ္
လိုက္လာရတာ"
"မငယ္မ်က္ႏွာနဲ႔လိုက္လာၿပီးေတာ့"
"အဲ့လိုမွမလိုက္လာရင္ လိုက္လာလို႔ရမယ့္နည္းလမ္း
႐ွိလား"
"မငယ္သနားပါတယ္ ၊မငယ္အေပၚမတရားရာက်ေနမ
လား"
"အဲ့ဒါဆို ကိုယ့္ကိုမသနားဘူးလား"
"ႏွစ္ေယာက္စလံုးကိုသနားတယ္"
ေကာက္လိႈင္းေရ"
"အဘေခၚေနတယ္အကို အကို႔ကိုဟိုဘက္အိမ္မွာသြား
ေနခိုင္းမယ္ထင္တယ္"
"ဟာ တစ္ေယာက္ထဲေနရမလား၊မေနရဲပါဘူး"
"ေမာင္ေလးကိုေခၚထားလို႔ရတယ္၊လာပါအကိုရယ္
အဘတစ္မ်ိဳးထင္အံုးမယ္"
ေကာက္လိႈင္းကေျပာၿပီးေအာက္ကိုဆင္းလာခဲ့သျဖင့္
မိုးကဗ်ာပါဆင္းလာခဲ့ရသည္။
"အဘသူက ကိုမိုးကဗ်ာ အိမ္႐ွင္ရဲ႕အသိအဘ"
"မိုးကဗ်ာ နာမည္ကလည္းကြယ္ ဆန္းဆန္းျပားျပား
ေမာင္မိုးကဗ်ာကဟိုဘက္အိမ္မွာေနရမယ္၊ေကာက္လိႈင္းကိုအဖိုး ေခၚခိုင္းလိုက္တယ္"
"အကို ကြၽန္မသြားမယ္ ေမာင္ေလးကိုၿပီးရင္လႊတ္
လိုက္မယ္"
ေကာက္လိႈင္းကေျပာၿပီးထြက္သြားသျဖင့္သူသက္ပ်င္း
ကိုခ်ကာေဘးပတ္ဝန္းက်င္ကိုၾကည့္မိသည္။ ခပ္လွမ္း
လွမ္းမွာ႐ွိေနေသာအိမ္ႀကီးတစ္အိမ္ကိုသတိထားမိ
လိုက္သည္။ အိမ္ပံုစံကဘုန္းႀကီးေက်ာင္းပံုစံမ်ိဳးျဖစ္ေန
သျဖင့္ေကာက္လိႈင္းညိဳဆိုသည့္သူမကရန္ကုန္တြင္
အိမ္အကူလာလုပ္တာအေၾကာင္းတစ္ခုခု႐ွိမလားဟုသူ
စဥ္းစားမိသည္။
...............................................................................
အသက္ခုႏွစ္ဆယ့္ငါးႏွစ္အရြယ္အဖိုးျဖစ္သူကဘုရား
ခန္းတြင္တင္ပလင္ေခြထိုင္ေနၿပီးကြမ္းကိုယာ၍ငံု
လိုက္သည္။
"ေျမးမႀကီး ဘယ္လိုလဲ ရန္ကုန္မွာေနရတာအဆင္ေျပ
လား"
"ေျပပါတယ္အဖိုး သမီးရန္ကုန္မွာပဲေနတာႀကိဳက္
တယ္"
"ေျမးကအေမေက်ာ္ေဒြးေတာ္လြမ္းတာကိုကြယ့္၊အဖိုး
စကားကိုနားမေထာင္ရင္ေနပါ၊ေလျဖတ္ေနတဲ့အေဖ
စကားကိုနားေထာင္သင့္တယ္"
"နားမေထာင္ခ်င္တာမဟုတ္ဘူး၊သမီးဘဝကိုသမီးပဲ
ဆံုးျဖတ္ခ်င္တယ္"
အဖိုးျဖစ္သူကေခါင္းတညိတ္ညိတ္လုပ္ၿပီးသူ႔ေျမးကို
ၾကည့္ကာေထြးခံကိုယူၿပီးကြမ္းတံေထြးေတြကိုေထြးခ်
လိုက္သည္။ ေကာက္လိႈင္းညိဳကသူ၏ေျမးအႀကီးဆံုး
ျဖစ္ၿပီးတစ္ျခားရြာကသူ႔လိုရြာမ်က္ႏွာဖံုကေျမးမႀကီး
ကိုလာေတာင္းရမ္းတာသူမအသက္ဆယ့္သံုးႏွစ္အ
ရြယ္ကတည္းကပင္၊သူမအသက္ဆယ့္႐ွစ္ႏွစ္ျပည့္လ်င္
ေပးစားမည္ဆိုတာကိုအသိေပးသည့္ေန႔မွစ၍မိမိႏွင့္
သားမ်ားကိုဆနၵျပကာအိမ္အကူလုပ္ရန္ဆံုးျဖတ္လိုက္
သည္။ သူကေျမးျဖစ္သူကိုကတိတစ္ခုေတာင္းၿပီးလႊတ္
