သုတ..ယုယ ဝတၳဳတို အပိုင္း(၂)
������������
"မျဖစ္ႏိုင္တာ သု ယု ဘာလုပ္ရမလဲ
ယု ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတြ ပ်က္ၿပီလား "
(ကေလးတစ္ေယာက္လို႔ ႐ူးသြပ္ေနေအာင္ ငိုေနတဲ့
ယုယ ကို သုတ ၾကည့္ၿပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရ၏)
"ယု ငိုမေနပါနဲ႔ဟာ ငါ့အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္
စီစဥ္ေပးပါ့မယ္
နင္ ငိုေနေတာ့ငါဘယ္လိုစိတ္ေကာင္းမလဲ
ေနာက္တစ္ပတ္ နင္ နယ္ကိုျပန္ ၿပီးေတာ့
နင္နာမည္ကို သုတ ေျပာင္းလိုက္ ငါကေတာ့
စာေမးပြဲက်တဲ့ ယုယ ေပါ့ ငါက စာက်က္ရမွာ
ပ်င္းတယ္ ၿပီးေတာ့ နင့္လို ရယ္ရြယ္ခ်က္မ႐ွိဘူးေလ
နင့္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေပါ့ယု
ငါ့အစားနင္ေက်ာင္းသြားျပန္တက္"
(ခ်က္ခ်င္း ဆိုသလို ယုယ မ်က္ဝန္းေလးေတြ
အေရာင္ေျပာင္းလာတယ္
တကယ္ေတာ့ သုတ ပညာထူးခြၽန္သူတစ္ဦး
သိပ့္ျဖစ္ခ်င္ခဲ့သူပါ....၊)
"သု နင္တကယ္ေျပာေနတာလား "
"အင္း!တကယ္ေျပာေပါ့ဟ ေပ်ာ္တယ္မဟုတ္လား"
"ယု မတရားရာ က်ေနမလား"
"ယုရယ္...ငါၾကည္ျဖဴတယ္ေလ မတရားရာမက်ပါဘူး
ငါ မၾကည္ျဖဴမွ မတရားရာက်မွာေပါ့ ကဲပါ
ဒါေတြထားလိုက္ေတာ့ အခု ေရပူကို ဒိုးမယ္
ယုမျပန္ခင္ေလး လစ္ဆို႔"
(သုတ တကယ္ေပ်ာ္ေနတာလားဆိုတာကိုေတာ့
ဘုရား႐ွင္ႏွင့္ သုတ ကိုယ္တိုင္ကလြဲ၍
ဘယ္သူကမ်ား သိ့ႏိုင္ပါ့မလဲ)
"သမီးႀကီး ေရ ဘာလုပ္ေနတာလဲ ဟိုမွာ
မီးငယ္စာင့္ေနၿပီ ေလ"
(ဘႀကီးေသာင္းရဲ႕ ေအာ္ေခၚသံေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္း
သုတ ျပန္ေအာ္ေျပာလိုက္သည္)
"ဆိုင္ကယ္ ဦးထုပ္ သုပ္ေနတာ ဘႀကီး
ဒါကၿမိဳ႕ဆိုေတာ့ စမက္က်ဖို႔လိုတယ္ေလ ဟီးဟီး"
(သုတ ရဲ႕စကားကို ဘႀကီးေသာင္ ေဆးေဘာလိတ္ႀကီး
ဖြာလ်ွက္ ေက်နပ္ႀကီးေက်နပ္ေန၏
ဘႀကီးေသာင္း၏အမ်ိဳးသမီး ေဒၚေမ႐ွင္ဆံုးၿပီး
တစ္လမျပည့္ခင္မွာပဲ
ရွားရွားပါးပါး သားေတာ္ေမာင္ အာကာမိုးက
ဘျကီးေသာင္းနဲ့အတိုက္ခံလုပ္ၿပီး
ထိုင္းႏိုင္ငံဘန္ေကာက္သို႔ ထြက္သြားတာပင္
ငါးႏွစ္မ်ွပင္ ႐ွိခဲ့ၿပီေလ ဒါ့ေၾကာင့္ တူမေတြျဖစ္တဲ့
သုတနဲ႔ယုယအမႊာညီမကိုေတာ့ သမီးအရင္းေတြလို
ခ်စ္႐ွာပါတယ္)
"ဘႀကီးေရ... သုတို႔ ညေနျပန္နည္းနည္းေနာက္က်မယ္
ေနာ္ "
"ေအးေအး ဆိုင္ကယ္ ေျဖးေျဖး ေမာင္းေနာ္ သမီးႀကီး"
"ဟုတ္ကဲ့ဘႀကီး..."
