ဝတၳဳထဲကလိုခ်စ္‌ အပိုင္‌း၄

ဝတၳဳ ေတြထဲကလိုခ်စ္ၾကမယ္
          အပိုင္း ၄

"ဟယ္ သံစဥ္ရယ္ သမီးေလးကငယ္ေသးတယ္"
"မမကလည္း အခုမဟုတ္ပါဘူး သမီးေလးေက်ာင္း
ၿပီးမွဟာကို"
ေဒၚသံစဥ့္စကားေၾကာင့္ေဒၚဖူးပြင့္စဥ္းစားေနလိုက္
သည္။ အငယ္မေလးကိုေဒၚသံစဥ္ဘက္မွေတာင္းယူ
ေၾကာင္းေျပာလာသျဖင့္ဆယ့္ငါးႏွစ္အရြယ္သူမ သမီး
ကိုႏွေမ်ာေနမိသည္။ သမီးျဖစ္သူမငယ္က ေမာင္မိုးက
ဗ်ာကိုတိတ္တခိုးေလးႀကိဳက္ေနတာကိုလည္းသူမ ရိပ္
မိထားသျဖင့္သူမ အျပတ္ႀကီးမျငင္းရဲျဖစ္ေနရသည္။
ေကာ္ဖီဗန္းကိုကိုင္ရင္းေဒၚသံစဥ့္စကားေၾကာင့္သူမ
လွမ္းလက္စေျခေထာက္ကို႐ုပ္ကာၿငိမ္သက္၍ရပ္ေနမိ
သည္။ အခုတေလာသူမ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျပၿပီးသူတို႔
အိမ္ဘက္မသြားတာနစ္ပတ္ေလာက္႐ွိေနၿပီျဖစ္သည္။
ေဒၚသံစဥ္ကလည္းတစ္ခါေခၚလို႔မရသျဖင့္ထပ္မေခၚပဲ
ေနသျဖင့္အဆင္ေျပေနေလာက္ၿပီဟုေဒၚဖူးပြင့္ကသူမ
ကိုေျပာထားသျဖင့္သူမ စိတ္ေအးေနရျခင္းျဖစ္သည္။
"သမီး အခုတေလာ ေနမေကာင္းဘူးဆို"
"ဟုတ္တယ္ အန္တီ အေအးမိတာပါ"
"မမကိုေျပာမလို႔ အားနာၿပီးေျပာမထြက္ဘူး"
"ေျပာေလ ဘာေျပာမလို႔လဲ"
မမလည္းသိတာနဲ႔သံစဥ့္အမ်ိးသားကစင္ကာပူထြက္
သြားေတာ့ သားပဲဒီမွာ႐ွိတဲ့ကုမၸဏီကိုဦးစီးေနရတာျပန္
ခ်ိန္မမွန္ဘူး၊ၿပီးေတာ့ အိမ္အကူပြဲစားကလည္းအိမ္အ
ကူ႐ွာမေပးေတာ့ခက္ေနရတယ္၊အဲ့ဒါသမီးေကာက္
လိႈင္းကို တစ္ရက္၊ႏွစ္ရက္ေလးလာေနခိုင္းေပးပါ"
"ဟာ အန္တီ ကြၽန္မ မလိုက္ခ်င္ဘူး"
"ဟင္ ဘာျဖစ္လို႔လဲ သမီး"
သူမအေၾကာက္အကန္ျငင္းၿပီးမွအားနာသြားၿပီး
"ကြၽန္မက အိပ္ယာေျပာင္းရင္မအိပ္တတ္လို႔ပါ"
"ေဩာ္ သမီးကလည္း စိတ္ေၾကာင့္ပါ တစ္ရက္၊ႏွစ္
ရက္ပါသမီးရယ္"
"မငယ္ကကြၽန္မ မ႐ွိရင္ေသာင္းက်န္မွာ"
"သူ႔ပါေခၚခဲ့ေပါ့"
"အမေလး မလုပ္လိုက္ပါနဲ႔သံစဥ္ေရ ပတ္ဝန္းက်င္ကဲ့
ရဲ႕ေနပါအံုးမယ္ ညိဳႀကီးရယ္ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ဆိုလိုက္
သြား အငယ္မကို ရြာခဏျပန္သြားတယ္လို႔ေျပာလိုက္
မယ္၊အခုလာေခၚတာလား၊အငယ္မ မလာခင္သြားဖို႔
ျပင္ေတာ့ညိဳႀကီး"
ေဒၚဖူးပြင့္စကားေၾကာင့္သူမ မထခ်င္ထခ်င္ထရပ္ကာ
သူမအခန္းထဲသို႔ဝင္လာလိုက္သည္။ ဗီ႐ုိေပၚကခရီး
ေဆာင္လက္ဆြဲအိတ္ကိုယူကာအဝတ္မ်ားကိုထည့္ရင္
သူမမ်က္ရည္ဝဲေနမိသည္။ သူမတို႔အိမ္အကူေတြ၏ဘ
ဝကဘယ္အိမ္သြားသြား ကဲ့ရဲ႕မခံရသလို၊ခ်ီးမြန္းလည္း
မခံရ၊သူတို႔လိုလူေတြကိုဘာအဆင့္အတန္းမွေပးထား
သည္မဟုတ္၊မငယ္တို႔လိုသူေဠးသမီးေတြသာအဆင့္
အတန္းေပးထားသျဖင့္ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္အ
ေနထိုင္တတ္ရသည္ႀကီးပင္။
"ညိဳႀကီး နင့္ကိုခိုင္းေကာင္းလို႔ခိုင္းေနတာ၊သမီးသမီး
ဆိုၿပီးသာယာမေနနဲ႔"
"ဟုတ္ မမေထြး သမီးမ႐ွိေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္မလဲတစ္
ေယာက္ထဲနိင္ပါ့မလား"
"မနိင္လည္းဘယ္တတ္နိင္ပါ့မလဲ၊ျဖဴႏုကိုပဲအားရင္
ေခၚခိုင္းရမယ္၊သြားသြားမငယ္ျပန္မလာခင္သြား"
ညိဳႀကီးကိုမတင္ေထြးအိမ္ေ႐ွ႕ထိလက္ဆြဲေခၚလာခဲ့
သည္။
"မာမီ သမီးသြားၿပီေနာ္ မငယ္ကိုလည္းေသခ်ာေျပာျပ
သမီးမသြားမျဖစ္လို႔လို႔"
"ေအးပါ ေျပာလိုက္ပါ့မယ္ သံစဥ္ ညိဳႀကီးကိုေသခ်ာ
ေစာင့္ေ႐ွာက္ေပးေနာ္"
"စိတ္ခ်ပါ၊မဲ့တစ္ေပါက္မစြန္းေစရဘူး၊ဟင္း ဟင္း"
ေဒၚသံစဥ္ကရယ္ၿပီးကားေမာင္းထြက္လာခဲ့သည္။
မတင္ေထြးသာမ်က္ရည္ေလးတစမ္းစမ္းႏွင့္လက္ျပ
က်န္ခဲ့သလို၊ေဒၚဖူးပြင့္ကလည္းမ်က္ႏွာမေကာင္းေပ။
"ညိဳႀကီး ေမြးေန႔ေရာက္ေတာ့မယ္ သူ႔အိမ္ျပန္မေရာက္
တာငါးႏွစ္ေတာင္ျပည့္ေတာ့မယ္ မသီတာနဲ႔တိုင္ပင္
အံုးမွပဲ"
ေဒၚဖူးပြင့္ သူ႔ဘာသာေျပာကာအိမ္ထဲသို႔ဝင္သြားသ
ျဖင့္မတင္ေထြးကက်လာသည့္မ်က္ရည္ကိုလက္ဖမို႔
ႏွင့္သုတ္၍လိုက္ဝင္သြားေတာ့သည္။
................................................................................
