ေနရာလဲေပးပါ

(free userမ်ားလည္းအဆင္ေျပေအာင္
ခြဲျပီးျပန္တင္ေပးလိုက္ပါတယ္)

{ေနရာလဲေပးပါ}   {Part 1}

**H.Mေရးသည္**

"ကလင္ လင္ လင္ လင္…………

"တိ တိ တိ တိ ……………"

"ဟုတ္ကဲ႔မဂၤလာပါရွင္"

"ဘာမ်ားကူညီေပးရမလဲရွင္"

"ဟုတ္ကဲ႔ပါ …………ကိုဆက္သြယ္ေပးပါ"

"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္"

"ဟုတ္ကဲ႔ဗ် ာ ………မွာလာေတြ႕ဆံုေပးပါ"

"ခုလိုဆက္သြယ္ေပးတာေက်းဇူးပါ
ေကာင္းေသာေန႔ျဖစ္ပါေစဗ် ာ"

ဖုန္းဝင္သံမ်ားဆူညံေနရာထိုအထပ္မွာM.K
ဆိုသည့္တိုက္၏၆လႊာမွျဖစ္ေလသည္
ဦးသြန္းေနခဆိုသည့္ကုမၼဏီသူေဌးတစ္ဦး
ပိုင္ဆိုင္ေသာဆက္သြယ္ေရးဝန္ေဆာင္မႈျပဳလုပ္ရာ
အထပ္ျဖစ္ေလသည္။

တစ္နည္းအားျဖင့္ေျပာရလ်ွင္

**Call Service Center**

ျဖစ္ေလသည္နိုင္ငံရပ္ျခားသို႔ဖုန္းေခၚေပး
ျခင္းမ်ားမွအစဆက္သြယ္ေရးဆိုင္ရာဝန္
ေဆာင္မႈအစံုေပးရာေနရာျဖစ္ေလသည္။

ဤျမိဳ႕ရွိ[helpline center]မ်ားထဲတြင္သူ၏
[center]မွာဝန္ေဆာင္မႈအားေကာင္းေသာ
ေႀကာင့္[customer]အမ်ားဆံုးရွိေလသည္။

ဝန္ထမ္းတစ္ဦးဆီတြင္ကြန္ပ်ဴ တာတစ္ခုဆီျဖင့္
မိမိတာဝန္က်ရာလိုင္းမွ[customer]မ်ားျဖင့္
စကားေျပာကာဝန္ေဆာင္မႈေပးရေလသည္။

ထိုကဲ႔သို႔ဖုန္းေျပာသံမ်ားဆူညံ႔ေနသည့္
အခန္းတြင္းဝန္ထမ္းမ်ားႀကားထဲမွ
ရုတ္တရက္မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ထ
ရပ္ကာနားမွနားႀကပ္အားျဖဳတ္၍
ျပတင္းေပါက္ရွိရာဆီသို႔တေရြ႕ေရြ႕
ေလ်ွာက္သြားေလသည္။

ျပတင္းေပါက္နားေရာက္သည္နွင့္
ပိတ္ထားေသာျပတင္းတံခါးအားတြန္းဖြင့္ကာ
ေဘာင္ေပၚတက္ရပ္လိုက္ျပီး

"ဟားးးးးဟားးးးးးဟားးးးးဟားးးးးဟားးးး"

"ဟားးးးးဟားးးးးဟားးးးးးဟားးးးဟားးးး"

သူမရယ္သံေႀကာင့္ဝန္ထမ္းမ်ားအားလံုး
သူမအားသတိထားမိလိုက္ႀကျပီး

"ဟယ္"   "ဟာ"   "ဟဲ႔ ဘာလုပ္တာလဲ"

"က်သြားမယ္ေလ"   "ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ"

တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္သတိေပးသံမ်ား
ဆူညံ႔သြားေလသည္သို႔ေသာ္ထိုမိန္းကေလးမွာ
သူမအားသတိေပးေနသူမ်ားအား
ဂရုမမူပဲရယ္ျမဲရယ္ေနေလသည္။

ဝန္ထမ္းေကာင္ေလးတစ္ေယာက္မွ
သူမအားအျမန္ေျပးဆြဲလိုက္ေလသည္။

သို႔ေသာ္……………………

ရယ္သံအဆံုးထို၆ထပ္ေပၚ၏
ျပတင္းေပါက္ေပၚမွမိန္းကေလးမွာ
ေအာက္သို႔ခုန္ခ်လိုက္ေလေတာ့သည္။

