ဝိဥာဥ္‌မ်ားနွင္‌့ကခုန္‌ျခင္‌း

*****ေပ်ာ္စရာႀကီးဘဲေနာ္(ဝိဉာဥ္မ်ားႏွင့္ကခုန္ျခင္း)*******

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

အခ်ိန္က၂၀၀၄ခုႏွစ္၊ဒီဇင္ဘာလ။ခရစ္စမတ္မတိုင္မီေပါ့။က်ေနာ္တို႔ေရာက္ေနတာကကခ်င္ျပည္နယ္၊ေဒါ့ဖုန္းယန္းၿမိဳ႕နယ္ခြဲအတြင္း႐ွိေျခကုပ္တပ္စခန္းတစ္ခုမွာျဖစ္ပါတယ္။ေျခကုပ္စခန္းငယ္ျဖစ္ေပမယ့္မဟာဗ်ဴဟာေျမာက္သည့္ေနရာလည္းျဖစ္၊ပတ္ဝန္းက်င္ေဒသကိုၿခံဳမိသည့္စိုးမိုးေတာင္ကုန္းလည္းျဖစ္သျဖင့္လူႀကီးမ်ားမွအထူးဂ႐ုျပဳေစပါတယ္။

ပိုၿပီးအေရးႀကီးတာကဒီစခန္းေလးမွာဗ်ဴဟာမွဴးထိုင္ၿပီးလိုအပ္လွ်င္ေ႐ွ႕တန္းတပ္မဌာနခ်ဳပ္အျဖစ္ပါသုံးလို႔ရေအာင္စီမံထားပါတယ္။အေပၚတက္ေအာက္ဆင္းတပ္မ်ားဝင္ေရာက္နားတတ္ရာေနရာေလးလည္းျဖစ္ၿပီးနယ္ေျမအေနအထားလည္းသိပ္ၿပီးမဆိုး႐ြားတဲ့အညိဳေရာင္အဆင့္မွာ႐ွိပါတယ္။

ဒီစခန္းကက်န္တဲ့ေျခကုပ္စခန္းမ်ားလို႐ြာနဲ႔မနီးဘဲေတာေခါင္ေခါင္မွာျဖစ္ေနတာပါ။ေတာကလည္းမိုးမ်ားတဲ့ေဒသဆိုေတာ့ကြၽန္းနဲ႔အင္ပင္ေတြခ်ည္းပါဘဲ။က်ေနာ္တို႔လိုေ႐ွ႕တန္းေရာက္စစ္သားေတြအတြက္ကေတာ့အိုေအစစ္ေလးေပါ့ဗ်ာ။ဒါကဒီဇာတ္လမ္းျဖစ္ခဲ့တဲ့ေနရာအခင္းအက်င္းေလးေပါ့။

ဇာတ္လမ္းကဒီလိုဗ်။

ေရွ႕တန္းမွာေရာက္ေနတာ၅လေက်ာ္ေနလို႔ပ်င္းေနၿပီဗ်ာ။က်ေနာ္တို႔ကဗ်ဴဟာအဖြဲ႕အထိုင္တပ္ျဖစ္ေနေတာ့က်န္တဲ့တိုက္ခိုက္ေရးတပ္ေတြလိုရန္သူနဲ႔ေတာတိုးၿပီးလိုက္တမ္းေျပးတမ္းကစားရတာမဟုတ္ေလေတာ့ပိုၿပီးပ်င္းစရာေကာင္းတာေပါ့ဗ်ာ။ရန္သူနဲ႔ထိေတြ႕မႈဆိုတာကလည္းမ႐ွိတဲ့အျပင္ေနရာအေနအထားအရက်ည္ကြယ္မ်က္ကြယ္ေနရာျဖစ္ေတာ့တစ္ေန႔တစ္ေန႔ေအာက္ေျခတပ္ကတက္လာတဲ့ေၾကးနန္းေတြတင္ေပးလိုက္၊အထက္ဌာနကခ်ေပးတဲ့ညႊႊန္ၾကားခ်က္ေတြျဖန္႔ေဝလိုက္ဆိုတဲ့အလုပ္ကလြဲလို႔ေထြေထြထူးထူးမရွိဘူးဗ်။မနက္တိုင္းဗ်ဴဟာမွဴးဆီဝင္ၿပီးမိမိတပ္တည္တပ္လႈပ္သတင္း၊ထိေတြ႕မႈသတင္းေတြတင္ျပလိုက္နဲ႔ေပါ့ဗ်ာ။

