က​ေဝနိုင္​ စုန္​းမႀကီး စ/ဆံုး

ကေဝနိင္စုန္းမႀကီး(အစအဆံုး)
---------------------
မနက္မိုးလင္းေတာ့ေနမင္းႀကီးကလည္း
အိပ္ရာေပၚသို႔ထိုးေနပါၿပီ
ကၽြန္ေတာ္တို႔ရခိုင္ေဒသမွာမိုးတြင္းျဖစ္၍ေကာက္စိုက္ေနၾကပါၿပီ
ကၽြန္ေတာ္တို႔အဘိုးကေတာ့
အရင္ေခတ္ကရြာမွာခ်မ္းသာတဲ့သူႀကီးေပါ့ၿပီးေတာ့လည္း
အလုဴအတန္းရက္ေရာသူျဖစ္တယ္အဖိုးအလူလုပ္ၿပီဆိုရင္
တစ္ရြာလံုးမီးခိုးတိတ္ေကၽြးတာေပါ့ဗ်ာအဖြားကလည္းသာသနာေရး
ဘာသာေရးဆိုသိပ္လုပ္တာေပါ့အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကဂ်ပန္ေတြရြာထဲ
ဝင္လာၿပီးေရြေငြပစၥည္းဥစၥာေတြကိုသိမ္းတာအကုန္လံုးကုန္ပါေလေရာ
အေမတို႔ကကၽြန္ေနာ္တို႔ကိုရွာေဖြေကၽြးေမြးၿပီးႀကီးလာေတာ့လူလတ္စား
အဆင့္အထိေရာက္လာခဲ့ၾကတယ္စားနိင္ေသာက္နိင္လူနိင္ေပါ့ဒါနဲ႔ဂ်ပန္ေတြ
ကိုတိုက္ထုတ္ၿပီးအၾကာမွာအဖိုးဆံုးသြားတယ္လယ္ေတြ
ယာေတြေတာ့ယေန႔အထိရွိေတာ့အလုပ္သမားေတြကိုငွားၿပီးလုပ္ၾကတာေပါ့
"သားအခုထိမထေသးဘူးလားေနျမင့္ေနၿပီ"
ေျပာၿပီးအေမကနိးတယ္ကၽြန္ေတာ္ကလည္းအိပ္ရာေနထၿပီး
မ်က္နာသစ္ၿပီးရြာထဲသြားတယ္ေန႔လည္ေလာက္လဲေရာက္ေရာ
အိမ္ျပန္ေတာ့ရြာဦးဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကဘုန္ႀကီးေက်ာင္းသားေမာင္
က်န္ရစ္ေရာက္လာတယ္ၿပီးေတ့ရြာဦးေက်ာင္းက
ဆရာေတာ္ေခၚခိုင္းလိုက္တယ္လို႔ေျပာတယ္
ဒီေတာ့ကၽြန္ေတာ္လည္းရြာဦးေက်ာင္းကဆရာေတာ္ဆီသြားရ
တာေပါ့ရြာဦးေက်ာင္းကအက်ယ္ႀကီးဗ်ငေပ်ာပင္ႀကီးေတြစိုက္ထား
တာနည္းတာမဟုတ္ဘူးကၽြန္ေတာ္တို႔ငယ္ငယ္တုန္းကေက်ာင္းေျပးၿပီ
ရြာဦးေက်ာင္းမွာလာေဆာ့တာဆရာေတာ္သိလို႔ႀကိမ္လံုးစာေတာင္မိသြားေသးတယ္ ဒါနင့္ကၽြန္ေတာ္ရြာဦးေက်ာင္းေရာက္သြားၿပီးေက်ာင္းေပၚ
တက္ေတာ့သူစိမ္းတစ္ေယာက္နင့္ဆရာေတာ္ရယ္ျမင္ရတာေပါ့
သူစိမ္းကအသားျဖဴျဖဴအရပ္ကေတာ့6ေပေက်ာ္ေလာက္ရွိမယ္
လြယ္အိတ္ကိုလြယ္ထားတယ္ေသ်ာင္ကိုတစ္ေစာင္းထိုးထားတယ္
သမာဓိရွိပံုရမယ္ကၽြန္ေတာ္ကဆရာေတာ္အနားသြားၿပီးထိုင္တယ္
ဆရာေတာ္ကမိတ္ဆက္ေပးတယ္
ဒကာဒါကေတာ့ကၽြန္ေတာ္တို႔ရြာကသူကသိပ္ေၾကာက္တတ္တက္
လူမဟုတ္ဘူးရြာမွာလည္းသတၱိခဲဘဲသူ႔နာမည္ကညိဳမူိင္းတဲ့ညိဳမူိင္း
ဒါကေတာ့ပေရာဂေတြကိုလိုက္နိမ္နင္းေနတဲ့ဘိုးေတာ္ျဖဴဆိုတာဘဲ
ဘိုးေတာ္ျဖဴက"ေတြ႕ရတာဝမ္းသာပါတယ္"
က်ေနာ္ကလည္း"ေတြ႕ရတာဝမ္းသာပါတယ္"
ဘုန္းဘုန္းကေျပာတယ္ကဲဒကာညိဳမူိင္းမင္းကိုေခၚရတဲ့အေၾကာင္း
