ေက်ာက္ဝဲဂူအိမ္ႀကီးေပၚကမိန္းကေလး
=================
Written By:.ဖန္ဆင္း႐ွင္(ဂ်ပုေလး)
လင္းသစ္ မင္းကို ဆရာက ဒီညသူ႔အိမ္ကိုလာအိမ္ပါလို႔ေျပာ
ခိုင္းလိုက္တယ္..
ဟု ဆိုက္ထဲ၌အလုပ္လုပ္ေနေသာက်ေနာ့္ကို လွမ္းေျပာလိုက္သည္။
ေအး.. ငါလာခဲ့ မယ္.. လို႔ ဆရာ့ကိုေျပာလိုက္ကြာ
ဒီလိုနဲ႔ ကြၽန္ေနာ္အလုပ္မွ အိမ္ကိုျပန္လာကာ ဆရာ အိမ္မွာ အိပ္ရန္
ဖ်ာလိပ္ေလးထဲ ေခါင္းအံုရယ္ေစာင္ရယ္ ထည့္ကာ စက္ဘီး ေပၚတင္၍ ထြက္လာခဲ့သည္။
ဆရာဆိုသည္မွာ ကြၽန္ေတာ့္အလုပ္ထဲမွ မန္ေနဂ်ာ ျဖစ္သည္။ ဆရာတို႔ မိသားစုမွာ ရန္ကုန္တြင္ ေနသည္။ ဆရာ ဒီၿမိဳ႕ကို ေျပာင္းလာေတာ့လည္း မိသားစုႏွင့္အတူျဖစ္သည္။ ဟိုတစ္ေန႔ကမွ ဆရာ့မိသားစု ဘာအေၾကာင္း ႏွင့္ ရန္ကုန္ျပန္သြားတယ္မသိ..
ကြၽန္ေတာ္က ေတာ့ အလုပ္သမားအေဆာင္၌ေနသည္။ ဒီေန႔မွ ဆရာေခၚလို႔ ဆရာအိမ္မွာ ေနရသည္။
ကြၽန္ေတာ္ တရာ့အိမ္သို႔ေရာက္လာသည္။ ညေန ေနဝင္ရီတေရာ အခ်ိန္
ျဖစ္သည္။ ဆရာအိမ္သို႔ေရာက္ေသာအခါ ကြၽန္ေတာ္အိမ္ေပၚဘက္သို႔လွမ္းၾကည့္လိုက္၏ ဝရံတာေဘးျပတင္းေပါက္၌ ေနာက္ေက်ာေပးကာ ဆံပင္ ႐ွည္ခ်ထားေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကိုေတြ႔မိလိုက္သည္။
ဆရာလိုရမယ္ရခိုင္းရေအာင္ ေခၚထားေသာ မိန္းကေလးျဖစ္မည္ထင္သည္။ အိမ္ႀကီးမွာအေတာ္ကိုႀကီးသည္။ ကိုလိုနီေခတ္ကတည္း ေဆာက္ထားတဲ့အိမ္ႀကီးဟုရြာသားမ်ားကေျပာသည္။.
ဆရာေနမည္ဟုဆိုေသာေၾကာင့္ဒီအိမ္ႀကီးမွာရြာသားမ်ားကစီစဥ္ေပးထားျခင္းျဖစ္သည္။
ထိုအိမ္ႀကီးကို ရြာသားမ်ားက ေက်ာက္ဝဲဂူ စံအိမ္ႀကီးဟုေခၚဆိုသည္။
အေၾကာင္းမွာ ထိုအိမ္ႀကီးသည္ ေက်ာက္ဂူႀကီးေပၚ၌ တည္ေဆာက္ထားသည္။ ထိုေက်ာက္ဂူႀကီး ထဲ၌ ေရဝႀကီးတး္ခု႐ွိသည္။ ထို အခ်က္ကို အစြဲျပဳကာ ေက်ာက္ဝဲဂူ ဟုေခၚဆိုျခင္းျဖစ္သည္ဟု လူႀကီးမ်ားက ဆို၏ ။ ထိုအိမ္ႀကီးေပၚကၾကည့္လ်ွင္ သံလြင္ျမစ္ကိုျမင္ရ၏။.
