ဝတၳဳထဲက လိုခ်စ္‌ အပိုင္‌း၂

ဝတၳဳ ေတြထဲကလိုခ်စ္ၾကမယ္
                            အပိုင္း ၂

"မမညိဳ ႀကီး မီးေနမေကာင္းခ်င္ျဖစ္ေနတယ္"
မငယ္က ေက်ာင္းလြယ္အိတ္ကိုခုံေပၚျပစ္တင္ၿပီးမီး
ပူတိုက္ေနေသာညိဳႀကီး၏ေပါင္တြင္ေခါင္းအံုကာ
ေျပာလိုက္သည္။
"ဟင္ ဟုတ္လား မွန္း ကိုယ္လဲမပူပဲနဲ႔"
မငယ္ရဲ႕ႏွဖူးကို ညိဳ ႀကီးစမ္းကာေျပာလိုက္သည္။
"ဟာ မမညိဳကလည္းရင္ထဲက ကတုန္ကယင္နဲ႔မ
ေကာင္းတာ"
"အဲ့ဒါဆိုရင္ အမဆရာဝန္သြားပင့္ေပးမယ္ေလ"
"ရတယ္ ဆရာဝန္လာရင္ေဆးထိုးေပးေနလိမ့္မယ္"
"ကိုယ္မွမပူတာ ေဆးထိုးေပးမယ္လို႔မထင္ပါဘူး"
"မမညိဳ ႀကီးကလည္းေပါင္ကိုၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေနေပးမ
ၾကာဘူးေပ်ာက္သြားမွာပါ"
"အဲ့ဒါဆိုလည္းအသာေလးေမွးေန"
ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာတင္ပလင္ေခြၿပီးမီးပူတိုက္ေနတာျဖစ္
သျဖင့္မီးပူကိုပိတ္ၿပီး အနီး႐ွိသတင္းစာကိုယူကာမ
ငယ္ဆံပင္ေတြကိုလွန္တင္ေပးရင္အသာေလးယပ္ခတ္ေပးေနလိုက္သည္။
"ညိဳ ႀကီးေရ ဟင္ မငယ္ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"ေနမေကာင္းျဖစ္ခ်င္ေနလို႔တဲ့ ခဏေလးမွိန္ေနမယ္
လို႔ေျပာတယ္ မမေထြးရဲ႕"
"အဲ့ဒါဆိုလည္းေနေတာ့ ငါပဲမာမီသြားေပးခိုင္းတဲ့ပစၥည္း
သြားေပးေတာ့မယ္"
မတင္ေထြးကေျပာၿပီးထြက္သြားသျဖင့္ညိဳ ႀကီးကေပါင္
ေပၚမွာအိပ္ေနေသာမငယ္ေခါင္းကိုအသာခ်ေပးၿပီးသူမ
၏အခန္းတံခါးကိုသြားဖြင့္လိုက္သည္။
"ဟင္ ညိဳ ႀကီး သံစဥ္တို႔အိမ္သြားခိုင္းတာမသြားဘူး
လား"
ေဒၚဖူးပြင့္ပုန္းညက္အသံေၾကာင့္ညိဳ ႀကီးကလွည့္ၾကည့္
လိုက္ၿပီး
"မငယ္ကေနမေကာင္ခ်င္ျဖစ္ေနတယ္ မာမီ"
"ဟယ္ ဟုတ္လား မသီတာကိုေခၚမွပါပဲ ဒီေန႔သူ႔ေအာ့ဖ္
လို႔ေျပာတယ္"
ညိဳ ႀကီးကၾကမ္းျပင္ေပၚမွာလွဲေနေသာမငယ္ကိုအသာ
ေပြ႔ခ်ီၿပီးအခန္းထဲကကုတင္ေပၚမွာတင္ေပးလိုက္၏။
"ဘယ္ဘဝကေရစက္လည္းမသိဘူး အငယ္မကညိဳ
ႀကီးကိုအရမ္းတြယ္တာ တာပဲ"
"ဘာလို႔ဒီလိုေျပာနိင္တာလဲမာမီ"
"ဟုတ္တယ္ေလ သူေနမေကာင္းရင္အေမျဖစ္တဲ့မာမီ့
ကိုေျပာရမွာေလ အခုကညိဳ ႀကီးကိုအားကိုးၿပီးေျပာတာ
ပဲၾကည့္"
ေဒၚဖူးပြင့္ပုန္းညက္စကားမွန္ေနသျဖင့္ညိဳ ႀကီးအသာ
ၿငိမ္ကာေနလိုက္သည္။
"ဟင္ မာမီပါေရာက္ေနတယ္"
အိပ္ေနရာမွ႐ုတ္တရက္လန္႔ႏိုးလာေသာမငယ္ကမိခင္
ျဖစ္သူကိုျမင္လိုက္သျဖင့္ေမးလိုက္သည္။
"သမီးငယ္ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတာမာမီ့ကိုဘာျဖစ္လို႔
မေျပာတာလဲ"
