ေသမင္းတမန္စာအုပ္
*************
အပိုင္း(၂)
အသုဘ လိုက္ပါပို႔ေဆာင္သူမ်ား တရားနာၿပီး၍ အေလာင္းပါ ဂူသြင္းၿပီးၿပီမို႔ အသီးသီး ျပန္ကုန္ၾကသည္ ။
မျပန္ႏိုင္သူမ်ားက ကိုကိုနဲ႔ ညီရဲ ။
ယခု အသုဘသည္ သူတို႔၏ အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္း ငေဇာ္၏ ဈာပနာပင္မဟုတ္လား ။
ငေဇာ္အတြက္ ယူၾကံဳးမရျဖစ္ကာ သုသာန္ထဲ၌ သူတို႔ႏွစ္ဦးသာ က်န္ရစ္ခဲ့ေလသည္ ။
" ဟူး ... ငေဇာ္ရာ "
ကိုကိုမွာ ေလပူတစ္ခ်က္ မႈတ္ထုတ္ကာ သဲ့သဲ့ေလး ညည္းလိုက္သည္ ။
" ညီရဲ ... ငေဇာ္ ဘာလို႔ သူ႔ကိုသူသတ္ေသသြားတာလဲ ငါသိခ်င္တယ္ကြာ "
မွန္ေပသည္ ။
ငေဇာ္တစ္ေယာက္ သူ၏ အခန္းထဲတြင္႐ွိေနေသာ ဓားအေသးေလးျဖင့္ သူ၏ ပင္မေသြးေၾကာမ်ားကို ျဖတ္ေတာက္တာ သူ႔ကိုယ္သူ အဆံုးစီရင္သြားခဲ့သည္ ။
ထိုအျဖစ္အပ်က္သည္ ငေဇာ္ ညီရဲကို ေနာက္ဆံုး ဖုန္းေခၚေသာ ေန႔က ျဖစ္ပ်က္သြားခဲ့သည္ ။
ညီရဲသည္ ထိုေန႔ညကလည္း ေကာင္းေကာင္း အိပ္၍ မေပ်ာ္ ။ မနက္လင္းေတာ့လည္း အေစာႀကီးႏိုးကာ ငေဇာ့္ကို စိတ္ပူမိသျဖင့္ ႏိူးႏိုးခ်င္း ကိုကို၏ အိမ္သို႔ သြားေလသည္ ။
ကိုကိုက အိပ္ေကာင္းေနဆဲ ။
" ေဒါက္ .. ေဒါက္ .. ေဒါက္ ... "
" ကိုကို ... ကိုကို .. ေဟ့ေရာင္ ကိုကို ... "
" ဘယ္သူလဲ .. ေစာေစာစီးစီး "
" ငါ ညီရဲပါကြ .. တံခါးဖြင့္ဦး "
ခဏအၾကာ မ်က္လံုးမ်ားကို ပြတ္သပ္ရင္း ကိုကို တံခါးလာဖြင့္သည္ ။
" ဘာလဲကြာ .. ေစာေစာစီးစီး "
ညီရဲကို တံခါးဖြင့္ၿပီးသည္ႏွင့္ ကုတင္ေပၚတြင္ ျပန္အိပ္ေနသည္ ။
" ေဟ့ေရာင္ ကိုကို .. ထပါကြ .. ငါတို႔ ငေဇာ့္ဆီ သြားရေအာင္ "
" ဟာကြာ .. ဘာသြားလုပ္မွာလဲ "
" မေန႔ညက ငေဇာ္ငါ့ဆီဖုန္းဆက္ၿပီးကတည္းက ငါ့စိတ္ထဲမွာ တစ္မ်ိဳးႀကီးပဲကြ .. "
" ညီရဲ .. မေန႔ညကလည္း ငါ့ကို အိပ္ေရးပ်က္ေအာင္လုပ္ထားၿပီးၿပီ .. အခုလည္း အိပ္ေရးဝေအာင္ ေပးမအိပ္ဘူး ... ငေဇာ္က မင္းကို ေနာက္တာပါကြာ "
" ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သြားၾကည့္ရေအာင္ပါကြာ .. ငါ ငေဇာ့္ကို စိတ္ပူေနလို႔ "
" ငါ အိပ္ေရးမဝေသးဘူးကြာ .. မင္းဖာသာသြား .. ငါမလိုက္ဘူး .. ဆက္အိပ္ဦးမွာ "
" ကိုကို .. မင္းကိုငါေျပာမယ္ .. ငါ မေန႔ညက ငေဇာ့္အေၾကာင္းေတြးၿပီး မအိပ္ရဘူး .. မနက္ေရာက္ေတာ့လည္း အေစာႀကီးႏိုးေနတာ .. ငါ့ကို အားနာပါဦးကြာ .. ငေဇာ္ အဆင္ေျပတယ္ဆိုရင္ ဒီေန႔တစ္ေနကုန္ မင္းအိပ္ေနလို႔ရတယ္ .. ခုေတာ့ လိုက္ခဲ့ေပးပါကြာ .. ငေဇာ္က ငါတို႔ သူငယ္ခ်င္းပါ .. သူတစ္ခုခု ျဖစ္/ေနမွာ စိုးလို႔ပါ "
" ညီရဲရာ . မင္းကိုေတာ့ ငါအေတာ္ စိတ္ကုန္သြားၿပီ . မလိုက္ရင္လည္း ငါ ဆက္အိပ္လို႔ ရမွာ မဟုတ္ဘူး .. လိုက္မယ္ကြာ .. လိုက္မယ္ "
ကိုကို အိပ္ရာမွ ထကာ ညီရဲႏွင့္ အတူ ေအာက္ထပ္သို႔ ဆင္းလိုက္လာသည္ ။
" သားတို႔ .. ဘယ္သြားၾကမလို႔လဲ "
ကိုကို႔အေမက ဆီး၍ေမးသည္ ။
" ငေဇာ့္ဆီ သြားမလို႔ပါ ေမေမ "
" ေကာ္ဖီေသာက္ၿပီးမွ သြားၾကပါလား သားတို႔ "
" မေသာက္ေတာ့ပါဘူး အန္တီ .. ငေဇာ့္အိမ္ေရာက္မွပဲ ေသာက္ေတာ့မယ္ "
" ေအးေလ .. ဒါဆိုလဲ ၿပီးတာပဲ "
" ညီရဲ .. မင္း ဆိုင္ကယ္ပါလား "
" ပါတယ္ .. မင္းမ်က္ႏွာသစ္ဦးေလ "
" မသစ္ေတာ့ဘူး .. ငေဇာ့္ဆီေရာက္ရင္ ဆက္အိပ္ဦးမွာ "
" မင္းသေဘာ "
ထို႔ေနာက္ ညီရဲ၏ ဆိုင္ကယ္ေလးႏွင့္ပင္ ငေဇာ့္အိမ္သို႔ ထြက္ခဲ့ၾကသည္ ။
ငေဇာ့္အိမ္က ရက္ကြက္ သံုးခုေလာက္သာ ျခားသျဖင့္ သိပ္မၾကာဘဲ ေရာက္ခဲ့ၾကသည္ ။
" အန္တီေမ ... ငေဇာ္ေရာ "
" ငေဇာ္ အိပ္ရာက မထေသးဘူးကြဲ႔ .. သြားႏိႈးၿပီး ေခၚခဲ့ၾက .. အန္တီေမ ေကာ္ဖီဝိုင္း ျပင္ထားလိုက္မယ္ "
" ဟုတ္ .. အန္တီေမ "
ထို႔ေနာက္ အေပၚထပ္႐ွိ ငေဇာ့္အခန္းသို႔ တက္ခဲ့ၾကသည္ ။
" ေဟ့ေရာင္ .. ေလာ့ခ်ထားတယ္ကြ "
" ေခၚေလ "
" ငေဇာ္ .. ငေဇာ္ .. "
" ဒုန္း .. ဒုန္း .. ဒုန္း .. "
" ေဟ့ေရာင္ ငေဇာ္ .. "