ရင္းကဒီဘိုးေတာ္ျဖဴကနာမည္ႀကီးတဲ့စုန္းမကိုနိမ္နင္းမလို႔တဲ့
လမ္းခရီးမွာကူညီဖို႔တပည့္တစ္ေယာက္ကိုရွာမလို႔တဲ့ဒါနဲ႔ဒီရြာမွာ
သတၱိေကာင္းတဲ့လူဆိုေတာ့မင္းကိုျမင္ၿပီးေခၚခိုင္းလိုက္တာတဲ့
"ညိဳမူိင္းမင္းသေဘာကေကာဘယ္လိုလဲ"
အဲ့လိုေမးေတာ့ကၽြန္ေတာ္ကလဲပရေလာကသားေတြအေၾကာင္း
ဆိုစိတ္ဝင္စားတာဒါေၾကာင့္ဘယ္လက္လႊတ္ခံမွာလဲပါ့
"ဘုန္းဘုန္းဆႏၵအတိုင္းပါ"လို႔ေလ်ာက္လိုက္တယ္
အေဖအေမတို႔တားလည္းမရဘူးေလရြာဦးေက်ာင္းကဆရာေတာ္
စကားဆိုေတာ့ဒါနဲ႔ဆရာေတာ္ကဆက္ေျပာတယ္ မနက္ျဖန္မနက္
6နာရီရြာဦးေက်ာင္းကိုလာခဲ့ပါဒကာညိဳမူိင္း"တင္ပါ့ဘုရား"
လို႔လ်ာက္လိုက္တယ္အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့အေမအဖေတြက
ဘာေျပာလဲေမးၾကတယ္ကၽြန္ေတာ္ကလည္းအက်ိဳး
အေၾကာင္းေျပာျပၿပီးအိပ္ရာဝင္ဖို႔လုပ္တယ္မနက္ျဖန္ဘာေတြ
မ်ားစြန္႔စားရမလဲစဥ္းစားရင္းနင့္ေပါ့အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္
မနက္ေရာက္ေရာ 5နာရီမွာထၿပီးအထုတ္အပိုးေတြျပင္ဆင္ၿပီး
အေမနင့္အဖကိုႏူတ္ဆက္
ရင္းရြာဦးေက်ာင္းသို႔သြားတယ္ရြာဦးေက်ာင္းလဲေရာက္ေရာ
ဘိုးေတာ္ျဖဴကဂ်စ္ကားေလးနင့္ေစာင့္ေနတယ္ကၽြန္ေတာ္လည္း
ဂ်စ္ကားေပၚတက္ၿပီးခရီးဆက္လာခဲ့တယ္ဒါနဲ႔ကၽြန္ေတာ္လည္း
စပ္စုၿပီးဘိုးေတာ္ျဖဴကိုေမးတယ္ဘယ္သြားလဲဆိုတာဒီေတာ့
ဘိုးေတာ္ျဖဴက ေမာင္ရင္ မႏၲေလးကိုသြားတာပါလို႔ေျပာတယ္
ကၽြန္ေတာ္ကလဲဆက္ေမးျပန္တယ္ဘာလုပ္မလို႔လဲလို႔ေမးေတာ့
 ဒီလိုေမာင္ရင္မႏၲေလးမွာ ဆရာ့တပည့္တစ္ေယာက္ရွိတယ္သူ႔ကိုသြားေခၚမလို႔လို႔ေျပာတယ္
ဒီလိုနင့္သြားရင္မႏၲေလးကဆရာ့တပည့္ဆီေရာက္ေရာအိမ္တံခါးေခါက္တယ္ပြင့္လာၿပီးေတာ့
"ဟာဆရာေရာက္လာၿပီေပါ့"ဟုအားရဝမ္းသာႀကိဳဆိုတယ္ေရႏြးၾကမ္းနင့္လက္ဖက္သုတ္ကိုဧည့္ခံၿပီးဆရာလာမယ္ဆိုလို႔က်ေနာ္ေမ်ာ္ေနတာလို႔ေျပာတယ္ ကၽြန္ေတာင္လည္းဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ၾကည့္ေနရင္းဘုရားခန္းကိုမ်က္စိေရာက္သြားတယ္အမေလးသပၸါလ္လိုက္တာပူေဇာ္ထားတဲ့ပန္းေတြကနည္းတာမဟုတ္ဘူးေရြအိုး၊ေငြအိုး၊ဧၾကးအိုးသံုးလံုးထားထားတယ္ဆရာဘိုးေတာ္ျဖဴကသူ႔တပည့္နင့္မတ္ဆက္ေပးတယ္သူ႔တပည့္ကလည္းေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းအသားညိဳညိဳအရပ္6ေပေက်ာ္ေလာက္ရိမယ္သူ႔တပည့္နာမည္ကသိကၡတဲ့ကၽြန္ေတာ့္နာမည္နင့္လည္းမိတ္ဆက္ၿပီးရင္းနးသြားတယ္ပရေလာကစကားေတြကိုေျပာၾကရင္းဘိုးေတာ္ျဖဴနင့္ဆရာသိကၡက