လိုက္တာကဆယ့္ကိုးႏွစ္ျပည့္ၿပီးအိမ္ေထာင္ဘက္မေတြ႔ပါကရြာသို႔ျပန္လာၿပီးသူေပးစားတာယူရမည္ဟုေျပာ
ထားသည္ကိုေကာက္လိႈင္းညိဳကသေဘာတူထားျခင္း
ျဖစ္သည္။
"ေျမးမႀကီး ေနာက္ႏွစ္ပဲက်န္ေတာ့တယ္ေနာ္"
"သိပါတယ္အဘရယ္ သမီးျပန္လာျဖစ္မွာပါ"
အဖိုးျဖစ္သူကျပဳံးလိုက္ၿပီး
"ငါးႏွစ္ဆိုတာကဖင္လွည့္ေခါင္းလွည့္နဲ႔ျပည့္သြားတာ
ပဲမဟုတ္လား"
"သမီးကိုသြားခြင့္ျပဳအံုးအဘ ၿမိဳ႕ကဧည့္သည္ေတြပါ
လာလို႔ သြားစီစဥ္ေပးရအံုးမယ္"
"ေအးေအး "
ေကာက္လိႈင္းညိဳ မ်က္ႏွာမသာယာျဖစ္ကာအိမ္ေပၚမွ
ဆင္းလာခဲ့၏။
................................................................................
"မမညိဳ ႀကီးရြာကသာယာလိုက္တာ ေကာက္႐ုိးပံုႀကီး.
ေတြကလည္း အမ်ားႀကီးပဲ"
မငယ္ကလယ္ကြင္းျပင္ကေကာက္႐ုိးပံုေတြကိုၾကည့္
ၿပီးေျပာလိုက္သျဖင့္ မယ္ပိုကကင္မရာကိုကိုင္ၿပီး
"မငယ္ ဓတ္ပံု႐ုိက္ေပးမယ္ ဟိုေကာက္႐ုိးပံုအေ႐ွ႕သြား
ရပ္ေန"
ျဖဴ ႏုကမငယ္ကိုေခၚၿပီး ေကာက္႐ုိးပံုဆီထြက္သြားသ
ျဖင့္မိုးကဗ်ာကေကာက္လိႈင္းညိဳလက္ကိုဆြဲကာ
"ကိုယ္တို႔လည္းသြားၾကမယ္"
"ဟင္ ဘယ္ကိုသြားမွာလဲ"
"ေကာက္႐ုိးပံုဆီကိုသြားမွာေလ"
"ဟာ အကိုေနာ္"
"ဟားဟား ဟား စတာပါကြာ "
မ်က္ႏွာကိုေမာ့ကာရယ္ေနသည့္မိုးကဗ်ာကိုအေငးသာ
သူမၾကည့္မိသည္။ သူမ၏အေၾကာင္းကိုသူ႔ကိုေျပာျပ
ခ်င္မိေပမည့္သူဟာသူေဠးသားတစ္ေယာက္ဆိုသည့္
အေတြးေၾကာင့္သူမ မေျပာရန္ဆံုးျဖတ္ထားလိုက္
သည္။
"ကိုယ္ ဒီေလာက္ေခ်ာမွန္းအခုမွသိေတာ့တယ္"
"အို"
သူခိုးလူမိသလိုျဖစ္သြားသျဖင့္ေကာက္လိႈင္းညိဳမ်က္ႏွာ
ေလးရဲသြားကာတစ္ဖက္သို႔လွည့္လိုက္သည္။
"ကိုယ္တို႔ကအခုလိုခိုးေၾကာင္ခိုးဝက္ေတြ႕ေနရတာ
မေကာင္းဘူး"
"ဟုတ္လား ေဘးပတ္ဝန္းက်င္လဲၾကည့္ပါအံုး၊စပါးေလွ့
တဲ့သူေတြေရာ၊မငယ္တို႔အဖြဲ႔ေတြေရာ ဒီေလာက္အမ်ား
ႀကီးအလယ္မွာ"
"အဲ့လိုမဟုတ္ဘူးေလ ကိုယ္တို႔ေတြခ်စ္သူျဖစ္တယ္ဆို
တာကိုအသိမေပးပဲေနတာကိုေျပာတာ"
"ကြၽန္မကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွမသိေစခ်င္ေတာ့ဘူး၊အ
ကိုနဲ႔က်မဘဝကဘယ္လို႔မွနီးစပ္နိင္တာမွမဟုတ္တာ"
"မရဘူး ကိုယ္ကမင္းကိုဘဝတစ္သက္သာအတြက္
ရည္မွန္းထားတာ မင္းကိုယ့္ကိုထားသြားလို႔မရဘူး"
မိုးကဗ်ာ ကေကာက္လိႈင္းညိဳလက္ကိုကိုင္ကာေျပာ
လိုက္၏။ သူ႔ဘဝမွာပထမဆံုးခ်စ္ရေသာသူမေလးကို
ဘယ္လို႔မွစြန္႔လႊတ္မွာမဟုတ္တာသူမေလးမွသိပါေလ
စ.......
