က‌ေလးမ‌ေလးရဲ႕ ခ်စ္‌ပံုျပင္‌ အပိုင္‌း၅

``သစၥာ´´     ( ကေဝမေလးရဲ႕ခ်စ္ပံုျပင္ )  အပိုင္း ၅

   *ေနထြဋ္ေနာင္ေရးသားသည္ ......
  ( ၁၃ ) ကိုေဌးႂကြယ္ကအိပ္ယာမွနိုးေတာ့အဖြားၿမိဳင္နွင့္စကားခနေျပာရင္းအိမ္ေရွ႕ခန္းတြင္ေရေႏြးေသာက္ေနပါသည္.... ကေလးမ်ားကလဲအရိႈအရိႈနိုးလာၾကၿပီးအိမ္ထဲတြင္ပတ္ေျပးရင္းကစားေနၾကပါသည္..........

    ``အိမ္ထဲမွာပဲေဆာ့ၾကျမည္းတို႔...´´...........
  ဘာလိုမ်ားကေလးေတြကို ေအာက္ဆင္းေဆာ့မခိုင္းတာပါလိမ့္ဟု ကိုေဌးႂကြယ္ေတြးေနစဥ္မွာပင္လြန္းတစ္ေယာက္ေနာက္ေဖးမွေရာက္လာၿပီးသူတို႔နွင့္အတူလာထိုင္ပါသည္...... အဖြားၿမိဳင္နွင့္လြန္းတို႔၏ အမူအယာထူးျခားေနေၾကာင္းကိုေဌးႂကြယ္သတိထားလိုက္မိၿပီး အံ့ေအာေနစဥ္မွာပင္..............

   ``ကဲလာကိုေရ ျပတင္းေပါက္ကေနျပဇာတ္ျပမလို႔...´´.........
   ``ဒီအခ်ိန္ႀကီကိုလား လြန္း ဘယ္မွာဇာတ္ပဲြရိွလို႔လဲ...´´..............

    ``ခနေနကိုေတြ႕ရမွာပါ... ခနခနၾကည့္ခ်င္လို႔ေတာ့မရဘူးကိုေရ...´´...........
   ``ေကာင္းပီေလ လြန္းျပေတာ့လဲၾကည့္ရေသးတာေပါ့...´´..............

   အိမ္အျပင္ပတ္ဝန္းက်င္တခြင္တြင္ေတာ့ေလရူးမ်ားကရုတ္တရက္ထထတိုက္ေနေသာေၾကာင့္ သစ္႐ြက္ေျခာက္မ်ားနွင့္ဖုံလံုးႀကီးမ်ားက ေလနွင့္အတူလြင့္ပ်ံၿပီးအုပ္စုဖဲြ႕ပ်ံသန္းေနၾကသလိုပင္.... ထိုရုတ္တရက္ျဖစ္ေပၚလာေသာေလရူးကအေတာ္ေလးပင္ျပင္းထန္လွပါသည္.... ထိုေၾကာင့္တခါတခါဆိုလ်ွင္သစ္႐ြက္ေျခာက္မ်ားအခ်င္းခ်င္းအုပ္စုဖဲြ႕ၿပီးတိုက္ခိုက္ေနသလိုပင္ထင္ျမင္ေနရေၾကာင္း ကိုေဌးႂကြယ္ၾကည့္ရင္းေတြးေနမိပါသည္.............

    ``ဘာေတြမ်ားစိတ္ဝင္တစားေငးၾကည့္ေနတာလဲကိုရယ္...´´............
   ``ေလ ေလရူးေတြတိုက္ေနတာေလလြန္းရဲ႕ ေတြ႕လားေလရူးကေတာ္ေတာ္ၾကမ္းတာပဲ လြန္း...´´............

    ``ေလရူးေတြတင္ကပါဘူးကို လူရူးေတြလဲကိုေတြ႕ရေတာ့မွာပါ...´´.............
    ``ဘယ္လိုလြန္း လူရူးေတြဟုတ္လား...´´............

  ``ဟုတ္တယ္ကိုရဲ႕ ေဟာဟိုမွာေျပာရင္းဆိုရင္းေတာင္လူရူးတစ္သိုက္ေရာက္လာကုန္ၾကပီေလ...´´...............

