ပဥၥမေျမာက္ပန္းေဒဝီ
…………………………
အပိုင္း(9)
ဆရာေတာ္ဝုဟာ ဒီေန့နတ္က်ြန္းစုသို့ သြားရန္စဥ္း
စားလိုက္သည္။ သူ၏တပည့္ေတြလည္ နတ္ေဆး
ဆရာ မူရမ္နွင့္မိတ္ဆက္ေပးရန္ ေတြးလိုက္သည္။ သူ၏ တပည့္သုံးေယာက္စလုံးကို ေခၚကာျဖင့္
နတ္က်ြန္းသို့ ျမင္းကိုယ္စီျဖင့္ ခရီးနွင္ေလေတာ့
သည္။ နတ္က်ြန္း၌ဆရာေတာ္ဝုကို ေစာ္ဘြားမူရမ္
က ေလးေလးစားစားျဖင့္ ျကိုဆိုေလေတာ့သည္။ သူလည္ ဆရာေတာ္ဝုနွင့္အတူ နတ္က်ြန္းသို့ပထ
ဦးေရာက္ဖူးေလေတာ့သည္။ နတ္က်ြန္းကို သူ
ေတာင္ေပၚကေနသာ ျမင္ေတြ႕ဖူးသည္။ အေဝးက
မို့လွမလွေသခ်ာမသိပါ အခုသူက်ြန္းေပၚေရာက္မွွ
က်ြန္းဟာ အရမ္းကိုလွပလြန္းေနသည္။ ေနရာ
တိုင္းတြင္ ပန္မ်ားပြင့္လန္းေနလ်ွက္ရွိေတာ့သည္။
ေစာ္ဘြားမ်ားရဲ သားသမီးေတြလည္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္
ပါးပါး ေျမျပင္ထက္ေဆာ့စကားေနျကသည္။ သူနွင့္
ဝတ္စားပုံျခင္းမတူျကတာကို သူသတိထားမိသည္။
နတ္က်ြန္းရွိလူမ်ားလည္ သူတို့နွင့္ဝတ္ပုံစားပုံမတူ
ညီသျဖင့္ ဝိုင္း၍ရပ္ျကည့္ေနျကေတာ့သည္။ သူက
ေတာ့ ဝိုင္းျကည့္ေနေသာ လူမ်ားကို တတာျပာ၍
ျပဳံးျပီ လိုက္၍ နူတ္ဆက္ေလသည္။ သူျပဳံးျပေတာ့
ရပ္ျကည့္ေနေသာ သူမ်ားလည္ျပဳံးျပျကေလေတာ့
သည္။ရန္ညီအကိုကေတာ့ သူကိုျကည့္၍ ရူးေန
သည္ဟုထင္ကာ ရယ္ျကေတာ့သည္။
သူတို့ေတြလည္ ေစာ္ဘြားမူလန္အိမ္သို့ လာျက
ေတာ့သည္။ ျခံအဝင္တြင္ ပန္းေလးေတြကို လွ
ပစြာစိုက္ပ်ိဳးထားသည့္ကို ေတြ႕ရသျဖင့္ သူျကည့္
ရင္ မေနနိုင္ကာ ပန္းတစ္ပြင့္ကို လွမ္း၍ခူးလိုက္
သည္။
ရုတ္တရပ္အတြင္းမွာ ခူးလိုက္ေသာ ပန္းပင္လုံ
ဟာ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ညိႈးႏြမ္းသြားေတာ့သည္။
သူလည္ ပန္းပင္ျကီးကို ျကည့္၍ အံျသသြားေတာ့
သည္။
"ဟင္ "
သူအသံေျကာင့္ အားလုံးေနာက္သို့လွည့္ ျကည့္ကာ သူခူးလိုက္ေသာ ပန္းပင္တစ္ပင္းလုံး
ေသသြားတာကို ေတြ႕ျမင္သြားျကေတာ့သည္။
မူရမ္းက
"ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ ေကာင္းေလး"
သူက
"မသိဘူး ဦးေလး က်ြန္ေတာ္ ပန္းခူးမိတာပါ အပင္
တစ္ပင္လုံးေသသြားတယ္"
"ဟင္"
အံျသျကေလေတာ့သည္။ထိုအခ်ိန္မွာဘဲ
"အားးးး"
သူမပန္းျခံထဲတြင္ ဒန္းေလးစီးကာ ပန္းေတြနဲေဆာ့
ကစားေနရင္း ဒန္းေပၚကေန ျပဳတ္ျကေလေတာ့
သည္။ ေျမျပင္ထက္တြင္ ရုတ္တရပ္ ရင္ဘက္က
နာက်င္လာသျဖင့္ ေျမျပင္ေပၚ၌ လူးလိမ့္ ေတာ့
သည္။သူမ ေျမျပင္ထက္လူးလိမ့္ေနသည္ကို မည္
သူမွ မေတြမျမင္ျကေခ်။ သူမနားက်င္လြန္း၍ မ်က္
ရည္ေတာင္ေတာင္ က်ေလေတာ့သည္။
"အားးးး အားးး ကယ္ ျက ပါ အားးးးး"
မူရမ္က က်န္မင္းကိုျကည့္၍
"ေကာင္းလးျခံက ပန္းေတြက တစ္ခုခုဆက္ဆက္
ေနတယ္ အရမ္းအရမ္းေလ်ာက္မခူးပါနဲ"
သူလည္းလန့္ျပီ ေျကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ ခူးထား
ေသာ ပန္းကိုပစ္ခ်လိုက္ေတာ့သည္။ ျပီမွာ
"ဟုတ္ ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ႔ ဦးေလး ေတာင္းပန္ပါ
တယ္"
ဆရာဝုက
"ကယ္ အိမ္ထဲဝင္ျကရေအာင္"
မူရမ္က
"ျကြျကပါ ဆရာေတာ္"
သူတို့ေတြလည္ ဆရာေတာ္နွင့္ အတူအိမ္ထဲသို့
ဝင္လာျကေတာ့သည္။ ဆရာေတာ္ေနာက္ကေန
ရန္ညီေနာင္လည္ အိမ္ထဲသို့ လိုက္ဝင္ျကသည္။
သူက အိမ္ထဲသို့ ေျခလွန္းစလွမ္းတာ နဲအလြန္း
တရားေမႊးေသာ ပန္းရနံ႕ေလးတစ္ခုကို ရႈရိႈက္မိ
ေလေတာ့သည္။ သူအိမ္ထဲသို့ဝင္လိုက္ျပီ
"အရမ္းေမႊးတဲ႔ အနံ႕တစ္ခုရတယ္"
သူကိုျကည့္၍ အားလုံးေျကာင္၍ အံျသသြားျပန္ျက
သည္။ သူအနံ႕ကိုေသခ်ာခံလိုက္ျပီ
"အရမ္းေမႊးတဲ႔ ပန္းအနံ႕ပါ တစ္ခါမွ ဒီေလာက္ေမႊး
တဲ႔ ပန္းအနံ႕မ်ိဳးမရဖူးဘူး"
သူရွဴရိႈက္ေနရင္း လဲက်ကာ ေမ့လဲက် သြားေတာ့
သည္။ မူရမ္လည္း အံျသသြားသည္။ အိမ္မွာ သူ
ေျပာတဲ႔ အရမ္းေမႊးတဲ႔ အနံ႕မ်ိဳးမရွိပါ။ အိမ္ထဲမွာ ပန္းဟု၍ တစ္ပြင့္တစ္ေလေတာင္မရွိေခ် ။သူက ေမႊးပ်ံတဲ႔ ပန္းအနံ႕ကိရွဴရႈိက္ကာ ေမ့လဲသြား သျဖင့္ ပို၍ အံျသသြားမိေတာ့သည္။ ဆရာဝုက
"ရန္က်ိနွင့္ ရန္ရွမ္း သူကိုတြဲထူလိုက္ျကစမ္း"