"ေမာေနတာတစ္ခုပါပဲ မမညိဳ ႀကီးကိုေတြ႕လို႔ေျပာ
လိုက္တာပါ"
"မာမီ မသီတာကိုေခၚထားတယ္ ေတာ္ၾကာေနလာလိမ့္
မယ္"
"မာမီ သာေယာက်ာၤးေလးေမြးထားရင္အရမ္းေကာင္း
မွာ"
"အလိုေတာ္ အခုမွဘာစိတ္ကူးေပါက္ျပီးေျပာတာလဲ
ေမာင္ေလးလိုခ်င္လဲ ေမေမေမြးေပးလို႔မရေတာ့ဘူး"
"မလိုခ်င္ပါဘူးေမာင္ေလးေတာ့ အစ္ကိုပဲလိုခ်င္တာ"
"ဆိုင္းမဆင့္ဗံုမဆင့္ဘာျဖစ္လို႔လိုခ်င္ရတာလဲ"
မိခင္ျဖစ္သူစကားေၾကာင့္မငယ္ကညိဳ ႀကီးလက္ကိုကိုင္
လိုက္ၿပီး
"မီးကမမညိဳ ႀကီးကိုေယာင္းမေတာ္ခ်င္လို႔ေပါ့"
"ဟင္"
"မဟုတ္တာ မငယ္ကလည္း"
မငယ္စကားေၾကာင့္ေဒၚဖူးပြင့္ပုန္းညက္ႏွင့္ညိဳ ႀကီးအံ့
အားသင့္သြားၾကသည္။
"ဟုတ္တယ္ ျဖစ္နိင္ရင္ မီးသာေယာက်ၤားေလးဆို
မမညိဳ ႀကီးကိုယူမွာ"
"ဟဲ့ ေကာင္မေလးဘာေတြေျပာေနမွန္းမသိဘူး ေအာက္ထပ္မွာမသီတာေရာက္ေနၿပီလား သြားၾကည့္
အံုးမယ္"
ေျပာၿပီးသူမေအာက္ထပ္ဆင္းလာေပမည့္သမီးငယ္
ျဖစ္သူကညိဳ ႀကီးကိုအရမ္းခ်စ္ခင္တြယ္တာ တာကိုသူ
မရင္ေလးေနမိသည္။ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ညိဳ ႀကီးသူမတို႔ကို
ခြဲခြာခဲ့လ်င္ဆိုသည့္အေတြးေၾကာင့္သူမသက္ပ်င္းေမာ
ခ်လိုက္မိသည္။
...............................................................................
"မမရယ္ စိတ္ညစ္တယ္"
ဖုန္းကိုင္လိုက္သည္ႏွင့္တစ္ဖက္မွေဒၚသံစဥ္ကဗ်ာ့စကားေၾကာင့္သူမသက္ပ်င္းသာခ်လိုက္ရသည္။
"အခုေရာက္လာတဲ့အိမ္အကူကေလ သားငယ္အခန္း
ထဲကိုဝင္တာေတာ္ေတာ္နဲ႔မထြက္လာဘူး၊ေတာ္ေသး
တယ္သားငယ္ကသူ႔အေဖကုမၸဏီမွာအလုပ္ဝင္လုပ္ေနလို႔ ေျပာျပန္ရင္လည္းဆူေအာင့္ေနတာပဲ ဝဋ္လည္
ေနၿပီထင္တာပဲမမရယ္"
"အင္း ခက္ေတာ့တာပါပဲ အခုေရာ႐ွိေသးလား"
"သံုးလစာေပးၿပီးျပန္ခိုင္းလိုက္ၿပီ"
ဘာမွမလုပ္တတ္သည့္သူေဠးေတြဘဝကသနားစရာ
ေတာ္ေတာ္ေကာင္းသည္ဟုသူမထင္မိသည္။ သူမ
ကိုယ္တိုင္သူေဠးသမီးျဖစ္ေသာလည္းမိခင္ေကာင္းမႈ့
ေၾကာင့္အိမ္မႈ့ကိစၥတတ္ကြၽမ္းနိင္နင္းမႈ့ေၾကာင့္အခုလို
ေအးေအးေဆးေဆးေနေနရသျဖင့္သြားေလသူမိခင္ကို
ေက်းဇူးအထူးတင္မိသည္။
"လုပ္ပါအံုးမမရယ္ ကူညီပါအံုး"
"အခုမွမနက္ဆယ္နာရီဆိုေတာ့ ညိဳ ႀကီးကိုလာေခၚ
လိုက္ သံစဥ္ကိုယ္တိုင္လာေခၚ လာပို႔ရမွာ သံုးနာရီအ
ေရာက္လာပို႔ အငယ္မကသူ႔ကိုမျမင္ရင္မရဘူး"
"စိတ္ခ်ပါမမရယ္ အခုလာၿပီ အခုလာၿပီ"
ဖုန္းခ်သြားမွသူမ ညိဳ ႀကီး႐ွိသည့္ျခံထဲသို႔ဆင္းလာ
လိုက္သည္။
...............................................................................