   သူမစကားေၾကာင့္အံ့ေအာတႀကီးျဖစ္ေနေသာကိုေဌးႂကြယ္က ႐ြာလမ္းဘက္ကိုေမ်ွာ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လူတစ္စုလမ္းေလ်ွာက္လာေနၾကတာေတြ႕လိုက္ရပါသည္....... ဘယ္သူေတြမ်ားလဲဟုသူေသခ်ာၾကည့္ေနစဥ္မွာပင္ စစ္ဝတ္စံုမ်ားဝတ္ဆင္ၿပီးေသနက္မ်ားကိုင္ေဆာင္လာေသာ ဂ်ပန္မ်ားျဖစ္ေနေၾကာင္းသူတအ့ံတေအာေတြ႕လိုက္ပါသည္.........
   ၿပီးေတာ့ျမန္မာလူမ်ဴိ းသံုးဦးခန္႔ကိုပါေတြ႕လိုက္ရၿပီး နွစ္ဦးကိုေတာ့သူေကာင္းေကာင္းသိပါသည္.............
   ႐ြာထဲမွကိုသိန္းေမာင္နွင့္မသန္းတင္တို႔လင္မယားပင္ အျခားတစ္ေယာက္ကိုေတာ့သူမသိပါ ျမန္မာလူမ်ဴိ းဂ်ပန္စကားျပန္ျဖစ္နိင္ေပသည္.... ယခုလဲထိုလူကဂ်ပန္စစ္ဗိုလ္ကို စကားေတြေျပာရင္းလာေနျခင္းျခင္းပင္.... ထိုသိန္းေမာင္တို႔လင္မယားနွင့္ ထုိဂ်ပန္စစ္သားတစ္စုဘယ္သြားမလို႔္ပါလိမ့္ မိမိတု႔ိအိမ္ေရွ႕မွျဖတ္သန္းသြားရန္ပဲလား.............

   ကိုေဌးႂကြယ္ တအံ့တေအာစဥ္းစားေနရင္း နေဘးမွဇနီးသည္ျဖစ္သူလြန္းကိုျပန္လွည္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ သူကလဲသူကိုၿပံဳးၿပံဳးႀကီးၾကည့္ေနပါေတာ့သည္.... သူမဘာလို႔ၿပံဳးေနတာပါလိမ့္ သူလံုးဝနားမလည္ေတာ့ပါ... ဂ်ပန္ေတြကေရာဘယ္ကိုမ်ားလာေနၾကတာပါလိမ့္... လာလ်ွင္လဲေကာင္းေသာလာျခင္းေတာ့မျဖစ္နိင္ပါ... ဂ်ပန္တို႔၏ရက္စက္စြာနိပ္စက္ျပဳက်င့္ပံုမ်ားက ကေလးမက်န္ေခြးမက်န္သိေလာက္ေအာင္ပင္နာမည္သတင္းႀကီးေနသည္မဟုတ္ပါလား... ေနာက္ဆံုးေတာ့ကိုေဌးႂကြယ္ေအာင္အင္းမေနနိင္ေတာပါ.................

   ``သူ သူတို႔ဘာေတြရွာေနတာလဲလြန္း...´´............
    `အိမ္ေပ်ာက္ႀကီးတစ္လံုးကိုရွာေနတာေပါ့ကိုရဲ႕ ခိခိ...´´...........

   ``အိမ္ေပ်ာက္ႀကီးဆိုတာဘာလဲလြန္း ကိုလဲတခါမွမၾကားဖူးပါလား...´´...........
   ``မၾကားဖူးေပမဲ့ အခုကိုယ္ေတြ႕ရေတာ့မွာေလ.. ၾကည့္ေနပါကိုရဲ႕ တအားရည္ရမွာ...´´...............