"ေကာက္လိႈင္း သမီးကဘာျဖစ္လို႔မလိုက္ခ်င္ရတာလဲ"
"အိပ္ယာအေျပာင္းလြဲေၾကာင့္ပါ"
"အန္တီ့အထင္ သားေၾကာင့္လား"
"႐ွင္"
"ေဩာ္ ေယာက်ာၤးပ်ိဳ႐ွိတဲ့အိမ္အပ်ိဳေလးတစ္ေယာက္မ
လာခ်င္တာမဆန္းဘူးေလ၊အဲ့ဒါေၾကာင့္ပါ၊ေကာက္
လိႈင္းကို ဒီမီးဖိုေခ်ာင္နားကအခန္းေပးထားမယ္၊သား
ကဘရိတ္ဖတ္စ္ကို ႐ွစ္နာရီစားတာဆိုေတာ့ ႐ွစ္နာရီ
မထိုးခင္ျပင္ဆင္ေပးၿပီးအခန္းထဲျပန္ဝင္ေနေပါ့"
"ဟုတ္ကဲ့ အန္တီ"
"ညဆိုလည္းအန္တီပဲတံခါးသြားဖြင့္ေပးမယ္၊အဲ့ဒါဆို
ျဖစ္တယ္မဟုတ္လားသမီး"
"ျဖစ္ပါတယ္ အန္တီ အခုကြၽန္မဘာလုပ္ရမလဲ"
"သားအခန္းပြေနတယ္၊အန္တီ့အခန္းေတာ့အန္တီ
အတတ္နိင္ဆံုး႐ွင္းထားတယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ ကြၽန္မအခုပဲသြား႐ွင္းေပးပါ့မယ္"
ညိဳႀကီးကေျပာၿပီးအေပၚထပ္႐ွိမိုးကဗ်ာ၏အခန္းထဲသို႔
ဝင္ကာ႐ွင္းလင္းစရာ႐ွိ႐ွင္းလင္းၿပီးေလ်ွာ့ဖို႔အဝတ္ေတြ
ကိုေလ်ွာ္ဖို႔ေတာင္းထဲထည့္ကာအခန္းအျပင္သို႔ထြက္
လာခဲ့သည္။ သူမေအာက္ဆင္းရန္အျပင္ေဒၚသံစဥ္၏အခန္းကိုသန္႔
႐ွင္းေရးလုပ္ရန္လိုမလိုဝင္ၾကည့္ရန္ဆံုးျဖတ္ၿပီးသူမ
ေဒၚသံစဥ့္အခန္းတံခါးကိုတြန္းဖြင့္လိုက္သည္။
အခန္းထဲကိုၾကည့္ၿပီးသူမမ်က္လံုးျပဴးးသြားရသည္။
ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္အဝတ္ေတြျပန္႔ၾကဲေနကာ အဝတ္
တန္းေပၚတြင္လည္းအဝတ္ေတြလႊာထားတာနဲနဲ
ေအာက္က်ေနသည္ကမ်ားမ်ားျဖစ္သည္။ ေရတ
ေတာက္ေတာက္က်ေနေသာေရလဲထမီကတန္းေပၚ
တြင္႐ွိေနသျဖင့္ၾကမ္းျပင္တြင္ေရေတြအိုင္ေနသည္။
မွန္တင္ခံုေပၚတြင္မိတ္ကပ္ဘူးမ်ားပြင့္ေနၿပီးႏႈတ္ခမ္းနီ
ေတာင့္ကလည္းအဖံုတျခားအေတာင့္တျခားျဖစ္ေန၏။
သံုးထားေသာတစ္႐ွဴးေတြကေဘးမွာ႐ွိေသာအမိႈက္ေတာင္းကိုမွအားမနာ မွန္တင္ခံုေအာက္တြင္ျပန္႔ၾကဲလို႔
ေနသည္။ ေယာက်ာၤးေလးျဖစ္သည့္မိုးကဗ်ာေတာင္
အဲ့ေလာက္႐ႈပ္ပြညစ္ပတ္မေန၊သူေဠးသမီးေတြ၏စ
႐ုိက္ကေဖ်ာက္ရခက္သည္မဟုတ္ပါလား......
..............................................................................