"ေကာက္လိႈင္းညိဳ ဆိုတဲ့နာမည္ကလွတာကို ညိဳ ႀကီး
လို႔ေခၚတာသေမ်ာစရာပဲ အန္တီကေတာ့ ေကာက္လိႈင္း
လို႔ေခၚမယ္ရမလား"
"ရပါတယ္ အန္တီရဲ႕ႀကိဳက္သလိုေခၚလို႔ရတယ္"
"ဒါကေတာ့ မီးဖိုေခ်ာင္ပဲ ႐ႈပ္ပြေနတာ အန္တီ
လည္းမ႐ွင္းတတ္ေတာ့ပစ္ထားရတယ္"
ေခတ္မွီအသံုးအေဆာင္ႏွင့္မီးဖိုေခ်ာင္ကမေဆးရေသး
ေသာအိုးခြက္ပန္ကန္မ်ားႏွင့္အျပည့္ျဖစ္ၿပီး အမိႈက္ပံု
ထဲတြင္အမိႈက္မ်ားကအထဲတစ္ဝက္အျပင္တစ္ဝက္
ယင္ေကာင္ေတြကလည္းတဝဲဝဲ သံမံတလင္းရဲ႕နဂိုအ
ေရာင္မ႐ွိသလို၊နင္းလိုက္တိုင္းကပ္ေစးေစးျဖစ္ေနသ
ျဖင့္သူမ ႏွာေခါင္းမသိမသာ႐ႈံ့လိုက္၏။
"အန္တီ့အိမ္အကူကမေန႔ကျပန္သြားတာဆို"
"ဟုတ္တယ္ေလ "
"ဒါဆို ဒါေတြက"
"မမပုန္းကမေအာ္မေငါက္ရဘူးဆိုလို႔ဒီအတိုင္းပဲထား
လိုက္တာ"
"သူေရာက္တာဘယ္ႏွစ္ရက္လဲ"
"ႏွစ္ရက္ ဘာမွလည္းသိပ္မလုပ္ပါဘူး"
"ကြၽန္မအရင္ဆံုး႐ွင္းေပးမယ္ ၿပီးမွခ်က္ျပဳတ္ေပးေတာ့
မယ္ အသားေတြေရာ႐ွိလား"
"႐ွိေတာ့႐ွိတယ္ ေရခဲ႐ုိက္ထားတဲ့အထဲမွာ"
"အဲ့ဒါဆိုထုတ္ေပးထား ကြၽန္မ႐ွင္းၿပီးရင္ေတာ့အရည္
ေပ်ာ္ေလာက္ၿပီ အခု ကြၽန္မစ႐ွင္းမယ့္အတြက္အန္တီ
အိမ္ေ႐ွ႕မွာသြားေနလို႔ရၿပီ"
"ေက်းဇူးပါပဲ သမီးရယ္"
ေဒၚသံစဥ္ကေျပာၿပီးခပ္သုတ္သုတ္ထြက္သြားသည္။
ညိဳ ႀကီးကခ်ထားေသာေက်ာလယ္႐ွိဆံပင္ကိုပါလာ
ေသာဘီးႏွင့္ရစ္ပတ္လိုက္ၿပီးထံုလိုက္ကာ႐ွပ္အက်ၤီရဲ႕လက္ကိုတံေတာင္ဆစ္အထိေခါက္ကာထမီကိုတိုတိုျပန္
ျပင္ဝတ္လိုက္သည္။
"ကဲ့ မီးဖိူေခ်ာင္ေရ နဲနဲေတာ့အနာခံေတာ့ ညိဳ ႀကီးကဒီ
လိုမီးဖိုေခ်ာင္မ်ိဳးကိုမွခြဲစိပ္ကုသခ်င္တာ"
သူမကလက္ႏွစ္ဖက္ကိုခါးတြင္ေထာက္ကာေျပာလိုက္
သည္။
................................................................................