စုန္းမအေၾကာင္းေရာက္သြားတယ္ဆရာသိကၡကစုန္မဆိုလို႔ေျပာရဦးမယ္မေန႔ညကေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကိုစုန္းဝင္ပူးလို႔ဆရာေရက်ေနာ့္ဆီလာေတာ့ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ကုေပးရေသးတယ္အဲ့စုန္းမနာမည္ေတာ့အမည္မေဖာ္လိုဘူးသူ႔ဆရာကရွမ္းျပည္နယ္ကစုန္းမႀကီးတဲ့ ဘိုးေတာ္ျဖဴက "ေဟ"တိုက္ဆိုင္လွခ်ည္လားဆရာလည္းရွမ္းျပည္နယ္ကစုန္းမအဲ့ကိစၥကိုလိုက္မွာဘဲ
"ဟုတ္လားဆရာေရ" "အင္းကြ" ကၽြန္ေတာ္လည္းထင္မိပါတယ္ဆရာဘိုးေတာ္ျဖဴတပည့္သိကၡကလည္းအထက္လမ္းပညာေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားတတ္ေနၿပီထင္ပါ့ဒါနဲ႔ဆက္ေျပာတယ္ ဘိုးေတာ္ျဖဴက တပည့္သိကၡကိုေျပာတယ္ ဆရာရယ္ဒီကေမာင္ရင္ညိဳမူိင္းရယ္မင္းရယ္ရွမ္းျပည္သြားဖို႔အားလံုးစီစဥ္ၿပီးၿပီဒီေန႔ညဘဲသြားၾကမွာအဲ့တာဆရာမင္းကိုလာေခၚတာ
"ေကာင္းသားဘဲဆရာသြားၾကတာေပါ့"
ဆရာသိကၡလဲအထုတ္အပိုးေတြျပင္ဆင္တယ္အင္းေတြေဆးေတြထည့္တယ္ၿပီးေတာ့ဒီညကၽြန္ေတာ္တို႔ရွမ္းျပည္ကိုခရီးထြက္ခဲ့ၾကပါတယ္ဟိုေရာက္ေတာ့ သူႀကီးစီစဥ္ထားသည့္အတိုင္းလူတစ္ေယာက္လာႀကိဳတယ္ၿပီးေတာ့အိမ္တစ္အိမ္မွာေနရာခ်ၿပီးေနရင္းစုန္းမအေၾကာင္းကိုစုံစမ္းေနရင္း ဆရာစံုစမ္းခိုင္းထားတဲ့တပည့္ကအေရးႀကီးသုတ္ဖ်ာနင့္ေျပးလာၿပီး"ဆရာေရ" "ဆရာေရ"
"ဆရာေရ ဆရာ "
"ဆရာ"
ဆိုၿပီးေျပးတက္လာတယ္
ဆရာႀကီးကလည္း"ဘယ္သူလဲ "
ေမးေတာ့ သူႀကီးကေျပာလိုက္တယ္
ကြၽန္ေတာ့္တပည့္
ငနီပါလို႔ေျပာလိုက္တယ္ ၿပီးေတာ့
"ေဟ့ေကာင္ ငနီ ဘာေတြမ်ားစံုစမ္းရလာလို႔လဲ အေရးတႀကီးကိစၥ နဲ႔ကြာ"
လို႔ေျပာေတာ့ငနီဆိုတဲ့သူက
"သူႀကီး ထူးတာေပါ့ ရြာထဲက ေက်ာ္ေက်ာ္ ေတာထဲကိုထင္းခုတ္ သြားရင္းေပ်ာက္သြားလို ့လိုက္႐ွာတာေတြ ့ၿပီး႐ုတ္တရက္ လဲက်ေနတာေတြ႔လို႔တဲ့ ထူၾကည့္လိုက္ေတာ့ေသြးေတြမ႐ွိေတာ့ဘူးတဲ့ အူကလီစာေတြေရာမ႐ွိေတာ့ဘူးတဲ့သူႀကီး "
"ေဟဟုတ္လား"
ဒါဆိုရင္ဒုကၡဘဲ သူႀကီးက စိတ္ဆင္းရဲေနတုန္း ဆရာသိကၡဝင္ေျပာလိုက္တယ္ "ဒါနဲ႔ စုန္းမႀကီး အေၾကာင္းစုံစုံလင္လင္ေျပာပါအံုးငနီ" ငနီကလည္း "ဆရာသိကၡ စုန္းမႀကီး က လူတစ္ေယာက္ကိုေသေအာင္လုပ္မယ္ဆိုရင္
ဒီ တစ္ပတ္ တနလၤာ ဆိုရင္
တနလၤာသား/သမီး
ေသတယ္ ေနာက္တစ္ပတ္ ဆိုရင္
အဂါၤေန႔ဆိုရင္ အဂါၤသား/သမီး
ေသတယ္အဲ့လိုဆရာေရ "
လို႔ေျပာေတာ့ ဆရာသိကၡ
