က‌ေလးမ‌ေလးရဲ႕ခ်စ္‌ပံုျပင္ အပိုင္‌း၃

#သစၥာ3   ``သစၥာ´´     ( ကေဝမေလးရဲ႕ခ်စ္ပံုျပင္ )  အပိုင္း ၃

    *ေနထြဋ္ေနာင္ေရးသားသည္......
( ၇ ) ကိုေဌးႂကြယ္ကထင္းေပါက္ၿပီးအေမနွင့္စကားေျပာၿပီေတာ့ ႏြားစာစင္းေကြၽးၿပီးေနာက္ေစာေစာစီးစီးအလုပ္အားေနေလၿပီ.... အေမကတအားစိုးရိမ္ပူပန္ေနသည့္တိုင္သူအတြက္ေတာ့ ယခုမွမတက္နိင္ေတာ့..... ၿပီးေတာ့လြန္းကိုသူတကယ္လဲခ်စ္ေနသည္..........
   လြန္သည္သာမန္မိန္းကေလးမ်ားနွင့္မတူေသာ အလွနွင့္စဲြေဆာင္မႈအျပင္ထူးျခားေသာအစြမ္းမ်ားလဲရိွေနေသာမိန္းကေလးပင္....... သူမ်ားေတြထင္ေနသလြန္းစိတ္သည္မဆိုး႐ြားလွပဲ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ၿပီးခ်စ္စရာေကာင္းေၾကာင္းသူပင္ အသိဆံုးမဟုတ္ပါလား.............

    သူအိမ္ကေန႐ြာထဲသြားသလိုလုပ္ၿပီးထြက္လာၿပီးမွ ျပန္ပတ္ၿပီး႐ြာထိပ္ေရကန္ႀကီးရိွရာသို႔ေလ်ွာက္လာခဲ့ပါသည္..... ေတြ႕ဖို႔အခ်ိန္ထက္မ်ားစြာေစာေနသည့္တိုင္႐ြာထဲသြားၿပီ သူအခ်ိန္မျဖဳန္းခ်င္ေတာ့ပါ..... ရင္းနီးသူမ်ဴ၏တားျမစ္နားခ်မည့္စကားမ်ားကိုလဲ နားမေထာင္ခ်င္ေတာ့...... ဒီလိုနွင့္ေရကန္ႀကီးကိုျဖတ္ေက်ာ္ၿပီးသူတို႔ဆံုေတြ႕ေနၾကမက်ည္းပင္ႀကီးရိွရာသို႔ တျဖည္းျဖည္းဆက္ေလ်ွာက္လာခ့ဲပါသည္..............

    မက်ည္းပင္ႀကီးကႀကီးမားထည္ဝါလြန္းလွသလိုအ႐ြက္မ်ားလပိန္းေနေအာင္ထူထပ္လွပါသည္.... သူကမက်ည္းပင္ေအာက္တြင္ရပ္ေနတုန္း လြန္းကိုစရန္စဥ္းစားလိုက္မိၿပီးသစ္ပင္ေပၚတကေနမည္ဟုေတြးလုက္ရင္းသူက်ိတ္ၿပံဳးလိုက္မိသည္..... သန္စြမ္းၿပီသစ္ပင္တက္ကြၽမ္းက်င္ေသာကိုေဌးႂကြယ္တစ္ေယာက္တမုခ်င္းသစ္ပင္ေပၚသို႔တက္ေရာက္သြားခဲ့ပါသည္.......... ၿပီးေတာ့ႀကီးမားေသာဂြံဆံုႀကီး၏အလယ္တြင္ အသာေလးၿငိမ္သက္စြာပုန္းကြယ္ေစာင့္စားေနပါေတ့ာသည္.............

            ( ၈ ) လြန္းကတက္ႂကြေနေသာေျခလွမ္းကေလးမ်ားကိုအေသာ့နွင္ၿပီး႐ြာစြန္ေရကန္ႀကီသို႔ေလ်ွာက္လာေနပါသည္ ရင္ခံုသံ၏ေစစားလမ္းၫႊန္ရာျဖစ္သည္မိွ႔ သူ႔ေျခလွမ္းမ်ားက အတိုင္းမသိတက္ႂကြၿပီး အရာရာကိုျဖတ္သန္းသြားနိင္ေလာက္ေသာစြမ္းအားရိွေနပံုလဲရပါသည္..... အေရကန္ႀကီးကိုျဖတ္ေက်ာ္လိုက္ေတာ့ၿပီခဲသည္လအနဲငယ္တုန္းက သူမမူးလဲၿပီးျပဳတ္က်ခဲ့တုန္းကအခ်ိန္အမွတ္တရေလးကို ျပန္သတိရလိုက္မိပါသည္..... အဲ့ဒီတုန္းက သူမဘာေၾကာင့္ျပဳတ္က်သည္ျဖစ္ေစ ကို႔ရင္ခြင္ကိုခိုလံႈခ်င္လို႔ျဖစ္ေၾကင္းေတြးရင္းၿပံဳးလိုက္မိပါေသးသည္...............