ကြၽန္ေတာ္ အိမ္ႀကီးကိုၾကည့္ကာစဥ္းစာေနရင္း..
"တီ..တီ..တီ..''
ဆရာကားသံၾကားရေလသည္။
" ေဟာ မင္းေတာင္ေရာက္ေနၿပီ လာအိမ္ထဲဝင္ေလကြာ..''
"ေအာ္...ဟုတ္ဟုတ္'''
ဆရာႏွင့္အတူအိမ္ထဲသို႔ ဝင္လာခဲ့သည္။
"ေအာ္.. ဆရာ ဒါနဲ႔ ဆရာ အိမ္မွာ ခိုင္းဖို႔ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ ေခၚ ထားေသး လား''
" မေခၚ ထားပါဘူး... ဘာျဖစ္လို႔ လဲ''
"ဘာမွ မဟုတ္ ပါဘူး ေမးၾကည့္တာ ပါ ''
ဒိန္း ဆိုၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ ရင္ထဲ လိႈက္ ခနဲ ့ျဖစ္သြားသည္။ အခုနက ဝရံတာေပၚ ကေတြ႔ လိုက္တဲ့ မိန္ကေလးမွာ မ်က္လံုး ဘဲမွားျမင္
မိတာလား..ဒါမွမဟုပ္ အဲ့ဒီမိန္းကေလးက မည္သူနည္း မသိေပ...
သို႔ႏွင့္ အျမင္မွားမိတာဘဲ ဟုေတြး ကာ ဆရာႏွင့္ အတူအိပ္ ရန္ သာျပင္ဆင္လိုက္သည္။
"ဆရာ အိပ္ေတာ့မွာဆို အေပၚထပ္မွာ အိပ္..ကြၽန္ေတာ္ေအာက္ထပ္မွာဘဲအိပ္ေတာ့မယ္ဆရာ..''
"ေန ေန ငါ ေအာက္ထပ္မွာ ဘဲအိပ္မယ္.. မီးဖိုေခ်ာင္ ေဘးက အခန္းမွာ ကုတင္ႏွစ္လံုး႐ွိတယ္ အဲ့မွာ ဘဲအိပ္မယ္''
" ဒါနဲ႔ ဆရာ ဆရာ့ မိန္းမနဲ႔ ကေလးေတြကဘာလို႔ျပန္သြားတာလဲဗ်
ဒီမွာေနၾကဦးမယ္ဆို''
"ေအး သူတို႔လဲ ပ်င္းစရာျကီးလည္းျဖစ္ တီဗၺီလည္း မၾကည့္ ရ ဆိူေတာ့ ျပင္းလို႔ျပန္သြားၾကတာေနမွာေပါ့ကြာ''
"ေအာ္... အိပ္ရာခင္းၿပီး ၿပီ ကြၽန္ေတာ္ မီးေတြပိတ္လိုက္ဦးမယ္''
ကြၽန္ေတာ္ အေပၚထပ္မီး ပိတ္ရန္သြား အိမ္အေပၚထပ္သို႔
ခိုင္ခံံံ့ေသာ ေလွကား ႀကီးအတိုင္းတတ္ကာ အိမ္အေပၚ ထပ္သို႔ ေရာာက္ သြားသည္။ ထိုအခါ ကြၽန္ေတာ္ ညေနတုန္းကဆံပင္ဖ်ားလ်ားႏွင့္ ေက်ာခိုင္းထားေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ေတြ႔ရာ ဝန္ရံတာ ေဘး႐ွိ ျပတင္းေပါက္အားၾကည့္လိုက္၏။ မိန္းကေလးအားမေတြ႔ ထို႔ေၾကာင့္ ပြင့္ ေနေသာျပတင္းေပါက္ကို သာ
ပိတ္၍ မီးမ်ား အားလံုးပိတ္ကာ ေအာက္ထပ္သို႔ အိပ္ရန္သာဆင္းလာခဲ့သည္။
"ဆရာကြၽန္ေတာ္ မီးေတြပိတ္ၿပီးၿပီ''
"ေအးေအး အဲ့ဒါဆိုလာအိပ္ၾကရေအာင္..''
"ဟုပ္..ကဲ့..''
...............