"ဟုတ္ကဲ႔ ဆရာေတာ္"
မူရမ္းက
"ကေလးတို့ေရာ သူေျပာသလို ပန္းအနံ႕ရလား"
ရန္က်ိက
"မရပါဘူး ဘာအနံ႕မွမရပါဘူး ဦးေလး"
"ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ ဒီကေလးကဘာလဲ"
အခိုင္းေစတစ္ေယာက္ကေျပးလာျပီ
"သခင္ျကီး သခင္ျကီး ေမာ့ရန္ ေျမျပင္မွာလူလိမ့္
ေနတယ္ ဘာျဖစ္မွန္းမသိဘူး သြားလည္မေခၚရဲ
ဘူး"
"ဘာ…ငါအခု လိုက္လာမယ္ သူကိုျကည့္သြားထား
လိုက္"
"ဟုတ္ကဲ႔"
အခိုင္းေစကေျပာျပီ ခ်က္ခ်င္းျပန္လည္ေျပးသြား
ေတာ့ျပန္သည္။ မူရမ္လည္ သူသမီး့ၿဖစ္ပုံနွင့္ ဒီကေလးေမ့လဲ ပုကိုျကည့္၍ ဘာေျပာရမယ္မသိ
ေတာ့ပါ။ ထူျခားေနသည္လည္အမွန္ပင္ျဖစ္ေတာ့
သည္။ မူရမ္ သူေခါင္းလည္ပူထူသြားေတာ့သည္။
"ဆရာေတာ္ တပည့္ေတာ္နွင့္ ခဏလိုက္ခဲ႔ပါ သမီး
ေလးကို တစ္ခ်က္သြားျကည့္ရေအာင္ ဘာျဖစ္
မွန္းမသိဘူး"
"ေကာင္းျပီ သြားျကစို့"
မူရမ္းက ရပ္ျကည္ေနေသာ အခိုင္းေစမ်ားကို
"ဒီကေလးကို ဧည့္သည္အိပ္ေဆာင္ပို့ထားလိုက္ပါ
ဒီေကာင္ေလးနွစ္ေယာက္ကိုပါ ဧၫ့္ေဆာင္မွာခဏ
ေနခိုင္းလိုက္ ျပီမွငါလာျကည့္မယ္"
"ဟုတ္ကဲ႔"
ဆရာေတာ္ဝုက ရန္ညီေနာင္ကို ေခါင္းျငိမ့္ျပကာ
အခိုင္းေစေတြေနာက္ လိုက္သြားေစေတာ့သည္။
ရန္ညီေနာင္လည္ က်န္မင္းကိုတြဲကာ ခန္းမမွ
ထြက္သြားျကေတာ့သည္။ ဆရာေတာ္ဝုနွင့္မူရမ္း
တို့လည္ ပန္းျခံထဲသို့ ခပ္သုတ္သုတ္ေလးေလ်ွာက္
လာျကေတာ့သည္။ မူရမ္သည္ ေျမျပင္၌လူးလိမ့္
ေနေသာ ေမာ့ရန္ကိုကိုေပြ႕၍
"သမီး သမီး သမီးေမာ့ရန္ ေမာ့ရန့္ သတိထားအုံး သတိထား "
"အားးအားးး"
သူမေလး ေအာ္ေနရင္းနွင့္ ေမ့သြားေတာ့သည္။ ဆရာေတာ္ဝုလည္ ထိုအျဖစ္အပ်က္ကိုျကည့္ျပီ
"ေရစက္သည္ကာ ထူးျခားလွပါလား ကံျကမၼာက
ေျပာင္းလဲယူ၍ မရနိုင္ပါ ေကာင္းေလစြ"
ဆရာေတာ္ေျပာေနသည္ကို မူရမ္းနားမလည္ဟန္
ရွိေပ့မယ္ သူမေလးကိုေပြ႕ခ်ီကာ သူမအေဆာင္
ဆီသို့ ခ်ီခဲ႔ေတာ့သည္။ သူအေဆာင္သို့ ေရာက္
ေတာ့ သူမကို သူအိပ္ယာေပၚသို့ တင္လိုက္ျပီေသြး
ေျကာ စမ္းသတ္လိုက္သည္။ ဘာမွထူးထူးျခားျခား
