ပဥၥမေျမာက္ပန္းေဒဝီ
…………………………
အပိုင္း(16)
ေစာ္ဘြားမူလန္ဟာ ေနျပည္ေတာ္သို့ေရာက္ေလ
ေတာ့သည္။ သူနန္းေတာ္သို့ မရပ္မနားဘဲ ဦးတည္
သြားရန္ ဆုံးျဖတ္လိုက္ေတာ့သည္။
နန္းေတာ္အတြင္း၌ မင္းျကီးအေျခေနက ပို၍ဆိုးဝါး
ေနသျဖင့္ က်န္မင္းစိတ္ပူေနလ်ွက္ရွိသည္။ မင္း
သားငယ္ ရွန္ပင္းကို ဖမ္းခ်ဳပ္ထားရာမွာ သြားေခၚ
ခိုင္းထားသည္။ ရွန္ပင္းကလည္ ေရာက္မလာေသး
ေခ်။ သူစိတ္ေတြမတည္ျငိမ္ေတာ့ပါ။ သမားေတာ္
ေတြကလည္ ေရာဂါရွာမရ လက္မႈိင္းခ်ရမယ္ အဆင့္ကို ေရာက္ေနသည္။ ေသြးရိုးသားရိုး ေရာ
ဂါမဟုတ္သည္ကို သူသိသျဖင့္ သမားေတာ္မ်ားကို
လည္ေဒါသမထြက္ခ်င္ပါ။ ဘုရင္ကိုအနားတြင္ျပဳစု
ေသာ အေစခံမ်ားတြင္ သသ်ိဳးလည္ရွိေနနိုင္သျဖင့္ သတိထားေနရသည္။
ဦးရီေတာ္သည္။ သူအေဆာင္သို့ျပန္ေရာက္တာ
နွင့္ က်န္မင္းရဲ႕ ေမာက္မာမူကိုေတြးျပီ ေဒါသထြက္
ေနလ်ွက္ရွိသည္။ သူ၏အအေစရဲမတ္မ်ားလည္ သူေဒါသကို ေျကာက္ျကသျဖင့္ သူအေဒါသေပါက္
ကြဲေနသည္ကို မည္သူကမွမတားရဲျကပါ။
"ေလာ့ရင္းးး ေလာ့ရင္းးးးး"
အခန္းအျပင္၌ရပ္ေနေသာ ေမွာ္ဆရာေလာ့ရင္း
ဦးရီေတာ္ရဲ႕ေအာ္၍ေဒါသနွင့္ေခၚေနသျဖင့္ အေဆာင္ထဲသို့ ေလာ့ရင္ဝင္လာေတာ့သည္။
"အမိန့္ရွိပါ ဦးရီေတာ္"
သူက ေလာ့ရင္းကိုေက်ာ္ေပး ၍ တစ္ဖက္သို့လွည့္
ကာျဖင့္
"ညီေတာ္မင္းျကီးကို ဒီညသတ္လိုက္ေတာ့"
"ဟုတ္ကဲ႔ ဦးရီေတာ္"
"ဟားးးးးဟားးးးးးက်န္မင္းးးက်န္မင္းး မင္းဘာဆက္
လုပ္မလည္ ငါျကည့္ရေအာင္ဟားးးးးဟားးး
မင္းငယ္ပါေသးတယ္ ဟားးးးးး"
ေဒါသျဖင့္ အသံကုန္ေအာ္ရီေတာ့သည္။ ေလာ့ရင္
လည္ သူအမိန့္ကိုနာခံ၍ အေဆာင္ထဲမွအျပင္သို့
ထြက္သြားလိုက္ေတာ့သည္။
ေစာ္ဘြာမူရမ္ဟာ သူ၏နန္းေတာ္သို့ ဝင္ခြင့္
အမိန့္ျပာနွင့္နန္းေတာ္ထဲသို့ သူနွင့္သူေနာက္လိုက္
မ်ားဝင္ခဲ႔ေတာ့သည္။ အခိုင္းေစးေတြကို ေမး၍မင္း
သားေလးရွိရာ သူအေဆာင္ေတာ္သို့လာခဲ႔သည္။