"ဘုတ္"

ဆိုေသာမည္သံနွင့္အတူေသြးအိုင္ထဲ
တြင္လဲေနေသာသူမ၏အသက္ကင္းမဲ႔
ေနေသာခႏၶာသာရွိေလေတာ့သည္…………

သံုးႏွစ္ႀကာျပီးေနာက္…………

**Yangon**

လူမ်ားပ်ားပန္းခပ္ကဲ႔သို႔သြားလာေနေသာ
ရန္ကုန္ျမိဳ႕ႀကီးဆီသို႔စုေဝတစ္ေယာက္
အလုပ္လုပ္ရန္ေရာက္လာေလသည္။

သူမဇာတိမွာေသးငယ္ေသာနယ္ျမိဳ႕ေလး
တစ္ခုျဖစ္ေလသည္သို႔ေသာ္စုေဝဆိုေသာ
သူမကရည္မွန္းခ်က္ႀကီးႀကီးထားကာ
ေအာင္ျမင္ခ်င္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေလသည္။

အင္တာနက္မွတစ္ဆင့္အလုပ္ရွာ
ေဖြရင္းဦးသြန္းေနခ၏Call Centerတြင္
အလုပ္ေလ်ွာက္ခဲ႔ေလရာလူ၂၀ေက်ာ္ထဲမွ
သူမအေရြးခံခဲ႔ရေလသည္။

သတင္းရရခ်င္းစုေဝအထုပ္အပိုးျပင္ကာ
ထြက္ခဲ႔ေလသည္သူမ၌မိသားစုဟုေခၚဆိုရန္မွာ
သူမ၏အမတစ္ေယာက္သာလ်ွင္ရွိေခ်သည္။

သူမအသက္၁၄ႏွစ္အရြယ္တြင္မိဘနွစ္ပါး
လံုးဆံုးပါးသြားကာသူမ၏အမကသာလ်ွင္
ေက်ာင္းထြက္၍နိုင္ငံရပ္ျခားတြင္ေငြရွာကာ
သူမအားေက်ြးေမြးေစာင့္ေရွာက္ခဲ႔ေလသည္။

အတန္းပညာကိုလည္းဆံုးခန္းတိုင္
ေအာင္သင္ႀကားေစခဲ႔ေလသည္။

ရန္ကုန္ေရာက္သည္နွင့္ကားဂိတ္တြင္
သူမအားCall Centerမွဝန္ထမ္း
တစ္ဦးလာေရာက္ႀကိဳကာေနရမည့္
အခန္းဆီသို႔ပို႔ေပးေလသည္ထိုဝန္ထမ္း
ေကာင္ေလးမျပန္ခင္စုေဝက

"ဟဲ႔ Call Centerကိုဘယ္ကားစီးရမလဲ"

"အလုပ္ကကားလာႀကိဳလိမ့္မယ္အမ"

"ေႀသာ္ ေအးေအး" သူမေနရမည့္အခန္းက
၃ထပ္ေျမာက္၏အစြန္ဆံုးအခန္းျဖစ္ေလသည္
အခန္းတံခါးတြန္းဖြင့္ကာမီးဖြင့္လိုက္ေလသည္။

"အြန္းးးးဘယ္ဆိုးလို႔လဲဟသူတို႔က
အကုန္အဆင္သင့္လုပ္ေပးထားတာပဲ"

သူမပစၥည္းမ်ားခ်စရာရွိသည္မ်ားခ်လိုက္ရင္း
နာရီလွမ္းႀကည့္လိုက္ရာ

"ဟာ မမနဲ႔video callေျပာမယ္လို႔ခ်ိန္း
ထားတာေနာက္ေတာင္က်ေနျပီ"

အိပ္ယာေပၚတက္ကာသူမlap topအား
ဖြင့္လိုက္ေလသည္အင္တာနက္လိုင္း
တက္ျပီးမႀကာခင္မွာပင္ဖန္သား
ျပင္ေပၚတြင္စုေဝနွင့္ရုပ္ခ်င္း
အေတာ္ဆင္သည့္သူမ၏အမ
ငုဝါဆိုသူပံုရိပ္ေပၚလာေလသည္။