ျခံထဲသို႔ကားကိုေမာင္းကာဝင္လာသည့္တိုင္သူ၏ျခံက
တမူထူးျခားေနသည္ဟု မိုးကဗ်ာထင္မိသည္။
ျခံထဲ႐ွိဂ်ပန္ျမက္ခင္းေပၚတြင္ျပန္႔က်ဲေနေသာသစ္ရြက္
ေျခာက္ေတြကိုမေတြ႔သလို၊ျခံထဲ႐ွိပန္းပင္ သစ္ပင္ေတြ
ကဒီေန႔မွစိမ္းစိမ္းစိုေနသည္ဟုသူထင္မိသည္။
ကားကိုအိမ္ေ႐ွ႕ေပၚတီကိုထဲရပ္လိုက္မိတာႏွင့္ညစ္ပတ္ေပေရေနေသာသံမံတလင္းအစားေတာက္ေျပာင္ေန
ေသာသံမံတလင္းကိုေတြ႔လိုက္ရသည္။
"ေဟာ့ သားေတာင္ျပန္လာၿပီ ထမင္းအရင္စားမလား
ေရအရင္ခ်ိဳးမလား"
အိမ္ေ႐ွ႕ေပါက္ဝတြင္ဆီး၍ေမးေနေသာမိခင္မ်က္ႏွာျပဳံး
ျပဳံးေၾကာင့္သူ႔အထင္အိမ္အကူေကာင္းေကာင္းရေနၿပီ
ဟု။
"ေမေမ့ မီးဖိုေခ်ာင္ကိုစိတ္ညစ္လြန္းလို႔အိမ္မွာထမင္း
မစားရတာဘယ္ႏွစ္ရက္႐ွိၿပီလဲ၊ ေဖေဖကမွာလိုက္
တယ္ ဒင္းနား႐ွိလို႔အိမ္အျပန္ေနာက္က်မယ္တဲ့"
"ဟင္ ဒါဆိုသားကဘာျဖစ္လို႔သားအေဖနဲ႔မေနတာလဲ"
"ေမေမပဲစဥ္းစားၾကည့္ေလ စားေကာင္းေသာက္
ေကာင္းေတြစားၿပီး ေမေမ့ကိူဒီတိုင္းထားရမွာၿမိဳမက်လို႔အခု ကြၽန္ေတာ္
ဝယ္လာတယ္ ဒီမွာၾကည့္ ႐ွမ္းေခါက္ဆြဲ"
"ေက်းဇူးပါပဲသားရယ္ ဒါကိုေနာက္မွစား ထမင္းစားခန္း
မွာထမင္ပြဲျပင္ထားတယ္"
သူမကသားျဖစ္သူကိုလက္ဆြဲကာထမင္းစားခန္းကို
ျဖတ္၍မီးဖိုေခ်ာင္အထိေခၚလာသည္။ မီးဖိုေခ်ာင္ကို
ုျမင္လိုက္ရေသာမိုးကဗ်ာ အံ့ဩသြားကာ
"ဒါဆို ေမေမကအိမ္အကူေကာင္းေကာင္းရေနၿပီေပါ့"
"မဟုတ္ဘူးသား မမဖူးပြင့္အိမ္ကပါ"
"ဟင္ ဒါဆိုေရ႐ွည္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ"
"တစ္ခါတေလေကာက္လိႈင္းညိဳ လာပါလိမ့္မယ္"
"ေကာက္လိႈင္းညိဳ ဘယ္သူလဲ အိမ္အကူလား"
"ဟုတ္တယ္ မမဖူးပြင့္အိမ္က အခုလာမယ့္ တနဂၤေႏြ
ေမေမတို႔ကိုထမင္းစားဖိတ္ထားတယ္"
"တစ္ခါတေလဆိုေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကအျမဲလိုေန
တာပဲ သူ႔ကိုေခၚဖို႔ေျပာၾကည့္ပါလား"
"ျဖစ္လာမွာေပါ့သားရယ္ အခုေတာ့ ထမင္းစားေတာ့"
သားကေတာင္မျမင္ရေသးေသာညိဳ ႀကီးလို႔ေခၚတဲ့
ေကာက္လိႈင္းညိဳ ရဲ႕ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ကိုသေဘာက်
ေနလ်င္ အျမဲလက္ပြန္းတသီးျဖစ္ေနေသာသူမ်ားဆို
ေျပာဖြယ္ရာမ႐ွိ၊သူမေရာက္လာဖို႔အတြက္တစ္ကယ့္
ထိမွတ္ကိုပစ္ဖို႔ သူမဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။
...............................................................................