     သူမလဲက်သြားေစရန္ သူမဘာသာအမိန္႔ေပးခဲ့ေၾကာင္းကိုတစ္ေယာက္မွသိပါေလစ... မသိတဲ့အတိုင္းပဲထားလိုက္တာေကာင္းပါတယ္ေနာ္.... ဒါေပမဲ့ကိုရယ္ အိုးကမပူရဲမွာ စိုးလို႔စေလာင္းကပူရတာေပါ့ေနာ္... ဟုတ္ဖူးလာကို.... ခိခ......
  သူမကအေတြေလးမ်ားထဲတြင္ၾကည့္ႏူးလိႈက္ဖိုသြားျခင္းကိမထိမ္းသိမ္းနိင္ေတာ့သည့္အလား အသံေလးထြက္ၿပီးပင္ရီလိုက္မိပါသည္..........

     ေနာက္ထက္စိုးရမ္စရာတခုကကိုမိခင္နွင့္ေဆြမ်ဳိးေတြကလြန္းနဲ႔လံုးဝသေဘာတူၾကလိမ့္မာ္မဟုတ္ပါ.... ဒါကိုလြန္းလဲသိေနပါသည္.... ဒါေပမဲ့ဒါကလမ္းဆံုးမွမဟုတ္တာပဲကိုရယ္.... ဘယ္သူမွသေဘာမတုလဲလြန္းသေဘာတူတယ္သိလား... ယုတ္စြအဆံုးအဖြားသေဘာမတူရင္ေတာင္မွ လြန္းကို႔ကိုေခၚၿပီးရိူးမေတာင္တန္းႀကီးေပၚကိုထြက္ေျပးမွာေပါ့ေနာ္... ခိခိ............
    ကေဝပ်ဳိရိုင္းေလလြန္းတစ္ေယာက္တစ္ကိုယ္တည္းၿပံဳးလိုက္ရီလိုက္ေတြးလိုက္နွင့္ အေတြးမ်ားကိုထာဖြင့္လွစ္ၿပီး ရင္ခံုသံေျခလွမ္းမ်ားနွင့္တူမက်ညး္ပင္ရိပ္သို႔ပင္ေရာက္ရိီလာပါေတာ့သည္...............

       သူမေရာက္လာခ်ိန္ကေစာေနေသးေသာေၾကာင့္ကိုနွင့္အတူထိုင္ေနၾကမက်ည္းပင္ေျခရိွေျမခ်ိဳင့္ခြက္ကေလးတြင္အပင္ႀကီးကိုမီွၿပီးထိုင္ခ်လိုက္ပါသည္...... ထိုက္လိုက္သည့္နွင့္အေဝးမွရိုးမေတာင္တန္းႀကီးကိုေမ်ွာ္ေငးရင္းၾကည္ႏူးေနမိပါသည္....... ထိုစဥ္မွာပင္သူမေခါင္ူတြင္တ႐ြ႐ြလႈပ္ရွားမႈမ်ားျဖစ္ေပၚလာေၾကာင္းသူမခံစားလိုက္မိပါသည္..... ေခါင္းကိုလက္နွင့္စမ္းၾကည့္ေတာ့ပု႐ြက္ဆိတ္အေကာင္ေလးေတြလိုအေကာင္ေလမ်ားကသူမဆံႏြယ္မ်ားအၾကားတြင္ဝင္ေနၾကေၾကာင္းသိလိုက္ရပါသည္.............