"ဟိုင္းမမေနေကာင္းလားညီမေလး
ေရာက္တာေနာက္က်သြားလို႔ေနာ္မမ"

"ရပါတယ္မမကစိတ္ပူေနတာ
အဆင္မ်ားမေျပလို႔လားလို႔"

"ေျပပါတယ္မမရဲ႕အကုန္အဆင္သင့္လုပ္
ေပးထားတယ္မနက္အလုပ္ကိုလည္း
ရံုးကကားလာေခၚေပးမယ္တဲ႔"

"အဆင္ေျပတာေပါ့အစားေသာက္ေတြ
လည္းဂရုစိုက္ေနာ္စုေလးအစစအရာရာ
သတိ္နဲ႔ေနေနာ္ျမိဳ႕ႀကီးေတြမွာကလူစံုတယ္"

"ဟုတ္မမအလုပ္ကေလတစ္လေန႔ဆိုင္း
ဆင္းျပီးရင္တစ္လညဆိုင္းဆင္းျပီးရင္
ေန႔ျပန္ေျပာင္းအလိုေျပာင္းဆင္းရမွာ
တဲ႔သိလားမမ"

"အေဖာ္မရွိေတာ့ေနရခက္တယ္မမရယ္"

"ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလညီမေလးရဲ႕ေနာက္ဆို
သူငယ္ခ်င္းေတြရွိသြားမွာေပါ့"

ရုတ္တရက္ငုဝါမ်က္ေမွာင္ႀကဳတ္သြားကာ

"ညီမေလးအခန္းကဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေနတာလဲ"

"ညီမေလးတစ္ေယာက္ထဲေနတာေလ
ဘာျဖစ္လို႔လဲမမ"

"တစ္ေယာက္တည္းဟုတ္လားဒါဆို
ဒါဆိုအဲ႔ဒီညီမေလးအေနာက္ကတစ္ေယာက္
ကဘယ္သူလဲ"

"ဟင္" စုေဝႀကက္သီးမ်ားထသြားေလသည္။

"ဘယ္ ဘယ္တစ္ေယာက္လဲမမ ညီမ ညီမေလးေနာက္မွာဘယ္ ဘယ္သူလဲ"

စုေဝျဖတ္ခနဲလွည့္ႀကည့္လိုက္ရာ
မည္သူမွ်မရွိေပ

"ခစ္ ခစ္ ခစ္ ခစ္"

ငုဝါစကားေျပာေနရင္း
မွရယ္ေလေတာ့သည္။

"မမကစေနတာပါညီမေလးကိုလန္႔မလားဆိုျပီး"

စုေဝမ်က္နွာစူပုတ္သြားကာ

"မမကလည္းကြာလန္႔သြားတာပဲေနရာ
သစ္ပါဆိုေနမွေႀကာက္ပါတယ္ဆိုမမရဲ႕
ေလ်ွာက္မေျပာနဲ႔"

"ဟုတ္ပါျပီ ဟုတ္ပါျပီ ေဆာရီး ေဆာရီး
ကဲကဲခရီးလည္းပန္းလာေရာေပါ့အိပ္ဖို႔
လုပ္ေတာ့အလုပ္မွာလည္းကံေကာင္းပါ
ေစ"

"မမလည္းေနာက္သံုးလေလာက္ဆိုခြင့္ရျပီ
ျပန္လာမွညီမေတြအလြမ္းသယ္ႀကမယ္"

"ဟုတ္ကဲ႔မမ Good Night"

"ok ok Good Night"

စုေဝသူမအမနွင့္စကားေျပာအျပီးlap top
ပိတ္လိုက္ကာအိပ္ယာဝင္ခဲ႔ေလသည္။

မနက္ေစာေစာထလိုက္ကာအလုပ္သြား
ရန္ျပင္ဆင္လိုက္ေလသည္ေအာက္ထပ္မွ
ကားဟြန္းတီးသံအဆက္မျပတ္ႀကား
လိုက္ရေသာေႀကာင့္လက္ဆြဲအိတ္ေလး
ဆြဲကာေအာက္သို႔အေျပးဆင္းသြားလိုက္ေလသည္။