အျပင္မွ ေခၚသူမ်ားပင္ ေမာလာၿပီ ။
အထဲမွ တံု႔ျပန္သံ တစ္စံုတစ္ရာ မၾကားရ ။ ထို႔ေၾကာင့္ ညီရဲမွာ မ်က္ႏွာပ်က္စျပဳလာၿပီ ။
" ကိုကို .. ဒီေကာင္ အိပ္ေမာက်ေနတာေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး "
" ေအးကြ .. အန္တီေမကို သြားေျပာမွ ျဖစ္မယ္ "
ထို႔ေနာက္ ငေဇာ့္မိဘမ်ားက အျပင္မွ ေသာ့ျဖင့္ တံခါးကို ဖြင့္လိုက္ၾကသည္ ။
အထဲတြင္ ျမင္လိုက္ရေသာ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ကိုကိုႏွင့္ ညီရဲတို႔ အသက္႐ွဴပင္ မွားသြားၾကသည္ ။
" ဟင္ .. "
" ဟာ .. ငေဇာ္ .. "
" အမေလး .. သား .. သား .. "
အားလံုး အခန္းထဲသို႔ ေျပးဝင္သြားၾကသည္ ။
ကုတင္ေဘးရိွ ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ ႀကီးမွားေသာ ေသြးအိုင္ႀကီးႏွင့္ ထိုေသြးအိုင္ထဲတြင္ မလႈပ္မယွက္ ၿငိမ္သက္ေနၿပီျဖစ္ေသာ ငေဇာ္ ... ။
" ကိုကို "
ညီရဲ ေခၚလိုက္မွ လက္ရိွ အေျခအေနကို ျပန္သတိရလာသည္ ။
" ဟင္ .. "
" ငေဇာ္ေသတာ ဟို စာအုပ္နဲ႔ ပတ္သတ္ေနတယ္ထင္တယ္ "
" ဘယ္စာအုပ္လဲ "
" သူငါ့ဆီကို ဖုန္းဆက္တယ္လို႔ မင္းကိုငါ ေျပာသားပဲ .. ဟိုအိမ္ႀကီးက စာအုပ္ေလ "
" ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား "
" မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုရင္ ငေဇာ္က ဘာလို႔ ခုလိုလုပ္မွာလဲ "
" ငါလည္း ဒါကိုပဲ စဥ္းစားမရေအာင္ ျဖစ္ေနတာ "
" သူ ငါ့ဆီကို ဖုန္ဆက္တုန္းက တစ္စံုတစ္ခုကို ေၾကာက္ေနသလိုပဲ .. ေသခ်ာတာက အဲ့စာအုပ္ကို သူမယူလာဘူးဆိုတာပဲ "
" မင္းကလည္း သူမယူလာရင္ အဲ့စာအုပ္က ဘယ္လိုပါလာမွာလဲ "
" ငါလည္း မသိဘူးေလ .. သူလည္း အဲ့စာအုပ္ကိုျမင္လို႔ ငါ့ဆီ ဖုန္းဆက္လိုက္တာ .. အထဲမွာ.စာေတြေရးထားတယ္လို႔လည္း ေျပာေသးတယ္ "
" ညီရဲ "
" ဟင္ "
" ဒါဆိုရင္ သူ႔အခန္းထဲမွာ အဲ့စာအုပ္ ႐ွိေနတယ္ေပါ့ "
" ေအးကြ .. ငါတို႔ ခုမွ စဥ္းစားမိတယ္ "