တစ္ေန႔မွာေတာ့ဗ်ဴဟာမွဴးဆီသတင္းေတြတင္ျပၿပီးေတာ့ဗ်ဴဟာမွဴးက''ကိုမ်ိဳးခိုင္၊မနက္ျဖန္က်ေနာ့္အသက္၅၃ႏွစ္ျပည့္ၿပီဗ်''လို႔ဆိုင္းမဆင့္ဗုံမဆင့္ေျပာတယ္။ဆက္ၿပီး''က်ေနာ္တို႔ဗ်ဴဟာအဖြဲ႕ေတြကိုမနက္ျဖန္ညက်ရင္ထမင္းစားပြဲေလးလုပ္ခ်င္တယ္ဗ်ာ''လို႔ေျပာတယ္။ဒီေလာက္ဆိုက်ေနာ္သေဘာေပါက္ၿပီေလ၊ဗ်ဴဟာမွဴးဘာဆိုလိုတာလဲဆိုတာကို။Higher request is orderေလ။အထက္အ ရာ႐ွိရဲ႕ေတာင္းဆိုမႈကအမိန္႔ဘဲေလ။က်ေနာ္ကလည္း''ဟုတ္ကဲ့ပါအဘ။က်ေနာ္စီစဥ္လိုက္ပါ့မယ္''လို႔ေျပာၿပီးအခန္းထဲကထြက္လာခဲ့လိုက္တယ္။ဗ်ဴဟာမွဴးအခန္းဆိုတာမ်က္လုံးထဲျမင္ေအာင္ေျပာျပမယ္ေနာ္။အမိုးနဲ႔အကာကအင္ဖက္အခင္းကသဘာဝေျမႀကီး၊စားပြဲကဝါးၾကမ္းကပ္၊ထိုင္ခုံကသစ္တုံးတို၊ကုတင္ကလက္နက္ႀကီးက်ည္ေသတၱာခြံေတြစီထားတာ၊ေခါင္းဦးကဝါးပိုးဝါးထက္ျခမ္းခြဲ။ကဲဒီေလာက္ဆိုျမန္မာ့တပ္မေတာ္ကဗိုလ္မွဴးႀကီးအဆင့္အရာရွိႀကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ေ႐ွ႕တန္းက႐ုံးခန္းနဲ႔အိပ္ခန္းကိုေပၚလြင္တယ္ထင္ပါ့။

ဆက္ၾကဦးစို႔။

က်ေနာ္လည္းဗ်ဴဟာမွဴးကိုအာမဘေႏၲသာခံလာတာ။ဒီေတာေခါင္ေခါင္ထဲဘယ္ေနရာမွာသြားshoppingထြက္လို႔ရပါ့မလဲ။အဲဒါနဲ႔ဆက္သြယ္ေရးစုကိုတခါတည္းဝင္လိုက္ၿပီးေဘးကကာကင္းကုန္းေတြကိုအသားအတြက္ဟင္းစားရွာေပးဖို႔စာတိုထုတ္ေပးလိုက္ရတယ္။ယမကာကေထြေထြထူးထူးမလိုက်ေနာ့္တပည့္ေက်ာ္ေဖာက္ထားတဲ့ေခါင္ရည္ရွိတယ္ေလ။

အဲဒီေန႔တစ္ေန႔လုံးက်န္တဲ့အလုပ္ေတြဟိုလုပ္ဒီလုပ္နဲ႔တစ္ေနကုန္သြားတယ္ဗ်ိဳ႕။ညေနထမင္းစားၿပီးေတာ့က်ေနာ္ကဗ်ဴဟာမွဴးကိုေနာက္ေန႔မနက္မဆြမ္ဇြပ္႐ြာဘက္လိုတာေလးေတြဝယ္ဖို႔သြားလိုေၾကာင္းတင္ျပေတာ့ေလွ်ာေလွ်ာလွ်ဴလွ်ဴဘဲခြင့္ျပဳလိုက္တယ္ဗ်။မဆြမ္ဇြပ္ရြာဆိုတာက်ေနာ္တို႔စခန္းနဲ႔၁၂မိုင္ေလာက္ေဝးတဲ့ျမစ္ႀကီးနားဗန္းေမာ္ကားလမ္းကိုသြားတဲ့ေတာလမ္းေဘးက႐ြာႀကီးေလ။ဒီမွာေတာ့အဲဒီကကုန္စုံဆိုင္ေတြကOcean Supermaketထက္ပိုတန္ဖိုးရွိတယ္ ဗ်။