မွန္လံုကားတစ္စီးရပ္ထားသည္အား
ေတြ႔လိုက္ရေလသည္ဒရိုင္ဘာက

"မစုေဝလား" သူမေခါင္းျငိမ့္ျပလိုက္ေလသည္။

"ဟုတ္ကဲ႔တက္ေလအမ"

" ဟုတ္ ဟုတ္ "

ကားေပၚတြင္ေတာ့ဝန္ထမ္းျဖစ္ဟန္
တူေသာသူအခ်ိဳ႕ပါလာေလသည္
သူမအားလံုးကိုျပံဳးျပလိုက္ေလသည္။

ကားေပၚမွသူမ်ားအားသူမကစ၍စကား
ဆိုလိုက္ေလသည္။

"အမတို႔အကိုတို႔ကေကာ
Call Centerကပဲလား"

ထိုထဲမွအမတစ္ေယာက္က

"မဟုတ္ပါဘူးအဲ႔ဒီတိုက္မွာပဲ
အလုပ္လုပ္ႀကတာကိုယ္စီကိုယ္စီေပါ့"

Call Centerတြင္လုပ္သူဆို၍သူမသာရွိ
ေႀကာင္းသိလိုက္ရေလသည္။

Call Centerရွိရာတိုက္ေရွ႕တြင္
ကားရပ္လိုက္ေလရာဝန္ထမ္းမ်ား
ကိုယ္စီကိုယ္စီဆင္းလိုက္ႀကေလသည္။

သူမလည္းဆင္းကာ
ဓါတ္ေလွကားဆီသို႔ဦးတည္၍
၆ဂဏန္းအားႏွိပ္လိုက္ေလသည္။

သူမနွင့္အတူဓါတ္ေလွကားစီးလာသူမ်ားမွာ
၎တို႔၏အလုပ္ရွိရာအထပ္တြင္
က်န္ရစ္ခဲ႔ႀကေလေတာ့သည္။

ဓါတ္ေလွကားထဲတြင္သူမႏွင့္အတူ
မိန္းကေလးတစ္ဦးသာက်န္ေလေတာ့သည္
စုေဝထိုမိန္းကေလး၏ရင္ဘတ္တြင္ခ်ိတ္
ထားေသာကတ္ျပားအားယခုမွ
သတိထားလိုက္မိကာ

"ေႀသာ္ညီမကလည္းCall Centerမွာ
အလုပ္လုပ္တာပဲလား"

ထိုမိန္းကေလးကသူမအားဘာမွမေျဖပဲ
ခပ္စိမ္းစိမ္းႀကည့္လိုက္ေလသည္စုေဝလည္း
ထိုမိန္းကေလးအႀကည့္ေႀကာင့္ေက်ာခ်မ္း
သြားျပီးဘာမွဆက္မေမးေတာ့ေပ

၆ထပ္ေျမာက္တြင္ဓါတ္ေလွကားတံခါး
ပြင့္သြားသည္နွင့္ထိုမိန္းကေလးက
အရင္ထြက္သြားေလသည္။

စုေဝေနာက္မွလိုက္ထြက္လာျပီး
က်သြားေသာသူမဖုန္းအားေကာက္ေနစဥ္
ထိုမိန္းကေလးမွာသူမအေရွ႕၌မရွိေတာ့ေပ

"ဟင္ဘယ္ေရာက္သြားတာပါလိမ့္ျမန္တာဟယ္"

သူမေတြးရင္းအလုပ္ရွိရာအခန္းဆီသို႔
ေလ်ွာက္ခဲ႔လိုက္သည္အခန္းေရွ႕ေရာက္သည္နွင့္
တံခါးတြန္းဖြင့္လိုက္ရာအခန္းထဲတြင္ဖြင့္ထားေသာ
ကြန္ပ်ဴ တာမ်ားမွလႊဲ၍လူတစ္ေယာက္မွရွိမေနႀကေပ
စုေဝေႀကာင္အမ္းသြားသည္။

"ဟင္ လူေတြကဘယ္ေရာက္ကုန္တာလဲ"

"ဘာလဲဟ"

သူမအခန္းထဲသို႔ဝင္ခဲ႔ေလသည္ မရဲတရဲေလ်ွာက္လွမ္းရင္းသူမနာမည္
ကပ္ထားေသာခံုအားေတြ႔လိုက္ရာ
ဝင္ထိုင္လိုက္ေလသည္။