ေရာဂါရယ္မေတြ႕ရ ရုတ္တရပ္ဘာျဖစ္လိုဘာျဖစ္
မွန္းကို မူရမ္နားမလည္ေတာ့ေခ်။ သူမေလးကို
ေသခ်ာ ေပးအိပ္ေစျပီ နားေစလိုက္သည္။ သူမ၏
အေစာင့္ကိုလည္း တစ္ေယာက္သာ ထားထားရ
သည္။ သူမအေဆာင္သို့ မည္သူကမွမလာခ်င္
ျကပါ။ ဒါေျကာင့္ သူအနား၌ တစ္ေယာက္သာလ်ွင္ အေစာင့္အျဖစ္ထားျပီ မူရမ္းကသာေသခ်ာ ဂရု
စိုက္ေပးရသည္။ သူမေလးကို ေသခ်ာ သိပ္ျပီမွာ
ဆရာေတာ္နွင့္အတူ ဧည့္ခန္းေဆာင္သို့ ထြက္လာ
ျကေတာ့သည္။ ဧည္ခံေဆာင္သို့ေရာက္ေတာ့
ဆရာေတာ္ဝုက
"ရန္က်ိ နဲ ရန္ရွမ္း"
ရန္ညီေနာင္လည္ ဆရာေတာ္တို့ေရာက္လာသျဖင့္
မတ္တပ္ရပ္လိုက္ျကျပီ အရိုေသေပးျကသည္။
"က်န္မင္းေရာ"
"အခန္းထဲမွာ ေပးအိပ္ထားပါတယ္"
မူရမ္းက
"သူအေျခအေန ျကည့္ရေအာင္ ဆရာေတာ္"
"အင္း"
သူတို့ေတြအားလုံး အိပ္ခန္းထဲသို့ဝင္လာက က်န္း
မင္းကို လာျကည့္ျကေတာ့သည္။ မူရမ္းက သူကို
ေသြးေျကာစမ္း သတ္လိုက္သည္။ ဘာမွေထြေထြ
ထူးထူးမရွိေပ။ ဆရာေတာ္မ်က္နွာ ကိုျကည့္လိုက္
ျပီ ေခါင္းကို ျငိမ့္ျပလိုက္သည္။ မူရမ္းလည္ သူကို
ေမာ့ရန္လိုဘဲ ေစာင္ေလးျခဳံေပးကာ ေပးအိပ္ေစ
လိုက္သည္။ ျပီေတာ့မွ သက္ပ်င္းခ်ကာ ထိုင္ရာမွ
ထလိုက္ျပီ အျပင္ဘက္သို့ျပန္ထြက္လာျကေတာ့
သည္။ ဧည့္ခန္းမတြင္ အားလုံးထိုင္ျကကာ မူရမ္
က
"ဆရာေတာ္ ဒီကေလးေတြက ဆရာေတာ္တပည့္
အသစ္ေတြလား"
"အင္း ဟုတ္တယ္ သူက ရန္က်ိ သူက ရန္ရွမ္း "
ဆရာေတာ္က ရန္ညီကိုကို မိတ္ဆက္ေပးလိုက္
သည္။
"မဂၤလာပါ ဦးေလး မူရမ္"
"မဂၤလာပါ ရန္ညီေနာင္"
ဆက္၍ ဆရာေတာ္က
"ရန္က်ိဳး ရဲ႕သားေတြေလ"
"ရန္က်ိဳးေရာ ဆရာေတာ္"
"ဆုံးတာျကာျပီ"
"ေျသာ္ ရန္က်ိဳးဆုံးျပီလား ဘယ္လိုဆုံးတာလဲ
ဆရာေတာ္"
"အင္း ဒီကေလးနွစ္ေယာက္ ငါဆီလြတ္ေပးလိုက္
ျပီ သူကေတာ့ ေနမေကာင္းျဖစ္လိုဆုံးျပီတဲ႔ေလ"
"ေျသာ္ ရန္က်ိဳးမရွိေတာ့ပါလား"
မူရမ္သက္ပ်င္းခ်မိျပန္သည္။
"ဆရာေတာ္ ဟိုအထဲက ကေလးကေရာ သူပုံစံက
သာမာန္ကေလး ပုံစံမဟုတ္ဘူး ဘယ္သူလဲ"