ေနာက္ေန႔မနက္ဗ်ဴဟာမွဴးဆီသတင္းပို႔ၿပီးတာနဲ႔က်ေနာ္လည္းတပည့္ေက်ာ္၆ေယာက္နဲ႔အဝယ္ေတာ္ခရီးထြက္ခဲ့တာေပါ့ဗ်ာ။ေတာလမ္းတေလွ်ာက္သစ္ရြက္ေႂကြခ်ိန္မို႔လမ္းေလွ်ာက္တိုင္းအသံမ်ားဆူညံေနတာေပါ့ဗ်ာ။က်ေနာ္လည္းတပည့္ေလးေတြနဲ႔စကားတေျပာေျပာနဲ႔ေလွ်ာက္လာတာေရွ႕ကသြားေနတဲ့တပ္သားဝင္းထူးကတန္႔လိုက္လို႔က်ေနာ္လည္းေရွ႕ကိုတက္သြားလိုက္တယ္။

ဒီေနရာမွာခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ဓေလ့ေလးတစ္ခုေျပာခ်င္ပါတယ္။က်ေနာ္တို႔နဲ႔လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕ေတြဟာရပ္တည္ခ်က္ေတြေၾကာင့္တိုက္ခိုက္ေနၾကေပမယ့္ထိပ္တိုက္ဆုံၿပီးတိုက္ခိုက္ဖို႔ကိုတတ္ႏိုင္သမွ်ေ႐ွာင္ေလ့႐ွိပါတယ္။က်ေနာ္တို႔တပ္ေတြကလမ္းေၾကာင္းထြက္ရင္လမ္းဆုံေနရာမ်ိဳးမွာဝါးကိုခုတ္ၿပီးလမ္းေပၚတင္ေလ့႐ွိပါတယ္။လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕ေတြကေတာ့ဝါးကိုအစိမ္းလိုက္ခ်ိဳးၿပီးတင္ခဲ့ေလ့႐ွိပါတယ္။

အခုလမ္းဆုံမွာဝါးကိုခ်ိဳးၿပီးတင္ထားလို႔ေရွ႕မွာအဖြဲ႕တဖြဲ႕သြားထားတယ္လို႔အခ်က္ျပထားတာပါ။အဲဒါနဲ႔က်ေနာ္တို႔လည္း၁၅မိနစ္ေလာက္နားၿပီးတာနဲ႔ဝါးကိုခုတ္ၿပီးခ်ထားခဲ့ပါတယ္။မနက္၉နာရီေလာက္မွာမဆြမ္ဇြပ္ကိုေရာက္ၿပီးဝယ္စရာ႐ွိတာဝယ္ဖို႔အဖြဲ႕ေတြကိုေစ်းဘက္လႊတ္လိုက္တယ္။က်ေနာ္ကေတာ့ထိုင္ေနက်ရဲစခန္းထဲကလက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေလးမွာဘဲထိုင္ေနလိုက္တယ္။

အဖြဲ႕ေတြစုံၿပီးမဆြမ္ဇြပ္ကေနျပန္ထြက္လာေတာ့မနက္၁၁နာရီေက်ာ္ၿပီေပါ့။ျပန္ေတာ့လည္းအလာလမ္းတုန္းကလိုဘာမွမျဖစ္ဘဲစခန္းကိုေန႔ခင္း၂နာရီေလာက္ျပန္ေရာက္ၾကပါတယ္။က်ေနာ္လည္းဗ်ဴဟာမွဴးကိုဝင္သတင္းပို႔ေနတုန္းကာကင္းကုန္းတစ္ခုကေနဆတ္တစ္ေကာင္ရလို႔လာပို႔တာနဲ႔ညေန အတြက္ေတာ့ေတာ္ေတာ္ဖူလုံသြားၿပီလို႔စိတ္ထဲကက်ိတ္ဝမ္းသာမိေသးတယ္။