အေဆာင္ေတာ္တြင္ အေစာင့္ရဲမတ္ေတြကို
"မင္းသားက်န္မင္းရွိလား မင္းသားက်န္မင္းနဲေတြ႕
ခ်င္လိုပါ"
"မင္းသားမရွိပါဘူး မင္းျကီးေဆာင္မွာပါ"
ရန္ရွမ္းက အေဆာင္မွအျပင္သို့ထြက္လားရင္
"ဘယ္သူလဲ ဘာလိုမင္းသားေလးနဲေတြ႕ခ်င္တာ
လဲ ဘာကိစၥလဲ"
"ဒီကေကာင္းေလးက"
"က်ြန္ေတာ္နာမည္ရန္ရွမ္းပါ မင္းသားေလးရဲ႕ သက္ေတာ္ေစာင့္ပါ"
"ရန္ရွမ္းလား ဦးေလးက နတ္က်ြန္းပါ ေစာ္ဘြား
မူရမ္ပါ မင္းသားေလးနဲေတြ႕ခ်င္လို နတ္က်ြန္းက
ေနလာခဲ႔တာ မင္းသားေလးနဲေတြ႕ပါရေစ"
"ေစာ္ဘြားမူရမ္ဆိုတာက နတ္က်ြန္းေခါင္းေဆာင္
လား"
"ဟုတ္ပါတယ္ ရန္ရွမ္း"
"မင္းသားေလး မင္းျကီးအေဆာင္ေတာ္မွာ ခဏ
ေစာင့္ပါ သြားေခၚခိုင္းလိုက္ပါမယ္"
ရဲမတ္တစ္ေယာက္နွင့္ မင္းသားေလးကို ေခၚရန္
အက်ိဳးအေျကာင္းေျပာျပကာ လြတ္လိုက္ေတာ့
သည္။
"အေဆာင္ထဲဝင္နားပါ ဦးေလးမူရမ္"
မူရမ္မင္းသားေလး အေဆာင္ရဲ႕ဧည့္ခန္းတြင္ ထိုင္
၍မင္းသားေလးကို အျကမ္းေရေသာက္ရင္း ေစာင့္
ေနေတာ့သည္။ ခဏအျကာတြင္ မင္းသားေလးနွင့္
သြားေခၚေသာ ရဲမတ္ပါေရာက္လာသည္။သူကိုျမင္
မွ မူရမ္က ထျပီ
"မင္းသားေလးကို အရိုေသေပးပါတယ္"
"ရပါတယ္ ထိုင္ပါတယ္ ဦးေလး မူရမ္"
မူရမ္က သူေနရာသူျပန္ထိုင္လိုက္ သူက သူရဲ
ထိုင္ခုံ၌ထိုင္လိုက္သည္။ ရန္ရွမ္းကို မူရမ္ကအျပင္
ထြက္ေစခ်င္သျဖင့္ သူကရန္ရွမ္းကို အျပင္က
ေစာင့္ေစလိုက္သည္။
"ေျပာပါ ဦးေလးမူရမ္"
"ေမာ့ရန္ အေျခေနေတြ ေျပာင္းလဲလာျပီထင္တယ္
အစြမ္းေတြ တေျဖးေျဖး သုံးလာျပီ ရြာသားေတြ
လည္ သူကိုသတ္ခိုင္းေနျကျပီ မင္းသား က်ြန္ေတာ္
မ်ိဳးလည္ မကာကြယ္နိုင္ေတာ့ဘူး မင္းသား ျဖစ္နိုင္ ရင္ မင္းသား က်ြန္ေတာ္မ်ိဳးနဲ မနက္ျဖန္လိုက္ခဲ႔ေပး
နိုင္မလား ေမာ့ရန္ကို ကာကြယ္ေပးနိုင္တာ မင္း
သားဘဲရွိတယ္"
မူရမ္စကားေျကာင့္ သူစားပြဲခုံ၌လက္တင္ထားရာ