ကစဥ္းစားလိုက္တယ္
ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုလာေမးတယ္
ေမာင္ရင္ ဘာေန႔သားလဲ
ကြၽန္ေတာ္က အဂါၤေန႔သား
လို႔ေျဖလိုက္ေတာ့ ဆရာသိကၡက
"ဟုတ္ၿပီ"ဆိုၿပီးေတာ့
ေျပာၿပီး သူႀကီးကိုေျပာတယ္
သူႀကီး ဒီ တနလၤာသား ကိုကယ္လို႔မရေတာ့ဘူးဒါေပမဲ့ေနာက္ တစ္ပတ္ နင့္ေနာက္ေန႔ေတြလူမေသေစရပါဘူးလို႔ဆိုတယ္ ဒီေတာ့သူႀကီးကလည္းအားတက္သြားတယ္
ဆရာသိကၡ ကသူ႔တပည့္နင့္တိုင္ပင္ေဆြးေႏြးေနၾကရင္း သူ႔တပည့္ကေမးတယ္
"ဆရာ ဒီစုန္းမကထူးဆန္းတာ္ေနာ္ ေသြးေတြထုတ္ၿပီးအူကလီစာေတြႏူတ္ယူသြားတာ"
ဆရာသိကၡ
"ေအးဟုတ္တယ္ကြ သက္တမ္းကလည္းရာေက်ာ္႐ွိေနၿပီကြဲ"
ဆရာသိကၡ က ကြၽန္ေတာ့္ကိုလွမ္းေခၚလိုက္တယ္
"ေမာင္ရင္ စူး႐ွ"
ကြၽန္ေတာ္လည္းဆရာႀကီးသိကၡနားမွာသြားထိုင္တယ္
"ေမာင္ရင္ စူး႐ွဒီပြဲမွာအဓိကကမင္းဘဲ
ေနာက္တစ္ပတ္ အဂါၤ ေန႔မွာ မင္း
ေက်ာ္ေက်ာ္ ထင္းခုတ္တဲ့
ေနရာကိုမင္းသြားရမယ္ ၿပီးေတာ့ မင္းကထင္းခုတ္သမားဟန္ေဆာင္ရမယ္ အဲ့ဒီမွာ မင္းဆီလူတစ္ေယာက္လာလိမ့္မယ္ အဂါၤ သားလားလို႔ေမးလိမ့္မယ္ မင္းက ဟုတ္တယ္လို႔ေျပာရင္သူက မင္းကို တို႔ေဆးနင့္တို႔ၿပီးေခၚသြားလိမ့္မယ္ ဘာမွမေၾကာက္နင့္ ဆရာတို႔ေနာက္ေယာင္ခံလိုက္ခဲ့မယ္ မင္းတို႔ေဆး ခံနိင္ေအာင္လို႔ အင္းခ်ပ္ကိုျပာက်ၿပီးမင္းကိုတိုက္မယ္ ဒါေပမယ့္ မင္းစုန္းမေျပာတိုင္းလိုက္လုပ္ရမယ္ တစ္ခ်က္မွမမွားေစနဲ႔ ၾကားလားစူး႐ွ"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ ဆရာႀကီး"
ေနာက္တစ္ပတ္ အဂါၤ ေန႔ေရာက္ေရာ
ဆရာသိကၡ က က်ြန္ေတာ့္ ကိုမ်က္လံုးမွာ￿စုန္းမရဲ႕
စက္ေတြကိုျမင္ရေအာင္ဆိုၿပီး ေဆးေထာင့္ေလးကိုေသြးၿပီးလိမ္းခိုင္းတယ္
ကြၽန္ေတာ္လည္းေဆးေထာင့္ကိုေသြးျပီး
မ်က္လံုးမွာဝိုင္းလိုက္တယ္
ၿပီးေတာ့ ဆရာသိကၡ က တို႔ေဆး
ခံနိင္တဲ့ အင္းကို ေဖ်ာ္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကို
တိုက္တယ္ ၿပီးေတာ့ ဆရာသိကၡက
တရားထိုင္တယ္ ပုတီးစိပ္တယ္
ရြာသားတစ္ေယာက္က ကြၽန္ေတာ့္ကို ေက်ာ္ေက်ာ္ ထင္းခုတ္တဲ့ေနရာကိုလိုက္ပို႔တယ္ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္နင့္မနီးမေဝး မွာပုန္းေနတယ္
ခနအၾကာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ေရာက္လာတယ္
ေတာ္ေတာ္ေခ်ာတယ္ အဲ့တာနင့္ကြၽန္ေတာ္လည္းရပ္ၾကည့္မိေနတယ္
သူကလွတယ္ ေခ်ာတယ္ ကိုယ္လံုးကိုယ္ေပါက္ကအစေပါ့