"သူနာမည္က က်န္မင္း ဒါဘဲသိတာပါ က်န္တာ
ေတာ့ ေျပာမျပခ်င္ဘူး သူ အသက္အႏၲရာယ္ရွိ
တယ္"
"သာမာန္လူတန္းစားကေလးမဟုတ္ဘူး ဆိုတာ
ေတာ့ရိပ္မိပါတယ္ ဆရာေတာ္မေျပာခ်င္လည္ မေမးေတာ့ပါဘူး ဒီကေလးနဲ တပည့္ေတာ္ သမီး
နဲမ်ားတစ္ခုခုပါတ္ေနသလားဆရာေတာ္ တပည့္
ေတာ္သမီးဟာ သုူကိုေမြးဖြားကတည္းက ပန္းေတြ
ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ပြင့္လန္းလာျကတယ္ အခုခ်ိန္
ထိ တစ္ခါမွမညိႈးမႏြမ္းဖူးဘူး အခု ဒီကေလးပန္းကို ခူးလိုက္မွ ပန္းပင္တစ္ပင္လုံးဟာ ေသသြားတာ တပည့္ေတာ္ျဖင့္ မယုံနိုင္ဘူးျဖစ္ေနတယ္ အခု
လည္ ဒီကေလးေရာ သမီးငယ္ေလးေရာ ရုတ္တ
ရက္ထူးျခားျပီ ေမ့ကုန္ျကတယ္ ဆရာေတာ္သူကို
ေခၚခဲ႔တာ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားလည္း ဆရာ
ေတာ္ သိခြင့္ရွိရင္ သိခ်င္တယ္ဆရာ ဒီအနီးအနား
မွာ က်န္မင္းကို ရန္ျပဳမယ္လူမရွိပါဘူး စိတ္မပူပါနဲ
တပည့္ေတာ္ကိုေျပာျပပါ"
"အင္း ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ က်န္မင္းကိုတပည့္
ျကီးနဲလာေတြ႕ေပးတာပါ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ မွာ သူကို
ေထာက္ခံျပီ သူအားေပး ကူညီေပးရလိမ့္မယ္ ဆရာေတာ္ တပည့္ေရးထားတဲ႔စာကို ဖတ္ျပီ
ေသခ်ာစဥ္းစားျပီမွ သူကို ဒီကိုေခၚလာတာပါ တ
ပည့္ေတာ္ သိခ်င္တဲ႔အေျဖဟာ က်န္မင္းဆီမွာဘဲရွိ
တယ္ သူသားလ်ွင္ တပည့္ျကီးရဲ႕သမီးဘဝကို အဆုံးသတ္ေအာင္လုပ္ေပးနိုင္လိမ့္မယ္ က်န္မင္း ရွိေနသ၍ တပည့္ျကီးသမီးဟာ ဘာမွမျဖစ္နိုင္ဘူး ေမာ့ရန္ေလးကို အဆုံးသတ္ဖို့လိုလာရင္ သူဘဲ
တားဆီးလိုရလိမ့္မယ္ ေမာ့ရမ္ကို တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ
သူလက္ထဲကို အပ္လိုက္ပါ သူတို့နွစ္ေယာက္ဟာ
တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ အမွီျပဳျကပါလိမ့္
မယ္"
"ဒါဆို က်န္မင္းက ဘယ္သူျဖစ္မလဲ ေျပာျပပါဆရာ
ေတာ္ သူကို ယုံျကည့္ဖို့အတြက္ သူကိုသိထားဖို့