    တခ်ိန္လံုးေခါင္းကိုကုတ္လိုက္ ေနာကတစ္ေနရာကျပန္ၿပီးယာက်ိက်ိေနလိုက္နွင့္ျဖစ္ေနေစာေၾကာင့္ သူမစိတ္မရွည္ေတာ့... ဆံႏြယ္ၾကားထဲက ဒီေကာင္ေလးေတြကိုေတာ့ တခခုလုပ္ရေပေတာ့မည္.... ကုတ္ထားတာမ်ားလို႔ ေခါင္းထဲက ဦးေရျပားေတြလဲနီရဲေနၿပီလားမသိ.......
  သူမက သူမေခါင္းဦးေရျပားကိုၾကည့္ခ်င္စိတ္က တားဆီးမရနိင္ပဲျဖစ္လာေနပါသည္...........
   မတက္နိင္ေတာ့ျဖဳတ္ၾကည္မွပဲရေတာ့မွာပါေလ....... အေဝးမ်က္စိတစ္ဆံုးကိုပတ္လည္ေမ်ွာ္ေငးၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုလာေနတာမေတြ႕ရေသးပါ.............

    ဒီလိုဆိုရင္ေတာ့ ဦးေရျပားကိုခနေလာက္ျဖဳတ္ၾကည့္ဖို႔ အခ်ိန္ရေသးတာပဲေလ.... သူမကအေတြးမ်ားနွင့္အတူ သူမေခါင္းကိုလက္နွစ္ဘက္ျဖင့္မၿပီး လယ္ပင္းမွျဖတ္ယူလိုက္မိပါသည္...... ၿပီးေတာ့ေခါင္းကိုဂရုတစိုက္ကိုင္တြယ္ရင္းေပါင္ေပၚတင္ၿပီး ဦးေရျပားထဲမွ အေကင္ငယ္ေလးမ်ားကိုရွာေဖြစစ္ေဆးေနပါသည္................

    လြန္းကဂရုတစိုက္ရွာေဖြရင္း သူမဆံႏြယ္မ်ားကို လက္နွစ္ဖက္ျဖင့္ဖီးသင္ေနရင္း ပံုက်ေအာင္ျပဳလုပ္ေပးေနပါသည္....... နက္ေမွာင္႐ႊဲစ္ုေနေသာ သူမ၏ပုတုန္းေရာင္ေကသာေက်ာ့မ်ားက ေဖာင္းအိဝင္းလက္ေနေလာက္ေအာင္စိုေျပလွပေနလြန္းပါသည္.......... ၿပီးေတာ့သူမကေခါင္းကိုလက္ျဖင့္ကိုင္ၿပီး သူမခႏၶာကိုယ္ဘက္သို႔တစ္ခ်က္ျပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္ပါသည္....... အခ်ဳိးအဆစ္က်နလွပေသာသူမခႏၶာကို္တြင္ေခါင္းကမပါ....... တစ္စံုတစ္ေယာက္သာျမင္သြားလ်ွင္ေတာ့လိပ္ျပာလြင့္သြားေစနိင္သည္အေျခအေနမ်ဳိး.............

    ထိုစဥ္မွာပင္ သူမေက်ာကုန္းေနာက္တြက္ပူေႏြးစိုစြပ္ေသာ အထိအေတြကျဖတ္သန္းစီးဆင္းလာေနပါသည္.... ပု႐ြဲဆိတ္ေကာင္ေတြၿပီးေတာ့ ဘာေကာင္ေတြထက္လာေနျပန္တာလဲေနာ္....... လက္ျဖင့္ကိုင္ထားေသာေခါင္းျဖင့္ေသခ်ာ အကဲခတ္ၾကည့္ရူ႕လိုက္ေတာ႔ေရစီးေၾကာင္းေလးတစ္ခုက မက်ည္းပင္ႀကီေပၚမွစီးဆင္းက်လာေနပါသည္....... မိုးမ႐ြာနွင္းမက်ပဲ သစ္ပင္ေပၚမွေရစီးက်လာျခင္းဆိုသည္မီ ဘယ္လိုမျဖစ္နိင္ပါ...... သူမကတအ့ံတေအာျဖင့္လက္ထဲမွကိုင္ထားေသာေခါင္းကိုပက္လက္လွန္ေပးရင္း အေပၚသို႔ေမာ့ၾကည့္ခိုင္လိုက္ပါသည္..............

     သစ္ပင္ေပၚတြင္လူတစ္ေယာက္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ေနပါသည္.... သူ႔ခႏၶာကိုယ္ကလဲတလႈပ္လႈပ္တသိမ့္သိမ့္တုန္ခါေနပါသည္...... ဘည္သူဘယ္သမ်ားပါလိမ့္... ငါတို႔စံုတဲြကိုလာၿပီး ေခ်ာင္းၾကည့္ဖို႔ေစာင့္ေနတာမ်ားလား.... သူမကေဒါသတႀကီးစိုက္ၾကည့္လိုက္မိေတာ့.........