   ကိုေဌးႂကြယ္တစ္ေယာက္လြန္းေျပာေနတာေတြကိုဘယ္လိုမွ နားမလည္နိင္ေတာ့.... သူမသူကိုေနာက္ေျပာင္ေနသလားဟုပင္ေတြးၾကည့္ေနမိပါသည္..... သို႔ေသာ္မၾကာခင္အခ်ိန္မွာပင္သူနားလည္လာစျပဳလာပါေလေတာ့သည္.............
   ကိုသိန္းေမာင္နွင့္မသန္းတင္တိုု႔လင္မယား ဂ်ပန္မ်ားကို သူတို႔အိမ္ေနရာသို႔လက္ညိႈးၫႊန္ျပသေနၾကေသာေၾကာင့္ပင္.............

   ဂ်ပန္မ်ားကသူတို႔အိမ္ရိွရာသို႔လွမ္းၾကည့္ေနၾကပါသည္... သို႔ေသာ္ ဂ်ပန္တို႔က မျမင္သလိုလိုနားမလည္သလိုလိုမ်ဳိးျဖင့္သာရွာေဖြေနၾကပါသည္...... ၿပီးေတာ့ေဘးကစကားျပန္မွတဆင့္ ိူသိန္းေမာင္တို႔လင္မယားကိုလွမ္းေမးေနျပန္ပါသည္...... သိန္းေမာင္တို႔လင္မယားကလဲ သူတို႔အိမ္ရိွရာသို႔လက္ညိႈးထိုးျပလ်ွက္ဖင္ကုတ္ေခါင္းကုတ္အမူအယာမ်ဴိ းျဖစ္ေနၾကပါသည္... ေမးေနေသာစစ္ဗိုလ္ကေတာ့ၾကာေလေလပိုၿပီးစိတ္မရွည္သလိုပင္ျဖစ္လာေနပါၿပီ............

   ၾကည့္ေနစဥ္မွာပင္ ဂ်ပန္စစ္ဗိုလ္ကေဒါသတႀကီးပိုျဖစ္လာေနပံုရပါသည္... သူေအာ္ဟစ္လိုက္သံက ကိုေဌးႂကြယ္နွင့္လြန္းတို႔ပင္ၾကားေနရေလၿပီ.... လြန္းကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူမကၿပံဳးစိစိျဖစ္ေနပါသည္..... ကိုေဌးႂကြယ္ကေတာ့ဘာကိုမွနားမလည္နိင္ေသးပါ...... အမွန္ေတာ့ ဒီအိမ္မွာ ေ႐ႊေငြရတနာေတြအမ်ားႀကီးရိွပါသည္ ဂ်ပန္႔ရန္သူမ်ားကိုထိုေငြမ်ားျဖင့္ေထာက္ပံ့ေနပါသည္ဟု သူတို႔ေျပာၿပီးေခၚလာသည္ကိုေတာ့ သူပို၍ပင္နားလည္နိင္မည္မဟုတ္ေပ..............

    ``ဘာ ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲဟင္လြန္း ကိုေတာ့ဘာကိုမွနားမလည္နိင္ေအာင္ပါပဲ...´´...........
    ``ညီမတို႔အိမ္ကိုအထင္လဲြေအာင္ေျပာၿပီး သူတို႔ကဂ်ပန္ေတြကိုေခၚလာတာေလ ကိုရဲ႕.. အခုေတာ့ သူတို႔ခံရေတာ့မယ္ ၾကည့္ေန...´´.............

    လြန္းစကားမဆံုးမီွမွာပင္ ဂ်ပန္ဗိုလ္ကသိန္းေမာင္ကိုပါးရိုက္ေနေလၿပီ... ရိုက္တာမွ ဘယ္ျပန္ညာျပန္အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာပင္... တေျဖာင္းေျဖာင္းရိုက္သံမွာျပင္းထန္လြန္းေသာေၾကာင့္ ကိုေဌးႂကြယ္တို႔ပင္လ်ွင္ေကာင္းစြာၾကားေနရေလသည္.... ေျခသလံုးဖက္ၿပီးဝင္ေတာင္းပန္ေနေသာ မိသန္းတင္ကိုလဲဆံပင္ဆြဲၿပီး ပါထက္ရိုက္ေနျပန္ေလသည္..... ဘုရား ဘုရားပါးရိုက္ၿပိဳင္ပဲြႀကီးတခုလိုပါပဲလား.............