"ေပါင္မုန္႔ကလည္းကင္တာတူးေနပါလားေမေမ"
သားကလည္းတိုးတိုးေျပာပါ၊အခုမွအသစ္ေရာက္တဲ့
ေကာင္မေလးေလ မတတ္လို႔ေမေမကသင္ေပးေန
တာ"
ဟာ သူသက္ပ်င္းကိုသိသိသာသာမႈတ္ထုတ္လိုက္မိ၏
မတတ္တဲ့သူကမတတ္တဲ့သူကိုသင္မွျဖင့္ဒီေပါင္မုန္႔မတူးပဲခံနိင္မလား၊မေန႔ကညစာကလည္းေပါ့သည္က
ေပါ့ ငန္းသည္ကငန္း၊အလုပ္ပင္ပန္းရတာတမ်ိဳးစားစ
ရာေတြေၾကာင့္စိတ္ပ်က္ရတာေၾကာင့္တဖံု၊အဲ့ဒီ့အိမ္
အကူဆိုသူႏွင့္ထိပ္တိုက္ေတြ႔ခ်င္တာကိုအေမျဖစ္သူက
အိမ္အကူက႐ွက္သည္ဆိုသည့္စကားႏွင့္သူမေတြ႔ရ
ေတာ့။
"ေတာ္ေသးတာေပါ့ အိမ္ေတြကေျပာင္ေနေအာင္႐ွင္း
တတိလို႔ပဲ၊အဝတ္ေကာေျပာင္ရဲ႕လားေမေမ"
"ေျပာင္းမယ္ထင္တာပဲ သားရဲ႕"
"ဗ်ာ"
"ေဩာ္ သားကလည္းသူကအဝတ္ေလ်ွာ္၊မီးပူတိုက္ုပီး
ဗီ႐ုိထဲထည့္ေပးတာေလ၊မာမီဘယ္သိမလဲေျပာင္းလား
ဆိုတာ"
မိုးကဗ်ာ လက္သီးဆုတ္ကာေခါင္းကိုထုလိုက္ေတာ့၏။
ေမးမိတဲ့သူကသာအမွားႀကီးမွားတာ၊အေမဘာမွမတတ္သည္ကိုေမ့ေမ့သြားတာသူ႔အျပစ္ပင္။
"ဟင္ သားဘာျဖစ္လို႔လဲဟင္"
"ဘာမွမဟုတ္ဘူး ေခါင္းနဲနဲကိုက္လို႔ပါ"
"ဟင္ အဲ့ဒါဆိုေဆးေသာက္ဖို႔ ေကာက္ အဲ့ သားရယ္
ေမေမ ေကာက္ညႇင္းေပါင္စားခ်င္တာနဲ႔ေရာသြားတာ"
မိမိကေကာက္လိႈင္းညိဳနာမည္ေခၚမိမလို႔ဘရိပ္အုပ္ျမန္
လို႔ေတာ္ေတာ့သည္။
"ကြၽန္ေတာ္ ေစာေစာျပန္လာမယ္ ဆန္ျပဳတ္ပဲခ်က္
ခိုင္း "
"ဟင္ ဆန္ျပဳတ္ သားေနမေကာင္းလို႔လား"
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးေမေမ ထမင္းဟင္းစားရင္ၿမိဳမက်
မယ့္တူတူ ဆန္ျပဳတ္ဆိုေတာ္မလားဆိုၿပီးစားၾကည့္မ
လို႔ သားသြားၿပီ"
သူအေမကိုႏႈတ္ဆက္ၿပီးထြက္လာသည့္အထိေခါင္းက
ပိုေတာင္ကိုက္လာသည္။ အလုပ္ေရာက္မွေဆး
ေသာက္ၿပီနားရန္စဥ္းစားကာလမ္းတေလ်ွာက္႐ွိကား
တန္း႐ွည္ေတြကသူ႔ကိုေ႐ွ႕ဆက္မသြားရန္ေျပာေနသ
လိုပင္။
................................................................................
"ေကာက္လိႈင္း ပဲခူးမွာ႐ွိတဲ့အန္တီ့အစ္မကအေရးႀကီး
လို႔ေခၚေနတာ သားျပန္မလာခင္ အမွီအန္တီျပန္လာ
မယ္"
"ဟင္ ကြၽန္မတစ္ေယာက္ထဲေနရမွာလား"
"ေနေပးပါသမီးရယ္ အန္တီေန႔ခ်င္းျပန္ ျပန္လာမွာ
ပဲဟာ သားကညဥ့္နက္မွျပန္လာေနၾကကို၊အခုေနအန္
တီသြားမွျပန္ေရာက္မွာအေတာ္ပဲ"
ေဒၚသံစဥ္ကေျပာၿပီးကားေမာင္းထြက္သြားသျဖင့္သူမ
ျခံတံလားကိုေသာ့ခတ္ကာအိမ္ထဲတြင္လုပ္စရာ႐ွိတာ
ေတြလုပ္၊ေရခ်ိဳးၿပီးျခံထဲတြင္ထိုင္ကာစာဖတ္ေနလိုက္
သည္။
တီ တီ တီ
"ဟင္ အန္တီသြားတာႏွစ္နာရီေလာက္ပဲ႐ွိအံုးမယ္၊
စိတ္ေျပာင္းၿပီးျပန္လွည့္လာတာလား"
သူမတကိုယ္တည္းေရရြတ္ၿပီး ျခံတံခါးနားလာကာတံ
ခါးေသာ့ဖြင့္၍ျခံတံခါးကိုဆြဲအဖြင့္ကားေပၚတြင္ထိုင္ေန
ေသာမိုးကဗ်ာကိုျမင္ၿပီးျခံတံခါးကိုမဖြင့္ပဲထြက္ေျပးရန္
ျပင္လိုက္သည္။
"ဟိတ္ ထြက္ေျပးဖို႔မၾကံနဲ႔ ငါ မင္းကိုေတြ႔ၿပီးသြားၿပီ
ေနာ္"
မိုးကဗ်ာစကားေၾကာင့္သူမစိတ္ညစ္သြားကာျခံတံခါး
ကိုဖြင့္ေပးလိုက္သည္။ သူကကားေပၚတက္ကာကား
ကိုျခံထဲသို႔ေမာင္းဝင္လာၿပီး