������������
"ေဟ့ေဟ်ာင္သာၾကာ မင္းမ်က္ႏွာကလည္းကြာ
မအီမသာနဲ႔ ဘာလဲ ဝမ္းခ်ဳပ္ေနတာလား"
"အာႏိုး ဘယ္ကလာ ဝမ္းခ်ဳပ္ရမွာလဲ
ဒီေကာင္ႀကီးက ခ်ီးမထြက္လို႔ေနမွာေပါ့ ဟားဟား "
(ေသာၾကာတစ္ေယာက္အသည္းေပါက္ေနတာမို႔
အာႏိုးနဲ႔ မိုးေခါင္တို႔ စ ေနသည္ကိုပင္ ျပန္ပင္မျပံဳးပါ)
"ေသာၾကာ မင္ကလည္းကြာ သူငယ္ခ်င္းေတြပဲ
တိုင္တိုင္ပင္ပင္ေပါ့ကြာ မင္းဘာျဖစ္လာတာလဲ"
(မင္းဝသာန္ရဲ႕ အေမးေၾကာင့္ ေသာၾကာ
သက္ျပင္းတစ္ခုကို ေျဖးညင္းစြာ ခ်မိ၏)
ငါေကာင္မေလး အတြက္ ဖိနပ္ဝယ္လာတာကြာ
ဒီေန႔သြားေပးမလို႔ အခု ငါ့ကိုအျပစ္မ႐ွိပဲ
ပ်တ္ၿပီတဲ့ ဒီဖိနပ္ကို ငါကဘာလုပ္ရမွာလဲကြာ"
(စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ ေသာျကာခဗ်ာ
႔ စာပြဲေပၚတင္ထားတဲ့
ဖိနပ္ဖာကို လက္ျဖင့္ပုတ္ရင္း ေျပာလိုက္ပါတယ္
့အားလံုးစိတ္မေကာင္းခ်င္းႏွင့္အတူ
ေသာၾကာကိုၾကည့္ၿပီးျပံဳးမိၾကပါေတာ့တယ္)
"သု နင္လမ္းမကြၽမ္းဘဲနဲ႔ ဘာလို႔႔ ဆိုင္ကယ္ကို
ေျဖးေျဖး မေမာင္းတာလဲ ယုေၾကာက္တယ္"
(ယု ကေၾကာက္တယ္ဆိုေတာ့မွ ဆိုင္ကယ္ကို
အ႐ွိတ္ေ႐ွာ့လိုက္ၿပီး ဆိုင္ကယ္ စက္သတ္လိုက္တယ္)
"သု နင္ဘာလုပ္ဦးမလို႔လဲ "
"လာပါ မႏွစ္က ငါလည္တုန္းက ဒီဆိုင္ကထိုင္းအစားအစာေတြ
အရမ္းစားလို႔ေကာင္းတယ္ "
(သုေျပာေတာ့မွ ယုဆိုင္ကို ေသခ်ာၾကည့္လိုက္မိတယ္
ဆိုင္နာမည္က အဆန္းသားပဲ"ဆာဝါဒီခါ့ပ္ "တဲ့)
"သု ..."