ကြၽန္ေတာ္ ေငးၾကည့္မိေနတုန္း
သူကကြၽန္ေတာ့္ကိုေျပာတယ္
"အစ္ကို ဘယ္ေန႔သားလဲ "
ဒီေလာက္ထိေခ်ာတဲ့ေကာင္မေလးကို
စုန္းမႀကီးလို႔ေခၚရက္လိုက္ၾကတာလို့
ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာမွတ္လိုက္တယ္
ကြၽန္ေတာ္ သတိျပန္ဝင္လာၿပီး
"ဟုတ္ကဲ့ အဂါၤသားပါ"
လို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ ေကာင္မေလးက
ကြၽန္ေတာ့္လက္ကိုေတာ့လိုက္တယ္
ကြၽန္ေတာ္ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ဆရာသိကၡ ရဲ႕
အင္းအစြမ္းေၾကာင့္ေပါ့ သူကကြၽန္ေတာ့္ကိုေခၚတယ္
ကြၽန္ေတာ္လည္းလိုက္သြားရတာေပါ့
ဟိုေရာက္ေတာ့ အိမ္တစ္လံုးေတြ႔တယ္
တိုက္အိမ္ေလးေပါ့ အိမ္ထဲမွာေမွာင္မဲေနတာဘဲ ေၾကာက္စရာႀကီး ေပါ့
စိတ္ေျခာက္စရာႀကီး အိမ္ထဲဝင္လိုက္ေတာ့
ဝင္ဝင္ခ်င္း ေကာင္မေလးေတြ
အေခ်ာေလးေတြဘဲ အခုကြၽန္ေတာ့္ကိုလိုက္ပို႔တဲ့
ေကာင္မေလးအပါအြင္3ေယာက္ေပါ့ ဒီလိုနဲ႔ အခန္းတစ္ခန္းကိုဝင္ေတာ့ အဘြားအိုႀကီး တစ္ေယာက္ကိုေတြ႔ရတာေပါ့ အဲ့ကတည္းကကြၽန္ေတာ္သိလိုက္ပါၿပီ
အဲ့အဘြားအိုက စုန္းမႀကီးဆိုတာ
က်န္တဲ့ေကာင္မေလးေတြ ကသူ႔ဆီမွာပညာလာသင္တဲ့
စုန္းမငယ္ေလးေတြေပါ့ဗ်ာ
ဒီလိုနဲ႔ စုန္းမႀကီးက ကြၽန္ေတာ့္အနားလာၿပီးေတာ့ အကဲခတ္တယ္ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေဆးတို႔ထားတယ္ထင္ၿပီး
အိမ္အျပင္ဘက္ မွာ ထင္းေပါက္ ခိုင္းတယ္ ကြၽန္ေတာ္ လည္းလုပ္ရတာေပါ့မဟုတ္ရင္
သူ႔တပည့္စုန္းမေလးေတြသတ္လို႔ေသမွာလဲ ညက်မွ ကြၽန္ေတာ့္အူေတြကိုႏူတ္စားမယ္လို႔ေျပာၿပီး
စုန္းမေလးေတြရယ္ေနတာကြၽန္ေတာ္ လည္းေၾကာက္လာတယ္ ေၾကာက္ေပမဲ့သူတို႔ခိုင္းတာ
လုပ္ေနရတယ္မဟုတ္ရင္
စုန္းမေတြကပညာျပမွာေလ
ကြၽန္ေတာ့္မွာညေနေစာင္းအထိ ထင္းခုတ္ေနရတယ္ေညာင္းလဲေညာင္းေနၿပီ စုန္းမႀကီးကကြၽန္ေတာ့္ကိုေခၚၿပီး
သူ႔ရဲ႕ဓားကိုေဆးခိုင္းတယ္
ကြၽန္ေတာ္သေဘာေပါက္ပါတယ္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုသတ္ၿပီးနလံုးေတြ
အူေတြထုတ္ေတာ့မယ္ဆိုတာ
အဲ့ေၾကာင့္ဆရာသိကၡနင့္ ဆရာသိကၡ တပည့္ ျမန္ျမန္လာပါေစ လို႔ဆုေတာင္းေနရတယ္ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ဆရာသိကၡ နင့္
ဆရာသိကၡ တပည့္ ကျခဳံေဘးမွာ