................................................................................
"ဒီေန႔ ဆယ့္႐ွစ္ႏွစ္ျပည့္တဲ့ေန႔ လူႀကီးျဖစ္ၿပီေျမးမႀကီး
အဖိုးကေတာ့ ေျမးမႀကီးေပးထားတဲ့ကတိကိုတည္ေစ
ခ်င္တယ္၊ ၾကာၾကာမေနပဲ ျပန္ရေတာ့မယ္ဆိုေတာ့
လက္ခံရမွာေပါ့၊ မျပန္ခင္ေပးစရာ႐ွိေသးတယ္ ေျမး
မႀကီးေပးတဲ့လုပ္ခေတြစုေပးထားလို႔ရတဲ့ပိုက္ဆံနဲ႔
လယ္ေတြဝယ္ေပးထားတယ္ လယ္ကရတဲ့ပိုက္ဆံေတြ
ကိုဘဏ္ထဲထည့္ေပးထားတယ္ ေရာ့ဘဏ္စာအုပ္"
"ဟင္ အဖိုး"
"ငါ့ ေျမးမႀကီးကအေျခေနမမဲ့ဘူးဆိုတာေျပာျပတာပါ
ကဲ့ေနျမင့္ေတာ့မယ္သြားၾကေတာ့"
ေကာက္လိႈင္းညိဳတို႔ေတြအဖိုးကိုကန္ေတာ့ၿပီးထြက္လာ
သည့္လမ္းတစ္ေလ်ွာက္သူမကိုင္ထားေသာဘဏ္စာ
အုပ္ကအဖိုး၏ေစတနာေတြဆိုတာသူမတေျဖးေျဖး
သေဘာေပါက္မိသည္။
................................................................................
ရြာကျပန္လာၿပီးေကာက္လိႈင္းညိဳ ႏွင့္မိုးကဗ်ာမၾကာခ
ဏေတြ႔ျဖစ္သလို၊ေဒၚသံစဥ္ကလည္းမငယ္အသက္
ျပည့္လ်င္သူမသားမိုးကဗ်ာႏွင့္ေစ့စပ္ေပးရန္ေျပာလာ
ေသာေၾကာင့္ေဒၚဖူးပြင့္သမီးျဖစ္သူ၏သေဘာထားကို
ေမးၾကည့္လိုက္သည္။
"မာမီကလည္း အစကတည္းကကိုႀကီးကို မီးသ
ေဘာက်ပါတယ္လို႔ေျပာၿပီးၿပီ မီးအသက္ျပည့္ရင္ေစ့
စပ္ဖို႔သေဘာတူတယ္"
မငယ္စကားေၾကာင့္ေဘးမွာထိုင္ေနေသာေကာက္လိႈင္း
ညိဳ မ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္သြားသည္။ သူမစိုးရိမ္ေသာအ
ေျခေနေရာက္လာၿပီျဖစ္သျဖင့္သူမရင္ထိပ္ေနရသည္။
"မမညိဳ ႀကီး သေဘာတူတယ္မဟုတ္လား၊မီးနဲ႔အတူ
မမညိဳႀကီးကလိုက္ေနေပးရမွာ"
သူမအသာျပဳံး ျပလိုက္ၿပီး ဘာစကားမွျပန္မေျပာျဖစ္။
...............................................................................
"လိႈင္း အခုအခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ဘက္မွာလိႈင္း႐ွိေနဖို႔သင့္
တယ္"
"အဲ့လိုဆို ကြၽန္မကိုသိပ္ခ်စ္ပါတယ္ဆိုတဲ့မငယ္ကို
ကြၽန္မဘယ္လိုမ်က္ႏွာမ်ိဳးနဲ႔ျပရမွာလဲ"
"ဘာလဲ သူ႔ေၾကာင့္ကိုယ္တို႔ကခ်စ္လ်က္နဲ႔ကြဲရေတာ
မွာလား"
"အကို ကြၽန္မတို႔ဘဝက႐ုပ္႐ွင္ေတြ၊ ဝတၳဳ ေတြထဲကလို
လြယ္လြယ္ေလးခ်စ္လြယ္လြယ္ေလးအေပ်ာ္နဲ႔ဇတ္သိမ္း
လို႔ရမယ့္ဘဝေတြမဟုတ္ဘူး ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မကအိမ္အ
ကူ...."