"ဟိ "
ညိဳ ႀကီးအသံမထြက္ေအာင္ပါးစပ္ကိုပိတ္ရင္းရယ္ခ်င္မိ
သည္။
ဧည့္ခန္းတြင္အန္တီသံစဥ္ကဗ်ာတို႔မိသားစုသံုးေယာက္
ႏွင့္မာမီ၊ဒယ္ဒီတို႔မိသားစုထိုင္ေနၾကၿပီးေဘးမွာညိဳ ႀကီး
ႏွင့္မတင္ေထြးကအေအးဖန္ခြက္ေတြခ်ၿပီးလင္ဗန္းေလးေတြပိုက္ကာမသြားခိုင္းပဲရပ္ေနသလို နာမည္ေတြ
မိတ္ဆက္ေပးသျဖင့္ရယ္ခ်င္တာကိုထိန္းလိုက္ရသည္။
မရယ္ရပဲေနမလား အေ႐ွ႕မွာ႐ွိေသာလူရြယ္ကသူမ
ထက္သံုးႏွစ္ပဲႀကီးသလို ေယာက်ာၤးေလးျဖစ္ၿပီးအသား
ျဖဴေဖြး၍လိႈင္းတြန္႔အထပ္ထပ္ပါေသာဆံပင္ကိုေဘးခြဲ
ထားသျဖင့္ ကိုရီးယားေအဖိုကားထဲကဂြၽန္ကိုၿဖိဳးႏွင့္
နင္လာငါလားပင္၊လူကက်ားကိုးစီးစာမကုန္ပံုစံႏွင့္နာ
မည္ကမိုးကဗ်ာျဖစ္သျဖင့္သူမ ရယ္ခ်င္ေနမိျခင္းျဖစ္
သည္။
အေ႐ွ႕မွာ႐ွိေသာ အသာညိဳညိဳ ၊မိန္းကေလးေတြမွာ႐ွိခဲ
တဲ့အရပ္ပိုင္႐ွင္မိန္းကေလးကဘီးဆံပတ္ႀကီးႏွင့္ေမေမ
ေျပာျပထား၍ဆယ့္႐ွစ္ႏွစ္ဟုသိရေပမည့္အသက္သံုး
ဆယ္အရြယ္အေဒၚႀကီးတစ္ေယာက္လို မ်က္ႏွာမွာသ
နပ္ခါးလိမ္းထားၿပီးပါးျပင္မွာပါးကြက္ႀကီးႏွင့္ေတာ္
ေတာ္ၾကည့္ရဆိုသည့္မိန္းကေလးပင္၊သူမမွာတစ္ခု
ထူးျခားတာကဘယ္ဘက္ပါးတြင္႐ွိေသာတစ္ခုတည္း
ေသာပါးခ်ိဳင့္ကသူမျပဳံးလုိက္လ်င္ခြက္ဝင္သြားေသာ
ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
"ကဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔အခ်င္းခ်င္း အခုမွပဲသိလို႔မိတ္ဆက္ရ
တယ္ အိမ္သူေတြနဲ႔ကေတာ့အရမ္းရင္းႏွီးၾကပါတယ္
ကြၽန္ေတာ္ကကမ္းမျမင္လမ္းမျမင္ေနရာမွာ႐ွိေနေတာ့
အိမ္ကမိသားစုကိုပစ္ထားရသလိုျဖစ္ေနၿပီ ကြၽန္ေတာ့္
မိသားစုကိုကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္စားေစာင့္ေ႐ွာက္ေပးပါ"
ဦးေဝယံအေျပာေၾကာင့္ေဒၚသံစဥ္မ်က္ႏွာမထားတတ္
ေအာင္ျဖစ္သြားရသည္။ ဘယ္သူကဘယ္သူ႔ကိုေစာင့္
ေ႐ွာက္သလဲမသိ၊ေလာေလာဆယ္သူ၏မိန္းမကသာ
သူမတို႔ကိုေစာင့္ေ႐ွာက္ေနတာကိုေတာ့မသိေလေရာ့
သလား။
...............................................................................