"ျခံတံခါးပိတ္ၿပီးရင္ထမင္းစားခန္းထဲလာခဲ့၊စာရင္း႐ွင္း
စရာ႐ွိတယ္"
သူမကိုခ်စ္ပါတယ္ႀကိဳက္ပါတယ္လို႔ေျပာဖူးေသာဒီ
ေယာက်ာၤးအေ႐ွ႕မွာသူမဘယ္လိုမ်က္ႏွာမ်ိဳးႏွင့္ရင္ဆိုင္
ရမည္နည္း၊သူမလက္ဖ်ားေျခဖ်ားေတြေအးစက္ကာႏွ
လံုးခုန္သံကပိုျမန္ေနသည္။အခုအခ်ိန္သူမအေငြ႔အ
ျဖစ္ႏွင့္ေပ်ာက္ကြယ္သြားခ်င္ေနမိသည္။
"ေဟ့ ေႏွးတံု႔ေႏွးတံု႔နဲ႔ ျမန္ျမန္လာေလ"
အိမ္ေပါက္ဝမွာခါးေထာက္ၿပီးေအာ္ေျပာေနေသာသူ႔
ပံုစံေၾကာင့္ေစာေစာကရင္ခုန္သံေတြေပ်ာက္သြားကာ
သူမရဲေဆးတင္လိုက္၏။
"ေျပာစမ္းပါအံုး မင္းဒီမွာ႐ွိေနၿပီေတာ့ ငါမသိေအာင္
ေနေနတယ္ဆိုတာ ေမေမ့လက္ခ်က္မဟုတ္လား"
သူမဘာမွမေျဖပဲေခါင္းငံု႔ထားသျဖင့္မိုးကဗ်ာမခ်င့္မရဲ
ျဖစ္ကာ
"အခုငါထမင္းစားမယ္၊အရသာ႐ွိတာေတြေနာ္၊ဆားေပါ့တာတို႔ေလးတာတို႔မလိုခ်င္ဘူး"
သူမခ်က္တုန္းကေကာင္းေကာင္းခ်က္ေပမည့္သူမေ႐ွ႕
မွာေဒၚသံစဥ္ဆားကိုထည့္ခ်တာျမင္သျဖင့္သူမမ်က္
လံုးေတာင္ျပဴးးသည္။ ေဒၚသံစဥ္ကညဏ္ႀကီး႐ွင္အ
တိုင္း
"ေကာက္လိႈင္းမပူနဲ႔ အန္တီတို႔စားဖို႔ဖယ္ထားတယ္
သူကအစားတစ္ခုစားၿပီးတိုင္းဘယ္သူ႔လက္ရာလဲဆို
တာသိတယ္၊သမီးလက္ရာကိုသူသိထားတယ္ဆိုေတာ့
မသိရေအာင္လုပ္တာဒီနည္းပဲ႐ွိတယ္"
အခုေတာ့ဘူးေပၚသလိုေပၚေနရၿပီ။
"ဟိတ္ ငါေမးတာေျဖး"
"အကို ဘာ ဘာ ေမး ေမးလိုက္တာလဲဟင္"
"ေဩာ္ ဒုကၡပဲ စိတ္ကဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ၊ထမင္း
ဟင္းခ်က္ၿပီးၿပီလားလို႔ေမးတာ"
"မခ်က္ မခ်က္ရေသးဘူး"
"ဟင္ ေန႔လည္႐ွိေနၿပီမခ်က္ရေသးဘူးဆိုေတာ့ မင္း
ေရာဘာစားထားလဲ"
"ဘာမွမစားရေသးဘူး"
"ေနစမ္းပါအံုး ငါ့အေမကမင္းကိုမစားရဘူးလို႔ေျပာ
ထားလို႔လား"
"ဟင့္အင္း မေျပာပါဘူး အကိုကဆန္ျပဳတ္ပဲျပဳတ္
ဆိုလို႔ ျပဳတ္ထားတယ္၊ကြၽန္မကဆန္ျပဳတ္မႀကိဳက္ဘူး"
"ျဖစ္ရမယ္ မင္းလိုေကာင္းေကာင္းခ်က္တတ္တဲ့သူ႐ွိ
ရင္ဘယ္သူကဆန္ျပဳတ္ေသာက္ခ်င္မလဲ၊ဒါနဲ႔ေမေမ
ေရာ"
"ပဲခူးကသူ႔အမဆီသြားတယ္"
"ေသခ်ာတယ္ အျပန္ေနာက္က်မွာ"
"႐ွင္ အျပန္ေနာက္ ေနာက္က်မယ္ ဟုတ္လား"
"ဟုတ္ပါတယ္ဆို ငါအခုေရသြားခ်ိဳးမယ္၊မင္းသာထမင္း
ဟင္းခ်က္ထား"
"အကို ေရခ်ိဳးလို႔မရေသးဘူး"
"ဟာ ဘာျဖစ္ျပန္ၿပီလဲ အေပၚထပ္မွာေရမ႐ွိလို႔လား"
"အကို အပူ႐ွပ္မွာစိုးလို႔"
သူမကေျပာၿပီးမီးဖိုေခ်ာင္သို႔သြားရန္အျပင္သူမ၏လက္
ကိုမိုးကဗ်ာကလွမ္းဆြဲလိုက္သျဖင့္သူမလန္႔သြား၏
"အကို ကြၽန္မလက္ကိုလႊတ္ပါ ကြၽန္မ မႀကိဳက္ဘူး"
"ေဆာရီး  ကိုယ္စိတ္ေလာသြားလို႔"
အျမဲတမ္းငါႏွင့္ေျပာေနေသာမိုးကဗ်ာကကိုယ္ဟုသံုးလိုက္သျဖင့္သူမလန္႔သြားရသည္။
"ေရ ခ်က္ခ်င္းမခ်ိဳးပါဘူး ေခါင္းကိုက္ေနလို႔၊မင္းအဲ့လိုစိုး
ရိမ္တတ္ပံုကေမေမနဲ႔တူတယ္၊စားဖို႔အဆင္သင့္ျဖစ္
ရင္ကိုယ့္ကိုလာေခၚ"
သူကေျပာၿပီးထြက္သြားသျဖင့္သူမစိတ္သက္သာရာရ
ေပမည့္တစ္ကယ္တန္အိမ္ထဲတြင္သူႏွင့္သူမသာႏွစ္
ေယာက္ထဲဟုေတြးမိလ်င္ၾကက္သီးေမႊးညင္းေတြထမိသည္။
..............................................................................