ပုန္းေနတာေတြ႔ရတယ္ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေျပာတယ္ ဘာမွအားမငယ္နင့္ ဆရာတို႔႐ွိတယ္ အေျခအေနမေကာင္းရင္ေျပးလာခဲ့လို႔ေျပာတယ္ ဒါနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ လည္းအားတက္သြားတယ္
ဒါေပမယ့္ စုန္းမႀကီး ကသူ႔ ဓားကိုေဆးၿပီးလာပို႔တာနင့္သတ္ေတာ့မွာသိလို႔ စုန္းမႀကီး ေခၚတာနင့္ ကြၽန္ေတာ္
ဆရာသိကၡ တို႔ ျခံဳၾကား ထြက္ေျပးခဲ့တယ္ ဒါနဲ႔ ဆရာသိကၡ နင့္ တပည့္ နစ္ေယာက္ထြက္လာခဲ့တယ္
ကြၽန္ေတာ္အဝင္၃ေယာက္ေပါ့
ဆရာသိကၡ မွာေဆးလြယ္အိပ္လြယ္ထားတယ္
ဆရာသိကၡ တပည့္ မွာေရာေပါ့ လြယ္အိပ္ေတြကိုယ္စီလြယ္ၿပီး
ထြက္လာခဲ့တယ္ စုန္းမႀကီး က "ဟား ဟား"
"နင္တို႔လိုမေလာက္လဲမေလာက္စသူေတြကို
ငါ့လက္နင့္သက္ရတာမတန္ဘူး"
"ဟဲ့ေကာင္မေတြ ဒီေကာင္ေတြကို အေသသတ္ၾက"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ သခင္မ"
ဆရာႀကီးသိကၡ ကေလး "လာၾကစမ္းပါ "
လို႔ဆိုၿပီးအင္းတစ္ခ်ပ္ထုတ္လိုက္တယ္
စုန္းမေတြကလည္း ၃ေယာက္ေပါင္းၿပီးစက္ေတြလႊတ္ၾကတယ္
ကြၽန္ေတာ္က မ်က္ကြင္းမွာေဆးေထာင့္
ဝိုင္းထားေတာ့အားလုံးျမင္ရတာေပါ့
ဆရာႀကီးကစုန္းမေတြကို အင္းတစ္ခ်ပ္ နင့္ျပစ္လိုက္တယ္
စုန္းမေ၃ေယာက္ဖင္ထိုင္ေလးက်သြားတယ္ ျပန္ထၿပီးေတာ့စုန္းမေတြက ဆရာႀကီးကိုစက္လံုးေတြ
နင့္ျပစ္တယ္ ဆရာႀကီးသိကၡ အနားမေရာက္ခင္မွာစက္လံုး
ေတြကရပ္သြားၿပီး ဆရာႀကီးက လက္ကိုခါလိုက္တာနင့္စုန္းမေတြဟာ ကိုယ့္စက္လံုးနင့္ကို ထိသြားၿပီး ဆန္႔ငင္ဆန္႔ငင္ေသြးထြက္သြားၿပီးေသသြားၾကတယ္ ဆရာႀကီးသိကၡ ရဲ႕အစြမ္းကအံ့မခန္းဘဲ
စုန္းမႀကီး ကသူ႔တပည့္မေလးေတြ
ေသလို႔စိတ္ဆိုးၿပိး သူ႔ရဲ႕ လက္ဆြဲေတာ္ ႀကိမ္လံုးကိုေႁမြႀကီးအျဖစ္ေျပာင္းလိုက္တယ္
ဆရာသိကၡရဲ႕တပည့္ ကေႁမြသူ႔ထက္ႀကီးတက္ေႁမြအျဖစ္ေျပာင္းလိုက္တယ္
ေႁမြၾကီးနစ္ေကာင္လံုးေနၾကတာတကယ့္ ကို ေၾကာက္စရာႀကီး ဘဲ
ဆရာသိကၡ လည္း စုန္းမႀကီး နင့္တိုက္ခိုက္ေနၾကတယ္ ဆရာသိကၡ ကိုမနိင္မွန္းသိေတာ့ ကိုယ္ေရာင္ေဖ်ာက္ၿပီးတိုက္ခိုက္တယ္ ကြၽန္ေတာ္ ကေတာ့ျမင္ရတာေပါ့ ဆရာႀကီးကကြၽန္ေတာ့္ကိုေမးတယ္
စူး႐ွစုန္းမႀကီးဘယ္နားမွာလဲ ဆရာ့ရဲ႕ညာဘက္မွာလို႔ေျပာေတာ့ ဆရာသိကၡ ကလြယ္အိတ္ထဲကအင္းတစ္ခ်ပ္ထုတ္ယူလိုက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္ က ဆရာႀကီး ညာဘက္မွာစက္လံုးေတြထုတ္ေနၿပီး သတိထားလို႔ေျပာေနခ်ိန္မွာ ဆရာႀကီးက အင္းတစ္ခ်ပ္ နင့္လွမ္းပစ္လိုက္ေတာ့ စုန္းမႀကီး ရဲ႕ရင္ဘက္ကိုထိသြားေတာ့ အား ကနဲနက္.....