      ``ဟင္ ကို က္ုပါလားဟင္... ကို ကိုကဘာတက္လုပ္ေနတာလဲဟင္...´´...........
    ``ကို ကို... ကိုေတာင္းပန္ပါတယ္.. ခြင့္ ခြင့္လႊတ္ပါ...´´.............
    သူမ၏အမွတ္တမဲ့ အမွားေၾကာင့္ယခုလိုျဖစ္သြားရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းေတြးမိၿပီး စိတ္မေကာင္းႀကီးစြာျဖစ္သြားမိသည့္တိုင္ ယခုမွေတာ့မတက္နိင္ေတာ့ပါ.....

     ``ကိုေရ လြန္းရွင္းျပပါမယ္ ဆင္းလာခဲ့ပါေနာ္...... ဟုတ္ပီလားကိုေရ...´´............
    ``ဟင္ ဟင္အင္း မ မလာဘူး...´´...........
   ဒုကၡပါပဲေနာ္ ကိုတစ္ေယာက္အေၾကာက္လြန္ၿပီး ရူးရူးေတာင္ေပါက္ခ်ခဲ့တာေနမွာ ငါဘာမ်ားလုပ္ရပါမလဲ ငါကလဲေလေတာ္ေတာ္မိုက္တာပဲ ငါ့ေၾကာင့္ကိုတစ္ေယာက္ေတာ့ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္ေနရာၿပီေနာ္.......
    သူမကဒီလိုေတြးေနရင္းစိတ္မေကာင္းႀကီးစြာခံစားေနမိၿပီး ေျခမကိုင္မိလက္မကိုင္မိေလာက္ေအာင္လဲျဖစ္ေနပါသည္..............

      ``ကိုတကယ္ဆင္းမလာဘူးေျပာ...´´...........
      ``ဟင့္ ဟင္အင္း...´´...........
 
        ``ကဲပါေလ ကိုဆင္းမလာဘူးဆိုရင္လဲ လြန္းပဲတင္လာပါေတာ့မယ္ကိုရယ္....´´...........
       ``တက္ တက္မလာပါနဲ႔.. မ မလာပါနဲ႔...´´............
      ေျပာေျပာဆိုဆိုပင္လြန္းက သူမေခါင္းကိုသူမလယ္ပင္းတြင္ေသားတက်ျပန္တက္လိုက္ပါသည္..... ၿပီးေတာ့သူမကသစ္ပင္ေပၚကိုလွမ္းၾကည့္ေနရင္း ထရပ္လိုက္ပါေတာ့သည္.................

    ``လာာ ကိုရယ္လာပါ မေၾကာက္ပါနဲ႔ေနာ္လြန္းကကို႔ခ်စ္သူေလ ကို႔ကိုလြန္းက အႏၵရယ္ျပဳမွာလားလို႔...´´...........
    ``ဟင့္အင္း လြန္း ကို ကိုေၾကာက္တယ္... မ မလာပါနဲ မလာပါနဲ႔လြန္း...´´...........

    ``မလာလို႔ဘယ္ျဖစ္မလဲလြန္းရဲ႕ လြန္းကကိုနဲ႔ေတြ႕ဖိုခ်ိန္းထားထာေလ လာပါကိုရယ္ ကိုဆင္းလာခဲ့ပါ...´´...............
    ေျပာရင္းဆိုရင္း သူမကသစ္ပင္ေပၚသိုတက္လာေနပါသည္... သူမကဖက္တက္လာေနျခင္းမဟုတ္ပဲ ေေတာက္တဲ့တစ္ေကာင္လိုလက္ဝါးမ်ားျပင့္ကပ္ၿပီးသစ္ပင္ေပၚသို႔တက္လာေနပါသည္.... ကမာၻေျမဆဲြအားကိုေပါ့ေပါ့ပါးပါးအန္တုၿပီး မက်ည္းပင္ႀကီးေပၚသို႔တက္လာေနပါေတာ့သည္.............
     သူ၏ရွည္လ်ားလွေသာျဖန႔္ခ်ထားသည့္ဆံႏြယ္မ်ားကေလထဲတြင္တလြင့္လြင့္ဝဲပ်ံေနၿပီး အိမ္မက္ပမာပင္ဆန္လြန္းလွပါသည္...............