ညေနေစာင္းေရာက္မွက်ေနာ္စေခါင္းကိုက္ရတာဘဲ။ဒီေန႔ညကဗ်ဴဟာမွဴးကိုယ္တိုင္openေပးထားေတာ့အကုန္လုံးေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးစားခ်င္ေသာက္ခ်င္ၾကတာေပါ့ဗ်ာ။အဲဒီမွာကင္းခ်ဖို႔ေခါင္းေျခာင္ရၿပီေလ။အဲဒါနဲ႔အမ်ားဆႏၵအရမဲႏႈိက္ဖို႔ဆုံးျဖတ္ေပးၿပီးဒီညကင္းက်တဲ့အဖြဲ႕ေတြကိုေနာက္ေန႔အစားျပန္ေပ်ာ္ခြင့္ရမယ္လို႔က်ေနာ္အမိန္႔ထုတ္ေပးလိုက္တယ္။

ညေန၆နာရီေလာက္ကတည္းကက်ေနာ္တို႔ေတြမီးဖို၊အသားကင္နဲ႔အလုပ္ရွဳပ္ေနတာေပါ့ဗ်ာ။အဲဒီအခ်ိန္မွာစက္သမားေလးကက်ေနာ္တို႔အေပၚဘက္ကစခန္းကေနတပ္စိတ္တစ္စိတ္ဆင္းလာတဲ့အေၾကာင္းေၾကးနန္းဝင္ေၾကာင္းလာသတင္းပို႔တယ္ဗ်။က်ေနာ္လည္းမွတ္ခ်က္ေရးေပးၿပီးအထက္ျပန္တင္ခိုင္းလိုက္တယ္။၇နာရီခြဲေလာက္မွာပြဲကစပါၿပီဗ်ိဳ႕။

စခန္းမွာရွိတဲ့ရဲေဘာ္ေတြလည္းစားၾကေသာက္ၾကနဲ႔ေပ်ာ္ေနတာေပါ့။ဒါမ်ိဳးဆိုတာေ႐ွ႕တန္းမွာႀကံဳရခဲတယ္ေလ။က်ေနာ္တို႔လူငယ္ေတြမေျပာနဲ႔။ဗ်ဴဟာမွဴးႀကီးေတာင္ၿပံဳးၿပံဳးနဲ႔ေပ်ာ္ေနတာဗ်။ပုံမွန္ဆိုရင္မ်က္ႏွာတည္တဲ့ဗ်ဴဟာမွဴးႀကီးကဒီေန႔သူကိုယ္တိုင္ခ်င္းရဲေဘာ္ေလးဆလိုင္းဇာမြန္းရဲ႕ဂီတာကိုယူၿပီးတီးျပတယ္။လားရွိဳးသိန္းေအာင္၊ပေလးဘြိဳင္သန္းႏိုင္၊ခိုင္ထူး၊ခင္ေမာင္တိုးစုံလို႔ဗ်ာ။ရဲေဘာ္ေလးေတြေတာင္းဆိုတဲ့သီခ်င္းမွန္သမွ်ကိုဆိုျပေနတာ။စစ္သားျဖစ္ေနေပမယ့္အႏုပညာမွာသူလည္းေခသူမဟုတ္ဘဲ။

ေပ်ာ္ေနၾကတဲ့အခ်ိန္မွာအေပၚစခန္းကဆင္းလာတဲ့တပ္စိတ္(တပ္စိတ္သာေျပာတာပါ။အမွန္ကအရာ႐ွိတေယာက္နဲ႔ရဲေဘာ္၆ေယာက္တည္းပါတာပါ)ကေရာက္လာတာနဲ႔ဗ်ဴဟာမွဴးေမြးေန႔ကိုသူတို႔ပါဝင္ႏႊဲသြားၾကေသးတယ္။

သူတို႔ခမ်ာအေပၚစခန္းမွာေနေနရေတာ့လူေတြကပိန္ကပ္ကပ္၊ျဖဴေလ်ာ္ေလ်ာ္ေတြျဖစ္လို႔။ဟုတ္မွာေပါ့။သူတို႔အေပၚစခန္းဆိုတာသူတို႔စခန္းကိုဝင္တိုက္လိုက္၊သူတို႔ကသူမ်ားစခန္းသြားတိုက္လိုက္နဲ႔ပင္ပန္းတာေပါ့။ဗ်ဴဟာမွဴးႀကီးကိုယ္တိုင္သူတို႔ကိုဒီညဒီမွာနားဖို႔အမိန္႔ေပးလိုက္ေတာ့သူတို႔လည္းေတာပြဲႀကံဳသြားတာေပါ့ဗ်ာ။