လက္ညိႈးနွင့္ စားပြဲကိုေခါက္၍ စဥ္းစားလိုက္သည္။
အေတာ္ အတန္ျကာစဥ္းစားလိုက္ျပီမွာ
"က်ြန္ေတာ္လာခဲ႔မွာပါ ဒါေပမယ့္ အခုလိုက္လာလို
မျဖစ္ေသးဘူး က်ြန္ေတာ္မွာတာဝန္ေတြ အမ်ား
ျကီးရွိေနတယ္ ဦးေလးမူရမ္ "
"မင္းသားမွာတာဝန္ေတြ အမ်ားျကီးရွိေနတာကို
သိပါတယ္မင္းသား အပူေပးမိလိုလည္ေတာင္းပန္
ပါတယ္ ဒါေပ့မယ္ ေမာ့ရန္က…"
"ေမာ့ရန္က သူ႔ကိုသူ ထိန္းနိုင္ေသးလား"
"အင္း သူထိန္နိုင္ေသးတယ္ ဒါကိုရြာသားေတြက
လက္မခံျကဘူး ရြာသားေတြလက္ခံေအာင္ တစ္ခု
ခုလုပ္မွျဖစ္မယ္ က်ြန္ေတာ္မ်ိဳးက ရြာသားေတြကို
ဂတိေပးထားတယ္ ေမာ့ရန္လူသတ္ရင္ က်ြန္ေတာ္
မ်ိဳး ကိုယ္တိုင္ ေမ့ာရန္ကို သတ္ေပးမယ္လိုေျပာ
ထားတယ္"
"အခုေမာ့ရန္ လူသတ္ေနျပီလား"
"မသတ္ေသးဘူး ဒါေပမယ္ ရြာမွာ လူေတြေသ
တာ ေမာ့ရန္ေျကာင့္လို ရြာသားေတြကထင္ေန
ျကတယ္"
"ဒါဆိုရြာသားေတြကို ထိန္းဖို့လိုအပ္ေနတာေပါ့"
"ဟုတ္တယ္ ေမာ့ရန္ကို နတ္က်ြန္းမွဆက္ထား
လိုမျဖစ္ေတာ့ဘူး မင္းသား က်ြန္ေတာ္မ်ိဳးဘာဆက္
လုပ္ရင္ေကာင္းမလည္'
သူထိုင္ရာမွထရပ္ကာ လက္ေလးေနာက္ပစ္ကာ
ဟိုဘက္ဒီဘက္လမ္းေလ်ွာက္ကာ စဥ္းစားလိုက္
ေတာ့သည္။ ခဏျကာ သူအေတြးရသြားသည္။
"ဒီလိုလုပ္ပါလား ဦးေလးမူရမ္ က်ြန္ေတာ္ကိုယ္စား
မင္းသား ရွန္ပင္းကို ထည့္ေပးလိုက္မယ္ ရြာသား
ေတြ ကိုဘုရင္အမိန့္နဲတားဖို့ပါ ေမာ့ရန္ကို သူ
အေဆာင္ေတာ္ ပန္းျခံထဲကေန အျပင္မထြက္ေစ
နဲ လိုအပ္ရင္း က်ြန္ေတာ္တို့ ေမာ့ရန္ကို ညီေတာ္
ရွန္ပင္း လက္ဆက္ေပးမယ္ သူကိုနန္းေတာ္ထဲ
ေခၚထားျပီ က်ြန္ေတာ္ ေစာင့္ေလ်ွာက္လိုက္ပါ့
မယ္"
"မျဖစ္ဘူး ေမာ့ရန္ကို မင္းသားရွန္းပင္နဲေပးစားလို
မရဘူး သူလက္မခံရင္ ပိုးဆိုးသြားနိုင္တယ္ ျဖစ္နိုင္ရင္ မင္းသားနဲလက္ထက္ေစခ်င္တယ္ "
"မျဖစ္ဘူး ဦးေလးမူရမ္ က်ြန္ေတာ္လက္ထပ္လိုမရ
ဘူး က်ြန္ေတာ္က အခ်ိန္မေရြးေသသြားနိုင္တယ္