အိပ္ခန္းထဲအေရာက္ကုတင္ေပၚပစ္လွဲရင္းသူရယ္မိ
၏။ သူ႔ဘဝမွာသူေဠးသားလူေဘာေက်ာ့လိုေနေလာ
တာၾကာၿပီျဖစ္ကာဘယ္မိန္းကေလးမကိုရင္မခုန္ခဲ့
ေပ။ အလုပ္ဝင္တာမၾကာေသးသလိုသူမႏွင့္စစေတြ႔
တုန္းကဘာမွမျဖစ္တဲ့သူကေနမေကာင္းတဲ့အခ်ိန္သူ
မကိုေတြ႔ၿပီးရင္ခုန္သံတဒိတ္ဒိတ္ကအဆက္မျပတ္
ျဖစ္ခဲ့သည့္အတြက္ဟန္မေဆာင္နိင္စြာသူဖြင့္ေျပာ
လိုက္တာမွားမ်ားသြားၿပီလားဟုသူအထပ္ထပ္အခါ
ခါေတြးေနမိတာအခါခါ၊အခုေတာ့ေသခ်ာသြားသည္မွာ
သူတကယ္ပဲသူမကိုခ်စ္မိေနျခင္းပင္။
"အား အဆင့္အတန္းဆိုတာမ႐ွိရင္ သိပ္ေကာင္းမွာ
ပဲကြာ၊ ေကာင္မေလး ကိုယ္နဲ႔မင္းနဲ႔ဘယ္လို႔မွေပါင္း
စည္းမရဘူး၊ေပါင္းစည္းခဲ့ရင္ဇတ္လမ္းလွမွာမဟုတ္
ဘူး၊ကိုယ္တကယ္ပဲခံနိင္ရည္မ႐ွိလို႔ပါ"
သူေျပာၿပီးအားရပါးရရယ္ေမာလိုက္သည္။
...............................................................................
"ဒီမွာ သံစဥ္ ဘာမွညိဳႀကီးကိုအျပစ္တင္စရာမလိုဘူး
ညိဳႀကီးလုပ္ရပ္မွန္တယ္၊ကိုယ့္သားကိုအသိမခံပဲဝွက္
ထားၿပီးအိမ္အကူအသစ္လုပ္လို႔လုပ္တာအျပစ္မေျပာ
ေပမယ့္ အဲ့လိုခ်က္ခ်င္းခရီးထြက္ရင္ညိဳႀကီးကိုဒီကိုျပန္
ပို႔ေပးသင့္တယ္"
"အဲ့ဒါကေတာ့ မမရယ္ သံစဥ္အခ်ိန္မွီျပန္ေရာက္လာ
မယ္ထင္လို႔သူ႔ကိုထားခဲ့လိုက္တာ၊သားျပန္လာတာနဲ႔
တိုးသြားလည္းေနေပးလို႔ရတယ္၊သူကအိမ္အကူပဲဟာ
သူ႔မွာဘာသိကၡာမွပဲ့ပါသြားရေအာင္အစကတည္းကမ
႐ွိတာ"
"ဘာ ညည္း ဘာစကားေျပာတာလဲ၊အိမ္အကူဆိုတာ
လူထဲကလူပဲ သူ႔မွာလဲခံစားမႈ့႐ွိတယ္၊႐ွက္တတ္တယ္
ေပ်ာ္တတ္တယ္၊နာႀကီးတတ္တယ္၊တစ္အိမ္ထဲမွာ
ေယာက်ာၤးေလးနဲ႔မိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္ထဲမေနသင့္
ဘူးဆိုတာေလးတန္းပဲ႐ွိတဲ့သူကပိုသိတယ္"
"အို တျခားအိမ္ကအိမ္အကူေတြဆိုဘယ္လိုလုပ္မလဲ
အိမ္႐ွင္ေယာက်ာၤးနဲ႔လဲႏွစ္ေယာက္ထဲေနေနရလဲေန
တာပဲ"
"အဲ့ဒါအိမ္မွာအျမဲေနတဲ့အိမ္အကူေလ၊ညိဳႀကီးကငါတို႔
ႏွစ္ရက္ဆိုၿပီးေပးထားတာ၊ဒါေတာင္သံုးရက္႐ွိသြားၿပီ
ညိဳႀကီးမွန္တယ္သူျပန္လာတာပိုမွန္တယ္၊အရင္ဆံုး
ႏွဖူးေပၚလက္တင္ၿပီးစဥ္းစားလိုက္ပါအံုး"
ေဒၚဖူးပြင့္ဖုန္းကိုခ်ကာေဘးတြင္မ်က္ႏွာငယ္ေလးႏွင့္
ထိုင္ေနေသာညိဳႀကီးကိုၾကည့္ကာျပဳံးျပလိုက္ၿပီး
"ညိဳ ႀကီးမမွားဘူး မာမီတို႔ဆီအခ်ိန္မွီျပန္လာတာ
ေကာင္းတယ္၊အလကားသူ႔အိမ္မွာလူလိုတာနဲ႔ တ
သက္လံုးေခၚထားဖို႔မ်ားစဥ္းစားရဲတယ္အံ့ပါ့၊သြားဒီေန႔
ဘာမွမလုပ္နဲ႔သြားနားေတာ့ မငယ္ကိုယ့္အမကိုစိတ္
အေႏွာင့္အယွက္မေပးနဲ႔"
ညိဳႀကီးေဘးမွာႏွစ္ကိုယ့္တစိပ္လိုပူးေနေသာသမီးငယ္
ကိုေျပာၿပီးသူမသက္ပ်င္းခ်မိသည္။
................................................................................