ေအာ္ၿပီး စုန္းမၾကီးခႏၶာကိုယ္
ျပန္ေပၚလာတယ္
စုန္းမႀကီး ကေျမႀကီးေပၚမွာ
ေမွာက္က်သြားတယ္
ကြၽန္ေတာ္လည္းေၾကာင္
ၾကည့္ေနတာေပါ့
ဆရာႀကီးသိကၡ တပည့္
ဟာလည္း အားပံု
မရဘူး စုန္းမႀကီး ေႁမြ ဖန္တီး
ထားတဲ့ေႁမြနင့္
တိုက္ေနရတယ္
က်င္လံုးသလိုမ်ိဳးေပါ့ဗ်ာ
ဒါေပမယ့္ အေသအခ်ာ
ၾကည့္လိုက္ေတာ့
စုန္းမႀကီး ရဲ႕ ေႁမြကေတာ္
ေတာ္ခံေနရ႐ွာတယ္
ၿပီးေတာ့ ေဟာ ဆရာႀကီးသိကၡ
တပည့္ ကေႁမြလိုအသြင္
ေျပာင္းထားၿပီး
စုန္းမႀကီး ရဲ႕ေႁမြႀကီး
ကိုရစ္ပတ္ လိုက္ေတာ့
စုန္းမႀကီး ရဲ႕
ေႁမြက ေသ သြားတာလားမသိဘူး
ျပာက်သြားတယ္ ၿပီးေတာ့
ဆရာသိကၡ
တပည့္က ေႁမြကေန
လူအျဖစ္ျပန္ေျပာင္း
လိုက္ၿပီး ဆရာႀကီးသိကၡ ကို ကူညီဖို႔
ေရာက္သြားတယ္
ဆရာႀကီး က
သူ႔တပည့္ကိုေျပာတယ္ ဒီစုန္းမႀကီး
ကိုယ္ထပ္ေဖ်ာက္လို႔မရေတာ့ဘူး
တပည့္ရ ဆရာ
ကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္
လို႔မရတဲ့အင္းနဲ႔ျပစ္လိုက္တာ
ဒီစုန္းမႀကီး အဆံုးသတ္ဖို႔တန္ၿပီ
လို႔ေျပာၿပီး အင္းတစ္ခ်ပ္
ကိုထုတ္လိုက္တယ္
သူ႔တပည့္ကေျပာတယ္
"ဆရာ ဒီအင္းကိုတစ္ခါ
မွမထုတ္သံုးရေသးဘူးမဟုတ္လား "
"ေအးကြ"
"ဒါဆိုဘာလို႔ထုတ္မွာတုန္းဆရာရဲ႕"
"ဒီစုန္းကသာမန္မဟုတ္ဘူး
ကေဝေတြေတာက္နိင္တာ"
"ဟာ ဒါဆိုေတာ္ေတာ္ေလးကို
အေျခေနဆိုးေနၿပီဘဲ"
"ဟုတ္တယ္ကြ"
"ဒီစုန္းမႀကီးကို သတ္မဲ့အင္းက
အဆင့္ျမင့္တယ္ေနာ္ ေနာက္ဆုတ္"
ဆရာႀကီးကသူ႔တပည့္ကိုေ
နာက္ဆုတ္ခိုင္းတယ္
"ဒါနဲ႔ ေနပါအံုး စူး႐ွ စုန္းမႀကီး ရဲ႕
ေသြးကိုယူခဲ့"
ကြၽန္ေတာ္လဲ ေျမျပင္မွာက်ေနတဲ့ စုန္းမႀကီး ရဲ႕ေသြးကိုယူၿပီးေပးလိုက္ပါတယ္
ဆရာသိကၡ က အထက္လမ္း
ဆရာႀကီး ေတြကိုတိုင္တည္ၿပီး
အင္းတစ္ခ်ပ္ကို စုန္းမႀကီး ရဲ႕
ေသြးေတြကို သုတ္လိမ္းၿပီး
စုန္းမႀကီး
ဆီပစ္ဖို႔ ျပင္ေနပါတယ္
စုန္းမႀကီး ကလည္း
ဂါထာ ေတြရြက္ေနၿပီးေတာ့
ေရာင္ျခည္ေတြကို
ထုတ္ေနပါတယ္ ပြဲကေတာ့
လွေနၿပီေပါ့ ကြၽန္ေတာ္ ရယ္
ဆရာသိကၡ တပည့္ ရယ္ က ေဘးက
ရပ္ၾကည့္ေနၾကပါတယ္ ဆရာသိကၡ
ကလည္းစုန္းမႀကီးကို အင္းနင့္
ပစ္ဖို႔ရည္ရြယ္
ထားသလို စုန္းမႀကီးကလည္း
ဆရာသိကၡ ကိုျပစ္ဖို႔ ဂါထာေတြရယ္
ေရာင္ျခည္ေတြထြက္ေနပါတယ္
စုန္းမႀကီး က တိုက္ခိုက္ၿပီ
ေရာင္ျခည္ေတြ
ကို ပစ္လြတ္လိုက္ေတာ့
ဆရာသိကၡ ကလည္း
အင္းတစ္ခ်ပ္ နင့္ ပစ္လႊတ္လိုက္တယ္
ဆရာသိကၡ ရဲ႕ အင္းက
ေရာင္ျခည္ေတြအထဲဝင္ေရာက္သြားၿပီး
စုန္းမႀကီး ကိုသြားထိတယ္
စုန္မႀကီးရဲ႕