က်ြန္ေတာ္ကိုယ္က်ြန္ေတာင္ အာမမခံနိုင္ဘူး ျပီ
ေတာ့ က်ြန္ေတာ္ ေမာ့ရန္ကိုလက္ထက္လိုက္ရင္
က်ြန္ေတာ္ ဘုရင္မျဖစ္နိုင္ေတာ့ဘူး ဘုရင္ျဖစ္မယ္
သူက မိစာၧနဲလက္ထက္လိုမရဘူး နိုင္ငံေတာ္ကို
က်ြန္ေတာ္ကာကြယ္ရမယ္ က်ြန္ေတာ္ ျကင္ယာ
ေတာ္ကို လူေတြကစိတ္ဝင္စားေနျကတယ္ က်ြန္
ေတာ္လက္ထက္လိုမျဖစ္ဘူး ေမာ့ရန္ကိုအခုေန
က်ြန္ေတာ္ရဲ႕ျကင္ယာေတာ္လုပ္လိုက္ရင္ က်ြန္
ေတာ္ေရာသူ ေရာ နွစ္ေယာက္စလုံးဦးရီလက္ထဲမွ
ဒုကၡ ေရာက္ရုံမကာဘူး နန္းတြင္းပါ က်ြန္ေတာ္
ထိန္းခ်ဳပ္ရ ခက္သြားလိမ့္မယ္ ေမာ့ရန္ကို က်ြန္
ေတာ္ျကင္ယာေတာ္အျဖစ္ တင္ေျမွာက္လိုမျဖစ္
ဘူး က်ြန္ေတာ္အမိန့္ကို ဘယ္သူမွနာခံေတာ့မွ မဟုတ္ဘူး ဦးရီေတာ္က က်ြန္ေတာ္ကိုပုတ္ခ်ျပီ သူ
ခ်ယ္လွယ္သြားလိမ့္မယ္ က်ြန္ေတာ္တတ္နိုင္တာ
ဒီတစ္နည္းဘဲရွိတယ္ ဦးေလးမူရမ္"
"ေမာ့ရန္လက္မခံရင္ ဘယ္လိုလုပ္မယ္ ဆရာဝုက
ေျပာခဲ႔တယ္ သူလက္မခံရင္ ဘာမွလုပ္လိုမရဘူး "
"သူကိုနားလည္ေအာင္ေျပာျပပါ က်ြန္ေတာ္ ညီေတာ္ကို ေသခ်ာမွာျပီမွ ဦးေလးမူရမ္နဲထည့္
လိုက္ပါ့မယ္ စိတ္မပူပါနဲ ညီေတာ္ရွန္ပင္းဟာ အ
ရည္ခ်င္းရွိတဲ႔ မင္းသားတစ္ပါး သူအေျခေနတစ္
ခုကို ေကာင္းေကာင္းထိန္နိုင္ပါလိမ့္မယ္"
"ေကာင္းျပီ မင္းသား မနက္ျဖန္က်ြန္ေတာ္မ်ိဳးတို့
ခရီးနွင္မယ္ နတ္က်ြန္းကို ဒီအတိုင္းထားခဲ႔လိုမရ
ဘူး မင္းသား"
"ဦးေလးမဴရမ္ ေရာက္တုန္း ဖခမည္းေတာ္ အေျခ
ေနကို ခဏေလာက္ျကည့္ေပးနိုင္မလား"
"ဟုတ္ကဲ႔ပါ မင္းသား ျကည့္ေပးနိုင္ပါတယ္"
"ဒါဆို က်ြန္ေတာ္နွင့္ခဏေလာက္ လိုက္ခဲ႔ပါ"
"ေကာင္းျပီမင္းသား"
သူနွင့္မူရမ္ ဘုရင့္အေဆာင္ေတာ္သို့လာခဲ႔ျက
ေတာ့သည္။ ညေန ေစာင္းေနျပီျဖစ္၍ မျကာခင္
ေမွာင္ေတာ့မည္။ သူတို့နွစ္ေယာက္အေဆာင္ထဲ
သို့ဝင္လိုက္ေတာ့သည္။ သူက မင္းျကီးကို စစ္ေဆး