" ငါတို႔ သြား႐ွာၾကည့္ရေအာင္ "
" ေကာင္းတယ္ "
ထို႔ေနာက္ သုသာန္မွ ဆိုင္ကယ္အျမန္ေမာင္းျပန္ကာ ငေဇာ့္အိမ္သို႔ သြားၾကသည္ ။
ငေဇာ့္အိမ္တြင္ အသုဘကိစၥျဖင့္ လူအခ်ိဳ႕႐ွိေနေသးသည္ ။
ငေဇာ့္မိဘမ်ားထံ ခြင့္ေတာင္းကာ ငေဇာ့္အခန္း႐ွိရာသို႔ တက္ခဲ့ၾကသည္ ။
ငေဇာ့္အခန္းထဲသို႔ေရာက္ေသာ္ ထိုစာအုပ္ကို႐ွာၾကသည္ ။
မေတြ႔ ။
" ညီရဲေရ .. ေနရာလည္း ႏွံ႔ေနၿပီ .. မေတြ႔ဘူးကြ "
" ဟုတ္တယ္ .. ေသခ်ာျပန္႐ွာၾကည့္ပါဦး "
ထို႔ေနာက္ ဒုတိယမၼိ ႐ွာၾကျပန္သည္ ။
အဝတ္ဗီ႐ို ၊ ကုတင္ေအာက္ပါမက်န္ ႏွံ႔ႏွံ႔စပ္စပ္ ႐ွာၾကေသည္လည္း အနက္ေရာင္ မွတ္စုစာအုပ္ေလးကိုမူ မေတြ႔ခဲ့ၾကေပ ။
" ငါေတာ့ လက္ေလွ်ာ့လိုက္ၿပီ ကိုကို "
ထိုစဥ္ အခန္းထဲသို႔ ငေဇာ္၏ မိခင္ ဝင္လာသည္ ။
" သားတို႔ .. ဘာ႐ွာေနၾကတာလဲ "
" အန္တီေမ .. ဒီအခန္းထဲက မွတ္စုစာအုပ္ေလးမ်ား မေတြ႔မိဘူးလား "
" မွတ္စုစာအုပ္ "
" ဟုတ္ပါတယ္ .. သားေရဖံုး အနက္ေရာင္ေလးပါ "
" အန္တီေမတို႔ေတာ့ ဒီအခန္းထဲက ဘာပစၥည္းမွ ယူမထားပါဘူး .. အရင္အတိုင္းပဲ ထားတာ .. အဲ့စာအုပ္က ဘာျဖစ္လို႔လဲ "
" ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ငေဇာ္ ေနာက္ဆံုး ဖုန္းေျပာၾကတုန္းက ငေဇာ္က အဲ့စာအုပ္ေလးအေၾကာင္း ေျပာလို႔ပါ .. အဲ့ဒါေၾကာင့္ လာ႐ွာတာ .. ႐ွာမေတြ႔ဘဲ ျဖစ္ေနလို႔ "
" အန္တီေမေတာ့ ဘာမွ မသိပါဘူးကြယ္ .. သားတို႔ပဲ ဆက္႐ွာၾကေနာ္ .. ဒီအခန္းထဲမွာ ႐ွိပါလိမ့္မယ္ .. အန္တီေမ ေအာက္က ဧည့္သည္ေတြဆီ သြားလိုက္ဦးမယ္ "
" ဟုတ္ကဲ့ပါ အန္တီေမ "
မ်က္ရည္ေလး ရစ္ဝဲကာ ထြက္သြားေသာ အန္တီေမကို သူတို႔ ကိုယ္ခ်င္းစာမိသည္ ။
သူတို႔ေတာင္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူအတြက္ အေတာ္ခံစားေနရကာ မိခင္ျဖစ္သူဆိုပါက ဆိုဖြယ္ရာပင္ မ႐ွိေတာ့ ။
ငေဇာ္သည္ တစ္ဦးတည္းေသာ သားမို႔ မိဘမ်ား ရင္ကြဲေအာင္ ခံစားေနရမွာကို ေတြးၾကည့္ရံုႏွင့္ သိႏိုင္သည္ ။