အိပ္ယာထက္သို႔အလွဲစီးက်သြားေသာမ်က္ရည္ေတြက
ေခါင္းအံုထက္သို႔ေရာက္သြားေပမည့္သူမ မသုတ္ပဲ
ထားလိုက္သည္။ လူတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္ရသည့္ ဒုကၡ
ထက္အဲ့ဒီ့လူကသူမကိုခ်စ္ရမွာဝန္းေလးေနတာကိုသိ
မိသည့္ေနာက္မွာသူမႏွလံုးသားအစိပ္စိပ္အႁမႊာႁမႊာကြဲ
ေၾကရတာအဲ့ဒီလူသိပါေလစ..............ထမင္းဟင္းခ်က္
ဖို႔ေျပာၿပီးတက္သြားေသာသူ႔ကိုသူမရင္ခုန္စြာႏွင့္ၾကည့္
ေနလိုက္မိသည္။ သူ႔အေမေဒၚသံစဥ္လုပ္လို႔သူအစား
ပ်က္ေနသည့္အတြက္သူမသနားကာသူမ်ားဘာစားခ်င္
သလဲဆိုသည့္ေစတနာေလးႏွင့္အိမ္ေပၚသို႔တက္ကာ
ေမးရန္အၾကံ အခန္းထဲမွသူ၏စိတ္႐ွိလက္႐ွိေအာ္သံ
ကသူမ၏ရင္ကိုပိုတုန္လႈပ္ေစၿပီးလူတကိုယ္လံုးယိုင္
နဲ႔သြားေအာင္ျဖစ္သြားရတာ႐ွင့္ကိုကြၽန္မသိပ္ခ်စ္ေနမိ
လို႔ဆိုတာကို.........
..............................................................................
ဟာ ဘာေလးလဲကြာ မေနခ်င္ရင္လဲေျပာၿပီးထြက္
သြားပါလား........သူမကိုသူဘယ္လိုနားလည္ရပါ့
ထမင္းဟင္းမခ်က္ပဲထြက္သြားေသာသူမေၾကာင့္သူ
ရင္ေတြပူကာေနလို႔မရထိုင္လို႔မရေအာင္ သတိရေနမိ
တာသူမေလးသိပါေလစ.........ကုတင္ေပၚမွာခဏေလး
လွဲမယ္ဆိုၿပီးသူလွဲလိုက္တာအျပင္ဘက္ကအေမွာင္ထု
ႏွင့္အတြင္းကအေမွာင္ထုႀကီးစိုးေနတာကိုအိပ္ယာမွသူ
လန္႔ႏိုးမွသတိထားမိသည္။ တဆစ္ဆစ္ကိုက္ခဲေန
ေသာေခါင္းကိုဖိၿပီးအခန္းထဲကထြက္လာေတာ့သူမ်က္
ေမွာက္ၾကဳတ္သြားမိသည္။ တစ္အိမ္လံုးေမွာင္အတိ
လွမ္းေနေသာေျခလွမ္းေတြကိုသတိထားကာနီးရာမီးခ
လုတ္ေတြကိုနိပ္ၿပီးသူေအာက္ထပ္သို႔ဆင္းလာသည့္
တိုင္သူမေလးကိုသူမေတြ႔သျဖင့္ထမင္းစာခန္းမီးဖိုခန္း
တြဲလ်က္အခန္းကို႐ွာၿပီးသူ မေတြ႔သည့္အဆံုးသူသ
ေဘာေပါက္သြားသည္ကသူမေလးဘာမွမခ်က္ပဲေန႔
လည္ကတည္းကထြက္သြားသည္ကိုလက္ခံလိုက္ရ
သည္။
သူ၏ရင္မွာဟာစြာသူမေလးကိုတမ္းတေနမိတာဘယ္
လို႔မွတားဆီးမရသလို၊သူတကယ္ပဲသူမေလးကိုသြား
ဆြဲေခၚလာခ်င္အထိျဖစ္မိသြားတာသူမေလးကိုသူတ
ကယ္ပဲႏွစ္ႏွစ္ကာကာခ်စ္မိသြားၿပီဆိုတာကို.........
,...............................................................................
"မမညိဳ အစာေတြသိပ္မစားေနနဲ႔ဟိုတေလာကမစားလို႔
ၾကည့္ေကာင္းေနတာ၊လာ မီးနဲ႔ေရသြားကူးမယ္"
"မကူးခ်င္ပါဘူး မငယ္ရယ္ "
"မီးကိုခ်စ္ရင္မီးေျပာသလိုလုပ္"
ညိဳ ႀကီးကိုဆြဲေခၚၿပီးျခံထဲကေရကူးကန္မွာမငယ္ေရကူး
သင္ေပးရတာအေမာ၊ ပုသိမ္သူေကာက္လိႈင္းညိဳကေရ
ႏွင့္ထိလိုက္လ်င္ေရသူမေလးျဖစ္သြားေပမည့္စိတ္မပါ
ေသာေၾကာင့္ေရကူးတတ္ဖို႔ခဲယွဥ္းေနသည္။
"မမညိဳ စိတ္ေတြဘယ္ေရာက္ေနလဲ မီးကိုတကယ္ခ်စ္
ရင္ရေအာင္သင္ေလ"
"အင္းပါ မငယ္ရဲ႕ အစ္မကနဲနဲပါးပါးကူးတတ္ပါတယ္
ဒီမွာၾကည့္"
ညိဳ ႀကီးကေျပာၿပီးကူးသြားသျဖင့္မငယ္ပါးစပ္ေဟာင္း
ေလာင္းပြင့္ကာအံ့ဩသြားရသည္။
"ဟင္ အဲ့ဒါ နဲနဲပါးပါး တကယ့္ခ်န္ပီယံလိုကူးသြားတာ
ႀကီးကို ေတာ္ၿပီ မမညိဳ မီးတို႔ေတြ gym သြားကစားၾက
မယ္"
မငယ္ကဘာရည္ရြယ္ခ်က္လည္းမသိ၊သူမအစာစားၿပီ
ဆိုဟိုဟာမစားႏွင့္ဒီဟာမစားႏွင့္ဒါေလးကေကာင္း
သည္။ ဟိုဟာေလးကဘယ္လိုေကာင္းသည္ဆိုကာ
ေကြၽးတတ္ၿပီး ေဘာဒီလူ႐ွင္းေတြယူလာကာေရခ်ိဳးၿပီး
သံုးရန္အတြက္ေပးလာသည္။
"ျဖဴ ႏုတို႔ေရ အိမ္ကမငယ္ ညိဳ ႀကီးကိုအျပတ္ေမာင္းေန
တာျမင္ခ်င္စမ္းပါဘိ"
"ဟင္ ဘယ္လို ေသခ်ာ႐ွင္းျပေလ ဘာေမာင္းလဲဆို
တာ"
"ဝိတ္က်ေအာင္လို႔တဲ့ဝိတ္ခ်ေပးေနတာ"
"ဟင္ ဟုတ္လား အဲ့ဒါေၾကာင့္နဲ႔တူတယ္သမီးတို႔နဲ႔မ
ေတြ႔ရတာ ၾကာသြားၿပီ အခုတေလာသမီးတို႔လည္းအ
လုပ္႐ႈပ္ေနတာ"
"အဲ့ဒါဆိုရင္ဒီေန႔ညေနေျခာက္နာရီ အိမ္ကိုလာခဲ့ေလ
သူ႔ကိုေတြ႔ရလိမ့္မယ္"
"မယ္ပိုတို႔ကိုေျပာၿပီးလာခဲ့မယ္ မမေထြးေရ အခုေတာ့
အိမ္ထဲျပန္ဝင္လိုက္အံုးမယ္"
"ေအးေအးညေနေျခာက္နာရီမေမ့နဲ႔ေနာ္"
မတင္ေထြးကေအာ္ေျပာလိုက္ၿပီးသူမလည္းအိမ္ထဲျပန္
ဝင္လာသည္။
................................................................................