ေစလိုက္သည္ အျခားေသာ ရန္က်ိအပါအဝင္ အခိုင္းေစးမ်ား ရဲမတ္မ်ား တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္
လ်ွက္ရွိေတာ့သည္။ မူရမ္က မင္းျကီးကို စစ္ေဆး
ျပီ မင္းသားအား ေခါင္းခါျပလိုက္သည္။ မင္းသား
စိတ္ပ်က္သြားေတာ့သည္။ မင္းျကီးအားစစ္ေဆး
ျပီ သူနွင့္မူရမ္အျပင္သို့ ျပန္ထြက္လာေတာ့သည္။
သူက
"ဘယ္လိုမွ ကုမရနိုင္ေတာ့ဘူးလား ဦးေလးမူရမ္"
"သာမာန္ေရာဂါမဟုတ္ဘူး ေမွာ္ျဖင့္ျပဳစားထား
ေသာ ေရာဂါျဖစ္ေနတယ္ ေဆးနည္းမရွိဘူး မင္း သား ေမွာ္အတတ္နဲ႕က်ြန္ေတာ္ကု၍မရနိုင္ဘူးထင္
တယ္ ေမာ္ွအစြမ္းနွင့္ျပဳစားထားတာ ေတာ္ေတာ္
ျကာေနျပီ အနည္းဆုံး နွစ္နဲခ်ီရွိနိုင္တယ္ ျပဳစား
ထားတဲ႔ လူေတာင္ ျပန္၍ကုလို့ မရနိုင္ေလာက္
ေတာ့ဘူး မင္းသား ေတာင္းပန္ပါတယ္ မင္းျကီးကို
ကယ္လိုမရေတာ့ဘူး "
မူရမ္စကားေျကာင့္ သူေတာ္ စိတ္ပ်က္သြားေတာ့
သည္။ မိဖုရားျကီးက ေရာက္လာေတာ့သည္။ မင္း
သားျကီး ၏မိခင္ျဖစ္သည္။ သူကိုေတြ႕၍ သူတို့
အားလုံးက
"မိဖုရားျကီးကို အရိုေသေပးပါတယ္"
"မင္းသားက်န္မင္း ျပန္ေရာက္တာေတာင္ လာနူတ္မဆက္ဘူးေနာ္ အရြယ္ေရာက္လာေတာ့
ေျခလက္စုံလာတဲ႔သေဘာလား"
"မဟုတ္ပါဘူး မယ္ေတာ္ျကီး က်ြန္ေတာ္လာနူတ္
ဆက္မလိုပါဘဲ မယ္ေတာ္ျကီးက မင္းျကီးအတြက္
ဝတ္ျပဳဆုေတာင္းေနတယ္ဆိုလိုပါ ေတာင္ပန္းပါ
တယ္ မယ္ေတာ္ျကီး"
"မင္းက ငယ္ငယ္ကတည္းက ငါကိုေရွာင္ျပီ ေန
ေနျကဘဲ မင္းရဲ႕မိခင္ မိဖုရားရင္ကို ငါသတ္ခဲ႕
လိုမွတ္လား မင္းစိတ္ထဲမွာငါက အခုခ်ိန္ထိ လူ
သတ္သမားအျဖစ္ရွိေနတုန္းလား"
"မဟုတ္ပါဘူး မယ္ေတာ္ျကီး မယ္ေတာ္က ေမွာ္ျပဳ
စားခံရျပီ ေသတာပါ မယ္ေတာ္ျကီးမသတ္လည္
မယ္ေတာ္ကေသမွာပါဘဲ က်ြန္ေတာ္နားလည္ပါ
တယ္ မယ္ေတာ္ျကီး အဲဒါေျကာင့္မဟုတ္ပါဘူး"
"ေကာင္းျပီေလး အခု မင္းျကီးအေျခေနဘယ္လို
ရွိလဲ"
"အေျခေနက ကယ္လိုမရနိုင္ေတာ့ဘူးထင္တယ္
အရင္ကမယ္ေတာ္ ေသခဲ႔သလိုေပါ့ "
"ဘာ…………"