ည၁၀နာရီခြဲေလာက္က်ေတာ့လူေတြကအကုန္ေကာင္းေနၿပီ။တပည့္ေက်ာ္ရဲ႕ေခါင္ရည္ကကုန္လို႔ဗ်ဴဟာမွဴးခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႔စခန္းမွာရွိသမွ်Army Rumေတြအ ကုန္အိုးႀကီးထဲထည့္ေသာက္ေနႀကၿပီ။ဗ်ဴဟာမွဴးေတာင္မွမ်က္ႏွာကအေရာင္ေတာ္ေတာ္တက္ေနၿပီ။အသားျဖဴတဲ့ရွမ္းစပ္ဆိုေတာ့ပိုဆိုး၊နီရဲေနတာေပါ့။အဲဒီအခ်ိန္က်ေနာ့္တပည့္ေလးကကြန္ပ်ဴတာေဘာက္ေလးေတြယူလာၿပီးသူ႔MP3ေလးနဲ႔တြဲဖြင့္ေရာ။သူ႔သီခ်င္းေတြကလည္းၾကည့္ဦးဗ်ာ။ကခ်င္ေျမကိုလာပါ၊လတ္တီး။အကုန္လုံးကလို႔ေကာင္းတဲ့ဟညခ်ည္းဘဲ။

ဗ်ဴဟာမွဴးကိုယ္တိုင္ရဲေဘာ္ေတြနဲ႔မီးပုံႀကီးပတ္ၿပီးကေတာ့တာဗ်ိဳ႕။ေနာက္ဆုံးသားစိုးရဲ႕ဆိုင္းႀကိဳက္တဲ့ေမာင္လည္းေရာက္ေရာအကုန္ကၾကတာဘဲ။ေတာတြင္းကလပ္တက္ေနရသလိုေပါ့ဗ်ာ။ဧည့္သည္အဖြဲ႕ေတြလည္းကတာေကြးလို႔။သူတို႔ခမ်ာေပ်ာ္လြန္းလို႔သာကေနၾကတာ။မ်က္ႏွာေတြမွာပင္ပန္းမႈေၿကာင့္မလန္းၿက႐ွာပါဘူး။

၁၂နာရီလည္းေက်ာ္ေရာဗ်ဴဟာမွဴးကဝင္အိပ္ေနၿပီ။အဖြဲ႕ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္းအိပ္ကုန္ၾကၿပီ။က်ေနာ္နဲ႔ဧည့္သည္အဖြဲ႕ေတြေလာက္ဘဲက်န္ေတာ့တာ။က်ေနာ္လည္းဧည္သည္တပ္စိတ္မွဴးေလး ကို''ညီတို႔ကဘာရွိလို႔ေအာက္ဆင္းတာလဲ''ေမးေတာ့''အကိုရယ္၊က်ေနာ္ကလက္ထပ္ခြင့္တင္ထာားတာက်ၿပီေလ။အဲဒါေၾကာင့္ေနာက္တန္းခြင့္ျပန္ရမွာမို႔ဆင္းလာတာ။က်န္တဲ့အဖြဲ႕ေတြကတပ္ေျပာင္းမိန္႔ပါလို႔လိုက္လာတာ၃ေယာက္၊ဗိုလ္သင္တန္းပါလို႔လိုက္လာတာ၁ေယာက္။ေဆးရုံတက္ဖို႔လိုက္လာတာက၂ေယာက္ဗ်''လို႔ျပန္ေျဖတယ္။