ထပ္မံ၍ ႐ွာၾကည့္ေသာ္လည္း မေတြ႔သည့္အဆံုး၌ ႏႈတ္ဆက္ကာ ျပန္ခဲ့ၾကသည္ ။
ရင္ထဲတြင္ေတာ့ မတင္မက် ။
~~~~~~
ထိုအေတာအတြင္း ကိုကိုႏွင့္ ညီရဲတို႔ ငေဇာ္၏ ရက္လည္ကိစၥကို ဝိုင္းကူလုပ္ၾကရင္း အခ်ိန္ကုန္ၾကသည္ ။
ရက္လည္ၿပီးသည့္ေန႔ ညေနပိုင္းက ကိုကိုႏွင့္ ညီရဲတို႔ ဘီယာဆိုင္ ထိုင္ျဖစ္ၾကသည္ ။
ငေဇာ္၏ အေၾကာင္းကို ေၾကကြဲစြာ ေျပာၾကရင္း အေတာ္ေသာက္ျဖစ္ၾကသည္ ။
ထို႔ေၾကာင့္ ညဥ့္နက္မွ အိမ္ျပန္ခဲ့ၾကသည္ ။
ညီရဲက ဆိုင္ကယ္မပါသျဖင့္ ကိုကိုက ညီရဲအိမ္သို႔ လိုက္ပို႔သည္ ။
" ညီရဲ .. ျဖစ္တယ္ေနာ္ "
" ျဖစ္တယ္ .. မနက္မွ ေတြ႔ၾကတာေပါ့ "
" ေအး .. ဒါဆို ငါျပန္ၿပီ "
ကိုကို၏ ဆိုင္ကယ္ ထြက္သြားသည္ႏွင့္ ညီရဲလည္း ျခံတံခါးပိတ္ကာ အိမ္ထဲသို႔ ဝင္လာခဲ့သည္ ။
အေဖႏွင့္ အေမတို႔ အိပ္ေနၾကၿပီမို႔ တံခါးကို အသံမၾကားေအာင္ဖြင့္ကာ အိမ္ထဲသို႔ ဝင္လာခဲ့သည္ ။
ထို႔ေနာက္ အေပါ့အပါးသြားကာ အိမ္ေပၚသို႔ တက္လာခဲ့သည္ ။
အခန္းတံခါးဖြင့္ၿပီး အခန္းထဲသို႔ ဝင္လိုက္သည္ ။
ကုတင္ေပၚ လွဲမည္အျပဳ
" ဟင္ ... "
ကုတင္ေပၚတြင္ အနက္ေရာင္ မွတ္စုစာအုပ္ေလး ။
" ငါ့မွာ.ဒီလိုစာအုပ္မ႐ွိပါဘူး .. ဒီစာအုပ္က ဘယ္ကေရာက္လာတာလဲ .. အေဖ အေမတို႔မ်ား .. အို .. မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး .. ဒါ .. ဒါဆို .. "
ညီရဲ တစ္စံုတစ္ခုကို စဥ္းစားမိသျဖင့္ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုး ေအးစက္ထံုက်ဥ္သြားသည္ ။
" ဒါ .. ဒါ .. ငေဇာ္ေျပာတဲ့ စာအုပ္လား .. ငါ့ဆီ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ေရာက္လာတာလဲ "
အေတြးမ်ားက ညီရဲ၏ တစ္ကိုယ္လံုးကို ဆြဲကိုင္၍ လႈပ္လိုက္သည္ ။
တုန္ယင္ေနေသာ လက္အစံုျဖင့္ စာအုပ္ေလးကို အသာ ေကာက္ယူလိုက္သည္ ။
~~~~~~
ကိုကိုတစ္ေယာက္ အိမ္ျပန္ေရာက္သည္ႏွင့္ အိပ္ရာ တန္းဝင္ခဲ့သည္ ။