   ``ရက္စက္လိုက္တာေနာ္ လြန္းေရ သူတို႔ကလဲအႀကံပတ္စက္လိုက္တာကြာ တို႔ကိုမုန္းတာနဲ႔ ဒီဂ်ပန္ေတြနဲ႔လွည့္တိုက္ရတယ္လို႔ကြာ...´´............
   ``အင္းေပါ့ ကိုရဲ႕ သနားစရာေတာ့မရိွပါဘူး သူတို႔လုပ္တာ သူတို႔ကုသိုလ္ပဲေပါ့ ကိုရယ္...´´...............

   ထိုစဥ္မွာပင္ ဂ်ပန္မ်ားက ကိုသိန္းေမာင္တို႔လင္မယားကိုဒ႐ြတ္ဆဲြေခၚေဆာင္သြားၾကေလၿပီးျဖစ္ပါေတာ့သည္....ဒါကိုလြန္ူကလဲမ်က္နွာလဲြလိုက္ကာ အိမ္တြင္းျပန္ဝင္သြားပါေတာ့သည္......

   ``လာေတာ႔ေလကိုေရ ထမင္းစားဖို႔အခ်ိန္ေတာ္ၿပီ... သားတို႔ေရလာၾကေဟ့ ထမင္းစားၾကမယ္...´´............
ကိုေဌးႂကြယ္လဲျပတင္းေပါက္မွမ်က္နွာလြဲကာလြန္းေနာက္သို႔သာလိုက္လာခဲ့ပါေတာ့သည္...............

    ( ၁၄ ) ဒီေနာက္ပိုင္းတြင္ေတာ့ ဂ်ပန္ေခတ္တစ္ေလ်ွာက္လံုးသူမတို႔မိသားစုအခက္အခဲႀကီးႀကီးမရိွဘာျပသနာမွမႀကံဳရေတာ့ပဲ ျဖတ္သန္းလာနိင္ခဲ့ပါသည္.... ဘယ္သူမွလဲလြန္းတို႔ကိုအႏၵရယ္ေပးရဲဝ့ံသူမရိွခဲ့ပါ..... ကိုသိန္းေမာင္တို႔လင္မယား ဂ်ပန္လက္တြင္ဘဝဆံုးပါးသြားခဲ့ရတာကလဲ မနာလိုမရူ႕စိမ့္ၾကသူမ်ားကိုပိုမိုထိပ့္လန္႔ေစရန္နမူနာေကာင္းတစ္ခုပင္မဟုတ္ပါလား...............

   လြပ္လပ္ေရးရၿပီးေခတ္တြင္ေတာ့ သားသမီးရွစ္ေယာက္အထိရလာၿပီးျဖစ္ေသာသူမတို႔လင္မယားသည္ အသက္ငါးဆယ္ဝန္းက်င္ခန္႔ပင္အ႐ြယ္ရလာၾကေလၿပီ သားသမီးလဲရွစ္ေယာက္တြင္ နွစ္ဦးကအိမ္ေထာင္ပင္က်ေနၿပီျဖစ္သလို က်န္သားသမီးေတြကလဲအလုပ္ဝင္သူေတြကဝင္ေနၾကၿပီျဖစ္ပါသည္.... အလတ္နွင့္အငယ္အခ်ဳိ႕လဲ ၿမိဳ႕ေက်ာင္းနွင့္ေကာလိပ္တက္ေနၾကေလၿပီ ... ေဒၚလြန္းတစ္ေယာက္လဲဆံစေလးေတြလဲျဖဴ ေနၿပီျဖစ္သလို ဇရာပိုင္းသို႔လဲေရာက္လာေနေပၿပီ.... သုိ႔တိုင္ေအာင္ႏုပ်ဳိေနဆဲလြန္းသည္ အလွေတာ့လံုးလံုးမပ်က္ေသးပဲ အ႐ြယ္တင္ၾကည့္ေကာင္းေနပါေသးသည္....... ထိုအခ်ိန္မွာပင္ၿပိင္ဘက္အသစ္တစ္ဦးကလဲ႐ြာသို႔ေရာက္လာခဲ့ျပန္ပါသည္... ထိုသူကေတာ့ အထက္လမ္းဆရာအမည္ခံသိုက္ဆရာတစ္ဦးပင္..............