မိဖုရာေခါင္းျကီး အေနာက္သို့ ယိုင္က်သြားေတာ့
သည္။ ေနာက္အထိန္ေတာ္ေတြက မိဖုရားျကီးကို
ဝိုင္းထိန္းလိုက္ျကသည္။ မယ္ေတာ္ ျကီးဟာ သူ
အားယူျပီ မင္းသားျကီးဆီကို သြားေတာ့သည္။
မင္းျကီးအနားမွာ ထိုင္ျပီ မင္းျကီးကိုျကည့္၍ ငိုေတာ့သည္။ သူလည္ ဘာလုပ္ရမယ္မွန္းကိုမသိ
ေတာ့ပါ စိတ္ပ်က္လ်ွက္ျဖစ္သြားသည္။ ရပ္၍ျကည့္
ေနေသာ ရန္က်ိကို
"ရန္က်ိ ေစာ္ဘြားမူရမ္ကို နားေနေဆာင္ ပို့ေပး
လိုက္ပါ"
"ဟုတ္ကဲ႔ မင္းသား"
"လိုက္သြားလိုက္ပါ ဦးေလးမူရမ္ ခရီးပမ္းလာေရာ
ေပါ့ "
"ေကာင္းပါျပီ မင္းသား"
မူရမ္လည္ နူတ္ဆက္ျပီ မင္းသားေလးအေရွ႕မွ
ထြက္သြားလိုက္ေတာ့သည္။ သူလည္ ဒီညမင္းျကီး
အေျခေနမေကာင္းနိုင္သျဖင့္ ေတာ္ေတာ္စိတ္ပ်က္
ေနမိသည္။ ဦးရီေတာ္ကိုသြားေမးလည္ ေထာင္
ေခ်ာက္မိနိုင္သည္။ သူကိုသိေျကာင္းေျပာျပီ တား
ျမစ္ရန္လည္မျဖစ္နိုင္ သူကသူအေျကာင္းသိျပီ
ျဖစ္၍ က်န္တဲ႔လူပါ သူ၏သာူေကာင္ျဖစ္လာနိုင္
သည္။ ေတာ္ေတာ္အေျဖခက္ေနသျဖင့္ စဥ္းစားရ
ျကပ္ေနလ်ွက္ရွိသည္။ သူေတြးေနတုန္းမွ မင္းသား
ရွန္ပင္း အနားေရာက္လာသည္ကို သတိမထားမိ
ေခ်။
"အကိုေတာ္ အကိုေတာ္ အကိုေတာ္"
"ေျသာ္ ေရာက္လာျပီလား ထိုင္ဦး "
ရွန္ပင္း သူအေရွ႕ခုံ၌ထိုင္လိုက္သည္။
"အကိုေတာ္ ညီေတာ္ကိုတစ္ပါတ္ ဖမ္းခ်ဳပ္ထား
မယ္ဆို ဘာလိုျပန္လြတ္ေပးတာလဲ"
"ကိစၥရွိလို မင္းအကူညီ လိုတယ္ ဖခမည္းေတာ္
အေျခေနမေကာင္းဘူး ငါတို့လုပ္စရာရွိတာ လုပ္
ရေတာ့မယ္"
"ေျပာပါ အကိုေတာ္ ညီေတာ္ တတ္နိုင္သ
ေလာက္ စြမ္းေဆာင္ေပးပါမယ္"
"နန္းေတာ္ကိစၥ ငါတာဝန္ထားပါ ညီေတာ္ မနက္
ျဖန္ နတ္က်ြန္းကို သြားေပးပါ ညီေတာ္"
"နတ္က်ြန္း ဘာလုပ္ အကိုေတာ္"
"အကိုေတာ္မွာတာဝန္ တစ္ခုရွိတယ္ ဆရာေတာ္
ဝုေပးခဲ႔တာ နတ္က်ြန္းက ေစာ္ဘြားမူရမ္သမီးကို
ကာကြယ္ေပးရလိမ့္မယ္ ညီေတာ္ အခုသူ ဒုကၡ
ေရာက္ေနတယ္ အကိုေတာ္ကူညီရလိမ့္မယ္ ဒါေပ