        ``မ မလာပါနဲ တက္ပါလာပါနဲ႔....´´
      ``လန္ကိုတက္မလာေစခ်င္ရင္ကိုဆင္းလာခဲ့ေလေနာ္ ဟုတ္ပီလားကို...´´...............
     ဒီလိုနွင့္လြန္းကကိုေဌးႂကြယ္ေကာင္းစြာဆင္းလာနိင္ေစရန္သစ္ပင္ႀကီးေအာက္ေျခမွေနရာအနဲငယ္ေနာက္ဆုတ္ၿပီးရပ္ေစာင့္ေနေပးပါသည္........ တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားေနသာကိုေဌးႂကြယ္တစ္ေယာက္လြန္း၏ေအးေဆးတည္ၿငိမ္ေသာ အမူအယာေၾကာင့္ အားတ္းၿပီးဆင္းလာနိင္ခဲ့ပါသည္...............

     ``အရင္လိုပဲတူတူမီွၿပီးထိုင္ခ်င္တယ္ကို ထြင္မေျပးရဘူးေနာ္.. ကိုဘယ္ေလာက္အေျပးသန္သန္လြန္းလက္ကမလြတ္ဘူး တကယ္ေတာ့ကိုလဲလြန္းကိုခ်စ္တယ္မလားဟင္...´´.............
    ကိုေဌးႂကြယ္ကစိတ္ကိုတည္ၿငိမ္ေအာင္ႀကိဳးစားထိမ္းခ်ဳပ္ရင္းလြန္ကိုေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္ပါသည္...... ယခုေတာ့သူ႔စိတ္ကျပန္ၿပီးအနဲငယ္တည္ၿငိမ္လာစျပဳလာေနပါၿပီ...............
  လြန္းကကိုေဌးႂကြယ္ကိုစိုက္ၾကည့္ေနရင္းမွ တဟုတ္ထိုးေျပးဝင္ဖက္ထားလိုက္ပါသည္................

       ``မေကာက္ပါနဲ႔ကိုရယ္ ဒါလြန္းရဲ႕ေမြးရာပါ.. ပါရမီတစ္ခုပါ... ဒီပညာနဲ႔လြန္းဘယ္သူကိုမွမသက္ခဲ့ေသပါဘူး ကိုရယ္...ဒါေပမဲ့တေန႔ေန႔မွာတစ္စံုတစ္ေယာက္ကိုလြန္းသက္ရမ ္ဆိုရင္ေတာင္အဲ့လူက ကိုမျဖစ္ေစရဘူးသိလား...´´.............
    ``ကိုေလ ကို႔မ်က္စိကိုမယံုနိင္ေသးဘူးလြန္း.. ဒါ ဒါအိမ္မက္မ်ားလားလြန္းရယ္...´´..............

     ``အိမ္မက္မဟုတ္ဘူးကို ဒါကိုနဲ႔လန္းတို႔ရဲ႕ သက္ဆံုးတိုင္ထာဝရဘဝတစ္ခုရဲ႕ပထမဆံုးေန႔တစ္ေန႔ရဲ႕ အမွတ္တရအျဖစ္အပ်က္ေလးတခုပါကိုရယ္...´´...........

    ``ဘယ္ ဘယ္လိုလြန္း လြန္ဘာေျပာလိုက္တယ္...´´..............
      ``ဟုတ္တယ္ ကိုနဲ႔လြန္လက္ထပ္ၾကမည္ေလ အခုပဲလက္ထက္ၾကမယ္ အဖြားလဲအိမ္မွာအသင့္ေစာင့္ေနတယ္ ကို...´´.............

  ၿပီးေတာ့လြန္း၏ခ်စ္စရာနႈတ္ခမ္းအစံုမွ အနမ္းပြင္မ်ားက ကိုေဌးႂကြယ္ထံသို႔ အဆက္မပ်က္က်ေရာက္လာပါေတာ့သည္...... အၾကင္နာအစစ္ျဖင့္ေစလႊတ္ေသာအနမ္းတို႔သည္အဘယ္မွာပင္ခါးသည္ဟုဆိုအ႔ံနိင္မည္နည္း............

     ``အို... လြန္း.. လြန္းရယ္ ဒါ ဒါဟာအခ်စ္ပဲလားကြယ္...´´..............
    ကိုေဌးႂကြယ္နႈတ္ခမ္းအစံုမွ ညည္းသံသဲ့သဲ့လိုလို စကားသံေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ကို မက်ည္းပင္ႀကီးမွလဲြ၌မည္သူမ်ွမၾကားနိင္လိမ့္မည္မဟုတ္ပါ........ ပီးေတာ့ခ်ိဳ ျမိန္လွေသာခ်စ္သူနွစ္ဦး၏ အနမ္းခ်ဳိခ်ဳိမ်ားကိုေတာ့ ညေနခင္းေနဝင္ခ်ိန္ကဖံုးအုပ္ကာကြယ္ေပးထားလိုက္ပါေတာ့သည္.................