    ``႐ြာထဲမွာဧည့္သည္တစ္ေယာက္ေရာက္ေနတယ္ကို...´´............
    ``ဟင္ ဘယ္သူဧည့္သည္လဲလြန္း ၿပီးေတာ့လြန္းကဘယ္လိုသိတာလဲ...´´.............

   ``လြန္းနဲ႔ အပ်င္းေျပပညာၿပိဳင္ခ်င္လို႔တဲ့ေလ.. ကိုသိန္းေမာင္တို႔မိဘေတြအိမ္မွာတည္းေနေလရဲ႕...´´...........
   ``ေၾသာ္ ဦးျမေမာင္တို႔ကလဲ အသက္ေတြဒီေလာက္ရလာေနတာေတာင္ အခဲမေက်နိင္ေသးပဲကို...ဒီေတာ့ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲလြန္းေရ...´´.............

    ``ဧည့္သည္ကိုဧည့္ဝတ္ျပဳၾကရမွာေပါ့ကိုရယ္ မဟူတ္ဘူးလားရွင္...´´............
   ``ေၾသာ္ လြန္းရယ္...´´............

   ကိုေဌးႂကြယ္ကညည္ညဴ ရံုေလးသာတက္နိင္ပါေတာ့သည္.... သူနားမလည္မတက္ကြၽမ္းေသာအရာသည္ လြန္းအတြက္ေတာ့ကြၽမ္းက်င္ရာသာဟုပင္ဆိုရေပမည္မဟုတ္ပါလား.... သို႔တိုင္ေအာင္ပင္ လြန္းက ယေန႔ေနထိုင္လႈပ္ရွားမႈတိုင္းကို အထူူသတိႀကီးစြာေနထိုင္ေနေၾကာင္း ကိုေဌးႂကြယ္သတိျပဳေနမိပါသည္...... သူတို႔ကဘာေတြလုပ္လို႔ သူမကေရာဘာေတြျပန္လုပ္ေလမလဲသူေတြးရင္းရင္ေမာေနမိပါသည္.............

     ညဦးပိုင္းတြင္ေတာ့လြန္းက ကြယ္လြန္သြားၿပီးျဖစ္ေသာ အဖြားဘီဒိုႀကီးထဲမွ အဝတ္တစ္စံုကိုထုပ္ယူလိုက္ပါသည္... အထဲတြင္ေတာ့အဝတ္အစားမ်ားကေရွးေဟာင္းဝတ္စံုမ်ားသာ ထိုအထဲမွလြန္းကတစ္စံုတရာကိုေ႐ြးခ်ယ္ေနပါသည္..... လြန္းဘယ္တစ္ထည္ကိုေ႐ြးခ်ယ္ေနပါလိမ့္.... ကိုေဌးႂကြယ္ကသိလိုလွသည့္တိုင္မေမးပဲ အသာအယာပင္မသိသလိုေနေနလိုက္ပါသည္........ အနက္ေရာင္ခ်ိတ္ဝတ္စံုတစ္ထည္ကိုထုပ္ၿပီးလြန္းကေသခ်ာစြာဝတ္ဆင္လိုက္ပါသည္.... ဝတ္စံုကေတာ့လွေပမဲ့ေၾကာက္စရာေကာင္းသည္ဟုသူထင္ျမင္ေနမိပါသည္...............

   ကိုေဌးႂကြယ္က ထိုထူးဆန္းေသာဝတ္စံုနွင့္လြန္းကိုတအံ့တေအာ့ၾကည့္ေနမိပါသည္... ၿပီးေတာ့အနက္ေရာင္ၿခံဳထည္ပဝါကိုလဲလြန္းကထုပ္ယူလိုက္ပါသည္..... လြန္းတစ္ေယာက္ဘယ္မ်ားသြားမလို႔ ဒီလိုျပင္ဆင္ေနတာပါလိမ့္ဟုကိုေဌးႂကြယ္ေတြးၾကည့္ေနပါသည္... သူလဲအျပင္ဝတ္အဝတ္အစားလဲၿပီးအသင့္ျပင္ထားရင္ေကာင္းေလမလားဟုက်ိတ္ေတြးေနမိျပန္ပါသည္........ ဒီလိုနွင့္မိုးေတာ္ေတာ္ခ်ဳပ္လာေတာ့ အိမ္တြင္လက္ရိွရိွေနေသာသားငယ္နွင့္ သမီးငယ္တို႔က သူတို႔နွစ္ဦးကိုလာကန္ေတာ့ၿပီး အိပ္ယာအသီးသီးဝင္သြားၾကေလၿပီ.............