အခန္းပတ္ပတ္လည္အားသူမ
က်ီးကန္းေတာင္းေမွာက္လိုက္ႀကည့္ေနမိသည္

ထိုစဥ္ "ဘဇီ… ဇီ …ဇီ …ျဖတ္ …ျဖတ္… အခန္းထဲမွမီးမ်ားလင္းလိုက္ျပတ္လိုက္
ျဖစ္လာေလသည္စုေဝအခန္းထဲမွ
ေျပးထြက္ကာစႀကၤန္တစ္ေလ်ွာက္ခပ္သြက္သြက္
ေလ်ွာက္လာလိုက္ေလသည္။

ထိုစဥ္သူမေရွ႕မွလူတစ္ေယာက္အခန္းတစ္ခန္း
ထဲဝင္သြားသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရေသာေႀကာင့္
လွမ္းေခၚရင္းေနာက္မွလိုက္သြားေလရာ
အခန္းဝတြင္ဆိုင္းပုတ္ခ်ိတ္ထားေလသည္။

*ထမင္းစားနာေနခန္း***

အခန္းထဲအေရာက္မည္သူမွရွိမေန
စုေဝဟိုႀကည့္ဒီႀကည့္ႀကည့္ျပီးေနာက္
အခန္းေထာင့္တြင္ရွိေသာေရပူ ေရေအးစက္နားသြားကာ
ေရေသာက္ရန္နွိပ္ခ်လိုက္ေလသည္။

ေရကထြက္မလာပဲထိုစက္ႀကီးမွာ
လႈပ္လာေလသည္စုေဝေနာက္သို႔ဆုတ္
လိုက္မိေလသည္။

"ဝုန္းးးး"အသံနွင့္အတူအခန္းတံခါး
ပိတ္သြားေလသည္။

"ဒုန္းးဒုန္းးဒုန္းးဒုန္းး"

"ဘယ္သူရွိလဲတံခါးဖြင့္ေပးပါအုန္း"

စုေဝေခ်ြးေစးမ်ားျပန္လာကာအသက္ရႈပင္
ႀကပ္္လာေလသည္။

"ဖြင့္ႀကပါအုန္း ဘယ္သူရွိလဲ"

"ဟားးဟားးးဟားး"
"ဟားဟားးဟားး"

ရယ္သံမ်ားႀကားရာဆီသို႔သူမေနာက္
လွည့္ႀကည့္လိုက္ရာသူမကဲ႔သို႔ဝန္ထမ္း
မ်ားျဖစ္ဟန္တူေသာေကာင္ေလး
သံုးေယာက္အားေတြ႔လိုက္ရေလသည္။

သူမအျဖစ္ကိုႀကည့္၍အားပါးတရ
ေအာ္ရယ္ေနႀကေလသည္ထိုထဲမွ
တစ္ေယာက္က

"လူသစ္ေလးကုိစတာပါဗ်ာ ဘာလို႔ဒီေလာက္ေတာင္ေႀကာက္သြား
ရတာလဲဗ်ာ ဟီးးဟီးးနဲနဲႀကမ္းသြားတယ္"

ဟုဆိုကာရယ္ေနရင္းမွတံခါးဖြင့္ေပး
လိုက္ေလရာစုေဝေဆာင့္ေအာင္ျပီး
ထြက္သြားေလသည္။

သူမေျခလွမ္းမ်ားဦးတည္ေနသည္က
မန္ေနဂ်ာ၏ရံုးခန္းဆီသို႔ျဖစ္ေလသည္။

"မင္းတို႔ေတြဒါေနာက္ဆံုးသတိေပးျခင္းပဲ
ႀကားလားငါေျပာတာ"

ဦးသြန္းေနခ၏မန္ေနဂ်ာျဖစ္သူေဇာ္ဝင္း၏
ေဒါသတႀကီးသတိေပးလိုက္သံျဖစ္ေလသည္။

သူ၏ရံုးခန္းတြင္းတြင္စုေဝအား
ေျခာက္လွန္႔၍စခဲ႔ေသာေကာင္ေလးသံုး
ေယာက္ရွိေနေလသည္။

"က်ေနာ္တို႔က…………"

"ဘာမွဆက္မေျပာနဲ႔မင္းတို႔အေႀကာင္း
ငါေကာင္းေကာင္းသိတယ္မေျပာခ်င္
လို႔ႀကည့္ေနတာေနရာတကာပါ
နိုင္လြန္းတယ္"