"ေဒါက္ ..ေဒါက္..ေဒါက္''
ကြၽန္ေတာ္ ထိုအသံေၾကာင့္ လန့္ႏိုးသြားသည္ ။
"အမေလး''ဟု ထေအာ္ ခ်င္မိသည္။ သို႔ေသာ္ အသံကမထြက္ေပ။
ကြၽန္ေတာ္ အိပ္ခါနီးမွ ေသခ်ာပိတ္ခဲ့ေသာ အေပၚထပ္႐ွိမီးမ်ားအားလံုးပြင့္ေနသည္။ ခုနက ထြက္ေသာအသံသည္လည္း
မီးခလုပ္ဖြင့္သံျဖစ္သည္။
"ေဟ့ေကာင္...ေဟ့ေကာင္''
ဆရာႏိုးလာသည္ႏွင့္တူသည္။ ကတုန္ကယင္ ျဖစ္ေနေသာ ကြၽန္ေတာ့အား ေခၚေနျခင္းျဖစ္သည္။
"ဗ်ာ..ဗ်ာ''
"မင္းဘာျဖစ္ေနတာလဲကြ''
"ဆရာဟို..ဟိုမွာ အေပၚထပ္ကမီးေတြပြင့္ေနတယ္''
"ေဟ..ဟုတ္တယ္ဟ..လာ အေပၚတက္ၾကည့္ရေအာင္''
ကြၽန္ေတာ္တို႔ဆရာတပည့္ႏွစ္ေယာက္အေပၚဘက္သို႔တတ္သြား၏။
"ဟာ...''
ကြၽန္ေတာ္ ပါးစပ္က ေယာင္ၿပီးထြက္သြားမိ၏
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ ကြ''
"ဟိုမွာ ကြၽန္ေတာ္ေသခ်ာပိတ္ခဲ့တဲ့ ျပတင္းေပါက္
လည္းပြင့္ေနတယ္''
"ဟင္ ဟုပ္လား... လာလာ သြားျပန္ပိတ္မယ္၊ မီးေတြလည္းျပန္ပိတ္၊''
"ဟုပ္ ဟုပ္''.
ဆရာႏွင့္အတူ မီးပိတ္ ၿပီး အိမ္ေအာက္ဘက္သို႔ ျပန္ဆင္းလာခဲ့၏။ ထို႔ေနာက္အိပ္ရာ ထဲဝင္ေက်ာခင္းျပန္သည္။
ထိုအခ်ိန္မွစၿပီး ကြၽန္ေတာ္ ေတြေဝသြားခဲ့သည္၊ အေၾကာင္းမွာ
ညေနက ဝရံတာေဘးျပတင္းေပါက္တြင္ ဆံပင္ဖားလ်ားခ်၊ေက်ာေပးထိုင္ေနေသာမိန္းကေလးႏွင့္ အိပ္ခါနီးေသခ်ာပိတ္ခဲ့ေသာမီးႏွင့္ ျပတင္းေပါက္မ်ား ပြင့္ေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
တီ..တီ..တီ...တီ..
နာရီမွာႏိႈးစက္သံျမည္လာသည္။ ႏိႈးစက္သံႏွင့္အတူ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ ဆရာ အိပ္ရာမွ ထာသည္။
"လင္းသစ္ မင္း ေစ်းကို ငါ့ကားနဲ႔လိုက္ခဲ ငါမင္းကို ေစ်းထဲမွာ ခ်ခဲ့မယ္ မင္း ကထမင္းခ်က္ၿပီး အလုပ္ထဲ လိုက္ခဲ့ေပါ့ကြာ''
"ဟုတ္ ဆရာ''
"အင္း.. ေအာ္ ငါတို႔ မီးဖိုေခ်ာင္က ဝါယာႀကိဳးေတြက ေ႐ွာ့ခ္
ျဖစ္ေနတယ္ကြ မီးျပင္သမား ေတာ့ေခၚထားတယ္ မင္းလ်ွပ္စစ္အိုးနဲ႔မခ်က္နဲ႔ဦး မီးဖို႔နဲ႔ဘဲခ်က္ထား...''