စကားတေျပာေျပာနဲ႔၂နာရီထိုးခါနီးလို႔က်ေနာ္လည္းအိပ္ရာဝင္အိပ္လိုက္တယ္။ဆူဆူညံညံအသံေတြေၾကာင့္က်ေနာ္လန္႔ႏိုးလာတယ္ဗ်။ဗ်ဴဟာမွဴးအသံကိုပါၾကားေတာ့က်ေနာ္လည္းအိပ္ရာကေနလူးလဲထလိုက္တယ္။နာရီကိုၾကည့္မ်ေတာ့မနက္၆နာရီေတာင္မထိုးေသး။အင္းဘာမ်ားအေရးေပၚျပန္ၿပီလဲမသိပါဘူး။က်ေနာ္တဲအျပင္ေရာက္ေတာ့ဗ်ဴဟာမွဴးက''ေအး၊ေအး။IOလာဦး။အခုဘဲေမာင္ရင့္ကိုႏိုးခိုင္းေတာ့မလို႔''ေျပာေတာ့က်ေနာ္ကေန''ဟုတ္ကဲ့ဗ်ဴဟာမွဴး၊ဘာျဖစ္တာလဲခင္ဗ်''လို႔ေမးလိုက္ေတာ့မွဗ်ဴဟာမွဴးက''ကိုယ္တေရးႏိုးအေပါ့ထသြားတာအေပၚကဆင္းလာတဲ့အဖြဲ႕အိပ္တဲ့အနားေရာက္ေတာ့ဘယ္သူမွမေတြ႕တာနဲ႔ထြက္သြားတယ္ထင္လို႔ကင္းသမားေမးၾကည့္တာကင္းသမားကလည္းဘယ္သူမွမထြက္ေသးဘူးေျပာတာနဲ႔စခန္းတစ္ခုလုံးပတ္႐ွာခိုင္းတာမေတြ႕ဘူးျဖစ္ေနတယ္။အဲဒါေမာင္ရင့္ကိုႏိုးၿပီးလိုက္ခိုင္းမလို႔''ဟုေျပာသျဖင့္က်ေနာ့္မွာညကအရွိန္ေတာင္ျပယ္သြားတယ္။

ဟုတ္တယ္ေလ။ေနာက္တန္းျပန္ဆင္းရမယ့္အဖြဲ႕တဖြဲ႕လုံးကိုယ့္စခန္းကေနေပ်ာက္သြားတာဆိုေတာ့ကိုယ္ေတြမွာတာဝန္႐ွိတယ္ေလ။ပိုၿပီးဆိုးတာကဗ်ဴဟာမွဴးထိုင္တဲ့စခန္းကေနကင္းသမားမသိဘဲေပ်ာက္သြားတာဆိုေတာ့လူၾကားမေကာင္းေခ်။ဗ်ဴဟာမွဴးလည္းစိတ္ရွဳပ္ဟန္နဲ႔အခန္းထဲျပန္ဝင္ေတာ့က်ေနာ့္မွာအလုပ္႐ွဳပ္ၿပီေပါ့။ဆက္သြယ္ေရးစက္နဲ႔ေအာက္ကစခန္းကိုလွမ္းေမးေတာ့လည္းဘယ္သူမွမေရာက္ေသးေၾကာင္းသာအေၾကာင္းျပန္သျဖင့္က်ေနာ္လည္းစဥ္းစားရက်ပ္သြားတယ္။

ဒီလိုနဲ႔မိုးစင္စင္လင္းေတာ့ဗ်ဴဟာမွဴးကိုယ္တိုင္ကင္းသမားေတြကိိုတေယာက္ခ်င္းစစ္ေတာ့တာဘဲ။အဲဒီအခါမွပိုထူးဆန္းတာကဆင္းလာတဲ့အဖြဲ႕ဘယ္သူ႔ကင္းခ်ိန္မွာေရာက္လာသလဲေမးေတာ့ကင္းသမားအကုန္လုံးကမေရာက္လာေၾကာင္းသာေျဖသျဖင့္ပိုစဥ္းစားရက်ပ္သြားတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္ေဆးတပ္သားေလး''ဗိုလ္ႀကီး၊သူတို႔အဖြဲ႕ထဲကေဆးရုံတက္မယ့္သူတေယာက္အနာကိုက်ေနာ္ေဆးထည့္ေပးေတာ့ထူူဆန္းတာတခုသတိထားမိတယ္ဗ်။''လို႔ဝင္ေျပာတယ္။ဆက္ၿပီးေတာ့''က်ေနာ္သူ႔အနာကိုေဆးထည့္ေတာ့သူ႔အနာကေသြးမထြက္ဘူး။ေျခာက္ေနတယ္။ပုံမွန္ဆိုအနာကပုပ္လို႔ျပည္ေတာင္လိုက္ရမယ့္အေျခအေနႀကီး''လို႔ဖပ္ေျပာတယ္။က်ေနာ္ျဖင့္ရူးခ်င္စိတ္ေတာင္ေပါက္လာတယ္။