"လာပါ ယုရယ္ နင္ေတာ္ေတာ္လ်ွာေၾကာ႐ွည္ပါလား"
"သု ယု ဖိနပ္ကျမင့္ေနလို႔ ေလ "
"ကဲ့လုပ္ၿပီဟာ နင္အိမ္ကထြက္ကတည္းက
အစဥ္ေျပေအာင္ လုပ္ခဲ့ပါလားလို႔ဟာ"
"သုကလည္း ယု မေန႔က စက္ဘီးေပၚကေန ေျခေခ်ာ္
က်ထားေသးတာကို လို႔"
(သုတနဲ႔ယုယ တို႔ စကားေျပာေနတာကို ဆိုင္ထဲကေန
မ်က္ေတာင္မခတ္ပဲၾကည့္ေနသူကေတာ့
မင္းဝသာန္ပင္ျဖစ္၏)
"ကဲပါ လာ ဆိုင္ထဲလည္း ဝင္မေနေတာ့ဘူး
ေရပူကိုပဲ ခရီးဆက္တာေပါ့ "
"ေဟ့ေဟ်ာင္ မင္းဖိနပ္ဖာ ငါ့ကိုေပးလာ ငါတို႔
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ေနာက္ လိုက္ၾကရေအာင္ လာ"
"ေဟာ့ မင္းကသူတို႔ကိုသိ့လို႔လား "
(ေသာၾကာရဲ႕
အေမးေၾကာင့္ မင္းဝသာန္ အားလံုးကိုတစ္ခ်က္ေဝ့ၾကည့္လိုက္ၿပီ)
"ေအး သိ့တယ္ "
"ဘယ္တုန္းကလည္း "(အာႏိုးက မယံုသလိုနဲ႔
ထက္ေမးေတာ့ မင္းဝသာန္ ခတ္တည္တည္နဲ႔)
"အခုပဲ သိ့တာ"
"ဟင္!"(ေသာၾကာ၊အာႏိုး၊မိုးေခါင္းတို႔ သံုးေယာက္သား
မယံုႏိုင္စြာျဖင့္ မင္းဝသာန္ကို
အံအားသင္ေနမိၾကပါေတာ့တယ္)
������������
"ယု ေလွစီးမယ္မဟုတ္လား "
"သု ေရာစီးေလ အတူတူေပါ့ "
"အင္း ဒါဆို ခနေစာင့္ လက္မွတ္ သြားျဖတ္ဦးမယ္
ဒီနားကပဲေစာင့္ေနလိုက္ေလ ေနာ္"
"အင္း"
" ဟိုမွာ ကြ ဟိုမွာထိုင္ေနတယ္ေတြ႔လား"
(အာႏိုး လက္ၿငိဳးၫႊန္ရာသို႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့မွပဲ
မင္းဝသာန္ ျမင္ျမင္ခ်င္း စြဲညိအသည္းထိခဲ့ေသာ္
မိန္းကေလး ျမန္မာဆန္ဆန္ ေလးနဲ႔ႏြဲ႔ႏြဲ႔ေႏွာင္းေႏွာင္းေကာင္မေလး)
"မဂၤလာပါ ခင္ဗ်ာ"
(မင္းဝသာန္က ေဖာ္ေရြစြာႏုွတ္ဆက္ေနေပမယ့္
ယုယ အေၾကာင္မိေနေလသည္ )
"ဟုတ္..."
"ဒီဖိနပ္ေလး လက္ခံေပးပါလား"
"႐ွင္ ဘာလို႔လက္ခံရမွာလဲ ႐ွင့္ကိုမွ ယု မသိ့တာ"
"နာမည္က ယုတဲ့လား ယု ဖိနပ္အျမင့္နဲ႔
ေျခေထာက္ နာေနမွန္း သိ့လို႔ ကြၽန္ေတာ္ေပးတာပါ
ေက်းဇူ႔ျပဳ႕ၿပီးလက္ခံေပးပါ"
(မင္းဝသာန္တစ္ေယာက္ ယု နဲ႔
စကားဆက္မေျပာရဲတာရယ္ ယု မ်က္ဝန္းေလးေတြ
ရင္မဆိုင္ႏိုင္တာရယ္ေၾကာင္ ယုခံုေဘးတြင္ ဖိနပ္ဖာကို
ခ့်လိုက္ၿပီးခ်က္ခ်င္းပင္ လွည့္ထြက္ခဲ့၏)
"ယု အဲ့ဒါဘာႀကီးလဲ"
"ဖိနပ္တဲ့ "
"ေစာနက နင္နဲ႔စကားေျပာေနတာ နင့္အသိ့လား"
"မသိ့ပါဘူးဟ သူေပါ့ ဖိနပ္ေပးသြားတာ"
"ေျသာ္ ဇာတ္လမ္းအစရဲ႕ ေၾကာ္ျငာေလးေပါ့ေနာ္"
"သု နင္ေနာ္ "
"႐ွက္မေနပါနဲ႔ အခု နင့္အတြက္အစဥ္ေျပတာေပါ့
နင့္ဖိနပ္ ျမင့္ႀကီးနဲ႔ ေျပာင္းစီးလိုက္
ေလွစီးတဲ့ေနရာသြားၾကမယ္"
"သု ဖိနပ္ေလးက လွတယ္ဟ ယုႀကိဳက္တယ္"
"ႀကိဳက္ရင္ၿပီးတာပဲ လာ သြားစို႔"
���������������
ႏွစ္ဦးသား ခရီးပန္းလာတာေၾကာင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ၿပီး
ယုယ အိမ္မက္မက္ေနသည္...ေလ...