"ဟုတ္ကဲ့..ဆရာ''
ဒီလိုႏွင့္ ဆရာကားႏွင့္ေစ်းထဲသို႔ ကားျဖင့္ လိုက္သြားသည္။
ဆရာက ကြၽန္ေတာ့္ကို ေစ်းထဲမွာ ခ်ခဲ့ၿပီး အလုပ္သို႔ တန္းသြားေလသည္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ဆရာမွာထားသည့္အတိုင္း ေစ်းထဲမွာ
ေစ်းဝယ္ၿပီး အိမ္သို႔ ျပန္ကာ ထမင္းခ်က္ေတာ့သည္။
" ေဒါက္..ေဒါက္..ေဒါက္..''
ထမင္းခ်င္ေနတုန္ အိမ္တံခါးကို တစ္စံုတစ္ေယာက္ လာေခါက္ေနသည္။
"ခ်လပ္..''
ကြၽန္ေတာ္ တံခါးေပါက္အား ဖြင့္ ေပးလိုက္သည္။
" ေအာ္.. မီးျပင္သမား ေတြပါလား''.
"ေအးကြ.. ဆရာေခၚထားတာေတာ့ ေလးငါးရက္႐ွိၿပီ မအား
တာနဲ႔ မလာျဖစ္တာ''
"ေအာ္..ရပါတယ္ဗ်ာ''
"ေအး..မီးဖိုေခ်ာင္က ဝါယာေတြ ဘဲပ်က္ေနတာမွလား''
"ဟုတ္တယ္ဗ်.. မီးဖိုေခ်ာင္က ဝါယာေတဘဲ''
"ေအးေပါ့ကြာ ဝါယာေတြက ၾကာေနၿပီဆိုေတာ့ဘယ္ေကာင္းေတာ့မလဲ.. ႀကိဳးေတြ က အကုန္လဲရမွာကြ''
"ဟုတ္ပါ့ဗ်ာ.. အကိုတို႔ဘဲ ေသခ်ာလုက္သြားေပးပါဗ်ာ''
ကြၽန္ေတာ္လည္း ထမင္းဟင္းခ်က္လို႔ၿပီးသြားၿပီ။
"ဟူး...င့ါညီေရ. မီးႀကိဳးေတြအကုန္လၿပီးၿပီ ေတာ္ေတာ္ေလးလဲလိုက္ရတယ္''
"ဟုတ္ေက်းဇူးဘဲဗ်ာ.. ဒါနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ေပးရမလဲအကို''
"ေနေန ရပါတယ္ကြာ ဘယ္ေလာက္မွေပးမေနနဲ႔ ငါက
ဆရာ့ကိုေတာင္အားနာေနတာကြ''
"ေအာ္.. ဒါဆိုလည္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ''
"ေအးေအး...ငါတို႔သြားၿပီေနာ္..''
"ဟုတ္ကဲ့..ဟုတ္ကဲ့''
ကြၽန္ေတာ္ လည္း ထမင္းဟင္း ခ်က္ၿပီး အလုပ္ထဲသို႔ စက္ဘီး ေလးႏွင့္ ထြက္ လာခဲ့တယ္ ။
" ဟ မင္းေရာက္လာၿပီ လား..''
, 'ဟုတ္ဆရာ ေအာ္.. ဆရာ မီျပင္တဲ့သူေတြ လာျပင္ေပးသြားတယ္''
"ဟုတ္လား ေကာင္းတာေပါ့ ကြာ မင္းလည္း မီးဖို႔ သံုးစရာမလိုေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ ခ်က္ျပဳတ္ရတာ သက္သာ တာေပါ့''
ကြၽန္ေတာ္လည္းဆိုက္ထဲမွာ အလုပ္လုပ္ ၿပီး အိမ္သို႔ျပန္လာခဲ့သည္။ ဆရာက ေတာ့ ဝယ္စရာ ေလးေတြ႐ွိလို႔ဆိုၿပီးေစ်းထဲ၌က်န္ခဲ့သည္။ အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ အိမ္ထဲမွာ ကြၽန္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္းသာ..