ေရာင္ျခည္ေတြက
စုန္းမႀကီးေသ သြား
လို႔အားလံုးေပ်ာက္ကုန္သြားၿပီး လူေတြ
ကိုလိုက္ဒုကၡေပး
ေနတဲ့စုန္းမႀကီး ဆရာသိကၡ
နင့္ေတြ႔ေတာ့ကံကုန္႐ွာၿပီေပါ့
စုန္းမႀကီး ေသ
သြားေတာ့ ခႏၶာကိုယ္ဟာျပာက်သြားတယ္
ဆရာသိကၡ ရယ္ ဆရာသိကၡတပည့္ ရယ္
ကြၽန္ေတာ္ရယ္ သူႀကီးစီစဥ္ေပးထားတဲ့
အိမ္ႀကီးစီမွာအနားယူၾကတယ္
ကြၽန္ေတာ္ေတာ့္ျပန္ေတာ့မယ့္
ေန႔ေရာက္ေရာ ရြာသူႀကီး နင့္
ရြာသူရြာသားေတြနည္းတာမဟုတ္
ဘူး အိမ္တံခါးဝင္ေပါက္မွာ ျပည့္ႏွက္
ေနတာဘဲ လက္ထဲမွာလည္း
ငေပ်ာသီးခိုင္ေတြနင့္ အုန္းသီး ေတြ
ေရာဘဲ လူေတြကိုဒုကၡေပးေနတဲ့ စုန္းမႀကီး
ေသသြားၿပီဆိုေတာ့အားလံုးက
ဆရာႀကီးသိကၡနင့္
ဆရာသိကၡတပည့္ရယ္
ကြၽန္ေတာ္ရယ္ကိုဝိုင္းၿပီး
ေက်းဇူးတင္ေနၾကတယ္
ကြၽန္ေတာ္တို႔အျပန္ကို
ရြာထိပ္ထိလိုက္ပို႔ေပးၾကတယ္
ဆရာႀကီးသိကၡ က
ကြၽန္ေတာ္ေတာ့္ရြာကိုလာျပီး
ရြာဦးဘုရား
ေက်ာင္းမွာေနၿပီး ပေရာဂ
ေတြကိုယ္လိုက္ကု
ေပးေသးတယ္ ဆရာႀကီးသိကၡ ကို
ကြၽန္ေတာ္ေမးစရာ႐ွိ လို႔
ရြာဦးဘုရားေက်ာင္းကိုသြားတယ္
ဆရာသိကၡ နင့္ေတြ႔ရေအာင္ေပါ့
ဆရာသိကၡနင့္ေတြ႔ေတာ့ သိခ်င္တာ
ေလးေတြကိုေမးတာေပါ့
"ဆရာသိကၡ စုန္းမႀကီး ကိုနိမ္နင္းတာမွာ
ဘာလို႔အင္းခ်ပ္မွာစုန္းမၾကီးရဲ ့ေသြးကို
သုတ္လိမ္းၿပီး ပစ္တာလဲ"
"ဒီလိုကြ"
"ဒီစုန္းမႀကီး ကတစ္ျခားစုန္းမေတြနင့္မတူဘူး"
"သက္တမ္းကလည္း ရာေက်ာ္ေနၿပီ"
သူ႔ကိုဘယ္အင္းနင့္သတ္သတ္မနိင္ဘူး
အဲ့ေၾကာင့္စုန္းမေတြအခ်င္းခ်င္းေတာင္
ေၾကာက္ေနရတာေပါ့ကြာ
ဟိုတစ္ခါတုန္းကဆိုရင္
အဲဒီစုန္းမႀကီးနင့္
ကေဝတစ္ေကာင္
တိုက္ခိုက္တာဆိုရင္
ကေဝက သူ႔ပညာနင့္နည္းမ်ိဳးစံု
တိုက္တာေတာင္
ဘာမွမျဖစ္ဘဲနင့္ စုန္းမႀကီး ကျပန္တိုက္ခိုက္
တာထြက္ေျပးရတယ္တဲ့
ထြက္ေျပးတဲ့အခ်ိန္မွာဘဲ
လည္ပင္းျပတ္သြားတယ္တဲ့
အဲ့အခ်ိန္ကစၿပီးဘယ္ဆရာ
မွာမနိမ္နင္းရဲေတာ့ဘူးတဲ့ကြ
ဆရာသိကၡ ကိုသိခ်င္တာလဲ
ေမးၿပီးအိမ္ကိုျပန္
ခဲ့တယ္ ေနာက္တစ္ေန႔
နံနက္မွာဘဲ ဆရာသိကၡ
ျပန္သြားတယ္။
ကဲအဲ့ဒါဘဲၾကည့္ပါဆရာသိကၡလို
လူမ်ိဳးေတြ႔မွ စုန္းမႀကီး ေသ႐ွာရေလၿပီမဟုတ္ေလာမေကာင္းမူလုပ္ေနတဲ့လူေတြ
ဘယ္ေလာက္ဘဲဆိုးရြားျဖစ္ေနပါေစတကယ့္ဆရာေတြနင့္ေတြ႔ရင္မခံနိင္ပါဘူးဗ်ာ
"The End"
#အားေပးတဲ့ပရိတ္သတ္ေတြအားလံုးကိုအထူးဘဲေက်းဇူးတင္႐ွိပါတယ္

Hein Tay Zar
Credit - တေစၧ၊ သရဲ၊ ကေဝ၊ စုန္း၊ ေမွာ္၊သိုက္ လုိက္သူမ်ားနွင့္ကိုယ္ေတြ႕ျဖစ္ရပ္ဆန္းမ်ား