က်ေနာ့္စိတ္ထဲေတြးမိတာကငါတို႔ေတြအမူးလြန္ၿပီးေတာ့ဘဲမ႐ွိတာကိုအရွိလို႔အျမင္မွားသလားေပါ့။ဗ်ဴဟာမွဴးကိုက်ေနာ့္ထင္ျမင္ခ်က္တင္ျပေတာ့''IOရာ။ေမာင္ရင္ကေတာ့လုပ္ၿပီ။အမူးလြန္လို႔ေတြ႕လည္းတေယာက္ႏွစ္ေယာက္ေပါ့။အခုဟာကစခန္းတစ္ခုလုံးျမင္ေနတဲ့ဟာကို။ေနာက္ၿပီးေတာ့႐ွိေသးတယ္။ဒီမွာၾကည့္ဦး''ဆိုၿပီးဓါတ္ပုံေလးတစ္ပုံျပတယ္။မိန္းကေလးတသ္ေယာက္ပုံဗ်။ဗ်ဴဟာမွဴးကဆက္ၿပီး''ဒီဓါတ္ပုံကခြင့္သြားမယ့္ေမာင္ကိုယ့္ဆီကိုလာသတင္းပို႔တုန္းကက်ေနခဲ့တာ။ကိုယ္ကမနက္က်မွေပးမလို႔ေကာက္ထားတာ။သူတို႔အဖြဲ႕စခန္းကိုေရာက္လာခဲ့တာေတာ့အမွန္ဘဲ။ဘယ္ကေနဝင္လာၿပီးဘယ္ကေနျပန္ထြက္သြားသလဲဆိုတာေတြးမရတာ''လို႔ေျပာတယ္။က်ေနာ္လည္းဘာေျပာရမွန္းမသိေတာ့တာနဲ႔အေလးျပဳၿပီးျပန္ထြက္လာခဲ့လိုက္တယ္။

အဲဒီေန႔တစ္ေန႔လုံးဗ်ာ၊ဒီကိစၥနဲ႔လူတိုင္းတအုံ႔ေႏြးေႏြးျဖစ္ေနၾကတာ။အထက္ဌာနကလည္းထုလွၿပီ။ကိုယ့္စခန္းကေနစစ္သည္၇ေယာက္ေပ်ာက္သြားတယ္ဆိုတာအဓိပၸါယ္မရွိလွ။အဲဒီအဖြဲ႕သာတဖက္လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕ထဲဝင္သြားရင္ေတာ့။က်ေနာ္ဆက္မေတြးခ်င္ေတာ့ဘူး။ဗ်ဴဟာမွဴးလည္းေတာ္ေတာ္စိတ္ညစ္ေနၿပီ။

ေန႔လည္ထမင္းစားေနတုန္းရဲေဘာ္ေလးတစ္ေယာက္က''ဗိုလ္ႀကီးစခန္းထိပ္မွာလူ၂ေယာက္ေရာက္ေနတယ္။သတင္းလာေပးတာေျပာတယ္ခင္ဗ်''လို႔လာေျပာေတာ့ခ်က္ခ်င္းလိုက္သြားလိုက္တယ္။စခန္းထိပ္မွာကခ်င္အဖိုးႀကီး၂ေယာက္။က်ေနာ္လည္းဗ်ဴဟာမွဴးဆီေခၚသြားလိုက္တယ္။ဗ်ဴဟာမွဴးဆီေရာက္မွအဖိုးႀကီး၂ေယာက္ကသူတို႔ဟာက်ေနာ္တို႔စခန္းအေပၚဘက္၈မိုင္ခန္႔ေဝးေသာေတာင္ေစာင္းကေတာင္ယာသမားေတြျဖစ္ေၾကာင္း၊မေန႔ညကသူတို႔ေတာင္ယာခင္းအစပ္နားမွာမိုင္းကြဲသံၾကားသျဖင့္မနက္မိုးလင္းခ်ိန္မွသြားၾကည့္ရာတပ္မေတာ္တံဆိပ္မ်ားေတြ႕သျဖင့္လာသတင္းေပးျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းေျပာျပၾကတယ္။ဗ်ဴဟာမွဴးကက်ေနာ့္ကိုအဖြဲ႕တဖြဲ႕နဲ႔ခ်က္ခ်င္းလိုက္သြားခိုင္းတာနဲ႔က်ေနာ္လည္းလိုက္သြားလိုက္တယ္။