လိုပါတယ္ သမီးေလးအတြက္ စိတ္ခ်ခ်င္လိုက္ပါ
သိထားရင္ သမီးေလးကိုေရာ က်န္မင္းကိုေရာ လို
အပ္တဲ႔အကူ တပည့္ေတာ္ေပးနိုင္လိမ့္မယ္ထင္
တယ္ ေျပာျပပါဆရာေတာ္"
"ေကာင္းျပီ သူဟာ ယူက်န္မင္းဘဲ"
"ယူက်န္မင္း ဒါဆို ယူမင္းဆက္ရဲ႕သားေတာ္လား"
"အင္းဟုတ္တယ္ ေနာင္တတ္မယ္ မင္းေလာင္း
ဘဲ သူဇာတာက အရမ္းကို့ျကီးျမတ္တဲ႔ မင္း
ေလာင္းဘဲ အရည္ခ်င္းေရာ ဥာဏ္ပညာေရာ ဘုဏ္းတခိုးေရာ မည္သည့္သူကမွ သုကိုယွဥ္နိုင္
မည္ သူမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး တပည့္ျကီး"
"ဘာ……"
မူရမ္ အံျသသြားေတာ့သည္။
"အခု မင္းသားေလးမွအႏၲရာယ္ရွိေနတယ္ ဒါေျကာင့္ ဘယ္သူမွမသိေအာင္ သာမာန္လူတစ္
ေယာက္လိုေနခိုင္းထားရတယ္ ယူဘုရင္က မင္း
သားေလးကို ကာကြယ္ခ်င္လို ဆရာေတာ္ဆီပို့ခဲ႔
တာ"
"မင္းသားေလးအတြက္ တပည့္ေတာ္ဘာကူညီေပး
ရမလဲ ဘာကူညီေပးနိုင္မလည္ ဆရာေတာ္"
"ဘာမွမလိုအပ္ေသးပါဘူး သူကိုသာမာန္လူလိုဘဲ ေနတတ္ေအာင္ သင္းေပးရလိမ့္မယ္"
"သမီးေလးနဲ ေပးေတြ႕ရမလား"
"သူတို့နွစ္ေယာက္ကို ကံကဆုံေစပါလိမ့္မယ္ အတင္းမလုပ္ယူနဲ သူတို့က စိတ္ခ်င္ဆက္ႏြယ္ေန
ျကတယ္ သုူတို့ဖာသာဆုံျကလိမ့္မယ္ မတားဆီးမိ
ေစနဲ"
"ဟုတ္ကဲ႔ဆရာေတာ္"
"အခုေမာ့ရန္ေလးအေျခ အေနဘယ္လိုရွိလဲ"
"အခုဆို သမီးေလးဟာ အေဖာ္ေတာင္မရွိဘူး တစ္
ေယာက္တည္းျဖစ္ေနတယ္ သူကိုဘယ္သူကမွ
မေခၚရဲျကဘူး မစာၧဆိုျပီေတာ့ တပည့္ေတာ္ဇနီး
လည္ သူစိတ္နဲဘဲနာမက်မ္းျဖစ္ေနတယ္"
" ေျသာ္ သူကို ဒီအတိုင္း ထားထားလိုက္ပါ သီသန့္
ေနပါေစ သူလုပ္ခ်င္ရာကို သင္ေပးလိုက္ပါ သူကို
တားဆီဖို့ ဘယ္ေတာ့မွ မျကိုးစားမိပါေစနဲ သူဆီက
ေနတစ္ခုခုကို လုိခ်င္ရင္ေတာင္းဆိုယူပါ ခြင့္မ
ေတာင္းဘဲယူမိရင္ ေသေစလိမ့္မယ္ သတိထားပါ"
"ဟုတ္ကဲ႔ဆရာေတာ္"
ဆရာေတာ္ဝုနွင့္ မူရမ္တို့ဟာ ဧည့္ခန္းတြင္စကား
ေျပာေနျကေတာ့သည္။ ရန္ညီကိုေတြလည္စကား
ေျပာဆိုတာကိုနားေထာင္ေနျကသည္။ သူမွာက
ေတာ့ ေမ့ေနရာမွာသတိျပန္ရလာေတာ့သည္။ သူ