"ေတာ္ၿပီ မင္းဆက္မေျပာနဲ႔ေတာ့ အိမ္အကူလဲလူပဲ
ကိုယ္မင္းကိုခ်စ္တာေကာက္လိႈင္းညိဳ ဆိုတဲ့မင္းကိုအိမ္
အကူဆိုတဲ့ မင္းဂုဏ္ကိုမဟုတ္ဘူး"
"အကိုကကတ္သတ္ေျပာေနတာ အဲ့ဒီ့အိမ္အကူဆိုတဲ့
နာမ္စားေၾကာင့္အန္တီသံစဥ္သေဘာတူမွာမဟုတ္
ဘူး"
"မတူလဲေနပါေစ မင္းေလးသာကိုယ့္ဘက္မွာ႐ွိေပးပါ
ေနေပးပါ က်န္တာေတြကိုယ္ေျဖ႐ွင္းမယ္"
မိုးကဗ်ာက်ျပာၿပီးသူမေလးကိုယ္ကိုဖက္ကာသူ႔ႏွဖူးႏွင့္
သူမေလးႏွဖူးကိုကပ္လိုက္ၿပီး
"ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းစံုၾကဖို႔ကကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္စလံုး သတၱိ႐ွိဖို႔ပဲလိုတာ"
"ကြၽန္မက သတိၱမ႐ွိလို႔မဟုတ္ဘူး၊ကြၽန္မအေပၚမငယ္
ထားတဲ့ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာေၾကာင့္"
"ေတာ္ၿပီကြာ တစ္ခါတေလ ေလးခ်ိန္ေတြ႔ရတာဒီအ
ေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ပဲစိတ္ညစ္ေနရတာ ေျပာၿပီးၿပီ
ေနာ္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ကိုယ့္ဘက္က႐ွိေနရမယ္၊ေနာက္အ
ပတ္ဆိုကိုယ့္ေဖေဖ႐ွိတဲ့စင္ကာပူကိုလိုက္သြားရမွာ
အဲ့ဒီ့က်ရင္ ကိုယ့္အေဖကိုဖြင့္ေျပာၿပီးကိုယ္ေကာက္
လိႈင္းရဲ႕မိဘနဲ႔အဖိုးဆီလာေတာင္းမယ္"
မိုးကဗ်ာစကားကိုသူမေခါင္းညိတ္႐ုံမွအပဘာမွျပန္မ
ေျပာနိင္ေတာ့၊မုန္းတိုင္လာဖို္႔အတြက္ေလေျပေတြက
တိုက္ေနသည့္အလာ.......
................................................................................
"ေနာက္ေက်ာဓားနဲ႔ထိုးသလို၊လူယံုသတ္တယ္ဆိုတာ
မမညိဳ ႀကီးအတြက္ေပးထားတာျဖစ္မယ္"
"မဟုတ္ရပါဘူး မငယ္ရယ္ မငယ္ထင္သလိုမဟုတ္ဘူး
တစ္ကယ္ေတာ့ အစ္မအျပစ္ပါ မခ်စ္သင့္တဲ့လူကိုခ်စ္
မိသြားတာ"
"မခ်စ္မိသင့္တဲ့လူ ဟုတ္တာေပါ့ တျခားလူဆိုမေျပာပါ
ဘူး မီး အိေျနၵပ်က္ခံၿပီးခ်စ္ရတဲ့ကိုႀကီးကိုမွ မမညိဳ ႀကီး
တကယ္လုပ္ရက္တယ္ ဟီး ဟီး "
မငယ္ကေျပာၿပီးငိုကာအိမ္ေပၚတက္ေျပးသြားသျဖင့္
ေကာက္လိႈင္းညိဳ မငယ္ေနာက္လိုက္ရန္အျပင္
"ေကာက္လိႈင္း ညိဳ ညည္းကငါ့သားနဲ႔ႀကိဳက္ေနတာဆို
ကိုယ့္အဆင့္အတန္းမွအားမနာ"
"တိုးတိုးေျပာပါ သံစဥ္ ေဘးအိမ္ေတြၾကားပါ့မယ္"
"ၾကားပါေစ မမရယ္ ခံျပင္းလြန္းလို႔ပါ အိမ္အကူကသံ
စဥ့္သားကိုလာမွန္းရတယ္လို႔ မီးငယ္ေလးလည္းေတာ္
ေတာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားမွာပဲ"