        ( ၉ ) အိမ္ေရွ႕တြင္ေစာင့္ႀကိဳေနေသာ အဖြားေဒၚၿမိဳင္၏မ်က္နွာထာမွာ တင္းမာေနသည္လဲမဟုတ္.... ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသည္ဟုလဲမဆိုသာပါ...... သို႔ေသာ္အေလးအနက္ထားရိွေနဟန္ေတာ့ရပါသည္........ သူတို႔အတူတဲြၿပီးေရာက္ရိွလာျခင္းအတြက္ အေမးစကားလဲမဆိုသလို တားဆီးပိတ္ပင္ျခင္း ဆူပူျခင္းလဲအလ်ွင္းမရိွပါ.............

    ``ကဲ မင္းတို႔မဂၤလာပြဲကို အခုက်င္းပေပးမယ္...´´............
      ``ဟုတ္ ဟုတ္.. ဟုတ္ကဲ့...´´............

    ``ငါမင္းအေမနဲ႔ေဆြမ်ဳိးေတြကိုေခၚခိုင္းထားတယ္ မၾကာခင္ေရာက္လာၾကလိမ့္မယ္...မသ္းဘာေျပာစရာရိွေသးလဲ...´´...........  
    ``မ မရိွေတာ့ပါဘူးခင္ဗ်...´´...........

    ``ေအးေကာင္းတယ္ မင္းေစာေစာကျမင္ခဲ့ရတဲ့ ျမင္ကြင္းပို ဒတသက္ဘယ္သူကိုမွ ျပန္မေျပာပါဘူးလို႔ကတိေပးရမယ္...´´............
    ``ကတိေပးပါတယ္ ကြၽန္ေတာ့ကတိေပးပါတယ္ အ အဖြား...´´..............

    ``ေအးေကာင္းတယ္ ေယာက္က်ားဆိုတာ ကတိေတာ့တည္ရတယ္.... ဒီတိုင္းေတာ့က်ဳပ္စိတ္မခ်ဘူး မင္းသစၥာျပဳရမယ္...´´..............
     ထိုစဥ္မွာပင္ အဖြားကအိမ္နံရံတြင္ခ်ိတ္ဆဲြထားေသာငွက္ႀကီးေတာင္ဓာားတစ္ေခ်ာင္းကို ဆြဲျဖဳတ္ယူေနလိုက္ပါသည္...... ၿပီးေတာ့ဓားအိမ္အတြင္းမွဓာကို႐ြမ္းကနဲေနေအာင္ထက္မံဆြဲထုပ္လိုက္ျပန္ပါသည္....... ၿပီးေတာ့ သူ႔ထံတလွမ္းခ်င္းေလ်ွာက္လာေနပါသည္.......
      အ့ံေအာတုန္လႈပ္ေနေသာကိုေဌးႂကြယ္ကလြန္းကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္ပါသည္....... ၿပီေတာ့ အသာအယာပင္ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္ျပန္ပါသည္..................
    ဘာ ဘာသေဘာပါလိမ့္ သူဒီလိုစဥ္းစားၿပီးလြန္းကိုေမးဟန္ျပဳေနဥ္မွာပင္ အဖြားေဒၚၿမိဳင္ကသူေရွ႕တည္တည့္သိူ႔ေရာက္ရိွလာေနၿပီျဖစ္ပါသည္...............

      ``ဟို ဟို....´´............
   ကိုေဌးႂကြည္အေမးမဆံုးခင္မွာပင္ အဖြားကဓားကိုေလထဲသို႔ဆဲြေျမာက္လိုက္ေသာေၾကာင့္ လင္းကနဲတစ္ခ်က္လက္သြားပါေတာ့သည္.......... လြန္းထံမွမည္သည့္တုန္႔ျပန္မႈမွမရသည့္အဆံုးကိုေဌးႂကြယ္ကအံ့ကိုသာတင္းတင္းႀကိတ္ၿပီး ေသခ်ာရပ္ၾကည့္ရင္း အဖြားလုပ္သမ်ွကိုသာေစာင္းဆိုင္းေနလိုက္ရပါေတာ့သည္................

         အပိုင္း ၄ ဆက္ရန္.....
            Written by - ေနထြဋ္ေနာင္......
              29.1.2016... John Jack Junior