နိုးလာျပီ အခန္းအျပင္ဘက္သို့ ထြက္လာခဲ႔သည္။
သူပုံစံဟာ ေခါင္းေနာက္၍ မူးေနေသးသည္။ ေမႊး
ရနံ႕ကေတာ့ သူနွာေခါင္းထဲတြင္ရေသးလ်ွက္ရွိ
သည္။
သူက အျပင္သို့ေရာက္လာျပီ
"ဆရာေတာ္ က်ြန္ေတာ္ ဘာျဖစ္တာလဲ"
သူနိုးလာသည္ကို ျကည့္၍အာလုံးအံျသ သြားေတာ့
သည္။ဆရာေတာ္က
"က်န္မင္း ဘယ္လိုေနလဲ"
"ေခါင္းနဲနဲမူးေနတယ္ဆရာေတာ္ ေမႊးရနံ႕ကရ
တုန္းဘဲ ဆရာေတာ္တို့ေရာ ဒီေမႊးရနံ႕ကိုမရျက
ဘူးလား"
"အင္း မရျကဘူး"
"က်ြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း ဒီေမႊးရနံကို ရေန
တာဘာေျကာင့္မ်ားလဲ ဒီေမႊးရနံကေရာ ဘယ္က
လာတာလဲ"
မူရမ္က
"အဲဒါေတြ မေမးပါနဲ မင္းသားေလး အနားယူလိုက္
ပါဦး ေနာက္မင္းသားေလး သူအလိုလို သိလာပါ
လိမ့္မယ္"
သူတစ္ခ်က္ျပဳံးကာ ခုံတြင္ထိုင္လိုက္သည္။
"က်ြန္ေတာ္အတြက္ ေနရာတိုင္းမွာ ေမးခြန္းေတြရွိ
တာလား ဘာေျကာင့္မ်ားလဲ"
"မင္းသားေလးက အရည္ခ်င္းရွိပါတယ္ အရည္
ခ်င္းရွိတဲ႔လူတိုင္းကို ေမးခြန္းမ်ားစြာနဲ အစမ္းသတ္
ခံရတတ္ပါတယ္"
"ေကာင္းျပီေလ က်ြန္ေတာ္ကဘာမွန္းေတာ့ မသိ
ေပ့မဲ႔ ရင္ထဲမွာေတာ့ ဒီေမႊးရနံ႕ေျကာင့္ စိတ္ထဲ
ေပ်ာ္ရႊင္မိပါတယ္"
"အားလုံးဘဲ ခဏေလာက္နားျကာပါဦး ခရီးေဝးက
လာျကတယ္ဆိုေတာ့ မင္းသားေလးတို့လည္ ကိုယ္အိမ္လို သေဘာထားျပီ ေနျကပါ ပတ္ဝန္း
က်င္ကိုေလ်ွာက္ျကည့္နိုင္ပါတယ္ "
သူက
"ေကာင္းပါျပီ" ရန္ညီေနာင္တို့က"ဟုတ္ကဲ႔ပါ'
မူရမ္က
"ဆရာေတာ္ တပည့္ေတာ္ကို အလုပ္ရွိေသးလို ခြင့္ျပဳဦး ညျကမွစကားေအးေဆးေျပာျကတာေပါ့"
"ေကာင္းပါျပီ တပည့္ျကီး"
မူရမ္က အခန္းကေနထြက္သြားေတာ့သည္။ ဆရာ
ဝုလည္ သူတို့ကို
"ကယ္ လြတ္လြတ္ေနျကပါ ေလ်ွာက္သြားျကည့္
လို ရပါတယ္သြားျကပါ"
"ဟုတ္ကဲ႔"
သူတို့လည္ ဆရာေတာ္ခြင့္ျပဳခ်က္ရသျဖင့္ အ ေဆာင္မွ အျပင္ဘက္သို့ထြက္လာျကေတာ့သည္။
ဆရာေတာ္ဝုကေတာ့ အေဆာင္တြင္ စာအုပ္ဖတ္
ရင္း က်န္ခဲ႔ေတာ့သည္။
အပိုင္း(9)ျပီး၏ စာဖတ္သူမ်ားအား ေလးစားလ်ွက္
စာေရးသူ…လင္းသုခ
Post a Comment