"သံစဥ္ အစ္မကိုသူငယ္နပ္စားထင္လို႔လာလွည့္ေန
တာလား"
"ဟင္ ဘာျဖစ္လို႔လဲမမ"
"သံစဥ္ကအစကတည္းကညိဳ ႀကီးကိုေခြၽးမေတာ္ဖို႔စီ
စဥ္တာပ်က္သြားလို္မဟုတ္လား"
"ၾကံႀကီးစီရာမမရယ္ ဘာျဖစ္လို႔သူ႔ကိုေခြၽးမေတာ္ရမွာ
လဲ"
"သံစဥ္ သံစဥ္ မကစားတတ္ပဲနဲ႔ဂ်င္ဝိုင္းထဲဝင္လာတဲ့
လူလိုပဲ ဟိုတစ္ခါပဲခူးသြားမယ္ဆိုၿပီးညိဳႀကီးကိုတစ္
ေယာက္ထဲအိမ္မွာထားခဲ့တာေလ၊အဲ့ဒီ့တုန္းကသံ
စဥ္ ဗ်ဴတီပါလာ ဆိုင္မွာတစ္ေန႔လံုး႐ွိတယ္ဆိုရင္ေရာ
အဲ့ဒါပဲေျဖ႐ွင္းေလ"
"မေျဖ႐ွင္းနိင္ဘူးဒါေပမဲ့သိထားဖို႔ကသံစဥ္တို႔ရဲ႕မ်ိဳးဆက္ကိုအိမ္အကူေသြးေတြမေႏွာဖို႔ပဲ"
"ေျပာအား႐ွိလိုက္တာ အဲ့ဒီ့ေန႔မွာ ညည္းအကြက္ခ်သ
လိုျဖစ္လာရင္ေရာ ညည္းမ်ိဳးဆက္ကအိမ္အကူေသြး
ပါမွာပဲေလ၊အငယ္မကိစၥေတာင္မတတ္နိင္လို႔သ
ေဘာတူထားတာ၊ေမာင္မိုးကဗ်ာလိုလူမ်ိဳးကခပ္႐ွား႐ွား
ရယ္ဒါေၾကာင့္ညည္းနဲ႔ေတာ့ခမည္းခမက္ေတာ္ခ်င္လြန္း
လို႔မဟုတ္ဘူး"
"ေဩာ္ ေတာ္ေတာ္တတ္လဲတတ္နိင္တဲ့ဟာေတြ၊ေတာ္
ပါၿပီ ေစာေစာစီးစီးကတည္းကအေၾကာင္းသိရတဲ့အတြက္
လမ္းေစာေစာစီးစီးခြဲၾကတာေပါ့"
ေဒၚသံစဥ္ကေျပာၿပီးေဒါသႏွင့္ထြက္သြားေလေတာ့
သည္။
"ညိဳ ႀကီး မာမီကေတာ့ ျဖစ္သမ်ွေတြကိုအဆိုးအေကာင္း
မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္ပါ ေယာက်ာၤးနဲ႔ပဲ
ေပါင္းရမွာေယာကၡမ မလိုဘူးလို႔သတ္မွတ္ထားလို႔မ
ရဘူး အိမ္ေထာင္တစ္ခုတည္ေထာင္ရင္ႏွစ္ကိုယ့္တစ္
စိပ္ဆိုေပမယ့္ ႏွစ္ဖက္မိသားစုလည္းပါတယ္ စဥ္းစား
ပါ"
ေဒၚဖူးပြင့္ကေကာက္လိႈင္းညိဳ၏ပုခံုးကိုအသာပုပ္ၿပီး
အိမ္ေပၚထပ္တြင္ဝမ္းနည္းေနေသာသမီးဆီသို႔တက္
သြားသည္။ အခုအခ်ိန္မွာေကာက္လိႈင္းညိဳတစ္
ေယာက္ငို႐ုံမွလြဲလို႔သူမ ဘာမွမတတ္နိင္ေပ။
................................................................................
"ညိဳ ႀကီးရယ္ တစ္ကယ္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ၿပီးၿပီလား"
"မျပန္လို႔ဘယ္လိုမ်က္ႏွာမ်ိဳးနဲ႔ေနရမလဲ၊မငယ္ကအခု
ဆိုတစ္အိမ္ထဲမွာေနေပမယ့္ေ႐ွာင္ဖယ္ ေ႐ွာင္ဖယ္
လုပ္ေနတယ္"
"ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ညိဳႀကီးနင့္ကိုေတာ့အားက်တယ္"
မတင္ေထြးစကားေၾကာင့္အားလံုးမခင္ေထြးကိုၾကည့္
လိုက္သည္။
"ဟုတ္တယ္ေလ ညိဳ ႀကီးကသူေဠးသားကိုတစ္ဖက္
သတ္ႀကိဳက္ေနတာမွမဟုတ္တာ၊ဟိုကလည္းျပန္ႀကိဳက္
တာပဲေလ၊သူေဠးသမီးျဖစ္တဲ့မငယ္ကပဲတစ္ဖက္သတ္