မယ္ အကိုေတာ္အခု နတ္က်ြန္းကို သြားဖို့မျဖစ္နိုင္
ေသးဘူး ညီေတာ္ အကိုေတာ္အစား နတ္က်ြန္းကို
သြားေပးနိုင္မလား"
"ေစာ္ဘြားမူရန္ရဲ႕သမီးက ဘာျဖစ္လိုလဲ အကို
ေတာ္"
"သူကိုလူသတ္ေနတယ္လို ရြာသားေတြကေျပာေန
ျကတယ္ သူမသတ္ပါဘူး သူကိုမိစာၦမလိုေျပာျပီ သူကို သတ္ခိုင္းေနျကလို သူကိုကာကြယ္ေပးမွ
ျဖစ္မယ္ညီေတာ္ "
"မိစာၧ သူက မိစာၦမလား အကိုေတာ္"
"မဟုတ္ပါဘူး လူေတြအထင္မွားျကတာပါ"
"ဒါဆိုသူဆီသြားျပီ က်ြန္ေတာ္ဘာလုပ္ရမွာလဲ"
"နတ္က်ြန္းကိုသြားျပီ ေမာ့ရန္ေလးကို ကာကြယ္
ေပးပါ"
"ေမာ့ရန္ "
"ဟုတ္တယ္ ေမာ့ရန္"
"ကာကြယ္ေပးရုံဘဲလား အကိုေတာ္"
" အင္း ဒါေပ့မယ္ ညီေတာ္ရဲ႕ျကင္ယာေတာ္ အျဖစ္
သူကိုေျမွာက္စားေစခ်င္တယ္ "
"ျဖစ္ပါ့မလားအကိုေတာ္"
"အကိုေတာ္ ေစာ္ဘြားမူရမ္ကို အားလုံးေျပာထား
ျပီျပီ လိုအပ္လာရင္ ျကင္ယာေတာ္ေျမာွက္ေပးပါ"
"ေကာင္းျပီ အကိုေတာ္ အကိုေတာ္ေကာင္းသလို
စီစဥ္ပါ အကိုေတာ္အမိန့္ကို ညီေတာ္နာခံပါမယ္"
"ေကာင္းျပီ ညီေတာ္"
"မင္းသား မင္းသား မင္းျကီးနတ္ရြာစံသြားျပီ"
"ဘာ……………"
သမားေတာ္ စကားေျကာင့္ သူေရာ ရွန္ပင္းေရာ
ထိုင္ေနရာမွ ထေျပးကာ မင္းျကီး အနားသို့ေျပး
ကာ ငိုမိျကေတာ့သည္ ။ မိဖုရားျကီးကေတာ့ ငို၍
မဆုံးျဖစ္ေနေတာ့သည္။ ထိုအခ်ိန္တိုေလးအတြင္း
မွာဘဲ နန္းေတာ္တစ္ခုလုံး မင္းျကီးနတ္ရြာစံ တဲ႔
အေျကာင္း ပ်ံ့နွံသြားေလေတာ့သည္။ သူကေတာ့
ငယ္စဥ္ကတည္းက သူကို နွင္းေတာင္သို့ ပိုခဲ႕ျပီ
သူျပန္ေရာက္လာမွ မင္းျကီး နတ္ရြာစံသြားျပန္
ေတာ့သည္။ သူရဲ႕ဒုတိယေျမာက္ သူတန္းဖို့ထားရ
သူကို ဆုံးရႈံးရျပန္ေတာ့သည္။ သူထပ္၍ထိခိုက္
ေျကကြဲရျပန္ေတာ့သည္။ နန္းေတာ္တစ္ခု လုံး
လည္ သူနွင့္အတူ ငိုေျကြျကေတာ့သည္။
အပိုင္း(16)ျပီ၏ စာဖတ္သူမ်ားအားေလးစားလ်ွက္
စာေရးသူ…လင္းသုခ
Post a Comment