    ထို႔ေနာက္အခ်ိန္ကသန္းေခါင္ယံနားကပ္လာေတာ့မွလြန္းက သူကိုအေရးတႀကီးစကားစေျပာလာပါေတာ့သည္............

   ``ဒီမွာကိုေရ လြန္းအခု ရန္သူနဲ႔သြားရင္ဆိုင္ရေတာ့မယ္... စိတ္ေတာ့မပူပါနဲ႔ သူကမမွေလာက္ပါဘူး ဒါေပမဲ့ ကို႔ကိုစကားကုန္ေျပာျပရရင္ လြန္းသာတခုခုျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာ့ ကိုကသားအငယ္နဲ႔ သမီးငယ္ကိုေခၚၿပီးေျပးေပေတာ့ေနာ္...´´.............
   ``ဘယ္လိုလြန္း သူတို႔န႔ဲသြားရင္ဆုိင္မွာဟုတ္လားလြန္း ဒါဆိုကိုလဲလိုက္ခဲ့မယ္ေလ ငွက္ႀကီးေတာင္ဆဲြၿပီးလိုက္ခဲ့ပါ့မယ္ လြန္းတစ္ေယာက္ထဲေတာ့မသြားပါနဲ႔...´´.............

    ``ေၾသာ္ ဒီလိုပါ့ ကိုရဲ႕ အခုဟာက ကိုလိုက္လို႔မရဘူးေလ လြန္းကေလထဲကေနသြားရမွာ... အဲတာေၾကာင့္ကိုကအိမ္မွာပဲေစာင့္ေနပါ... ဒီစားပဲြေပၚမွာ လြန္းဖေယာင္းတိုင္တစ္တိုင္ထြန္းထားခဲ့မယ္.. ဒီဖေယာင္းတိုင္ မီၿငိမ္းသြားရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္မီးစာကုန္သြားတာပဲမွလြန္းျပန္မလာနိ္င္ခဲ့ဘူးဆိုရင္ျဖစ္ျဖစ္ ကိုကသားနဲ႔ သမီးကိုနႈိးၿပီးေျပးေတာ့ေနာ္ ဟုတ္ပီလားကို...´´............
    ``အင္းပါေလ ကိုဘာမ်ားေျပာစရာရိွပါေတာ့မလဲလြန္းရယ္...´´............

   ``ဟုတ္ပါပီ ကိုရယ္ ကိုကလိမ္မာပါတယ္ ၿပံဳးၿပံဳးေလးသာေစာင့္ေနပါေနာ္... လြန္းျပန္လာမွာပါ စိတ္ခ်ပါကို...´´.................

     ကိုေဌးႂကြယ္တစ္ေယာက္ သူကိုနႈတ္ဆက္ေနေသာလြန္းကို ခံစားခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္ေငးၾကည့္ေနမိပါသည္.... လြန္ဘယ္လိုမ်ားသြားေလမလဲဟုလားသူေတြးၾကည့္ေနမိပါသည္.... ထိုစဥ္မွာပင္ လြန္းကဖြင့္ထာေသာ ျပတင္းေပါက္ကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ရင္းစားပဲြေပၚတြင္ဖေယာင္းတိုင္ကိုစိုက္ၾကာ့္လိက္ပါသည္.... ဖေယာင္းတိုင္ကဟုတ္ကနဲ႔ မီးထေတာက္လာပါသည္...... ၿပီးေတာ့လြန္းကပုခံုးတြင္ၿခံဳထားေသာၿခံဳထည္ပဝါအနက္ကို ျဖဳတ္ယူလိုက္ျပန္ပါေတာ့သည္..................

       အပိုင္း ၆ ဆက္ရန္......
      Written by - ေနထြဋ္ေနာင္....
          John Jack Junior.. 25.2.2016...!