ႀကိဳက္ရတာ၊ ဝတၳဳ ေတြထဲကလိုေပါ့ စင္ဒရဲလာ ေလးလို
ပဲေလ"
မတင္ေထြးစကားေၾကာင့္ဘယ္သူ႔မွျပန္မေျပာနိင္ပဲ
ျဖစ္သြားရသည္။
"ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ ဝတၳဳ ေတြထဲကလိုဇတ္သိမ္းမွ
မလွနိင္တာ၊နင္တို႔အားလံုးလည္းငါ႐ွိတဲ့ေနရာသိေန
တာပဲလာခဲ့ေပါ့ ငါပိုင္တဲ့လယ္႐ွိေနေတာ့ ေကာက္စိုက္
သမအျမဲလိုမွာပဲ စိတ္ဝင္စားရင္လာခဲ့ေပါ့ဟာ"
တစ္ျခားပအခ်ိန္တြင္ေျပာလ်င္မစြာေတမ်ားကသူမကို
တစ္ခြန္းမက်န္ျပန္ပက္ဖို႔ဝန္းေလးမွာမဟုတ္၊အခု
ေတာ့သူမစကားကိုဘာမွျပန္မေျပာပဲမ်က္ႏွာမေကာင္း
ျဖစ္ေနၾကသည္။
"သြားၿပီေနာ္ အားလံုးကိုအျမဲသတိရပါတယ္"
"ငါတို႔လည္းနင့္ကိုအျမဲသတိရေနမွာပါ ငါတို႔လာလည္
နိင္ေအာင္ႀကိဳးစားမယ္ ခရီးလမ္းသာယာပါေစ"
ထြက္သြားၿပီျဖစ္ေသာေကာက္လိႈင္းညိဳ၏ေက်ာျပင္ကို
ၾကည့္ကာက်န္ခဲ့ေသာမိန္းကေလးအုပ္စု မ်က္ရည္ေတြ
ကသူမတို႔ရဲ႕ပါးျပင္ထက္ဆီမွာ.......
..............................................................................
သူမရြာျပန္ေရာက္တာတစ္ႏွစ္ျပည့္လုၿပီ၊မနက္ျဖန္ဆို
သူမ၏ေမြးေန႔ပြဲျဖစ္သလို တစ္ဖက္ရြာ၏ရြာမ်က္ႏွာဖံု
သားႏွင့္လက္ထပ္ပြဲလည္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္သူမစိတ္ညစ္ကာရြာအျပင္ျမစ္ကမ္းနားတြင္လာရပ္ေနသည္မွာ
နာရီေပါင္းမ်ားစြာပင္။
အကို ကြၽန္မတို႔ဘဝေတြက ဝတၳဳ ေတြထဲကလိုရင္ခုန္
စရာမေကာင္းဘူးဆိုတာသိေနၿပီမဟုတ္လား၊မနက္
ျဖန္က်ရင္အကိုနဲ႔ကြၽန္မေဝးရေတာ့မယ္ဆိုတာအကို
သိရင္အရမ္းေကာင္းမွာပဲ....
သူမတစ္ကိုယ္တည္းေရရြတ္ရင္း ျမစ္ကမ္းေပၚတြင္ေမွး
တင္ေတာ့မည့္ေနလံုးႀကီးေၾကာင့္သူမရင္ေတြအတိုင္းအဆမ႐ွိပူေလာင္လို႔ေနသည္။ ျမစ္ဘက္ကတိုက္ခတ္
လာေသာေလျပင္းတစ္ခ်က္ေၾကာင့္သူမဆံပင္ေဝ့ဝဲ
သြားသလို ေလေအးေၾကာင့္သူမကိုယ္ေလးေအးသြား
သျဖင့္လက္ကိုတင္းတင္းေလးပိုက္ၿပီးသက္ပ်င္းခ်လိုက္.မိသည္။
"လိႈင္း"
"ဟင္"
ေခါသံေၾကာင့္သူမတအံ့တဩျဖစ္ကာလွည့္ၾကည့္မည္
အျပဳ သူမကိုယ္ခါးေလးကိုအေနာက္မွသိုင္းဖက္ကာသူ
မဆံပင္ေတြကိုနမ္းေနေသာသူမခ်စ္ရေသာမိုးကဗ်ာ
ေၾကာင့္သူမကိုယ္ေလးေတာင့္ေတာင့္ေလးျဖစ္သြားရ
သည္။
"လိႈင္းကို ကိုယ္အရမ္းခ်စ္တယ္ထားမသြားပါနဲ႔ကြာ"
ဘုရားေရ ဒါ အိပ္မက္ထဲကသူမအျမဲတမ္းမက္ေနေသာ
ပံုစံေလး၊သူမႏွလံုးခုန္သံကပို၍ျမန္လာကာအလာ
ေနာက္က်ေသာခ်စ္သူကိုသူမျပန္ေျပာရန္စကားစ႐ွာမ
ရျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္မ်က္လံုးအမွိတ္ သူမပါးျပင္ေပၚ
တြင္မ်က္ရည္မ်ားစီးက်လာသည္။
"လိႈင္းကို ကိုယ္ေျပာပါတယ္ ကိုယ့္ဘက္ကရပ္တည္
ေပးပါလို႔ ကိုယ္စင္ကာပူကျပန္လာေတာ့ အရင္ဆံုး
လိႈင္းကိုေတြ႔ခ်င္တာ၊မေတြ႔ရေတာ့ရင္ကိုဆို႔သြားတာ
ပဲ၊လိႈင္းကကိုယ္ခ်စ္သေလာက္မခ်စ္ဘူးလို႔ကိုယ္ယူ
ဆတယ္"
သူေျပာေနတာကိုေက်ာခိုင္းအေနထားႏွင့္နားေထာင္
ေနေသာခ်စ္သူေလးကိုမခ်င့္မရဲျဖင့္ဆြဲအလွည့္
"ဟင္ လိႈင္းငိုေနတယ္၊ဘာျဖစ္လို႔ငိုတာလဲ"
"အကို လာတာေနာက္က်လို႔ေပါ့"
"ဘာျဖစ္လို႔ ကိုယ္လာတာေနာက္က်တယ္လို႔ေျပာရ
တာလဲ"
"မနက္ျဖန္ ကြၽန္မကိုတစ္ျခားလူနဲ႔လက္ထပ္ေပးေတာ့
မွာ"
"ဒါမ်ား လြယ္လြယ္ေလး ကိုယ္တို႔ထြက္ေျပးၾကတာေပါ့"
"ဟင္ ဒါဆို မငယ္ကေရာ"
"တစ္ကယ္ဆို မငယ္ကကိုယ့္ကိုခ်စ္မေနပါဘူး ေရာ့
မငယ္ေပးလိုက္တဲ့စာဖတ္ၾကည့္
မမညိဳ ႀကီး
အရမ္းသတိရတာပဲ၊တစ္ကယ္ေတာ့မမအတြက္မီးကသ႐ုပ္ေဆာင္ေပးလိုက္တာ၊႐ႈပ္သြားၿပီလား မီးသူငယ္
ခ်င္းေမြးေန႔မွာမမနဲ႔ကိုမိုးကဗ်ာတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေ
ယာက္ဖက္ထာတာျမင္လိုက္မွမီးသေဘာေပါက္သြား
ေတာ့တယ္၊မီးကကိုမိုးကဗ်ာကိုတစ္ကယ္မခ်စ္ပါဘူး
စိတ္ကစားလို႔ဆိုတာမမတို႔ႏွစ္ေယာက္ခ်စ္သူျဖစ္သြား
တာေတြ႔မွေသခ်ာသြားတာ၊ မီးခ်စ္ရတဲ့မမကိုစိတ္ခ်မ္း
သာေစခ်င္တယ္၊အဲ့ဒါေၾကာင့္ကိုမိုးကဗ်ာနဲ႔ေပါင္းၿပီး
မမတို႔ရြာအထိလိုက္ခဲ့တယ္ေလ၊အဲ့ဒီ့အခ်ိန္တုန္းကမီး
နားမွာကိုမိုးကဗ်ာ႐ွိလို႔လား၊မမေဘးမွာပဲေလမမျဖဴႏု
တို႔မသိရေအာင္မီးပဲပထုတ္ေပးေနရတာ
မမေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ပါေစ
မမရဲ႕ မီးငယ္
ေကာက္လိႈင္းညိဳစာဖတ္ၿပီးစာကိုေခါက္လိုက္ကာမိုးက
ဗ်ာကိုေျပာရန္အျပင္
"ခဏေလး ေမးခ်င္တာေတြသိမ္းထား ကိုယ္ေျပာအ
လွည့္ ကိုယ္တို႔ေတြၿမိဳ႕ကိုမျပန္ခင္တစ္ရက္ကကိုယ္
အဖိုးနဲ႔သြားေတြ႔တယ္"
"ဟင္ အဖိုးနဲ႔သြားေတြ႔တယ္ ဘာေတြေျပာၾကတာလဲ"
"ဒီလို လိႈင္းရဲ႕"
"ေမာင္ရင္က ေျမးမႀကီးရဲ႕ခ်စ္သူကိုး ဒါဆိုငါ့ေျမးမႀကီး
ကေတာ္ေတာ္စြန္တာပဲ"
"အဖိုးကိုတစ္ခုကြၽန္ေတာ္ ေမတၱာရပ္ခံခ်င္တာကသူ
တစ္ခုခုပဲျဖစ္ျဖစ္၊စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္လာခဲ့ရင္
ကြၽန္ေတာ့္ကိုအခြင့္အေရးေပးပါ"
"ဘာလို႔လဲ မင္းမိဘကသေဘာမတူလို႔လား"
"ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္ပါတယ္ဒါေပမဲ့ ...."