"ဟာ မငယ္ ဒါေတြအစ္မ မဝတ္ခ်င္ပါဘူး"
"မရဘူး ဝတ္ကိုဝတ္ရမယ္ အဲ့ဒါေၾကာင့္မမညိဳႀကီးကို
မီးဝိတ္ခ်ေပးတာေပါ့ "
"သူငယ္ခ်င္းေမြးေန႔လိုက္ဆိုလိုက္မယ္၊ဒါႀကီးေတာ့
မဝတ္ခ်င္ဘူး"
"ဟင့္အင္း ဝတ္ရမယ္ မီးကိုခ်စ္ရင္ဝတ္ရမယ္ မဝတ္
ရင္မီးငိုမွာေနာ္"
အလွေတြျပင္ထားေသာမငယ္ကိုၾကည့္ကာသူမသက္
ပ်င္းေမာကိုခ်လိုက္သည္။ မငယ္ကသူမအတြက္အ
ေကာင္းဆံုးအေဖာ္မြန္ဆိုတာသူမႏွလံုးသားေၾကကြဲတုန္းကခံစားလြယ္ေအာင္မငယ္ပဲဝိတ္က်ဖို႔ထရိန္နင္ေပး
တာႏွင့္ပင္သူမသက္သာေနတာပဲျဖစ္သည္။
"ငိုေတာ့ မငိုပါနဲ႔ ဝတ္ဆိုဝတ္မယ္ တစ္ခုေတာ့ေျပာထား
မယ္ေနာ္ အစ္မကိုလုူေတြနဲ႔ေဝးရာတေခ်ာင္ေခ်ာင္မွာ
ထားေပး"
"အိုေခ ရတယ္ လိုက္ရင္ပဲျဖစ္ၿပီ ျမန္ျမန္လဲ ေျခာက္နာ
ရီထိုးေတာ့မယ္"
မငယ္ကေျပာၿပီးထြက္သြားသလို၊ညိဳ ႀကီးကလည္းသူ
မေ႐ွ႕ကဝတ္စံုကိုၾကည့္ၿပီးသက္ပ်င္းခ်ကာေနေတာ့
သည္။
..............................................................................
"ဟယ္"
"ဟင္"
"ဟာ"
"ညိဳ ႀကီး ညိဳ ႀကီးပါေနာ္"
"ဘယ္လိုကဘယ္လိုဒီပံုစံျဖစ္သြားတာလဲ"
"ဟယ္ လွလိုက္တာ"
တစ္ေယာက္တေပါက္ေျပာသံေတြေၾကာင့္ညိဳ ႀကီးလွမ္း
ေနေသာေျခလွမ္းေတြမွားခ်င္သလို၊ သူမအေ႐ွ႕မွာ႐ွိ
ေသာဒယ္ဒီ၊မာမီ၊မႀကီးကအစျဖဴ ႏွင္းတို႔အုပ္စုကအ
ဆံုးမ်က္လံုးေတြျပဴးးကာပါးစပ္ေတြဟလို႔၊
"ဟာ ဘာျဖစ္ေနၾကတာလဲ ေမြးေန႔အမွီသြားရေတာ့
မယ္"
"ခဏေလး ခဏေလး သူ႔ကိုဓတ္ပံု႐ုိက္ထားမလို႔"
ျဖဴ ႏွင္းတို႔အဖြဲ႔ကဖုန္းေတြကိုထုတ္ကာညိဳႀကီးကိုဓတ္ပံု
႐ုိက္ေပးေနေတာ့သည္။
ညိဳ ႀကီးကအျဖဴေနာက္ခံအမဲလံုးအေသးေလးေတြပါ
ေသာလက္ေဖာင္းခါေသးၿပီးဒူးအထိကာသြားေသာဂါ
ဝန္ကို ခါးပတ္ျပားအနက္ႀကီးႏွင့္ဝတ္ထားၿပီး ေထာင့္
မပါေသာေလဒီ႐ွဴးးအမဲကထိပ္တြင္ဖဲႀကိဳးအျဖဴေသးေသး
ေလးထည့္ထားသည္ကိုစီးထားသည္။ အျဖဴ ေရာင္ဘီး
ကုတ္တြင္ေဘးဘက္မွာကပ္ထားေသာအနက္ေရာင္
ဖဲျပားေလးေၾကာင့္သူမတစ္ကိုယ္လံုးအမဲႏွင့္အျဖဴ
ဖက္႐ွင္းဝတ္ထားသလိုျဖစ္ၿပီး အျဖဴႏွင့္အနက္ပါေသာ
လက္ကိုင္အိတ့ေသးေသးေလးကပိုၿပီးျပည့္စံုသြားေစ
သည္။
..............................................................................