"မိန္းကေလးတစ္ေယာက္လန္႔ျပီး
တစ္ခုခုျဖစ္သြားရင္ငါ့ေခါင္းေပၚလာအုန္းမွာ
ေနာက္တစ္ခါဒါမ်ိဳးလုပ္ရင္အလုပ္သစ္ရွာ
ထားလိုက္ႀက ႀကားလား သြား ထြက္သြားစမ္းငါ့မ်က္စိေရွ႕က"

ထိုသံုးေယာက္ကုတ္ေခ်ာင္းကုတ္ေခ်ာင္းျဖင့္
အလုပ္အခန္းဆီသို႔ျပန္လာေလသည္။

အလုပ္လုပ္ေနေသာစုေဝအားသံုးေယာက္
စလံုးမေက်နပ္ေသာအႀကည့္ျဖင့္
ႀကည့္လိုက္ေလသည္စုေဝသံုးေယာက္စလံုး
အားမ်က္ေစာင္းခတ္၍သူမအလုပ္သူမ
ဆက္လုပ္ေနလိုက္ေလသည္။

စုေဝဤအလုပ္တြင္တစ္လေက်ာ္မွ်ႀကာသည္
အထိမည္သူနွင့္မ်ွသိပ္မရင္းနွီးေပအားလံုး
ကကိုယ္စီနားႀကပ္ျဖင့္လုပ္ေနရေသာ
ေႀကာင့္အပိုစကားေျပာရန္အခ်ိန္သိပ္မရ
သည္လည္းပါေလသည္။

ဤသို႔ျဖင္႔စုေဝညဆိုင္းဆင္းရန္လေရာက္
လာခဲ႔ေလသည္အက်င့္မရွိေသးသာသူမ အလုပ္ဆင္းေနရင္းငိုက္လာ၍ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ရန္
ထမင္းစားခန္းဆီသို႔ထြက္ခဲ႔ေလသည္။

အခန္းထဲမဝင္မီသူမအေရွ႕၌အနီေရာင္
စာရြက္ေခါက္ေလးတစ္ခုအားနင္းမိ
လိုက္ေလသည္။

စုေဝေကာက္ယူလိုက္ေလရာထို
စာရြက္ေခါက္ေပၚတြင္

"ဤစာကိုဖြင့္မဖတ္ပါနွင့္"ဟုေရး
ထားသည္ကိုေတြ႔ရေလသည္။

လူဆိုသည့္အမ်ိဳးကလည္းမလုပ္နွင့္ဆို
လ်င္ပို၍လုပ္ခ်င္သည္မဟုတ္ပါလား
စုေဝစာရြက္ေခါက္အားျဖန္႔ႀကည့္လိုက္
ရာဘာမွေရးသားထားျခင္းမရွိေပ။

"ဘယ္သူကမ်ားရူးေႀကာင္ေႀကာင္
လာေနာက္တာလဲ"

သူမစာရြက္ေခါက္အားလံုးေျခ၍
အမိႈက္ပံုးအတြင္းျပစ္ျပီးထမင္း
စားခန္းထဲဝင္ခဲ႔ေလသည္။

ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ျပီးလွည့္ထြက္ရန္လုပ္ေနစဥ္
ဓါတ္ေလွကားထဲတြင္ေတြ႔လိုက္ေသာ
မိန္းကေလးအားစားပြဲဝိုင္းတစ္ခုတြင္
ထိုင္ေနသည္အားေတြ႔လိုက္ရ၍သူမ
ထိုအနားသြားကာ

"ထိုင္မယ္ေနာ္"

ထိုမိန္းကေလးကေခါင္းကိုေလးတြဲစြာ
ျငိမ့္ျပေလသည္။

သူမခံုယူထိုင္လိုက္ကာ

"ဒီမွာတစ္လေတာင္ရွိျပီနင့္ကိုမျမင္မိပါလား
ဘယ္နားမွာထိုင္တာလဲ"

"ငါကညဆိုင္းဆင္းတာမန္ေနဂ်ာရံုးခန္း
ေဘးကအခန္းမွာေနရတာငါကတစ္
ေယာက္တည္းေနရတာသေဘာက်
ေတာ့ဘယ္သူ႔နဲ႔မွသ္ိပ္မေျပာျဖစ္ဘူး"