"မမညိဳ ႀကီးရယ္ မီး ဟတ္ထ္ထိသြားၿပီ"
မငယ္ကကုတင္ေပၚသို႔ပက္လက္လန္လွဲခ်လိုက္ၿပီး
ဘယ္ဘက္ရင္အံုကိုလက္တစိဖက္ႏွင့္အုပ္ကာေျပာ
လိုက္သည္။
"စာေမးပြဲနီးလာၿပီ အခ်စ္အေၾကာင္းေတြမစဥ္းစားနဲ႔ၿပီး
ေတာ့ငယ္ေသးတယ္"
"ဟင့္အင္းမရဘူး စာၾကည့္ရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ဘယ္သြား
သြား မ်က္စိမွိတ္ထားရင္လည္းသူပဲေပၚလာတာေလ
ဘယ္လိုလုပ္မလဲလို႔"
"ဒုကၡပါပဲဟယ္ ဆယ္တန္းစာေမးပြဲကနတ္ႀကီးတယ္
ရေအာင္သာေျဖ ေနပါအံုးဘယ္သူမို႔လို႔ဒီေလာက္ျဖစ္
ေနရတာလဲ"
"မိုးကဗ်ာ ေပါ့ မမညိဳ ရဲ႕"
ေဒါက္
"အ"
"ဟင္ မမညိဳ ဘာျဖစ္တာလဲ"
မငယ္ရဲ႕ မိုးကဗ်ာဆိုသည့္နာမည္ေၾကာင့္သူမစိတ္ေတြ
လႈပ္႐ွားသြားကာမွန္တင္ခံုကိုဖုန္သုပ္ေနရာမွသတိလြတ္သြားၿပီးေရေမႊးပုလင္းသူမေျခေထာက္ေပၚက်သြားသ
ျဖင့္နာသြားရသည္။
အခုတေလာသူမမက္ေနက်လိႈင္းလို႔ေခၚၿပီးသူမေနာက္မွာလာဖက္ေသာသူသည္မိုးကဗ်ာျဖစ္ေနတာကိုသူမအံ့
ဩမိသလို သူမအျမဲေျပာေနက်ဖူးစာကိုမေျပာရဲေလာက္ေအာင္
ျဖစ္ေနသည္။ သူမႏွဖူးထိဒူးထိေတြ႔မွမိုးကဗ်ာဆိုသည့္
လူေခ်ာလူခန္႔ႀကီးကသူမႏွင့္ဘာမွမဆိုင္ေသာမထိုက္
တန္ေသာသူျဖစ္ေနတာသူမတေျဖးေျဖးလက္ခံမိသလို
သူမကိုယ္ကိုယ္တိုင္လည္း႐ုပ္ရင့္ေစမည့္အျပဳအမူကို
ေ႐ွာင္ကာေသေသသပ္သပ္ေနတတ္လာခဲ့သည္။
"ဘယ္လို သေဘာရလဲမမညိဳ "
"ေကာင္းပါတယ္ မငယ္နဲ႔ေျခာက္ႏွစ္ပဲႀကီးတာ စာသာ
အရင္ဆံုးရေအာင္ေျဖ မငယ္ဘဝကၿပီးျပည့္စံုေတာ့
လိုတာရမွာပါ"
တစ္ကယ္ပဲဆုေတာင္းေပးပါတယ္မငယ္ရယ္ ျဖဴစင္
လြန္းတဲ့မငယ္ သူ႔လိုလူမ်ိဳးကိုရေစခ်င္မိတာအမွန္ပါ
ကြၽန္မရဲ႕စိတ္ကူးယဥ္အိပ္မက္ထဲကေနတိတ္တိ္တ္ေလးထြက္သြားေပးပါ႐ွင္ရယ္.....ကြၽန္မ မခံစားနိင္လြန္း
လို႔ပါ............

ဆက္ရန္
ေက်းဇူးတင္လ်က္ ႏိုဒါ UK
15.09.16