ေျပပ်စ္ေသာခနၶာကိုယ္၊ညိဳဝင္းပေသာအသားအရည္၊
မသိမသာလိမ္းထားေသာမိတ္ကပ္တို႔ေၾကာင့္အသားျဖဴေသာမိန္းမငယ္ေလးေတြၾကားထဲမွာသူမအရပ္ႏွင့္
ထင္းလို႔ေနသည္။
"ပြင့္ သူကငါ့အမတစ္ဝမ္းကြဲ ေကာက္လိႈင္းညိဳတဲ့"
မငယ္ကေတြ႔သမ်ွသူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္မိတ္ဆက္ေပး
သျဖင့္သူမျပဳံးျပကာေခါင္းထဲၿငီစီစီႀကီးျဖစ္လို႔ေနသည္။
"မငယ္ အစ္မ ဟိုေထာင့္မွာသြားထိုင္လိုက္အံုးမယ္"
"သြားထိုင္ေလ မမညိဳ မီးရဲ႕ရင္ခုန္သံေလးကိုသြား
႐ွာလိုက္အံုးမယ္"
မငယ္ ဘာေျပာသြားသည္ကိုသူမ နားမလည္ေပမည့္
ဘာမွမေမးေတာ့ပဲ သူမေထာင့္တေနရာကစားပြဲခံုဆီ
အလာ ခပ္လွမ္းလွမ္းဂ်ပန္ျမက္ခင္းေပၚတြင္ျပန္႔ၾကဲ
ေနေသာႏွင္းဆီလႊာေတြေတြ႔ကာေျခလွမ္းကဂ်ပန္ျမက္
ခင္းေတြဆီသို႔.....

သူ၏ေျခလွမ္းမ်ားကခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ရပ္ေနေသာသူ
မေလးဆီသို႔...... သူငယ္ခ်င္းညီမေလးေမြးေန႔သို႔သူ
ေရာက္ခဲ့ရၿပီးသူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ပါးစပ္ဖ်ားမွာေကာက္
လိႈင္းညိဳ ရဲ႕အလွေတြကိုေျပာျပေနသျဖင့္သူတကယ္ပဲ
အံ့ဩမိသည္။ ေကာက္လိႈင္းညိဳဆိုေသာနာမည္က႐ွား
ပါးသည့္နာမည္ျဖစ္ၿပီးမငယ္ဆိုေသာဖူးပြင့္စံပယ္ကို
ေတြ႔လိုက္ရမွအေသခ်ာႀကီးေသခ်ာကာေကာက္လိႈင္း
ညိဳကိုသူလိုက္႐ွာေနျခင္းျဖစ္သည္။
ဂ်ပန္ျမက္ခင္းေပၚကိုဖိနပ္ခြၽတ္ၿပီးသူမတေျဖးေျဖး
ေလ်ွာက္ေနမိ၏။ေအးျမေသာျမက္ခင္းျပင္၏အထိအ
ေတြ႔ေၾကာင့္သူမစိတ္ေတြၾကည္လင္လာသည္ႏွင့္အမ်ွ
လမိုက္ညျဖစ္ေသာမိုးေကာင္ကင္မွာၾကယ္တစ္လံုး
ေတာင္မ႐ွိတာမိုးရာသီေရာက္ေတာ့မည့္အရိပ္လကၡဏာပင္။
"လိႈင္း"
"ဟင္"
သူမေ႐ွ႕တြင္လာရပ္ကာေခၚလိုက္ေသာအသံေၾကာင့္
သူမေမာ့ၾကည့္လိုု္ေတာ့ သူမသတိတရျဖစ္ေနေသာသူ
"လိႈင္း ကိုယ္ မင္းကိုမခြဲနိင္ဘူး ကိုယ္မင္းကိုအရမ္းခ်စ္
တယ္"
"အို လႊတ္ပါ"
မိုးကဗ်ာကေကာက္လိႈင္းညိဳရဲ႕ကိုယ္ေလးကိုတင္းၾကပ္
စြာေပြ႔ဖက္လိုက္ၿပီး
"ကိုယ့္ကိုခ်စ္တယ္မေျပာမခ်င္ ကိုယ္မင္းေလးကိုလႊတ္
မွာမဟုတ္ဘူးေနာ္၊ဒီေနရာေလးကဘတ္ေဒးဂဲလ္အတြက္အံ့အားသင့္ေအာင္လုပ္မယ့္ေနရာေလး၊မၾကာခင္
သူတို႔လာေတာ့မွာ"
"ဟင္ ဒါဆို သြားၾကမယ္ေလ"
"အဲ့ဒါ မင္းေလးအေပၚမူတည္တယ္ေလ"
ခက္ရခ်ည္ရဲ႕မိုးကဗ်ာရယ္၊ေၾကာင္တစ္ေကာင္ကႂကြက္
တစ္ေကာင္ကိုမစားပဲကစားေနသည့္အလာသူမအ
ခ်စ္ကိုညႇပ္ပူးညႇပ္ပိတ္ေတာင္းေနသည့္အတြက္သူမ
ရင္ခုန္သံေတြနဲ႔အတူ
"အကို႔ကို ကြၽန္မခ်စ္မိေနပါတယ္"
"ဟာ ေပ်ာ္လိုက္တာ တကယ္ေျပာတာေနာ္ အခုဏစ
ကားေၾကာင့္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူးေနာ္"
"တစ္ကယ္ေျပာတာ ႐ွင့္ကိုကြၽန္မရင္ထဲကလိႈက္လိႈက္
လွဲလွဲကိုခ်စ္တာ"
"ဟာကြာ အရမ္းေပ်ာ္တာပဲ"
"အေမ့"
မိုးကဗ်ာကသူမကိုယ္လံုးေလးကိုေပြ႔ခ်ီလိုက္ၿပီးေဝွ့
ယမ္းလိုက္သျဖင့္သူမလန္႔သြားကာမ်က္လံုးအမွိတ္
ေႏြးျမေသာအရာေလးကသူမနွုတ္ခမ္းထက္တြင္က်
လာသည္။
႐ွင့္ကိုကြၽန္မအရမ္းခ်စ္တယ္မိုးကဗ်ာရယ္.....

ဆက္ရန္
ေက်းဇူးတင္လ်က္ ႏိုဒါ UK
18.09.16