အဖိုးႀကီးေတြရဲ႕ေတာင္ယာခင္းေရာင္ေတာ့ေန႔ခင္း၂နာရီေက်ာ္ေနၿပီ။သူတို႔ျပတဲ့ေနရာကိုလိုက္ၾကည့္ေတာ့ျမင္ရတဲ့ျမင္ကြင္းကမေကာင္း။ကိုယ္ခႏၶာအစိတ္အပိုင္းေတြကျပန္႔က်ဲလို႔။က်ေနာ္လည္းျဖစ္ႏိုင္တာကိုစဥ္းစားမိတာေတာ့တေယာက္ကနင္းမိုင္းမိလို႔တေယာက္ကျဖဳတ္ဖို႔လုက္ေနတယ္။က်န္တဲ႔အဖြဲ႕ကလမ္းေဘးဆင္းအေ႐ွာင္ေနာက္ထပ္မိုင္းနင္းမိၿပီးကြဲတယ္။အေလာင္းေတြစစ္ၾကည့္ေတာ့လူက၆ဦးျဖစ္ေနတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာက်ေနာ့္ရဲေဘာ္ေလးတစ္ေယာက္ကလာေျပာလို႔သူေျပာတဲ့ေနရာလိုက္ၾကည့္ေတာ့မိုင္းကြဲတဲ့ေနရာနဲ႔ကိုက္၂၀၀ေလာက္မွာေနာက္ထပ္အေလာင္းတေလာင္း။ေက်ာက္တုံးတစ္ခုကိုမွီၿပီးအသက္ေပ်ာက္ေနတာဗ်။သူကေတာ့မိုင္းစေတြမွန္ၿပီးရသေလာက္လမ္းေလွ်ာက္လာတာျဖစ္မယ္။မရတဲ့အဆုံးေက်ာက္တုံးကိုမွီထိုင္ေနရင္းေသြးထြက္လြန္သြားတာျဖစ္မယ္။က်ေနာ္လည္းထင္ျမင္ယူဆခ်က္ေတြကိုမွတ္စုထဲေရးၿပီးအေလာင္းေတြကိုေျမျမဳပ္သၿဂႋဳလ္ခိုင္းလိုက္တယ္။

အေလာင္းေတြမလာမွေက်ာက္တုံးကိုမွီထိုင္ေနတဲ့အေလာင္းကပခုံးမွာအပြင့္၂ပြင့္နဲ႔အရာရွိဆိုေတာ့စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတုန္းမ်က္ႏွာကိုျမငိလိုက္ရေတာ့က်ေနာ္လန္႔သြားတယ္။

မလန္႔ရွိမလားဗ်ာ။အဲဒီအရာ႐ွိကမေန႔ညတညလုံးက်ေနာ္တို႔နဲ႔စားေသာက္ကခုန္ၿပီးစကားေတြေျပာသြားတဲ့လက္ထပ္ဖို႔ခြင့္ျပန္မယ့္သူေလ။က်ေနာ့္စိတ္ထဲသေဘာေပါက္သြားၿပီ။သူတို႔အဖြဲ႕ေတြဘယ္ကင္းသမားမွမသိဘဲစခန္းထဲဝင္သြား၊ထြက္သြားတာလဲဆိုတာကိုသိလိုက္ပါၿပီ။

က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာေတာ့က်ေနာ္သိပ္ႀကိဳက္တဲ့အဆိုေတာ္အငဲရဲ႕ပထမဆုံးစီးရီးေခြနာမည္ေပၚလာေတာ့တယ္။
ဝိဉာဥ္မ်ားနဲ႔ကခုန္ျခင္း။အမွန္ပါဘဲ။က်ေနာ္တို႔တေတြဝိဉာဥ္ေတြနဲ႔ကခုန္ခဲ့ပါလား။

ေရွ႕တန္းတစ္ေနရာမွာက်ဆုံးသြားခဲ့တဲ့ညီငယ္ဗိုလ္မ်ိဳးဇင္ေအာင္ႏွင့္စစ္သည္၆ဦးအားဂုဏ္ျပဳလွ်က္

Credit-ဝင္းမ်ိဳးခိုင္

ူ