အိမ္ေရာက္သည္ႏွင့္ကြၽန္ေတာ္ ေရခ်ိဳးရန္ ျပင္ဆင္ကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔ဝင္လိုက္သည္။
" ႐ွပ္... ႐ွပ္...႐ွပ္''
႐ူတ္တရက္ အေပၚထပ္မွ လူတစ္ေယာက္ လွမ္းေလ်ွာက္သည့္
အသံၾကားလိုက္ရသည္။ ေရခ်ိဳ းရန္ ျပဳေနေသာ ေရခ်ိဳခန္းထဲမွကြၽန္ေတာ္၏ ခႏၶာကိုယ္တခုလံုး တုန္ရီ ကာၾကက္သီေမႊညႇင္းထသြားသည္။
အေပၚထပ္ ေျခသံၾကားရာသို႔ကြၽန္ေတာ္ သြားၾကည့္ရန္
သာ ေတြးလိုက္၏။ ကြၽန္ေတာ္ အေပၚထပ္သို႔ တက္ရန္ေလွကား
ေပၚသိုတက္ရန္ ေျခေထာက္ဟန္ျပဳခ်ိန္မွာဘဲ...
"တီ..တီ..''
ဆရာကားသံၾကားရေလသည္။ ဟြန္းသံေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္လည္း ျခံတံခါးဖြင့္ ရန္ ေျပးကာ ျခံတံခါးႀကီး ကို တြန္ဖြင့္ လိုက္သည္။
"ဟ..ေဟ့ေကာင္ အက်ီၤခြၽတ္ႀကီး နဲ႔ ဘာလုပ္ေနတာလဲကြ''
"ေရခ်ိဳးဖို႔ပါ ဆရာ၊ ဆရာ့ ကားသံၾကားတာနဲ႔ထြက္လာတာ''
"ေအာ္..ေအးေအး''
ဆရာကားေပၚမွလွမ္းေျပာျခင္းျဖစ္သည္။
ကြၽန္ေတာ္ အေပၚထပ္႐ွိျပတင္းေပါက္ကို လွမ္းၾကည့္ မိသည္။
ကြၽန္ေတာ္ လန္႔သြားကာမ်က္လံုးျပဴးမိသြာသည္။ မေန႔ညက ပိတ္ခဲ့ေသာ ျပတင္းေပါက္တံခါးျပန္ပြင့္ေနျပန္သည္။
"ေဟ့ေကာင္ လာေလ ဘာလုပ္ေနတာလဲ''
"ဟုတ္ လာၿပီ..လာၿပီ''
ဆရာေခၚသံေၾကာင့္ အိမ္ထဲသို႔ျပန္ဝင္လာသည္။
ဒီလိုႏွင့္ ေလးငါး ရက္ေလာက္ၾကာေသာ အခါ ေစ်းထဲကလူႏွင့္လည္းရင္ႏွီးလာသည္။
ဒီေန႔ကြၽန္ေတာ္ ေစ်းထဲ၌ ကြၽန္ေတာ္ ဝယ္ေနက် ၾကက္သားေရာင္းတဲ့ အန္တီႀကီး အား ေက်ာက္ဝဲဂူ အိမ္ႀကီး အေၾကာင္းေမးရန္ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။
"အေဒၚႀကီး ကြၽန္ေတာ့္ ကို ေက်ာက္ဝဲဂူ အိမ္ႀကီး အေၾကာင္း ေျပာျပႏိုင္မလား''
"ေအာ္... နင္ကသိခ်င္လို႔လား..ေအး အရင္ က ဆရာကေတာ္တို႔ေတာ့ ဒီေစ်းထဲမွာ ေတြ႔မိပါတယ္ အခုေတာ့မေတြ႔ေတာ့ဘူး''
"ဟုတ္ ဆရာကေတာ္တို႔ က ရန္ကုန္ျပန္သြားၾကၿပီ၊ ဘာလို႔ျပန္သြားၾကတာလဲေတာ့မသိပါဘူးဗ်ာ''
"ေအး..နင္အဲ့အိမ္ႀကီးအေၾကာင္းသိခ်င္ရင္ ဟိုးမွာ အသီးအရြက္ေရာင္းေနတဲ့အဘေတြ႔လား သူ႔ဆီမွာေမးၾကည့္ သူ႔ ကေဂွ့မွီေနာက္မွီဘဲ''