ညဥ့္နက္သည္အထိ ေနေလ့မ႐ွိသျဖင့္ ခ်က္ခ်င္းပင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္ ။
နားထဲတြင္ အသံအခ်ိဳ႕ ၾကားေနရသည္ ။
မ်က္လံုးက မဖြင့္ႏိုင္ ။
ဆက္တိုက္ၾကားေနရသျဖင့္ ဖုန္းျမည္သံျဖစ္ေၾကာင္း သတိထားမိလိုက္သည္ ။
ေပေန၍ မရသည့္အဆံုး၌ အိပ္ခ်င္မူးတူးျဖင့္ ဖုန္းကို လွမ္းယူကာ ပိတ္လိုက္မည္ျပဳၿပီးမွ ဖုန္းနံပါတ္ကို ၾကည့့္လိုက္ေတာ့ ညီရဲဆီက ။
မကိုင္မခ်င္း ေခၚေနမွာမို႔ ကိုင္လိုက္သည္ ။
" ဟလို .. "
" ဟလို .. ဘယ္သူပါလဲ "
ညီရဲဖုန္းမွန္း သိေသာ္လည္း တစ္ဖက္လူ၏ အသံမွာ ပံုမွန္မဟုတ္သျဖင့္ ေမးလိုက္ရျခင္းျဖစ္သည္ ။
" ကိုကို .. ငါ .. ငါပါကြ .. ညီရဲ "
ညီရဲဟု ေျပာေသာေၾကာင့္သာ.ကိုကိုလက္ခံလိုက္ရေသာ္လည္း ညီရဲ၏ အသံမွာ ေၾကာက္ရြံ႔တုန္လႈပ္ေနဟန္ျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ေနသျဖင့္ အသံ ဖမ္း၍ မရ ။
" ဘာလဲကြာ .. ငါအိပ္ေနတာ "
" ကို .. ကိုကို .. "
" ညီရဲ .. မင္းဘာျဖစ္ေနတာလဲ "
" ကိုကို .. စာ .. စာအုပ္ .. "
" ဘာစာအုပ္လဲ "
" မွတ္စုစာအုပ္ "
" ဟမ္ .. "
" မင္းနဲ႔ ငါ ငေဇာ့္အခန္းမွာ သြား႐ွာတဲ့ မွတ္စုစာအုပ္ေလ "
" ဘာျဖစ္လို႔လဲ "
" အဲ့ .. အဲ့ မွတ္စုစာအုပ္ .. ငါ့ .. ငါ့ဆီေရာက္ေနတယ္ "
" ဘာ .. "
အိပ္ခ်င္ေနသည့္စိတ္မ်ား အေဝးသို႔ လြင့္စဥ္သြားၾကသည္ ။
" ဘာေျပာတယ္ ညီရဲ .. ဒါ .. ဒါ ေနာက္စရာ မဟုတ္ဘူးေနာ္ "
" ငါ .. ငါမေနာက္ဘူး ကိုကို "
" မင္းဆီကို ဘယ္လိုေရာက္ေနတာလဲ "
" ငါျပန္လာၿပီး အခန္းထဲဝင္လိုက္ေတာ့ ငါ့ကုတင္ေပၚမွာ ႐ွိေနတာ "
" အဲ့စာအုပ္ဆိုတာ.ေသခ်ာလို႔လား "
" ေသခ်ာတယ္ .. ငါ အခု အရမ္းေၾကာက္ေနၿပီ .. အခန္းအျပင္လည္း မထြက္ရဲဘူး .. မင္း ငါ့ဆီလာခဲ့ပါလား "
" ဟင္ .. ဘာ .. ဘာျဖစ္လို႔လဲ .. အဲ့စာအုပ္က ဘာျဖစ္လို႔လဲ "
" အ .. အထဲမွာ စာေတြေရးထားတယ္ .. "
" ဘာ စာေတြေရးထားလို႔လဲ "