"႐ွင့္ကို ကြၽန္မခ်စ္တယ္ ဖိနပ္ေလးကြၽန္မႀကိဳက္တယ္"
"ယု အိမ္မက္မက္ေနတာပဲ ဟူး....."
(သုတ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ကို တိုးညင္းစြာ ခ်မိ၏)
��������������
(ဒီကေန႔ဟာ သုနဲ႔ယု တို႔ လူခ်င္းခ်ိိန္းတဲ့ေန့ပါ
သုေနရာကေန ယုက ေက်ာင္းဆက္တက္မွာမို႔
ဦးဘေသာင္း (သုတ)ယုယကို နယ္သို႔
ျပန္လိုက္ပို႔ေပးပါေတာ့တယ္)
"မီးငယ္ အိမ္ကို ေသခ်ာဂ႐ု႔စိုက္ေနာ္ ဘႀကီး
မၾကာဘူး အမ်ားဆံုးၾကာ သံုးေလးရက္ပဲ
အိမ္အကူ ေဒၚျမကို မီးငယ္နဲ႔ အေဖာ္ရေအာင္
ဘႀကီးျပန္မလာခင္ အိပ့္ခိုင္းထားတယ္"
"အင္း...ဟုတ္ကဲ့ ဘႀကီး"
"ယု ေက်ာက္ဒိုးတို႔ဂိရိတို႔ ခ်က္ေဖာင္းတို႔အတြက္
ငါေပးလိုက္တာေတြ သြားေပးလိုက္ဦးေနာ္"
"ေအးပါ သု နင္ဂ႐ု႔စိုက္ဦးေနာ္"
"သု လို႔မေခၚနဲ႔ ယု လို႔ပဲ စေခၚေတာ့ "
"အင္းပါ သု ေအာ္ ယု"
"ကဲသြားၿပီေနာ္ "
(ဘႀကီးေသာင္း ကားေမာင္းထြက္သြားေတာ့မွပဲ သုတ
တစ္ေယာက္ သက္ျပင္းခ်နိုင္ပါေတာ့တယ္)
��တင္ပ္ တီင္ပ္��
(လူေခၚဘဲ ျမည္သံေၾကာင့္ အိမ္အကူ ေဒၚျမ တံခါးသြား
ဖြင့္ေပးပါတယ္)
"တူမႀကီး ေမာင္အာကာမိုးသူငယ္ခ်င္းေတြ
စာလာပို႔ၾကတာတဲ့"
"ေျသာ္ ႀကီးျမ ဝင္ခဲ့ခိုင္းလိုက္ေလ"
"ႂကြပါ ကေလးတို႔ အိမ္႐ွင္ဆရာႀကီးကမ႐ွိဘူးကြယ့္
ဆရာႀကီး တူမပဲ႐ွိတယ္ "
"ေျသာ္ ဟုတ္ကဲ့ ေက်းဇူ႔ပါ"
(သုတ ကို ျမင္တယ္ဆိုတာနဲ႔ မင္းဝသာန္
ေပ်ာ္ရႊင္မႈ့ႏွင့္အတူ အံ့အားသင့္ရသည္)
"ဟိုေန႔က တစ္ေယာက္မဟုတ္လား "
"ဗ်ာ...႐ွင္!"
(မင္းဝသာန္ေမးတာကို ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ နဲ႔
ျပန္ၾကည့္ေနေသာ္ သုတ)
"ယု မမွတ္မိေတာ့ဘူး လား ဟိုေန႔က
ဖိနပ္ေပးခဲ့တာေလ"
(ဒီေတာ့မွ သုတ အေတြးေပါက္ၿပီး)
"ေျသာ္ ႐ွင္ကို ခ်က္ခ်င္း ဆိုေတာ့ မမွတ္မိလိုက္ဘူး
ဟိုေနက ေက်းဇူ႔တင္စကားေျပာခဲ့ေသးလား"
(သုတ စကားေၾကာင့္ မင္းဝသာန္ နားလည္ရခတ္ရ၏)
"မေျပာ မေျပာဘူးေလ"
"ေျသာ္ ဟုတ္ ေက်းဇူးတင္တယ္ေနာ္ "
....
အပိုင္း(၃)သို႔အဆက္
စာေပခ်စ္သူခင္သူမ်ားအားလံုးကို ခင္မင္ေလးစားလ်က္
Post a Comment