ထိုမိန္းကေလးဆီမွအသံထြက္လာ
ေလသည္အသံမွာေျခာက္ကပ္ကပ္နိုင္
လြန္းေနသည္ဟုစုေဝထင္ေနမိေလသည္။

"ေႀသာ္ဒါေႀကာင္႔မေတြ႔တာကိုးငါ့နာမည္
စုေဝပါငါလည္းဒီေန႔ကစေနာက္လထိ
ညဆိုင္းဆင္းရမွာဟိုေကာင္ေတြနဲ႔
တူတူစိတ္ညစ္ပါတယ္ဒါနဲ႔နင့္နာမည္က"

"အိမ့္ျခဴ းစံ လို႔ေခၚတယ္"

"နင္ခုဏကေျပာတဲ႔ေကာင္
ေတြကသုတတို႔လား"

စုေဝေခါင္းျငိမ့္ျပလိုက္ေလသည္။

"အဲ႔ေကာင္ေတြကအလိုပဲအရမ္းစတာ
ငါ့တုန္းကဆိုသတိပါလစ္သြားတာ"

"ယုတ္မာခ်က္ေတြပါအရမ္းမုန္းတာပဲ
အဲ႔ေကာင္ေတြကို"

စုေဝစိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ေရရြတ္လိုက္မိ
ေလသည္။

"နင့္ေနရာမွာငါသာဆိုလည္းဒီလိုပဲသြား
တိုင္မိမွာပဲနင္လုပ္တာမွန္ပါတယ္"

"ေက်းဇူးပါအိမ့္ျခဴ းရယ္နင့္ကိုေတာ့
ငါခင္မိသြားျပီ"

"ငါလည္းပဲနင့္ကိုခင္သြားျပီ"ေျခာက္
ကပ္လြန္းလွေသာအသံျဖင့္ထို
မိန္းကေလးျပန္၍ေျပာေလသည္။

မည္သူနွင့္မွ်စကားမေျပာေသာစုေဝ
ခုေတာ့အိမ္႔ျခဴ းစံဆိုေသာထိုမိန္းကေလး
နွင့္အေတာ္ပင္ရင္းနွီးသြားမိေလသည္။

"မမေျပာသားပဲျဖည္းျဖည္းခ်င္းခင္သြားမွာပါဆို"

"ဟုတ္တယ္မမသူလည္းစုေဝလိုပဲသိလား
ဘယ္သူနဲ႔မွလည္းစကားမေျပာဘူး"

"ဟိုေကာင္ေတြသူ႔တုန္းကလဲအလို
ေျခာက္တာသူဆိုသတိပါလစ္သြားတယ္တဲ႔"

"အင္းပါဘာျဖစ္ျဖစ္ဂရုတစ္ိုက္ေနေနာ္"

"ဟုတ္မမ"

ငုဝါတစ္ခ်က္တြန္႔သြားကာ

"စုေလး ညီမ ညီမေလးရဲ႕
ေနာက္ကဘယ္သူဘယ္သူလဲ"

"ဟားးဟားးစုေဝရယ္ရင္းမမနွစ္ခါမရဘူး
စုေဝကိုေျခာက္ျခင္ရင္မတူတဲ႔နည္း
ေတြးခဲ႔ေလဒါမ်ိဳးမရဘူး"

"မဟုတ္ဘူး မဟုတ္ဘူးညီမေလးေနာက္မွာ
မမလူရိပ္ေတြ႔ေနတယ္စုေလး"

"က်ြတ္စ္ မမကလည္းဘယ္သူမွမရွိဘူး"

"ကဲကဲညီမေလအလုပ္ခ်ိန္ေရာက္
ေတာ့မယ္ဘိုင့္ ဘိုင့္"

စုေဝlap topအားပိတ္ခ်လိုက္ေလသည္။

"စု စုေလး စုေလး"

ငုဝါတစ္ေယာက္စုေဝအတြက္
အလြန္စိတ္ပူသြားမိေလသည္။

အဘယ္ေႀကာင့္ဆိုေသာ္စုေဝေနာက္တြင္
သူမအရိပ္တစ္ခုအားထင္ထင္ရွားရွား
ေတြ႔လိုက္ရေသာေႀကာင့္ပင္……………

         ~•~•~•~•~•~