" အထဲမွာ .. အထဲမွာ ေရးထားတာက .. "
႐ုတ္တရတ္ ဖုန္းလိုင္းျပတ္ေတာက္သြားသည္ ။
" ဟလို .. ဟလို .. ညီရဲ .. "
ဖုန္းျပန္ေခၚသည္ ။
မရ ။
အႀကိမ္ႀကိမ္ေခၚသည္ ။
မဝင္ ။
ထို႔ေၾကာင့္ အခန္းထဲမွ အျမန္ထြက္ကာ အိမ္ေအာက္သို႔ ဆင္းခဲ့သည္ ။
ည ၁၂ ထိုးၿပီ ။
သူ ညီရဲထံသို႔ အျမန္သြားမွျဖစ္မည္ ။
ငေဇာ္တုန္းကလည္း သူေပါ့ဆမိလို႔ ငေဇာ္၏ အသက္ကို အခ်ိန္မီ မကယ္တင္ႏိုင္ခဲ့ေပ ။
ထို႔ေၾကာင့္ ေနာင္တႀကီးစြာ ရခဲ့သည္ ။
ညီရဲကိုေတာ့ ထိုအျဖစ္မ်ိဳး ထပ္အျဖစ္မခံႏိုင္ ။
သူ အခ်ိန္မီ သြားမွျဖစ္မည္ ။
ညီရဲမွာ.အမွန္တကယ္ပင္ ေၾကာက္လန္႔ေနေၾကာင္း သူ၏ အသံမ်ားက သက္ေသခံေနၾကသည္မို႔ ကိုကို သံသယကင္းသည္ ။
သူစဥ္းစားမရသည္က မွတ္စုစာအုပ္ ။
နယ္တြင္ စူးစမ္းလိုစိတ္ျဖင့္ သြားေရာက္ခဲ့ေသာ အိမ္ႀကီးတြင္ ေတြ႔ခဲ့ရသည္ ့ အနက္ေရာင္ မွတ္စုစာအုပ္ေလး ။
ငေဇာ္ယူခဲ့မည္ဟု ေျပာသျဖင့္ သူတို႔၏ တားျမစ္မႈေၾကာင့္ ငေဇာ္ မယူခဲ့ေပ ။
သို႔ေသာ္ ထူးဆန္းစြာပင္ ထိုစာအုပ္ေလးသည္ ငေဇာ့္ထံသို႔ ေရာက္လာခဲ့သည္ ။
ထို႔ေနာက္ ငေဇာ္ ေသဆံုးသြားခဲ့သည္ ။
ယခင္ေန႔က ငေဇာ့္အခန္းတစ္ခုလံုးကို ေမြေႏွာက္က. ထိုစာအုပ္ေလးကို ကိုကိုႏွင့္ ညီရဲတို႔ ရွာခဲ့ၾကသည္ ။
မေတြ႔ခဲ့ ။
ယခုမူ ထိုစာအုပ္ေလးသည္ ညီရဲထံသို႔ ေရာက္႐ွိလာၿပီ ။
ထိုစာအုပ္က ဘာလဲ ။
ဘာ့ေၾကာင့္ သူ႔အလိုလို ေရာက္လာရတာလဲ ။
အထဲမွာ ဘာေတြ ေရးထားလို႔လဲ ။
ငေဇာ္က အဲ့စာအုပ္ကို ရၿပီးတာနဲ႔ ဘာေၾကာင့္မို႔ သူကိုယ္သူ သတ္ေသရတာလဲ ။
ယခုလည္း .. ။
ညီရဲတစ္ေယာက္ ... ။
ကိုကို ဆက္မေတြးေတာ့ဘဲ ဆိုင္ကယ္ကို ျခံျပင္သို႔ တြန္းထုတ္လာခဲ့သည္ ။
အိမ္ထဲမွာ စက္ႏိႈးလွ်င္ အေဖႏွင့္ အေမတို႔ ႏိုးသြားႏိုင္သည္မဟုတ္လား ။
ထို႔ေနာက္ ညီရဲအိမ္သို႔ အျမန္ေမာင္းလာခဲ့လိုက္သည္ ။
စိတ္ထဲမွလည္း ညီရဲ ဘာမွမျဖစ္ပါေစနဲ႔ဟု ဆုေတာင္းလွ်က္ ... ။
******
ဆက္ရန္>>>
Post a Comment