"ေအာ္..ဟုတ္ကဲ့ ေဒၚေက်းဇူးဘဲ''
အေဒၚႀကီးေျပာတဲ့ အဘဆိုင္ကို ကြၽန္ေတာ္ သြားလိုက္၍ အသီအရြက္ေလး ဝယ္ကာ
" အဘ ကြၽန္ေတာ့္ ကို ေက်ာက္ဝဲဂူ အိမ္ႀကီး အေၾကာင္ေျပာျပပါလားဗ်''
"ေအာ္..လူေလးက အဲ့အိမ္ႀကီမွာေနတာမွလား''
"ဟုတ္ကဲ့ အဘ''
"ေအး..ဒီအိမ္ႀကီး က အဘတို႔ငယ္ငယ္တံုးထဲက႐ွိတာကြဲ႔
အရင္ကေတာ့ ဂ်ပန္ အရာ႐ွိႀကီးေနတာကြဲ႔
ေနာက္လည္း က်ေတာ့ သူေဌးႀကီးတစ္ဦး က ဒီအိမ္ႀကီး ကို လာဝယ္လိုက္တယ္၊ သူေဌးႀကီး ကဝယ္ၿပီး အိမ္ႀကီးကိုျပန္ျပင္ေဆာက္ဖို့ျပင္ဆင္ျကတာ..၊ အဲ..အဲ့ဒီ့ေန႔မွာဘဲ အဲ့ဒီ့အိမ္ႀကီး ေပၚက ေနသူေဌးႀကီးရဲ႕သမီးေလးတစ္ေယာက္ျပဳတ္က်ၿပီး ဆံုးသြားတယ္''
"ေအာ္...''
"အင္း..အဲ့သူေဌးႀကီးကလည္းသူ႔သမီးေလးဆံုးသြားေတာ့ အဲ့အိမ္ႀကီးမွာမေနေတာ့ဘဲေျပာင္းသြားတာ.. ၊ျပန္ျပင္လည္းမေဆာက္ျဖစ္ေတာ့ဘူးေပါ့၊ ဒီလိုျဖစ္ေတာ့ အဲ့ဒီအိမ္ႀကီးမွာက ဘယ္သူမွလည္း မ႐ွိၾကေတာ့ဘူးေပါ့၊ တေန႔ တို႔ရြာထဲမွာ ထိုအိမ္ႀကီးက နာမည္ႀကီး လာတာဘဲ''
"အမ္..ဘယ္လို နာမည္ႀကီးလာတာလဲအဘ''
"ထိုအိမ္ႀကီး မွာ သရဲေျခာက္တယ္ဆိုၿပီး အသံထြက္လာေရာေပါ့ကြာ''
"ဗ်ာ..သရဲေျခာက္တယ္ ဟုတ္လာအဘ''
"ေအးဟုတ္တယ္၊ တေန႔မွာ ရြာထဲကလူငယ္ေတြက အဲ့အိမ္ႀကီးမွာ ေနဖို႔ ေလာင္းကစားလုပ္ၾကတယ္၊ အဲ့လူငယ္လည္းေၾကာက္ၿပီးထြက္ေျပးလာၾကတာ ရြာထဲလဲေရာက္ေကာ ေတာ္ေတာ္ လုပ္ယူရတယ္ ကြ ဘာမွကိုေမးမရျဖစ္သြားတာ''
"သရဲ က ဘယ္လိုေျခာက္လိုက္လို႔လဲ အဘ''
"ေအး..အဲ့လူငယ္ေတြထဲမွ အဘလည္းပါတာကိုး..၊
ဒီလိုလူေလးရ အဘတို႔ေတြ အေလာင္းကစားလုပ္ၿပီ အဲ့အိမ္ႀကီးမွာ
ညသြားအိပ္ၾကတယ္၊ အဲ့ေနညမွာ ဘဲ အဘတို႔ေတြစေျခာက္ခံရတာ
၊
အဲ့တုန္းက တို႔ေတြက ေအာက္ထပ္မွာ အိပ္ၾကတယ္ အင္းအဘတို႔ အိပ္ေနတုန္ အေပၚထပ္က 'ဒုန္း'ဆိုတဲ့အသံႀကီးၾကားလိုက္ရတယ္
အဘတို႔က ဘာသံလဲဆိုၿပီး ထၾကည့္ၾကတာေပါ့ကြာ၊ ေအးအဲ့ ဒီ့မွာဘဲ ျပတင္းေပါက္မွာ ဆံပင္႐ွည္နဲ႔ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ထိုင္ေနတာေတြ႔လိုက္တယ္၊ အဘတိုလည္းအနားသြားၾကည့္ၾကတာေပါ့''
"အနားသြားၾကည့္ေတာ့ ဘာေတြ႔လည္းအဘ''