"မေျပာနဲ႔အဖိုးသိတယ္ မင္းမိဘေတြေနရာမွာလည္း
အဖိုးဆိုရင္သေဘာတူမွာမဟုတ္ဘူး"
"ဗ်ာ အဖိုးက"
"ဟုတ္တယ္ေလ ဘယ္မိဘကအိမ္အကူနဲ႔ေပးစားခ်င္
ပါ့မလဲ ကိုုယ့္သားေခ်ာေခ်ာပညာတတ္ကိုဘယ္မိဘမွ
အိမ္အကူနဲ႔မေပးစားဘူး"
"ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတည္ကသူ႔ကိုခ်စ္တယ္ေလ"
"ဟုတ္ပါတယ္ ေမာင္ရင့္မိဘေတြဘက္ကေျပာတာ
အဖိုးတို႔အေျခေနကိုၾကည့္ မ်ိဳး႐ုိးမွာအိမ္အကူမေျပာနဲ႔
သူမ်ားလက္ေအာက္မွာေတာင္အလုပ္လုပ္တာမဟုတ္ဘူး၊ ေမာင္ရင္ကသူ႔ကိုခ်စ္ပါတယ္လို႔တြင္တြင္ေျပာရ
ေအာင္သူ႔အေၾကာင္းဘယ္ေလာက္သိလို႔လဲ"
"မသိပဲနဲ႔ခ်စ္လို႔မရဘူးလားအဖိုး"
"မရဘူးလို႔ေျပာရမယ္၊ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ အဖိုးေျမး
မိေကာက္လိႈင္းကအဖိုးနဲ႔စိတ္တစ္ထပ္တည္းပဲ၊ဘယ္
သားသမီးေျမးမွအဖိုးကိုအာခံတာမဟုတ္ဘူးဒီေျမးမ
ပဲအာခံသြားတာ"
အဖိုးကေျပာရင္းေမာသြားသျဖင့္လက္ဖက္ရည္တစ္
ခြက္ငွဲ႔ကာေသာက္လိုက္ၿပီး.
"သူအသက္ဆယ့္သံုးႏွစ္အပ်ိဳေဖာ္ဝင္မွာ တစ္ဖက္ရြာ
ကမ်က္ႏွာဖံုရဲ႕သားနဲ႔အရြယ္ေရာက္ရင္ထိမ္းျမားေပး
ဖို႔ေျပာၾကတာေပါ့ ဆယ့္ကိုးႏွစ္က်ရင္ထိမ္းျမားေပး
ဖို႔ပဲ၊သူကလက္မခံဘူး၊သူၿမိဳ႕ေပၚကိုတက္ခ်င္တယ္
တစ္ကယ္လို႔သူအိမ္ေထာင္က်ခဲ့ရင္လည္းသူ႔ကိုခြင့္
လႊတ္ေပးသူအိမ္ေထာင္မက်ခဲ့ရင္သူအဖိုးေပးစားတဲ့သူ
နဲ႔ပဲယူမယ္တဲ့"
"ဟင္ အဲ့ဒါဆိုရင္ "
"မနက္ျဖန္ သူ႔ဆယ့္႐ွစ္ႏွစ္ေမြးေန႔ေလ၊ေနာက္ႏွစ္ေမြး
ေန႔ၿပီးတာနဲ႔သူ႔မွာအိမ္ေထာင္ျပဳမယ့္သူမ႐ွိရင္အဖိုးရည္
ရြယ္တဲ့သူနဲ႔ေပးစားမယ္"
"ကြၽန္ေတာ္ကတိေပးပါတယ္အဖိုး၊ကြၽန္ေတာ္သူ႔ေမြးေန႔မတိုင္ခင္လာေတာင္းမွာ"
"ေျမး ကံေကာင္းပါေစကြယ္"
"ဟင္ ဒါဆို အကိုကအမွီျပန္လာတာေပါ့"
"ဟုတ္တယ္ေလ အကိုနဲ႔မိဘေတြဒီကိုေရာက္တာတစ္
ပတ္႐ွိၿပီ လိႈင့္ကိုေတြ႔ခ်င္လို႔ၿမိဳသိပ္ရတာအေမာပဲ၊အဖိုး
ကေျပာတယ္မနက္ျဖန္ မဂၤလာေဆာင္မွေတြ႔ရမယ္တဲ့"
"ဟင္ အဲ့ဒါဆို ဘာျဖစ္လို႔ေရာက္လာတာလဲ"
"ရြာထဲမွာသတို႔သမီးဝွက္မယ္ဆိုလို႔ ကိုယ္လိႈင္း့ဆီအ
ေရာက္ေျပးလာရတာ"
"အကိုကလည္း လိႈင္းမွအကို႔သတို႔သမီးမွမဟုတ္ေသး
တာ မနက္ျဖန္မွလိႈင့္ကိုဝွက္ၾကမွာ"
"ဟာ ဒါဆို မနက္ျဖန္ကိုယ့္ေဘးနားကေနတဖဝါးမွမ
ခြာရဘူး "
"အကို႔ေမေမကေရာ ကြၽန္မကိုသေဘာတူရဲ႕လား"
"အေမးအျမန္ထူလိုက္တာကြာ"
"အို "
မိုးကဗ်ာက ေကာက္လ
Post a Comment