"ေအး အနားလဘ္းေရာက္ေကာ မ်က္ႏွာ က ေသြးသံတရဲရဲနဲ႔
႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ႀကီးေတြ႔လိုက္ရတာေဟ့.. အဘတို႔ဆိုညတြင္းခ်င္းေအာ္ၿပီးေျပးရတာ၊ ေတာ္ေသးတယ္ အသက္မေသတာ''
"ေအာ္ဒီလိုကို''
"ေအးေအး လူေလးလည္းဘုရားတရားနဲ႔ေနေပါ့ကြာ''
ကြၽန္ေတာ္လည္း ေစ်းထဲက အဘေျပာစကားကိုနားေထာင္ၿပီး
ေၾကာက္စိတ္ေတြပိုဝင္လာခဲ့တယ္၊ အရင္လိုဘဲ ခ်က္ျပဳတ္ၿပီး အလုပ္ထဲကို လာခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ စိတ္က အလုပ္ထဲမွာမ႐ွိ ထိုအိမ္ႀကီးကို သာ စိတ္ေရာက္ေနခဲ့သည္။
ညေနေရာက္လာေလၿပီ၊ ထိုအိမ္ႀကီးကို ကြၽန္ေတာ္မျပန္ရဲေတာ့ေပ။ သို႔ေသာ္မျပန္လိုကမရ၊ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့အဆံုး ဆရာႏွင့္ ထိုအိမ္ႀကီး ကိုသာျပန္လာခဲ့ရသည္။
ညဘက္အိပ္ခ်ိန္သို႔ေရာက္ေလၿပီ။ ထိုအခါေပၚထပ္၌
ေဒါက္..ဆိုတဲ့မီးခလုပ္သံၾကားလိုက္ရ၏။
ထိုအသံေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ္လန္႔ႏိုးသြားသည္။ ဆရာလည္းအတူႏိုးလာ၏။
"ေဟ့ေကာင္ မင္းၾကားလား''
"ဟုတ္ၾကားတယ္ဆရာ.. ''
"ေအးလာ အေပၚထပ္ၾကည့္ရေအာင္..''
ဆရာႏွင့္ အေပၚထပ္သိ့ုတတ္လာခဲသည္။
ထိုအခါမထင္မွတ္ဘဲ ေအာ္ကလီ ဆန္စရာအနံတစ္ခုကိုရလိုက္သည္။ တကယ္ကို ေအာ္ကလီဆန္စရာ အပုပ္နံံ့ႀကီးျဖစ္သည္။
ကြၽန္ေတာ္နွင့္အတူ ဆရာလည္းထိုသို႔ပင္ ကြၽန္ေတာ္လည္း ႏွာေခါင္းကိုပိတ္ၿပီး အေပၚသို႔ဆက္တတ္လာခဲ႔သည္။
ျပတင္းေပါက္ဘက္သို႔ လွည့္ျကည့္လိုက္ရာ…
"အား………"ထိတ္လန္႔စရာ.ေသြးပ်က္စရာျမင္ကြင္းတစ္ခု
ျကီးကိုျမင္ေတြ႕လိုက္ရသည္။ မ်က္နွာျကီးမွာေသြးသံတရဲရဲႏွင့္
ျဖစ္သည္။ ဆရာလည္းထိတ္လန္႔ကာ ေအာက္ထပ္သို႔ႏွစ္ေယာက္သားေျပးဆင္းျကလိုက္ရတယ္။
အဲ႔ဒီ႔အခ်ိန္ကတည္းက က်ြန္ေတာ္တို႔ အဲ႔အိမ္ျကီးမွာ မေနေတာ့ဘဲ ဆိုက္ ထဲမွာသာေျပာင္းေနခဲ႔သည္။ မျကာပါ ဒီသတင္းဟာ တစ္ရြာလံုးျပန္႔သြားခဲ႔သည္။
ျပီးပါျပီ
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္
အမွာပါရင္ခြင္႔လႊတ္ေပးျကပါ…
Post a Comment